Animacja: wielość idei, działań, narzędzi i celów
Aleksandra Szymańska: Czemu powinna służyć animacja kulturowa: obronie status quo czy zmianie? Pewnie natychmiast odpowiedziałabym: zmianie. Ale czy celem jest zmiana, czy samo współdziałanie? Czy współdziałanie, komunikacja w grupie to nie są wyzwania same w sobie? Zwłaszcza na naszym polskim gruncie to pytanie może istotne: często słyszymy, że brak umiejętności współpracy, pracy w grupie – to nasz polski problem. Patrząc na działania w obszarze community art – chodzi o wspólną pracę i to, co ona ma w ludziach spowodować – punktem wyjścia nie jest ani przykładowa ściana bez mozaiki, ani celem jej dekoracja, ale właśnie brak współpracy. A wracając do początku: celem animacji jest zmiana? Celowo pytam o zmianę, a nie o ożywienie czy uaktywnianie. Bo kiedyś Twój tekst dotyczący roli sztuki w przestrzeni publicznej zainspirował mnie do tego, aby przestać myśleć o „aktywności” i „kreatywności” jako z założenia jedynych pozytywnych i pożądanych rezultatach takich działań. Świadoma bierność jest postawą, do której każdy ma prawo, także będąc częścią grupy… Marek Krajewski: Animacja kulturowa powinna tyleż samo służyć zmianie, ile przed nią bronić. Zmiana sama w sobie nie jest zła ani dobra, podobnie jak status quo. Problem polega na tym, że fetyszyzujemy zmianę, bo utożsamiamy ją wyłącznie z tym, co witalne, żywe, progresywne, nowoczesne. Pod takim myśleniem o zmianie z pewnością nie podpisaliby się ci, którzy są ofiarami systemowej trans-
39