kolekcja jacoba kabruna trzon kolekcji sztuki dawnej muzeum narodowego w gdańsku lech łopuski
J
acob Kabrun przyszedł na świat 9 stycznia 1759 roku w Gdańsku jako pierworodny syn Jacoba i Luizy Concordii Spall. Rodzina ta pochodziła prawdopodobnie od szkockiego rodu Cockburnów, osiadłego w Gdańsku pod koniec XVI wieku. Ojciec Jacoba był kupcem zajmującym się eksportem zboża i drewna oraz właścicielem rafinerii cukru trzcinowego, on też do 1775 roku uczył zawodu swojego syna. Przez kilka lat Jacob kształcił się także w Królewcu. Niszczycielska powódź, która nawiedziła Dolne Miasto i Wyspę Spichrzów, a także agresywna polityka Prus wobec Gdańska, połączona z blokadą handlową, doprowadziły do upadku znakomicie prosperującej firmy ojca, Jacoba seniora. Zapewne dlatego w 1780 roku Jacob Kabrun podjął pracę w firmie Jozua & James Kenworthy, której głównym polem działania był hurtowy handel zbożem. To tam zaczęła się jego błyskotliwa kariera zawodowa. W latach 1785–1786 wyjechał w interesach do Holandii i Anglii, około 1790 roku został współwłaścicielem firmy, zaś w roku 1800, po śmierci wspólnika, jej jedynym właścicielem. Firma zaczęła się prężnie rozwijać. W latach 1802–1803 Jacob Kabrun odbył podróże do Francji i Anglii. W 1803 roku sprowadził z Niemiec do Gdańska tkaczy adamaszku. W 1808 roku został właścicielem statków handlowych „Britannia” i „Caledonia”. Jego kontakty handlowe sięgały aż Buenos Aires w Ameryce Południowej, a on sam stał się jednym z najzamożniejszych gdańszczan. Mieszkał w kamienicy przy ulicy Długiej 9, kantor jego firmy mieścił się przy tej samej ulicy pod numerem 41. Kabrun posiadał też podmiejską rezydencję w Młyniskach.
Jacob Kabrun cieszył się dużym szacunkiem i poważaniem gdańszczan. Zapewne dlatego 1 czerwca 1807 roku brał udział w negocjacjach z Napoleonem w sprawie zmniejszenia kontrybucji nałożonej na miasto po jego zdobyciu przez wojska francuskie. Gdańsk otrzymał status wolnego miasta, musiał jednak zapłacić 20 milionów franków. Kabrun zaangażowany w sprawy rodzinnego miasta wyjechał do Berlina, Drezna i Weimaru w celu dokonania oceny obecnej sytuacji, zaś jego podróż do Londynu zaowocowała zebraniem kwoty 5000 funtów. W 1810 roku Kabrunowi została powierzona funkcja rezydenta sasko-warszawskiego w Gdańsku. Niestety, za sukcesami zawodowymi nie podążało powodzenie w życiu osobistym. 6 września 1791 roku Kabrun zawarł związek małżeński z pochodzącą z rodziny o wysokiej pozycji
7