PEKİ, NE YAPMALI? Gıda, insanoğlunun sağlıklı ve onurlu bir yaşam sürebilmesi için temel hammaddedir. Gıda güvenliği de insan sermayesinin gelecek nesillerini oluşturabilmeyi sağlamasını mümkün kılabilecek ön koşuldur. Gıdaya ulaşım, hangi ülke söz konusu olursa olsun, tartışmasız en temel evrensel insan hakkıdır. Ne var ki çoğu zaman kâğıt üzerinde kalmaktadır bu temel hak. Yerküre nüfusunun yüzde 10'unu aşan bir kitle, bu konuda güvensiz bir yaşam sürmektedir. Günümüzde gıda güvenliği, üretim istatistiklerinden öte bir olgudur. Üretim ve tüketimi aşan zorluklar söz konusudur. Düşük HDI (Human Development Index - Düşük Gelişim Endeksi) grubu ülkelerinde, tarımsal ürünlerin yüzde 40'ı, tarım alanlarında yitirilmektedir. HDI düzeyi yükseldiği zaman da bu, kayıp piyasaya sunma ve stoklama aşamalarında gerçekleşmektedir. HDI düzeyi en yüksek ülkelerde ise gıdaların yüzde 60'ı restoranlar ve evlerde heder olmaktadır. Akıllarınıza takılan soruyu duyar gibi oluyorum. "E peki, ne yapmalıyız ki bu gıda sorunun üstesinden gelebilelim?" Gıda ve beslenme uzmanlarının büyük bir bölümü şöyle cevaplandırıyorlar bu soruyu:
Gıdanın Geleceği Manifestosu
Dünya bu gidişat karşısında tamamen duyarsız ve teslimiyetçi midir? Elbette hayır… Uluslararası komisyon, gıda ve tarımın geleceği üzerine, 2003 yılında "Gıdanın Geleceği Manifestosu"nu yayınlamıştır. Bu hareket, gıda ve tarımın sosyal ve ekolojik sürdürülebilirlik açısından en geniş boyutlu kavramsal ortak gücünün dillendirilişi olmuştur. Çözüm önerileri, temel prensiplerin belirlenmesini sağlamıştır. Acil eylem planları saptanmıştır. Tarımsal-ekolojik gıda güvencesine yönelik saptamalar ve ilkeler şu şekilde sıralanmaktadır: 180