11
De co-nieuwsbrief is een initiatief van de Masterraad. De Masterraad is onderdeel van M.F.V. Panacea. De nieuwsbrief verschijnt vier keer per jaar. Aan deze nieuwsbrief kunnen geen rechten worden ontleend. De Masterraad en/of Panacea hoeft de zienswijze in de geplaatste stukken niet te onderschrijven.
Leden Masterraad Voorzitter: Piter Huisma Secretaris: Evelien Bourguinon Penningmeester: Calvin de Wijs Onderwijs: Klaartje de Bruijn Shari Pepplinkhuizen Joost Beusekamp Cursussen: Bibian Schaffer Saskia Kreisel Annelie Musters Promotie: Jeroen Schuitenmaker Henk Schoemaker Irene Beijert Stukjes insturen kan via masterraad@panacea.nl Bekijk ook onze Facebookpagina facebook.com/masterraadgroningen
2
Inhoud Voorwoord 4 Kerst en orthopedie 6 Uit de oude doos
8
Co-column 10 Recensies 13 Lustrum Panacea 15 In ‘t zonnetje 17 Liefdesraad van de Masterraad
18
Agenda 20
33
Beste Mede-Co’s! Het is bijna zover, kerstvakantie! Waarschijnlijk hebben jullie net als ik de afgelopen periode reikhalzend uitgekeken naar één van onze twee welverdiende vakanties. Geen koffie halen, beoordelingen scoren of modelstatussen schrijven, maar tijd om af te spreken met vrienden en lekker veel eten onder het genot van een borrel. Persoonlijk altijd mijn favoriete tijd van het jaar. Als het dan buiten koud is en je lekker bij je ouders op de bank naar de top 2000 zit te luisteren. Laat dan je hart verwarmen door deze nieuwsbrief en geniet ervan! Het thema is deze keer: “Under the mistleCO”. De mistleCO werd in de oudheid gezien als de representatie van drie goddelijke mannelijke kwaliteiten: romantiek, vruchtbaarheid en vitaliteit. Tegenwoordig zijn deze eigenschappen volgens vrouwen ver te zoeken en is de MistleCo vooral bekend van de traditie dat wanneer een man en vrouw samen onder een MistleCO staan ze elkaar mogen kussen. Een prachtige traditie om de “romantiek” tijdens de kerstdagen naar een hoger niveau te brengen. Ik zou dus zeggen hang er eens eentje boven je voordeur en gebruik het wanneer het je uitkomt! Bij de Masterraad is het vreugde en verdriet. Zo moeten we afscheid nemen van onze penningmeester Maarten Coenen die een netjes boekjaar heeft af kunnen sluiten en cursuscommissaris Annick de Planque die menig cursus voor jullie heeft georganiseerd. Gelukkig hebben we ook weer jong vlees in de kuip in de vorm van Calvin de Wijs en Annelie Musters. Succes allebei met opleven aan de hoge verwachtingen! Ik wil hierbij ook Sanne Krol van de functie Master en Carrière van bestuur Panacea bedanken voor haar onvermoeibare inzet voor jullie. In februari zal zij het stokje pas overgeven aan Ilse Siewers, maar nu al bedankt voor alles wat je het afgelopen jaar gedaan hebt! Terugkijkend op 2016 ben ik harstikke tevreden op alles wat we hebben georganiseerd. Zo zijn we nog steeds druk bezig met het verbeteren van het toetsingssysteem en laten we de stem van de masterstudent horen bij de ontwikkeling van de masterfase van G2020. We hebben vele cursussen georganiseerd met in de afgelopen periode de ECG-cursus en de anatomiecursus. Verder was 12 december de pubquiz, waar in totaal meer dan 100 man bij aanwezig waren, ook een groot succes en is het nog altijd gezellig druk op de co-borrels en co-feesten. Mooi om te zien met hoeveel enthousiasme iedereen naar de activiteiten blijft komen!
4
Het nieuwe jaar luiden we goed in met in januari de sollicitatiecursus, een co-borrel en op 15 februari zowaar een co-uitje! We gaan deze keer bowlen bij het Kattendiep. Zet dit dus vast in je agenda we hopen jullie bij deze activiteiten weer in grote getalen te zien! Tot slot, laat je verwarmen door dit winternummer “Under the mistleCO”. Blader snel door naar wie er in het zonnetje wordt gezet, verhalen uit de oude doos van de oude mastercoördinator en nieuwe avonturen van onze vaste columnist Dan Koning vanuit Curaçao. Veel leesplezier gewenst en namens de gehele Masterraad fijne feestdagen! Piter Huisma Voorzitter Masterraad
55
Kerst, Kerst 2016. Het zijn druilerige dagen op de afdeling orthopedie. Ik schets u de situatie: de regen teistert de westgevel van het UMCG, de zon laat zich maar mondjesmaat zien, het kwik kruipt net voorbij de vijf graden en de karakteriserende suikerbietenwalm daalt neer over de stad. Het lichtpuntje in deze donkere dagen zijn de coassistenten (van de Masterraad) die mij een carte blanche geven om ‘iets’ over orthopedie in de kerst te schrijven. Waar denk je dan aan…fracturen, distale radius, schaatsen, Elfstedentocht, (studenten) skireisjes, schouderluxaties, grote klappers op de CSO, fixateur externe en het BMJ aka Britsh Medical Jounal. BMJ??!! Hoor ik jullie denken. Ja het BMJ. Waarom??!! Hoor ik jullie denken. Ik zal het jullie uitleggen. Het BMJ publiceert namelijk elke kerst een Christmas Edition. Hierin worden spraakmakende onderzoeken gepubliceerd met een kleine knipoog. Ten tijde van het produceren van dit epistel is de editie van 2016 nog niet verschenen, maar ik wil jullie enkele opmerkelijke studies niet onthouden. Ten eerste één voor wielerliefhebbers, zoals ikzelf en vele orthopeden en andere collegae (in spe) met mij: De vloek van de regenboogtrui (het shirt dat de wereldkampioen draagt in het seizoen nadat hij wereldkampioen is geworden). Zo blijkt namelijk dat de regerend wereldkampioen slechter presteert in de zogenaamde regenboogtrui. Dit wordt voornamelijk gewijd aan het ‘regression to the mean’ effect en minder aan ‘spotting light effect’ (het valt meer op als een wereldkampioen verliest) en de ‘marked man hypothesis’ (door zijn herkenbare trui wordt hij beter in de gaten gehouden door zijn concurrenten)1 Ten tweede een beschrijvend artikel waarbij radiologen kerstsymbolen zien en ook beschrijven in bepaalde aanvullende diagnostiek. Zo kent men het zogenaamde ‘snowcap sign’ op de humeruskop welke gezien wordt op röntgenfoto’s bij humeri die in de revascularisatiefase zitten bij een avasculaire necrose (fig. 1). Een ander voorbeeld is de ‘shepherd’s crook deformity’. Dit wordt gezien in femora met fibreuze dysplasie. Op de röntgenfoto heeft het bot een ‘matglas’ uiterlijk. Het proximale femur krijgt een coxa vara stand waardoor het de naam de ‘shepherds crook deformity’ heeft gekregen (fig. 2). 2
6
Tot slot ĂŠĂŠn om alle vooroordelen over de orthopedie recht te zetten. Een prospectieve vergelijkende multicenter studie tussen mannelijke anesthesisten en mannelijke orthopeden. Twee variabelen: IQ en kracht. Het zal jullie niet verbazen: de orthopeden komen er als onbetwiste winnaars uit. De intelligentietest werd overtuigend gewonnen (105 vs 98 punten). Ook over de knijpkracht bestond geen twijfel (47 vs 43 kg)3 Om de fracturen weer terug in beeld te brengen nog enkele indrukwekkende getallen. De twaalfdaagse vorstperiode van 2012 zorgde voor 13000 behandelde schaatsers. 8400 hiervan hebben een fractuur (60% hiervan zijn polsfracturen). De geschatte medische kosten zijn 20 miljoen euro versus 8 miljoen zonder schaatsperiode. Dit betekent dus dat een schaatsdag 1 miljoen euro extra medische kosten met zich meebrengt! Hierin zijn de 26 miljoen euro ziekteverzuim kosten niet meegerekend. Dan rest mij alleen nog jullie allen een vrolijk kerstfeest en een glansrijk 2017 te wensen. Dr. Wybren Prins (orthopeed)
Fig 1: Snowcap Sign
1. BMJ 2015;351:h6304 2. BMJ 2013;347:f7020 3. BMJ 2011;343:d7506
Fig 2: Shepherds crook deformity met reeds osteosynthesemateriaal in situ
4. http://www.consumentenveiligheid.nl
77
Uit de oude doos Het is voor jullie nu nauwelijks voorstelbaar, maar er was een tijd dat neurologen het vak moesten beoefenen zonder te kunnen beschikken over scans (CTscans, MRI-scan). Dat is niet eens zo vreselijk lang geleden. Toen ik in 1976 in een groot perifeer ziekenhuis begon met mijn opleiding tot neuroloog, stond er in Nederland een CT-scan – of all places in Wassenaar (Ursulakliniek.) In 1977/1978 werkte ik een jaar in het toenmalige Mekka van de neurotraumatologie, Glasgow. Daar stond een CT-scan: heel erg traag (meer dan een minuut per ‘slice’), maar ik vond het een wonder: epidurale bloedingen, massaal hersenoedeem, tumoren: we konden voor het eerst binnen de schedel kijken! Mijn allereerste publicatie ging over de ‘normale’ CT bij ernstig hersenletsel. Hoe ging het daarvoor in zijn werk? Moeizaam. We hadden uiteraard de neurologische anamnese en het neurologisch onderzoek (en ja, de oudere lichtingen neurologen waren daar beter en nauwkeuriger in dan de huidige, durf ik te stellen). Het was vaak prachtig om onze leermeesters met een grote neuroanatomische kennis diagnoses te zien stellen op basis van localisatorische symptomen en soms discrete verschijnselen bij het neurologisch onderzoek – ook al was er toen al vaak bij ons, de jonge aios, twijfel over de uiteindelijke juistheid van hun beredeneerde diagnoses, want lang niet altijd konden die door een operatie of obductie bevestigd worden. Op de eerstehulpafdelingen sjouwden we in die pre-CT-jaren rond met een karretje waar een groot echo-apparaat op stond. We probeerden bij traumapatiënten met een probe op de ene en vervolgens op de andere slaap een middenecho op te vangen - een signaaltje dat afkomstig was van het ventrikelsysteem. Lukte het om de echo’s vanuit beide kanten op hetzelfde punt te krijgen, dan besloten we opgelucht dat er sprake was van een ‘mediane middenecho’ en dat er dus geen verplaatsing was van het ventrikelsysteem (en dus waarschijnlijk geen epiduraal of intracerebraal hematoom of eenzijdige hersenzwelling als complicatie van het hoofd/hersenletsel). Heel vaak was onmogelijk om zo’n mediane middenecho te krijgen en daar werd je als jonge dokter dan knap onzeker van. Als het heel goed ging met de patiënt dan viel het vast mee, maar o wee als er sprake was van een suffer wordende patiënt: dan moesten er hele grote beslissingen worden genomen.
8
Als de patiënt hard achteruit ging en je - op grond van bijvoorbeeld pupilverwijding of de zijde van een eventueel aanwezige fractuur op de schedelfoto - redelijk zeker was van de kant waar het onheil werd vermoed, werd soms overgegaan tot het blind maken van boorgaten, in de hoop op die manier een hematoom snel te kunnen ontlasten. Vanuit plattelandsziekenhuizen in Schotland kwamen destijds algemeen chirurgen naar het traumacentrum in Glasgow om dat te leren. Leek er meer tijd te kunnen zijn (of bestond er bijvoorbeeld verdenking op een hersentumor) dan werd er door de radioloog of neurochirurg rechtstreeks in een arteria carotis geprikt om contrast in te brengen, zodat er een afbeelding van de hersenvaten gemaakt kon worden (cerebraal angiogram); verplaatste vaten betekende dan een intracraniële massa. Vaak werd dit onderzoek aangevuld door een PEG: pneumencefalogram. Via een lumbaal- of suboccipitaalpunctie werd lucht in de subarachnoidale ruimte gebracht en die lucht werd vervolgens, door de patiënt op een ingenieus apparaat in allerlei richtingen te bewegen, opgeschommeld zodat de lucht het ventrikelsysteem bereikte. Een verplaatst ventrikelsysteem bevestigde vervolgens de aanwezigheid van een intracranieel massaproces. Die lucht in de subarachnoidale ruimte prikkelde de hersenvliezen enorm, ergere hoofdpijn dan na een PEG bestond er niet. Arme patiënten. In de film Turks Fruit uit 1973 (met de toen nog jonge acteurs Monique van de Ven en Rutger Hauer als steracteurs) krijgt de vrouwelijke hoofdpersoon een hersentumor en ondergaat zij aanschouwelijk een PEG en angiografie. Op de afdeling neuroradiologie van het UMCG was ook zo’n grote PEGstoel. In die tijd hield ik nog erg van stappen en ik geef toe dat ik wel eens in die grote bak in werktijd heb liggen slapen. Ach ja, sweet memories. Prof. dr. Jos Snoek was van 1981 tot 2011 als neuroloog werkzaam in het UMCG en later het Martini Ziekenhuis in Groningen. Van 2006 tot zijn pensionering in 2014 was hij coördinator van de masteropleiding geneeskunde.
99
Co-Column God is calling
Tijdens een van de visites op de afdeling Interne geneeskunde van het Sint-Elisabeth Hospitaal in Curaçao lopen we langs een patiënt die kort geleden is opgenomen vanwege buikpijn. De man, 56 jaar en een blanco voorgeschiedenis, werd enkele dagen geleden gediagnosticeerd met een gemetastaseerd niercelcarcinoom. Sindsdien is zijn toestand snel achteruit gegaan. Als we bij hem aankomen, geeft hij wat bloed op. Zijn ademhaling stokt en hij reageert niet. Hij overlijdt voor onze ogen. De internist kijkt op zijn horloge. “Oke, overleden om 10.00 uur. Kom, we moeten verder”. Eerder die week lag op dezelfde zaal een andere patiënt, die al twee weken lang om onduidelijke redenen klinisch verslechterde. Dag na dag reageerde hij steeds minder op de buitenwereld, maar keek ons met steeds droevigere ogen aan, alsof hij om hulp smeekte. Maar wat we ook deden, hij bleef maar achteruit gaan. Op een zekere dag waren de droevige ogen er nog steeds, maar inmiddels zonder pupilreflex. Later diezelfde dag stierf hij. De oorzaak van zijn overlijden zou nooit worden achterhaald. Tijdens een volgend co-schap, bij de Chirurgie, assisteer ik bij een bovenbeensamputatie, bij iemand met een bijzonder slechte circulatie. “Maar hoe weet u eigenlijk….” of deze ingreep helpt? Ik krijg geen kans om mijn zin af te maken. “Dat weet ik niet”, aldus de chirurg. “God is calling, Dan, ik weet niet of je dat doorhebt.” Toen ik eens goed naar de patiënt keek, besefte ik dat Hij inderdaad riep. Op de operatietafel lag een oude, uitgemergelde vrouw met een beiderzijdse onderbeensamputatie, waar aan een kant nu een bovenbeensamputatie op volgde. Zonder enige zekerheid dat ze hier ooit nog bovenop komt. Is dit nu wat het is? Het vak van dokter? Tijdens de masterfase geneeskunde wordt de vrijheid, blijheid mentaliteit uit de bachelor langzaam ingewisseld voor professionaliteit en vakbekwaamheid. Tijdens de co-schappen leer je diagnoses stellen en behandelplannen uitstippelen. Daarnaast leer je het leed om je heen te accepteren. Langzaam maar zeker stompen de naïeve kinderen af tot de professionals die dit vak nodig heeft.
10
Ruim honderd jaar geleden stelde Sir William Osler al dat medeleven niet tot de eigenschappen van een arts behoort. In zijn betoog Aequanimitas uit 1912 beweert Osler dat de arts die onder welke omstandigheden dan ook enige vorm van emotie toont, niet de volledige controle over zichzelf heeft en derhalve gevaar dreigt voor de patiënt. Het neutraliseren van de eigen emoties zou de dokter in staat stellen om in de patiënt te kijken, hem objectief te bestuderen. Een latere publicatie van Blumgart uit 1964 stelt eveneens dat artsen op een neutrale manier met de patiënt om dienen te gaan, zodat de arts zijn werk kan doen zonder spijt, medeleven, of andere moeilijke emoties te ervaren. De vorming van deze afstand zou al plaatsvinden vroeg in de opleiding tot arts. Door medische studenten kadavers te laten ontleden leren zij om hier niet van te gruwelen, maar dit te zien als hun taak, hetgeen hen in de toekomst helpt te luisteren naar een patiënt zonder emotioneel betrokken te raken. Tijdens de coschappen zijn de kadavers ingewisseld voor echte mensen van vlees en bloed die zich ergens tussen leven en dood bevinden. En of je nu wilt of niet, de co-schappen helpen je om de tragedie die om je heen plaatsvindt met een zekere afstand te beschouwen of zelfs als normaal te gaan zien. Op de IC-afdeling waar ik nu loop grapt en grolt het, overigens bekwame personeel, er regelmatig op los, terwijl de patiënten links en rechts overlijden. Ik kan het ze niet kwalijk nemen. Het is de enige manier om dergelijk werk vol te houden. Je kunt je nu eenmaal niet het lot van iedere patiënt persoonlijk aantrekken, wil je kunnen blijven functioneren. Dat betekent niet dat je niet op een patiëntvriendelijke manier te werk kunt gaan. Maar laten we de toneelstukjes die we opvoeren op de opleiding vergeten. De gevoelsreflecties, de empathie. Ik zie het hier niet terug, ook niet onder de jongste generatie doktoren. Osler had gelijk. Een arts functioneert niet als hij zich laat leiden door emotie. Ook ik merk dat ziekte, pijn en sterfte me niet zo aangrijpen als eerst en ook jij zult dat op jouw manier (gaan) ervaren. In het vak van dokter kijken we in de ziel van de mens, maar tegelijkertjid leveren we een stukje van onze eigen ziel in. Vraag jezelf daarom af: is dit wat ik wil? Dan Koning, coassistent Sint-Elisabeth Hospitaal Curaçao
11
Kies nu voor het Medisch Studenten Pakket van ABN AMRO.
Het Medisch Studenten Pakket: je eigen rekening met pinpas en internetbankieren. En je krijgt ook nog eens een Litmann stethoscoop cadeau. Zo ben je niet alleen in één keer klaar met je bankzaken maar ook direct voor je praktijkopdrachten. Kijk voor meer informatie op abnamro.nl/medici Afdeling Medische & Vrije Beroepen en DGA’s 12 telefoonnummer 050 - 316 02 50
EN KRIJG EEN LITTMANN STETHOSCOOP CADEAU
Recensie
Boek: Voelt u zich verder ook ziek of gezond ofzo? Hans Hamer Wel eens een C-sessie van dr. Hamer gehad? Grote kans dat jij in zijn boek staat van de leukste bloopers van co-assistenten. ‘Voelt u zich verder of ziek of gezond of zo?’ is een verslag over wat er letterlijk werd gezegd door ons als dokters in spe. Hans Hamer hield jarenlang een logboek bij tijdens onze CC-sessies en pikte daaruit de geestigste voorvallen. `Tja, dan eh, nou, eh, kunt u voor mij ook precies aangeven en eh, omschrijven hoe uw ontlastingspatroon precies in elkaar zit? (Nee, deze vraag loopt niet, even opnieuw, dit moet ook korter kunnen) `Eh, eh Ik bedoel, kunt u mij uw ontlasting ook aangeven? Gelukkig ging de patiënt hier niet op in. Wij kennen het allemaal, de stress die ineens te binnen schiet omdat er een camera op ons gefocust staat. Dit kan leiden tot grappige situaties en dat wordt eigenlijk goed omvat in het boek van dr. Hamer! Al met al, zeker die 8 euro waard!
1313
Lustrum Panacea Lieve coassistenten,
LustrumCie
In september 2015 zijn wij met twaalf fanatieke actieve leden begonnen aan een bijna tweejaarlijkse commissie, de LustrumCie. Inmiddels hebben we sinds september 2016 nog een dertiende lid in ons bezit. Met zijn allen hebben we bij elkaar opgeteld velen dagen vergaderd om het Lustrum vorm te geven. Ik mag nu al wel zeggen, dat levert een mooi resultaat op. Het Lustrum draait om het thema VertIgo, Dizzy from head to toe. Van zaterdag 4 tot en met zaterdag 11 februari komen alle activiteiten waar wij ons hard voor hebben ingezet langs. In de timetable kun je zien wanneer je vrij moet houden. Het lustrum omvat twee weekenden en dat betekent dat er voor de masterstudenten meer ruimte is om onderdeel uit te maken van het Lustrum. We hopen van harte dat jullie hier gebruik van maken, want speciaal voor de master hebben we een apart masterpakket samengesteld. Deze zal bestaan uit de onderstaande activiteiten. Het masterpakket kun je aanschaffen voor het gereduceerde tarief van â‚Ź66,-! Zaterdag 4 februari gaan we van start met de Alumni co-dag. Deze dag is in samenwerking met de Medische Alumnivereniging Antonius Deusing, georganiseerd. In de Watertoren van Groningen kunnen jullie genieten van een uitgebreide lunch, met aansluitend in Het Paleis, de oude scheikundefaculteit, diverse activiteiten. Deze staan allen in het teken van ‘Geluk’. O.a. zal Jan Drost als spreker voorbij komen, wordt de nodige medische kennis getest en is er als afsluiting een gezellige borrel. Diezelfde dag is er in de avond het grote openingsfeest, waar de bachelorstudenten samen met jullie ook het begin van het Lustrum kunnen vieren. In het zwembad van Kardinge gaan we er een spetterende avond van maken. Watergadgets die het kind in je naar boven halen, muziek waar je op los kunt gaan en een bekende artiest zullen allemaal aanwezig zijn. Kortom, dit wil je niet missen.
14
Tot slot bestaat het masterpakket uit nog twee activiteiten waar we op zaterdag 11 februari het Lustrum mee afsluiten. Zoals wellicht niet onopgemerkt is gebleven hebben we via de afgelopen ALV extra budget gekregen om een onvergetelijk galadiner te organiseren. De Martinikerk zal haar deuren openen voor de 250 Panacealeden die hier een ticket voor weten te bemachtigen. Daar kun je genieten van een uitgeserveerd driegangendiner en een drankje. Aansluitend zullen de bussen richting de locatie van het galabal vertrekken. De GalaCie zal hiervoor binnenkort haar thema en locatie voor bekendmaken. Mocht je nou je coschappen even aan de kant zetten om met ons te vieren dat Panacea alweer dertig jaar bestaat, dan kun je natuurlijk ook kiezen voor een passe-partout zodat je niets hoeft te missen. Naast de activiteiten die hierboven staan beschreven beleef je dan ook nog de biercantus, de brakke brunch, de mannen of vrouwen activiteit, het symposium en de buitendag naar Burgers’ Zoo. Houd voor alle informatie rondom de activiteiten, de kaartverkoop en de prijzen onze Facebook ‘Lustrum VI der MFV Panacea’, in de gaten. We hopen jullie allen te zien in februari! Liefs, LustrumCie ‘16/’17
1515
In ‘t Zonnetje
Prof. dr. F.G. Dikkers In deze rubriek wordt iemand uit de kliniek of KTC bedankt voor zijn of haar inzet voor coassistenten, om welke reden dan ook. De KNO-stage in het UMCG staat al lange tijd bekend als een erg leuke en leerzame stage. De onderwijscoĂśrdinator die hiervoor verantwoordelijk is, is Dr. Freek Dikkers. De afgelopen 27 jaar heeft hij vier curricula voorbij zien komen en al die tijd heeft hij zich ingezet voor het onderwijs en natuurlijk de coassistenten. Verder zal menig coassistent die blok heelkunde heeft gehad hem kennen van zij typerende manier van KWC geven. Extra reden om Dr. Dikkers nu in het zonnetje te zetten is omdat hij naar de KNO-afdeling van het AMC zal gaan om daar afdelingshoofd te worden. Bedankt voor alle inzet hier en veel succes in Amsterdam!
16
Liefdesraad van de Masterraad De Masterraad wordt gevuld met een twaalftal topstudenten. Wat velen niet weten is dat wij een eigen Dr. Love onder ons hebben. Door haar uitgebreide lovestory weet Evelien goed raad te delen met anderen. Binnen de Masterraad is zij onze rots in de branding. In deze editie van de MR nieuwsbrief behandelt Eef een paar van de door jullie ingestuurde vragen:
Ingezonden door: N. Vuurberg Vraag: Na mijn stage op de Gyn wil ik helemaal geen moeder meer worden, die verschrikkelijke beelden krijg ik nooit meer uit mijn hoofd. Maar mijn vriend wilt dat wel nog! Wat nu? Antwoord: Beste Nienke, wat toevallig dat jij deze vraag stelt! Ik heb ook net mijn coschap Gyn achter de rug zitten. Ik kreeg bij mijn eerste bevalling gelijk een totaalruptuur te zien. Helemaal van voor naar achteren. De verloskundige zag dat ik hier erg van schrok, maar verzekerde mij dat het allemaal uiteindelijk goed komt. Slechts 5% van de bevallingen eindigen zo. Wat betreft je vriend, koop een hamster voor hem en wens hem veel succes! Jij bent uiteindelijk de baas! #vrouwenaandetop! XX Dr. Love
1717
Ingezonden door: M. Haring Vraag: Waarom is de voorzitter van de Masterraad zo’n ontzettend hendige jongen? Antwoord: Dag Martijn, leuk dat je deze vraag stelt! Wij kunnen je verzekeren dat jij niet de enige bent die dit vindt. Tijdens zijn coschappen staat hij ook wel bekend als het snoepje van de afdeling. Onze Piter is van nature al een schoonheid, maar dit is voor hem niet genoeg en gaat hij minimaal vier keer per week naar de sportschool om zijn spiertonus in stand te houden. De geluksvogel kan hem vaak in de avonduren treffen in Constructions aan de Oosterkade. XX Dr. Love Ingezonden door: F. Ditzel Vraag: Beste Masterraad, ik ben stiekem eigenlijk verliefd op mijn AIOS. Wat moet ik doen? Antwoord: Beste Fienke, wat een herkenbare situatie! Ik had bij mijn coschap chirurgie ook al zo’n lekkerding op de afdeling. Op OK kwam hij altijd zo zelfverzekerd over en zijn mat die net onder zijn OK-muts door kwam maakte me toch wel warm van binnen. Ik hoefde maar een complimentje van hem te krijgen en mijn week was al goed. Mijn favo was “Goed die klem vastgehouden hoor!!” Wat betreft verliefd zijn op je AIOS, je zou kunnen overwegen om een keer voor zijn neus flauw te vallen. Wie weet bemachtig je op die manier toch een kus van hem. XX Dr. Love
18
Agenda Vrijdag 27 januari Woensdag 15 februari
Co-Borrel Bowlen
Januari Sollicitatiecursus Nieuwjaarsborrel Co-borrel Februari
Anesthesiologie en intuberen
Maart Antibioticacursus April ABCDE-cursus Mei ECG
1919
20