wOwW! maart 2018

De passie van Jago Moons De kunst van het bewegen Samen lezen doet wonderen Zin in zon de wOndere wereld van WALPURGIS magazine voor avontuurlijk muziektheater

maart 2018, jaargang 4 nr. 1

***** DE VOLKSKRANT

Meesterstuk en poëzietestament bij leven!

‘Carmien Michels slaagt erin om de taal in haar bundel van vlees en bloed te maken.’

‘Zingende waterverf.’

NRC HANDELSBLAD

DE MORGEN

polis.be A_2018_Walpurgis_200x130mm.indd 1

27/02/18 13:53

Beste lezer, Een ontluikende krokus die je blik heel even vasthoudt, een boek waar je al van bij de eerste zin volledig in meegesleurd wordt, een toevallige ontmoeting met een onbekende die je pad kruist... het kan genoeg zijn om de wereld plots heel anders te doen schijnen. Vaak heeft hoop niet meer nodig om op te flakkeren dan zo’n milliseconde van iets dat het midden houdt tussen gepakt zijn en opmerkzaamheid.

Hoop en ook verandering zitten ‘m vaak in iets heel kleins. Iets dat niet noodzakelijk voor eeuwig is maar genoeg impact heeft om je passie te voeden en je te stimuleren om bijvoorbeeld imker te worden, een theaterproject te realiseren, toch maar die cursus Alexandertechniek te volgen, je in te schrijven voor een bijzondere samenleesreis of aan te sluiten bij een burgercoöperatie die investeert in duurzame energie.

Hoop is ook dat vlammetje dat mensen mobiliseert en zeer aanstekelijk kan zijn. En zoals historica en activiste Rebecca Solnit schrijft: “Als mensen zich geborgen weten in een wereld waarin plaats is voor hoop en vreugde, en waarin de kloof tussen mensen gedicht kan worden, al is het voor een uur, een dag, verschillende maanden, dan doet dat er toe.”

INHOUD 04 07

08 11

12 14

15 16

17 20

de passie van Jago Moons

engage

Samen lezen doet wonderen

te gast in deFENIKS Theatercollectief dividu

close-up

Inzoomen op de bijen

de kunst van het bewegen

Alexandertechniek voor beginners 21 22

sharing is caring Zin in zon

Hartelijke groet,

PS Ik ben benieuwd wat je van deze wOwW! vindt. Reacties welkom op vindevogel@walpurgis.be

Hoofdredactrice Judith Vindevogel zong in verschillende opera’s. Ze coacht zangers, muzikanten en acteurs en is de bezielster van muziektheater WALPURGIS.

wOwW!

03

erpen bij Moons? m van Antw o u g ri a J to a is rv ie W Conse o aan het rickx. ns-trio. eerde pian d im Hende u st W ) ij 9 b ij het Moo h (2 e t ti s n si rm o o p o vo ) M m e o st Jago r en c Romy (celli eenhouwe (violiste) en ily Jozef De B L n e ss u Fidelio: t zijn z okjesopera Samen me ro sp e d in t werk zien live aan he ut Je kan hem de, Turnho De Waran , Gent

De Bijloke wo 14/03 , Koksijde o n

si cc Ca zo 18/03 Rotterdam

peradagen O zo 25/03

5 n zo 27/0 za 26/05 e dcloud: n via soun re te is lu e b ziek Of zijn mu

de passie van

Jago Moons Is hij pianist, componist of nog iets anders? Heeft hij een voorkeur voor pop, klassiek of elektronisch? Zeker is dat hij niet onder één hoedje te vangen is en dat het hem aan passie voor zijn vak niet ontbreekt.

‘Ik heb nooit een plan B gehad.

Het is altijd mijn droom geweest om van muziek mijn beroep te maken.’

Jago, een definitie om mee te starten.

Wat is passie voor jou?

Hartstocht. De liefde voor iets. Het doen van iets met heel je hart en ziel.

En daar dan ook je hoofd bij kunnen betrekken. Dat is exact wat ik voel als ik met muziek bezig ben. Of met kunst in de bredere zin, want muziek mag dan wel mijn vak en mijn passie zijn, ik werk graag met andere kunstenaars samen. En om van je passie je werk te kunnen maken, wat een geluk is dat.

Hoe ben je in je passie gegroeid?

In het huis van mijn grootvader stond een vleugelpiano. Hij was dokterneuroloog maar daarnaast ook een zeer getalenteerd muzikant. Zelf heb ik hem helaas nooit horen spelen.

Door een complicatie aan zijn handen lukte hem dat niet meer. Tijdens familiefeesten raakte ik als kleine petotter elke keer achter die vleugel verzeild.

Toen mijn oudere zus naar de muziekschool ging, zijn mijn jongere zus, mijn broer en ik haar gewoon gevolgd.

Op een bepaald moment bleek dat ik wel talent had en ben ik naar het conservatorium gegaan. Het is dankzij de lessen met Jozef De Beenhouwer dat ik ten volle beseft heb dat piano spelen iets was dat ik wilde en moest doen. Ik heb nooit een plan B gehad.

Het is altijd mijn droom geweest om van muziek mijn beroep te kunnen maken. Ik zou me daar een weg in zoeken, hoe moeilijk ook. Daar zit die passie wellicht voor iets tussen.

In de sprookjesopera Fidelio speelde je niet alleen piano maar maakte je ook de soundscape?

Ja, die soundscape was een idee van Judith (n.v.d.r. Vindevogel, regisseuse van Fidelio). Zij vond dat er naast de

muziek van Beethoven een contrasterende klankwereld moest komen om de routine in de gevangenis een hedendaagse touch te geven. Ik had zelf nog niet zoveel ervaring met het maken van soundscapes maar mijn broer die veel bezig is met elektronische muziek wel. Ik heb toen veel van hem geleerd en ondertussen ben ik daar nu ook meer mee bezig.

Ik vind het wel fijn om heel uiteenlopende dingen te kunnen doen: spelen in een muziektheatervoorstelling voor kinderen, een elektronische compositie maken, een klassiek werk schrijven voor zangers in het Latijn of de muziek voor een videokunstwerk... Alleen maar bezig zijn met het spelen van klassieke pianostukken zou me te veel beperken. Ik ben heel geïnteresseerd in projecten die ontstaan door kruisbestuiving tussen verschillende disciplines. Om inspiratie op te doen ga ik vaak naar heel uiteenlopende voorstellingen kijken, van elektro-performance tot dans. Ik hoef natuurlijk zelf geen danser te worden – ieder zijn beperkingen – maar samenwerken met mensen uit verschillende kunsttakken of stromingen is iets wat mij enorm boeit.

wOwW!

05

Ooit wil ik graag mijn eigen concerten brengen met mijn eigen muziek, solo of met anderen. Een beetje zoals Nils Frahm die (neo)klassieke elementen mixt met elektronische muziek. Alleen is nu nog moeilijk te zeggen hoe mijn muziek precies zal klinken. Soms denk ik dat ik iets fantastisch gevonden heb, en de dag nadien vind ik er niets meer aan. Het blijft voorlopig een zoektocht maar ik heb geen haast. Voor mij is het zoeken even waardevol als het vinden. En onderweg kan je ook mooie dingen maken die de moeite van het delen waard zijn.

Heb je favoriete stukken of componisten?

Op school heb ik graag Bach gespeeld. Intelligente muziek die perfect in elkaar zit en technisch niet eenvoudig is. Nu speel ik net zo graag een popliedje na. Dus eigenlijk: nee, geen favoriete stukken. Op dit moment ben ik Rachmaninovs 3e pianoconcerto aan het instuderen. Waarschijnlijk zal ik het nooit helemaal perfect kunnen uitvoeren. Maar alleen al het proberen om die muziek in je op te nemen, is een plezier op zich. Al kan het net zo goed een keer Schubert of Ravel zijn. Ik ben niet echt een specialist of

06

wOwW!

iemand die zich in één ding vastbijt.

Hoe begin je daaraan, aan het je eigen maken van zo’n compositie?

In het begin ga ik veel noten lezen. Bij Beethoven bijvoorbeeld heb ik eerst alle pianosonates gelezen. Daarom kan je ze nog niet spelen, maar je haalt er al wel bepaalde kenmerken uit. Tijdens de tournee met Fidelio had ik daar veel tijd voor. Ik had altijd wel wat partituren bij die ik tussendoor las.

Daarna beluister ik meestal verschillende uitvoeringen. Zo kom je snel te weten welke richting je zeker niet uit wil. En dan komt er een moment dat je jezelf moet verhouden tot die partituur. Voor klassieke muzikanten is het een hele uitdaging om binnen de partituur en de traditie een eigen verhaal te vertellen. Toch vind ik dat dat moet kunnen. Neem nu Fidelio: daar hebben wij muzikaal echt iets helemaal anders van gemaakt. Maar toch bleven het karakter en de geest van het oorspronkelijke stuk behouden.

geraakt. Nu is er voor eeuwig een connectie met het stuk. In de voorstelling speel ik live piano. Oorspronkelijk zat ik achter het publiek op een verhoogd podium. Maar we waren als ploeg zo goed op elkaar ingespeeld dat het publiek niet doorhad dat er live gespeeld werd. Dat was natuurlijk jammer. Nu zit ik als een soort gevangenisbewaker vooraan op de scène.

Een fijne plek om te zitten. Zo kan ik zien hoe de kinderen reageren op wat er gebeurt.

Heb je een favoriet moment in de voorstelling?

Alles wat er in Fidelio verteld wordt raakt rechtstreeks aan ons tijdsgewricht. Een week na de aanslagen in de Bataclan gingen wij in Parijs in première. Een heftige, chaotische en zeer gespannen periode. Ons slotlied dat gebaseerd is op de Europese hymne Alle Menschen werden Brüder uit Beethovens Negende Symphonie, is een oproep om in vrede met elkaar samen te leven. Mensen in het publiek Was jij al thuis in Fidelio? moesten op dat moment echt huilen.

Nee, ik kende die opera eigenlijk Muziek kan troost bieden en hoop helemaal niet goed. Door de voor- brengen. Ook vandaag is Fidelio nog stelling te maken ben ik er natuurlijk erg actueel. wel onlosmakelijk mee verbonden

‘Voor mij is het zoeken even waardevol als het vinden. En onderweg kan je ook mooie dingen maken die de moeite van het delen waard zijn.’

Opera voor kinderen?

Kinderen met succes naar opera toeleiden is iets wat WALPURGIS met onder andere Prinses Turandot al eerder gelukt is. Bij het horen van opera en kinderen denk je: dat past toch niet bij elkaar. En als Leonore haar eerste aria zingt, is er in de zaal vaak wat onwennig gegiechel – wat is dat grappig en vreemd – maar al snel zitten al die kinderen met open mond te volgen wat er gebeurt.

In een klassiek operahuis heb je een orkestbak tussen spelers en publiek, maar bij Fidelio is er een grote nabijheid. Dat maakt de betrokkenheid een stuk eenvoudiger.

Veel kinderen zingen zelf ook de hele tijd als ze aan het spelen zijn. Een heel verhaaltje neuriën ze op hun eentje.

Zo gek is die stap voor hen dus niet denk ik, om naar mensen te kijken die hun gedachten al zingend ordenen.

En al zeker niet als ze op het einde mogen meezingen.

de wereld, in Vietnam. Plots zat ik te mailen over het meedoen aan een nieuwe voorstelling. Razend spannend. Het was een geweldig cadeau om zo vlak na mijn opleiding en met weinig ervaring mijn muziekcarrière op deze manier te mogen beginnen.

Daar ben ik heel dankbaar om.

Al heeft het allemaal nog wel even aan een zijden draadje gehangen. Ik denk niet dat ik hen dat ooit heb verteld. Bij een val met een scooter in Vietnam, kwam ik op mijn pols terecht en ik dacht echt dat hij gebroken was.

Uiteindelijk bleek het om een ernstige verstuiking te gaan. Maar wie weet hoe het was gelopen als ik die pols toen wel had gebroken. Eigenlijk heb ik veel geluk gehad, om zo te mogen starten. De laatst twee jaren heb ik veel kunnen spelen, en dat geeft me nu ook de vrijheid om mijn eigen stem, mijn eigen passies nog verder te ontwikkelen.

Hoe kwam jij bij Fidelio en WALPURGIS interview Natalie Schrauwen foto’s Stef Depover terecht?

Ik werd gecontacteerd toen er een muzikant was weggevallen. Ik was net afgestudeerd aan het conservatorium en zat aan de andere kant van

engage

Samen lezen is een beetje als samen reizen Vorig jaar, tussen maart en september, kwamen een twaalftal mensen in deFENIKS bij elkaar om de roman Wij, de verdronkenen van Carsten Jensen woord voor woord aan elkaar voor te lezen. Literatuurjournaliste Jelle Van Riet, die het boek zelf ook las en de schrijver twee jaar geleden interviewde, vroeg hen hoe dat was, zo samen een boek lezen van meer dan zeshonderd bladzijden. tekst Jelle Van Riet foto’s Stef Depover

08

wOwW!

‘We kwamen aan boord vanuit diverse hoek, telden in onze rangen mannen en vrouwen, oude en nieuwe Belgen, durvers en dromers.’

“Zeshonderdvierentachtig, vind jij dat veel? Wij, de verdronkenen is een lijvig boek, ja. Maar wij hebben geen enkele bladzijde tegen onze zin gelezen. Het is een rijk boek, dat bijna honderd jaar overspant, van 1848 tot 1945. Geweld, oorlog, vriendschap, liefde, verraad, angst, dood – het zit er allemaal in en het is allemaal even meesterlijk met elkaar verweven. Er wordt niet alleen slag geleverd tegen vreemde naties, maar er woeden ook velerlei vetes binnen de gemeenschap. Om nog maar te zwijgen van de innerlijke strijd die sommige personages met zichzelf voeren.”

“Elke vrijdagochtend kwamen we samen om een dertigtal bladzijden te lezen. Die werden door de leesbegeleiders op voorhand in korte, soms langere fragmenten opgesplitst en verdeeld onder de verschillende lezers. De zinnen die in ons boek aangeduid stonden, lazen we hardop voor. We wisten nooit wie het woord zou overnemen. Dat was best spannend. Soms waren er ook dialogen bij en bleken we plots een personage te zijn. Dan kroop één van ons heel de ochtend in de huid van bijvoorbeeld Anna Aegidia, de weduwe ‘die kon voorhuilen als geen ander’, of Herman, de meeuwenmoordenaar.

Dus een beetje zoals toneelspelers “Met de gemeenschap bedoelen we doen.” de zeevaardersgemeenschap van Marstal. Wij, de verdronkenen vertelt hun geschiedenis. Ja, je kunt maar “Als wij het boek thuis in ons eentje beter goeie zeebenen hebben als je dit hadden gelezen, hadden we het zeker boek wilt lezen want de zeven zeeën in één adem uitgelezen. Nu hebben worden erin bevaren. En Carsten we er drieëntwintig weken de tijd voor Jensen beschrijft alles zo levendig dat genomen. Al heeft niet iedereen hier je je de hele tijd mee aan boord waant. aan tafel zich kunnen inhouden hoor, In de Caraïbische Zee bijvoorbeeld, om het boek niet stiekem in de bibliovalt je mond mee open als er ineens theek uit te lenen. Maar toch zijn ook duizenden vlinders op het dek neer- zij blijven komen. Als je een boek in je dalen, in de Arctische Oceaan vriest eentje leest, zijn er veel dingen waar je ook jouw kont eraf en in de Noordzee overheen leest.” zoek je mee dekking voor de kanonschoten van de Duitsers.”

“We kwamen aan boord vanuit diverse hoek, telden in onze rangen mannen en vrouwen, oude en nieuwe Belgen, durvers en dromers, en hadden aan het roer een kapitein die het overzicht behield: Judith Vindevogel, artistiek directeur van WALPURGIS. Zij werkt aan een operabewerking van het boek en wilde het voortraject graag met gewone mensen lopen, mensen die niet behoren tot de artistieke club rond de voorstelling. In feite wisten wij niet zo goed waar we aan begonnen. Waar wij dachten in te schepen voor een pleziervaartje op de Schelde, bleek het plots om een reis rond de wereld te gaan.”

“Lach maar. Voor sommigen van ons was hardop lezen voor vreemde oren een grote stap. Zij kwamen met een muizenhartje, bang het niet goed of goed genoeg te doen. Omdat ze perfectionistisch zijn. Of omdat hun moeder vroeger voortdurend commentaar had op hun stem of de manier waarop ze spraken. Zo hardop lezen in groep is best confronterend en veel minder vrijblijvend. Woorden die je hardop uitspreekt, zijn ook krachtiger en komen dieper binnen dan als je ze in stilte leest. Nu bewaren sommigen onder ons te allen tijde hun cool,

wOwW!

09

thuis achterbleven, de vele dilemma’s waar je soms voor komt te staan. Over kapitein Albert, het morele kompas van het boek. En over Klara Friis, natuurlijk, onze tragische antiheldin. In haar poging de mannen van Marstal, en in de eerste plaats haar zoon Knud Erik, te bevrijden van de tirannie van de zee, creëert ze grotere tragedies dan alles wat ze heeft willen vermijden.

Zij riep bij ons zowel mededogen op als haat en alles ertussenin. Dat heb je met personages die niet alleen maar goed of slecht zijn. Ze zijn van vlees en bloed en dus moet je je wel tot hen verhouden.”

“Hoe blijf je in extreme situaties menselijk? Hoe gaan we met elkander om? Zulke pertinente vragen roept het boek op. En nog, moeten we mensen niet een tweede lezing gunnen in plaats van hen meteen een etiket op te plakken? Want soms is het al genoeg dat je op school zat met een onsympathieke Bart om vervolgens alle andere Barten ook onsympathiek te vinden. En wat betekent goed leiderschap? Ja, onze politici zouden nog wel wat kunnen leren van kapitein Albert. Is regeren, niet een beetje te vergelijken met het op koers houden van een schip tijdens stormweer?”

- Klara zat anders de boel wel mooi te saboteren.

- Alleen zo kon ze overleven.

- Wraak nemen, zal je bedoelen?

- Pure onmacht.

- Onmacht? Ze heeft Marstal, als zeevaartstad, wel maar mooi kapotgemaakt.

- Ze heeft de gevolgen van haar daden niet goed ingeschat, maar alles wat ze deed, deed ze in de overtuiging dat het de gemeenschap ten goede zou komen.

“Goh, wij hebben een aardig boompje - De weg naar de hel is geplaveid met opgezet, hoor. Over de gruwel aan goede voornemens. boord, de tragiek van de vrouwen die

“In de honderd jaar die het boek omspant, maken de zeilboten plaats voor stoomboten en die weer voor motorschepen. De laatste generatie groeit dus in een heel andere wereld op dan de eerste. Je ziet hoe die ruwe, grove zeemansgemeenschap waarin alles met geweld beslecht wordt, evolueert naar een ogenschijnlijk meer geciviliseerde gemeenschap die doet denken aan de onze. Een samenleving waarin het er nog altijd grof aan toe gaat, zij het meer onderhuids, onder het dunne laagje vernis dat beschaving heet. In Marstal hadden ze meester

maar anderen raakten soms heel geëmotioneerd tijdens het lezen. Niet dat er continu gesnift en gesnotterd werd hoor – we hebben ook veel gelachen!”

“Het mooie aan samen lezen is dat het verhaal letterlijk via verschillende stemmen vorm krijgt: verschillende klanken, tonen en stemkleuren. De ene mens leest snel de andere traag, de ene vlot de andere stamelend, de ene kleurt al wat meer in, of nog, gekruid met een accent van hier of een tongval van ginder. En natuurlijk wordt je geduld soms op de proef gesteld en moet je weleens een ergernisje onderdrukken, maar dat heb je als je dingen samen doet. Soms ben je het met elkander eens, soms botst het.

En het rare is dat je eenzelfde passage heel anders kan interpreteren dan diegene die naast je zit. Jij beleeft het zus, de ander zo. Maar doordat je het ventileert, besmet je elkander met je inzichten. Samen lees je dus een heel ander boek dan wanneer je het alleen zou lezen.“

10

wOwW!

Isager die het kwaad in de jongens zaaide door hen te vernederen en te martelen. Iedereen wist het, niemand deed wat. Maar zijn wij beter? Ook wij weten van de miserie en kijken ervan weg, toch? We trekken ons liever terug in ons veilige coconnetje.”

“Van de schrijver, Carsten Jensen, weten we enkel dat hij geboren is in Marstal en dat hij dit boek geschreven heeft als een monument voor alle zeemannen die verdronken zijn. Ja, natuurlijk willen wij hem graag ontmoeten en het mooie is dat hij ons ook wil ontmoeten. Het liefst zouden we samen naar Marstal gaan, al zou dat weleens dik kunnen tegenvallen.

Het is zoals terugkeren naar waar je vandaan komt: alles is anders dan dat je het in je herinnering bewaart. Je kunt nooit terug, want vroeger bestaat niet meer.”

“Ze zeggen weleens dat een boek je leven kan veranderen. Welnu, in de loop van die drieëntwintig leesweken hebben we meer zelfvertrouwen gekregen, we leerden naar elkander luisteren, onze nieuwsgierigheid naar het onbekende en ook naar elkaar

werd aangevuurd en de goesting om te lezen nieuw leven ingeblazen. Onze veelstemmigheid werd onze troef.”

- Mijn oren zijn opengegaan.

- Mijn ogen zijn opengegaan.

- Ik heb leren luisteren zonder te oordelen. Ik heb ingezien dat ik het strebertje ben en niet iedereen met de dwang leeft het voortdurend goed te willen doen.

- Amai, dat is schoon.

- Ik ben nieuwsgieriger geworden naar wat ik nog niet ken. Nu stap ik gewoon op mensen af om kennis te maken.

- En ik wilde al heel mijn leven toneel gaan volgen maar durfde niet. In september heb ik mij ingeschreven.

- Maar dat is fantastisch!

- Ja, fijn hè? met pagnie Reis mee IS & Com G R U l P L A W en zowe 019 word nieuwe 2 i e m n ni 2018 e ederland enkele Tussen ju Wij, de in N t rond eren als h d c n ri a e la g V p o in rdomsgroepen k jij je graag onde van o samenlee o worden enen. Wil isgenoot g? re n verdronk e k ordin het boe ject in w pelen in eaterpro th k e. ie .b z is u alpurg een m ar ilse@w a n n a d Mail

wOwW!

11

‘Wij gaan op zoek naar wat deelbaar en dus te delen is. Wij delen onze verbeelding, wij creëren samen.’

12

wOwW!

te gast in deFENIKS

Theatercollectief dividu Pim Cornelussen, Salomé Mooij en Lotte Stek zijn één van de vele jonge makers die in deFENIKS in Mortsel terecht kunnen om hun artistieke ideeën uit te broeden. Samen vormen ze het collectief dividu en werken ze aan Toen zij bijna van de aarde vielen, een beeldende muziektheatervoorstelling. Of beter, iets tussen goochelen, poëzie, muziek en objecttheater.

De eerste tekst die ik lees doet denken aan een ruw en ongepolijst sprookje. Het verhaal intrigeert, doet huiveren en verlangen naar meer woorden, meer beelden. Wie zijn die drie makers van dit magische, speelse en scherpe universum? Hoog tijd om hen wat beter te leren kennen, in 4 vraagwoorden en evenveel sprankelende antwoorden.

tekst Natalie Schrauwen foto Stef Depover illustratie Charlotte Peys

dividu

Samenwerken

Dat komt van individu, maar dan zonder ‘in’. Salomé kreeg ooit voor haar verjaardag een etymologisch woordenboek cadeau. Wij ontdekten dat het woord individu komt van het Latijn individuus wat ‘niet deelbaar’ betekent. Door daarmee te spelen kwamen we op dividu. Wij gaan namelijk op zoek naar wat juist wél deelbaar en dus te delen is. Dat deelbare missen we wat in deze tijd. Wij delen onze verbeelding, wij creëren samen, wij zijn dividu.

Wij ontmoetten elkaar tijdens een operaproductie waar we toevallig alle drie aan meewerkten. Als theatermakers waren we een beetje de buitenbeentjes in de groep. Wij denken namelijk erg beeldend en associatief, en creëren op de vloer. In de opera is dat helemaal anders. Daar ligt alles veel meer vast van bij het begin.

Theater voor kinderen We maken geen voorstellingen met alleen maar kinderen in het achterhoofd, we maken theater voor mensen. Al sluiten onze taal en onze verbeelding wel heel erg aan bij die van kinderen.

Meestal vertrekken we vanuit een suggestie van Pim, die een boek, een verhaal of idee op tafel legt. Daarmee creëren we dan een kader dat vervolgens door de hele groep compleet onderuit gehaald wordt. Daarna laten wij onze fantasie de vrije loop, wat altijd veel beelden, scènes en associaties oplevert.

v.l.n.r. Salomé, Lotte en Pim

Tijdens onze residentie in deFENIKS werken we aan het decor. Dat moet een echte medespeler worden van de acteurs. Een oefening in dode dingen levend maken. wOwW!

13

Volg de strapats en

Toen zij bijna van de aarde vielen Pim kwam aandraven met de Deen Peter Freuchen, misschien wel de laatste grote ontdekkingsreizigeravonturier. Tijdens zijn leven tartte hij meermaals het lot. Dat inspireerde ons om iets te maken over een tocht naar de rand van de aarde en het opzoeken van het ultieme gevaar.

Ons verhaal gaat over twee zussen en een broer die iets willen beleven, niet zomaar iets, maar iets rampzaligs. In hun hoofd is het echte leven een aaneenschakeling van rampen en besta je pas echt als je zelf ook rampen meemaakt. Dat is dan zo’n idee waar wij heel meticuleus op doorgaan. Hoeveel rampen zijn er nodig om te bestaan? En zijn er eigenlijk wel genoeg rampen op de wereld voor iedereen? Bij zo’n gedachten slaat onze verbeelding compleet op hol. Heel typisch wij.

14

wOwW!

van dividu

Pim, Salome en Lotte verhuize n in april met hun hele hebb en en houwen opnieuw naar deFENIKS om er verder te w erken aan hun voorstelling To en zij bijna van de aarde vielen. Vanaf 28 ok tober reizen ze ermee door Vlaanderen en Nederland. www.dividu.or g

Nog meer schoon volk deFENIKS is de thuishaven van muziektheater WALPURGIS en een vrijplaats voor freelance artiesten van diverse pluimage zoals, (slam)dichters Carmien Michels en Max Greyson, illustrator Wide Vercnocke, muzikanten Stan Nieuwenhuis, Jolien Deley en Tim Coenen, zangeres Aline Goffin, danseres Olympe Tits en vele anderen.

Op zondag 22 april om 15u00 zijn Mauro en dichter-troubadour Peter Holvoet-Hanssen in deFENIKS te gast met een unieke happening ter voorbereiding van hun tournee met de muziektheatervoorstelling Blauwboek.

Meer info en reserveren: info@walpurgis.be of 03 235 66 62 www.walpurgis.be (klik op kunstenhuis deFENIKS)

sharing is caring

Zin in zon Bij muziektheater WALPURGIS hebben ze zin in zon. Niet alleen om dat ieniemienie winterdipje te verjagen. Maar ook en vooral omdat ze sinds september gezegend zijn met zonnepanelen.

Iedereen wint

zorgen voor een k van deFENIKS da t he mee op en el 26 ton. Investeer De zonnepan van maar liefst 6, ie van ct r du de re ou 2lh ee CO jaarlijkse en word aand g vin le en m ee sa e test waarm je in een duurzam g je een fiscaal at an tv on 0 10 f € ZuidtrAnt. Vana terugverdient. e je investeert zo de eerste € 45 di e

www.zuidtrAnt.b

‘Zonnepanelen om zelf onze energie op te wekken, dat leek ons wel wat. Het ecologisch aspect sprak ons meteen aan.’

Hoe ging dat in zijn werk?

Een groot plat dak waar geen schaduw op valt? Ideaal, zeiden ze bij ZuidtrAnt, een initiatief van burgers die zich inzetten voor duurzame energie. Ilse Muysers, zakelijk leider van WALPURGIS, hoorde voor het eerst over deze energiecoöperatie, op een informatieavond bij Zeppelin, waar haar kinderen school lopen.

Ilse: ‘Zonnepanelen om zelf onze energie op te wekken, dat leek ons wel wat. Het ecologisch aspect sprak ons meteen aan, maar ook de economische kant van het verhaal is voor ons niet onbelangrijk. Elektriciteit wordt immers steeds duurder. Goed idee dus, zo’n zonnepanelen op ons dak, dachten we. Alleen hebben wij niet de tijd en de expertise om dat allemaal technisch uit te pluizen en praktisch te coördineren. Konden de mensen van ZuidtrAnt ons daarbij niet helpen? En het antwoord was: jazeker!’

16

wOwW!

ons gebouw en dragen we tegelijk ons steentje bij aan het klimaat. Mooi, Ilse: ‘Tot onze grote spijt bleek het toch?’ dak waar het meeste zon op viel, bij controle door een ingenieur, niet ste- Nog toekomstplannen? vig genoeg. Een ander stuk, dat iets Ilse: ‘Als alles goed gaat, staat er binminder gunstig georiënteerd was, nenkort op onze parking een laadkwam wel in aanmerking maar was paal voor elektrische deelauto’s. Die is in slechte staat. Meteen na de dakre- gekoppeld aan onze zonnepanelen. novatie die daar toch al gepland was, Ideaal om vlak bij de deur een elekkonden de zonnepanelen erop. Dat trische deelauto te hebben staan, gebeurde in de herfst, amper een paar voor eigen gebruik en dat van alle geïnmaanden na het eerste contact met teresseerde buren.’

ZuidtrAnt.’ WALPURGIS staat voor nog wel meer En, tevreden over de opbrengst? burgerinitiatieven open, zo blijkt. Om de twee weken op dinsdagavond strijkt Ilse: ‘Door de renovatie hebben we het clubje vrolijke naaisters van BAR natuurlijk de zomeropbrengst ge- STIK neer in de foyer, en elke donmist, en spijtig genoeg was het een derdag houdt het lokale Voedselteam lange sombere winter. Maar alles bij hier zijn depot. ‘Ook ideaal,’ zegt Ilse. elkaar doen we er een heel goede ‘Ik heb me er meteen lid van gemaakt. zaak aan. Wij huren de panelen van Kan ik al die lekkere verse producZuidtrAnt, maar de energie die we ten ineens zelf mee naar huis nemen. zelf opwekken is gratis. Voor ons dage- Keihandig.’ lijks gebruik is onze eigen energieproductie voldoende. Alleen wanneer we theaterproducties draaien en spots interview Erika Schrauwen en andere grote energieverbruikers foto Stef Depover inzetten, moeten we extra elektriciteit van het stroomnet afnemen. Met deze investering verduurzamen we

de kunst van het bewegen

Alexandertechniek voor beginners

Een keer per jaar organiseert het Sociaal Fonds Podiumkunsten een driedaagse introductie in de Alexandertechniek. Deze zachte bewegingsmethode die je kan toepassen in alles wat je doet, of je nu artiest bent of niet, laat zich niet makkelijk in woorden vatten. Alexandertechniek is eerder iets dat je moet ervaren. De enthousiaste reacties maken alvast nieuwsgierig. foto’s Peter Dejonghe

Een Alexandertechniekleraar aan het woord

‘Between stimulus and response there is a space. In that space is our power to choose our response.

In our response lies our growth and freedom.’

(Viktor Frankl, neuroloog)

Opgroeien en ouder worden gaat met verschillende veranderingen gepaard.

Ook onze snel evoluerende wereld vraagt van ieder van ons een groot aanpassingsvermogen. Veranderingen horen bij het leven. Ze hoeven niet pijnlijk of beangstigend te zijn. Veranderingen nodigen uit om nieuwe horizonten te verkennen, nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe vaardigheden te ontwikkelen. Veranderingen kunnen dus ook enorm bevrijdend en verrijkend zijn. Als Alexandertechniekleraar heb ik een bijzondere belangstelling voor allerlei veranderingsprocessen: in mezelf, mijn werk, mijn familie en de wereld om me heen. Veranderingen vragen altijd om het vinden van een nieuw evenwicht. Helemaal stabiel is dat evenwicht nooit. Maar dat maakt het des te spannender.

Denken en bewegen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Elke gedachte wordt vertaald in spierspanning. Routine verhoogt de efficiëntie en de snelheid waarmee we beslissingen nemen en tot actie overgaan maar is vaak ook het grootste obstakel als we dingen ‘anders’ willen doen. Niets zo moeilijk als ingesleten gewoontepatronen doorbreken.

Gewoontes laten zich niet zo gemakkelijk temmen. Ze kunnen zeer hardnekkig zijn. Ze veranderen vraagt moed en doorzettingsvermogen.

Alexandertechniek helpt om weerstand te bieden aan de stimulus-respons reflexen die onze gewoontes in stand houden. Door een onmiddellijke reactie op een prikkel uit te stellen, creëer je voor jezelf ruimte om stil te staan. In dat moment van ‘niets doen’ kan je kiezen om eventueel een andere weg te bewandelen dan diegene die de kracht der gewoonte aan je opdringt.

Judith Vindevogel

Enkele getuigenissen

‘Sterke punten van de lessen zijn de laagdrempeligheid en de persoonlijke aanpak. Er is aandacht voor iedereen en voor elke mening.”

Joey Ng, administratief en productiemedewerker Great Investment

“De kennismaking met de techniek heeft enorm veel positiefs in gang gezet voor mij, zowel professioneel als privé.”

Alexandra Oppo, actrice

“Hoe meer je de Alexandertechniek kan integreren, hoe beter en natuurlijker je kan spelen op je instrument. Dit overdragen op jonge leerlingetjes, en natuurlijk ook het zelf steeds verder ontwikkelen van deze principes, blijft een mooie uitdaging.”

“Voornamelijk de relatie tussen br ein en lichaamshou ding geef ik nu meer aandacht.”

Mira, zangeres

Liesbeth Lambrecht, violiste

“Een goede kennismaking die me in mijn dagelijks werk bijblijft. Van de manier waarop ik voor mijn laptop of pc zit, mijn werkplek organiseer, met mijn gsm werk, rust neem, vergader, met de auto of de fiets rijd, afspraken maak, tot wat ik van andere mensen vraag.”

“Ik vond het super interessant om na 45 jaar eindelijk mijn lijf te leren kennen.”

Wolf Raman, productieleider Handelsbeurs

Joke Huygens, publieksmedewerkster Beursschouwburg

Diether Vanvooren, theatertechnicus

“Concreet toepasbaar bij het heffen en tillen en bureauwerk.”

“Zeer vakkundig gegeven, perfecte balans tussen praktijk en theorie en een absolute meerwaarde om deze initiële kennis door te geven aan mijn leerlingen!”

Anthony Claeys, gitarist

“Zeer interessante inhoud, gebracht door twee lesgeefsters die sterk zijn in hun vak, elkaar mooi aanvullen, een heel open visie hebben en een veilige omgeving scheppen. Ik ben me veel bewuster geworden van mijn lichaamshouding en patronen die onnodige spanning veroorzaken. Ik neem nu vaker de tijd om die patronen los te laten, al is het maar voor heel even. Oefening baart kunst!”

IB, videomonteur en vocal coach

De Alexandertechniek in het kort

wat is het wel ∞

een doeltreffende maar slow method die je helpt om gewoontepatronen die leiden tot allerlei fysieke klachten, te doorbreken

∞

een praktijkgerichte bewegingstechniek waarin denken en bewegen voortdurend op elkaar afgestemd worden

∞

een lessenreeks waarin je leert overbodige spierspanning te kanaliseren om op een zo efficiënt mogelijke manier te bewegen

∞

handig om te integreren in alles wat je doet, zowel thuis als op het werk

∞

voor iedereen die vrij en soepel wil bewegen en interesse heeft in levenslang leren

wat is het niet ∞

een quick fix voor nek- en rugklachten, Repetitive Strain Injury en andere talent- en energievretende problemen

∞

een spiertrainingsprogramma, al dan niet met oefen-app

∞

therapeutische sessies die je passief ondergaat

∞

iets dat los staat van je dagelijkse bezigheden

∞

exclusief voor artiesten

n wel iets chniek misschie orden? de Alexanderte in ie ct du Benieuwd gew tro In de driedaagse Dan is de volgen voor jou. aart 2018 er 21 t.e.m. 23 m ne an W

el ts Mor n.be Waar deFENIKS, .podiumkunste schrijven www in en van je fo in r ee M aak dan gebruik nstensector? M ku um di po de in essioneel actief Tip: Ben je prof t. opleidingskredie le proefles? in een individue e ss re te in je b aar he Ben je dat niet m l@walpurgis.be. naar vindevoge ail m n ee n da r Stuu

close-up

Inzoomen op de bijen De bijenkasten op het dak van de Opéra Garnier in Parijs zijn dan wel wereldberoemd, die van muziektheaterwerkplaats deFENIKS in Mortsel mogen er ook best zijn. Het zijn er wat minder en ze zijn misschien een tikje minder fotogeniek (hoewel constant uitzicht op de Eifeltoren nu ook weer niet op onze wishlist staat), maar de essentie is: ze zijn er! En de bijtjes doen hun best.

‘Je kunt zagen over hoe erg het allemaal is, of je kunt ook iets doen.

Of toch tenminste proberen.’

Dat de bijen het steeds moeilijker hebben, is ondertussen algemeen bekend. ‘Maar als je leest dat er in Duitsland in alle beschermde natuurgebieden nog maar één derde van het aantal vliegende insecten overgebleven is, dan is dat toch even slikken,’ zegt Stef Depover, scenograaf en imker van dienst. ‘De toestand in België zal waarschijnlijk niet beter zijn.

Driekwart minder insecten, dat is toch rampzalig! Elk jaar hoor je van imkers uit het hele land berichten van massale bijensterfte. Vooral na de winter wordt dat zichtbaar. Onze twee volkskes hebben de vorige winters goed overleefd, maar we houden elk jaar ons hart vast. Over een paar weken weten we meer.’

Hoezo?

Stef: ‘Zo gauw het wat warmer wordt, zouden de eerste haalbijen uit de kast moeten komen. Het bijenseizoen begint al vanaf een graad of tien, in februari - maart. Dan vliegen ze nog niet zo ver. Als bijenhouder moet je er voor zorgen dat voedsel allemaal voorradig is binnen een straal van 3 km. Je let echt op wat er waar bloeit en wanneer… Al heel vroeg in het

jaar halen ze nectar bij bloeiende hazelaars, krokussen en andere bolgewassen. Honderden bollen hebben wij intussen in de grond gestoken – in de tuin, in bakken op de parking hier, overal waar het maar kan. In de volle lente heb je dan de appel- en andere bloesems, later de zomerbloeiers tot de bloeiende klimop in de nazomer.’

Als bijenhouder ben je heel sterk verbonden met je omgeving. Heel het ecosysteem staat onder druk, het is een heel wankel evenwicht. Door met bijen bezig te zijn, raak je daar heel diep van doordrongen. Je ziet hoe super kwetsbaar alles is. Maar je ziet ook hoe je iets positiefs kan bijdragen.

Dat onze buurman aanzienlijk meer appels oogst sinds onze bijenkasten Maar waarom houden theatermensen er staan, is bijvoorbeeld wel een heel zich in ’s hemelsnaam met bijen bezig? plezante vaststelling.’

Stef: ‘Niet noodzakelijk voor de honing, het meeste daarvan mogen de bijen zelf houden om de winter zo goed mogelijk door te komen. Het is eerder een kwestie van engagement.

Sinds we dit gebouw aankochten, voelen we ons verantwoordelijk voor dit stukje van de wereld. We werken hier. Dit is onze habitat, onze natuurlijke omgeving, we zijn ermee verbonden. En bijen doen het de laatste jaren beter in steden dan op het platteland.

Niet verwonderlijk - hier is meer biodiversiteit en minder glyfosaat dan in landbouwgebied. Je kunt natuurlijk gewoon zagen over hoe erg het allemaal is, of je kunt ook iets doen.

Of toch tenminste proberen. Daarom hebben we bijenkasten gezet.

Merci Stef. Nu maar hopen dat de volkjes het gehaald hebben. En dat Mortsel en wijde omgeving nog bloemrijker en bijenvriendelijker wordt dan het al is. interview Erika Schrauwen foto Stef Depover

wOwW!

21

Als er deze zo mer al eens ee n bijenzwerm tuin of aan de aan een tak in dakgoot van de je buren blijkt te Keep calm and hangen, smile! call the imker.

Dan doen de bi jen het goed. deFENIKS-imke rs: Stef 0497 64 74 06 - Judith 04 98 12 95 61 overdag in de week 03 235 66 62

22

wOwW!

Graag ons volgende magazine in je bus? Hernieuw je gratis abonnement of schrijf je nu in!

Voornaam Achternaam Adres

Surf naar www.walpurgis.be/contact of Stuur deze strook ingevuld terug naar WALPURGIS, Deurneleitje 6, 2640 Mortsel wOwW! is een uitgave van muziektheater WALPURGIS, Deurneleitje 6, 2640 Mortsel (K.B.O. 0434.140.227). Wij nemen je privacy heel ernstig. Lees onze privacyverklaring op www.walpurgis.be/contact. Met het invullen van dit strookje verklaar je je volledig geïnformeerd en akkoord met hoe wij je gegevens verzamelen, gebruiken en beschermen.

COLOFON wOwW! magazine voor avontuurlijk muziektheater Uitgever WALPURGIS vzw Deurneleitje 6, B-2640 Mortsel +32 (0)3 235 66 62 communicatie@walpurgis.be www.walpurgis.be

Hoofd- en eindredactie Judith Vindevogel Redactie Ilse Muysers, Erika Schrauwen, Natalie Schrauwen, Jelle Van Riet en Astrid Wijnants Beeldredactie Stef Depover Vormgeving Inge Rylant

Fotografen Stef Depover en Peter Dejonghe Illustraties Charlotte Peys Coverbeeld Jago Moons © Stef Depover

Waar?

wOwW! wordt gedrukt op 8.000 exemplaren en gratis verdeeld in o.a. kunsthuizen, cultuurcentra en openbare instellingen.

Je kan dit en alle voorgaande nummers ook digitaal lezen via www.issuu.com/muziektheaterwalpurgis.

Abonneren?

Krijg je wOwW! graag bij je thuis? Laat het ons weten via 03 235 66 62 of info@walpurgis.be.

Adverteren?

Jouw logo of advertentie in dit magazine? Neem contact op met communicatie@walpurgis.be.

Gratis magazine, mag niet los verkocht worden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op enige andere wijze, zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de uitgever. De redactie heeft er alles aan gedaan om rechthebbenden i.v.m. copyright op te sporen en toelating te krijgen. Mocht je menen recht te hebben op materiaal dat in dit nummer gepubliceerd is, dan kan je contact opnemen met communicatie@walpurgis.be.

sprookjesopera met muziek van Beethoven

14.03 de Warande Turnhout

www.walpurgis.be

18.03 De Bijloke Gent 25.03 c.c. Casino Koksijde 26-27.05 Operadagen Rotterdam

Š Ingrid Godon