Τάξη: Α1΄ Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ταμιωλάκη Μαρίνα, ΠΕ06
Η Χρησιµότητα της φωτογραφίας Λένε ότι µία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Ξεφυλλίζοντας άλµπουµ φωτογραφιών, έντυπα ή ψηφιακά, φέρνουµε στο µυαλό µας γεγονότα, πρόσωπα, στιγµές που ήταν ιδιαίτερα σηµαντικές στη ζωή µας. Επίσης, σηµαντικά ιστορικά γεγονότα, όπως πόλεµοι, γίνονταν πιο απτά και κατανοητά στο κοινό όταν η είδηση συνοδευόταν και µε αντίστοιχη φωτογραφία. Ειδικά στον κόσµο του internet και των blogs η δύναµη της εικόνας και της φωτογραφίας είναι τεράστια. Μία φωτογραφία, άλλες φορές µπορεί να αντικαταστήσει εντελώς ένα κείµενο, άλλες να το αναδείξει και να βοηθήσει στη µετάδοση του µηνύµατος και άλλες απλά να το οµορφύνει. Επίσης κάθε φορά που το post γίνεται shared ή like στο facebook ή και σε άλλα µέσα κοινωνικής δικτύωσης, δίπλα στο link εµφανίζεται και µικρογραφία της φωτογραφίας που έχουµε στο κείµενο µας, άρα η επιλογή της κατάλληλης φωτογραφίας βοηθάει στη περαιτέρω διάδοση του. Επιπλέον οι φωτογραφίες δεν µιλάνε µόνο στον αναγνώστη, µιλάνε και στις µηχανές αναζήτησης. Από την άλλη πλευρά ο τίτλος της φωτογραφίας, το εναλλακτικό κείµενο ακόµα και η λεζάντα δίνουν επιπλέον πληροφορίες στις µηχανές αναζήτησης και βοηθούν στην κατάταξη της ανάρτησης. Τέλος φωτογραφίες που τραβάµε µε τη φωτογραφική µηχανή ή µε το κινητό τηλέφωνο µπορούµε να τις επεξεργαστούµε. Μαρίνα Ζουριδάκη Πηγή: www.aspaonline.gr
Adobe Photoshop To Adobe Photoshop, ή απλά Photoshop, είναι ένα πρόγραµµα επεξεργασίας γραφικών που αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από την Adobe Systems. Αυτή τη στιγµή αποτελεί ηγέτη της αγοράς (market leader) των προγραµµάτων επεξεργασίας εικόνων, και είναι το προϊόν - σήµα κατατεθέν της Adobe Systems. Χαρακτηρίζεται ως "απαραίτητο εργαλείο για τους επαγγελµατίες γραφίστες και θεωρείται πως προώθησε τις αγορές των Macintosh, και στη συνέχεια των Windows. Το 1987 ο Τόµας Κνολ, ένας φοιτητής του Πανεπιστηµίου του Μίσιγκαν, ανέπτυξε ένα πρόγραµµα που εµφάνιζε εικόνες σε αποχρώσεις του γκρίζου (grayscale) σε µονοχρωµατικό περιβάλλον. Αυτό το πρόγραµµα, το οποίο ονόµασε Display, τράβηξε την προσοχή του αδερφού του Τζον Κνολ, ο οποίος πρότεινε στον Τόµας να αναπτύξει ένα πλήρες πρόγραµµα επεξεργασίας εικόνας. Ο Τόµας έκανε διάλειµµα έξι µηνών από τις σπουδές του το 1988 και, σε συνεργασία µε τον αδερφό του, ανέπτυξε το πρόγραµµα, το οποίο ονόµασαν ImagePro[. Αργότερα το ίδιο έτος, ο Τόµας µετονόµασε το πρόγραµµα του σε Photoshop και έπειτα από συµφωνία µε την κατασκευάστρια εταιρία σαρωτών Barneyscan, το πρόγραµµα διανεµήθηκε µαζί µε µερικούς σαρωτές. Συνολικά διανεµήθηκαν 200 αντίγραφα του προγράµµατος. Εν τω µεταξύ, ο Τζον ταξίδεψε στο Σίλικον Βάλεϊ και παρουσίασε το πρόγραµµα του στους µηχανικούς της Apple και στην Adobe. Και οι δύο παρουσιάσεις ήταν επιτυχείς, καθώς η Adobe αποφάσισε να αγοράσει την άδεια να διανείµει το πρόγραµµα τον Σεπτέµβριο του 1988. Η επόµενη έκδοση του προγράµµατος, η Photoshop 1.0, κυκλοφόρησε το 1990 αποκλειστικά για συστήµατα Macintosh και είχε µέγάλη επιτυχία.
Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Photoshop
Γεωργία ∆ασκαλάκη Κατερίνα Αγγελιδάκη Γαρυφαλιά Αγριµάκη Βούλα-Στέλλα ∆ασκαλάκη
Βραβείο Πούλιτζερ Το βραβείο Πούλιτζερ είναι ένα βραβείο των Ηνωµένων Πολιτειών, που απονέµεται κάθε έτος και που θεωρείται ως η ύψιστη τιµή στην έντυπη δηµοσιογραφία.Το βραβείο τιµά επίσης λογοτεχνικά επιτεύγµατα και µουσικές συνθέσεις. Τα πρώτα Βραβεία Πούλιτζερ απονεµήθηκαν στις 4 Ιουνίου του 1917, και πλέον ανακοινώνονται κάθε χρόνο, τον µήνα Απρίλιο. Οι αποδέκτες του βραβείου επιλέγονται από µια ανεξάρτητη επιτροπή που επίσηµα διοικείται από τη Μεταπτυχιακής Σχολής ∆ηµοσιογραφίας του Πανεπιστηµίου Κολούµπια στις Ηνωµένες Πολιτείες το οποιο και το διωργανωνει . Το βραβείο θεσπίστηκε σύµφωνα µε τη διαθήκη του Τζόζεφ Πούλιτζερ, ενός Ουγγρο-Αµερικανού δηµοσιογράφου και εκδότη εφηµερίδας των τελών του 19ου αιώνα,που κατέλιπε σπουδαίο κληροδότηµα στη παραπάνω σχολή,Όµως η προφορά του όρου Πούλιτζερ είναι λανθασµένη, καθώς, σύµφωνα µε τους διαχειριστές του βραβείου, θα έπρεπε να προφέρεται όπως η φράση, ‘’Pull it Sir’’. Σύµφωνα µε το κληροδότηµα προβλέπονται οκτώ βραβεία που απονέµονται σε κατηγορίες που σχετίζονται µε τη δηµοσιογραφία, (καλύτερου ρεπορτάζ, άρθρου, γελοιογραφίας κ.ά.) καθώς και τέσσερα για τις τέχνες και τα γράµµατα. Μόνο ειδήσεις και φωτογραφίες δηµοσιευµένες σε εφηµερίδες ή οργανώσεις καθηµερινών νέων µε βάση τις ΗΠΑ έχουν το δικαίωµα διεκδίκησης του βραβείου δηµοσιογραφίας. Από το 1943 βραβείο Πούλιτζερ απονέµεται επίσης και για την καλύτερη µουσική σύνθεση. Επιπροσθέτως των βραβείων, απονέµονται και ταξιδιωτικές υποτροφίες Πούλιτζερ σε τέσσερις διακεκριµένους φοιτητές της Μεταπτυχιακής Σχολής ∆ηµοσιογραφίας που επιλέγονται από τη Σχολή. Νίκη Αντωνάκη
Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki
ΕΠΊΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ κ. ΚΟΥΚΛΙΝΌ!!!!
Η φωτογραφία ξεκίνησε πριν από χρόνια µε βάση το φως και το χρόνο. Μία φωτογραφία λοιπόν δεν µπορεί να τραβηχτεί χωρίς φως, ενώ ακόµη πολύ σηµαντικό ρόλο παίζει ο χρόνος που θα τραβηχτεί µια καλή φωτογραφία. Για αυτούς τους λόγους λοιπόν τα παλιά τα χρόνια θα έπρεπε να ήταν µέρα. Ο φωτογράφος ή γενικά ο οποιοσδήποτε που τραβούσε µια φωτογραφία µετρούσε από µέσα του µε αριθµούς· όσο πιο πολύ φως υπήρχε τόσο πιο λίγους αριθµούς έλεγε και φυσικά το αντίστροφο. Όταν πάω να φωτογραφίσω κάτι πρέπει να έχω το µυαλό µου σε αυτό και µόνο που έχω µπροστά µου και χρειάζεται να βρίσκεται όσο πιο µακριά γίνεται από εµένα, έτσι η φωτογραφία που θα έχω τραβήξει θα είναι σταθερή. Όµως και το αντικείµενο πρέπει να είναι σταθερό διότι, αν δεν είναι και κάνω ζούµ, το πίσω µέρος θα βγει θολό. Τα megapixels είναι µεν η ανάλυση αλλά για µια µεγάλη και καλή φωτογραφική πρέπει να είναι µεγάλος ο επεξεργαστής της. Όταν βγάζουµε µια φωτογραφία και έχουµε χρησιµοποιήσει ζούµ, όσο µεγαλύτερο ζουµ έχουµε τόσο συµπιέζεται η φωτογραφία και βγάζει µεγαλύτερο φλου. Έπειτα αν το πρόσωπο είναι σε τοπίο, πάει στην άκρη του τοπίου όχι στη µέση και δεν πάµε τη φωτογραφική κοντά στο πρόσωπο αλλά µακριά δεν κάνουµε ποτέ ζουµ. Επίσης µια πολύ σηµαντική πληροφορία που µας έδωσε ο κύριος Κουκλινός είναι ότι αυτοί (οι φωτογράφοι) όταν παραβρίσκονται σε ένα γάµο, σε µια βάπτιση ή σε µια εκδήλωση για να τραβήξουν φωτογραφίες χρησιµοποιούν άλλα φώτα, όχι τα φώτα που πιθανόν έχει το κέντρο ούτως ώστε η µηχανή να νιώθει πως είναι µέρα. Αν µια φωτογραφική µηχανή είναι 10 megapixels δεν έχω τη δυνατότητα να πάρω µόνο το πρόσωπο από µία φωτογραφία και να το κάνω σε Α4,ενώ αν είναι 24 megapixels µπορώ να το κάνω σε Α4. Βούλα ∆ασκαλάκη Μαρία Αβανίδη
Η φωτογραφία ως µορφή τέχνης! Με τον όρο φωτογραφία αναφερόµαστε γενικά στη διαδικασία δηµιουργίας οπτικών εικόνων µέσω της καταγραφής και αποτύπωσης του φωτός, µε χρήση κατάλληλων συσκευών (φωτογραφικές µηχανές). Ετυµολογικά, η λέξη φωτογραφία είναι σύνθετη και προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις -φως και -γραφή.Η φωτογραφία, πέρα από την τεχνική της διάσταση, αναγνωρίζεται ως ένα από τα ευρύτερα διαδεδοµένα µέσα επικοινωνίας του 20ου αιώνα καθώς και ως µία µορφή τέχνης συγγενικής µε την ζωγραφική. Την ελάχιστη στιγµή που αρκεί να ανοίξει ο φωτοφράχτης µιας φωτογραφικής µηχανής, για να καταγράψει το φως, µια εικόνα και να τη µετατρέψει σε παγωµένη µνήµη, η φωτογραφία γίνεται ένας µοναδικός τρόπος εξωτερίκευσης αισθηµάτων και συγκινήσεων. Επειδή η φωτογραφία ως τέχνη και όχι ως ένα µέσο φευγαλέων και τυχαίων αντικατοπτρισµών, είναι η ίδια η στιγµή µιας αποτυπωµένης απουσίας. Καθώς ποτέ ξανά µια εικόνα δεν θα επαναληφθεί µε τον ίδιο ακριβώς τρόπο ή φωτισµό κι έτσι παραµένει καταδικασµένη σε µια χάρτινη ακινησία έκτοτε και για πάντα. Ο φωτογράφος καλείται να γίνει ο µύστης µιας µαγικής τέχνης µε στόχο την τυχαία αποκάλυψη της οµορφιάς, την ακαριαία σύλληψη ενός στιγµιότυπου, εκφράζοντας όλο τον εκλεπτυσµό των συναισθηµάτων του και µετατρέποντας τη φωτογραφική του µηχανή σε πλούσιο καλλιτεχνικό όργανο. Οι φωτογραφικές περιπλανήσεις του φωτογράφου απεικονίζουν τη διάθεσή του κάθε στιγµή, αλλά ταυτόχρονα καθορίζουν το βλέµµα του, τις γωνιές που εκείνο στέκεται για λίγο, καµιά φορά αναποφάσιστο ή διστακτικό, άλλοτε πάλι σίγουρο και διεισδυτικό, τον αισθητικό του προσανατολισµό και τις προεκτάσεις της γραφής του, µια και η φωτογραφία είναι ένα όργανο γραφής, µε το οποίο ο φωτογράφος συγγράφει µε έναν ιδιότυπο τρόπο το έργο του. Κύριος πρωταγωνιστής για µια σωστή φωτογραφία είναι το φως, αυτός ο αστάθµητος παράγοντας για κάθε φωτογραφική αποτύπωση ενός τοπίου, που έχει τη δύναµη να µεταβάλλει τα πάντα ανάλογα µε τις διαθέσεις του. Είτε πρόκειται για το κατασταλαγµένο φως του δειλινού, που µεγεθύνει τις αντιθέσεις και δηµιουργεί µια εικόνα ονειρικών αποχρώσεων είτε για το καταιγιστικό φως ενός γαλανού πρωινού, τα χρώµατα δυναµώνουν τις εντυπώσεις κι ο φωτογράφος πρέπει να βρει έναν τρόπο να συνδιαλεγεί µαζί του και να συνεργαστεί, αντισταθµίζοντας σε µια θαυµαστή ισορροπία τις δυνατότητες που του δίνει κάθε φορά. Η εικόνα αποσύρεται τελικά και ο νους του θεατή µένει να ταξιδεύει στο εικονιζόµενο τοπίο, κατανοώντας την οµορφιά που του δίνεται, σε ένα ταξίδι εικόνων, αισθητικών αποχρώσεων και χρωµατικών εντυπώσεων. Κωνσταντίνα Ζερβάκη
Πηγές: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81 %CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1 http://tbailavaila.blogspot.gr/2010/06/blog-post_16.html
Η φωτογραφία ως ευρέως διαδεδοµένη µορφή έκφρασης και αφήγησης Ίσως δεν το έχουµε συνειδητοποιήσει, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει συµβεί µία σηµαντική αλλαγή, που γίνεται όλο και πιο διαδεδοµένη στα εργαλεία που χρησιµοποιούµε για να αφηγηθούµε ιστορίες και να εκφραστούµε. Μέχρι πρόσφατα, ο τρόπος να “µιλήσουµε” για τη ζωή µας, τις ιστορίες µας, τα πράγµατα που µας κάνουν εντύπωση, τα συναισθήµατά µας ήταν µέσω του γραπτού ή προφορικού λόγου. Ο λόγος, γραπτός ή προφορικός, ήταν το εργαλείο που µαθαίνουµε στο σπίτι µας και στο σχολείο. Εναλλακτικές υπήρχαν βέβαια, αλλά ήταν κυρίως στην διάθεση των καλλιτεχνών ή των επαγγελµατιών δηµιουργών ή των επαγγελµατιών της επικοινωνίας: από φωτογραφία και βίντεο, µέχρι πιο παραδοσιακές µορφές καλλιτεχνικής έκφρασης όπως το γλυπτό, ο χορός, η µουσική κ.λ.π. Τελευταία όµως, όλο και πιο συχνά οι άνθρωποι χρησιµοποιούν φωτογραφίες για να πουν ιστορίες, για να εκφράσουν συναισθήµατα, ακόµη και θέσεις. Μία µατιά στο facebook, αλλά πολύ περισσότερο στο instagram1, όπου το κείµενο ακόµη και όταν υπάρχει έχει δευτερεύοντα ρόλο, θα σας πείσει για αυτό. Όλοι είχαµε την δυνατότητα να βγάζουµε φωτογραφίες εδώ και αρκετές δεκαετίες. Αυτό που έχει αλλάξει όµως είναι: 1.οι συσκευές: τα κινητά µάς δίνουν την ευχέρεια να βγάζουµε φωτογραφίες όποτε θέλουµε, χωρίς κόστος (για όποιον θυµάται το φίλµ…), µε µία συσκευή που έχουµε πάντα µαζί µας, 2. η δυνατότητα να µοιραστούµε τις φωτογραφίες µας εξίσου εύκολα, χωρίς κόστος, τη στιγµή που τις βγάζουµε, µε φίλους ή µε όλο τον κόσµο. Για τους περισσότερους από εµάς, η φωτογραφία ήταν ένα µέσο για να “απαθανατίσουµε στιγµές”: ένα βοήθηµα για τη µνήµη µας, όχι για την έκφρασή µας. Υπάρχει µεγάλη διαφορά της φωτογραφίας που τραβάει κάποιος για να µπει σε ένα άλµπουµ για να µπορεί να την δει µετά από µερικά χρόνια και αυτής που βγάζει για να την µοιραστεί ΤΩΡΑ µε τους φίλους του. Σήµερα, όλο και πιο συχνά, υπάρχουν άνθρωποι που αντί να γράψουν κάπου στο internet ότι ξεκινάνε ένα ταξίδι, ανεβάζουν µία φωτογραφία από το αεροδρόµιο. Αντί να προσπαθήσουν να περιγράψουν µε λόγια τα συναισθήµατα για το νεογέννητο παιδί τους, κοινοποιούν µία φωτογραφία του. Αντί να πουν ότι διασκεδάζουν σε ένα µπαρ, ανεβάζουν µία φωτογραφία του ποτού τους ή του κόσµου. 1
Instagram: εφαρµογή κοινοποίησης φωτογραφιών και βίντεο. Γιώργος ∆ασκαλάκης Μαρία Αβανίδη Βούλα Δασκαλάκη Γιάννης Αντωνογιαννάκης Γιώργος Γιαννουλάκης
Πηγή: http://blog.vrypan.net/
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ & ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ
Γιώργος ∆ασκαλάκης
Πηγή: http://coolweb.gr/digital-photo-camera/