wOwW! september 2015 by WALPURGIS

festival special

Annelore en Mieke, verkapt en onversneden Bijzzzzzondere gasten Armoede maakt je wereld klein, cultuur trekt hem weer open Berliozzzz meets Shakespeare de wOndere wereld van WALPURGIS

magazine voor avontuurlijk muziektheater september 2015, jaargang 2 nr. 2

ZIE, HOOR en BELEEF eens wat anders tijdens de 12e editie van het

avontuurlijk muziektheaterfestival 24 t/m 27 september 2015 in deFENIKS, Mortsel roddelen over roddelen een soap opera het sensationele leven van twee piratenvrouwen tekenen op het ritme van de drums Blauwbaard revisited een ontroerend verhaaltje over verdwalen in je hoofd Italiaanse meerstemmigheid jonge podiumbeesten on stage surrealisme voor kinderen muziek in beweging een melancholische zoektocht naar thuis workshops muziektheater voor kinderen een tafel vol vrienden â&#x20AC;Śen nog meer

Ontdek het volledige programma op WWW.FENIKSFESTIVAL.BE Met de steun van de Vlaamse overheid, stad Mortsel, Agfa-Gevaert, KBC Mortsel en Piano Goossens.

www.facebook.com/ FENIKSFESTIVAL feniks_festival

Beste lezer, Zonder verbeelding geen verandering. Zonder een andere manier om naar de werkelijkheid te kijken geen nieuwe geluiden. ‘We can’t solve problems by using the same kind of thinking as we used when we created them’, leerde Albert Einstein ons al. Echte verandering is geen kwestie van hard schreeuwen maar van moed en geduld. Verandering forceer je niet. Verandering maak je mogelijk. Door verbeelding te stimuleren, door het aanreiken van instrumenten en middelen om een nog nooit eerder bewandelde weg te kunnen inslaan, door een klimaat te creëren van vertrouwen, door te mogen mislukken en opnieuw te mogen proberen. Kortom door het verrassende en het experiment te verwelkomen, met open armen. En precies daar is het WALPURGIS met het FENIKS FESTIVAL om te doen: (jonge) kunstenaars de kans geven hun eigen stem te ontwikkelen. De presentatie van het onderzoek dat ze deze zomer tijdens hun verblijf in deFENIKS deden, is voor hen een eerste belangrijke stap. En daar mag jij, beste lezer, niet bij ontbreken. Want het is pas in de ontmoeting tussen kunstenaar en publiek dat een kunstwerk een kunstwerk wordt. Dat unieke moment van gedeelde concentratie en grenzeloze nieuwsgierigheid blijft immers een magisch moment en een bron van rijkdom ‘voor wie er voor openstaat’. Ik hoop dat je er bij kan zijn.

INHOUD 04 op de affiche 05 Beatrice en Benedict, eerst de librettolezing dan de opera 06 verkapt en onversneden 09 In gesprek met actrices Annelore Stubbe en Mieke Laureys 10 bijzzzzzzondere gasten 17 Dagboek van een imker 18 engage 22 Luc en Paul over hoe armoede je wereld verkleint en cultuur die weer opentrekt

23 peters en meters gezocht 25 Vleugels voor Sielke en Marieke

achter de schermen in deFENIKS Poffertjes en aardbeien

Hartelijke groet,

PS Ik ben benieuwd wat je van de wOwW! vindt. Reacties welkom op vindevogel@walpurgis.be

Hoofdredactrice Judith Vindevogel zong in verschillende opera’s. Ze coacht zangers, muzikanten en acteurs en is de bezielster van muziektheatergezelschap WALPURGIS.

wOwW!

op de affiche

Beatrice en Benedict

eerst de librettolezing dan de opera

Het verhaal in ‘t kort ‘Als kraaien krassen, roddelen ze met elkaar over de liefde.’ (vrij naar Toon Tellegen) © Stef Depover

wOwW!

Beatrice en Benedict, twee gezworen vrijgezellen, lusten elkaar rauw. Hun halsstarrigheid en spotlust zet Don Pedro en zijn entourage ertoe aan, om hen met een list en leugens het huwelijk in te drijven.

De mens is een bijzonder wispelturig wezen dat niets liever doet dan anderen misleiden en zichzelf voor de gek houden. Met een bonte groep zangers, acteurs en muzikanten trakteert WALPURGIS je tijdens het FENIKS FESTIVAL op een verrassende en feestelijke avond waarin de opera Béatrice et Bénédict van de Franse componist Hector Berlioz met veel plezier tot op het bot ontrafeld wordt. Deze keer opvallend veel jonge acteurs op de scène. Eén van hen is Joren Seldeslachts (29), die je kent van o.a. de Blinker-films, Vermist en Spitsbroers. Hoe hij in Beatrice en Benedict terechtkwam? Joren: “Zodra Judith van WALPURGIS me contacteerde en vertelde wat zo’n librettolezing precies inhield, was ik geïntrigeerd. Acteurs zijn in de eerste plaats verhalenvertellers. En dat je in zo’n librettolezing een verhaal kan vertellen op een gevoelsmatige manier, door ad hoc iets op te bouwen, niet alleen met woorden maar ook met muziek, dat lijkt me een heel toffe uitdaging. Ik speelde eerder al eens mee in iets vergelijkbaars. Zo’n project ligt ver buiten mijn comfortzone, absoluut. Maar ik weet uit ervaring dat de ontlading enorm is als het lukt. Ik heb dus niet lang getwijfeld om mee te werken. Om niet te zeggen niet…” Berlioz baseerde zich voor zijn opera op Much Ado About Nothing, één van de populairste komedies van Shakespeare. En die windt er geen doekjes om: de mens is een bijzonder wispelturig wezen dat niets liever doet dan anderen misleiden en zichzelf voor de gek houden. Opgezet spel, intriges en roddels troef dus! Oftewel Thuis goes opera.

tekst Frauke Joossen

acteur Joren Seldeslachts © vinck & partners

Wil je opera eens op een speelse, anarchistische manier leren kennen? Dan is Beatrice en Benedict, de 10e librettolezing van WALPURGIS, een must-see! Van en met Sam Bogaerts, Stef Depover, Simon De Winne, Pieter-Jan De Wyngaert, Joren Seldeslachts, Evelien Van Hamme, Judith Vindevogel, Caroline Wittemans e.a.

24, 25, 26 en 27 september 2015 – FENIKS FESTIVAL, Mortsel 1 oktober 2015 – C-mine cultuurcentrum, Genk Of ga voor de dubbelervaring! Een librettolezing is de perfecte inleiding tot de opera. Heb je na deze librettolezing zin gekregen om de échte opera te zien? Dan moet je in maart 2016 in De Munt zijn. De Franse theaterregisseur Richard Brunel tekent voor de regie en er zingen ook enkele Belgische zangers mee zoals Anne-Catherine Gillet (Béatrice), Sophie Karthäuser (Héro) en Lionel Lhote (Samarone). www.demunt.be Samen rijk, samen naar de opera Ook voor mensen in armoede moet cultuur toegankelijk blijven. Daarom voorzien C-mine cultuurcentrum, De Munt en WALPURGIS i.s.m. het Fonds Vrijetijdsparticipatie en verschillende sociale organisaties voor hen een verminderd combitarief en vervoer naar Brussel. Neem voor meer info contact op met Ellen via info@walpurgis.be of 03 235 66 62. wOwW!

AGENDA Verkapt & o n

rsneden 24/09/15 - C C Ter Vesten , Beveren 27/09/15 - FE NIKS FESTIV AL, Mortsel Surf voor mee r info en de vo lledige speellij st naar www.le porello.bruss Mieke zingt els dit najaar oo k nog mee bi een muziekp j C rogramma m aesarâ&#x20AC;&#x2122;s Nose, et repertoire (www.maand uit WOI acht.be/caes ars-nose). Annelore ka n je nog aan he t werk zien sprookjesvoo in de twee rstellingen Pe ntamerone (www.froefr en Repelste oe.be). el

verkapt en onversneden

Annelore Stubbe en Mieke Laureys

over piratenvrouwen, het maken van keuzes en reizen in je hoofd Ze leerden elkaar kennen bij het Brusselse theatergezelschap Ensemble Leporello en de klik was er bijna meteen. Binnenkort staan ze opnieuw samen op de planken met Verkapt en onversneden, een muziektheatervoorstelling over twee vrouwen die tijdens hun leven radicale keuzes maken. Tijd voor een babbel met twee actrices die weten wat ze willen. ‘Maar noem dat geen feminisme’.

‘Wat je overkomt, heb je niet in de hand, hoe je er mee omgaat wel.’ Over feminisme, of toch maar niet

Mieke Laureys is 40, actrice, zangeres, auteur en regisseur. Je kent haar misschien nog van Thuis. In het theater was ze te zien bij Ensemble Leporello, Abattoir Fermé en Froefroe. Annelore Stubbe is 33, actrice, zangeres, auteur en regisseur. Ze werkt vooral in het theater, o.a. bij HETPALEIS, Toneelhuis en Ensemble Leporello.

Annelore: “Zelf zou ik Verkapt en onversneden nu niet onmiddellijk een feministische voorstelling noemen.” Mieke: “Feminisme heeft een andere connotatie.” Annelore: “Het stuk gaat wél over vrouwen met ballen. Mieke had gelezen over de rechtszaak van Anne Bonny en Mary Read. Twee vrouwen uit de achttiende eeuw die allebei om een andere reden door het leven gaan als man en zo op een piratenboot terechtkomen. Het is een waar gebeurd verhaal dat ons allebei zo fascineerde dat we er iets mee wilden doen. Die madammen waren stràf. En hun kracht moest niet onderdoen voor die van de mannen.” Mieke: “Het blijft wel iets fascinerends, krachtige vrouwen. Dat zie je ook in het theater. Als twee vrouwen op de scène staan, zegt men dat ze ‘haar op hun tanden hebben’. Terwijl je zoiets toch nooit hoort als twee mannen op de scène staan.” Annelore: “Ik denk dat het bij vrouwen nooit om feminisme an sich te doen is. Wij maken in ieder geval geen stukken vanuit dat idee, en Anne en Mary dachten vast ook niet: ‘Laat ons eens lekker feministisch doen’ toen ze aan boord van dat schip gingen. Het was eerder om te ontsnappen aan het leven waar ze vast in zaten. Ze wilden het beste maken van hun situatie. En het beste maken van de situatie, dat is misschien wel de grootste kracht van vrouwen.”

wOwW!

Over een verhaal dat je bij je nekvel pakt Mieke: “Toen ik over die twee vrouwen las, kon ik ze niet meer vergeten. Zo ongelofelijk wat die deden. Mary, de vrouw die ik speel in Verkapt en onversneden, werd opgevoed als jongetje. Haar broer stierf toen ze zes was, en haar moeder liet haar zijn leven overnemen. Ze heeft dus jaren geleefd als een jongen. Het straffe is dat ze blijkbaar ooit is getrouwd – als vrouw – maar dat ze, nadat haar man werd vermoord, opnieuw als man ging leven.” Annelore: “Anne, de rol die ik speel, is meer uit revolte gaan leven als man. Ze was van goeden huize, maar raakte in conflict met haar vader en vluchtte in de armen van kapitein én piraat Jack Rackham. Zij leefde een dubbelleven. ‘s Nachts was ze zijn vrouw. Maar voor haar eigen veiligheid ging ze overdag door het leven als man. Uiteindelijk worden Anne en Mary ook nog eens verliefd op elkaars alter ego en ontstaat er een driehoeksverhouding met Jack. En dat is dus allemaal echt gebeurd!” Mieke: “De gedrevenheid en innerlijke tweestrijd van die vrouwen werd voor ons het perfecte kader om het te kunnen hebben over thema’s als vrijheid, offers, keuzes, identiteit en de man-vrouwverhouding.”

wOwW!

‘Muziek kan soms iets beschrijven wat met woorden niet lukt.’ Over muziektheater Annelore: “Mieke en ik werken allebei nogal intuïtief. Twee meisjes en een schurk was de eerste muziektheatervoorstelling die we samen maakten. En we hadden zin om opnieuw samen te werken.” Mieke: “Ik hoop ook om op deze manier te kunnen blijven werken. Vanuit goesting, en niet omdat het volgende stuk gemaakt moet worden.” Annelore: “Toen we Twee meisjes en een schurk aan het maken waren, begonnen Mieke en ik vaak spontaan te zingen. ‘Daar moeten we iets mee doen’, zeiden we toen al. Maar het is niet persé de bedoeling dat we in elke voorstelling zingen.” Mieke: “Het hangt af van het verhaal dat je wil vertellen. Muziek kan soms iets beschrijven wat met woorden niet lukt. Onze voorstellingen zijn gebouwd op drie pijlers, die we echt nauwgezet in de gaten houden: wat kunnen we met woorden vertellen, wat met beelden, wat met muziek? Iedereen hoort hetzelfde als hij muziek hoort, maar iedereen heeft zijn eigen gevoel erbij, geeft het een eigen invulling. Dat maakt het mooi en boeiend. Beelden doen hetzelfde: iedereen ziet dezelfde beelden, maar iedereen kleurt ze anders in. Woorden worden dan vaak overbodig en dan vallen ze meer en meer weg. Dat zie je ook in Verkapt en onversneden: in het eerste deel wordt veel gesproken en krijg je de informatie mee die je nodig hebt, terwijl naar het einde de muziek en de beelden het overnemen.”

Over keuzes maken Mieke: “Anne en Mary hebben op een gegeven moment gekozen voor het leven, no matter what. Dat vind ik ook zo fascinerend. Ik las ooit de spreuk: ‘In het bos kwam ik twee wegen tegen. De ene nam iedereen, de andere ik alleen en dat is het hele verschil.’ Het hele leven bestaat uit opties, uit kiezen. Wat je overkomt, heb je niet in de hand, hoe je ermee omgaat wél.” Annelore: “Veel mensen – en daar reken ik mezelf bij – hebben vaak niet door dat je keuze hebt. Het heeft bij mij ook heel lang geduurd voor ik begreep dat als iets me overkwam, ik altijd nog kon kiezen. Mieke leerde me zelfs dat ook ‘niet kiezen’ een keuze is. Pas sinds kort besef ik: ik hoef geen slachtoffer te zijn van iets dat me overkomt, ik heb altijd een keuze. Er schuilt een enorme kracht in iedereen die dat doorheeft.” Mieke: “De vrouwen uit het stuk komen uit twee hele andere werelden, maar vinden elkaar in hun keuze. Net zoals Annelore en ik. Kiezen kan dus ook tot verbondenheid leiden.” Annelore: “We hebben elkaar gevonden in ons engagement. We kunnen allebei heel hard blijven gaan.” Mieke: “Altijd met enorm respect voor elkaar, want ook daar kies je voor. Door te kiezen komen er ook fijne dingen op je pad. Het is bijvoorbeeld mooi om te zien wie we rond ons hebben verzameld voor Verkapt en onversneden, zo’n bijzondere groep. Dat zijn ook keuzes die we met z’n tweeën hebben gemaakt.” Annelore: “We hebben er ook voor gekozen eerlijk te zijn met elkaar.” Mieke: “We hebben letterlijk een deal gemaakt: als er iets is, moeten we dat durven zeggen aan elkaar.” Annelore: “Om toch nog even over dat kiezen door te gaan – je merkt het, ik ben er erg mee bezig – ik leer nu ook dat ik de keuze heb iets te zeggen als het niet loopt zoals ik het wil, waar ik vroeger meer mijn mond hield. Kiezen is een verrijking!”

Over reizen, in het echt en in je hoofd Mieke: “Ik reis niet vaak genoeg, ik werk te veel. Mijn laatste reis, nog niet zo lang geleden, was naar Schotland en daar heb ik heel erg van genoten. Dan denk ik: ‘Dat moet ik vaker doen’. Want reizen is ook rusten.” Annelore: “Reizen is uitademen. Ik maak ontzettend graag voorstellingen, maar dat is soms zo intens en heftig dat je bijna constant je adem inhoudt. Ik moet leren ademen af en toe. Daar zijn reizen goed voor.” Mieke: “Hoewel het maken van een voorstelling ook een beetje reizen is. Het hele proces om een voorstelling op scène te brengen is een trip.” Annelore: “Dat is waar, ik kan achteraf soms echt denken: ‘Waar zijn wij geweest?’. Ik ben nogal een dagdromer, reizen in mijn hoofd is ontzettend belangrijk. De fantasieën die zich daar afspelen, vinden hun weg vaak naar het podium. Ik las ergens dat verveling cruciaal is in een creatief proces. Daar zit wel wat in. Niet dat ik me verveel als ik wandel, maar ik merk wel dat in de cadans van het stappen er ruimte vrijkomt in mijn hoofd voor dagdromen. Ik heb sinds kort een stapcoach. Niet zozeer iemand om me te motiveren tijdens het stappen, wél iemand om mee van gedachten te wisselen onderweg. Of samen met te zwijgen, dat kan ook.” Mieke: “Tijdens het maken van deze voorstelling gingen we wel eens wandelen. Om te babbelen samen, maar ook om even het hoofd leeg te maken. Dat helpt zo hard. Ik merk dat zo goed: gewoon even wandelen en er komt ruimte in mijn hoofd.” Annelore: “Eigenlijk reis ik liever in mijn hoofd dan in het echt. Ik heb een lief dat het liefst de ene citytrip na de andere zou maken. Maar ik vind reizen eigenlijk nogal vermoeiend. Een paar jaar geleden heb ik een stuk van de route naar Compostella gestapt…” Mieke: “Dat was ik laatst aan het denken! Dat zouden we samen moeten doen! En dan maken we onderweg een voorstelling!” Annelore: “Oh, ja, met videobeelden, en gesprekken en gedachten!” Mieke: “Zo gaat dat dus bij ons, een voorstelling maken…” interview Frauke Joossen foto’s Stef Depover

Annelore en Mieke in Verkapt en onversneden © Charlotte Vanden Eynde

wOwW!

bijzzzzzzzondere gasten Dagboek van een imker

Misschien heeft Ralph Dutli gelijk en bestaat er ‘een speciale connectie tussen bijen en muziektheaters’. Dat WALPURGIS iets met bijen heeft staat in ieder geval als een paal boven water. Huisscenograaf Stef Depover en artistiek leider Judith Vindevogel delen sinds vorige zomer de zorg over twee bijenvolkjes. Een terugblik op een wonderlijk jaar. Heel dicht bij de bijen. 10

wOwW!

‘Ook wij zijn, net als de bijen, een beetje kruisbestuivers. Onze vleugels zijn onze verbeelding.’

Een huis en een tuin vol busy bees Dinsdag 1 juli 2014 ‘t Is niet de eerste keer dat we hier in deFENIKS, onze werkplaats voor avontuurlijke muziektheatermakers, ‘speciallekes’ verwelkomen. Maar vandaag verwachten we toch wel heel bijzondere gasten. Johan, onze buurman en een imker met meer dan 20 jaar ervaring, brengt twee bijenvolkjes voor ons mee. Hun kleine kasten (door Stef tegen zon en regen behandeld met natuurbeits) zijn klaar om bewoond te worden. Onze kennis over imkeren is zo goed als nihil. Maar Johan, onze mentor, zal ons het komende jaar met veel engelengeduld inwijden in de kunst van het bijenhouden. Zelf heb ik altijd al een bijzondere fascinatie gehad voor bijen. Bijen en het leven in de bijenkorf blijven een toepasselijke metafoor voor de manier waarop wij met ons vak bezig zijn (hoe we alles in en om ons heen opzuigen en omvormen tot muziek en theater, en hoe we samenwerken met andere kunstenaars, vaak ook uit andere disciplines). Een mooie metafoor ook voor de inspanningen die we doen om opera en muziektheater dichtbij de mensen te brengen. Ook wij zijn, net als de bijen, een beetje kruisbestuivers. Onze vleugels zijn onze verbeelding. En de voorstellingen die wij maken zijn honing voor de ziel en food for thought. Bijen en kunstenaars verdienen het om gekoesterd te worden en dat is wat we in deFENIKS doen.

wOwW!

Girlpower Vrijdag 5 september 2014 Een mens realiseert zich niet altijd hoeveel voorbereidend onderzoek en intensieve werkprocessen er vooraf gaan aan het creëren van een voorstelling, het schrijven van een boek of het produceren van een beetje honing. Zo verwonderlijk is dat natuurlijk niet. Die arbeidsprocessen gebeuren meestal achter de schermen en zijn dus niet altijd even zichtbaar. Wist ik veel dat 1 kg honing het levenswerk is van 350 à 400 bijen. En dat zij daarvoor met z’n allen 2 tot 3 kg nectar moeten verzamelen, 4 miljoen bloemen moeten bezoeken en 144.000 km afleggen. 144.000 km? Dat is dus hetzelfde als 3,5 keer de aarde rond. Maar dat is nog niet alles. Het omtoveren van nectar tot honing is een mooi staaltje van teamwork én girlpower. Nadat ze de nectar verzameld hebben, vliegen de haalbijen er mee naar hun zusters, geven het goedje af aan een huisbij, die er vervolgens allerlei enzymen aan toevoegt en het op haar beurt doorgeeft aan een iets jongere huisbij die de suikers verder afbreekt. Ondertussen zijn andere werksters druk bezig met het bouwen van kleine, perfect zeshoekige voorraadkamertjes uit was. Die was maken ze met kliertjes die zich aan weerszijden van hun achterlijf bevinden. Als de bloemennectar volledig omgevormd is tot honing, wordt hij opgeslagen in zo’n voorraadkamertje en is het de taak van weer een andere werkster om ervoor te zorgen dat het teveel aan vocht verdampt. Dat doet ze door druk met haar vleugels te waaieren (200 slagen per minuut). Heeft de honing de gewenste dikte, dan wordt het kamertje door een nog andere bij hermetisch afgesloten met een wasdekseltje. Bijen zijn dus niet alleen hooggespecialiseerde vrouwelijke ingenieurs, maar ook echte transformatiekunstenaressen.

‘Het omtoveren van nectar tot honing is een mooi staaltje van teamwork én girlpower.’ Winterkarweitjes Maandag 27 oktober 2014 Voor de bijen begint de winter al in augustus. Veel vers stuifmeel en nectar valt er nu niet meer te halen. Het is erg rustig in en rond de kasten. Nadat ze de mannetjes de toegang tot het huis ontzegd hebben en de opdringerigste onder hen hebben doodgestoken (de darrenslacht) vormen de werksters met z’n allen een dichte tros rond de koningin. Hun enige zorg in deze tijd van het jaar is de temperatuur in huis boven de 10° te houden. Dat doen ze door met hun vliegspieren - een inwendig, super gesofistikeerd airconditioning systeem -

wOwW!

warmte op te wekken. Stef plant 200 bio-bloembollen van de gele Yellow Mammoth krokus in de tuin. Vlak voor de bijenkasten, tussen de braambessen en naast de hazelaar. Met het stuifmeel van deze krokussen en andere voorjaarsbloeiers zullen de winterbijen straks de jonge bijtjes voeden. Nu is het alleen nog wachten op de lente.

Geboorte van een bijtje.

Met de schrik om het hart Zaterdag 7 maart 2015 De eerste controle na de winter is een spannend moment voor elke imker. Zijn de bijen nog in leven en zijn ze vitaal genoeg? Bijen hebben het alsmaar moeilijker, dat weten we ondertussen wel. Toch schrik ik als ik hoor dat één derde van alle bijenvolkeren in Vlaanderen de winter niet heeft overleefd. In Limburg is het nog erger en overleefde meer dan de helft van de volken niet. Oef, onze twee volkjes stralen van gezondheid. Haalbijen vliegen in en uit met stuifmeel, wat er op wijst dat er broed in het nest aanwezig is. Maar Johan houdt ons met de twee voeten op de grond en waarschuwt dat alle imkers vroeg of laat te maken krijgen met bijensterfte. Een akelige gedachte.

We are one: Hart boven Hard Zondag 29 maart 2015 Het regent pijpenstelen. Wat een hondenweer. Vandaag verlaat gegarandeerd geen enkele bij het huis. Wij wel. Wij moeten. De straat op voor de Hart boven Hard-parade. De mens zal - net zoals de bij - solidair zijn of niet zijn. Meer nog: de mens en de natuur vormen samen één geheel. Jeroen Brouwers heeft gelijk: ‘Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt.’ © Salim Hellalet

wOwW!

Yes, een bijenzwerm!

Vrijdag 22 mei 2015 Terwijl mijn collega Ellen en ik nog even bezig zijn met het zoeken naar een mooie plek in de tuin voor enkele plantjes die we deze middag gekregen hebben - pompoen, zonnebloem, goudsbloem, moederkruid en komkommerkruid - hoor en zie ik plots een enorme zwerm boven de bijenkasten. Minstens 10.000 bijen kleuren de lucht boven ons helemaal zwart, en vliegen het muurtje over, recht in de tuin van buur Tim. De meeste imkers doen er alles aan om het zwermen van bijen te verhinderen en de natuurlijke splitsing van een volk te controleren. Zwermen brengen namelijk het risico van honingverlies met zich mee. Bovendien kan je een zwermend volk kwijt raken. Stiekem was ik blij met deze zwerm. Zo’n 10 tot 20.000 bijen in de lucht is een indrukwekkend schouwspel. Het heeft iets magisch. Maar helemaal gerust was ik er toch niet in.

wOwW!

Sommige mensen slaan namelijk in Idealerwijs vormen ze als ze uitgepaniek bij het zien van zoveel bijen. zwermd zijn een mooie tros, aan En ik was niet zeker hoe onze buureen tak van een niet te hoge boom man zou reageren op de ongenode en is het niet zo moeilijk om de bijen gasten in zijn tuin. ‘te scheppen’. Maar dit volkje is duiBovendien delijk eigenzinnig ‘Zo’n 10 tot 20.000 bijen zouden we en volgt haar eiomdat Johan gen weg, wars van in de lucht is een met vakantie formats, functies was- deze klus indrukwekkend schouwspel. en modellen, naar alleen moeten een afrastering Het heeft iets magisch.’ klaren. van kippengaas Een telefoontje naar een collega-imker en betonstenen met voorgeboorde gaf me de moed om samen met Stef gaatjes, dicht bij de grond, in het kipde zwerm te gaan scheppen. Buur penhok van buur Tim. Tim vond het best cool en liet ons ‘Dames!? Zijn jullie zeker? Echt geen rustig onze gang gaan. De bovenboom?’ buurvrouw was er minder gerust in. ‘Nee hoor. Heel zeker. Hier en nerMaar nadat ik haar had uitgelegd dat gens anders wachten wij tot we een ze echt niet bang hoefde te zijn, dat beter onderkomen vinden.’ zwermende bijen zelden steken en Het voordeel was dat ik nadat we alle eigenlijk alleen maar aandacht hebbijen met veel moeite in de korf hadden ben voor hun koningin, sloeg ook zij gekregen, echt dacht: ‘Ergens een met interesse het gebeuren gade. zwerm, mensen? Just call me’.

Vloeibaar goud Zaterdag 18 juli 2015 De cirkel is rond. Vandaag gaan we honing slingeren. Maar eerst moeten we de wasdekseltjes, waarmee de bijen de honing verzegeld hebben, openbreken met een speciale vork. Een kleverig karweitje. Daarna gaan de honingramen in de slingermachine en wordt de honing uit de bijenraten geslingerd. Onze oogst van deze zomer, gezeefd en gewogen, 62 kg honing. Zelfs Johan is onder de indruk. Well done ladies :-) De meeste imkers houden alle honing voor zichzelf en laten de bijen overwinteren op suikersiroop. Dat voelt niet goed. Het mag dan voordeliger zijn voor de imker, suiker is niet hetzelfde als honing. Door onze artistieke kijk op de samenleving zijn we extra gevoelig voor de kwalijke gevolgen die een te ver doorgevoerd economisch denken kunnen hebben. Zeker op lange termijn. Daarom besluiten Stef en ik 28 kg honing aan de bijen terug te geven. Dat is precies de hoeveelheid die ze nodig hebben om te kunnen overwinteren.

‘Zo weinig mogelijk tussenkomen in organische processen, zij het natuurlijke of artistieke, dát is de kunst.’ Bij-gedachte van een leerling-imker Vrijdag 31 juli 2015 Na 1 jaar imkeren voel ik me nog altijd een beginneling. Maar een ding is zeker: door me te verdiepen in de fascinerende wereld van de bijen, hen te observeren en voor hen te zorgen, heb ik ontdekt dat er een grotere verwantschap bestaat tussen imkeren en muziektheater maken dan ik vermoedde. Elke imker zoekt zijn eigen weg en probeert een evenwicht te vinden tussen kennis en intuïtie. Wat hem anders maakt dan zijn collega’s is zijn relatie met de bijen en hoe hij met de dingen bezig is. Wat mij betreft: zo weinig mogelijk tussenkomen in organische processen, zij het natuurlijke of artistieke, dát is de kunst. tekst Judith Vindevogel foto’s Stef Depover

wOwW!

Koop een potje WALPURGIS-honing en plant een krokus WALPURGIS is een avontuurlijk muziektheatergezelschap dat artistieke vernieuwing koppelt aan duurzaamheid en sociaal engagement. Met de opbrengst van de verkoop van eigen honing en bio-bloembolletjes van de Ruby Giant ondersteunt WALPURGIS de projecten van experimenterende muziektheatermakers en maakt zij opera en muziektheater ook toegankelijk voor mensen in armoede.

Potje van 250 gr € 7 Potje van min. 480 gr € 12 Zakje met 10 krokusbolletjes € 5 Verkoop - en afhaalpunten: deFENIKS (Deurneleitje 6, Mortsel), elke werkdag van 9u00-17u00 Tijdens de Cultuurmarkt van Vlaanderen op zondag 30 augustus van 11u00 tot 18u00 (Grote Markt, Antwerpen) Tijdens de jaarmarkt van Mortsel op zaterdag 19 september van 9u00 tot 16u00 (Lepelstraat, Mortsel) Tijdens het FENIKS FESTIVAL van donderdag 24 t/m zondag 27 september (Deurneleitje 6, Mortsel)

Bestellen kan via info@walpurgis.be zolang de voorraad strekt!

honing in de keuken Wist je dat de waardevolle voedingsstoffen van honing vernietigd worden bij verhitting boven de 40 graden? Laat dus best je thee even afkoelen voor je er een lepeltje honing aan toevoegt. Je kan ook perfect koude (rauwe) honing in de keuken gebruiken. Liesbeth Fransen, chef kok van Trizee Privee en huiskok van het FENIKS FESTIVAL vertelt je hoe. Pimp je zomers slaatje met een huisgemaakte honingvinaigrette. De zoete honing past perfect bij frisse en scherpe smaken zoals dragon en mosterd. Ga voor de betere kwaliteit, dat maakt het extra lekker! * 150 ml olijfolie * 75 ml dragonazijn * 2 soeplepels vloeibare WALPURGIS-honing (30 gr) * 1 soeplepel mosterd (15 gr) * 20-tal verse dragonblaadjes, fijngesnipperd * een draai van de pepermolen en een snuifje zout

Doe alle ingrediënten in een maatbeker en meng goed met een klopper. Voor een extra smeuïg effect zet je er even de staafmixer in. Serveer met sla en verse tuinkruiden zoals, lavas, zuring, dropplant, melde, oregano, komkommerkruid en bieslook. Ook lekker bij geroosterde bloemkool of witloof.

Stuifmeel van krokussen zoals de Ruby Giant en andere drachtplanten, is voor bijen een essentiĂŤle voedselbron.

lees kijk & luistertip

Het lied van de honing Een zeer uitnodigend boek van Ralph Dutli voor een reis door de wonderbaarlijke cultuurgeschiedenis van de bij en de honing. Uitgegeven door Cossee Amsterdam

More than honey Een prachtige, maar verontrustende natuurdocumentaire van Markus Imhoof.

Die Bienen Een ontwapend lied van Max Reger over een kind dat heel graag een bijtje wil zijn om zo heel de winter te kunnen leven van bloemengeur en zonneschijn. Verzamel-cd met liederen van Mussorgsky, Debussy, De Leeuw, Reger en Bernstein â&#x201A;Ź 10 (Exclusief aanbod voor wOwW! lezers. Te bestellen via info@walpurgis.be)

Paul en Luc (rechtsonder) voor aanvang van Platée, librettolezing #8 op het FENIKS FESTIVAL 2013. ©Walter Grimm

engage

WALPURGIS in de wereld Of ze nu spelen in de Nova, de Bourla, de Vlaamse Opera, HETPALEIS, in een verlaten loods of in deFENIKS, als er ergens een voorstelling van WALPURGIS te zien is, zijn Luc (53) en Paul (69) erbij, mét plezier. Dat is niet evident, want Luc en Paul hebben het niet breed. Dankzij de inspanningen die WALPURGIS doet om ook mensen in kansarmoede te bereiken, kan dat wél. En dat is zo belangrijk, zeggen Luc en Paul.

‘Armoede maakt je wereld gigantisch klein. Cultuur trekt die weer open.’

Aan de babbel van Paul zal het niet liggen. ‘Hij kan het goed uitleggen’, zegt Luc met een glimlach. En Paul beaamt. ‘Ik babbel graag. Da’s toch plezant? Zo kom je nog eens iets te weten over elkaar’. Paul en Luc zijn vrienden, het was hun liefde voor cultuur die hen samenbracht. Paul: “Voor ik in de financiële problemen kwam, ging ik wel eens naar het theater. Of naar de opera. Ik deed

dat wel graag. In de Koningin Elisabethzaal ben ik ook een paar keer geweest, naar James Last gaan kijken en zo. Maar toen ik geldproblemen kreeg, viel dat allemaal weg. Geen budget meer voor natuurlijk. Terwijl cultuur zo belangrijk is. Armoede maakt je wereld gigantisch klein. Cultuur trekt die weer open.”

Recht-Op uitgenodigd. Ik ben toen als enige gaan kijken. Toen ze daarna in de Nova speelden heb ik Luc meegenomen. En voilà, zo is de bal aan het rollen gegaan.”

Hoe zijn jullie in deFENIKS terechtgekomen?

Paul: “We hebben een fijn contact met Judith (Vindevogel n.v.d.r.), met de mensen hier. Intussen beginnen ze ons te kennen aan den toog, da’s altijd plezant. Weet je, we voelen ons hier welkom, écht welkom. We krijgen niet het gevoel dat ze ons erbij willen uit medelijden. Ze vinden het tof dat we komen kijken. We voelen oprechte warmte en interesse. En we moeten ons niet schamen. Dat is heel belangrijk als je het financieel niet breed hebt: je trots is vaak een van de weinige dingen die je nog hebt. Daarom is het zo fijn dat Judith zélf met het voorstel naar Recht-Op kwam. We hebben niet moeten bedelen voor kaarten, ze wil ons er echt wel graag bij.”

Paul: “Via Recht-Op, een organisatie die doet aan cultuurparticipatie. Ik ben me er een aantal jaren geleden voor gaan inzetten. Ik ben niet in armoede geboren, zit niet in de spiraal van generatiearmoede, ik heb dus nog ‘geluk’. En daarom wilde ik iets terugdoen. Ik heb mezelf van in het begin geëngageerd voor andere mensen die het financieel moeilijk hebben en die niet zo’n vlotte babbel hebben als ik. Een aantal cultuurorganisaties nemen zelf contact op met Recht-Op. Zo hebben wij WALPURGIS leren kennen. Zij organiseerden een soort kennismakingsavond in deFENIKS en hadden daarop ook mensen van

Luc: “Ik was meteen verkocht toen ik hen daar aan het werk zag, en daarna ben ik met Paul ook gaan kijken naar Prinses Turandot. Heel mooi was dat!”

wOwW!

Luc: “En intussen zijn Paul en ik zeker niet meer de enigen die een voorstelling van hen meepikken. Er zijn al verschillende mensen komen kijken. Hoewel het niet altijd even evident is om hen mee te krijgen. Er leven massa’s mensen in armoede, maar zeker niet iedereen vindt troost in cultuur.” Paul: “Arm zijn is overleven en dan is cultuur vaak het laatste waar je aan denkt. Ik hoor dat vaak van mensen bij Recht-Op, dat ze ‘niet kunnen’. Terwijl het eerder een soort schrik is om het te proberen. Als je hen warm kan krijgen voor iets, is het eerder iets commercieels. Dingen als Samson en Gert, daar willen ze wel naartoe, omdat ze dan hun kinderen een plezier kunnen doen. Tja, in cultuur moet je ook worden opgevoed, hé. Als mensen er voor open staan, leren ze dat er voor hun kinderen ook heel mooie voorstellingen zijn zonder hond. En voor volwassenen is het ook een verrijking, echt waar. Maar je moet er voor open staan natuurlijk.” Luc: “Daarom hebben ze bij Recht-Op de formule bedacht om in duo naar het theater te gaan. Er wordt telkens

wOwW!

een ‘cultuurarme’ gekoppeld aan belangrijk. Ze doen veel meer dan een ‘niet-cultuurarme’. En dat heeft je een avond afleiding bezorgen. Ze dan niks met geld te maken, maar doen je groeien als mens. Ze geven met ervaring. Ik had bijvoorbeeld al je toekomstperspectief. Ze geven je meer ervaring het gevoel dat je ‘Er zijn ook dingen die ik niet iets waard bent. met theater – ik was ooit Ze geven je de versta hoor. zelf freelance kans op nieuwe Maar dan geniet ik van de acteur – en vrienden. Ja, voor werd daarom sfeer en neem ik die in me op.’ mij heeft het gekoppeld aan een wereld van Paul. Door samen te praten kon ik verschil betekend.” hem iets van mijn kennis meegeven, hem een beetje introduceren in het theater, terwijl ik kon genieten van Maar er zijn ook veel mensen die je zijn onbevangen blik.” niet bereikt… Paul: “Op die manier leer je meer mensen kennen. Het is namelijk de bedoeling dat je na een half jaar ook eens wisselt van theaterpartner. Zo bouw je je sociale leven weer wat op – nog iets wat verdwijnt als je in de armoede terecht komt. Veel mensen zonderen zich af. Omdat ze geen geld hebben om iets te doen, omdat ze het moeilijk hebben, omdat ze zich schamen, omdat arm zijn zoveel energie vraagt. Armoede pakt véél meer af dan alleen je geld. En daarom zijn dit soort projecten zo

Paul: “Da’s waar, en da’s jammer. Je moet cultuur een kans geven. Er zijn zeker ook dingen die ik zie waar ik niet veel van begrijp. Maar het is door het vaker te doen, dat je er in groeit. Je onthoudt dingen uit voorstellingen, en ergens ga je in je hoofd toch connecties maken en ga je meer en meer begrijpen van wat je te zien krijgt. Ik heb van WALPURGIS bijvoorbeeld drie versies van La Bohème gezien, allemaal in het Nederlands. Kijk, dan ga je Bohème zelf ook begrijpen. Maar het moet zelfs allemaal

niet gaan over ‘leren’. Theater is ontspanning, vind ik. Ont-spanning, het moet de spanning wegnemen. Zoals ont-moeten inhoudt dat niets moet. Je moet er van genieten, het je laten overkomen. Het is jammer dat er nog zoveel mensen zijn die dat niet durven. Want daar gaat het volgens mij om, hoor. Ze kennen het niet, dus ze blijven er van weg. We hebben bij Recht-Op iemand, die gaat maar naar voorstellingen van één gezelschap. Iets anders doet hij niet. Zonde toch?” Luc: “Er zijn ook dingen die ik niet versta hoor. Maar dan geniet ik van de sfeer en neem ik die in me op. En er zijn dingen die ik minder goed vind. Natuurlijk! We gaan toch makkelijk één keer per week naar het theater, dan is het logisch dat er iets bij zit wat je minder vindt. Als we naar het FENIKS FESTIVAL komen, zijn er ook dingen die we beter vinden dan andere. Maar dat is toch net leuk? Dat je voor jezelf begint te ontdekken waar je van houdt?” Paul: “Dat van die Japanner, bijvoorbeeld: dat vond ik, euh, speciaal. Maar dan denk ik: ‘Ik heb het toch

maar weer meegemaakt’.” Luc: “Dat is ook wel het leuke aan het theaterkijken in duo: de ene keer beslist de ene over een voorstelling, de volgende keer de andere. Zo kom je uit je comfortzone, en misschien overtuig je zo je vriend ook wel van iets dat jij mooi vindt. Je hebt ook altijd een gespreksonderwerp, hé!” Paul: “Weet je, je had het over de mensen die je niet bereikt met dit soort projecten. Het is echt wel een probleem. Ik help bijvoorbeeld actief mee bij Recht-Op als ervaringsdeskundige. Ik ga overal spreken, heb vaak vergaderingen. Ik zit in Recht-Op, maar ook in het project Energie en Armoede, in het stedelijk overleg, het Belgisch overleg en zelfs het Europees overleg. Ik moet zelfs het vliegtuig nemen voor zo’n vergaderingen! En wat ik ontdek is dat wij het topje van de ijsberg zien, jammer genoeg. Er is zoveel verdoken armoede, dat wil je niet weten. Mensen die amper rondkomen, die vaker boterhammen eten dan warm, maar daar niet voor uitkomen. Ik had ooit een vriend: altijd in kostuum, afgebor-

steld tot en met. Elke dag at hij soep. De groenten bewaarde hij voor zijn hond, hij dronk de bouillon. Hij was een vriend, en toch kon ik hem niet overtuigen om mee te komen naar Recht-Op bijvoorbeeld. Schaamte he. Mijn broer vindt het bijvoorbeeld ook niet tof dat ik zo openlijk praat over mijn situatie. Maar ik vind het niet erg. Ik schaam me niet. Ik kom nooit meer uit de problemen wat geld betreft, en ik geef het toe, ik heb het daar moeilijk mee gehad. Vijf jaar heb ik het zwarte gat gezien. Ah ja, ik was zelfstandige geweest, ik kwam goed rond, had een fijn leven. En ineens niks meer. Geen geld, geen toekomst, geen vrienden. Dat is hard hoor. En toch ben ik recht gekrabbeld. Ik heb beslist: ik maak er het beste van. Ik ga genieten, op mijn eigen, bescheiden manier. Dààrom doe ik zoveel moeite voor Recht-Op, omdat ik dankbaar ben voor wat zij voor mij hebben betekend. Ik zou willen dat zoveel meer mensen in armoede de weg naar hen vonden. Omdat je daar leert dat er wél nog een leven is. Dankzij mensen zoals Judith ook. Zij maakt, met haar uitnodigingen iedere keer weer, mijn leven écht mooier.” wOwW!

‘Als mensen er voor open staan, leren ze dat er voor hun kinderen ook heel mooie voorstellingen zijn zonder hond.’ Luc: “Ik heb altijd van cultuur gehouden. Ik heb het een tijd heel moeilijk gehad, toen ik ziek werd en in de financiële problemen kwam. Een tijd lang ben je verlamd, op elk vlak. Je raakt niet vooruit, ook niet om naar het theater te gaan. Het is zoals Paul zegt: armoede maakt je wereld heel klein. Je moet het leren én durven om die terug open te breken. Mij lukt het omdat ik cultuur echt miste. Ik ben heel content dat ik via Recht-Op terug mijn weg naar het theater heb gevonden. En we kunnen ook naar de film trouwens, aan verminderd tarief. In Atlas heb je een filmontbijt, waar we voor 2 euro naartoe kunnen. Ik ga nu ook naar stukken kijken waar ik vroeger misschien minder interesse voor had. Terwijl ik nu ontdek dat ze echt wel de moeite zijn. Mijn schul-

den zijn intussen afbetaald, ik werk. Mijn dochter is afgestudeerd en op zoek naar werk, als ze aan de slag gaat valt mijn alimentatie voor haar weg. Dan krijg ik het ruimer, financieel. Het einde van de tunnel is voor mij dus in zicht, ik kom hier uit. Ik ben dus een beetje een speciaal geval bij Recht-Op. Maar naar het theater blijf ik gaan, samen met Paul. We zijn veel meer dan een theaterduo intussen. We zijn vrienden.”

Meer weten? www.recht-op.be of contacteer: Danny Jacobs cultuurwerker Recht-Op Deurne 0485 03 28 33 danny.jacobs@recht-op.be

Paul: “Wat een beetje cultuur al niet kan doen, hé…”

Laura Pyl cultuurwerker Recht-Op Kiel 0486 48 43 68 nova.cultuurcafe@recht-op.be

interview Frauke Joossen foto’s Stef Depover

GIS n WALPUR

t-Op e Over Rech

ingewikvoor een n e g arin s s t-Op dat e oplo envoudig och gelooft Rech e len il n w e e e g d n armoe oede. T in Er bestaa rm n a e s ls u n a . Zij k nleem en. Me enleving keld prob an word m k a s en n e e d d e estr oor zorg n aan moede b nnen er v eelneme u d ee k f ij e m z ti n c n e a e n n n n en kunne igen plek in vinde rd worden. Zij ku e and re o ne voor alle ing geho v n nen er hu e le n lf en e e z m h a de s oor zic unfiguren dat ze in etering, v et de hulp van ste rb e v r o o m zorgen v e zelf én unfiguur at doen z een. D . n e r zo’n ste rt om rm a h to c n e e s h e k ëe n om istie eving cre n van netwerke en de art e uze omg IS is binn re rm e G o n v R e U g le P L te n WA erimen tvolle e p c x e e Dit gep . r s n e e re e verlag ra en m te die een e e p at d o e r o a a esprek d in arm pel n de drem mensen durend g r rt o o o o v v r n te e e ea muziekth het aangaan van or o d . rt is u e k b tie jk en artis persoonli l geld?

en met ve

ns ts voor me ie n e e ll a era

e cultuuret C-min m in g in rk anisaties nwe . In same ociale org URGIS een s jk li e e d k n a z le d il ch WALP Niet noo t en vers aniseert ij kan , De Mun burg org im eel dichtb L h n n centrum e a l v e s ra s e p ru o B , en n je p.5 Antwerp ule waari OwW! op ubbelform r over in deze w d e k ie n u ee Lees er m beleven.

wOwW!

peters en meters gezocht

Vleugels voor Sielke en Marieke

Wie zijn Sielke en Marieke? Sielke De Mulder is actrice en muzikante en maakte haar debuut bij Nele Needs A Holiday. Marieke Berendsen is violiste en scenografe en maakt deel uit van het onlangs bekroonde Nadar Ensemble. Samen willen zij een voorstelling maken voor kinderen. Maar daar hebben ze jouw en onze steun voor nodig. lees snel meer op de volgende pagina

ÂŠ Sarah Therry

Hun droom

Hoe het begon

De volgende stap

Met hun eerste voorstelling P L A Y willen Sielke en Marieke een beeldende en muzikale kindervoorstelling maken die mooi is in zijn eenvoud. Zij willen daarbij niet overhaast te werk gaan, maar genoeg tijd nemen om zichzelf te kunnen ontwikkelen en te kunnen experimenteren met nieuwe manieren om klank, beeld en beweging met elkaar te verbinden.

Sielke: “Kan je iemand echt herkennen aan het geluid dat hij maakt? Zoals je hem bijvoorbeeld kan herkennen aan zijn manier van lopen?” Sielke en Marieke werkten in de zomer van 2014 hun eerste ideeën uit in deFENIKS en toonden het resultaat van hun work in progress tijdens het FENIKS FESTIVAL 2014. De jonge kijkertjes genoten met grote ogen en gespitste oortjes van alle geluiden die ‘dat gekke meisje’ in haar confituurpotjes wist te vangen.

Marieke: “We hebben ons tijdens onze residentie in deFENIKS beperkt tot een ruimte van 2 meter bij 2. Maar wat gebeurt er als het meisje haar kamer verlaat? Welke wereld gaat er open wanneer ze uit haar veilige zone stapt? Hoe klinkt de wereld daarbuiten? Hoeveel geheimen schuilen er in de banale geluiden waarmee wij in ons dagelijks leven omringd worden? En hoe kan je die vertalen naar de scène? Dat is het volgende dat wij willen onderzoeken.”

Ja maar nee De aanvraag die Marieke in maart indiende voor een ontwikkelingsgerichte beurs (met o.a. P L A Y als casestudy) werd uiterst positief ontvangen door de beoordelingscommissie van de Vlaamse Gemeenschap. Toch kreeg Marieke nul op het rekest omdat ‘de resterende budgetten jammer genoeg slechts ruimte lieten om een beperkt aantal aanvragen in te willigen’. Absoluut zonde vonden wij. Maar... samen kunnen wij hen helpen. Sielke en Marieke zullen nog dit jaar een aanvraag indienen bij de Vlaamse Gemeenschap voor een projectsubsidie voor P L A Y. Om hun dossier kracht bij te zetten wil WALPURGIS hen helpen om een startkapitaaltje bij elkaar te krijgen van minstens 4000 euro. Met dat bedrag kunnen ze gedurende 2 weken samenwerken met een professionele coach.

wOwW!

P L A Y heeft het potentieel om een grappige, muzikale en beel-

dende voorstelling te worden. Sielke en Marieke verdienen het om hun onderzoek verder te kunnen zetten. Zij hebben alvast de steun van WALPURGIS voor de productionele, technische en logistieke omkadering van hun project en kunnen ook rekenen op professioneel scenografisch advies. Verder willen zij zich tijdens het maakproces graag laten coachen door regisseur Nathalie Roymans (Het Gevolg), theatermaker Roel Swanenberg (kinderenvandevilla) en componist Bruno Nelissen (Zwerm, electric guitar quartet). Maar daarvoor hebben ze dus bijkomende middelen nodig.

Cultuurjournalist Wouter Hillaert in recto:verso: “Voor jonge makers vormen die middelen het verschil tussen wel of geen artistiek project realiseren.”

Wil je meehelpen de droom van Sielke en Marieke te verwezenlijken? Word dan één van de 100 peters en meters die 40 euro schenken. Ook kleinere giften kunnen het verschil maken en geven Sielke en Marieke extra vliegkracht!

Wat krijg je ervoor terug? Ŕ &FO EJLLF NFSDJ .FU FFO HJGU HSPPU PG LMFJO bouw je mee aan een artistieke droom van twee talentvolle artiesten. Als je dat wenst, word je op de hoogte gehouden over het afgelegde traject en de ontwikkelingen van P L A Y. Ŕ 4DIFOL KF FVSP PG NFFS EBO XPSE KF bovendien eregast op de première van P L A Y (september 2016). Ŕ 4DIFOL KF FVSP PG NFFS EBO MFWFSU EBU je ook nog eens een belastingvoordeel op en ontvang je een fiscaal attest voor je aangifte van 2016. Grote en kleine giften kunnen gestort worden op rek. nr. BE63 5230 8005 7108 met vermelding ‘Vleugels voor Sielke en Marieke’

Rendez-vous

in september!

project en verder aan hun n deze zomer ke er w e iek ar Sielke en M -outs: op volgende try nodigen je uit rtbom.be rtBom www.fo miliefestival Fo fa t he op 15 e 6 september 20 yale www.larf.b 2015 op Larf!Ro 20 september

achter de schermen in deFENIKS Van juli tot september zoemt kunstenaarshuis deFENIKS in het Deurneleitje in Mortsel meer dan ooit van de bedrijvigheid. Niet enkel twee bijenvolkjes vliegen er in en uit, ook vijf kunstenaarscollectieven werken er naarstig aan hun eigen muziektheateravontuur. Irene en Alice, twee temperamentvolle Italiaanse zangeressen van het duo Belle Di Mai, kwamen tijdens de hittegolf in juli voor het eerst naar België en voelden zich meteen thuis. Vanuit de theaterzaal hoorden we mysterieuze stemmen en klanken van Kevin, Barbara, Szymon en Tsubasa, de internationale brigade van ātmā. De bende van Usine à Neige bracht een heus kinderkoor met zich mee, wat meteen zorgde voor veel leven in de brouwerij. Stan, Aline en Olympe, aka Kopseer, componeren, dansen en zingen een ontroerend verhaaltje bij elkaar over verdwalen in je hoofd. En ook de geest van de Hongaarse componist Béla Bartók dwaalt door de gangen, opgewekt door slampoetryperformers Carmien en Max, tekenaar Wide en muzikanten Jolien en Tim van ARType. De ‘Made in deFENIKS’-projecten zijn gratis te bekijken tijdens het FENIKS FESTIVAL van 24 t/m 27 september 2015. www.feniksfestival.be Meer foto’s vind je op www.facebook.com/kunstenaarshuisdeFENIKS

Welkomstetentje met poffertjes en aardbeien, njammie!

Mogen wij aan je raam komen hangen? Wil je graag genieten van een gratis drankje op het FENIKS FESTIVAL? Knip dan deze pagina uit en hang de affiche (aan de achterkant van deze pagina) aan je raam. Bezorg ons een foto via mail of Facebook en in ruil ontvang je een bon voor een drankje op het festival. Contacteer Ellen via info@walpurgis.be of 03 235 66 62. www.facebook.com/FENIKSFESTIVAL

wie? wO wW ! waar? wOwW! wordt gratis verspreid via kunsthuizen, cultuurcentra en openbare instellingen, via de post aan onze abonnees en via huis-aan-huis bedeling in Mortsel. Krijg jij hem graag bij je thuis? Laat het ons weten via 03 235 66 62 of info@walpurgis.be.

COLOFON wOwW! magazine voor avontuurlijk muziektheater Uitgever WALPURGIS vzw Deurneleitje 6, B-2640 Mortsel +32 (0)3 235 66 62 communicatie@walpurgis.be www.walpurgis.be

Hoofdredactie Judith Vindevogel Eindredactie Frauke Joossen Redactie Ellen Fransen Beeldredactie Stef Depover Vormgeving Inge Rylant

Fotografen Luc Branders, Joris Casaer, Stef Depover, Walter Grimm, Salim Hellalet, Charlotte Vanden Eynde, Vinck & partners, Sarah Therry Coverbeeld Stef Depover Met dank aan Liesbeth Fransen, BD imkers Gratis magazine, mag niet verkocht worden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op enige andere wijze, zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de uitgever. De redactie heeft er alles aan gedaan om rechthebbenden i.v.m. copyright op te sporen en toelating te krijgen. Mocht je menen recht te hebben op materiaal dat in dit nummer gepubliceerd is, dan kan je contact opnemen met communicatie@walpurgis.be.

wOwW!

DONDERDAG 24 SEPTEMBER 2015

t/m

ZONDAG 27 SEPTEMBER 2015

www.feniksfestival.be deFENIKS - Mortsel

WORKSHOP FEEST DANS MUZIEK THEATER OPERA

WORKSHOP OPERA FEEST DANS MUZIEK THEATER OPERA FEEST WORKSHOP

12de editie

MUZIEK THEATER WORKSHOP OPERA FEEST DANS MUZIEK THEATER OPERA

DANS MUZIEK THEATER WORKSHOP OPERA FEEST DANS