Sezon burzowy 2018

PODSUMOWANIE SEZONU BURZOWEGO 2018 W Polsce ogólnie rzecz biorąc, burze mogą występować cały rok. Najczęściej jednak występują od kwietnia do października. Szczególna aktywność przypada na miesiące maj, czerwiec, lipiec, sierpień, gdy występuje 70-80% dni burzowych (przy braniu pod uwagę całej powierzchni kraju). W zeszłorocznym podsumowaniu wspomniałem, że sezon 2017 okazał się być „słaby”, niestety 2018 wcale nie był lepszy.

Jeśli policzymy każdą komórkę burzową w Bieruniu oraz w okolicy, to uzyskamy ponad 120 burz. Niestety tylko kilka, lub kilkanaście z tych burz zasługuje na większą uwagę. W tym sezonie znów kilkukrotnie udaliśmy się w różne miejsca kraju by „ścigać” burze.

Zapraszam na krótkie opisy większości burz, oraz na relację zdjęciową.

Od początku roku, aż do teraz (koniec października) odnotowano 39 dni z burzami w Bieruniu i okolicach (promień około 20km). W ciągu tych dni wystąpiło 122 burz, z czego 22 przetoczyło się nad Bieruniem Nowym.

Analizując każdą z nich osobno można stwierdzić burze: bardzo słabe – 37 słabe – 59 umiarkowane – 24 silne – 2 ekstremalne – 0 Najczęstszym kierunkiem z którego przemieszczały się burze był ponownie północy – zachód: z północnego-zachodu – 45 z północnego-wschodu – 17 z południowego-zachodu – 15 z zachodu – 14 ze wschodu – 13 z południa – 8 z południowego-wschodu – 8 z północy – 2

Dni w których wystąpiły burze: Styczeń: 18 Kwiecień: 23, 26 Maj: 3, 8, 9, 11, 16, 23, 29, 30, 31 Czerwiec: 1, 2, 3, 5, 8, 9, 10, 14, 21, 23, 26 Lipiec: 6, 10, 13, 25, 26, 27, 29, 30 Sierpień: 5, 10, 24 Wrzesień: 1, 2, 4, 22, 23 Październik: 24

Styczeń: 18. W ciągu dnia przez Polskę przemieszczał się dość głęboki układ niskiego ciśnienia, którego centrum znajdowało się mniej więcej na Kujawach. Przez nasz region przemieszczały się strefy konwekcyjne wraz z opadami deszczu i deszczu ze śniegiem. Po godzinie 22-giej doszło do co najmniej jednego wyładowania atmosferycznego na południu Mysłowic:

Kwiecień: 23. Jak zacząć to z przytupem. Tego dnia na dobre rozpoczął nam się sezon burzowy 2018. Pierwsze dwie burze (w tym jedna nad miastem) rozwinęły się po godzinie 17-stej. Charakteryzowały się dość dużą aktywnością elektryczną, a jedna z nich bardzo ładnie zaznaczonym microbustem:

Po przejściu dwóch komórek burzowych wprost na Górny Śląsk kierowała się bardzo aktywna komórka burzowa, która powstała na Dolnym Śląsku. Wraz z Michałem Kurzakiem oraz Bartoszem Koziorowskim przemieściliśmy się z Chełmu Śląskiego na Wzgórze Klimont w Lędzinach. Burza przyniosła chmurę szelfową oraz masę wyładowań. Po jej przejściu pojechaliśmy za nią aż do Kobiernic (na południe od Kęt). Kilkugodzinne działania w terenie sprawiły, że sezon zaczął się naprawdę dobrze:

26. Kolejna burza obok Bierunia pojawiła się już trzy dni później.

Słaba strefa komórek konwekcyjnych dosłownie na chwilę uaktywniła się i dała kilka wyładowań na południe od Bierunia. Burza była słaba i chwilkę później pogoda była taka sama jak przed jej nadejściem:

Maj: 3. W trzeci dzień maja przez Bieruń i okolice przetoczyło się pięć komórek burzowych, które charakteryzowały się bardzo dużą aktywnością elektryczną oraz tym, że były praktycznie stacjonarne.

Dość silne burze utrzymywały się do wieczora. Ja ten dzień spędziłem w Tarnowskich Górach i okolicach. Tam aktywność burz była słabsza, jednak wieczorem udało się coś „złapać”  Więcej o tym dniu w „pościgach”.

8. Ten dzień przyniósł nam kolejne burze ze wschodu. Były one słabe, malownicze, z małą ilością wyładowań. Dwie burze, jedna nad Bieruniem, wieczorową porą:

9. Jak się okazało, kolejnego dnia doświadczyliśmy najsilniejszej burzy tego sezonu. Razem z Michałem Kurzakiem, Bartłomiejem Sokołowskich oraz Sebastianem Reichem ruszyliśmy w teren.

Początkowo udaliśmy się w województwo opolskie, gdzie kierowały się burze. Dogonić się ich niestety nie udało. Wydawało nam się, że dzień spiszemy na straty, jednak minimalną nadzieje dała nam wschodnia małopolska, gdzie powstała dosyć ciekawa superkomórka burzowa. Kowadło tej burzy było widoczne aż z zachodniej części województwa śląskiego! Podjęliśmy decyzję o szybkim powrocie w rejon Bierunia i ustawiliśmy się na Smutnej Górze w Chełmie Śląskim.

Burza przyniosła niesamowity wał szkwałowy, oraz była bardzo aktywna elektrycznie. Charakteryzowała się również silniejszymi porywami wiatru. Na szczęście obyło się bez opadów gradu.

Gdy chmura szelfowa była już praktycznie nad nami, postanowiliśmy jechać na zachód.

11. Tego dnia przez region Bierunia przetoczyło się sześć komórek burzowych. Razem z Bartłomiejem Sokołowskim i Michałem Kurzakiem udaliśmy się w teren by je gonić. Ostatecznie wylądowaliśmy w okolicach Tworoga na zachodzie województwa.

Więcej o tym dniu w „pościgach”.

16. Pięć dni później burze występowały głównie w centralnej części kraju. Jedna komórka opadowa pojawiła się w okolicach Mikołowa i tam dała jedno wyładowanie atmosferyczne. Niestety na tym się skończyło.

23. Tego dnia w okolicach miasta pojawiły się dwie komórki burzowe.

Jedna w okolicach godziny 15-stej dała kilka wyładowań nad miastem, później wieczorem obok Bierunia padło kolejne kilka wyładowań. Obie burze były słabe.

29. Pod koniec maja znów zaczęła napływać do naszego regionu bardziej niestabilna masa powietrza. Tego dnia w regionie pojawiły się trzy burze. Początkowo tworzyły się one w górach, jednak z biegiem czasu wędrowały na północ i północny zachód. Jedna z nich, słaba doszła do Bierunia, druga osłabła w okolicach Oświęcimia, a trzecia – wieczorem, dała w okolicach miasta kilka wyładowań:

Przed nadejściem burz warto zwrócić uwagę na ładnie wykształcone chmury Mammatus:

Przy wieczorej burzy mogliśmy obserwować także cudowny zachód słońca:

30. Dzień później dość ciekawe burze zaczęły się tworzyć w okolicach południa szybko uciekając na północ. Niestety przez pracę nie mogłem ich obserwować. Po godzinie 13-stej razem z Bartłomiejem Sokołowskim podjęliśmy próbę ścigania tych burz, które już znajdowały się na północ od Katowic, jednak szybko zrezygnowaliśmy.

31. Ostatni dzień maja i ostatnie dwie burze. Słabe, generujące zaledwie kilka wyładowań.

Czerwiec: 1. W pierwszy dzień czerwca – jak się okazało mogliśmy obserwować jeden z lepszych burzowych spektakli w tym roku.

Razem z Michałem oraz Bartkiem początkowo udaliśmy się w okolice Rybnika czekając na burze. Niestety wracaliśmy z pustymi rękoma. Gdy znajdowaliśmy się w okolicach Pszczyny, zauważyliśmy, że na wschód tworzą się Cumulonimbusy. Po kilku chwilach pojawiły się wyładowania, a my szybko udaliśmy się do Tychów, by stamtąd obserwować burze:

Po przejściu burzy, która była niemal stacjonarna, w okolicach Mikołowa utworzyła się kolejna, jednak była dużo słabsza i szybko się rozpadła.

2. Następnego dnia, w okolicach Bierunia pojawiły się cztery komórki burzowe. Burze były na ogół słabe i szybko się rozpadały:

3. Trzeci dzień czerwca zapisał się rekordowo pod względem ilości burz. 12 komórek burzowych przetoczyło się przez okolice Bierunia nad ranem, trzeciego czerwca. Burze zaczęły się tworzyć w okolicach miasta około 3-ciej nad ranem, szybko utworzyły klaster burzowy z wbudowanymi komórkami, które były niemal stacjonarne, przez co w rejonach podgórskich spadło ponad 100mm deszczu na każdy metr kwadratowy. Niestety padający deszcz i niskie zachmurzenie nie byłem w stanie obserwować dokładnie tych burz:

5. Dwa dni później doszło do rozwoju kolejnych burz w okolicach miasta. Komórki opadowe przemieszczające się z północy na południe zdołały wygenerować kilka wyładowań w okolicach Imielina. Niestety, na tym zakończyliśmy ten dzień.

8. Ten dzień spędzałem w Katowicach. Najpierw przez to miasto przeszła burza, a później na południe od miasta zaczęła się tworzyć dość ciekawa komórka burzowa. Niestety brak aparatu sprawił, że szybko musiałem udać się do domu i później dopiero w teren.

Zdążyłem na samą końcówkę burzy i w kadr wpadł tylko jeden piorun:

9. Tego dnia pojawiły się kolejne dwie burze w regionie. Na ogół były one słabe, jednak charakteryzowały się dosyć dużą aktywnością elektryczną. Niestety, ze względu na pobyt w Cieszynie nie mogłem ich obserwować.

10. Jak na złość dzień później, w okolicach Bierunia pojawiła się superkomórka burzowa. Niestety jej także nie mogłem obserwować, ponieważ zbyt późno wróciłem z wcześniej wspomnianego Cieszyna.

Jednak po powrocie, razem z Michałem Kurzakiem udaliśmy się w teren i jak się później okazało – złapaliśmy słabą superkomórkę w okolicach Zawiercia (więcej o tym w „pościgach”) 14. Cztery dni później miała miejsce bardzo ciekawa sytuacja. W godzinach popołudniowych 13-stego czerwca w południowych

Niemczech zaczął się tworzyć bardzo silny układ liniowy. Przeszedł przez Niemcy i Czechy, by we wschodniej części naszych południowych sąsiadów jeszcze przybrał na sile. Wraz z Bartłomiejem Sokołowskich, oraz Sebastianem Reichem udaliśmy się na Smutną Górę do Chełmu Śląskiego, by obserwować tą burzę. Po przejściu przez granicę burza straciła na sile i dała zaledwie kilka wyładowań w tym bardzo deszczowym układnie:

21. Po dość słabym czerwcu (z wyjątkiem pierwszych dni), nadszedł dzień, w którym w końcu myśleliśmy, że będzie bardzo ciekawie.

Przez nasz region, jak i przez większą część kraju przemieszczał się chłodny front atmosferyczny, z wbudowaną linią szkwałową. Razem z Barkiem i Sebastianem wybraliśmy się w teren, jednak jak się okazało, natura sprawiła nam kolejnego psikusa. Burze – owszem, pojawiły się, ale były bardzo słabe, natomiast w Czechach i na Słowacji pojawiły się bardzo groźne komórki burzowe.

23. Dwa dni później z zachodu na wschód przemieszczała się strefa komórek opadowych. W okolicach Bierunia pojawiło się kilka wyładowań z dwóch komórek konwekcyjnych. Burze te, przypominały raczej marzec, niż czerwiec.

26. Nieco ciekawsze burze pojawiły się 26-go czerwca. Wciąż jednak był to napływ powietrza z północy. Burze były dość malownicze, jak to bywa w chłodnej masie, a jedna z nich, która przemieściła się przez Bieruń przyniosła opady niewielkiego gradu:

Lipiec: 6. Pierwsze burze w lipcu pojawiły się szóstego dnia. Aż dziewięć burz przemieściło się przez okolice miasta. By je obserwować udałem się na Smutną Górę w Chełmie Śląskim:

5

Niestety cały pościg za burzami przyniósł ze sobą bardzo złe skutki, bowiem jadąc z Chełmu Śląskiego na południe w celu dogonienia odchodzących burz miałem kolizje, przez którą rozwaliłem swój samochód. Na szczęście nikomu nic się nie stało 

10. Cztery dni później ze względu na rozwalony samochód, musiałem dojeżdżać do pracy autobusem. Po pierwszej zmianie czekając na autobus mogłem dostrzec bardzo szybko rozwijające się chmury Cumulonimbus. Razem z Michałem Żmudą dopiero po godzinie 15stej udałem się w teren. Jak się okazało – było już za późno, więc podjąłem ryzyko i udaliśmy się na północ, gdzie zmierzały burze, które wcześniej utworzyły się w okolicach Bierunia. Niemal 200km przejechane za jednym wyładowaniem:

13. Był to kolejny dzień z burzami, które przyszły do naszego regionu z północnego – zachodu. Szybko przemieszczające się komórki burzowe, które utworzyły się w województwie dolnośląskim przywędrowały do nas przy swoim ostatnim tchnieniu. Były jednak bardzo malownicze i udało się złapać jedno wyładowanie atmosferyczne:

13-stego lipca przez okolice Bierunia przeszły dwie słabe burze.

Razem z Bartłomiejem Sokołowskim obserwowaliśmy je ze wzgórza Klimont w Lędzinach.

25. Po niemal dwóch tygodniach przyszedł czas na kolejne burze.

Niestety również tego dnia potencjał burzowy był słaby. Udałem się w okolice Kęt by obserwować rozwój potencjalnych burz. Pierwsze z nich rozwijały się w okolicach Oświęcimia, jednak bardzo szybko się rozpadły. Później w okolicach Brzeszcz powstała kolejna komórka burzowa. Przebiłem się przez nią i udało mi się ustawić w okolicach Bielan. Niestety burza bardzo szybko się rozpadła, jednak udało się nagrać jedno wyładowanie:

26. Następnego dnia w końcu burze były konkretniejsze. Tego dnia przez okolice Bierunia przetoczyło się aż siedem komórek burzowych, z czego jedna była superkomórką. Superkomórka ta charakteryzowała się niesamowitą aktywnością elektryczną i szybko powędrowała na południe województwa (reszta burz przemieszczała się wolno w kierunku południowo – zachodnim). Działania obserwacyjne prowadziłem sam – pierwsze z Chełmu Śląskiego, a później z Lędzin:

27. Dzień później nad Polską miał miejsce kolejny wysyp burz. Jedna z nich pojawiła się w okolicach Mysłowic. Gdy wszystko wskazywało na to, że to będzie bardzo burzowy dzień, to natura stwierdziła, że owszem, ale nie w naszym regionie  29. Pod koniec miesiąca burze przypomniały sobie o naszym regionie.

29-tego lipca przez region przemieściło się siedem komórek burzowych. Razem z Dawidem Bukałą obserwowałem je z Chełmu Śląskiego i Lędzin. Burze były aktywne elektrycznie i miały charakter pulsacyjny, niemal stacjonarny:

W późniejszym czasie dołączył do nas Bartek i udaliśmy się na południowy – zachód. Niestety burze w tamtej rejon niedotarty i na tym nasze działania się zakończyły.

30. Jeszcze w lipcu mieliśmy kolejny dzień z burzami. Tym razem z Michałem Kurzakiem oraz Alicją Trojan wybraliśmy się w teren.

Bardzo szybko zaczęły się tworzyć burze. Dwie komórki bardzo szybko zaczęły generować wyładowania atmosferyczne w okolicach Trzebini i Oświęcimia. Udaliśmy się na Smutną Górę do Chełmu Śląskiego:

Po przejściu dwóch komórek, które ostatecznie wygasły przed nadejściem na Bieruń, udaliśmy się na Klimont w Lędzinach. Nad Tychami bowiem powstała kolejna, trzecia komórka burzowa w tym dniu. Jak się okazało była to ostatnia burza w lipcu. W Tychach piorun uderzył w kamienice, gdzie pojawił się pożar:

Sierpień: 5. W nocy z czwartego na piątego sierpnia doszło do rozwoju burz. Do rana przez okolice miasta przeszły trzy komórki burzowe. Dwie z nich były słabe, generując tylko kilka wyładowań. Około 2-giej w nocy udałem się w teren, gdzie czekałem na rozwój wydarzeń. Jak się okazało, kilka chwil później, na zachodzie województwa zaczęły się tworzyć kolejne burze, które przeszły lekko na południe od Bierunia.

Kolejny bardzo piękny spektakl na niebie trwał przez około godzinę.

Do domu wróciłem dopiero przed 5-tą rano. Poniżej kilka ujęć z tej nocy:

10. Cztery dni później miał miejsce jeden z ciekawszych incydentów burzowych tego sezonu nad Polską. Razem z Michałem Kurzakiem, Karolem Sidorem i Michałem Żmudą udaliśmy się na Mazowsze i w województwo Świętokrzyskie by ścigać burze. W tym czasie nad Bieruniem i okolicach przeszły dwie słabe burze. Więcej o tym w „Pościgach”.

24. Pod koniec sierpnia znów miał miejsce ciekawy incydent burzowy.

Przez okolice miasta przetoczyło się sześć komórek burzowych.

Razem z Bartoszem Koziorowskim obserwowaliśmy burze w okolicach Będzina, a później udaliśmy się w okolice Miechowa w Małopolsce.

Był to ostatni dłuższy wypad za burzami w tym roku. Więcej o tym dniu w „Pościgach”.

Wrzesień: 1. Pierwszego dnia września przez okolice Bielska-Białej przeszła najprawdopodobniej superkomórka burzowa. Przyniosła ona drobny grad oraz masę wyładowań. Kowadło burzowe zdołało dotrzeć do Bierunia. Pojawiły się na nim dobrze wykształcone chmury Mammatus. Co ciekawe blisko Bierunia pojawiło się wyładowanie chmurowe i mieszkańcy miasta mogli usłyszeć dość wyraźny grzmot:

2. Drugiego września przez nasze województwo przechodziły kolejne, bardzo aktywne komórki burzowe. Przed południem słaba burza przeszła przez okolice miasta, niestety nie mogłem jej obserwować.

W późniejszych godzinach od Słowacji w naszym kierunku podążał potężny klaster burzowy, który z biegiem czasu słabnął.

Postanowiłem więc podjechać w okolice Pszczyny i z tamtego rejonu obserwować zbliżającą się burze. Burza po dotarciu w okolice Pszczyny rozpadła się, dając ostatnie wyładowania. Po przejściu Pszczyny z burzy zrobiło się „nimbo”, z którego w Bojszowach piorun uderzył w dom, na skutek czego pojawił się niewielki pożar poddasza.

Poniżej kilka ujęć z tego dnia:

4. Czwartego września burze pojawiły się już nad ranem. Około godziny 7-dmej udałem się na wzgórze Klimont w Lędzinach by je obserwować. Burze jednak były słabe, generujące kilka wyładowań.

Bardzo uwodniony klaster burzowy przykrył niebo szczelnie do około południa. W godzinach popołudniowych przez Bieruń przeszła kolejna burza, a w godzinach wieczornych kolejna. Tego dnia przez Bieruń i okolice przetoczyło się 7 komórek burzowych:

22. W tym dniu z zachodu na wschód przez nasz kraj przemieszczał się chłodny front atmosferyczny. W województwie Śląskim doszło do rozwoju słabych burz. W naszym regionie padło jedno wyładowanie atmosferyczne, które zostało zarejestrowane w okolicach Góry, koło Woli.

23. Dzień później przez Polskę przemieszczało się centrum układu niskiego ciśnienia, które spadło poniżej 990hPa. W Niemczech i Czechach doszło do rozwoju silnych burz. Jedna z nich przemieściła się setki kilometrów (od Niemiec, przez całe Czechy). Wraz z Bartkiem Sokołowskim oraz Sebastianem Reichem udaliśmy się do BielskaBiałej, bo wyżej wspomniana burza kierowała się w tamtej region. Po dotarciu na miejsce okazało się, że burza rozpadła się po przejściu przez granice. Mimo wszystko w Bielsku-Białej zanotowano poryw 114km/h, a w naszym regionie w okolicach 70km/h. W okolicach Bierunia pojawiło się kilka wyładowań atmosferycznych.

Październik: 3. Trzeciego dnia października, już po oficjalnym zakończeniu sezonu w naszym kraju miała miejsce konwekcja w chłodnej masie powietrza, która doprowadziła do powstania bardzo dużo komórek opadowych, a na wschodzie także do burz. Były to moje pierwsze i ostatnie w tym roku obserwacje, bez burzy. Komórkom opadowym w okolicach Bierunia towarzyszyły przepiękne chmury Mammatus, które mogłem obserwować na kilku komórkach konwekcyjnych, które przeszły przez okolice Bierunia:

24. Pod koniec października przez nasz kraj przemieszczały się liczne komórki konwekcyjne. To wszystko za sprawą układu niskiego ciśnienia, który przechodził przez regiony na północ od Polski. 24-go października, nad ranem jedna z komórek konwekcyjnych wygenerowała kilka wyładowań atmosferycznych. Przyniosła także silniejsze porywy wiatru, które m.in. w Bielsku-Białej osiągnęły wartość około 75km/h, a w Bieruniu około 60km/h:

Był to ostatni, ciekawszy incydent konwekcyjny w tym roku. Poniżej krótka relacja z pościgów tego sezonu 

Pościgi: 28/29 kwietnia – Już pod koniec kwietnia razem z Michałem Kurzakiem, Bartłomiejem Sokołowskim oraz Bartoszem Koziorowskim udaliśmy się w dalsze działania terenowe. Naszym celem było województwo Łódzkie, lub Mazowieckie. Jadąc na północ minęliśmy pierwsze komórki burzowe jeszcze przed Łodzią. Udaliśmy się na Mazowsze i tam czekaliśmy na rozwój wydarzeń. Zbliżał się wieczór a na niebie niestety nic się nie działo. Postanowiliśmy wrócić w okolice Łodzi. Około godziny 20:30 w okolicach Częstochowy zaczęły się pojawiać komórki opadowe i burzowe, które kierowały się na Tomaszów Mazowiecki. Po analizie map radarowych oraz aktualnych warunków postanowiliśmy ruszyć na północ od Tomaszowa Mazowieckiego. Tam czekał na nas piękny spektakl burzy, która powoli się do nas zbliżała. Gdy burza była już niemal nad nami, postanowiliśmy „uciekać przed nią” i jeszcze troszeczkę ją wyprzedzić. Do domów wróciliśmy nad ranem następnego dnia.

Poniżej kilkanaście ujęć z tego pościgu:

3 maja – Tego dnia przez województwo Śląskie przechodziły dość silne burze. Ja, wraz z Alicją Trojan znajdowałem się w Tarnowskich Górach, by stamtąd obserwować burze. Niestety większość dnia burze znajdowały się za daleko od nas, a później, gdy burze przyszły nad Tarnowskie Góry, my ścigaliśmy je w okolicach Pyrzowic.

Ostatecznie z wcześniej wspomnianego miasta obserwowaliśmy wieczorne burze w okolicy, a wcześniej w większości były to tylko komórki opadowe i odległe burze. Udało się uchwycić zaledwie jedno wyładowanie atmosferyczne i to w dość szczęśliwych okolicznościach:

11 maja - Dwa dni po najciekawszej i najgroźniejszej buzy sezonu (9 maja) nadszedł czas na kolejne burze. Razem z Michałem Kurzakiem, Bartłomiejem Sokołowskim oraz Danielem Bodzentą spotkaliśmy się w Bieruniu by obserwować burze. Około godziny 15-stej zaczęły powstawać pierwsze komórki. W tym momencie znajdowaliśmy się w Tychach, gdzie planowaliśmy czekać na rozwój wydarzeń, jednak zanim tam dojechaliśmy, to już zaczęła się zabawa z burzami. Po powstaniu kilku komórek udaliśmy się do Lędzin na wzgórze Klimont.

Zanim tam dotarliśmy, podziwialiśmy dość bliskie uderzenia piorunów z Cielmic w Tychach:

Poniżej kilka ujęć z Lędzin, ze wzgórza Klimont:

Burze tego dnia były aktywne elektrycznie, ale niestety tak jak w większości przypadków w tym roku były one pulsacyjne, niemal stacjonarne. Po pewnym czasie zaczęły słabnąć i pojawiać się nowe.

Postanowiliśmy udać się do Chełmu Śląskiego na Smutną Górę:

W pewnym momencie zauważyliśmy, że w okolicach Mikołowa powstała bardzo silna komórka burzowa, która powoli przesuwała się na północ. Razem z resztą ekipy postanowiliśmy ruszyć za nią. Po drodze okazało się, że komórka uciekła nam w okolice Rudy Śląskiej, a my postanowiliśmy udać się na północ od Gliwic, by mieć jakiekolwiek szanse na złapanie kolejnych burz. Po drodze udało mi się uchwycić parę wyładowań z pobliskich burz:

W końcu dojechaliśmy do naszego miejsca docelowego – okolice Wielowsi. Tuż przed nami utworzyła się komórka burzowa, dość słaba, generująca kilkanaście wyładowań. Były to jednak bardzo bliskie strzały, a my znajdowaliśmy się poza opadem. Ahh, gdyby to była noc 

Po przejściu burzy ukazał nam się malowniczy zachód słońca:

10/11 czerwca – Kolejny wypad w teren miał miejsce tuż po moim przyjeździe z Cieszyna. Tak jak wcześniej wspominałem, 11-stego czerwca przez okolice Bierunia przeszła superkomórka burzowa, której nie mogłem obserwować. Zaraz po przyjeździe wsiadłem w samochód, by spotkać się z Michałem w Katowicach. Stamtąd ruszyliśmy w pościg za superkomórką, która już była dość daleko.

Niestety nie udało jej się dogonić. W złych nastrojach postanowiliśmy, że odwiozę go do Zawiercia, a później wrócę do domu. Jadąc właśnie w tym kierunku naszym oczom ukazały się błyski z okolic Zawiercia. Chwilę później burza przybrała na sile, jak się okazało, była to słaba superkomórka burzowa. Później przez ten region przeszła kolejna, słaba już burza. Poniżej kilka ujęć z tego niedzielnego wieczoru:

1 sierpnia – Ten dzień spędzałem z Alicją nad wodą. Burze tego dnia pojawiały się w kraju, ale były słabe i dość daleko od Bierunia. Pod wieczór odwoziłem Alę do Katowic. Gdy wjechaliśmy na autostradę A4 ukazała nam się piękna chmura Cumulonimbus, która już generowała wyładowania atmosferyczne. Pomknąłem za nią do Chorzowa i Rudy Śląskiej, co nie specjalnie spodobało się Alicji. Udało się uchwycić dwa wyładowania atmosferyczne:

10 sierpnia – Ten dzień zapowiadał się jako jeden z lepszych pod względem burzowym w tym sezonie. Razem z Michałem Kurzakiem, Karolem Sidorem i Michałem Żmudą wybraliśmy się w teren.

Początkowo zakładaliśmy, że udamy się w okolice Kielc, jednak patrząc na rozwój wydarzeń, pojechaliśmy dalej na północ.

Dotarliśmy do Radomia tuż po pierwszej gwałtownej burzy:

My ustawiliśmy się na drodze krajowej nr 79 w okolicach Jasieńca Soleckiego. Burze występowały na południe od nas:

Później zdecydowaliśmy się jechać tą drogą na południe. W pewnym momencie byliśmy dość blisko bardzo silnej burzy, która niestety zdecydowanie osłabła tuż przed nami. Na szczęście mogliśmy obserwować bardzo ładną chmurę szelfową:

Po przejściu tej burzy postanowiliśmy powoli kierować się do domów.

Jednak intuicja nam podpowiadała, by zjechać jeszcze bardziej na południe i ewentualnie tamtędy kierować się na Śląsk. W okolicach Mielca powstały kolejne komórki burzowe, które kierowały się w okolice Sandomierza i Stalowej Woli. Po godzinie znajdowaliśmy się

właśnie w Sandomierzu skąd mogliśmy z Michałem obserwować kolejny, piękny nocny spektakl:

24 sierpnia – Tak jak przypuszczaliśmy, był to ostatni dalszy wypad za burzami tego roku - tym razem sam z Bartoszem Koziorowskim.

Około godziny 14-stej spotkaliśmy się w Katowicach. Chwilę później wystartowały komórki burzowe. Pojechaliśmy w kierunku Siewierza.

Burze rozkręciły się na dobre. Ustawiliśmy się w okolicach Będzina, by tam je obserwować:

Dosłownie nad nami zaczęła się tworzyć chmura szelfowa. Niestety nie mieliśmy okazji obserwować jej z przodu, a tylko z pod spodu:

Po przejściu burz stwierdziliśmy, że ruszamy bardziej na południe (okolice Bierunia), wjechaliśmy zatem na drogę ekspresową S1, jednak kolejna burza z silnym wiatrem i gradem sprawiła, że musieliśmy się zatrzymać i ją przeczekać. Po dotarciu do Lędzin i analizie danych radarowych byliśmy pewni, że w tym regionie burz już nie będzie. Postanowiliśmy gonić burze i udaliśmy się w stronę Miechowa w województwie Małopolskim. Później, gdy pościg okazał się porażką, wracając do domów udaliśmy się jeszcze do Zawiercia, gdzie razem z Michałem Kurzakiem obserwowaliśmy odległą burzę z okolic Częstochowy. Poniżej pozostałe zdjęcia z tego pościgu: