01-07.03.2007
editorial
Πραξιτέλους 40-44, 105 61, Aθήνα info@dyodeka.gr, 210 3254 290, fax 210 3249 785
Εκδότης-Διευθυντής Στάθης Τσαγκαρουσιάνος Διευθύνουσα Σύμβουλος Κατερίνα Κοντοσταυλάκη Art Director Στάθης Μητρόπουλος Αρχισυντάκτες Μιχάλης Μιχαήλ, M.Hulot Σύμβουλος Έκδοσης Δημήτρης Πολιτάκης Senior Designer Βασίλης Γεωργίου Συντακτική Ομάδα Μενέλαoς Τζαφάλιας, Δέσποινα Τριβόλη, Μαρίνα Φωκίδη Κινηματογράφος Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Γεύση Μενέλαος Τζαφάλιας Μουσική M.Hulot Club Sister Sledge Θέατρο Ματίνα Καλτάκη Βιβλίο Γιώργος Καρουζάκης, Κατερίνα Ι. Ανέστη Art Μαρίνα Φωκίδη Ποδόσφαιρο Κωστής Παπαγιώργης Πολιτική Χρήστος Μιχαηλίδης, Απόστολος Διαμαντής Γραφείο Θεσσαλονίκης Χρήστος Παρίδης Συνεργάτες Τζούλη Αγοράκη, Κωνσταντίνα Αλεξοπούλου, Βαγγέλης Αλευρίτης, Φώτης Βαλλάτος, Πατρίτσια Γιαννοπούλου, Τίνα Δασκαλαντωνάκη, Μιχάλης Δέλτα, Σταύρος Διοσκουρίδης, Θεόφιλος Δουμάνης, Λαμπρινή Θωμά, Σταύρος Θεοδωράκης, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Σίσσυ Καραβία, Μαρία Καστάνη, Άγγελος Κυρούσης, Αντιγόνη Λεάκου, Ηρακλής Λογοθέτης, Βασίλης Λούρας, Γιώργος Λυκουρόπουλος, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ελίζ Μπεντροσιάν, Γιάννης Ξανθούλης, Χρήστος Παρίδης, Βαγγέλης Προβιάς, Pitsirikos, Δημήτρης Ρηγόπουλος, Μαριάντζελα Σαλίχου, Θάνος Σαμαράς, Διονύσης Σαραντόπουλος, Άννα Σκαρλάτου, Έλενα Σκουλά, Μέρση Τζιμοπούλου, Νίκος Τσεπέτης, Δημήτρης Φίλιος, Ευθύμης Φιλίππου, Ειρήνη Χειρδάρη, Χρήστος Α. Χωμενίδης, Ελένη Ψυχούλη Διόρθωση Κειμένων Βασιλική Ζάππη Ατελιέ Σίλια Παπακώστα Συντονισμός Ύλης / Υποδοχή Διαφήμισης Μαρκέλλα Ανδρικάκη Γραμματεία Σύνταξης Ελένη Τσατσαλμά Υπεύθυνη Λίστας Κωνσταντίνα Αλεξοπούλου Φωτογράφοι Αναστασία Βουτυροπούλου, Γεράσιμος Δομένικος, Charlie Makkos,Μαρούσα Θωμά, Γιάννης Κωσταρής, Ειρήνη Μιχoπούλου, Σπύρος Στάβερης, Σωκράτης Σωκράτους, Αλέξανδρος Φιλιππίδης Εικονογραφήσεις ARK, Δημήτρης Παπαδάτος, Μάριος Περράκης, Farida El Gazzar Διεύθυνση Διαφήμισης Μαρία Νουνού Direct Market Manager Έλλη Ιωαννίδου, Έφη Κουτσονικολή Παραγωγή Διαφήμισης Αλίκη Καπνιά, Γιώτα Λούρα, Κατερίνα Λυγιρού, Ηλίας Τερζής Υπεύθυνος Παραγωγής Δημήτρης Πάντελος Υπεύθυνος Διανομής Αλέξανδρος Σπάτουλας Διανομή Γιάννης Μπαρμπαγιάννης Νίκος Παπανικόλας Τεχνική Υποστήριξη Fairynetwork Ε.Π.Ε Εκτύπωση–Βιβλιοδεσία Χ.Κ.Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε Ιδιοκτησία ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Σε περίπτωση που δεν βρίσκετε τη LifO στα σημεία διανομής, μπορείτε να καλείτε τον υπεύθυνο διανομής Αλέξανδρο Σπάτουλα, 2103254290, dianomi@dyodeka.gr
Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο
Αντίο παλιέ ! κόσμε
ύντομφαορει πολύ σκ κλο eπανα 0υ1 κειμενα απο τα
Εγχειρίδιο αναγνώρισης αγίων take 5 τα 5 λαθη του τευχουσ 55 1 Στην παράσταση Σκοτώνουμε τη μαμά; στο Θεατρο Αργώ, τα θαυμάσια σκηνικά είναι της Μαρίας Βασιλάκη και όχι του Μανόλη Παντελιδάκη
2 Και ένα λάθος, πάλι στην κριτική του Σκοτώνουμε τη μαμά; – σχεδόν ύπουλο. Ενώ οι καλοσχεδιασμένοι φωτισμοί είναι του Νίκου Σωτηρόπουλου, οι φωτισμοί του περσινού Wit, που αναφέραμε ως παράδειγμα περσινής δουλειάς του Νίκου Σωτηρόπυλου, ήταν του Σάκη Μπιρμπίλη. Δεν σκοτώσαμε άλλους συντελεστές πάντως (όχι ακόμα, τουλάχιστον!)
3 Κι ένα αμφιλεγόμενο λάθος στη στήλη του Δημήτρη Πολιτάκη. Οι γνώμες δίιστανται για το αν το «αριστούργημα» του Τζιμ Κάρεϊ λέγεται Ντετέκτιβ Ζώον ή Ντετέκτιβ Ζώων
4 Κι ένα λάθος στη στήλη θεαμάτων: η Κωμωδία των Παρεξηγήσεων» δεν παίζεται στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου, αλλά στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης στη Στοά του Βιβλίου, στην Πεσμαζόγλου
5 Τα Τσιμέντα Τιτάν δεν έχουν εργοστάσιο στο Κερατσίνι, όπως ανέφερε η κ. Τριβόλη στην τελευταία της στήλη. Στο Κερατσίνι είχαν εργοστάσιο τα Τσιμέντα Ηρακλής. Ζητούμε συγγνώμη από τους τσιμεντολάτρεις
Δεν έχει πια σημασία η ιδεολογική στολή, αλλά το αν έχεις ωραίο κορμί! Διαβάζω κείμενα (στη LifO και αλλού), και προσπαθώ να μαντέψω το πολιτικό τους πρόσημο από τα συμφραζόμενα. Διότι από τη θέση που παίρνουν, έχω μπερδευτεί. Αριστεροί υποστηρίζουν θέσεις που μέχρι πρότινος ήταν φέουδο των δεξιών νοικοκύρηδων, δεξιοί υποστηρίζουν αριστερά αξιώματα περί ανοιχτής κοινωνίας κ.λπ. Οι απόψεις έχουν διαχυθεί, τα κόμματα-εταιρείες ιδιοποιούνται αστραπιαία το στιλ του αντιπάλου τους, κατάσταση no logo πανταχόθεν, και στη μέση έρμη η αλήθεια και βιασμένη ομαδικά. Στα δυο μεγάλα θέματα που απασχολούν την Αθήνα (τον Ελαιώνα και τα Πανεπιστήμια), έχω συχνά χαθεί στη μετάφραση όσων διαβάζω. Αυτός ο αριστερός μιλά για την ελληνικότητα της παιδείας σαν νοσταλγός της χούντας – μόνο ένα λεπτό μουστάκι τού λείπει πάνω από το τρέντι κοτλέ καπέλο, και σε λίγο θα τον σκέπει ο φοίνιξ. Κι όμως, έχει δίκιο – η δεξιά άποψη που υποστηρίζει είναι η μόνη που ταιριάζει σήμερα σε εχέφρονες αριστερούς (που έχουν πια πάψει προ πολλού να επικαλούνται το αδύνατο, και κοιτούν να οικονομήσουν την πραγματικότητα από την πλευρά των αδυνάμων). Στον Ελαιώνα, αυτός ο αριστερός που αναζητεί να μείνει ανέπαφη η «γραφική» φαβέλα, μήπως δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται, χαμένος στην αισθητική ανάγνωση της κοσμάρας του, όπως τα δεξιά μεταπολεμικά βαλς εζιτασιόν της Ελίζας Μαρέλι; Αν κανείς προσκολληθεί στο παλιό διχαστικό αξίωμα Αριστερός = Πρόοδος, Ανοιχτά Συστήματα, «Κοσμοπολιτισμός» / Δεξιός = Συντήρηση, Εθνικιστική Προσήλωση, Πλουτοκρατία, θα βρεθεί προ εκπλήξεων. Διότι πολλές φορές οι ρόλοι αντιστρέφονται. Όχι τόσο στη φιλοσοφία, όσο στις αποφάσεις περί του πρακτέου. Το λέω με ελαφρά ανατριχίλα, διότι όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, μάλλον με γοήτευε και με γοητεύει η περίφημη ρήση του Ιωάννου για την Αριστερά («η διαρκής ευαισθησία... η ζωή ιδωμένη από τη μεριά εκείνου που έχει τα λιγότερα όπλα»), και η μόνη φορά που ψήφισα ήταν με το αριστερό χέρι. Όμως δεν κλείνω τα μάτια μπροστά στη θεαματική διάχυση των ορίων. Και στο πόσο αναχρονιστικά, τυφλά φέρονται όσοι αποφασίζουν στον αυτόματο. Ξαφνικά, το manual των κομμάτων είναι άχρηστο. Και πρέπει να αποφασίζουμε κατά περίσταση αν κάτι είναι προοδευτικό και ανοιχτόμυαλο και ευνοεί την ποιότητα της ζωής μας. Χωρίς λίγο μάνατζμεντ, τα κόκκινα λάβαρα τα τρώει ο ήλιος· χωρίς λίγη ανθρωπιά, ξεραίνονται οι δάφνες στα ηρώα των πεσόντων. Το κόλλημα στο γράμμα των διακηρύξεων μπορεί πλέον να αποβεί μοιραίο – εκατέρωθεν. Πολλοί το νιώθουν, λίγοι όμως τολμούν να μιλήσουν έτσι. Διότι φοβούνται την πρόγκα των συντρόφων τους. Και διότι φοβούνται ότι χάνουν την ταυτότητά τους. Ότι προδίδουν τους αγίους τους. Κατανοητό. Μόνο που πολύ πριν από αυτούς, τις ιδεολογίες τους τις έχει προδώσει η εποχή – τις πισωπλάτισε αγέρωχα. Τη θέση των ιδεολογιών την έχουν πάρει οι θρησκείες – με το φανατισμό που συνεπάγονται. Η πολιτική, όπως την ξέραμε, περνάει τις τελευταίες μέρες της στην αίθουσα συσκέψεων μιας πολυεθνικής, βγάζοντας μπάτζετ και καταστρώνοντας εντυπωσιακές διαφημιστικές εκστρατείες που ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα ζωντανή: έχετε δει, φαντάζομαι, πόσα υπουργεία διαφημίζουν τα έργα τους τον τελευταίο καιρό! Επειδή αναρωτιούνται αν θα υπάρξουν! Σε αυτό το νέο (α)πολιτικό limbo, προσπαθώ να διακρίνω την ουσία κάθε πολιτικής πρότασης, αδιαφορώντας για το ρούχο της. Και προσπαθώ να δώσω, εδώ στη LifO, φωνή σε όσο το δυνατόν πιο πολλές αποχρώσεις του χρήσιμου. Το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει είναι αν αυτός που μου μιλά είναι ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Αυτό που θέλω είναι να είναι άνθρωπος, και να μιλά με γνώση και έγνοια για όσους ζούνε δίπλα του.
Εβδομαδιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΝΤΥΠΟΥ 7639
LYSANIAS-PROSMENO-EDITO_56.indd 7
28/2/2007 12:36:25 µ