www.zuidoost.amsterdam.nl
>
Û>
<Õ ` ÃÌ
■
5
22 maart 2012
De eerste prof uit de Bijlmer Door Patrick Meershoek
Malcolm speelt bij MVV, Etiënne bij Swindon Town, Género bij NEC. Paul, nu trainer bij Zuidoost United, voetbalde voor Volendam, net als Dion trouwens, en Harvey deed zelfs tien minuten mee met de hele groten in het eerste elftal van AC Milan. In de familie Esajas worden de kinderen geboren met een bal aan de voet. Zo was het in Suriname, waar het familieteam uit Coronie de tegenstanders bij opkomst op het veld deden verbleken. (“Daar komen de Jassen”, was een gevleugelde uitdrukking langs de lijn.) Zo is het in Zuidoost, waar de Nederlandse tak van de honderden leden tellende familie Esajas zich vanaf de jaren zeventig stevig nestelde in de SV Bijlmer, tegenwoordig Zuidoost United. Tussen al die getalenteerde voetballers valt een naam in het bijzonder op, om een hele goede en een hele slechte reden. Steven van Dorpel bijnaam Parel van de Bijlmer - was de eerste speler van de SV Bijlmer die een profcontract in de wacht sleepte. Door in 1987 in dienst te treden bij de toenmalige eredivisieclub Volendam, vestigde de 21-jarige voetballer de reputatie van de Bijlmer als kweekvijver van talenten. Maar Van Dorpel was ook de man die op 6 juni 1989 op Schiphol op het verkeerde vliegtuig stapte, de SLM-vlucht PY764 om precies te zijn, en de volgende ochtend vroeg tijdens een crash bij Zanderij met dertien andere spelers van het Kleurrijk Elftal om het leven kwam. Kort daarvoor had Van Dorpel een contract getekend bij Roda JC, in die jaren een subtopper in de nationale competitie.
Van Dorpel trapte zijn eerste balletje voor de SV Bijlmer op vijfjarige leeftijd. Twee jaar eerder was hij met zijn moeder en zes broers en zussen naar Nederland gekomen, en neergestreken in de flat Haag en Veld in de Bijlmer. Zijn vader, doelman bij de Surinaamse kampioensclub Robin Hood, bleef achter in Suriname. In Amsterdam nam oom Emile Esajas het jonge voetballertje onder zijn hoede. De voormalige international van het Surinaamse elftal was op dat moment trainer van het eerste elftal van de SV Bijlmer. Franklin: “Steven kon bru-
taal zijn, en een pestkop. Als iets hem niet beviel, liet hij dat merken ook. Bij de B-junioren kreeg hij ruzie met zijn trainer. Emile heeft Steven toen maar meegenomen naar een wedstrijd van het eerste. Hij kreeg als jong broekje een invalbeurt en deed dat zo goed, dat hij vanaf dat moment in het eerste elftal bleef spelen.” Aandachttrekker Zo jong als hij was, groeide Steven al snel uit tot bepalende middenvelder. In het eerste elftal van de SV Bijlmer, maar ook in het team van de Esajas Boys dat in de grote jaren van het Kwakoe Festival drie keer het prestigieuze voetbaltoernooi op zijn naam schreef. Het duurde niet lang voordat Van Dorpel de aandacht trok van de scouts die in het weekeinde in dienst van de clubs in het betaalde voetbal de velden afstruin-
Rampvlucht In de zomer zouden de puntjes op de i worden gezet, maar eerst ging Steven met het Kleurrijk Elftal een selectie van in Nederland spelende profs van Surinaamse komaf - naar zijn geboorteland. Om te voetballen, en om, voor het eerst in al die jaren, zijn vader te ontmoeten. Het verhaal van de rampvlucht is bekend: tijdens een mislukte poging om in de mist te landen, maakt het toestel een crash in de buurt van de luchthaven Zanderij. Van de 187 inzittenden overleven
Roept dit verhaal herinneringen bij u op aan andere bijzondere mensen in Zuidoost? Kent u iemand die hierover een verhaal heeft? Schrijf het op en mail het naar communicatie@zuidoost.amsterdam.nl of naar stadsdeel Zuidoost, afdeling Communicatie / canon, postbus 12491,
slechts elf mensen. Onder de doden vijftien spelers van het Kleurrijk Elftal. Franklin Esajas verneemt het nieuws over de crash tijdens een kaartavond op de club. “Het krankzinnige is, dat ik nog even ben blijven kaarten. Het nieuws wilde er niet bij mij in. Ik was er ook van overtuigd dat Steven een van de elf overlevenden zou zijn. Hij was een geboren winnaar.” Een chaotische dag later blijkt ook Steven tot de slachtoffers te behoren. Drie dagen later worden hij en de andere doden herdacht tijdens een drukbezochte herdenkingsdienst in de Amsterdamse RAI. Ruud Gullit en Frank Rijkaard spreken, Freek de Jonge leest een gedicht voor. In mei 1992 wordt in de Bijlmer een beeldje onthuld van Steven van Dorpel, in opdracht van de familie vervaardigd door kunstenaar Nelson Carrilho. De inscriptie luidt: Ter nagedachtenis van de Parel van de Bijlmer die, samen met andere dierbaren, is uitgevlogen om nooit meer terug te keren. Moge genade, vrede en liefde de jouwe zijn in volle glorie.” Het beeld kijkt uit over het gras van het Bijlmerpark, waar op mooie, eindeloos durende zomeravonden de kinderen uit de buurt nog steeds samenkomen om een balletje te trappen en te dromen van het gejuich van volle tribunes.
1100 AL Amsterdam. De verhalen worden gebruikt voor de geschiedschrijving van Zuidoost.
Volgende venster: Eerste paal voor de Bijlmermeer
Foto: familie Esajas
Van meet af aan complete voetballer Het drama in Suriname maakte een einde aan de belofte van een grote carrière voor Van Dorpel. “Steven had het in zich om uit te groeien tot een topper,” zegt Franklin Esajas, woordvoerder van de familie en
beheerder van de nalatenschap van zijn jongere broer. “Hij was technisch niet de allerbeste van de familie. Zijn broer Paul was eerlijk gezegd de betere speler, maar ook gevoelig voor blessures. Steven combineerde een goede techniek met een groot, sterk lichaam en een voortreffelijk spelinzicht. En hij kon absoluut niet tegen zijn verlies. Al die kwaliteiten samen maakten van hem een complete voetballer. Dat was hij van meet af aan. Vanaf het moment dat Steven ging voetballen, was hij vanzelfsprekend de aanvoerder van het elftal.”
den op zoek naar nieuw talent. Steven werd afgetest bij Telstar, maar kreeg een volgende kans bij Volendam. “Het eerste jaar ging niet goed,” vertelt broer Franklin. “Steven werd geparkeerd bij Dordrecht. Daar heeft hij zijn draai als profvoetballer gevonden. In zijn tweede jaar bij Volendam werd hij met twaalf doelpunten clubtopscorer.” De opvallende prestaties leidden tot belangstelling van Feyenoord en Roda JC, twee topclubs van wie de laatste serieuze besprekingen begon met Van Dorpel over een overkomst naar Kerkrade.
Steven van Dorpel, met aanvoerdedersband, in de jeugd van SV Bijlmer