Music Journal February 2023

PENINSULA MOMENTS

At The Peninsula Bangkok, world-class hospitality enriched with compelling Thai cultural experiences creates perfect memorable moments.

EDITOR'S TALK

โดยในตอน นี�นำเสนอผู้ลงานที�เป็นทีนิยมอีก ๕ บทเพลง

พร�อมทั�งเกร็ดความรู�เบื�องหลังของเพลง

แต่ละเพลง Music Re-Discovery จะพาผู้อ่านไป

รูจักกับ นาย ต. ธัันวารชร หรือรูจักกันในนาม

นาย ต. เง็กชวน ผู้่านหนังสืออนุสรณ์ในงาน

พระราชทานเพลิงศพ นาย ต. ธัันวารชร บ.ม.

ซึ่�งนาย ต. เง็กชวน ถือเป็นผู้มคณูปการอย่าง

และแนวคิดของผู้�เขียนแต่ละท่านไว� ข�อเขียน และบทความทีตพิมพ ถือเป็นทัศนะส่วนตัว ของผู้�เขียน กองบรรณาธัิการไม่จำเป็นต�อง เห็นด�วย และไม่ขอรับผู้ิดชอบบทความนั�น

(เกียรติพงศ กาญจนภี) ท่านนี�คลุกคลีอยู่ในวงการละครของไทยมาก่อน เคยทำหน�าที�บอกบทละครเวท (คน บอกบทอยู่ข�างหลืบคอยส่งเสียงพอให�นักแสดงหน�าเวทีได�ยินแล�วพูดไปตามบทนั�น

ไฟื้ล์เสียงต�นฉบับบันทึกอยู่บน D major + pentatonic scale ลักษณะท่วงทำนองเป็นแบบ AABA (ท่อน A ทั�งสามเป็น pentatonic ท่อน B เป็น D major) สังเกตว่ามีการเอื�อนคำอยู่หลายที น่าจะเป็นด�วยผู้�ประพันธั

ต�องการสำเนียงเพลงไทยเดิมให�สอดคล�องกับบทละครแนวไทยยุคเก่า

ห้ลังจิากิทัีพ่อได้แต่งเพลงน์�ำตาแสิงใต้เพลงเอกิใน์ละครัเวทัีเรั่�องพน์ทั้ายน์รัสิิงห้

ด้วยกิน์ ต่อม่าเม่่�อคณ์ะละครัศิิวารัม่ณ์์ไดย้ายวกิจิากิศิาลาเฉลม่กิรั์งไปจิัดกิารัแสิดงทัี�โรังละครักิรัม่ศิิลปากิรั แต แสิดงอยู่ได้ไม่่น์าน์จิึงม่าปกิห้ลกิอยู่ทัีศิาลาเฉลม่น์ครั โดยเรัิม่กิารัแสิดงด้วยเรั่�องดำรังปรัะเทัศิ

ซ้ึ�งละครัเรั่�องน์ี�ได้รัับกิารัต้อน์รัับจิากิแฟน์ละครัเวทัีเปน์อย่างด

๕ โม่งเชื่้า ขณ์ะ ทัีพ่อกิำลังดีดเปียโน์แต่งทัำน์องเพลงเพ่�อจิะให้้น์กิรั้องของวงดน์ตรัีศิิวารัม่ณ์์ขับรั้องสิลับฉากิตอน์น์ัน์ สิ์น์ทัรัียา

น์กิแต่งเน์่�อเพลงม่าเห้น์และไดยน์ทัำน์องเพลงจิากิเปียโน์กิห้น์ไปห้ยิบเกิ้าอีม่าน์ั�งใกิล ๆ เม่่�อ พ่อเรัิม่ดีดทัำน์องเพลงขึน์ให้ม่่อกิครัั�ง เขากิ็เรัิม่เขียน์คำรั้องตาม่ขึน์ม่าทั่อน์ห้น์ึ�ง ต่อจิากิน์ัน์พ่อกิดีดเปียโน์ไปม่า

อย่างไรักิ็ตาม่ แม่ทัั�งคู่จิะต้องจิากิกิน์ แตบ์รั์ษ์ได้ภาวน์าให้้เธัอผู้เปน์ทัี�รัักิไดน์อน์ห้ลับฝััน์ด และจิงฝััน์ถึงเขาด้วย ห้ลังจิากิน์ัน์พ่อจิึงต่อเพลงให้ม่่น์ี�ให้้แกิน์กิรั้องปรัะจิำวงของศิิวารัม่ณ์์

และบน์ทักิแผู้น์เสิียง โดยน์ำไปรั้องบน์เวทัสิลับห้น์้าม่่าน์

พ่อบอกิว่าเพลงน์ี�ได้รัับความ่น์ิยม่อย่างม่ากิใน์ครัาวทัีห้ม่่อม่รัาชื่วงศิ์ถน์ัดศิรั สิวสิดวัตน์์

และบน์ทักิแผู้น์เสิียงโดยใชื่้วงดน์ตรักิรัะชื่ับม่ิตรั

ต่อม่าปรัะม่าณ์ป พ.ศิ. ๒๕๓๕ น์กิรั้องยอดน์ิยม่ ทัน์งศิกิดิ ภกิดีเทัวา กิ็ไดน์ำม่าขับรั้องบน์ทักิแผู้น์

ซ้ึ�งยังได้รัับความ่น์ิยม่จิากิแฟน์เพลงเปน์อย่างดีเชื่น์กิน์...”

ด้วยเปน์เพลงทัำน์องไทัยแทัทัี�เข้ากิับเสิียงของค์ณ์ชื่ายถน์ัดศิรัีได

เพลงน์ีดังสิ์ดยอดและตกิเปน์ข่าวใน์ห้น์้า ห้น์ังสิ่อพม่พ์อยู่ห้ลายวน์ กิลายเปน์ตำน์าน์รัักิทัี�เล่าขาน์กิน์ไม่่รัู้จิบ

น์่าสิน์ใจิว่า ความ่รัักิและความ่ลับห้ลายอย่าง แม่จิดห้ม่ายลับเฉพาะอน์ห้ม่ายถึงความ่เปน์และความ่ตายของชื่วิต ผู้ม่

ผู้ม่กิ็ให้้ล์งแจิ๋วเกิ็บไว

(https://www.youtube.com/watch?v=Y94Y8hHIAzQ)

นวลอนงคอาองคโสภา ทยมนนหนาฉนอยากรวานามใด

วงศิกิำแห้ง รั้องเพลงให้้ชื่าวไทัยไดฟังกิน์ห้รั่อไม่่ เพรัาะทั่าน์ ทัั�งสิองน์ัน์เปน์ผูู้้กิรั์ยทัางห้รั่อเปิดทัางให้้ผู้ม่ได้ใชื่้ความ่สิาม่ารัถใน์กิารัขับรั้องเพลงของทั่าน์ ทั่าน์ละเพลงสิองเพลง ณ์ ห้้องอัดเสิียงของโรังละครัศิาลาเฉลม่กิรั์ง เม่่�อป พ.ศิ. ๒๔๙๕ แน์น์อน์ทัีว่าถ้าทั่าน์ไม่่ให้้โอกิาสิแกิผู้ม่ใน์ครัั�ง

ตอบแทัน์บ์ญค์ณ์อย่างไรั กิ็ไม่่อาจิทัดแทัน์ไดห้ม่ด”

(https://www.youtube.com/watch?v=6pvlyIRzCs4)

ทัี�ใชื่้ดารัาแสิดงน์ำทัั�งดารัาไทัยและดารัาจิน์จิากิต่างปรัะเทัศิ ทัั�งน์ี�เจิ้าของภาพยน์ตรัต้องกิารัให้้ม่ห้ลาย ๆ เพลง ใน์ภาพยน์ตรั์เรั่�องน์ี และอยากิให้้ม่ผู้ลงาน์ของน์กิแต่งเพลงห้ลาย ๆ คน์ด้วย ทัำให้้เพลงทัี�ใชื่้ปรัะกิอบภาพยน์ตรั ม่ห้ลายเพลง แต่เพลงทัี�ฮิิตน์ัน์ม่ีเพียงสิองเพลงเทั่าน์ัน์ เพลงแรักิค่อเพลงเพชื่รัตัดเพชื่รั

“ดวงใจิ” โดยให้้พ่อ เปน์ผู้ปรัะพน์ธั ซ้ึ�งใน์ภาพยน์ตรั์เรั่�องน์ีต้องแสิดงถึงความ่รัักิของคน์ทัีต่างชื่าตต่างภาษ์าและอยู่ห้่างกิน์คน์ละ

ตอน์สิาย ๆ ของวน์น์ัน์ห้ลังจิากิขับเจิ้าม่้าลายจิากิบ้าน์ทั์่งกิรัะสิอม่าจิอดไวทัีห้ลังห้้างกิม่ลฯ อย่าง

รัถวิ�งม่าถึงห้ัวลำโพงพ่อเห้น์ว่าห้น์์่ม่สิาวคู่น์ัน์เรัิม่ม่ีปากิเสิียงกิน์ เม่่�อฝั่ายชื่ายพูดกิับฝั่ายห้ญิงกิจิะถกิฝั่ายห้ญิง ห้ยกิแขน์ทั์กิครัั�งไป

พ่อกิ็แต่งเพลงเสิรัจิ ห้ลังจิากิน์ัน์อกิไม่่กิีวน์ได้ให้้วงดน์ตรั ฟรัังโกิ ทัรัอม่เบ็ตต้า ทัี�บรัรัเลงปรัะจิำห้้องอาห้ารัโลลต้าม่าบน์ทักิเสิียง พรั้อม่กิับกิารัขับรั้องของสิวล ผู้กิาพน์ธั

ก�องกังวานของไวบราโฟื้นสร�างบรรยากาศแห่งความรักทำให�เพลงนี�ไพเราะน่าฟื้ังเป็นอย่างมาก

YouTube Link งานเพลงส่วนหนึงของ

- ชาญ เย็นแข

๑๓:๒๑ กุลสตรี - จินตนา สุขสถิตย์

๑๖:๑๐ เมียแกว - ทนงศักดิ ภักดีเทวา

๑๙:๑๒ พรุ่งนี - สวลี ผู้กาพันธั

๒๓:๐๗ เมือคืนนี - ชรินทร์ นันทนาคร

๒๖:๒๒ สุดทีรัก - ลินจง บุนนากรินทร์

๒๙:๐๕ บุหลันลันตู - สุเทพ วงศ์กาแหง

๓๑:๔๐ ดอกฟื้้าเวียงจันทน์ - ม.ร.ว.ถนัดศรี สวัสดิวัตน์

๓๔:๒๕ ยางมนุษย์ - ชัชฎาภรณ์ รักษนาเวศ

๓๖:๕๓ บางรัก - ชรินทร์ นันทนาคร

๔๒:๒๘ ผู้มนอยใจ - สุเทพ วงศ์กาแหง

๔๕:๒๖ ดวงใจ - สวลี ผู้กาพันธั

ยัง เป็นการบันทึกในประเทศไทยและ ส่งต�นฉบับเสียงไปทำสำเนาทีต่าง ประเทศเพื�อจัดจำหน่ายต่อไป ทั�ง ยังเป็นแผู้่นเสียงที�ดำเนินการโดย บรษัทต่างชาต ประวติศาสตร์เรื�อง ธัุรกิจดนตรีในประเทศไทยซึ่�งมีเรื�อง ของธัุรกิจแผู้่นเสียงบรรจุอยู่ภายใน นั�น จะไมมีทางสมบูรณ์ลงได�เลยหาก เราไม่ได�กล่าวถึงบุคคลสำคัญท่าน หนึ�ง ซึ่�งนอกจากจะเป็นพ่อค�าผู้ม วสัยทัศน์ในทางธัุรกิจ ยังนับได�ว่า เป็นผู้มคณูปการอย่างสูงในการขับ

ที�สนใจในประวติศาสตร ธัุรกิจดนตรีในประเทศไทย นั�นคือ อนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ

ธัันวารชร หรือ นาย ต. เง๊๊กชวน ชื�อนาย ต. เง๊กชวน เป็นที รูจักดีในห

เอง

ก่อนที�จะถูกส่งตัวมาทำงานในกรุงเทพฯ

ขณะมีอายุเพียง ๑๗ ปีเท่านั�น

นาย ต. เง๊กชวน นับได�ว่าเป็นผู้ ทีมีความเฉลียวฉลาดและขยันขันแข็ง

ในบริเวณเดียวกันทีมักจะปิดในช่วง เย็น

ภาพยนตร์บางลำภที�นาย ต. เง๊กชวน เป็นผู้จัดการดูแล ส่งผู้ลให�ร�านค�า แห่งนี�เจริญเติบโตขึ�นตามลำดับ

ฉายในโรงภาพยนตร์บางลำพูบริเวณ เดียวกันนั�นเอง มีนาย ต. เง๊กชวน เป็นผู้จัดการโรงภาพยนตร

เ มื�อ กิจการเ ติบโต ขึ�น นาย ต. เง๊กชวน ได�เริ�มออกจำหน่าย

แผู้่นเสียงเป็นผู้ลิตภัณฑ์ประจำ

เพลงไทยเดิม บทเพลง

ๆ ทั�งภาคเหนือ ภาคอีสาน ออกจำหน่าย

ประจำท�องถิ�นต่าง

ของนาย ต. เง๊กชวน ยิ�งเป็นทีรูจัก ขึ�นไปอีก สื�อบันทึกเสียงเหล่านีต่อ มาได�กลายเป็นปรากฏการณส่วน หนึ�งของมรดกทางวัฒนธัรรมดนตร ในประเทศไทยที�เป็นรูปธัรรมมาก ทีสุดครั�งหนึ�งที�เคยเกิดขึ�น นาย

ต. เง๊กชวน ไมว่าจะเป็น

ไว�อาลัยของศาสตราจารย ดร.อทิศ นาคสวัสดิ กล่าวว่า

“...รัะยะห้ลังน์ี ค์ณ์ ต. เปน์ คน์ธัรัรัม่ะธัรัรัม่โม่ห้ม่ัน์ไปฟังเทัศิน์์ ฟังธัรัรัม่ทัีวัดต่าง ๆ เสิม่อ จิึงใน์ วน์ห้น์ึ�งกิ็โคจิรัไปพบกิับผู้ม่เข้าทัีวัด เบญจิม่บพิตรั วน์น์ัน์ผู้ม่เผู้อิญเอา ม่โห้รัีเครั่�องให้ญ่ของม่ห้าวทัยาลัย

เกิษ์ตรัศิาสิตรั์ไปชื่่วยงา

ใน์ความ่ไพเรัาะของวงม่โห้รัีเปน์ อน์ม่ากิ จิึงได้เข้าม่าแน์ะน์ำตน์เอง พรั้อม่ทัั�งแสิดงความ่ปรัะห้ลาดใจิว่า

ต. ห้น์ไปห้น์ม่าสิกิครัู่ห้น์ึ�งกิ เอ่ยปากิชื่วน์ให้้ผู้ม่ไปอัดแผู้น์เสิียง บอกิว่าดน์ตรัีไพเรัาะ

จิะต้องอัดไว

ต. กิม่จิดห้ม่าย ไปย�ำอกิว่าเรั่�องทัีพูดกิน์น์ัน์จิะเอาจิรัิง ละน์ะ ผู้ม่กิ็เฉยเสิีย ค์ณ์ ต. จิะเขียน์ ไปอย่างไรัผู้ม่กิ็ไม่่พูดจิาด้วย ค์ณ์ ต. กิ็เขียน์แล้วเขียน์อกิ ลงทั้ายอ์ตสิ่าห้ ถ่อรั่างอน์ชื่รัาของค์ณ์ ต. ไปห้าผู้ม่ ถึงบ้าน์ อ้อน์วอน์ให้้ผู้ม่ไปอัดเสิียง ค์ณ์ ต. ตั�งใจิอัดแผู้น์เสิียงเพลง ไทัยปรัะเภทัต่าง ๆ ทัั�ง ๆ ทัี�คน์อน์ ไม่่ม่ีใครัเขาค่อยอยากิอัดเทั่าใดน์กิ ดอกิ ทัั�งน์ี�เพรัาะเขาคิดรัายได้เปน์ ตัวเงน์ตัวทัองเข้าม่าเปน์สิ่วน์ให้ญ ถ้าไม่่ม่ค์ณ์ ต. ผู้ม่คิดว่าพวกิเรัาจิะ ห้าแผู้น์เสิียงเพลงไทัยฟังไดน์้อย เตม่ทั จิึงขอขอบพรัะค์ณ์ ค์ณ์ ต. ไว้ใน์ทัีน์ีด้วย...” (ย่อความจากคำ ไว�อาลัยของศาสตราจารย

ต. เง๊กชวน”) จะเห็นได�ว่า ข�อความข�างต�นดัง

กล่าวนั�น แสดงให�เห็นถึงความเอาใจใส

และความตั�งมั�นของ นาย ต. เง๊กชวน

ในการที�จะกระทำการใด ๆ ให�ประสบ

ความสำเร็จ ทั�งยังสะท�อนให�เห็นถึง

การเป็นผู้ทีมีความเอาใจใสต่อศิลป

วัฒนธัรรมการดนตรีประจำชาต ที

ต�องการจะบันทึกเสียงดนตรีไทยให�

เปน์วัตถ์ตัวจิรัิงม่ลกิษ์ณ์ะเห้ม่่อน์ชื่่�อ...

...เจิ้า ‘กิรัะบอกิเสิียง’ น์ีสิาม่ารัถ สิ่งเสิียงรั้องไดดังเห้ม่่อน์ตัวงิ�วจิรัิง ๆ ทัีเดียว ข้าพเจิ้าพยายาม่จิะดูให้้รัู้ แจิ้งเห้น์จิรัิง...

แขวน์ทั่อทัองเห้ล่องยาวปรัะม่าณ์ ๑ วาเศิษ์ ตอน์ตน์เรัียวเลกิไปติด กิับเครั่�อง ม่ห้ัวกิลม่เลกิ (เรัียกิว่า ห้ัวกิรัะโห้ลกิ) สิำห้รัับใสิ่เขม่เพชื่รั ตอน์ปลายค่อย ๆ บาน์ให้ญ่ออกิ

๓ น์ิ�ว ขน์าด

ยาวปรัะม่าณ์ ๑ ค่บ ม่กิ์ญแจิไขลาน์

เจิ้าของเครั่�องต้องทัำงาน์เอง

๒ ศิอกิ ออกิม่าเปิดฝัากิล่องห้ยิบเอาวัตถ์สิิ�ง ห้น์ึ�งสิีเห้ม่่อน์งาชื่้างรัูปรั่างกิลวงกิลม่

ต่อการสร�างความรู�ความเข�าใจใน การศึกษาดนตรีในยุคปัจจบันต่อไป ท่านผู้อ่านทุกท่านสามารถเข�าถึง หนังสือ “อนุสรณ์ในงานพระราชทาน เพลิงศพ นาย ต. ธัันวารชร”

นี�ไ ด� จากค ลัง ข� อ มูล ด จ ทัลของ

“อนุสรณ์ในงานพระราชทาน เพลิงศพ นาย ต. ธัันวารชร บ.ม. ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๑๔” และเช่นเคย ท่านสามารถเข�าถึงเอกสารดังกล่าว ผู้่านการลงทะเบียนโดยไม่เสียค่าใช� จ่ายใด ๆ ในการดำเนินการ

ในฉบับต่อไป บทความชุด มนุษย์/หนังสือ/ดนตร

แล้วเอาห้ัวทัีติดเขม่ เพชื่รัวางลงไปทัี�เน์่�อกิรัะบอกิสิีงาชื่้าง

ซ้ึ�งม่ ตัวจิรัิงสิม่ชื่่�อใน์สิม่ัยกิรัะโน์น์ไดม่า

นพดล แจบ�านเกาะ หรือคร

นพ เป็นชื�อทีรูจักกันดีในฐานะของ

คร นักดนตรทีรื�อฟื้้�นวงเครื�องสาย

มอญและทะแยมอญในตำบลบ�าน

เกาะ ครูนพได�รับการสืบทอดเชื�อ

สายความเป็นกลุ่มชาตพันธัุ์มาจาก

ทางบิดา “พ่อเปน์ม่อญ บางไผู้่เตี�ย ฝัั�งตำบลบางกิรัะเจิ้า ทัางแม่่น์�ำ

ทั่าจิน์ พูดและเขีย

ทั่าน์บอกิว่า ‘แจิ’ เปน์ภาษ์าม่อญ

ออกิเสิียงว่า

รัูปงาม่บ้าน์เกิาะ”

จุดเริ�มต�นของการเรียนรู�ทาง

ดนตรีในเยาววัยเริ�มขึ�นจากครอบครัว

ในอดีต คุณตาเป็นเจ�าของคณะกลอง

ยาว ชาวบ�านแถวนั�นจะเรียกว่า

“กลองยาวนายสำรวย” รับงานแสดง

ทั�ว ๆ ไป การเรียนรู�ทางดนตรีเกิด

ขึ�นจากการได�ยิน ได�ฟื้ัง และการได�

รับการถ่ายทอดความรู�จากคุณตา

นพดุล่ แจบ�านเกาะ ผู้้�รื่่�อฟื้้�นแล่ะก่อตำั�ง

“วงฝัักกรื่ะตำ๊าดุ ทะแย์มอญบ�านเกาะ”

พอเลน์ไดบ้าง ทั่าน์กิ็พาไปงาน์ ไป

เจิอน์กิดน์ตรัีใน์รั์่น์ ๆ ของตา กิ็ได ฝักิฝัน์ความ่รัู้ม่าจิากิตรังน์ัน์ด้วย ม่ งาน์ห้น์ึ�งไปเลน์กิลองยาวใน์งาน์บวชื่

ล์งเขน์ ทั่าน์ม่าจิากิคลองปกิน์กิ แถว

ทั่าจิน์ ตรังวัดกิลาง ม่าตกิลองยาว

กิ็ไดติดซ้อด้วงม่าด้วย พอไดฟัง ผู้ม่

กิชื่อบ เกิิดความ่ปรัะทัับใจิ”

สมัยนั�น “ทั่าน์เปน์ครัูเครั่�องสิายคน์ สิำคัญของผู้ม่ทัีถ่ายทัอดกิรัะบวน์กิารั บรัรัเลงทัั�งห้ลกิกิารัปฏบติและทัฤษ์ฎีี

แล้วจิึง ม่าสิีแบบฝักิห้ัด แล้วถึงจิะม่าสิต่อ เพลง” ต่อมาเมื�อศึกษาอยู่ชั�นปที

ได�ไปฝัึกสอนที�โรงเรียนวัดคงคาราม

โรงเรียน “ครัทั่าน์ไม่่เปน์ดน์ตรัีไทัย แตกิ็พอบอกิไดว่าเรัิม่อย่างไรั

เจือหอม ซึ่�ง เป็นครพี�เลี�ยงในช่วงออกฝัึกสอน จึง ได�ฝัากตัวเป็นศิษย์และได�รับความ เมตตาจากอาจารยสรินทร เจือหอม เป็นอย่างมาก ในการถ่ายทอดความ

รู�การบรรเลงเครื�องเป่า (ปี�ใน) จน สามารถเป่าปี�ในได�

“วงฝัักกระต๊าด” ป้าเลี�ยน ลุงนนท

เมื�อจบการศึกษาแล�ว ไปเป็นคร จ�างสอนอยู่ระยะหนึ�ง จนกระทั�งในป

พ.ศ. ๒๕๕๓ ได�สอบบรรจุและเข�ารับ

ราชการเป็นคร ที�โรงเรียนบ�านอ�อมโรง

หีบ (เล็ก-นิ�ม อนุสรณ์) ตำบลบ�าน

เกาะ อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร

ทำวงดนตรีไทย และส่งเสริมนักเรียน

แข่งขันศิลปหัตถกรรมได�รับรางวัล

ชนะเลิศระดับภาค

แน์วคิดทัี�อยากิจิะพัฒน์าตน์เองและ ศิกิษ์าข้อมู่ลดน์ตรัม่อญ ซ้ึ�งใน์ตอน์ น์ัน์ไดน์ำซ้อสิาม่สิายม่อญไปสิู่กิารั ทัำห้ัวข้อวจิัย เพ่�อศิกิษ์าอัตลกิษ์ณ์์ และบทับาทั จิน์น์ำไปสิู่ห้ัวข้อวจิัย กิรัอว์เจิิกิป๊อย : อัตลกิษ์ณ์์เครั่�อง

ช่วงของการเริ�มทำวงเครื�องสายมอญ “ชื่่วงแรักิกิ็เอาความ่รัู้จิากิทัี�เกิ็บข้อมู่ล

ชื่่วงแรักิเปน์ชื่่วงทัี�ยากิ

ทัำน์อง

ของเพลงม่อญม่ากิน์กิ ตอน์น์ัน์กิยัง

เลน์ไม่่ไดดน์ะ จิับทัางไม่่ถกิ ครัพกิ ลกิจิำม่า ลองผู้ิดลองถกิกิน์ แต่เม่่�อ

ไปตาม่เกิ็บข้อมู่ลใน์งาน์แสิดงต่าง ๆ ทัำให้้ได้พบกิับพ่อเพลงแม่่เพลงและ เกิิดความ่สิน์ทัสิน์ม่ค์้น์เคยกิับล์ง ๆ

ๆ น์กิดน์ตรั ใน์ชื่่วงน์ัน์กิจิะม่ล์ง

ป้าเลี�ยน์เปน์อดีตน์กิรั้องทัะแยม่อญ

ฝั่าย ห้ญิงของ ห้ม่ อ สิ์ เ อ็ด ห้รั่ อ

ศิาสิตรัาจิารัย์เกิียรัตค์ณ์ น์ายแพทัย

สิ์เอ็ด คชื่เสิน์ (น์ายกิสิม่าคม่ไทัย

รัาม่ัญคน์ทัี ๔) ล์งอาน์น์ทั สิู่พภกิดิ

พ่อเพลง ทั่าน์กิ็เรัิม่ถ่ายทัอด เรัิม่

บอกิเทัคน์ิคของเสิียง ของเพลง

บอกิเทัคน์ิคถ้าผูู้้ห้ญิงรั้องเปน์แบบน์ี

เรัิม่จิะบรัรัเลงทัีวัดเกิาะเปน์ห้ลกิ ม่

จิะไม่่น์ำ เอาบทัเพลงสิม่ัยน์ิยม่ห้รั่อเพลงลกิ ทั์่งม่าบรัรัเลง” การบรรเลงในคณะ

จะเริ�มจาก เพี่ล่งฮะเรียงต้องหร

กิคิด ว่าชื่่�อยาวเกิิน์ไป แล้วไปเจิอรัายกิารั

ทั์่งแสิงตะวน์ ตอน์น์ัน์เห้น์ชื่่�อของวง

รัองเง็งวงห้น์ึ�ง ชื่่�อเขาสิะทั้อน์ความ่

เปน์เอกิลกิษ์ณ์์ จิึงคิดว่า ต้องตั�งให้้ม่

กิลิน์อายของความ่เปน์ม่อญ ตั�งชื่่�อว่า

‘ฝัักิกิรัะต๊าด’ ฝัักิ แทัน์ความ่ห้ม่าย

กระทู�คำถาม (ภาษามอญเรียกว่า

ฮิะอาว) แม่เพลงฝั่ายหญิงจะต�อง ร�องแก�กระทู�หรือตอบคำถามของ

ใชื่น์ิ�วเพียงออเพ่�อให้้

เลยกิว่าได เปน์ความ่ภาคภม่ิใจิทัี�ได

พาน์กิเรัียน์ไปแสิดง

ทะแยมอญ บ�านเกาะ” นับเป็นวงทะแยมอญรุ่น ใหมทีสืบทอดเชื�อสายของชาวมอญ และเป็นการนำเอาศิลปวัฒนธัรรมที มีความโดดเด่นของกลุ่มชาตพันธัุ์ มาต่อยอด พัฒนาองค์ความรู�นำ ไปสู่การเผู้ยแพร่และดำรงอยู่ทาง

เช่น ส่งงานไม่ตรงเวลา

หน�าชั�นเรียน และการเลื�อนกำหนดวัน

สอบการบรรยายประกอบการแสดง

เดี�ยว (Lecture Recital) เป็นต�น

เนื�องจากนักศึกษาขาดการวางแผู้น

การทำงานทีดจึงส่งผู้ลให�ไม่สามารถ

ทำงานได�สำเร็จตามกำหนดเวลา การ เริ�มต�นในการวางแผู้นการทำงานทีม ประสิทธัิภาพสามารถช่วยลดปัญหา ด�านการเรียนแกนักศึกษาได� ขั�นตอน และความซึ่ับซึ่�อนของการวางแผู้น

มีหลากหลายรูปแบบ

ขึ�นอยู่กับอาชีพ ลักษณะประเภทของ

งาน และบริบทต่าง

ให�คำปรึกษาการวางแผู้นและการ สร�างแบรนด

๓) การกำหนดระยะ เวลา และ ๔) การรักษากำลังใจ การกำหนดจุดหมายปลาย ทาง เป็นเข็มทิศนำทางที�สำคัญ ต่อการทำงาน ผู้นวกกับการสร�าง จินตนาการภาพเป้าหมายปลายทาง ทีชัดเจนจะช่วยให�เรามองเห็นองค ประกอบและรายละเอียดส่วนอื�น ๆ ที�ทำให�งานมีความครบถ�วนสมบูรณ มากยิ�งขึ�น เช่น

การกำหนดระยะเวลาทีชัดเจน เป็นการกำหนดเส�นตายของการทำงาน (Deadline) ในแต่ละขั�นตอนช่วย ให�เกิดความก�าวหน�าของงาน เป็น ไปตามขั�นตอนที�กำหนด หากไมม การกำหนดเวลาทีชัดเจนจะเกิดการ ผู้ัดวันประกันพรุ่ง เป็นสาเหตที�ทำให� งานไม่สำเร็จบรรลุตามเป้าหมาย ทีตั�งไว� เราต�องกำหนดระยะเวลา ทั�งหมดที�ใช�ในการเดินไปถึงจุดหมาย ปลายทางแล�วจึงกำหนดระยะเวลา

(Lecture Recital)

การที�เราวาดภาพเป้าหมายได�ชัดเจนจะเป็นตัวบ่งชีถึงความสำเร็จในการทำงาน

นั�น การสร�างแรงบันดาลใจให�ตนเองอยู่เสมอจะช่วยให�มีกำลังใจทีดต่อการทำงาน

การจัดสรรเวลาระหว่างการทำงานและการพักผู้่อนที�เหมาะสมสามารถช่วย

สิิ�งสิําคัญทัี�ไม่่ม่ีใครัเคยสิอน์. แปลจาก Ichiban Taisetsu nanoni Daremo Oshiete Kurenai Dandori no Kyokasho. (อาคิรา

มาเจออาจารย ตอนสอบอาจารย บอกว่าที�เราเล่นจะเข�มามันผู้ิดหมด เลย อาจารย์บอกให�เปลี�ยนวธัีเล่น ด วธัพันไม�กับนิ�วเวลาเล่นจะเข�มัน ผู้ิดวธัีนะ พอทำถูกวธัีแล�วมันไมคุ�น หนูเล่นไม่ได�เลย ก็เลยร�องไห�ตั�งแต ออกจากห�องสอบเลยค่ะในวันนั�น แต ความรูสึกหนูตอนนั�นรูสึกว่าอาจารย

ตอนนั�น

เราพร�อม เรามีใจ เราก็เรียนดีกว่า (แล่้ววิศวะล่่ะ - ทมังานถามั) ก

ทิ�งไปเลยค่ะ

ทาไมเลิ้อกดุนตรีไทย มีคนเล่นดนตรอื�น ๆ เยอะแล�ว

เด็ก ๆ อาจจะรูสึกว่าดนตรีไทยมัน

เชย โบราณ แตถ�าเราเห็นมันจริง ๆ

เราจะเห็นว่าดนตรีไทยมีหลาย ๆ

อย่างทีพัฒนาได� และเป็นสมบติของ

เราเรียน ทีนี�เราก็ได�ทำคอนเสร์ตมา ๓ ครั�ง

แล�ว

นั�น ถ�าเขาอยากไปไหน หนูอยาก เป็นผู้�นำทางให�เขาไปในทิศทางนั�น หนูเข�าใจเด็กนะ เพราะเราก็เป็น คนรุ่นใหม และหนก็เข�าใจความ เป็นครูผู้�ใหญด�วย ว่าเขาคิดอย่างไร เขาเห็นอย่างไร ถ�าเรามาสอน เรา ก็จะสามารถทำให�เด็กของเรารูทั�ง มุมมองเก่าและมุมมองใหม เลย อยากเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย พยายามจะให�จบปริญญาเอกภายใน อาย ๓๐ นีค่ะ