68
อยูเ่ สมอไป นั8นหาได้ไม่ เพราะในความเป็ นจริ ง บางกรณี อาจไม่รู้ได้ คํา วินิ จ ฉัย ศาลรั ฐ ธรรมนู ญ ที 24/2550 หลักเกณฑ์และวิธีการรวมทั8งกรอบเวลาที พระราชบัญญัติประกอบ ป.ป.ช. มาตรา 32 และมาตรา 33 กําหนดให้ผดู้ าํ รงตําแหน่ งทางการเมืองต้องปฏิบตั ิเกี ยวกับการยื นบัญชี ทรัพย์สิน และหนี8 สิ น จึ ง เป็ นกฎเกณฑ์พ8ื นฐานสํา คัญที ผูด้ าํ รงตํา แหน่ ง ทางการเมื องทุ ก คนต้องรั บ รู้ และ ตระหนักว่าเป็ นหน้าที ที พึงต้องงปฏิบตั ิอย่างเคร่ งครัด จึงไม่ชอบที ผถู้ ูกร้องหรื อผูด้ าํ รงตําแหน่งทาง การเมืองคนใดจะอ้างความสัมพันธ์ทางครอบครัว รวมทั8งเหตุส่วนตัวที มีภารกิจทางหน้าที การงาน หรื อหน้าที ในครอบครัวที ตอ้ งดูแลปรนนิบตั ิผใู้ หญ่ ตลอดจนบุตรภรรยา จนเป็ นเหตุให้หลงลืมไม่ ยืน บัญชีต่อผูร้ ้องภายในระยะเวลาที กฎหมายกําหนดมาเป็ นข้อแก้ตวั ว่ามิได้จงใจฝ่ าฝื นบทกฎหมาย ดังกล่าวข้างต้นได้ เพราะมิฉะนั8นกลไกการตรวจสอบการทุจริ ตประพฤติมิชอบของผูด้ าํ รงตําแหน่ง ทางการเมืองที รัฐธรรมนู ญกําหนดไว้จะไม่เกิ ดประสิ ทธิ ผลต่อการตรวจสอบของคณะกรรมการ ป.ป.ช.ได้เลยน่าสังเกตว่าศาลรัฐธรรมนูญใช้หลักเกณฑ์ในการพิจารณาข้อเท็จจริ งว่ามีเหตุผลรับฟัง ได้หรื อไม่ ถ้าปรากฏ “รับฟังไม่ได้” “ผิดปกติวิสัย” และ “ไม่น่าเชื อ” ในการวินิจฉัยในความจงใจ ของผูด้ าํ รงตําแหน่งทางการเมือง เช่นนี8 อาจสรุ ปได้วา่ การพิสูจน์ความ “จงใจ” นั8น เพียงพฤติการณ์ หรื อมี พฤติก รรมที ไม่ น่า เชื อ ก็ถื อว่าเป็ นการจงใจแล้ว มิ จาํ ต้องพิสูจน์จนสิ8 นสงสัยเช่ นเดี ยวกับ เจตนาและมิไ ด้คาํ นึ ง ถึ งความ “สุ จริ ต” หรื อ “ไม่ สุจริ ต” ของผูด้ าํ รงตําแหน่ ง ทางการเมื องผูน้ 8 ัน เพราะมาตรา 263 นั8นมิได้พิจารณาลําดับเรื องความสุ จริ ต หรื อเจตนาทุจริ ต หากเพียงการจงใจไม่ยื น บัญชี แสดงรายการทรัพย์สินฯ หรื อจงใจยื นเท็จ ก็ถือว่าเข้าตามมาตรา 263 โดยไม่ตอ้ งพิจารณาว่า การไม่ได้ยื นต้องมีเจตนาทุจริ ตหรื อไม่ ตัวอย่างเช่ น ในกรณี จงใจยื นบัญชี แสดงรายการทรัพย์สิน และหนี8 สิ นด้วยข้อ ความอัน เป็ นเท็จ ตามรั ฐธรรมนู ญมาตรา 295 และพระราชบัญญัติป ระกอบ รัฐธรรมนูญว่าด้วยการป้ องกันและปราบปรามทุจริ ตแห่ งชาติ มาตรา 34 นั8นรับฟั งข้อเท็จจริ งได้ เพียงว่า “เชื อได้ว่ามีทรัพย์สิน(หรื อหนี8 สิน) นั8นอยู่จริ ง “ ก็ถือว่าจงใจ แต่ถา้ เทียบกับความผิดฐาน ปลอมเอกสารตามพระราชบัญญัติมาตรา 264 ของประมวลกฎหมายอาญา ที ตอ้ งพิสูจน์ให้ได้แน่ชดั ว่าหนังสื อหรื อเอกสารที จาํ เลยทําขึ8นเป็ นเอกสารปลอมตลอดจนข้อเท็จจริ งที ได้จากการพิจารณา อย่างไรก็เพียงพอต่อการวินิจฉัยแล้ว”37
37
กล้า สมุทรวนิช. “ศาลรัฐธรรมนูญกับการพิจารณาคดีตามมาตรา 295 (กรณี ผดู ้ าํ รงตําแหน่งทางการเมืองจงใจไม่ ยืน บัญชีแสดงรายการทรัพย์สินและหนี8สินหรื อจงใจยืน บัญชีแสดงรายการทรัพย์สินและหนี8สินด้วยข้อความอัน เป็ นเท็จหรื อปกปิ ดข้อเท็จจริ งอันควรแจ้งให้ทราบ”.หน้า 118-121