Το ξωτικό πάει στη ξάνθη

Τμ λςηηθό πάεη ζηε Ξάκζε

Μηα θμνά θη έκακ θαηνό ήηακ έκα λςηηθό πμο ημο άνεζε ε Ξάκζε θαη ήζειε πμιύ κα πάεη εθεί.

Πήνε έκα μαγηθό λύιμ πμο πεημύζε θαη λεθίκεζε γηα ηεκ Ξάκζε.

Εθεί ζοκάκηεζε έκα λίθμξ.

Τμ πήνε θαη έραλε θάπμημκ γηα κα παίλμοκ ληθαζθία, ώζπμο εμθακίζηεθε μπνμζηά ημο ε Ξακζή θαη άνπηζακ κα παίδμοκ. Όηακ ηειείςζακ ημ παηπκίδη ημ λςηηθό λέπαζε ημ δνόμμ γηα ημ ζπίηη ημο θαη έηζη απμθάζηζε κα θάεη ζηεκ Ξάκζε.

Μαδί με ηε Ξακζή έβαιακ ζημ λοιόθμονκμ ημ ληκόπμκηνμ θαη ημο έβαιακ θαη ιίγμ λύδη γηα κα γίκεη πημ κόζηημμ.

Ξαθκηθά ημ λύιμ ζομήζεθε ημ δνόμμ θαη έθογακ γηα ημ ζπίηη ημοξ.