‘T ROOTH 17 Milous Heunks

De beeldtaal van Milous Heunks is herkenbaar. Zij maakt gezichten en mensfiguren soms ook meerdere op een doek. Met verschillende materialen bouwt ze haar werk op zoals acrylverf, tekenmaterialen, inkt, krijt en worden de stoffen en materie duidelijk gemaakt. Bedachtzame lijnen en gecontroleerde stippelpatronen , ….lijnen en vlekken. Patronen en texturen maken het beeld tastbaar en aantrekkelijk.

De werken van Heunks stellen de toeschouwer op het eerste gezicht gerust. Je ziet gezichten van vrouwen en kinderen. Opvallend is dat de modellen nagenoeg altijd wegkijken: ze mijden de blik van de toeschouwer. Daardoor zien we personages omringd met eenvoudige aanwijzingen van de hun omringende omgeving. Een bloem, een schoolbordpatroon, een hoofdband, naalden, een lichtvlek op een oor.

Het kleurgebruik is meestal gedempt. De kleur vlakt de werkelijkheid en meteen ook al te duidelijk referenties aan onze felgekleurde wereld weg. Het lijkt alsof de toeschouwer naar het verleden kijkt, wat kunnen we ons herinneren aan schoonheid van de andere wereld. De gezichten die contrasten laten zien van de huid met omhullend textielweefsel. Haar observatie en weergave van de kleinste details in de gezichten en kleding gaan over in diverse patronen in de achtergrond. milousheunks.nl

SPEL : kunstspeurtocht voor jong en oud !

Wegens groot succes komt er ook dit jaar weer een kunstSPEL op deze locatie, de Maretakkenboerderij.

Doel: jonge mensen betrekken bij Beeldende Kunst. Kinderen maken eigen kunst, geïnspireerd op bestaande kunstwerken.

Uitgangspunten: plezier van het bedenken en maken van een kunstwerk, trots zijn op het eindproduct en het proces dat

Juan Heurter is geinteresseerd in de snelheid van de beelden die wij dagelijks kunnen oproepen.

De enorme hoeveelheid en diversiteit van beelden,stijlopvattingen van eeuwen visuele informatie, die wij als laattwintigers in fracties van tijd naast en door elkaar kunnen zien.

In zijn werk komt eigenlijk een hoofdthema naar boven dat steeds terugkeert en dat steeds op een andere manier wordt vormgegeven. Kwetsbaarheid tegenover geweld als hoofdthema met als onderliggend Leitmotiv sexualiteit .

Techniek: olieverf op doek

Tekeningen: mixed media (collage) je hebt meegemaakt. Ook nu hebben we een aantal scholen gevraagd deel te nemen.

Met de kunstwerkjes van de kinderen wordt een speurtocht uitgezet in en rondom de maretakkenboerderij op ’t Rooth. En ook dit jaar kunnen kinderen in het weekend van 26 -27 augustus actief deelnemen aan het kunstSPEL.

Kom kijken en doe mee!!

Tijdens PlateauKunst is het ook mogelijk mee te doen met een leuke workshop: Speksteen bewerken tot gelukssteen robvanacker.com

Als mens op twee benen zien we de wereld om ons heen op ooghoogte. Dingen die dichtbij zijn, zien we goed, soms te goed. Dingen die om de hoek liggen, zowel in tijd als ruimte , zien we niet. Daardoor ontbreekt het overzicht. Maar vanuit de verte zie je de wereld anders. Kleine dingen worden onbelangrijk. Grote lijnen worden zichtbaar. Ik hoop dat de toeschouwer door het werk wordt uitgenodigd om verder te kijken dan het hier en nu.

FERROSCAPES.

Ferro verwijst naar ijzer, een schijnbaar weerbarstig materiaal. Maar door de manier waarop ik ijzer gebruik geeft het mij als kunstenaar/ vormgever/lasser juist veel vrijheid. -Scapes verwijst naar landschap, een uitsnede van een oppervlak zoals je het ziet vanaf grote hoogte.

Mijn landschappen zijn in mindere of meerder mate geabstraheerd: het lijnenspel, het ritme, de afwisseling van het reliéf dat uit het oppervlak steekt, een vorm die door de tijd lijkt te zijn ontstaan. Het roestproces kan ik sturen maar niet controleren en dat levert een natuurlijke, rijke gelaagdheid. Het reliëf en de huid van roest maken een landschap waarop ieder een eigen verhaal kan projecteren.

martaslava.com

AI was here, hout, kunsthars, lengte 160cm.

Het onderwerp Artificial Intelligence, of AI, is de laatste jaren echt ‘hot’ geworden.

Enerzijds is er opwinding over de ongelooflijke nieuwe mogelijkheden die AI de wereld heeft gebracht.

Aan de andere kant is er een groeiende angst dat de wereld met AI in de afgrond van vervalsingen en namaak zal storten en dat machines mensen en levende natuur naar de knoppen zullen helpen.

Mein Gehstock geht auf Reisen. Sommer 2023

Das Wandern ist des Müllers Lust… ein Liedchen trällernd, die Welt erkunden mit Sack und Stock, zwei treue Begleiter! Ein romantisches Klischee!

Seit 73 Jahren bin ich auf Wanderschaft. Meine Wege, durch Dorf und Garten, Wiesen, Wälder, Städte und Museen, zu Freunden und Künstlern, entlang von Seen und dem Meer, bergauf, bergab, über Stock und Stein im Fluss des Lebens, beschritt ich mit elastischer Spirale, Symbol für Austausch in Bewegung und Begegnung.

Heute halte ich ihn fest umklammert den Rundgriff von meinem Gehstock mit Spirale. Den Sack voller Geschichten Schritt für Schritt, langsam, und oft ohne Ziel, so wandern wir beide. Er gehört zu mir!

(wie pathetisch sich das anhört) de.m.wekipedia.org fritsvanroon.nl

NOCH Leben, Erinnern, Entdecken, Erfinden!

NOCH Austauschen mit Frau und Tochter und Sohn mit Nachbarn und Bekannten mit Künstlern und Kuratoren Weiter!

Kurz verschnaufen! Weiter!

Der Tag wird leise. Die letzten Abenteuer verjährt! Richtungswechsel!

Ankommen! Vertrauen!

Mein Gehstock mit roter elastischer Spirale, Stütze und Chance! Er wird mich überleben!

Meine Wortschöpfung ELASTIKOMMUNIKATION ebenfalls!

De witte is gehakt in de steensoort Savonniere en de grijze in zogenaamd kolenkalk, een variant van Belgisch hardsteen.

Als kind struinde Van Roon graag rond in de bossen en het moeras aan de rand van een dorp ten noorden van de Canadese stad Montreal. Hij was het gewend om vaker verrast te worden door slangen die hem zowel ontzag als angst inboezemden.

Het hakken van de twee beelden kan gezien worden als een slangenbezwering. Het heeft in ieder geval ertoe geleid dat die angst plaats heeft gemaakt voor oplettendheid in de nabijheid van slangen, niet meer en niet minder.

Ik weet niet uit welk materiaal ze haar sculpturen maakt. Ook niet waarom ze zo mooi met elkaar verstrengeld zijn en waarom er maar geen einde aan lijkt te komen.

Maar ik weet wel waar ze haar kunst maakt. Ergens in de suburbia van een grote stad. Hoe die heet, doet er zelfs niet toe. Alle suburbia zien er krek hetzelfde uit. Zelfde soort huizen, zelfde soort straten, zelfde soort saaiheid. Alleen bij haar om de hoek is er een Italiaan, die bolognaise met ananas maakt. Een keer per jaar gaat ze ernaartoe. Omdat ze weer eens vergat hoe slecht die combinatie smaakt.

Daar wonen, dat heeft gevolgen. In die suburbia, in een prachtige oase, maakt ze haar kunst. Een pamflet voor het eeuwige kwameisjesschap: altijd wild, altijd groots, nooit vermoeiend.

Ze mengt kleuren die ik nooit samen zie. Alleen in een vage droom. Of op een hete zomerdag, als ik te lang in de zon kijk.

Maar nergens zijn ze zo mooi als in haar kunst, in een atelier op een zondagmiddag in de suburbia.

Stijn Tormans, journalist

bunkeren, HET - (My Castle Is My Home)

De bunker / het bunkeren is een motief dat met enige regelmaat in mijn werk opduikt. Het is in oorsprong ontstaan vanuit de wens om te kunnen werken in een atelier als een bunker, een bunker als werkruimte.

De idee daarbij was een plek te hebben waar ik me totaal kon afschermen van de buitenwereld en waar ik alle invloeden van buitenaf kon wegfilteren en uitsluiten.

Later ontstonden frivolere vormen zoals een lopende bunker aan de wandel, een bunker die zich glimlachend voortbeweegt als in een Disney-animatie.

En dan is er nu dit transparante skeletvormige model, enkel de ribben van een massief betonnen blok resteren. Er worden ook geen camouflagekleuren gebruikt maar juist een spetterend en oogverblindend geel. Een open ruimtelijke constructie.