Remy Bonjasky. God in Japan

REMY BONJASKY GOD IN JAPAN

Mabel van den Dungen

Remy Bonjasky God in Japan

Houtekiet / Amstel Sport Antwerpen / Amsterdam

© Mabel van den Dungen / Houtekiet 2008 Uitgeverij Houtekiet, Vrijheidstraat 33, B-2000 Antwerpen info@houtekiet.com www.houtekiet.com Omslag Herman Houbrechts Zetwerk Intertext, Antwerpen Foto omslag © Kaspar van ’t Hoff Foto’s binnenwerk © Archief Remy Bonjasky Foto p.102 © Kaspar van ’t Hoff ISBN 978 90 8918 006 3 D 2008 4765 12 NUR 491 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

No part of this book may be reproduced in any form, by print, photoprint, microfilm or any other means, without written permission of the publisher.

Inhoud

Proloog 7 Intro 11 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Het begin: ‘The rise’ 17 Aan de top staan en blijven 33 Een adelaarsjong tussen de schapen 39 Verliefd, verloofd, getrouwd en gescheiden 53 Het einde: ‘The fall’ 69 ‘Wat er ook gebeurt, jij gaat vechten’ 103 Als de echte mannen trainen 121 Team Bonjasky 135 Alles wat nog komen gaat 153 Epiloog 161 Bijlagen Chronologie K-1 165 Chronologische partijen 172 Dank 174

Proloog

okyo . Het zestigduizend koppige publiek juicht. Het vuurwerk knalt uit de staanders. Muziek uit de film Once upon a Time in the West van Ennio Morricone wordt zo hard de megahal ingeslingerd dat het de haren op je armen doet trillen. De toeschouwers staan half op van hun stoel om te kijken of Remy ‘the flying gentleman’ Bonjasky er al is. Op het gigantisch grote scherm verschijnt zijn afbeelding. Hij heeft een gaaf gezicht. Symmetrisch, prettig, verleidelijk maar niet gevaarlijk. Remy kijkt strak voor zich uit. Geconcentreerd en helemaal in zichzelf. Schaduwboksend loopt hij achter zijn trainer en coach aan. Hij weegt minimaal honderd kilo. Zijn bovenbenen, die onder zijn zwarte kickboksbroek met oranje vlammen uitkomen, zijn immens. Een schop van hem is voldoende om elk ongetraind lijf onherstelbare schade aan te doen. Toch huppelt hij soepel op en neer over een onzichtbaar touw, zich niet bewust van de wetten van de zwaartekracht.

In de ring staat zijn tegenstander onrustig te kijken naar zijn opkomst. Remy is een van de weinigen waarbij de muziek langzaam maar absoluut dreigend is. The flying gentleman heeft geen grote gebaren of verbale intimidatie nodig. Hier is een man, die komt om te winnen. Die zelf weet wat hij waard is en dat de komende minuten duidelijk gaat maken. Behoedzaam schopt hij zijn sportslippers uit. Zijn trainer houdt de touwen voor hem open, waardoor hij soepel in de ring stapt. Hij laat zich gewillig ontdoen van z’n -shirt waar groot zijn naam en die van zijn sponsor op staat. Z’n lijf is indrukwekkend.

Geen opgepompte en volgespoten spieren. Maar een topatleet, met buikspieren van een zeventienjarige en een torso waar menig chip-

T

8

REMY BONJASKY: GOD IN JAPAN

pendale jaloers op zou zijn. Alles aan zijn lichaam verraadt souplesse, snelheid en dynamiek. Als een katachtige, op de bal van zijn voeten, loopt hij door de ring. Hij kijkt zijn tegenstander niet aan, maar je voelt en ziet de spanning. Wachten, wachten, wachten. De helpers moeten uit de ring. Remy schudt nog een keer zijn armen los. De scheidsrechter haalt de mannen naar het midden van ring. De zaal wordt stil.

Z’n tegenstander probeert hem te provoceren door te dicht tegen hem aan te gaan staan. Hij gaat er niet in mee, maar kijkt strak naar de grond. Remy heeft geen tijd voor spelletjes. Dit is een grotemannensport, die gewonnen wordt als het er op aan komt. Rommelen in de marge is voor de mindere goden.

De gong klinkt. De scheidsrechter stapt achteruit en maakt een handgebaar dat de vechters kunnen beginnen. De zaal barst los. Ze willen bloed zien. De eerste paar seconden wordt er afgetast, maar dan komt er uit het niets opeens een trap naar het hoofd van zijn tegenstander. Je moet in slowmotion kijken, om te zien wat er precies gebeurt want het gaat zo snel als een cobra die zijn prooi attaqueert.

Z’n tegenstander is duidelijk aangeslagen en kijkt gedesoriënteerd naar zijn hoek. Zijn fans gillen fanatiek en gebaren druk dat hij zich om moet draaien en zijn handschoenen omhoog moet houden. De acht tellen zijn voorbij. Remy neemt een aanloopje en springt omhoog, waardoor zijn massieve knie recht op de kin van de tegenstander landt, die ter plekke in elkaar zakt. De scheidrechter haalt hem meteen van het slappe lichaam af en stuurt hem naar zijn eigen hoek. Een paar seconden daarna staat z’n tegenstander weer op, maar de hele wereld ziet dat hij niet beseft wat er de afgelopen paar minuten is gebeurd.

De scheidsrechter zwaait een paar keer met z’n armen om duidelijk te maken wat iedereen al weet; de partij is afgelopen. De zaal gilt en masse alsof ze allemaal zojuist een miljoen hebben gewonnen. Remy loopt naar z’n versufte tegenstander en omhelst hem. ‘Bedankt voor het mooie gevecht,’ zegt hij. De coach en de trainer van zijn tegenstander krijgen ook een handje en die feliciteren hem op hun beurt weer met zijn geweldige overwinning.

De scheidrechter haalt de twee vechters weer naar het midden van de ring. En gooit Remy’s linkerarm in de lucht. ‘And the winner is Remyyyyyyyyyyy the flying gentleman Bonjaskyyyyyyyyyyyy.’ De zaal wordt nu echt gek. Er komen glitters naar beneden. Mensen die er niet horen, maar wel graag gezien willen worden als er succes is, stap-

PROLOOG

9

pen in de ring. Remy is hun held. Hij is geweldig. En wij ook. Tranen vloeien. Hij kan er niets aan doen. Hij is gewoon zo verschrikkelijk blij. Zijn vrouw omhelst hem. Voor haar doet ie het. Hij krijgt een microfoon onder zijn neus geduwd ‘I love you all, thank you, thank you.’ De touwen van de ring worden weer van elkaar getrokken zodat hij er makkelijk uit kan stappen. Hij loopt wat strammer dan op de heenweg, maar voelt dat door de overwinningsroes zelf nog niet. Als een moedereend met haar kroost, loopt hij met een sliert fans terug naar de kleedkamer. Onderweg schudt hij iedereen de hand die dat maar wilt. Remy is van ons en wij van Remy. Een tv-camera volgt heel het schouwspel. Hij buigt zich voorover: ‘I love all my Japanese fans.’

En het is overduidelijk dat de Japanse fans van hem houden. Voor zijn kleedkamer komt de stoet tot stilstand. Journalisten verdringen zich, fotografen gaan voorbij aan de regels van fatsoen. Zijn vrouw en hij glippen zijn kleedkamer binnen, de rest moet buiten blijven. Hij gaat zitten op het plastic klapstoeltje dat klaarstaat. Zij schenkt wat te drinken in. Hij legt zijn hoofd op z’n knieën en slaat zijn handen voor zijn gezicht. Hij huilt. Een paar minuten later, drukt zijn vrouw z’n mobieltje aan zijn oor.

‘Hoi mam, het gaat goed. Nee, ik heb niets bezeerd en ik heb gewonnen.’ Het is stil aan de andere kant en dan zegt ze heel zacht in het Surinaams: ‘Daar ben ik blij om jongen, hoop dat je snel weer bij mij bent.’