Η ιστορία αυτή είναι γραμμένη
για την Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων, ΜΑΡΕΠΗ και για τον μήνα του ΣΕΒΑΣΜΟΥ.
Γράφτηκε ως προσφορά και αναγνώριση προς όλους εκείνους που τιμούν με την παρουσία τους.
Που κάθονται σε κάθε "καρέκλα" με επίγνωση.
Που ακούν και αφουγκράζονται.
Σε εκείνους που γνωρίζουν πως ο Σεβασμός είναι τρόπος ύπαρξης.
Ένα τρυφερό, υπαρξιακό παραμύθι για την αξία του να είσαι εκεί.
Η “Καρέκλα που περίμενε” είναι για όσους δίνουν χώρο. Και για όσους τον χρειάζονται.
