I YUSUF YILMAZ 1- SIKINTILARIMIZDAN BİR ÇIKIŞ UMUDUMUZ OLABİLİR;
BABALARIMIZ, yavrularının etrafında aşılmaz kaleler… Evlerinin manevi direkleri, varlıkları ile güven veren şahsiyetlerdir. Zamanlarını ve güçlerini yavrularının gelişimi için zekât olarak harcayan, göz aydınlığı çocukları doymadan doymayan, evladının sıkıntısını giderene kadar kendi derdini toprağa gömen fedakâr babalarımız. Annelerimiz, insanlığın mübarek hamalları… Zayıf bedeninde boş ve faydasız bir şey yerine, yeryüzünün halifesi ve eşrefi mahlûkatı taşımaktadır. İleride yetişecek âlimlerin, abidlerin, adaletli yöneticilerin, cesur komutanların, Muhsin davetçilerin, yeryüzünün salihlerinin ilk barınağı, onları sıkıntıları ile ilk yüklenenidir. Doğumdan önce ve doğumdan sonra evlatlarının rızık depolarıdır annelerimiz. Merhametin temsili, yavrularının ilk muallimi… Babalarımız, yavrularının etrafında aşılmaz kaleler… Evlerinin manevi direkleri, varlıkları ile güven veren şahsiyetlerdir. Zamanlarını ve güçlerini yavrularının gelişimi için zekât olarak harcayan, göz aydınlığı çocukları doymadan doymayan, evladının sıkıntısını giderene kadar kendi derdini toprağa gömen fedakâr babalarımız. Şeriat sahibi onların değerini ortaya koymak, yapmış oldukları fedakârlıklarda takdir görmeleri için biz Müslüman evlatlara meşru çerçevede onlara ihsanda bulunmayı tavsiye etmiştir. “Biz insana, ana-babasına iyi davranmasını tavsiye etmişizdir. Çünkü anası onu nice sıkıntılara katlanarak taşımıştır. Sütten ayrılması da iki yıl içinde olur. (İşte bunun için) önce bana, sonra da ana-babana şükret diye tavsiyede bulunmuşuzdur. Dönüş ancak Banadır.” (Lokman; 14) Peki, biz anne ve babalarımıza hayırla muamele edip onlara ihsanda bulunduğumuzda dünyada ve ahirette ne gibi kazanımlarımız olur gelin maddeler halinde inceleyelim;
Şuan her birimizin bilinen veya iç âlemimizde gizli olan sıkıntılarımız mevcuttur. Her birimiz, farklı vesileler ile bela ve musibetlere müptela olmuşuz. Kimimiz işlerinin kesatlığından yakınırken kimimiz işlerin çokluğundan ailesine ve kendisine vakit ayıramamaktan yakınmaktadır. Kimimiz manevi hastalıkların verdiği buhranlardan şikâyet ederken kimimiz tedavisi geciken hastalıklarına dert yanmaktadır. Öyle ya da böyle nefes alan her bir can, hayır veya şer mağaralarından birine sıkışmıştır. Bu mağarada nefes almak, umuda gökyüzü aydınlığı ile bakmanın bir vesilesi belki anne ve babalarımıza yaptığımız iyiliğimiz olabilir. Bunu binlerce yıl önce tecrübe etmiş birilerini duymak istersen Abdullah b. Ömer aracılığıyla Rasulullah’tan dinleyebilirsin; “ Sizden önce yaşayanlardan üç kişi bir yolculuğa çıktılar. Akşam olunca, yatıp uyumak üzere bir mağaraya girdiler. Fakat dağdan kopan bir kaya mağaranın ağzını kapattı. Bunun üzerine birbirlerine: — Yaptığınız iyilikleri anlatarak Allah’a dua etmekten başka sizi bu kayadan hiçbir şey kurtaramaz, dediler. İçlerinden biri söze başlayarak: —Allah’ım! Benim çok yaşlı bir annemle babam vardı. Onlar yemeklerini yemeden çoluk çocuğuma ve hizmetçilerime bir şey yedirip içirmezdim. Bir gün hayvanlara yem bulmak üzere evden ayrıldım; onlar uyumadan önce de dönemedim. Eve gelir gelmez hayvanları sağıp sütlerini annemle babama götürdüğümde, baktım ki ikisi de uyumuş. Onları uyandırmak istemediğim gibi, onlardan önce ev halkının ve hizmetkârların bir şey yiyip içmesini de uygun görmedim. Süt kabı elimde şafak atana kadar uyanmalarını bekledim. Çocuklar etrafımda açlıktan sızlanıp duruyorlardı. Nihayet uyanıp sütlerini içtiler. Rabbim! Şayet ben bunu senin rızânı kazanmak için yapmışsam, şu kaya sıkıntısını başımızdan al! diye yalvardı. Kaya biraz aralandı; fakat çıkılacak gibi değildi… (Buhari-Müslim) Bugün Allah tarafından kendisine nimet verilen kimseler; yani, evliliğinde, İslami çalışmasında, iş hayatında vs. sıkıntı yaşamayan her bir kişi, anne ve babasına yapmış olduğu iyiliğin meyvesini yiyor olabilir. CEMAZİYELEVVEL 1435
NEBEVÎ HAYAT
53