syndrom amatora / repertuar listopad /
Syndrom amatora Amator. Pierwsza myśl - ktoś gorszy, nieprofesjonalny, niby coś robi, ale nie do końca mu to wychodzi. Jednym słowem – negatywne skojarzenia. Druga myśl - ktoś, kto jest pasjonatem w jakiejś dziedzinie, o której mógłby opowiadać cały czas. Amator kuchni francuskiej, amator hiszpańskiej muzyki, amator sportów ekstremalnych, można tak wymieniać godzinami. T E K S T:
Repertuar
warszawskich teatrów: Listopad 2013
TEATR WIELKI-OPERA NARODOWA Sen nocy letniej
Głosy gór
Nabucco
Echa czasu
Verdi - Penderecki
J U S T Y N A P Ł AW S K A
iestety, jeśli chodzi o teatr i aktorów -amatorów, to pierwsze skojarzenie jest bardziej zakorzenione w głowach Polaków, bo przecież ktoś bez wykształcenia nie może tworzyć kultury przez duże K, prawda?
N
O co tyle krzyku? Zazwyczaj w repertuarze klasycznych teatrów można spotkać sztuki znane i typowe, jak Zbrodnia i kara czy Hamlet oraz inne ciekawe współczesne spektakle. Cieszą się one większą lub mniejszą popularnością. Dlaczego? Na te pierwsze z wielką chęcią pójdą panie polonistki lub po prostu miłośnicy literatury. Jeśli chodzi o drugi rodzaj, to nie jest niespodzianką, że nazwiska gwiazd działają na ludzi jak lep na muchy. Wydanie trzystu złotych (w końcu nie każdy jest studentem i nie każdy chodzi sam), aby zobaczyć ulubionego aktora z serialu lub filmu w występie na żywo wydaje się nawet słuszną ceną. Nieważne, że czasem idol wychodzi na scenę i odgrywa swoją rolę z zaangażowaniem równym poziomowi bezrobocia w województwie wielkopolskim. Ważne, że można pochwalić się przed znajomymi, a czy się sztuka podobała, to już sprawa drugorzędna.
W opozycji do prestiżu Z teatrem amatorskim jest znacznie gorzej. Faktycznie, bilety są tańsze, ale z drugiej strony po co płacić komuś, kto nie ma dyplomu szkoły aktorskiej schowanego gdzieś głęboko na dnie teczki z rodzinnymi pamiątkami? Spektakle też zazwyczaj są niejasne, scenom brakuje ciągu przyczynowo-skutkowego, fabuły trzeba ze świecą szukać. Ktoś, kto przychodzi na tego typu występy, zwykle nie nacieszy oka stroną wizualną, gdyż scenografia jest dość surowa – jakieś krzesło i stół, ewentualnie inne proste elementy. A występujący? Gra aktorska także czasem pozostawia wiele do życzenia. Przede wszystkim już nie da się pochwalić przed znajomymi kogo się widziało na scenie czy w jakim to teatrze się było, ponieważ spektakle amatorskie zazwyczaj odbywają sie w domach kultury, kawiarniach, aulach bądź zwykłych salach. Teatry amatorskie nie są po prostu prestiżowe.
A może jednak o coś… Jak to dobrze, że nie każdy ma takie podejście. W Warszawie jest dużo teatrów instytucjonalnych, zarówno państwowych jak i prywatnych, z regularnym repertuarem i siedzibą. Poza stolicą takie teatry występują zazwyczaj w dużych ośrodkach. A co z pozostałą częścią Polski? Czy ludzie mieszkający w miasteczkach, na wsiach czy nawet w większych miastach są zupełnie pozbawieni dostępu do kultury? Przecież nie każdego stać na wyprawę np. do opery. Bilety, benzyna, czysta koszula, czas na dojazd, coś do jedzenia, wszystko kosztuje. Czy przez to ludzie z tak zwanej prowincji nie mają możliwości obcowania ze sztuką, teatrem,
Ważne, że można się pochwalić przed znajomymi, a czy się sztuka podobała to już sprawa drugorzędna. ze słowem żywym? Oczywiście, że mają. W takich przypadkach właśnie ogromną rolę odgrywają teatry amatorskie, czyli grupy ludzi, którzy chcą coś zmienić, przybliżyć zabieganym i zapracowanym mieszkańcom pierwiastek kultury. Amatorzy nie mogą pochwalić się profesjonalnym warsztatem wyniesionym ze szkoły, choć nierzadko na scenie wypadają autentyczniej niż ci wykształceni. Wychodząc na scenę aktor-amator daje publiczności coś jeszcze - swoje serce, swoje emocje. Staje na deskach w świetle reflektorów bo chce, nikt mu nie każe ani za to nie płaci. Często ludzie nie zdają sobie sprawy, że w ich otoczeniu spotykają się i działają społecznie grupy amatorskie. Efektów ich pracy nie w mieście widać na każdym kroku, prasa także zbyt często o nich nie pisze. Może tacy ludzie nie dysponują nieograniczonymi środkami na reklamę, ale mają pasję, która sprawia, że mimo przeciwności nie poddają się i tworzą kulturę. I to zdecydowanie tę przez duże K. 0
TEATR POWSZECHNY Romeo i Julia
Rewolucja balonowa
Klara
...jesteś piękne, mówię życiu...
Nieskończona historia Marzenie Nataszy
Sex, drugs & rock ‘n’ roll
Lokomotywa Zbrodnia i kara Gdzie radość, tam cnota
TEATR NA WOLI Nasza klasa
Madame
Kamasutra
Gry ekstremalne
Exterminator Merlin. Inna historia Martwa natura w rowie
TEATR SYRENA Hallo Szpicbródka
Klub hipohondryków
Obłomow - antyromans
TEATR CAPITOL Klimakterium... i już Sceny dla dorosłych, czyli sztuka kochania
Dwie połówki pomarańczy Saligia. Siedem grzechów głównych
Śmiertelnie poważne uczucie
Klub mężusiów
Sextet czyli Roma i Julian
Gwiazda i ja
Szwedzki stół
Interesujesz się teatrem? Masz uwagi dotyczące tekstów? Zapraszamy do kontaktu: teatr@magiel.waw.pl
listopad 2013