ΤΟ ΜΕΛΙΣΣΟΖΟΥΖΟΥΝΟΧΩΡΙ
Κάποτε σ’ ένα μακρινό τόπο, δίπλα σ΄ ένα χρωματιστό λιβάδι βρισκόταν ένα ξεχωριστό χωριό. Μυρωδάτα λουλούδια γέμιζαν τους κήπους των σπιτιών και στόλιζαν όλες τις αυλές. Αυτό ήταν το ξακουστό Μελισσοζουζουνοχώρι.
Άνθρωποι και μέλισσες ζούσαν αγαπημένοι χρόνια και χρόνια. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι είχαν μελίσσια και τα φρόντιζαν με πολλή αγάπη. Οι μέλισσες τους έδιναν το πιο ευωδιαστό και ξακουστό μέλι του κόσμου.
Τα κελάρια τους ήταν πάντα γεμάτα και ποτέ δεν τους έλειπε το μέλι.
Άνθρωποι από όλο τον κόσμο, έρχονταν στο Μελισσοζουζουνοχώρι για να αγοράσουν αυτό το ξεχωριστό μέλι.
Τα τελευταία όμως χρόνια κάτι άλλαξε… Το μέλι λιγόστευε συνεχώς. Ώσπου μια χρονιά έγινε κάτι φοβερό ! Οι αποθήκες των χωρικών έμειναν άδειες. Ούτε σταγόνα μέλι! Ο μπακάλης του χωριού άρχισε να πουλάει πολύ ακριβά τα λιγοστά βάζα που είχαν μείνει στα ράφια του μπακάλικου.
Ο κόσμος παραπονιόταν γιατί δεν μπορούσε να αγοράσει πια μέλι.
Όλοι ήταν στενοχωρημένοι γιατί έβλεπαν πως μέρα με τη μέρα έχαναν το « υγρό χρυσάφι» τους. Η δουλειά τους είχε καταστραφεί.
Δεν μπορούσαν όμως να εξηγήσουν γιατί είχε συμβεί αυτό ξαφνικά. - Γιατί οι μέλισσες έπαψαν να μας δίνουν το μέλι τους ; ρωτούσε ένας τον άλλο. - Αφού ποτέ δεν πάψαμε να τις αγαπάμε και να τις φροντίζουμε! - Τι λάθος έχουμε κάνει; Κανείς δεν μπορούσε να απαντήσει. Σίγουρα το μυστικό κρυβόταν μέσα στις κυψέλες. Μα πώς θα το μάθαιναν ;
Εκείνη τη μέρα, από το πρωί μέσα στις κυψέλες του κυρ Περικλή του μελισσά, οι μέλισσες προσπαθούσαν να κάνουν τις καθημερινές τους εργασίες σιγά σιγά. Οι εργάτριες καθάριζαν τα κελιά τους , έφτιαχναν νέα κελιά, τάιζαν τα μωρά τους, κουβαλούσαν τη γύρη απ’ έξω. Κάποιες φρόντιζαν τη βασίλισσα.
Οι κηφήνες τεμπέλιαζαν σε μια άκρη της κυψέλης και μάλωναν κάθε λίγο με τις εργάτριες. Εκείνες κάθε λίγο τους θύμιζαν γρήγορα θα βρίσκονταν έξω από την κυψέλη.
- Σαν θα έρθει ο χειμώνας θα ψοφήσετε από το κρύο, με τα μυαλά που κουβαλάτε !
Η βασίλισσα μετά την κουραστική δουλειά της γέννας μέσα σε κάθε κελί, έφτασε ευωδιαστή ανάμεσα στις εργάτριες, μα φανερά κουρασμένη. Οι εργάτριες έτρεξαν να την ξεκουράσουν και να τη φρεσκάρουν.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο ρυθμός της ζωής των μελισσών αν και λίγο πιο αργός δεν είχε αλλάξει σημαντικά. Κάτι όμως εδώ και καιρό δεν πήγαινε καλά με το περιβάλλον. Πολύ συχνά πια ένοιωθαν κούραση. Οι μέλισσες έφτασαν και σήμερα πολύ κουρασμένες μετά τη μεγάλη βόλτα τους στα λουλούδια του λιβαδιού. Αυτό ήταν που τις γέμισε θυμό και οργή για τους ανθρώπους και για την αδιαφορία τους.
- Οι άνθρωποι αφότου άρχισαν να χρησιμοποιούν τα φυτοφάρμακα δε σταμάτησαν να ραντίζουν το περιβάλλον . - Ο αέρας μολύνθηκε, το ίδιο και οι λίμνες , τα ποτάμια και οι θάλασσες. Τα ζώα αρρωσταίνουν ακόμα και οι ίδιοι κινδυνεύουν. Όλος ο πλανήτης σε λίγο θα καταστραφεί, είπε μια μέλισσα. - Πώς είναι δυνατό να μη νοιάζονται οι άνθρωποι; είπε μια άλλη. - Μήπως δεν έχουν καταλάβει το κακό που κάνουν σε όλους μας;
- Εγώ νομίζω πως ήρθε η ώρα να αναλάβουμε δράση, είπε αποφασιστικά η βασίλισσα. Έσκυψαν όλες μαζί και για ώρες πολλές συζητούσαν. Πήραν την απόφαση να σταματήσουν να φτιάχνουν μέλι μέχρι να οδηγήσουν τους ανθρώπους να ψάξουν να βρουν την αιτία.
Την ίδια ώρα ο μελισσάς ο κυρ Περικλής , αναστατωμένος προσπαθούσε να καταλάβει γιατί συνέβαιναν όλα αυτά. Ζήτησε λοιπόν τη βοήθεια ενός ποντικού που περνούσε από εκεί. - Ποντικέ μου , σε παρακαλώ βοήθησέ με να μάθω τι συμβαίνει μέσα στην κυψέλη και οι μέλισσες δεν κάνουν μέλι! - Αποκλείεται! Δε μπαίνω! Ο παππούς μου κάποτε τόλμησε να μπει μέσα στην κυψέλη …και δεν ξαναβγήκε…ΕΣΚΑΣΕ από τα τσιμπήματα των μελισσών!
Απελπισμένος ο μελισσάς πήγε να ανοίξει για μια ακόμη φορά τις κυψέλες του… και τότε αντίκρισε το μεγάλο ΜΗΝΥΜΑ που έστελναν οι μέλισσές του. Έσκυψε και πήρε στα χέρια του ένα κέρινο ομοίωμα της γης. Οι μέλισσες έφτιαξαν τον πλανήτη μισοφαγωμένο, θέλοντας να δείξουν πως ο πλανήτης καταστρέφεται.
Ο μελισσάς φώναξε τους άλλους τους άλλους μελισσοκόμους και πήραν την απόφαση να διαδώσουν σ’όλο τον κόσμο το μήνυμα των μελισσών. - Ας σώσουμε τον πλανήτη! Μπορούμε!
Το μήνυμα έφτασε παντού. Οι άνθρωποι άρχισαν να προστατεύουν το περιβάλλον με μεγάλο ζήλο. Τώρα όλοι κατάλαβαν πως είναι επεύθυνοι για το μέλλον του πλανήτη.
Οι μέλισσες χαρούμενες άρχισαν και πάλι να φτιάχνουν το μέλι τους.
Όλοι έζησαν χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Τα κελάρια γέμισαν και πάλι μέλι . Ο μπακάλης του χωριού πουλούσε το μέλι όπως παλιά και όπως λένε είχε γίνει ο πιο περιζήτητος γαμπρός της περιοχής.
Έτσι η ζωή στο Μελισσοζουζουνοχώρι κυλούσε ήσυχα και οι κάτοικοι ήταν περήφανοι για το κατόρθωμά τους . Γι’ αυτό έζησαν αυτοί καλά κι όλοι χάρη σ’αυτούς καλύτερα.