The Project Pracht en Praal by Koen Verheijden

Creatieve breinen: Koen Verheijden & Marieke Graumans ----------------------------------------Pracht en praal is het nieuwe thema van The Project. Een thema wat je op veel verschillende manieren kan benaderen. En dit is zeker gelukt met hulp van onze fantastische schrijvers ! Let's go glamourous..

Niets uit deze uitgave mag gekopieerd of gebruikt worden op wat voor wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie.

Maartje Verheijden

Maartje Verlegh Haar/visagie fotoshoot

Karin Tang Door de ogen van Miss K. Eva Janssen Die gekke Koreanen

Rebecca van Eekelen Fotografie, styling, regie fotoshoot Perry Proost Model

Lynn Seelen Model Tessa Govers -Cover

Lize Schraepen Grote en Kleintje

Sammy Ligtenberg Sprookjes uitgelicht

Marieke Lous Glamourkleding door de jaren heen

Art Damen Al draagt een aap een gouden ring..

Inhoud Een dag uit het leven van een glamour vrouw

Fotoshoot

Door de ogen van Miss K.

Glamour kleding door de jaren heen

Wist je dat?

Puberkoningin

Kroonjuwelen van Iran

Die gekke Koreanen

Grote en Kleintje

Peter Carl Faberge

Pracht en praal in Monaco

Al draagt een aap een gouden ring

Wist je dat

Ik ben Paris

Schatten

Sprookjes

Happy end

Een dag uit het leven van een glamour vrouw Door Koen Verheijden Het moment dat mijn wekker gaat, schrik ik op. Snel doe ik mijn slaapmasker af en glijd uit mijn roze nachtjapon. Mijn man, Richard, is al aan het werk, hij is het werkpaard in ons huwelijk. Hij verdient het geld en ik geef dat vervolgens weer uit. Precies zoals het hoort. Ik heb zelf eens proberen te werken, maar naar een tijdje wist ik dat dit niets voor mij was. Terwijl ik onder de douche sta, ga ik na wat ik vandaag moet doen. In de avond hebben Richard en ik een belangrijk rode loper moment. We zijn uitgenodigd voor de première van een of andere musical. Die show interesseert mij niet zo, ik vind het vooral belangrijk om gezien te worden. Dat is tenslotte waar ik goed in ben. Ik draai de kraan dicht en hijs mezelf vervolgens in een vrolijk zomerjurkje. Ik laat mijn schoonmaakster – die tevens mijn kapster is – mijn haren doen en prop me in een paar hoge pumps. Ik geef mijn geadopteerde kinderen – het meisje komt uit China en de jongen uit Ghana – een zoen en laat ze in de goede handen achter van mijn nieuwe Thaise au pair. Ik stap in mijn Cabriolet en rijd het Gooi uit en in een half uur staat mijn auto netjes geparkeerd in de P.C. Hooftstraat. Dit zal ook de plek zijn waar ik mijn dag zal doorbrengen. Ik koop een croissant

en een latte macchiato en ga op zoek naar de perfecte jurk voor vanavond. Met mijn handtasje vastgeklemd en mijn nieuwe zonnebril op, flaneer ik langs de winkels. In mijn lievelingswinkels (Chanel, Cartier, Gucci en Hermes) vind ik de ‘perfecte jurk’ niet. De blik van mijn pas gefacelifte gezicht valt op een nieuwe kledingboetiek. Ik ga naar binnen en loop tegen míjn jurk aan. Hij is kort en nachtblauw, met een mooie strik op de borst. En hij kost maar €1250,-! Met de creditcard van Richard betaal ik. Nu ga ik opzoek naar nieuwe pumps. Deze zijn snel gevonden (€560,-) en ik ga snel naar huis. Nu begint de ellende pas echt. Ik heb precies twee uur de tijd om mijzelf klaar te maken. Veel te kort, als je het mij vraagt, maar er zit niets anders op. Richard is op tijd thuis en veel eerder klaar dan ik. Hij heeft een mooi pak aan en is knap als altijd. Wij rijden in onze Jeep naar het Beatrix theater in Utrecht. Mooi als wij zijn, lopen we over de rode loper. Ik zie bekenden van mij en geef ze op zijn Amerikaans twee kussen. De pers maakt massaal foto’s en stelt veel vragen. Tussen neus en lippen door laat ik merken dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet zo, maar dan sta ik morgen prominent in de bladen. Samen lopen wij het theater in, vervelen ons tijdens de voorstelling, maar genieten van al de aandacht van de pers.

Wat is er nou mooier dan het leven? Wat is er nou prachtiger dan genieten van het leven? Je gaat hier het verhaal zien van iemand die geniet van het leven, zij geniet van alle schoonheid. Hij heeft zijn leven al geleefd en geniet op zijn oude dag van de jonge schoonheid aan zijn zijde. Zij die alles nog gaat zien.... Regie: Rebecca van Eekelen. Styling: Rebecca van Eekelen Fotografie: Rebecca van Eekelen Haar/make-up: Maartje Verlegh Modellen: Lynn Seelen & Perry Proost.

door de ogen van miss k Lieve koekjes, Afgelopen week heb ik een film gezien, wat me erg aan het denken heeft gezet. Je zou nu denken dat ik het over een of andere documentaire ga hebben met apen in de hoofdrol. Nee, het is een film van Oscarwinnares Sofia Coppola “Somewhere”. “Waarom heeft deze film je dan aan het denken gezet, Karin?” Nou, dat zal ik je eens gaan vertellen! Mensen denken altijd dat het leven van filmsterren en beroemdheden rozengeur en wodkalime is, maar daar is niets van waar. Natuurlijk hebben ze hun shine momenten zoals prijsuitreikingen, gala's en rode lopers. Maar in werkelijkheid zijn ze eenzaam, onbegrepen en voelen ze zich in de gaten gehouden door de pers. De film “Somewhere” van Sofia Coppola gaat over een filmster Johnny Marco uit Hollywood. Hij verblijft in het dure Chateau Marmont Hotel. Tussendoor bestelt hij strippers die even langskomen, drinkt hij dure champagnes en laat hij zich masseren. Het zijn liefhebberijen die hem amuseren, maar zijn bestaan blijft toch vrij leeg. Hij heeft weliswaar al het geld van de wereld en kan hij doen en laten wat hij wil met dat kapitaal. Maar diep van binnen wil hij toch iets anders, hij heeft een dochtertje van 11 die op een dag bij

hem is. Haar aanwezigheid geeft het bestaan van Johnny Marco een nieuwe betekenis en een gevoel voor verantwoordelijkheid. Wanneer zijn dochtertje Cleo, weggaat op kamp voor een paar weken, voelt hij zich leeg en wil hij zijn leven veranderen. Het is natuurlijk een film, maar in het dagelijks leven van zulke filmsterren is dit normaal en werkelijkheid. De donkere kant van filmsterren zien we niet. Ze worden dagelijks achtervolgt door paparazzi, iedereen wil wat van je. Wij, het gewone volk, zijn jaloers op zo’n levensstijl. Trust me, dit wil je niet. Ik spreek natuurlijk niet uit ervaring, maar ik kan me bedenken dat je op een gegeven moment beu bent van je leventje zo. Neem bijvoorbeeld One Direction. Deze charmante jongeheren zijn op dit moment zo populair! Ze hebben van alles: meiden, geld, aandacht. Ze doen iets wat ze leuk vinden en dat is zingen. Ze krijgen veel aandacht van de pers, wat vaak negatief is. Meestal zijn dit roddels en geruchten. Het leven van een ster is niet zo mooi als je denkt.. Dit nummer van The Project gaat het over pracht en praal. Houd tijdens het leven in je achterhoofd, dat niet alles “Glitter en Glamour” is.

Love, Miss K.

Glamour kleding door de jaren heen. Rijke mensen willen graag hun rijkdom laten zien. Glamoureuze kleding is hier natuurlijk een goede manier voor. Al eeuwen hullen rijke heren en dames zich in de mooiste outfits, alleen wat onder glamoureus wordt verstaan veranderde nogal eens! Door Marieke Lous Van oudsher had kleding de functie om mensen warm te houden. In de prehistorie was er dus nog niet echt mode. Mensen droegen dierenhuiden omdat het nodig was en waren alleen maar bezig met overleven en voortplanten, en dus niet met hoe ze er uit zagen. Ook was er weinig verschil tussen arm en rijk, iedereen deelde alles met elkaar. Mensen hoefden dus geen glitter en glamour te hebben om aan elkaar te showen.

Pas in de tijd van de Romeinen gingen mensen aandacht besteden aan kleding en ontstond ook de eerste glamour kleding. Rijke vrouwen hadden niet zo veel te doen, behalve laten zien dat ze rijk waren. Ze droegen speciaal voor hen gemaakte tunieken en stola’s, vaak met borduursels er op. Deze versiering koste extra tijd en dus geld om te maken. Ook rijke mannen hadden speciale kleding: de toga. Deze is te zien op de afbeelding. Omdat een toga gedrapeerd is, bestaat deze uit heel veel stof en is dus heel zwaar. Alleen een rijk persoon met slaven kon een toga dragen, omdat er een slaaf voor nodig was om te helpen de toga aan te trekken!

In de middeleeuwen werd van het normale volk de kleding bepaald door wat voor werk zij deden. De adel hoefden zelf geen arbeid te verrichten, dus zij konden kleding dragen om te laten zien dat ze rijk waren en dus niet hoefden te werken. Zij droegen jurken en kostuums van hele dure materialen, zoals zijde en fluweel. Daarnaast hadden ze vaak mooie sierraden van goud met diamanten. Vrouwen droegen altijd een lange jurk, vaak ook met borduursels. De kleding werd speciaal voor hen ontworpen en gemaakt, zodat er altijd maar één van was. Op de feesten die de adel gaven, was het dus ook de bedoeling om een zo mooi mogelijke jurk en kostuum te laten ontwerpen door je kleermaker.

Na de middeleeuwen kwam de renaissance. In deze tijd had Spanje een grote invloed op Nederland en dat drong ook door tot de pracht en praal. Vrouwen met veel glamour droegen een wijd uitlopende rok van dure stof en daarboven een strak lijfje. Ook droegen ze heel erg veel sieraden. Borsten en armen werden bedekt. De kleding werd afgezet met gouden randen en versiersels en hadden aan de bovenkant vaak een enorme kanten kraag, wat later een rechtsopstaande kraag werd. Parels waren erg glamoureus, zowel als sieraad als versiering van de kleding. Vrouwen besteedden ook veel tijd aan hun haar. Dit werd keurig opgestoken en versierd met dure bloemen en juwelen.

In de 17e eeuw kreeg juist Frankrijk een grote invloed op de mode. De Franse koning heeft hier veel invloed op gehad; hij was een machtig man en mensen keken naar hem op. Hijzelf had veel glamour en droeg erg dure en uitbundige kleren. Rijke mensen namen zijn stijl over, en ook arme mensen probeerden het zo goed als na te doen. De glamoureuze vrouwen droegen een japon met een hele lange sleep. Deze waren vaak afgezet met een hele hoop kant, wat erg arbeidsintensief was en dus erg duur. Daarnaast was zijde erg geliefd bij deze vrouwen. Zij droegen op hun hoofd ook een kanten kapje. Bij de echte glamour hoorde ook een duur parfum. Omdat de hygiĂŤne niet heel hoog was in die tijd, was dit erg welkom! Mannen droegen nette kostuums, ook afgezet met borduursels. Ze droegen een broek die rond de knieĂŤn over ging in kousen. Op het hoofd droegen ze enorme, vaak gepoederde pruiken. In de 18e eeuw wordt alles veel lichter en speelser. Marie Antoinette is een groot voorbeeld voor de glamour. Jurken worden steeds breder en groter. Vooral het haar is erg belangrijk. Hier worden enorme kunstwerken van gemaakt, met versieringen, kunsthaar, veren en soms zelfs stukken stof. Kant is nog steeds erg stijlvol. De glamour voor heren veranderd niet zo erg ten opzichte van de 17e eeuw.

Ten tijde van de romantiek begon de glamour voor vrouwen eindelijk wat meer bloot toe te staan; de jurken werden ietsjes korter, waardoor de enkels zichtbaar waren. Ook hadden veel jurken korte mouwen, waardoor een groot stuk van de armen te zien waren. De glamoureuze mensen kwamen vaak bij elkaar voor een bal en droegen daar speciale kleren voor. Deze waren vaak rijkelijk versierd met bloemen, rouches en pareltjes. Aan hun voeten droegen de vrouwen schoentjes met punten.

Tegen het einde van de 19e eeuw wordt de mode voor vrouwen om heel slank te zijn. Daarvoor droegen ze korsetten, waarin ze vaak amper adem konden halen. De glamoureuze vrouwen hadden ook niet meer genoeg aan één jurk; ze kleedden zich vaak meerdere malen om op een feestavond, elke keer droegen ze weer een andere spectaculaire jurk en prachtige sieraden. In deze periode werden de eerste modehuizen gesticht, die op grotere schaal bijzondere kleding maakten. Dit was nog steeds een luxe, ze gebruikten veel dure stoffen en versieringen. Ook juweliers doen goede zaken, mensen willen steeds meer en luxere sieraden.

Door de industriële revolutie was het mogelijk geworden om producten op grote schaal te maken. Dit gebeurde tegen het eind van de 19e, begin 20e eeuw ook veel met kleding en accessoires. Hierdoor kunnen ook vrouwen van lagere klassen mooie kleren dragen, omdat kleding goedkoper wordt.

Begin 20e eeuw beginnen vrouwen een steeds belangrijkere rol te krijgen. Ze strijden voor gelijke rechten met mannen, en willen niet langer een korset dragen wat hun hele bovenlijf af klemt. Het wordt glamoureus voor vrouwen om onafhankelijker te zijn en zich gelijk te stellen aan mannen. Tijdens te eerste wereldoorlog ging dit nog door. Er heerste in Europa een sfeer van rouw door deze nare oorlog, en veel glamoureuze mensen droegen veel zwart en sluiers om deze rouw te uiten. Na de oorlog kwam de nadruk te liggen op versimpeling en vooral bewegingsvrijheid van de vrouw. Ze droegen geen enorme kragen meer, maar een simpele v-hals. Ook droegen vrouwen steeds kortere rokken. Het werd glamoureus om een stuk van je benen te laten zien. In de loop van de tijd werden de rokken steeds korter.

Tijdens de tweede wereldoorlog was er grote schaarste wat betreft textiel. De mode werd dus vooral bepaald door hergebruik, maar ook de glamoureuze vrouwen speelden hier op in. Herenkleding werd omgenaaid tot mantelpakjes voor vrouwen. Ook avondjurken werden soberder. Het was een teken van glamour dat je niet ging pronken met je rijkdom en weelde ten tijde van armoede. Na de oorlog werd de mode weer vrouwelijker, met slanke tailles en wijde rokken. Dit liep door tot de jaren ’50.

De jaren 60 werden gekenmerkt door hippies, the beatles en het modernisme. De glamoureuze vrouw was er eentje die voor zichzelf koos en zichzelf durfde te uiten. Felle kleuren en opvallende prints waren hier dé manier voor. De grootste trends zetten zich ook voort in de jaren ’70. De felle kleuren, bloemetjes en peace tekens waren nog steeds favoriet onder de glamour. Nog steeds was het glamoureus om je eigen ding te doen, en stijlen gingen nog meer door elkaar heen lopen. Je mocht ook trots zijn op je lichaam en dit laten zien door bijvoorbeeld minirokjes. Sindsdien is dit blijven hangen, het is glamoureus om te laten zien wie je bent en dat te uit door de manier waar op je je kleedt.

Wist je dat… De mooiste praalgraven van de Oostenrijkse keizers onder een eenvoudig kerkje in Wenen liggen? Aan een doodnormaal plein in Wenen staat de Kapuzinerkirche, een heel eenvoudige kerk uit de zeventiende eeuw. Onder deze kerk ligt echter een enorme crypte: in verschillende gangen liggen de kleine, maar ook de enorme praalgraven van de 138 leden van de keizerlijke familie Habsburg. De keizerlijke tombe is in de zeventiende eeuw gebouwd in opdracht van keizerin Anna. De eeuwen daarna werd de tombe steeds verder uitgebouwd. De keizerin Maria Theresia maakte de crypte zelfs zo groot dat deze groter was dan het kleine kerkje erboven. De graven in de laatste gang zijn van de beroemde keizerin Elisabeth (Sissi) en haar gezin. Bijzonder triest is dat ongeveer een kwart van de personen kinderen jonger dan vijf jaar zijn. De meeste sarcofagen zijn gemaakt van edelmetaan, zoals brons of tin. Enkele uitzonderingen zijn van steen gemaakt, zoals die van keizer Frans Jozef. In de sarcofaag ligt een tweede, houten kist die is gewikkeld in zijde. Het zijden doek voor vorsten is zwart met een gouden versiering; die voor anderen is rood met zilveren versiering. De houten kist heeft meestal twee sloten: de ene sleutel wordt door de monniken die de crypte bewaken, en de ander in de Schatzkammer van de Hofburg. Enorme diamanten in de Britse kroonjuwelen zijn verwerkt? Hoogtepunten uit de enorme collectie van Britse kroonjuwelen zijn de Keizerlijke Staatskroon, de Scepter en de kroon van Koningin Elizabeth. De Keizerlijke Staatskroon werd in 1937 gemaakt voor Koning George VI en was een kopie van de oude kroon die door ouderdom erg kwetsbaar was geworden. Op de kroon zijn een onschatbare hoeveelheid edelstenen verwerkt: 2868 diamanten, 273 parels, 17 saffieren, 11 smaragden en vijf robijnen. Beroemde edelstenen zijn de ‘Black Prince’s Ruby’, een robijn ter grootte van een ei, en de Cullinan II, één van de grootste diamanten ter wereld. Het broertje van de Cullinan II, de nog grotere Cullinan I, is verwerkt in de scepter van de koning. De Cullinan was de grootste diamant uit zijn tijd en werd in negen diamanten geslepen, waaronder deze twee. De kroon van Koningin Elizabeth is niet de kroon van de huidige koningin Elizabeth, maar van haar moeder met dezelfde naam. De kroon werd gemaakt ter gelegenheid van de kroning van haar man, Koning George VI, in 1937. De kroon is gemaakt van platina in plaats van goud en bevat ook en kostbare en beroemde edelsteen: de Koh-i-Noor diamant, die in 1877 aan Koningin Victoria werd gegeven, toen zij Keizerin van India werd. Alle echtgenotes van de Britse vorsten na haar hebben de bijzondere diamant in hun kroon verwerkt, met Alexandra als de eerste Elizabeth als de laatste ‘queen consort’. Foto: Queen consort Alexandra met haar kroon met de Koh-i-Noor.

puberkoningin De film Mean Girls gaat over de typische Queen bee en haar gevolg. Een hilarische film die de pracht en praal van de top van meidenwereld laat zien. Maar wie is nou eigenlijk de Queen bee? En hoe regeert zij over het koninkrijk der meisjes? Door Koen Verheijden Het koninkrijk der meisjes. De Queen bee staat aan de top van de rangorde binnen een jongerengroep. Deze dame bepaalt wie er bij hoort en wie niet. Maar dit doet onze puberkoningin natuurlijk niet alleen. Haar best friend for "ever" wordt een sidekick (in het Nederlands een hofdame) genoemd. De raadsvrouw van de schooldiva is een banker. Zij zorgt ervoor dat haar koningin op de hoogte is van alle roddels en informatie over haar onderdanen. Deze drie regeren dus over hun volk. Maar zij zijn natuurlijk niet alleen. Een echte koningin is helemaal niets waard zonder haar gevolg. Een select aantal meisjes wordt uitgekozen door de Queen bee. Deze fortuinlijke dames worden de wannabees genoemd. En zij doen er álles voor om hogerop te komen in de bijenzwerm. Nu is er nog één rol te vergeven in deze rangorde. Een minder leuke rol. Die van het target ofwel het doelwit. Om als groep sterker te staan, is er een meisje nodig dat door de bijenzwerm wordt gepest. Dit hoeft niet perse het lelijke meisje te zijn of de nerd. Het kunnen ook meisjes zijn, die een bedreiging vormen voor de Queen bee. Het gebeurt weleens dat de Queen bee van haar troon wordt gestoten. Dan kan haar sidekick, banker of zelfs één van haar wannabees die plek innemen. De invulling van de rollen staat ook niet altijd vast. Het target kan bijvoorbeeld manipuleren met slachtoffermacht, of de sidekick/banker is gemener dan the queen herself. Een koningin moet altijd op haar hoede zijn. Zij is vrijwel nooit geliefd bij haar onderdanen, maar bijna altijd gehaat..

Queen bee De Queen bee is het meest opvallende meisje van de school. Vaak wordt ze de 'schooldiva' of 'schoolprinses' genoemd. Volgens de media zijn deze wonderlijke meisjes altijd mooi, aantrekkelijk, slim, manipulatief en érg rijk. Zij hebben een hoge status, ze zijn bijvoorbeeld captain van de cheerleaders en op Proms worden zij altijd verkozen tot Queen. De Queen bees hebben grote macht over hun groepjes. Zij worden erg in de gaten gehouden door alles en iedereen. Wat zíj doen, doet iedereen. Volgens onderzoek heeft een typische Queen bee de volgende eigenschappen: - Zij is erg arrogant. - Zij is egoïstisch, manipulatief en heeft een sterke wil. - Zij pest. - Zij is rijk en verwend. - Zij is knap, populair en talentvol. - And last but not least: zij wordt vaak gehaat door de vrouwelijke vriendengroepen.

Jongens vs meisjes. In elke klas zie je het wel: de pikorde. De ene leerling staat hoger dan de andere en heeft meer te zeggen. Dit is een natuurlijk groepsproces. Vaak wordt er gebruik gemaakt van 'machtspelletjes' om hogerop te komen. Want dat wilt natuurlijk toch iedereen? Bij jongens zijn die machtspelletjes rechtstreeks. Zij laten duidelijk zien wat ze van iemand vinden. Dan laten ze die persoon met rust of ze schelden en soms vechten zij zelfs. Meisjes doen het iets subtieler. Zij doden met hun blikken of sluiten een ander meisje buiten. Het meest gebruikte wapen van een meisje? Een roddel verspreiden.

Kroonjuwelen van Iran Pracht en praal zeg je? Nou, dan zeg ik: kroonjuwelen! En niet zomaar random kroonjuwelen van bijvoorbeeld Oostenrijk, Denemarken of Spanje.. Nee ik wil jullie wat vertellen over de kroonjuwelen van Iran. Deze zijn zeer bijzonder, de collectie van Iran is namelijk de meest uitgebreide collectie ter wereld! De verzameling bestaat ondermeer uit 30 tiara's, meerdere kronen en een dozijn met juwelen bezette zwaarden en schilden. Deze collectie bestaat al 2500 jaar! Eeuwen werden de kroonjuwelen in de keizerlijke kerkers bewaard, ver van het publiek, ze waren te veel waard! Uiteindelijk werden de kroonjuwelen overgedragen naar de staat, de meeste juwelen werden in musea geplaatst, maar de spectaculairste juwelen werden tentoongesteld in de Centrale Bank van Iran. Juwelen: Kroningsketting & Pahlavi kroon.

Door Koen Verheijden

Die gekke Koreanen De wereld zit vol verschillen en tegenstellingen. Zwart en wit, liefde en haat, ziekte gezondheid, of iets simpels als koffie en thee? Hoe we met verschillen omgaan ligt heel erg aan onze aard. Ouderen blijken dan ook veel conservatiever dan de jeugd van tegenwoordig. Maar hoe denkt het wit over het zwart? Hoe denkt de liefde over de haat? Worden zij niet veel te veel geblokkeerd door hun referentiekader? Als Westerse maatschappij nemen wij eens een duik in het diepe: een kijkje in de cultuur van Korea. Een wereld van verschillen, en een totaal nieuwe blik op onze en hun samenleving met een focus op media. Door Eva Janssen Propaganda is een bekende documentaire. Schokkend, maar een must-see voor je wereldbeeld. Koreaanse propaganda over Westerse propaganda. Dit klinkt omstreden, maar gebeurd uiteindelijk overal. Politiek, educatie, milieu en westerse media wordt belicht vanuit een compleet ander perspectief. Voor ons is het niets vreemds dat er mensen zijn die minimaal zes uur per dag aan de buis gekluisterd zitten. In een land waar men alleen het nieuws volgt voor een half uurtje per dag kan dit een

schokkend effect hebben. “Hypnose” is hoe zij het noemen. “Weg van de realiteit.” Met “weg van de realiteit” wordt niet alleen bedoeld het eigen individualistische leven waaruit op dat moment wordt gevlucht. Onze gehele normen en waarden, en ons volledige wereldbeeld is verknipt door de media die wij consumeren. De trends en lessen die wij opdoen van programma’s als Jersey Shore of America’s Next Top Model zijn meer realiteit geworden dan het leed en het onrecht dat elders op aarde plaatsvindt. Een sterk punt dat in de documentaire naar boven komt. Het oordeel dat Korea over het Westen veilt is, onlangs dat ze niet ongelijk hebben over de Westerse obsessie met media, zonder twijfel hypocriet te noemen. Zuid-Korea heeft sinds een aantal jaar het hoogste cijfer plastische chirurgie. De Westerse look is zo in trek dat bijna alle vrouwen zich wel ergens aan laten corrigeren. Een bezoekje aan de plastische chirurg is bijna even normaal als een afspraak bij de tandarts. Wij kennen Korea als een corrupt land met veel censuur op media. Het tegendeel is echter waar. Zuid-Korea staat op de rand van een digitalisering. Momenteel hebben bijna 80% van de Koreaanse gezinnen een computer, waarvan meer dan 93% over internet beschikt. In Noord-Korea is dit anders: het staat bekend als het strengst gecontroleerde land op gebied van media. Er zijn constituties die staan voor vrijheid van meningsuiting. De staat houdt echter hun hand op de knop bij de uitvoering hiervan. Vrijheid van meningsuiting is

toegestaan, zolang het prijzend en lovend is over de staat, gemeente en leider van het land. De bevolking is niet gelegitimeerd om buitenlandse media te consumeren, en visa versa. Er mag geen NoordKoreaanse media de grens over. De eerder genoemde documentaire propaganda is een hoge uitzondering. De documentaire is illegaal de grens over gesmokkeld en beland in westerse handen. Volgens onderzoeken van de staatsloze non-profit organisatie “reports without borders” staat Noord-Korea op de lijst van landen die tegen het gebruik of bestaan van het internet zijn, samen met elf andere landen. Onder andere China, Iran en Vietnam staan ook op de lijst. Het is vreemd om te merken dat de twee naties Noord- en ZuidKorea zo verschillend zijn, en toch streven naar hereniging. De wond die in 1945 is gemaakt is nog goed te zien. De verschillende “genezingsmiddelen” hebben beide een verschillend litteken achter gelaten. ZuidKorea is meer gemoderniseerd en heeft een meer democratisch politiek stelsel. De Verenigde Staten hebben hier een grote bijdrage aan

geleverd. Noord-Korea werd echter gedomineerd door de Sovjet Unie, en heeft een communistisch karakter. De kritische kijk van Korea – met name Noord-Korea- op het consumeren van Westerse media moet ons misschien wakker schudden. Er zitten slechts 24 uur in een dag. Niet meer, niet minder. Deze tijd moet erg zorgvuldig gebruikt worden. We moeten ons afvragen of zinloze programma’s en spelletjes eigenlijk wel onze tijd waard zijn. Misschien is het namelijk tijd om uit onze “hypnose” te komen, en te werken aan een betere realiteit.

Grote en Kleintje

Fragement uit : Grote en Kleintje Titel : Pracht en de achterzijde Auteur; Lize Schraepen, http://www.poetry-place-lize.com/

Beste grote,

Zoals je weet spoor ik twee keer per week met de trein tussen mijn thuis en mijn kot. Je hebt me ooit vertelt dat jullie dat kamer noemen, zo een woonplek vlak bij je school. Al hou ik me in deze brief toch het liefst aan mijn Vlaamse taaltje. Daar op dat wekelijkse treinritje ben ik steeds weer geïntrigeerd door welke mensen mijn pad kruisen op de voorbijrijdende sporen.Meestal verzin ik verhalen rond deze, voor mij anonieme mensen, maar vandaag was dat anders. Van mijn medereizigers verwacht ik maar 2 dingen: dat ze niets doen om extra vertraging op te lopen en dat ze zich ‘naar gewone doen’ gedragen. Net dat laatste ging er vandaag mis. Ik zat net één halte op de trein toen er in mijn coupon een koppeltje van mijn leeftijd instapte. Ze hadden geen koffers bij dus ik vermoed dat ze terug kwamen van een daguitstap. Mijn eerste gedachte was een mislukte shop-dag, maar toen viel het me binnen dat het zondag is en dat de winkels vandaag gesloten zijn. Terwijl ik ‘the doors’ liet verder spelen in mijn oren, zag ik hoe ze enkele banken verder gingen zitten. Ik en de overige medepassagiers hadden toen nog geen enkel benul van welke ethisch wenkbrauw ze ons gingen bezorgen.

Na een kwartiertje stond het koppeltje terug op en begaf zich via de doorzichtige deur naar het tussenstuk. Er trof mij even een gedachte dat er nog geen halte in de buurt was. Toen nam Jim Morisson de touwen in mijn hoofd weer over en staarde ik voor me uit. Tot ik uit mijn rechter ooghoek zag hoe het koppeltje in het weergaloze toilet van de trein stapte. Dat is iets dat ik nooit heb willen begrijpen, koppels die samen naar het toilet gaan. Daarin ben ik duidelijk: ik heb het nooit gedaan, ik wil het nooit doen. Na enkele minuten hoorde onze hele coupon dat het duidelijk niet om een gezamenlijke plaspauze ging. Dus keken wij, medereizigers, elkaar verontwaardigd en verbaasd aan terwijl een koppel seks had op een bewegend onhygiënisch toilette. Als er iets is dat ik niet versta onder ‘naar gewone doen’ op de trein, dat is het wel dit. Als er dus we mensen zijn die ik mag bedanken voor het feit dat ik vanavond weer heb zitten snoepen, ik hoop dat jullie dit lezen. Als ik dan nog één zin tot jullie mag richten. Chlamydia is watching you !

Liefs Kleintje

Peter Carl Faberge Farbergé is de naam van de bekendste, Russische edelsmid aller tijden. Hoewel hij meerdere kunstvoorwerpen en sieraden ontwierp, is hij beroemd geworden door de onbetaalbare en bijzondere paaseieren die hij maakte. De paaseieren die Fabergé creëerde voor de Russische tsaren, waren allemaal uniek en gemaakt van de kostbaarste edelmetalen en edelstenen.

In 1846 werd in Russische Sint-Petersburg een jongen geboren die later het juweliersvak voorgoed zou veranderen: Peter Carl Fabergé. Zijn vader Gustav was een bekend juwelier in Sint-Petersburg en opende in 1847 het Huis van Fabergé. In 1864 werd Peter Carl zelf een gediplomeerd juwelier en kon hij in het bedrijf van zijn vader werken. Acht jaar later nam hij het bedrijf zelf over en besloot hij het een nieuwe richting in te sturen. Peter Carl richtte zich op het maken van kostbare juwelen en kunstvoorwerpen, waar veel vakmanschap in zat. In die tijd was het nog zo dat de waarde van het werk van een juwelier werd bepaald door de grootte en het gewicht van de edelmetalen en edelstenen die daarvoor waren gebruikt. Fabergé bracht hier verandering in door met zo’n vakmanschap te werken dat de prijs van zijn producten niet door de metalen en stenen meer werd bepaald, maar puur door zijn meesterschap. Het Huis van Fabergé kreeg grote naamsbekendheid en had klanten over de hele wereld.

“De waarde van zijn werk werd niet langer bepaald door de gebruikte materialen en diamanten maar door zijn unieke vakmanschap” Een belangrijk moment in de carrière van Peter Carl was het moment dat hij met zijn broer Agathon in 1882 op een tentoonstelling zijn werk liet zien. De Russische tsaar Alexander III was door het werk van de juwelier gecharmeerd en kocht wat sieraden voor zijn vrouw, tsarina Maria Fjodorovna. Een paar jaar later plaatste de tsaar zijn eerste grote order bij Fabergé: hij wilde zijn vrouw met Pasen een uniek paasei cadeau geven. De tsarina was zo blij met het ei – ‘the Henn egg’ genoemd, vanwege het haantje dat er als cadeautje in verstopt zat – dat Fabergé werd aangesteld als hofleverancier en ieder jaar een nieuw ei voor de tsarina mocht maken. Hij kreeg de eretitel ‘juwelier van het keizerlijke hof’ en mocht meerdere onderscheidingen voor zijn werk ontvangen. Het succes van Fabergé was ongekend: hij werd ook de hofgoudsmid aan het Zweedse hof en het Huis van Fabergé groeide uit tot een bedrijf van wereldformaat met meerdere vestigingen en honderden werknemers. Na de dood van Alexander III nam zijn zoon tsaar Nicolaas II de traditie over: hij liet Fabergé ieder jaar een paasei maken voor zijn vrouw én zijn moeder. In totaal zijn er 52

eieren gemaakt. Ze zijn zo bijzonder dat ieder ei een eigen naam heeft. De juwelier kreeg ieder jaar een nieuw thema voor het ei – zoals de geboorte van de tsarenzoon, een bijzonder paleis van de familie of de kroning van de nieuwe tsaar – maar werd verder geheel vrij gelaten in zijn ontwerp. Ieder ei was gemaakt van kostbare metalen, zoals goud, zilver en platina, en bezet met de duurste edelstenen. Ieder ei had een verrassing in zich, zo zat in het eerst ei dat tsarina Maria Fjodorovna kreeg, een haantje met in zich een kroonvormige broche van goud en diamanten en een robijnen hangertje. Het eerste ei dat de nieuwe tsaar Nicholaas II aan zijn vrouw gaf, was de Rosebud Egg: op het ei waren rozenknopjes gemaakt, die tsarina Alexandra zouden herinneren aan de rozen in de rozentuin van het Duitse plaatsje Darmstadt, waar ze was opgegroeid.

“In ieder ei zat een verrassing voor de tsarina zoals een ketting of broche” De Russische Revolutie maakte een einde aan het succes van Fabergé. Zijn werknemers werden gedwongen om in het leger te gaan en het bedrijf moest handgranaten en kogelhulzen maken in plaats van kostbare juwelen. In 1917 verkocht Fabergé zijn bedrijf en vluchtte het land uit. In 1918 werd het Huis van Fabergé officieel gesloten. Zijn broer Agathon had het land niet kunnen ontvluchten en werd door de nieuwe regering ingezet om alle schatten van de vermoorde tsaar en zijn familie te taxeren. Peter Carl overleed in 1920. Zijn afstammelingen hebben opnieuw een juweliersbedrijf opgericht. Helaas zijn tegenwoordig veel eieren vermist. De eieren die nog wel bestaan, missen vaak hun bijzondere surprise voor de tsarina’s. Een groot aantal eieren zijn in handen van andere vorstenhuizen of privéverzamelaars en veel zijn te zien voor het grote publiek in musea, zoals het Russische Kremlin. De eieren zijn tegenwoordig miljoenen euro’s waard.

Pracht en praal in Monaco Dit dwergstaatje staat bekend als luxueuze badplaats. Monte Carlo is een gedeelte uit Monaco. Dit is hĂŠt bekende gedeelte van het land. Het is erg glamourous. Deze wijk staat bekend om zijn casino's, stranden en vooral om de vele beroemden mensen die hier wonen. De wijk werd gebouwd door prins Karel III van Monaco, om geld te verdienen voor de staat. Er worden hier vele belangrijke events georganiseerd. Zoals bokswedstrijden, modeshows en de Grand Prix Formule 1. Een van de exclusiefste hotels ter wereld ligt hier: Hotel de Paris.

al draagt een aap een gouden ring.. Door Art Damen Vrijdag middag… het laatste uurtje is ingegaan, geschiedenis, wat een saai vak. Je zou er van in slaap kunnen vallen, maar vandaag niet. Alle leerlingen zijn opgewonden want vanavond is het zover! Het gala, waar de school al het hele jaar naar uitkijkt. Iedereen is er daarom al weken mee bezig, vooral de dames. Zij moeten er natuurlijk tip top uitzien op deze ‘glamour’ avond. En eindelijk hoor! De bel is gegaan, door de drukte ga je naar je kluisje om je boeken en jas te halen, wanneer je eindelijk bij je kluisje bent aangekomen, want je zit natuurlijk aan het einde van de gang in een hoekje gepropt, staat er een brugwup voor je kluisje. Schiet op…. Schiet op…. Als de brugwup weg is en je bezig bent met het pakken van je boeken komt je vriendin erbij staan, ze zeurt dat het te lang duurt, want ze moet haar haar en ook nog eens haar nagels doen, hoe kan ze dat ooit op tijd afkrijgen?! Wanneer je alles hebt ga je naar de fietsenstalling, opzoek naar je fiets, die je natuurlijk niet kan vinden tussen de duizenden fietsen die er ook staan. Als je hem eindelijk hebt gevonden ga je naar huis, je vriendin komt toch niet meer bij je eten, ze is bang dat ze het anders niet haalt. Acht uur, tijd om je te verkleden, eerst stap je snel in de douche, als je ook hier klaar mee bent, komt het pak uit de kast! Gloed nieuw, je mocht van je vriendin natuurlijk geen tweedehands pak

dragen.. Wanneer ook je haren strak naar achter zitten en je een lekker geurtje hebt opgedaan, spring je op je fiets naar het huis van je beste vriend, daar heb jullie met zijn allen verzameld. Eenmaal aangekomen blijk je de laatste te zijn, ze stonden al klaar voor de foto. Foto? Ja, de galafoto! Die hoort er natuurlijk wel bij… Met tegenzin ga je op de foto, even lachen en *kliek* de foto is genomen, waar jij lachend als een boer met kiespijn opstaat. Als iedereen zichzelf nog even heeft bekeken in de spiegel om er zeker van te zijn dat ze er nog goed uitzien, springt iedereen op de fiets, op naar het gala! Na de lange rit op de fiets komt de partytent inzicht, iedereen loopt in een net galapak loopt, maar wat is eigenlijk de dressingscode bij een gala? Want op een gala moet het er natuurlijk wel Pracht en Praal uitzien! Daarom heb ik hier een paar tips voor je. Galakleding is de meest officiële avondkleding en wordt nooit voor 18:00 gedragen, bij galakleding hoort de benaming: White tie, cravate blanche en docartions. De man: bij een echt gala wordt van een man verwacht dat hij in een rokkostuum komt, bij een rokkostuum horen de volgende dingen: een pantalon en een wit katoenen overhemd, met natuurlijk een HOGE kraag. Over je overhemd draag je een piqué, dit is een soort gilet. Over de piqué gaat een zwarte jas, deze

is aan de onderkant schuin gesneden en aan de onderkant in het midden gespleten is. Ook moet je een wit of zwart zijden strik hebben. Er worden alleen zwarte lakschoenen zonder gaatjes gedragen en het is van zelfsprekend dat je geen horloge draagt, tenzij het een vestzakhorloge betreft. Je pak is compleet met een corsage aan de linkerkant van je revers. De bloem moet met de kop omhoog staan, ook neemt hij er ĂŠĂŠn mee voor de vrouw die hij begeleidt. En dan nu de dames: Bij de dames is het gebruikelijk dat ze een lange galajurk tot aan de hak draagt, tenzij het feest minder chique is, dan mag er ook gekozen worden voor een cocktailjurk. De jurk heeft geen mouwen en is gemaakt van een soepele stof. De boven kant mag strapless zijn of met een decolletĂŠ die wijd uiteenloopt.

De kleur van de jurk maakt niet uit. Ook kan je er voor kiezen om lange handschoenen te dragen, maar dit hoeft niet. Ook voor vrouwen geldt dat er geen horloge wordt gedragen. De galajurk is pas compleet als er een passende handtas en hoge hakken bij wordt gedragen. Natuurlijk krijg je van de man die je begeleid op het feest een corsage, deze wordt gedragen vlak onder het sleutelbeen aan de linkerkant. In de corsage zitten verschillende bloemen met daarin alle kleuren van de galajurk verwerkt, de koppen worden naar beneden gedragen. Als je deze tips opvolgt voor het gala, kun jij je er dus wel vertonen! Iedereen zal versteld staan van jou pak, want jij ziet er tenminste uit zoals het echt hoort. Veel plezier op deze speciale avond en maak er een iets moois van.

Wist je dat… Koningin Juliana de Nederlandse kroonjuwelen voor verspreiding behoedde door ze weg te geven? Sinds de regering van Koning Willem III bezit ook het Nederlandse vorstenhuis kroonjuwelen. Door de jaren heen raakten veel collecties verspreid, omdat delen als erfenis of bruidsschat bij andere Koninklijke families terecht kwamen. Koningin Juliana was bang dat de familiebezittingen na haar overlijden over haar vier dochters verspreid zouden worden en maakte hier een eind aan door de Nederlandse kroonjuwelen weg te geven: ze bracht de juwelen en andere kostbaarheden in 1963 over in de stichting ‘Regalia van het Huis Oranje-Nassau’. Dit waren onder meer de rijksappel, scepter en de kroon. Haar vier dochters zitten in het bestuur van deze stichting. Ook de koningshuizen van Zweden, Portugal en Thailand hebben voor deze oplossing gekozen. De Franse koningin Marie-Antoinette zo graag normaal wilde zijn dat ze een compleet dorp in de paleistuin bouwde om herderinnetje te spelen? Koningin Marie-Antoinette stond bekend om haar extravagante uitgaven en haalde zich daardoor de haat van het Franse volk op haar hals. Eén van deze extravaganties was haar ‘hameau’, een klein dorpje in de tuin van het Paleis van Versailles. De koningin had een hekel aan het strenge protocol van het Franse hof en wilde zich in het dorpje vrij kunnen voelen. Ze had een boer aangesteld om de boerderij te runnen. De producten van de boerderij werden aan het hof gegeten. Met haar hofdames melkte ze de koeien en hoedde ze de geparfumeerde schapen. Marie-Antoinette gebruikte het dorp als een manier om weg te komen van haar Koninklijke leven, maar het volk zat het als weer een extravagante uitspatting ter vermaak van de koningin. Het dorp was veel luxueuzer dan het leven van normale boeren, wat ook werd beschouwd als een bespotting van hun leven. In een tijd van grote armoede werd Marie-Antoinette ongekend impopulair. Tijdens de Franse Revolutie werd ze door ‘het volk’ veroordeeld tot de doodstraf en stierf ze onder de guillotine.

Afbeelding: een tekening van de hameau de la reine uit 1809.

Ik ben Paris Ik ben Paris. Ik was voorbestemd koning van de schitterende stad Troje te worden. Door mijn eigen stomheid legde ik die prachtige stad echter in puin. Ik was jong en koos in al mijn ondoordachtheid ervoor de mooiste vrouw ter wereld, namelijk Helena, Menelaos’ echtgenote, te stelen. Het gevolg was een jarenlange oorlog… Door: Marieke Graumans Het ongeluk begon allemaal op de bruiloft van Thetis en Peleus. Op dit goddelijke bruiloftsfeest waren stervelingen niet uitgenodigd, dus ik was daar aan het begin van de ceremonie niet aanwezig. Alle andere goden hadden wel een uitnodiging gekregen – op één na: Eris. Eris is de godin van de ruzie en men had haar er dus liever niet bij. Zij had echter toch lucht gekregen van het partijtje. Ze was beledigd en ze wilde wraak nemen omdat ze niet was uitgenodigd. Eris rolde stiekem een gouden appel met daarop de tekst ‘voor de mooiste godin’ op tafel. Al snel raakten de vrouwen aan tafel opgewonden over de mysterieuze appel. De grote vraag was: wie mocht hem hebben? Wie was de mooiste van hen? Hera, Athena en Aphrodite voerde al snel het debat. Ieder van hen was ervan overtuigd dat zij de meeste aanspraak maakte op de appel. Er ontstond een gekibbel – precies zoals Eris gewild had. De drie godinnen gingen naar oppergod Zeus: hij moest maar zeggen wie de mooiste was. Zeus had helemaal geen zin om partij te kiezen. Hera was zijn vrouw en Athena en Aphrodite zijn dochters, hij wilde dus geen keuze maken.

Hier kom ik in beeld! Zeus besloot iemand anders tot scheidsrechter te maken. Hij verwees de godinnen naar mij. Ongetwijfeld viel zijn keuze op mij, omdat ik de knapste man op aarde ben. Ik heb dus wel verstand van schoonheid… Zo kwam het dat er plots drie prachtige godinnen, vergezeld door de boodschapper Hermes, voor mijn neus stonden. Zij waren alle drie schoon op hun eigen manier. Ik kon niet kiezen! Toen beloofde Hera mij dat ze mij heel rijk en machtig zou maken, wanneer ik haar als mooiste godin zou aanwijzen. Dit was natuurlijk een zeer aanlokkelijk aanbod, maar als snel stapte ook Athena naar voren met een belofte: zij zou mij grote krijgsroem en wijsheid schenken in ruil voor de appel. Ik begon nu dus erg te twijfelen en om mij de keuze nog moeilijker te maken, bood ook Aphrodite me een optie: zij zei mij dat ik, omdat ik zelf de mooiste man op aarde was, de mooiste vrouw op aarde als mijn echtgenote verdiende. Ze zei dat ze ervoor zou zorgen dat ik spoedig de mooiste vrouw ter wereld, namelijk Helena, Menelaos’ vrouw, aan mijn zijde zou hebben, wanneer ik haar de schoonheidsprijs zou geven. Het waren alle drie mooie voorstellen, maar Aphrodites belofte was toch wel het meest aanlokkelijk. Bovendien had zij mijn ego gestreeld, toen zij mij de mooiste man ter wereld noemde. Zonder aarzeling riep ik Aphrodite uit tot mooiste godin – meer uit eigen belang dan uit eerlijkheid. Hierna kon ik niet wachten mijn nieuwe vrouw Helena, wier schoonheid ieder mens dat haar ooit had gezien, bezong. Ik verliet mijn toenmalige vrouw, de nimf Oinone, en ging, nadat ik langs mijn vader was gegaan, zo snel mogelijk naar Sparta. In Sparta heerste koning Menelaos met zijn vrouw Helena. Volgens de Griekse wet moet men vreemdelingen altijd gastvrij binnenhalen, dus zo deed ook Menelaos dit. De arme man had geen idee wat voor plannen ik had: namelijk het schaken van zijn beeldschone vrouw. Nadat ik een tijdje op de burcht verbleef, kreeg Menelaos het bericht dat hij dringend

naar Kreta moest. Terwijl Helena’s echtgenoot dus afwezig was, kreeg ik de mogelijkheid de vrouw van mijn dromen voor me te winnen. Ik probeerde haar op alle mogelijke manieren te verleiden en kreeg daarbij de hulp van Aphrodite, zoals beloofd. Aphrodite stuurde verschillende goden, zoals Eros, god van de liefde, Himeros, god van het zoete verlangen, en Pothos, god van de begeerte, naar mij toe om me te helpen. En het werkte! Eindelijk kreeg ik Helena zo ver! Ze was zo verliefd dat ze bereid was haar man, land, onderdanen en al haar bezittingen achter te laten om met mij naar Troje te gaan. Ze vluchtte met mij naar een schip, maar ze was niet alleen: ze nam een vriendin en een dienares mee én een deel van Menelaos’ schatten… Ergens op een eiland dat we op onze reis huiswaarts tegenkwamen, vierden we ons huwelijk. Daarna gingen we echter vlug verder, bang voor wat komen zou. Ik kende Menelaos een beetje en wist zeker dat hij dit niet zomaar over zijn kant zou laten gaan, hij zou wel een strafexpeditie uitzenden naar Troje. Dat hij echter met zo’n rigoureuze aanpak zou komen, had ik niet voor mogelijk gehouden… Nu ben ik de oorzaak geweest van de vreselijke Trojaanse oorlog die maar liefst tien jaar duurde. Tien jaar lang hebben de Trojaanse burgers geleden onder deze strijd en dat is mijn schuld. Enkel en alleen omdat ik zo nodig het mooiste van het mooiste, het beste van het beste wilde hebben: Helena. En wat heeft het me gebracht? Schuldgevoel en de dood. Want ook ik ben gesneuveld in de strijd. En ook na mijn dood ging de strijd door, tot de Grieken met hun listige Houten Paard Troje binnenglipte en alles in vuur en vlam zetten. Helena werd na het zien van Menelaos weer stapelverliefd op hem. Aphrodites betovering was verbroken. Hoewel Menelaos, de in de steek gelaten echtgenoot, van plan was Helena te vermoorden, kon hij het niet over zijn hart verkrijgen deze wonderschone vrouw iets aan te doen. Hij schonk haar vergiffenis en nam haar mee terug naar Sparta, om daar oud met haar te worden.

Schatten vind je overal Ongetwijfeld heb je wel eens een film gezien of boek gelezen waarin piraten op zoek gaan naar een verloren schat. Ze hebben een plattegrond van een eiland met een groot rood kruis waar de schat verborgen moet liggen: de schatkaart. Met een schop spitten ze het hele strand door en vinden dan… Een schatkist met heel veel goud! Deze fictieverhalen zijn leuk en spannend, maar schatten bestaan écht! En je vindt ze overal… Door Marieke Graumans Een schateiland Kapitein Kidd en zijn verloren schat: deze legende werd lang voor waar aangenomen. De piratenkapitein zou érgens op de wereld een schat van buitgemaakt goud en zilver begraven hebben. Tot noch toe is er nergens enig duidelijk spoor van zijn schat opgedoken. Wel is op Gardiner’s Island een hoop goud en zilver gevonden: sommige mensen schrijven deze schat toe aan The Kidd. Op Oak Island is een steen gevonden die duidt op een begraven schat, maar eronder ligt niets! Er zijn nog steeds mensen die op zoek gaan naar Kidd’s schat. Men zoekt naar de mysterieuze schat in New York, Nova Scotia en het Caribische gebied. Ook eilanden in de Indische Oceaan worden vaak aangewezen als mogelijke schateilanden. In principe kan de schat echt overal liggen. Kidd is met zijn piratenschip langs de oostkust van Noord-, Midden- en Zuid-Amerika, langs de hele Afrikaanse kust, langs het Arabisch

schiereiland en in de buurt van India geweest. Niemand weet waar hij aan land is geweest om op het strand zijn schop in het zand te steken om een schat te begraven… Feitje: Kapitein Kidd werd opgepakt en veroordeeld tot de doodstraf – de ophanging ging niet erg soepel: het touw brak twee keer. Toen hij uiteindelijk gestorven was, werd zijn lichaam twee jaar lang in een kooi boven de Theems gehangen om wannabepiraten af te schrikken.

Een schat van de Azteken In Midden-Amerika was veel goud te vinden en het zoeken naar het edelmetaal begon al in de oude Azteekse beschaving. De Azteken maakten prachtige kunstvoorwerpen van het goud. Toen de Europeanen hier lucht van kregen, organiseerden zij verschillende expedities. Toen de Spanjaarden in Mexico aankwamen, probeerden zij eerst te slijmen bij de inheemse bevolking. Hun aanvoerder Cortés probeerde banden aan te leggen met de Azteekse koning Montezuma. De Azteken waren erg onder de indruk van de Spaanse vloot, de kanonnen en de honden die ze meenamen. Ook zagen zij in de Spaanse leider Cortés een god. Toch twijfelde Montezuma. Hij dacht dat Cortés toch wel eens een gewone vreemdeling kon zijn, die enkel op hun schatten uit was. Hij was vriendelijk tegen hem en gaf hem geschenken, maar drukte hem wel op het hart niet naar Tenochtitlan te gaan, waar hun schatten verborgen lagen. Cortés was toch nieuwsgierig en ging er, met de hulp van andere volkeren, naartoe. En met succes! Achter een dichtgemetselde muur vonden de Spanjaarden massa’s goud en juwelen. Na deze vondst was het over met de vriendelijkheid en Cortés liet het Azteekse dorp uitmoorden. Toen andere Azteken het gebied kwamen heroveren, verborg Cortés de schatten in een moeras. De legende vertelt dat er aan kapitalen verborgen moet liggen in de buurt van Tenochtitlan. De vraag is echter of de schat al niet eeuwen terug is opgedoken door de Spanjaarden of de Azteken. Tot nog toe is er in ieder geval niets gevonden… Een schat in een kasteel In het plaatsje Winterswijk in Gelderland doet een oud volksverhaal over een verborgen schat de ronde. Op een kasteel, Ravenhorst genaamd, dat in de middeleeuwen in dat gebied stond, zou

jarenlang een schat verborgen hebben gelegen. Op het kasteel woonden drie roofridders. Ieder die het kasteel passeerde, werd beroofd en vermoord. De inwoners uit de omgeven wisten dat er zich nu kapitalen in het kasteel moesten bevinden! Aan het geluk van de roofridders kwam een einde toen de keizer lucht van de wanpraktijken kreeg en een strafexpeditie ondernam naar het kasteel. Het kasteel werd weliswaar ingenomen, maar de ridders waren ontsnapt en ook van de schatten was geen spoor te bekennen! De buit was te groot om helemaal mee te zijn genomen door de drie mannen, dus men ging in het kasteel op zoek naar de schat. Maar het mocht niet baten. Uiteindelijk werd het zoeken opgegeven en het kasteel werd aan een ridder van de keizer toevertrouwd. De schat werd vergeten. Jaren later, toen het kasteel bewoond werd door heer Herman, was het kasteel en de omgeving vervallen: er heerste armoede. Men zat in diepe ellende. Op een dag stond er een pelgrim voor de deur. Vriendelijk liet de heer de vreemdeling binnen, niet wetend dat deze man zijn redding zou zijn. Ze kletsten honderd uit en de heer vertelde de man over zijn zorgen. De pelgrim zei dat hij hem wel kon helpen, dat hij dit kasteel beter kende dan wie dan ook… Langzaam drong het tot heer Herman door dat hij één van de roofridders voor zich had. De pelgrim nam hem mee naar de kelder van het kasteel en duwde er op een steen in de muur, waarna een deur zich opende. Achter die muur lagen stapels goud en zilver… Het verhaal vertelt niet of de heer al het geld heeft opgemaakt, of dat er nog een schat te vinden is… In het plaatsje Winterswijk zijn in ieder geval geen massa’s schatgravers aan het werk. Het kasteel staat er ook niet meer. Of deze sage werkelijk iets van waarheid bevat, is de vraag!

Een schat van een farao De Egyptische farao Rhampsinitos huurde een architect in om een stevige schatkamer voor zijn rijkdommen te ontwerpen. Deze architect deed dit, maar was zo sluw twee stenen niet vast te laten metselen, zodat zij uitschuifbaar waren. Zelf deed hij nooit iets met deze kennis, maar op zijn sterfbed vertelde hij het geheim aan zijn twee zoons. De zoons maakte gebruik van de list van hun vader en brachten regelmatig een bezoekje aan de schatkamer om wat goud te stelen. Toen de farao dit merkte, begreep hij er niets van: de deuren van de schatkamer waren helemaal niet geforceerd! Hij liet klemmen in de schatkamer plaatsen om ongenode gasten te vangen. Toen de twee broers op een nacht weer door het gat in de muur de schatkamer inslopen, werd één van de twee gevangen door de val. Zijn been zat vast en er was geen mogelijkheid meer eruit te komen. Hij bedacht zich dat wanneer men hem hier de volgende dag zou aantreffen, ook zijn familie veroordeeld zou worden en dit wilde hij voorkomen. Hij vroeg zijn broer zijn hoofd af te hakken en mee naar huis te nemen! Op die manier was hij onherkenbaar en zou niemand weten wie de dieven waren…

Zo gezegd, zo gedaan. De bewakers troffen de volgende dag het onthoofde lichaam aan en wisten nog niks! De farao beval het lichaam in de stad tentoon te stellen: de familie zou dan rouwend bij het lichaam bijeenkomen en dan zouden ze weten wie de dief was. De moeder van de broers was boos op haar nog levende zoon. Ze eiste dat hij haar het lichaam van haar zoon zou brengen. Het lichaam werd echter bewaakt… Met een list voerde de man de bewakers dronken tot ze in slaap vielen. Toen zij allemaal in diepe slaap waren, kon hij het lichaam van zijn broer mee naar huis nemen. Toen de farao vernomen had hoe slim de dief te werk was gegaan, had hij grote bewondering voor hem. Hij liet verordenen dat de dief zich moest melden en geen straf zou krijgen. De man vertrouwde het en meldde zich. De farao had zo’n bewondering voor hem dat hij de man grote delen van zijn schat én zijn dochters hand gaf!

Sprookjes De Chinese nachtegaal Een prachtig sprookje, de Chinese nachtegaal. Tot mijn grote verbazing kent toch lang niet iedereen dit sprookje. En mensen die het kennen weten er eigenlijk niet veel meer van. Hoog tijd dat dit verhaal eens verteld gaat worden! Door Sammy Ligtenberg Het is nu heel lang geleden maar toch zeker de moeite waard om het verhaal te horen. Het paleis van de keizer was het mooiste van de wereld. In de tuin zag je de wonderlijkste bloemen. Wanneer je doorliep, kwam je in een heel mooi bos met hoge bomen en diepe meren. Dat bos liep tot aan de zee, die hemelsblauw was, en heel erg diep. Grote schepen konden zó onder de takken door varen. In één van die takken woonde een nachtegaal die zo lieflijk zong iedereen kwam luisteren. Uit alle landen van de wereld kwamen er reizigers naar de stad van de keizer. Ze bewonderden de stad, het paleis en de tuin, maar vooral de nachtegaal. De reizigers vertelden erover als ze thuiskwamen en de geleerden schreven vele boeken over de stad, het paleis en de tuin, maar ze vergaten de nachtegaal niet. Die stond bovenaan. Die boeken kwamen overal ter wereld terecht en één van deze boeken kwam de Keizer

onder ogen. "Wat krijgen we nou?" zei de keizer. "De nachtegaal? Die ken ik niet. Hij sprak meteen de hofmaarschalk aan. "Men zegt dat dit het allermooiste in mijn rijk is. Waarom heeft niemand me dat verteld? Vanavond moet hij hier komen zingen. De hofmaarschalk zocht overal, samen met de gehele hofhouding. Tenslotte vonden ze een arm meisje in de keuken dat zei: "O gut, de nachtegaal! Die ken ik wel! Met de hele hofhouding gingen ze op pad. Toen ze al een eind op weg waren, begon er een koe te loeien. "O!" zeiden de hofjonkers. "Nu Hebben we hem! Maar dat geluid heb ik geloof ik al eens eerder gehoord. "Nee, dat zijn de koeien!" zei het keukenmeisje. "We zijn er nog een flink stuk vandaan!" De kikkers begonnen te kwaken in de vijver. "Prachtig!" zei de Chinese hofpredikant. "Ik hoor het, het lijken wel kerkklokjes!" "Nee, dat zijn de kikkers!" zei het keukenmeisje. "Maar nu zullen we hem wel gauw horen!" Toen begon de nachtegaal te zingen. "Dat is hem," zei het meisje. "Luister goed! En daar zit hij!" Ze wees een klein, grijs vogeltje op een tak aan. "Nachtegaaltje! " riep het keukenmeisje heel hard. "Onze keizer wil zo graag dat je voor hem zingt, wil je met ons meegaan?”

"Met het grootste genoegen" zei de nachtegaal. Midden in de zaal waar de keizer zat, was een gouden stokje aangebracht waar de nachtegaal moest zitten. De nachtegaal zong zo mooi dat de keizer tranen in zijn ogen kreeg. De nachtegaal moest aan het hof blijven. Maar op een dag kwam er een groot pakket voor de keizer; er stond nachtegaal op geschreven. "Daar hebben we nog een boek over onze beroemde vogel," zei de keizer; maar het was geen boek, het was iets heel kunstigs in een doosje. Een namaaknachtegaal, die helemaal bezet was met diamanten, robijnen en saffieren. Zodra je die kunstvogel opwond, kon hij een van de wijsjes zingen die de echte ook zong. DrieĂŤndertig keer zong hij hetzelfde stuk en nog was hij niet moe. De mensen hadden het best weer van voren af aan willen horen, maar de keizer vond dat de levende nachtegaal nu wat moest zingen. Maar waar was die? Niemand had gemerkt dat de vogel door het open raam was weggevlogen, naar zijn groene bos toe. Maar de mensen genoten van de namaakvogel, dus zochten hem niet. Maar op een avond, toen de kunstvogel juist aan het zingen was en de keizer er in zijn bed naar lag te luisteren, zei het 'knap' binnen in de vogel, alle radertjes

snorden rond en toen hield de muziek op. De keizer werd ernstig ziek, zonder muziek kon hij niet leven. De dood kwam hem halen en herhaalde alle slechte dingen die de keizer ooit had gedaan. Maar de keizer wilde dit helemaal niet horen. "Muziek, muziek!" schreeuwde de keizer. "Lieve, zoete gouden vogel, zing dan, zing dan toch, ik heb je goud en kostbaarheden gegeven, zing! Maar de vogel bleef stil zitten. Er was niemand om hem op te winden en uit zichzelf zong hij niet. Op dat moment klonk er, bij het raam, een prachtig gezang. Het was de kleine, levende nachtegaal, die buiten op een tak zat. Hij had van de nood van de keizer gehoord en daarom was hij gekomen om hem hoop en troost toe te zingen. Onder het zingen ging het bloed sneller stromen in de zwakke ledematen van de keizer en de Dood luisterde mee en zei: "Ga door, nachtegaaltje, ga door!" De zon scheen door het raam bij hem naar binnen, toen hij gesterkt en gezond wakker werd. En de nachtegaal zong nog steeds.

Happy end

‘Pracht & Praal’… Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt bij The Project. Het thema van deze editie druist eigenlijk lijnrecht in tegen de filosofie van ons kritische en eigenwijze blad! Waren wij het niet juist dat magazine dat zich afzette tegen alle oppervlakkige meidentijdschriften…? Inderdaad! En dat doen we nog steeds. Met het thema 'Pracht & Praal' van deze maand hebben we laten zien dat je deze twee woorden op heel wat verschillende manieren kunt interpreteren. Onze conclusie: pracht en praal vind je overal en in iedere tijd en op diverse wijzen… Het thema heeft ons weer een schat aan bijzondere artikelen opgeleverd, het thema heeft een hoop mensen geïnspireerd. Met ‘een hoop mensen’ bedoelen we dan ook een heleboel! Het aantal freelancers neemt alleen maar toe en dat geeft een lekker divers geheel. Het is fijn zoveel enthousiastelingen om ons heen te hebben die voor ons willen schrijven, tekenen, vormgeven, fotograferen… En zeg nou eerlijk: het resultaat mag er wezen!