Oostenrijk, Zugspitz Arena 2009

Nu met TIROLER zugspitz arena special

Tiroler Zugspitz Arena 300

km

wandelroutes

4330

km

mountainbikeroutes

• outdoor magazine

ZUGSPITZ ARENA

d u o h In biken

tain 4 Moun n klimmen elen e 8 Wand

XX

outdoor magazine special

Tiroler Zugspitz Arena

Ehrwald-Lermoos-Berwang-Bichlbach-BiberwierHeiterwang am See-Lähn-Wengle-Namlos Naamgever van de Tiroler Zugspitz Arena is de Zugspitze, de bijna drieduizend meter hoge berg die de grens vormt tussen Duitsland en Tirol. Deze berg domineert met z’n steile en stenige wanden het gehele dal. Aangrenzend liggen de kalkbleke rotswanden van het Wetterstein gebergte. De Fernpass scheidt de Mieminger bergketen van de Lechtaler Alpen. Daar, waar in het noordwesten de Zugspitz Arena wat ‘vlakker’ wordt, reiken de Ammergauer Alpen van Beieren tot in Tirol. In deze arena ligt driehonderd kilometer aan gemarkeerde wandelroutes

Info Algemeen Het verkeersbureau van de Tiroler Zugspitz Arena helpt je graag op weg. Voor al je vragen over activiteiten, accommodatie, aanvraag van brochures, kaarten en dienstregelingen kun je ook terecht op de website.

Tiroler Zugspitz Arena Am Rettensee 1 A-6632 Ehrwald T +43-5673-20.000 www.zugspitzarena.com Ernaartoe Auto: Vanaf Utrecht is het 830 kilometer naar Ehrwald. Komende vanuit München-Garmisch (anderhalf uur) heb je geen tolvignet nodig. Vanuit Stuttgart is het tweeënhalf uur.

Trein: Er is een directe IC-verbinding naar Garmisch Partenkirchen (Duitsland) van waaruit het nog 35 km is naar de Tiroler Zugspitz Arena. www.treinreiswinkel.nl, www.nshispeed.nl, www.oebb.at Vliegtuig: In Innsbruck (75 km), München (130 km) en Memmingen (110 km) liggen de dichtstbijzijnde vliegvelden.

Z-ticket Het Z-ticket is de meest voordelige manier om de Zugspitz Arena te ontdekken. Zeven dagen lang geeft de kaart gratis toegang tot een groot aantal activiteiten. Volwassenen betalen € 65.-, jongeren tot 18 jaar € 50.- en kinderen tot 15 jaar € 30.-.

en 4330 kilometer aan mountainbikeroutes; bij elkaar goed voor tienduizenden hoogtemeters klimplezier. Hier leer je de werkelijke betekenis van de woorden ‘bergwandelen’ en ‘mountainbiken’.

Door de goede en snelle bereikbaarheid - direct bij Garmisch Partenkirchen de grens over en je bent er - hoef je geen kostbare vakantiedagen te verspillen met heen en weer reizen.

Realisatie Outdoor Magazine Maruba B.V. Sports Publishers Winthontlaan 200 3526 KV Utrecht T +31 (0)30-2891073 outdoormagazine@maruba.com www.maruba.com Met dank aan:

Hoort bij Outdoor Magazine #3 2009

XX

outdoor magazine

ZUGSPITZ ARENA

Tekst: Arjan Kruik. Fotografie: Arthur Wieffering/www.on26.eu

• outdoor magazine

Als uit een plaatjesboek: het groenblauw van de Blindsee, met daarachter de grillige heuvels van de Fernpass.

Mountainbiken DE HELLINGEN ONDER DE HAAST LOODRECHTE WANDEN VAN DE BIJNA DRIEDUIZEND METER HOGE zugspitze ZIJN ‘S WINTERS POPULAIR BIJ veel wintersportende Nederlanders. Wij ontdekten dat dit gebied ook verwende bikers veel te bieden heeft.

XX

outdoor magazine special

“Vandaag gaan we de Grubigstein op, tot tweeduizend meter. Fietsen we vanaf hier of doen we de eerste 350 hoogtemeters met de gondel?” De vraag wordt gesteld door Markus Hosp, mtb-gids van Bikeguiding Zugspitzarena. Het zou stoer zijn te zeggen dat we die gondel niet nodig hebben, maar net aangekomen uit laagland Holland happen we zelfs bij het omhoog sjouwen van de bagage naar adem. Niet helemaal gek; ons bikehotel in Lermoos ligt op duizend meter hoogte. En dus antwoorden we Markus, dat we graag gebruik maken van zijn aanbod om de lift te nemen.

De Grubigstein is de ‘huisberg’ van Lermoos. De top ligt op 2230 meter, bikers kunnen net iets hoger komen dan tweeduizend. De klim omhoog is relatief eenvoudig. Een breed steenslagpad slingert geleidelijk tegen de bergwand omhoog.

Gids Markus heeft dit duidelijk vaker gedaan. Super relaxed fietst hij met ons naar boven, nooit geeft hij ons het gevoel dat we harder moeten. Willen we ook niet. Ondanks de geringe hellingshoek van de weg en ondanks de hulp van de gondelbaan is het toch zweten geblazen. Een hardnekkige miezerregen maakt het er niet beter op. Altijd wennen, die dunne alpenlucht.

Op 1700 meter, midden tussen de skipistes, krijgen we even de kans om op adem te komen met een groot glas Apfelschorle. De pauze is goed gepland, want het houdt op met regenen en de regenjacks kunnen de rugzak weer in. Als we aan de tweede helft van de beklimming beginnen, trekt de lucht langzaam open. Rustig trappen we hoogtemeter na hoogtemeter weg en sneller dan verwacht staan we bij het Grubigstein Gipfelhaus op 2028 meter, ’s winters het hoogste per skilift bereikbare punt. Toch vreemd, al die skiliften zonder sneeuw eronder. Het maakt Markus niet uit. ’s Winters staat hij op deze berg als ski- en snowboardleraar, ’s zomers neemt hij bikers mee omhoog. Markus houdt van zijn vak. Hij wijst op de mooie plekjes, duidt alternatieve routes en laat ons zo nu en dan ook weer verlangen naar de winter als hij allerlei schitterende freeride-lijnen aanwijst.

“Vanaf nu gaat het maar in één richting en dat is omlaag.

Bocht na bocht na bocht slingert het pad zich naar beneden.”

Listig pad Bij veel groepen die de Grubigstein op gegidst worden is de weg omhoog dezelfde als de weg omlaag. Er is echter ook een alternatieve route, die aan de achterkant van de berg naar beneden voert. De start van die route ligt bij het middenstation. Een listig pad volgens Markus: smal, kronkelig en langs loodrechte wanden. Met z’n brutaal ogende Trek Remedy heeft fotograaf Arthur al een signaal afgegeven dat hij zulke paden rauw lust, maar Markus neemt het zekere voor het onzekere en test op de terugweg naar het middenstation eerst onze afdaalkwaliteiten. Niet dat hij dat met zo veel woorden zegt, maar de shortcuts die hij kiest laten over zijn intenties geen twijfel bestaan. Vlak boven het middenstation duikt hij een smal pad naar links in. Oftewel; we zijn geslaagd voor zijn test.

Dat pad - officieel wandelroute 15 - is perfect voor bikers. Reden: de route maakt deel uit van een grensoverschrijdende, transalpine wandelroute.

Vanwege een royale Europese subsidie kon de route wat breder en steviger gemaakt worden dan een doorsnee wandelpad. Fijn, dan kunnen ook bikers eens profiteren van het belastinggeld dat Brussel zo kwistig rondstrooit.

In eerste instantie slingert ‘15’ zich een paar honderd meter afwisselend omhoog en omlaag en vraagt om behoorlijk wat schakel-, stuur- en trapkunst. Een singletrail volgens het boekje dus. Na een minuut of tien geeft Markus aan dat de zadels omlaag moeten; vanaf nu gaat het maar in één richting en dat is omlaag. Bocht na bocht na bocht slingert het pad zich naar beneden.

Plotseling knallen we het bos uit en worden we geconfronteerd met een uitzicht als uit een plaatjesboek. Diep beneden ons schittert het groenblauw van de Blindsee, met daarachter de grillige heuvels van de Fernpass. “Die moeten jullie ook ’s rijden”, meldt Markus. “Natuurlijk niet de drukke autoweg, maar de Via Claudia Augusta, een oude Romeinse route, die door de bossen loopt.”

Vanaf waar wij staan zien we inderdaad alleen een drukke autoweg omhoog slingeren. Evenzogoed is het uitzicht fenomenaal. En als we beter kijken, zien we zwemmers door het water glijden. “Als jullie een beetje doorrijden, kunnen we ook nog een baantje trekken”, lacht Markus, die stiekem ook wel weet, dat dit pad eigenlijk niet lang genoeg kan duren.

Maar zolang we nog niet beneden zijn, genieten we met volle teugen. De zon is inmiddels compleet doorgebroken, het uitzicht een plaatje en het pad een droom. Maar wat voor de één een droom is, kan voor een ander een nachtmerrie zijn. Twee Nederlandse bikers die we halverwege inhalen, hebben hun

De bikeroutes in de Tiroler Zugspitz Arena zijn niet alleen buitengewoon mooi, maar ook buitengewoon goed gemarkeerd.

XX

outdoor magazine

Mountainbiken

• outdoor magazine

ZUGSPITZ ARENA

“Groot voordeel is dat het dal zo breed is. Je kan echt álle kanten op.

Hier kan je iedere dag iets anders doen.”

XX

outdoor magazine special

Tsja, en wat doe je na een lange en stoffige afdaling? Precies!

Even een frisse duik in het heldere water van de Blindsee.

eigen kunnen wat overschat (of de route onderschat) en overmeesteren de moeilijke passages - ondanks dat ze ook full suspensions rijden - meer glijdend en lopend dan fietsend. De les die ze daaruit leren is helder: duik niet zomaar ieder pad in dat op de kaart staat ingetekend, maar informeer eerst grondig naar de moeilijkheidsgraad van de route.

Frisse duik Aan alles komt een einde, dus ook aan de ‘15’. No worries, we zijn precies in de stemming voor een heerlijk frisse duik in de Blindsee. Een perfecte manier om zweet Tiroler en stof van ons af te spoelen. Na de Blindsee is de kortste weg terug naar Lermoos de Fernpassstrasse af, naar beneden. Maar Markus kiest niet voor de snelste, maar voor de leukste weg.

En daarvoor zijn we hem nog dankbaar. Eerst pakken we een klein stukje van de Via Claudia Augusta mee, dan duikt hij de Pfarrer-Fink-Steig in. Wat een trail! Het is beslist één van de lekkerste singletrails die we ooit gereden hebben. Haast zonder trappen - maar ook zonder brutale remacties - flowen we naar beneden over het afwisselend stijgende en dalende bospad en gooien we de fiets pas een kilometer verder met een big smile in de ankers.

Dan zijn de hoogtemeters écht op en fietsen we door de Moos, het grasland op de bodem van het komvormige dal tussen Lermoos en Ehrwald, terug naar ons hotel.

Op het terras op het binnenplein maken we - onder het genot van een glas Weissbier - een praatje met Corné van Wijk en Mirjam Hertog uit Tilburg.

Ze zijn hier al voor de vierde keer, zeggen ze. Als we naar de reden vragen hoeven ze niet lang na te denken: “Het is de combinatie van een superhotel en oneindig biken”, vindt Mirjam. Corné vult haar aan: “Wij fietsen zonder gidsen. De routes halen we uit de Moser Bikeguides van het hotel. En het hotel geeft zelf ook goede routeadviezen, de eigenaar is namelijk ook fiets- en wandelgids.”

Als we Mirjam vragen naar de pluspunten van de Tiroler Zugspitz Arena als het om biken gaat, heeft ze haar antwoord ook al klaar: “Groot voordeel is dat het dal zo breed is, niet benauwend. En je kan echt álle kanten op. In andere gebieden kan je alleen maar omhoog en omlaag, hier kan je iedere dag iets anders doen, er is erg veel variatie. En de meeste

afdalingen zijn goed te doen. Ik hou niet zo van die moeilijke downhill-paden. Wij zijn meer van het omhoogfietsen, haha. Wat de favoriete route is? Beslist de tocht rondom het Wetterstein gebergte, via de Ehrwalder en Hochfelder Alm.” Komt dat even goed uit! Die route hebben wij morgen op het programma staan!

Info

Bikehotels De bikehotel-organisatie Mountainbike Holidays is in de Tiroler Zugspitz Arena met maar liefst vijf hotels vertegenwoordigd. Deze hotels moeten aan een hele batterij van eisen voldoen om zich officieel Mountainbike Holidays-hotel te mogen noemen, waaronder goed geschoolde gidsen, goede huurbikes, aanwezigheid van analoog en digitaal kaartmateriaal, beveiligde bikestalling, een werkplaats en extra calorierijke bikers-ontbijten.

Cube Biberwier - www.cube-bikersheaven.com Hotel Ehrwalderhof - www.ehrwalderhof.com Family Hotel Resort Alpenrose www.hotelalpenrose.at Sporthotel Loisach - www.sporthotel-loisach.com Sporthotel Schönruh - www.hotel-schoenruh.com Gidsen Outdoor Magazine maakte tijdens de verkenning van de Tiroler Zugspitz Arena gebruik van de diensten van Bikeguiding Zugspitzarena. Wekelijks begeleiden acht gidsen achttien verschillende tochten voor verschillende bike-niveaus. Prijzen vanaf € 20.- per tocht. www.bikeguiding.at Huurbikes Natuurlijk nemen bikers het liefst hun eigen bike mee. Maar hardtail-rijders die in echte bergen toch liever op een fully zitten, kunnen bij Sport Nagele in Lermoos terecht. Daar staat nagenoeg het hele Specialized-assortiment, ook de speciale damesuitvoeringen. Prijzen zijn schappelijk: een dagje op een Stumpjumper FSR Comp kost € 32.-, voor een hele week betaal je € 130.-. www.sportnagele.at

ZUGSPITZ ARENA

Tekst: Christian Schneeweiss. Fotografie: Bernd Ritschel/www.lightwalk.de

• outdoor magazine

Voor wie meer wil dan wandelen zijn er in de Tiroler Zugspitz Arena fantastische klettersteigroutes, zoals die op de Tajakante.

Wandelen & klimmen Ontspannen dagwandeling, meerdaagse huttentrektocht, luchtige klettersteig of alpiene klimtocht.

Het berglandschap van de Tiroler Zugspitz Arena is zo divers dat iedere bergsporter hier terecht kan.

XX

outdoor magazine special

Wie bij Lermoos de Tiroler Zugspitz Arena komt binnengereden, krijgt een spectaculair en zeer afwisselend alpenpanorama voorgeschoteld. In het ochtendlicht steken de Riesenzahn en de noordwanden van de Mieminger bergketen grauw af tegen de heldere hemel. De markante Sonnenspitze wordt door locals ook wel de Ehrwalder Matterhorn genoemd. In de middag verwarmt de zon de bergweiden van de Tuftlalm, waar het heerlijk vertoeven is. In het avondlicht kleurt de duizend meter hoge Wettersteinwand van geel naar oranje naar donkerrood. Voordat de zon helemaal ondergaat, kleurt de eeuwige sneeuw op de Zugspitze in alle schakeringen roze. Te midden van deze bergen liggen bruinzwarte, zongeblakerde houten bergschuren in grasgroene weilanden. Vanuit de drie dorpen in dit Lermooser bekken - Ehrwald, Biberwier en Lermoos - laten de omringende bergen zich eenvoudig te voet ontdekken.

Eén van de meest indrukwekkende wandelingen in deze wandelarena is die naar de Coburger Hütte in het westen van de Mieminger bergen. Na de rit met de kabelbaan naar de Ehrwalder Alm - wie fit is kan natuurlijk ook zelf door de geurige bloemenweiden omhoog lopen - begint de wandeling op een hoge berghelling in een contrastrijk decor met aan de ene kant de ruige Wettersteinwand van het Zugspitz-massief en aan de andere kant het lieflijke Lermooser bekken. Voorbij het Jausenstation Seebenalm gaat het pad verder naar de kristalheldere Seebensee te midden van de ruwe kalkwanden van het omliggende keteldal. Voor wie meer wil en hoger wil - en dat willen we! - loopt over de Seebenwände een uitdagende en luchtige klettersteig. De Seebener klettersteig biedt prachtig uitzicht op de Zugspitze en loopt naast een waterval die met donderend geraas naar beneden komt. Deze klettersteig laat zich goed combineren met die op de Tajakante: één van de mooiste of misschien wel dé mooiste klettersteig van de Noord-Alpen.

Na een korte pauze op een bankje bij de Seebensee gaan we verder richting de Coburger Hütte en slaan voor de haarspeldbochten, die omhoog leiden naar de berghut, linksaf. In de verte horen we het geklingel van karabiners, dat het begin van de klettersteig aankondigt. Bij de instap van de route zit een stel dat overdonderd is door het moeilijke begin van de klettersteig. Ze hebben - niet onverstandig - de beslissing genomen om om te keren. Voor ervaren klettersteigers met de juiste uitrusting wacht een afwisselende en lange Genussklettersteige. We klauteren over rotsen, schuifelen voetje voor voetje over gladde rotsplaten, balanceren over een smalle rotsgraat, hijsen ons aan een staalkabel omhoog door een overhang, kijken in een peilloze diepte met alleen maar lucht onder onze voeten en zijn bijna teleurgesteld als we in de stralende zon de top van de Tajakopf (2450 m) bereiken. Dit had nog uren mogen duren. Vanaf deze - in het groene Gaistal gelegen - berg genieten we van het uitzicht op de kalkbleke Wettersteinwand, de Mieminger bergen en het in de verte gelegen Karwendelgebergte. Maar de Zugspitze en de tegenoverliggende Sonnenspitze blijven de grootste blikvangers. Diep in het dal beneden me zien we het water van de Drachensee glinsteren en de ernaast gelegen Coburger Hütte,

waar we naar afdalen. De berghut stamt uit 1901 maar is helemaal aangepast aan de milieunormen van deze tijd en is uitgerust met een generator die draait op plantenolie. Onze Tiroler Gröstl smaakt ouderwets lekker en ook hier is het uitzicht fenomenaal. De Drachenkopfs (2302 m) is een fraaie rotspilaar die door middel van een klettersteig beklimbaar is. In het zuiden doemt de grauwe noordwand van de Grünsteins op. ’s Zomers is het haast niet voor te stellen, dat er door de couloirs die de rotswand doorsnijden in de winter met ski’s wordt afgedaald. De berg is met zijn 2661 meter de hoogste van de Mieminger bergen. Westwaarts ligt de volgende berg op onze tocht van vandaag: de Sonnenspitze.

Klauterpartij We volgen een geleidelijk klimmend, maar lastig rotspaadje in de richting van de Biberwierer Scharte omhoog. Totdat de route naar de Sonnenspitze naar rechts afbuigt. Aan het begin van de route gaat het pad in korte bochten door een puinhelling omhoog, die overgaat in een bloeiende bergweide, waarna een klauterpartij over de rotsen begint. Daar tref ik het tweede paar collaborerende klimmers van vandaag. En eerlijk gezegd moeten ook wij even aarzelen als we bij een schoorsteenachtige spleet in een compacte rotswand aankomen. Twee andere klimmers moedigen ons aan om door te gaan. “Zie je die ijzeren traptreden? Daar gaat het omhoog, het is net traplopen.” Kort daarna passeren we de enige passage op de berg die beveiligd is met een staalkabel en komen we in gemakkelijker terrein.

Nu gaat het vlot en via een rotsgraat bereiken we het topkruis (2417 m) van de Sonnenspitze. We kijken uit over de hele Tiroler Zugspitz Arena en de westelijk gelegen Grubigstein (een wandelgebied dat met de kabelbaan bereikbaar is), de Fernpass en zien de wirwar van toppen van de Lechtaler Alpen.

In het noordwesten verheft zich de spitse top van de Daniels (2340 m). De klimmers op deze berg zijn vanaf de visvijvers aan de noordoostkant van Lermoos via het Böstal, door een kleine rotstuin en over de weiden van de panoramische Tuftlalm omhoog geklommen. Wie geen topambitie heeft en

“Wie geen topambitie heeft en het liever iets rustiger aan doet, kan vanaf de Tuftlalm ontspannen genieten van de prachtige omgeving.” het liever iets rustiger aan doet, is deze gezellige alm een prima alternatief, waar je vanaf het terras ook van de omgeving kunt genieten. Terwijl de Seebensee van turquoise naar koningsblauw kleurt, klauteren we van de Sonnenspitze naar beneden.

De makkelijke afdaling aan de noordkant is hartje zomer nog steeds met een ijzige laag sneeuw bedekt, dus volgen we dezelfde route als we omhoog gekomen zijn. Voorbij de Biberwierer Scharte (2000 m) gaat het via een rotspad en de Knappensteig pijlsnel naar beneden. De hoogtemeter kan ons nauwelijks bijhouden. Voor het laatste stukje nemen we het liftje van de Lorenbahn, dat ons door het lariksbos terugbrengt bij de auto.

XX Weerspiegeling van het Zugspitz-massief in de Seebensee.

outdoor magazine

Wandelen & klimmen

• outdoor magazine

ZUGSPITZ ARENA

XX

Wandelen outdoor magazine special

“De Tajakante is één van de mooiste of misschien wel dé mooiste klettersteig van de Noord-Alpen.”

De markante Sonnenspitze wordt door locals ook wel de Ehrwalder Matterhorn genoemd

Info Wandelingen Tuftlalm: Rondwandeling naar alm Vertrekpunt: Parkeerplaats Fischteiche/Camping Lermoos. Via Böser Winkel naar Tuftlalm (1496 m).

Daal via de weg af in oostelijke richting. Neem de bosweg naar beneden en pak de Panoramaweg in westelijke richting tot aan het vertrekpunt.

550 hoogtemeters, 3 uur, makkelijk Seebensee: Panoramaweg naar bergmeer Vertrekpunt: Parkeerplaats dalstation Ehrwalder Almbahnen. Omhoog via Obere Mähder (of neem de kabelbaan) tot aan de Ehrwalder Alm (1493 m).

Neem de Kotiger Weg naar de Seebenalm (1575 m) en verder naar de Seebensee (1657 m). De terugweg is gelijk aan de heenweg.

550 hoogtemeters, 3.45 uur, makkelijk Biberwierer Scharte: Afwisselende kloofwandeling Vertrekpunt: Parkeerplaats Ehrwald-Hof. Via Geißbach omhoog via Hoher Gang naar Seebensee.

Verder omhoog naar Coburger Hütte (1917 m) en Biberwierer Scharte (2000 m). Afdaling via de Knappensteig en de Panoramaweg in noordelijke richting. Via de Alter Mühlenweg terug naar het vertrekpunt.

5.45 uur, middelzwaar Grubigsteinhütte: Populaire klim naar berghut Vertrekpunt: Parkeerplaats dalstation Grubigsteinbahn. Neem ‘Jägersteig’ omhoog. Via Rücken naar Wolfratshauser Hütte (1751 m) en Grubigsteinhütte (2028 m). Liefhebbers klimmen door naar de Grubigstein (2233 m, 1 uur). Afdaling via Grubigalm (1705 m) of neem de kabelbaan.

1000 hoogtemeters (1200 m met Grubigstein), 5 uur (3.30 met kabelbaan), middelzwaar Klim- en klettersteigtochten Tajakante: Uitdagende klettersteig in grandioos landschap Vertrekpunt: Parkeerplaats Ehrwald-Hof. Van Geißbach via Hoher Gang naar Seebensee. Sla linksaf naar de klettersteig (650 hoogtemeters) naar Vorderer Tajakopf (2450 m). Afdaling via Hinterer

Tajakopf en Coburger Hütte (1917 m).

1350 hoogtemeters, 8 uur, moeilijk (passages D) Sonnenspitze: Populaire klimtocht met geweldige uitzichten Vertrekpunt: Parkeerplaats Ehrwald-Hof. Van Geißbach via Hoher Gang naar Coburger Hütte (1917 m). Verder richting Biberwierer Scharte. Rechts omhoog start de klimroute naar de top (2417 m).

Afdaling via dezelfde route.

1300 hoogtemeters, 8.30 uur, moeilijk (passages I-II)

Traverseer onderlangs de Upsspitze en klim via de graat naar de top (2340 m). Afdaling via dezelfde route.

1350 hoogtemeters, 6 uur, middelzwaar Op de site van de Tiroler Zugspitz Arena vind je nog veel meer ideeën voor wandel- en klimtochten.

Van midden juni tot begin oktober worden er vijf keer per week drie professioneel begeleide tochten aangeboden. Bij veel hotels en pensions zijn deze bergwandelingen inbegrepen in de prijs van de overnachting. ww.zugspitzarena.com

Daniel: Prachtige bergtocht naar uitzichtpunt Vertrekpunt: Parkeerplaats Fischteiche/Camping Lermoos. Via Böser Winkel naar Tuftlalm (1496 m).

Ik reis overal met je mee Gratis opVouwvare travel pack bij een abonnement op Outdoor Magazine

Kies

maar uit

Hierbij machtig ik Abonnementenland om het verschuldigde abonnementsgeld tot wederopzegging van mijn rekening af te schrijven. Het cadeau wordt binnen vier weken na betaling van het abonnementsgeld verzonden.

Ja, ik neem een abonnement op Outdoor Magazine en betaal € 29.-.

Ik ontvang 8 nummers en gratis een Flightweight Rugzak van The North Face.

Ja, ik neem een abonnement op Outdoor Magazine en betaal € 29.-.

Ik ontvang 8 nummers en gratis een Flightweight Duffel van The North Face.

Naam: M V Leeftijd:

jaar

Adres: Postcode+Plaats: Land: E-mail

Gratis Winkelwaarde € 40.-

Gratis Winkelwaarde € 35.-

Stuur de bon of een kopie naar: Maruba Sports Publishers, antwoordnummer 9215, 3500 ZB Utrecht.

Een postzegel is niet nodig. Mailen kan ook naar: outdoormagazine@maruba.com

Bank-of gironummer: (Belgische abonnees ontvangen een acceptgiro)

Datum: Telefoon:

Handtekening: