PRACE POGLĄDOWE
A
B
C
D
Rycina 1. A – zanik części zębodołowej żuchwy uniemożliwiający wprowadzenie implantów, B – pobranie przeszczepu kości z trójkąta zatrzonowcowego, C – przeszczep kości uzyskany trepanem, D – przeszczep stabilizowany mini śrubami Figure 1. A – Atrophy of the alveolar part of the mandibular without the possibility of implantation, B – download area of bone graft, C – autogenic bone graft trephine downloaded, D – bone graft stabilized with mini‑screws
obszaru biorczego. Proces ten jest długotrwały – nawet po kilku latach w badaniu mikroskopowym można napotkać martwe fragmenty przeszczepu [4]. W chirurgii jamy ustnej wykonuje się następujące typy przeszczepów: n przeszczep nakładkowy – tzw. onlay – bloczek kości umieszczony jest na powierzchni kości szczęk [5,6] – ryc. 1D, n otwarte podniesienie dna zatoki szczękowej (sinus lift) – jest formą przeszczepu nakładkowego, gdzie kość zosta je wprowadzona w specjalnie przygotowane łoże mię dzy błoną śluzową zatoki szczękowej a dnem zachyłka zębodołowego [6], podobnie jak sterowana regeneracja z użyciem kości gąbczastej zabezpieczonej siatkami ty tanowymi lub błonami kolagenowymi, n przeszczep pośredni – tzw. split (rozszczepienie po dłużne) w przypadku wprowadzania przeszczepu Przeszczepy kości autogennej w rekonstrukcji wyrostków zębodołowych szczęk
w rozszczepioną podłużnie kość wyrostka zębodo łowego lub tzw. inlay (rozszczepienie poprzeczne) w przypadku wprowadzenia kości w pionowo rozsu nięte fragmenty [7], n przeszczep rekonstrukcyjny – w przypadku odtwa rzania ciągłości żuchwy – kontakt kikutów żuchwy z przeszczepem koniec do końca.
Miejsce pobrania przeszczepu W przypadku niewielkich ubytków kości – do 2–3 cm3 – kość można uzyskać z żuchwy. Najczęstszymi miejsca mi pobierania przeszczepów są: bródka, trójkąt zatrzo nowcowy, gałąź żuchwy, boczna część trzonu w ob szarze kresy skośnej (ryc. 1B). W piśmiennictwie opi sywano ponadto możliwość uzyskiwania materiału z kości szczęki – szczególnie z obszaru guza i grzebienia 143