Μαργαρίτα Ζακυνθινού-Ξάνθη
Έκτυπο και εκμαγείο. Από την παγίωση στην ευπλαστότητα του εαυτού Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο | Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών | ΔΠΜΣ: Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός, Χώρος, Πολιτισμός | Πλαστική και Σύγχρονα Επικοινωνιακά Μέσα Απεικόνισης του Χώρου | Αθήνα, 2019. 1
Εξώφυλλο: Προσωπικό έργο αυτοπροσωπογραφίας.
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ε.Μ.Π. Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός – Χώρος – Πολιτισμός
Ερευνητική Εργασία:
Έκτυπο και εκμαγείο. Από την παγίωση στην ευπλαστότητα του εαυτού. Σπουδάστρια:
Μαργαρίτα Ζακυνθινού-Ξάνθη
Μάθημα:
«Πλαστική και Σύγχρονα Επικοινωνιακά Μέσα Απεικόνισης του Χώρου» Θέμα:
Αυτοπροσωπογραφία. Η ανάδειξη των μνημονικών πεδίων του εαυτού και η ταυτότητα ως κατασκευή.
Διδακτική Ομάδα:
Ι. Γρηγοριάδης, Γ. Γυπαράκης. Ι. Ισιδώρου Ακαδημαϊκό Έτος:
2018-2019
4
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ Το μάθημα “Πλαστική και σύγχρονα επικοινωνιακά μέσα απεικόνισης του χώρου”, μέσα από την προσέγγιση μιας ιστορικά τεκμηριωμένης καλλιτεχνικής πρακτικής προβολής του εαυτού, (αυτοπροσωπογραφία), επιχειρεί την κατανόηση της εικαστικής διαδικασίας που οδηγεί στην άρτια και ολοκληρωμένη εικαστική κατασκευή. Ένα εκθέσιμο αντικείμενο που φέρει τα χαρακτηριστικά ενός δυναμικού πνευματικού αποθέματος για την κινητοποίηση του στοχασμού και της κριτικής σκέψης. Το μάθημα διερευνά την αυτοπροσωπογραφία ως μια αυτοαναφορά που βαθμιαία μέσα από την καλλιτεχνική διαδικασία μεταβαίνει από τον εαυτό στον εξωτερικό κόσμο. Η βαθύτερη κατανόηση της διασύνδεσης του δίπολου εαυτός-κοινωνία, παράγει τη διαλεκτική σχέση ατομικής και συλλογικής ταυτότητας. Οι διαφορετικές εκδοχές του εαυτού, άλλοτε ύλη, πάντοτε πνεύμα, ορίζουν το ετερογενές/ κατακερματισμένο κοινωνικό πλαίσιο της αστικής ζωής. Η τέχνη λοιπόν πρέπει να ξαναβρεί το σκοπό της, να αναστοχαστεί το παρόν σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται κατά βάση από την λήθη του ιστορικού, προκειμένου να παρουσιάσει με τρόπο μοναδικό και εύσχημο τα ρευστά συμπεράσματά του υποκειμένου της. Οι εικαστικές προτάσεις οφείλουν να πραγματεύονται τα ενδεχόμενα υπέρβασης των προσωπικών αμυντικών μηχανισμών, επιτρέποντας την πρόσβαση και την περιήγηση σε ένα μεταβατικό χώρο αναδιανομής και αποοικειοποίησης δεδομένων. Οι οσμώσεις που προκύπτουν ρευστοποιούν σταδιακά κάθε ιδιωτική ή δημόσια σφαίρα, δημιουργώντας μια νέα συνθήκη αλληλεπίδρασης που αντιστέκεται στην ανίχνευση διαχωρισμών μεταξύ των εκάστοτε ταυτοτήτων. Πόσο μπορούμε άραγε να διαχειριστούμε τη διαμεσολάβηση μιας τέτοιας επαυξημένης εγγύτητας? Η εκπαιδευτική διαδικασία ολοκληρώνεται με την παραγωγή και τον σχεδιασμό έκθεσης και καταλόγου με τα εικαστικά έργα και τα κείμενα των σπουδαστών.
Πηγή: http://www.arch.ntua.gr/index.php/did_katefthinsi_dpms/plastiki-kai-sygchrona-epikoinoniaka/
5
6
Η ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ
7
TO ΕΚΤΥΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΜΑΓΕΙΟ
(Εικ.1) Δεξιά το έκτυπο και αριστερά το καλούπι. Εκμαγείο από τη μήτρα. Κυπροκλασσική περίοδος 475-312π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Λευκωσίας. Πηγή: Προσωπικό αρχείο.
Κατά τη διάρκεια των συγκεκριμένων μεταπτυχικαών σπουδών, το ερευνητικό μου ενδιαφέρον αφορά τη διερεύνηση της σχέση έκτυπου και εκμαγείου, ως ένα διαλεκτικό δίπολο κατανόησης και επανερμηνείας του φυσικού ανάγλυφου και του ανθρωπογενούς μορφώματος. Η έρευνα εξέτάζει το είδος των σχέσεων που οργανώνουν τη σχέση έκτυπου-εκμαγείου. Συνήθως το εκμαγείο επικαθορίζει το έκτυπο κατά τη δημιουργία του υπό μία ορισμένη σχέση, όμως αυτή μπορεί άραγε να παρουσιάζει περισσότερες πτυχές; Το έκτυπο και το εκμαγείο πιθανώς να βρεθούν σε μία διαλεκτική αλληλεπίδραση, όπου τα όρια πιστότητας μεταξύ τους να μην είναι σαφή αλλά να μεταβάλλονται και να διακρίνονται από διαβαθμίσεις. Στόχος είναι η διερεύνηση αυτών των διαβαθμίσεων και η προβολή της σχέσης έκτυπου και εκμαγείου στο πλαίσιο της αρχιτεκτονικής σύλληψης, σύνθεσης και σχεδιασμού. 8
Η «ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ» ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
(Εικ.2) Κυπριακό ειδώλιο. Πρώιμη εποχή του χαλκού 2200-1850 π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Λευκωσίας. Πηγή: Προσωπικό αρχείο.
Η σχολή μας ως ένα κοίλο ένα εκμαγείο που μας “πλάθει” και εμείς σε αυτό, που έχουμε μαζευτεί “παρέα” για αυτές τις σπουδές!
9
(Εικ.3) Musée Rodin, le Penseur. Πηγή: προσωπικό αρχείο.
Άλλοτε, «είμαστε ένα κεφάλι», όλο σκέψεις κι αμφιβολίες.. 10
(Εικ.3) Musée Rodin, les mains. Πηγή: Προσωπικό αρχείο.
Άλλοτε, ένα «χέρι» που μπορεί να δράσει, να ποιήσει να δώσει μορφή. 11
(Εικ. 6) Το λιμάνι της Ελευσίνας. https://media.liberal.gr/images/650/0/1AC28C35-006E-EF77-EFA3-739126A16128.jpeg
12
(Εικ. 4, 5, 6) Έκτυπα και εκμαγεία. Αρχαιολογικό μουσείο Λευκωσίας. Πηγή: Προσωπικό αρχείο.
13
14
(Εικ. 7, 8, 9) Τα καλούπια του Jorge Oteiza. Πηγή: Oteiza, Jorge. “Oteiza. Laboratorio experimental. Laborategi esperimentala”. Εκδ.: Fundacion Museo Jorge Oteiza. 2008.
15
ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΤΥΠΟΥ ΕΚΜΑΓΕΙΟΥ
εκµαγείο
έκτ
Ετυµολογικά:
Ετυµολο
- εκµαγείο < εκµάσσω = αποτυπώνω, εικονίζω, «Το χειρόµακτρον. Το αποτύπωµα, οµοίωµα, εικών» - ο τύπος, η µήτρα, το καλούπι - το πρόπλασµα, το προσχέδιο Εννοιολογικά:
Είναι η παράµετρος, η προεργασία που ως γενεσιουργός συνθήκη θα αποδώσει σχήµα και µορφή σε ένα «εξερχόµενο ή «φιλοξενούµενο σώµα. Το εκµαγείο προετοιµάζει το δηµιούργηµα, διαµορφώνει, προσδίδει χαρακτηριστικά, έχει δηλαδή επιτελεστικό, προσδιοριστικό ρόλο. Το εκµαγείο – το πρόπλασµα υποκείµενο στη συνθετική διαδικασία. 16
- το εξε το ανάγ - το αντ το είδω
Εννοιολο
Είναι το από ένα τέχνης, προσλα
Το αποτ διαδικα
Το έκτυπ αντικείµ
α,
ως αι νο
α, ει
έκτυπο Ετυµολογικά:
- το εξειργασµένο ούτως ώστε να εξέχει ως ανάγλυφο, το ανάγλυφο - το αντίγραφο, το αντίτυπο, το οµοίωµα, το απείκασµα, το είδωλο Εννοιολογικά:
Είναι το θετικό αποτύπωµα µορφής που δηµιουργείται από ένα «εύπλαστο» υλικό. Το δηµιούργηµα, το έργο τέχνης, αυτό που παράγεται, που δηµιουργείται, προσλαµβάνοντας ιδιότητες και χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσµα που λαµβάνουµε µέσω µιας σειράς διαδικασιών. Το έκτυπο – το πλάσµα αντικείµενο της δηµιουργίας 17
Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΕΚΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΜΑΓΕΙΟΥ Α’ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Το έκτυπο ως πιστό αντίγραφο του εκμαγείου. - Η έννοια του τύπου (αντίτυπου), τυπολογία, γενεαλογία, συνέχεια, επανάληψη, πολλάπλασιαστικότητα, τυποποιίηση - Σχέση έκτυπου & εκμαγείου: κυριολεκτική και σαφή, πιστά αναπαραγωγική, μιμητική, σχέση 1:1
συμπαγές εκμαγείο
προαποφασισμένο έκτυπο
(Εικ. 10).
Β’ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Ένα προετοιμασμένο εκμαγείο ως υποδοχέας ενός ελαφρά διαφοροποιούμενου έκτυπου. - Το εκμαγείο λειτουργεί ως γενεσιουργός μήτρα η οποία, ωστόσο δεν δεσμεύει την τελική μορφή, δεν παράγει ένα προκαθορισμένο έκτυπο. - Στο έκτυπο υπάρχει δυνατότητα σχετικής πολυμορφίας - διαφοροποίησης σε μικρό βαθμό, ωστόσο το έκτυπο κρατάει τον κανόνα της μήτρας.
διαπερατό εκμαγείο (Εικ. 11).
18
ελαφρώς διαφοροποιούμενο έκτυπο
Γ’ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Το εκμαγείο ως άυλο αδιόρατο πλαίσιο ενός μη προαποφασισμένου έκτυπου. Ένα μεταβαλλόμενο σύστημα αλληλοεπιρροής. - Το εκμαγείο, το καλούπι έχει μια μορφή πιο διάτρητη, που αφήνει περιθώρια. Πολλές φορές μπορεί να είναι άυλη, μη απτή (η σκέψη μας, η ιδεολογία, κοινωνικά πρότυπα, πολιτική οικονομική συγκοιρία κλπ). - Το έκτυπο σε αυτή την περίπτωση διακρίνεται από μία μη προαποφασιεμένη μορφή, περισσότερο ατελή, της οποίας τα όρια δεν έχουμε προσδιορίσει. - Σχέση έκτυπου & εκμαγείου: εναλλαγή των ρόλων και των συσχετίσεων, διαλεκτική σχέση αλληλοδιαμόρφωσης,. Το εκμαγείο παίρνει το ρόλο του έκτυπου, προσαρμόζεται με τις συνθήκες και τις απαιτήσεις του παραγόμενου δημιουργήματος και αντίστροφα. - Ένα διαντιδραστικό σύστημα, πιθανώς παραμετρικό. Ανάμεσα στο έκτυπο και το εκμαγείο γίνεται μια συνεχής συνδιαλλαγή που επαναδραστηριοποιεί το υποκείμενο και το αντικείμενο, και τις πολλαπλές ταυτότητές τους. - Μεταβλητότητα του υποκειμένου (εκμαγείου) και αντικειμένου (έκτυπου).
διαπερατό, άυλο εκμαγείο
μη προαποφασισμένο έκτυπο
το έκτυπο ως εκμαγείο η μεταβλητότητα υποκειμένου - αντικειμένου
ένα μεταβλητό σύστημα αλληλοεπιρροής
(εικ. 12). (Εικ. 10, 11, 12) Σκίτσα διερεύνησης της σχέσης έκτυπου και εκμαγείου. Μάθημα: “Η Αρχιτεκτονική ως Αντικείμενο Ερευνας ΙΙ: Το Εννοιολογικό Υπόβαθρο και το Σώμα της Έρευνας διά του Σχεδιασμού”, καθ.: Γ. Παρμενίδης, Ιούνιος 2019. Πηγή: Προσωπικό αρχείο.
19
ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ Tο εκµαγείο λειτουργεί ή προετοιµάζεται ως ένα αδιόρατο πλαίσιο. Πολλές φορές µπορεί να είναι άυλη, µη απτή (η σκέψη µας, ιδεολογικές θεωρήσεις, κοινωνικά πρότυπα, πολιτική οικονοµική συγκυρία κλπ.). Είναι ένα πρόπλασµα προετοιµασίας, χωρίς να είναι δεδοµένο το πρωτότυπο. Κατά τη συνθετική διαδικασία, καλούµαστε να συγκροτήσουμε ένα εκμαγείο µέσα στο οποίο θα γεννηθεί και θα «πλαστεί» ένα έργο, το έκτυπο. Φτιάχνοντας ένα καλούπι δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να δίνουμε µορφή στο περιβάλλον του έργου, δηλαδή, να διακρίνουμε διακεκριμένα στοιχεία και σχέσεις από τα οποία πιθανώς εξαρτόμαστε ως να ήταν ελκυστές, ανάλογα µε την προβληµατοθεσία που προκαλεί την παραγωγή του έργου. (Εικ. 13) Πηγή: Εργαστήριο Γυψοτεχνίας – Χαλκοχυτικής ΑΣΚΤ. Ανθρωπογραφές. Η έννοια του εκμαγείου στην τέχνη. εκδ. Λειμών. Αθήνα. 2016.
20
21
Νομίζουμε ότι έχουμε σταθεροποιήσει ένα σχηματικό προφίλ, μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Θεωρούμε πολλές φορές ότι έχουμε στήσει ένα “στέρεο καλούπι” του εαυτού μας.
(Εικ. 14) Γύψινο Καλούπι. Πηγή: Εργαστήριο Γυψοτεχνίας – Χαλκοχυτικής ΑΣΚΤ. Ανθρωπογραφές. Η έννοια του εκμαγείου στην τέχνη. εκδ. Λειμών. Αθήνα. 2016.
22
23
O εαυτός μας δεν προκύπτει πάντα από ένα “στέρεο καλούπι”. Μπορεί δηλαδή να είναι, θραυσματικός και όχι πάντα ακέραιος. Ίσως είναι ένας υποδοχέας περισσότερο διάτρητος, διαπερατός. “Γεμίζει” μία με βεβαιότητες και μία με αμφιβολίες ή “ρευστότητες”. Το στοιχείο του σταθερού και το στοιχείο της μεταβολής σε εναλλαγή.
(Εικ. 15) Το σπάσιμο του καλουπιού. Πηγή: Εργαστήριο Γυψοτεχνίας – Χαλκοχυτικής ΑΣΚΤ. Ανθρωπογραφές. Η έννοια του εκμαγείου στην τέχνη. εκδ. Λειμών. Αθήνα. 2016.
24
25
(Εικ. 16, 17) Ποιος είναι ο εαυτός μας; Πηγή: Εργαστήριο Γυψοτεχνίας – Χαλκοχυτικής ΑΣΚΤ. Ανθρωπογραφές. Η έννοια του εκμαγείου στην τέχνη. εκδ. Λειμών. Αθήνα. 2016.
Νομίζουμε ότι ο εαυτός μας είναι αυτό που καθρεφτίζεται, ενώ είναι αυτό που μεταλλάσσεται. Λυγίζεις, πλάθεσαι, ευαισθητοποιείσαι, διαμορφώνεσαι. Ο εαυτός μας σε μετάπλαση ή και μεταμόρφωση, σίγουρα σε μια συνεχή διεργασία.
26
27
(Εικ. 18) Από το τευτό στο έτερο. Πηγή: Εργαστήριο Γυψοτεχνίας – Χαλκοχυτικής ΑΣΚΤ. Ανθρωπογραφές. Η έννοια του εκμαγείου στην τέχνη. εκδ. Λειμών. Αθήνα. 2016.
Μέσω της εμπειρίας, μέσω της επαφής, μέσω του ανοίγματος στο έξω ή στο άλλο, ο εαυτός μας μεταπλάθεται. Γινόμαστε το έκτυπο των προβολών μας, των γνώσεων και των εμπειριών μας. Το ένα αλληλοδιαμορφώνει το άλλο. Δεν είμαστε πάντα τα φαινόμενα, αλλά τα υποφαινόμενα ή καλύτερα τα “περιεχόμενα”. 28
(Εικ. 19) Η αναζή Πηγή: Προσωπικ
ήτηση του εαυτού. κό αρχείο.
29
(Εικ. 20) O εαυτός μέσα από το έκτυπο και το εκμαγείο. Φωτ. Μ. Μπενίση.
30
Ο εαυτός μας μέσα από τη διαλεκτική σχέση του έκτυπου και του εκμαγείου. Ο εαυτός μας ως έκτυπο. Ετεροπροσδιορισμός. Από το ταυτό στο έτερο ένα έκτυπο που το σμιλεύεται από ένα αδιόρατο καλούπι, του έξω. Οι παράμετροι των ερεθισμάτων μας, της εμπειρίας του βιωμένου χρόνου και χώρου, της ίδιας της προβολής μας.
Ο εαυτός μας ως εκμαγείο. Ανατροφοδότηση, αλληλεξάρτηση Είμαστε ένα δοχείο, ένας υποδοχέας του εσωτερικού και εξωτερικού μας περιβάλλοντος μας. Κοιτάμε τον εαυτό μας, μέσα από εμάς, μέσα από τη φαντασία ή τις επιθυμίες μας, κάτι που αποτελεί την εναρκτήρια πράξη για να τον ξαναφτιάξουμε.
Ο εαυτός μας ακολουθεί ένα συνεχές πλάσιμο του πνεύματος και της ύλης του, μεταφορικά και κυριολεκτικά.
31
32
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ Α Υ ΤΟ Π Ρ Ο Σ Ω Π Ο Γ ΡΑ Φ Ι Α Σ
33
EΡΓΟ ΕΚΤΥΠΟ ΚΑΙ ΕΚΜΑΓΕΙΟ Από την παγίωση στην ευπλαστότητα του εαυτού #εαυτός #σε καλούπι #εύπλαστο #δυναμισμός #ταυτότητα #σε μετάπλαση # αναδημιουργία
Το έκτυπο και το εκμαγείο αποτελούν δύο αλληλένδετες έννοιες. Στην αλληλεπίδρασή τους συστήνουν μια δημιουργική διαδικασία γένεσης και σχηματοποίησης. Καθώς βρίσκονται σε μία διαλεκτική σχέση, οι προϋποθέσεις και εκφορές του ενός παρουσιάζουν εκτυπώματα και γλυφές στο άλλο. Έκτυπο και εκμαγείο, συνδέονται άρρηκτα, ως ένα συμβολικό δίπολο “αρνητικού και θετικού”, “κοίλου και κυρτού”. Η σχέση τους φαίνεται να δομείται με το εκμαγείο σε κυρίαρχο ρόλο υποκειμένου, να προσδίδει στο έκτυπο «προαποφασισμένα» χαρακτηριστικά. Για αυτό και η δημιουργία του έκτυπου συχνά αφορά μια πιστή αναπαραγωγή αντιτύπων, με την υιοθέτηση όλων των χαρακτηριστικών του εκμαγείου. Το εκμαγείο μοιάζει να λειτουργεί ως ένα πολύ συμπαγές στερεό, που εσωκλείει μέσα στο κοίλο του την ταυτότητα, τη δομή ή τη μορφή του έκτυπου στη δική του. Έκτυπο και εκμαγείο φαίνεται να διακρίνονται από ιδιαίτερα σαφή χωρικά, υλικά ή και νοηματοδοτικά όρια. Άραγε, ισχύει πάντοτε αυτή η συνθήκη; Τα όρια πιστότητας μεταξύ έκτυπου και εκμαγείου μπορούν να παρουσιάσουν διακυμάνσεις; Μπορεί ποτέ η μορφή και η ταυτότητα του έκτυπου να ξεφύγει από μια ενθυλάκωση στη σφαίρα του εκμαγείου; Επιχειρώ μία μετάβαση από τη σταθερότητα ή την ακινησία που επιβάλλει ένα καλούπι στη διαδικασία διάπλασης, στην ρευστότητα και στην κινητικότητά της. Μπορεί το έκτυπο να απελευθερωθεί, μπορεί να κινηθεί; Διερευνάται λοιπόν η δημιουργία ενός έκτυπου από ένα καλούπι που να μην συνδέεται με την παγίωση ή την αποκρυστάλλωση και άρα την πολλαπλή μαζική αναπαραγωγή, αλλά να συνδέεται με την έκφραση μιας κίνησης, την αποτύπωση αλλεπάλληλων αισθητηριακών δονήσεων ή ενός στιγμιαίου παλμού. Ως στοιχείο αυτοπροσωπογραφίας επιλέγω, λοιπόν, τα χέρια μου. Τα χέρια μου είναι αυτά που 34
εγκλωβίζονται προς στιγμή μέσα στο εκμαγείου του πηλού, και στη συνέχεια που τον επεξεργάζονται και τον εξερευνούν, τον σκάβουν, τον πιέζουν, μετακινώντας την ύλη του. Πλάθεται ένα εκμαγείο πιο μεταβλητό που δεν μπορεί να δώσει ένα ακριβές αποτέλεσμα ή πολλαπλά ομοιογενή αντίτυπα. Αναδύεται έτσι ένα γύψινο έκτυπο που φέρει πάνω του όλες αυτές τις γραφές, τις στιγμές, τις εντάσεις του πλασίματος. Τα χέρια καθώς πλάθουν φέρουν το δυναμισμό της ποίησης (<ποιώ = φτιάχνω δημιουργώ), είναι σε θέση να δράσουν, να ποιήσουν, να μεταβάλλουν και να δώσουν μορφή. Καθώς πλάθουν, επίσης, η δημιουργία συνυφαίνεται με την απτικότητα, με συν-αίσθηση της ύλης, τη βίωση της υφής της, των δυνατοτήτων της και των περιορισμών της, με τις γραφές και επανεγγραφές της κίνησης. Και όλο αυτό γιατί η θεώρηση του εαυτού δεν ελπίζει σε αυτό που καθρεφτίζεται, παγιώνεται και θεωρείται, αλλά σε αυτό που μπορεί αέναα να μεταλλάσσεται και μεταποιείται. Ένας εαυτός, απελευθερωμένος από το καλούπι του, που μεταπλάθεται και σμιλεύεται με τη δυναμική και παράλληλα την ευαισθησία αυτού του πλασίματος.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ _Σκάψιμο _Άνοιγμα ενός ορύγματος με το χέρι επί του πηλού--> δημιουργία ενός καλουπιού _Η μετάπλαση του εκμαγείου _Έκχυση γύψου στο καλούπι _Η διάνοιξη του έυπλαστου εκμαγείου από πηλό _Η αποκάλυψη του έκτυπου, του πλάσματος _Η εκνέου μετάπλαση του εαυτού
35
36
(Εικ. 21-30) Η διαδικασία.
37
38
(Εικ. 31-37) Διαφορετικά έκτυπα του εαυτού μας.
39
40
(Εικ. 38) Το πλάσιμο του εαυτού μας.
(Εικ. 39) Η πολλαπλότητα του εαυτού.
41
42
(Εικ. 39-42) Hands’ creation.
(Εικ. 43) Η ένταση του πλασίματος.
43
44
(Εικ. 44) Snehta, αναγραμματισμός της λέξης Athens. Φωτ: Μ. Μπενίση.
Σ ΥΛ Λ Ο Γ Ι Κ Η Ε Κ Θ Ε ΣΗ
HAKING ONSELF Or How far can we bear getting to know one another? Let’s discuss mediated intimacies.
45
46
(Εικ. 45) Εξώφυλλο flyer. Επιμέλεια: Ν. Παπαβασιλείου.
Hacking Oneself | Or How far can we bear getting to know one another? Let’s discuss mediated intimacies. l.Drosopoulou 47, Kypseli, Athens | 20-25 February, 18:00-21:00 and by appointment 47
Hacking Oneself | Or How far can we bear getting to know one another? Let’s discuss mediated intimacies Oμαδική έκθεση του Eργαστηρίου Πλαστικής της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ε.Μ.Π., με έργα τα οποία εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του μαθήματος “Πλαστική και Σύγχρονα Επικοινωνιακά Μέσα”, του Δ.Π.Μ.Σ. “Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός - Χώρος - Πολιτισμός”. διδακτική ομάδα: γιάννης γρηγοριάδης, γιώργος γυπαράκης, γιάννης ισιδώρου
αθηνά λάβαρα προσωπικών | μυ
επιμέλεια: άννα-μαρία παπαγιαννάκου καλλιτέχνες: αθηνά αγγελοπούλου, γιάννης αποστολόπουλος, φοίβος γέραλης, μαργαρίτα ζακυνθινού - ξάνθη, δήμητρα κορδωμένου, χρήστος μοντσενίγος, μάνια μπενίση, ελένη πανουκλιά, νίκος παπαβασιλείου, άννα-μαρία παπαγιαννάκου, στελίνα πορτέση, μαρία χαρχαλάκη.
#amputation #pho #TheLastSupper #C
άννα-μαρία παπαγιαννάκου chaotic encounters Group show of Postgraduate students of the Plastic Arts Laboratory, School of Architecture, NTUA. Interdisciplinary Postgraduate Program: “Research in Architecture: Architectural Design - Space - Culture”. Projects developed within the framework of the academic course “Plastic Language and New Media for the Representation of Public Space”.
#chaos #chaoskampf #language #nameless #simulacrum #cryptogram #chaosmos #variability
tutors: ioannis grigoriadis, george giparakis, ioannis isidorou curator: anna-maria papagiannakou artists: athina angelopoulou, yannis apostolopoulos, foivos geralis, margarita zakynthinou xanthi, dimitra kordomenou, christos montsenigos, mania benissi, eleni panouklia, nikos papavasileiou, anna-maria papagiannakou, stelina portesi, maria charchalaki
δήμητρα κορδωμένου [implied] ή το πέρασμα στη σιωπή
#εκφορά #κενό #μάσκα #αποσιώπηση #επανάληψη #κυκλικότητα #μη_έκφραση #υπόνοια #αφαίρεση φοίβος γέραλης tea making #μνήμη #ίχνος #καθημερινή_πρακτική #τελετουργία #assemblage #ονειροπόληση
μάνια μπε a personal mythology of discontinu
#γη #σώμα #χρόνος #απτικότητα #μυθολογία #γρ #τεκτονικός_ιστός #βράχος #σύστημα_ρωγμών #α-συνέ
20-25 February 2020, 18:00-21:00 and by appointment Opening: Thursday 20 February, 20:00
48
(Εικ. 46) Εσώφυλλο flyer. Επιμέλεια: Ν. Παπαβασιλείου.
ά αγγελοπούλου επαναστάσεων υστικός δείπνος
νίκος παπαβασιλείου i am not a robot #captcha #allergytest #offleshandcode #skin #humanverification #provethatyouarehuman #becomingdigital
obia #gut #mania ComposeYourself γιάννης αποστολόπουλος y/ourScape #memory #temporal #selfscape #game #overcoming #remembering #virtual #mediation #meditation
ελένη πανουκλιά παρέκκλιση / μη αναστρέψιμα συμβάντα ή το βέλος του χρόνου #συναίσθημα #κατακερματισμός #ευθραυστότητα #εκτροπή #διακοπτόμενη_τελετουργία #πορεία #όρια #αποκλεισμός
μαργαρίτα ζακυνθινού - ξάνθη έκτυπο και εκμαγείο / από την παγίωση στην ευπλαστότητα του εαυτού #εαυτός #σε_καλούπι #εύπλαστο #δυναμισμός #ταυτότητα #σε_μετάπλαση #αναδημιουργία στελίνα πορτέση μνήμες εαυτού #εαυτός #θραύσμα #μνήμη #χρόνος #φθορά
χρήστος μοντσενίγος μηχανή ομιλίας
ενίση uities
ραφή έχεια
#άρθρωση #λόγος #εκφορά #ατέλεια #σύσπαση #γλωσσική_ευφυϊα #τραυλισμός μαρία χαρχαλάκη rout[in]e / am i a monument? #μνημείο #μνήμη #ανάσυρση #θραύσμα #παρελθόν #πόλη #εγγραφές #πορεία #ενσωμάτωση
49
Hacking Oneself | Or How far can we bear getting to know one another? Let’s discuss mediated intimacies. Εγκαίνια: Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 20.00 Διάρκεια: 20-25 Φεβρουαρίου 18.00-21.00 και κατόπιν ραντεβού Snehta, Ι. Δροσοπούλου 47, Κυψέλη, Αθήνα
Το εργαστήριο Πλαστικής της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ, παρουσιάζει ομαδική έκθεση με έργα που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του μαθήματος της Πλαστικής, του Δ.Π.Μ.Σ. “Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός - Χώρος - Πολιτισμός”. Διδακτική ομάδα: Γ. Γρηγοριάδης, Γ. Γυπαράκης, Γ. Ισιδώρου. Δώδεκα έργα πραγματεύονται περιστάσεις υπέρβασης των προσωπικών αμυντικών μηχανισμών, επιτρέποντας την πρόσβαση και την περιήγηση σε ένα μεταβατικό χώρο αναδιανομής και αποοικειοποίησης δεδομένων. Οι οσμώσεις που προκύπτουν ρευστοποιούν σταδιακά κάθε ιδιωτική ή δημόσια σφαίρα, δημιουργώντας μια νέα συνθήκη αλληλεπίδρασης που αντιστέκεται στην ανίχνευση διαχωρισμών μεταξύ των εκάστοτε ταυτοτήτων. Πόσο μπορούμε άραγε να διαχειριστούμε τη διαμεσολάβηση μιας τέτοιας επαυξημένης εγγύτητας? Αθηνά Αγγελοπούλου, Γιάννης Αποστολόπουλος, Φοίβος Γέραλης, Μαργαρίτα Ζακυνθινού Ξάνθη, Δήμητρα Κορδωμένου, Χρήστος Μοντσενίγος, Μάνια Μπενίση, Ελένη Πανουκλιά, Νίκος Παπαβασιλείου, Άννα-Μαρία Παπαγιαννάκου, Στελίνα Πορτέση, Μαρία Χαρχαλάκη. Επιμέλεια: Άννα-Μαρία Παπαγιαννάκου Χορηγοί επικοινωνίας: Boem Radio forfree.gr athens www.all4fun.gr Φόρμιγγα Art 50
(Εικ. 47-53) Η έκθεση είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας.
51
52
(Εικ. 54-60) Έργα της έκθεσης. Φωτ.: Μ. Μπενίση, Μ. Διαλυνάκη & προσωπικό αρχείο.
53
ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ
(Εικ. 61) Hacking oneself. Φωτ: Μ. Διαλυνάκη.
54
(Εικ. 62-67) Hack them all. Φωτ.: Μ. Μπενίση, Μ. Διαλυνάκη & προσωπικό αρχείο.
55
(Εικ. 68) Εγκαίνια. Φωτ: Α. Γκικαπέππας. 56
57
BLUE HANDS
58 (Εικ. 69-73) Φωτ: Α. Γκικαπέππας.
59
60 (Εικ. 74-79).
61
ΧΕΡΙ ΜΕ ΧΕΡΙ
62 (Εικ. 80-87) Φωτ.: Μ. Μπενίση.
63
“HANDMADE” WORKSHOP Παράλληλα κατά τη διάρκεια της έκθεσης, προέκυψε και ένα μικρό workshop, όπου κάποιοι επισκέπτες θέλησαν να συμμετεχουν και αυτοί με την καθοδήγησή μου σε αυτή τη διαδικασία δημιουργίας του αυτοπορτραίτου τους, ανακαλύπτοντας τις πτυχές του δικού τους χεριού και εαυτού!
64 (Εικ. 88-97) Φωτ.: Μ. Μπενίση.
65
Η ανάδυση του έκτυπου μέσα από το εκμαγείο.
(Εικ. 98) Φωτ.: Μ. Μπενίση.
66
(Εικ. 99) Φωτ.: Μ. Μπενίση.
67
68 (Εικ. 100-104) Φωτ.: Μ. Μπενίση.
69
70
Β Ι Β Λ Ι Ο Γ ΡΑ Φ Ι Α
71
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -
Badiou, Alain. Από το είναι στο συμβάν. εκδ. Πατάκης. Αθήνα. 2011. Bernard, Cache. Earth Moves: The Furnishing of Territories. The MIT Press. 1995. Benjamin, Walter. Δοκίμια για την Τέχνη. εκδ. Κάλβος. 1978. Freud, Sigmund. Μία σύνοψη της ψυχανάλυσης. εκδ. Πλέθρον. Αθήνα. 2017. Heidegger, Martin. Η προέλευση του έργου τέχνης. εκδ. Δωδώνη. Αθήνα. 1986. Heidegger, Martin. Ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος. εκδ. Πλέθρον. 2008. Heidegger, Martin. Η τέχνη και ο χώρος. εκδ. Ίνδικτος. Αθήνα. 2006. Ishigami, Junya. Freeing Architecture. Lixil Publishing. Τokyo. 2018. Respini, Eva. Cindy Sherman. The museum of modern art. New york. 2012. Vernant, Jean – Pierre. Περί Ορίων. εκδ. Σμίλη. 2008.
- Εργαστήριο Γυψοτεχνίας – Χαλκοχυτικής ΑΣΚΤ. Ανθρωπογραφές. Η έννοια του εκμαγείου στην τέχνη. εκδ. Λειμών. Αθήνα. 2016. - Καρύδη, Ηώ. Τοπία σε Μεταβολισμό: Η Τοπιακή Πολεοδομία & το Εδαφικό Ανάγλυφο. Διδακτορική Διατριβή. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Αθήνα. 2014, σελ. 270, 271, 273 - Κοτιώνης, Ζήσης. Πες, πού είναι η Αθήνα. εκδ: Άγρα. 2006. - Μιχελής, Π. Α. Αρχιτεκτονική ως τέχνη. Ίδρυμα Παναγιώτη και Έφης Μιχελή. 2002. - Λεξικό Liddell Scott Κωνσταντινίδου. http://myria.math.aegean.gr/lds/web/ - Πικιώνης, Δημήτρης. Πικιώνη ∆. Κείµενα. Αθήνα. εκδ: M.I.E.T. 2014.
ΙΣΤΟΤΟΠΟΙ _https://www.fridakahlo.org _ https://www.frida-kahlo-foundation.org _ https://www.moma.org/artists/5392 _ https://www.photologio.gr/megaloi-fotografoi/cindy-sherman/ _ Jennifer
Dalton, Nikki S. Lee, Anthony Goicolea and David Henry Brown, Jr. Look at Me: Self-Portrait Photography after Cindy Sherman. Journal Article. A Journal of Performance and Art. Vol. 22, No. 3 (Sep., 2000), pp. 47-56. The MIT Press. https://www.jstor.org/stable/3247840 ΕΙΚΟΝΕΣ Οι εικόνες του τεύχους που δεν αναφέρουν κάποια πηγή αποτελούν προσωπικό φωτογραφικό υλικό ή είναι φωτοφραφίες του Νίκου Παπαβασιλείου, του Άρη Γκικαπέππα, της Μαρίας Διαλυνάκη ή της Μάνιας Μπενίση, τους οποίους ευχαριστώ! 72
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τόσο τη διδακτική ομάδα για την πολύτιμη καθοδήγηση, όσο και τους συμφοιτητές μου για τη συνεργασία και την ομαδική προετοιμασία αυτής της έκθεσης. Ήταν τιμή μου να είμαι μέρος αυτής της συλλογικής προσπάθειας. Η έκθεση αυτή μας κινητοποίησε να εξωτερικεύσουμε τις σκέψεις μας και εν τέλει να “ανοίξουμε” τους εαυτούς μας προς τον κόσμο. Μας δόθηκε η ευκαιρία να μοιραστούμε τη γνώση και να ανταλλαξουμε ιδέες, με τη δύναμη και τη χαρά μίας ομάδας!
73
m z x