Χριστίνα Γαλιάνδρα
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
ISBN: Σειρά: Διανυσματικά ποιήματα © ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ & Χριστίνα Γαλιάνδρα, 2018 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ ekdoseisdianisma@gmail.com
Χριστίνα Γαλιάνδρα
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΣΙΝΟΥ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΑΓΑΠΗ Με ρώτησαν τι αγαπώ και τους είπα τη θάλασσα γιατί κάνεις ταξίδια. Τα βουνά γιατί πετούν οι αετοί Τα δέντρα γιατί ξεκουράζουν στον ίσκιο τους. Με ξαναρώτησαν λες και δεν κατάλαβαν <<Αγαπάω και σένα Άνθρωπε>> , απάντησα. Γιατί κρυφά μου σκούπισες το δάκρυ. Δειλά μου έπιασες το χέρι κι όταν ξεχάστηκα μου θύμισες πως είναι όμορφη η ζωή. Και τότε σώπασαν. Με κοίταξαν κατάματα και χάθηκαν. Τα σημάδια τους όμως δεν έσβησαν . Μέσα μου τα κουβαλάω , να με ρωτάνε ξανά και ξανά , τι πραγματικά αγαπώ και τι είναι αυτό όπου την φλέβα μου συθέμελα ανταριάζει... ΑΔΕΙΟ ΠΟΤΉΡΙ Άδειο ποτήρι. Ζωή γεμάτη. Μες στα τσιγάρα ,τους καπνούς, τις διαδρομές. Άδεια καρδιά. Πικρή αγάπη. Μες στις παράνομες δικές μου επιλογές. Βαρύ σακάκι κι αν στους ώμους κουβαλάω και αν το βλέμμα μου στο χώμα το σκορπώ 7
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
μες στου μυαλού μου τον λαβύρινθο να ξέρεις όλους τους μίτους της ζωής μου κυβερνώ. Άδειο ποτήρι. Ψυχή φευγάτη. Πάνω στις στέγες των ψυχών ακροβατώ. Βαρύ σακάκι. θλιμμένο χείλη. κι άσε με τώρα όπως θέλω να την βρω.
8
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ Αγάπησε με αν τολμάς. Αν σου βαστά η ώρα. Σε προκαλώ αλύπητα στης μοναξιάς την μπόρα. Είναι καιροί ολέθριοι. Είναι καιροί μοιραίοι. Όλοι στη μάχη χάνονται. Χαθήκαν οι σπουδαίοι. Αγάπησε με σήμερα για αύριο για πάντα στου φόβου το ανάθεμα μη με γκρεμίζεις λάγνα. Λες πως επάψαν οι καρδιές να ορκίζονται μ αγάπη μα η δική μου μάτια μου δε σου μιλά με πλάνη. Αγάπησε με αν τολμάς. Στη φλέβα μου σε κρύβω. Μέσα στο χώμα της καρδιάς για σε τους σπόρους ρίχνω...
9
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ Κατά βάθος μπορώ να σου πω / πως θλιμμένη στο γέλιο υπάρχω / Πως βαδίζω μα δεν προχωρώ / και πως ζω δίχως πια να τολμάω / Κατά βάθος μπορώ να σου πω / πως στα χείλη την πίκρα φοράω / Τη στολίζω με λίγο κραγιόν / και στο στήθος καλά τη φυλάω / Κατά βάθος μπορώ να σου πω / λίγα λόγια σωστά μετρημένα / μα με κούρασε πια η σιωπή / και ζητώ φλυαρία με σένα / Κατά βάθος που λες στη ματιά /ρίχνω πέπλο με χρώμα καμένο / μα το βλέμμα μου μοιάζει ζεστό / με το δάσος μου μέσα κρυμμένο / Κατά βάθος μπορώ να σου πω / αχ αγάπη για σένα πονάω / μα φοβάμαι και τι ποια να πω / που σε μία χαρά δε χωράω /
10
ΑΝ ΣΕ ΛΕΩ ΖΩΗ Αν σε λέω ζωή είναι που μου χει λείψει της αγάπης φιλί που χαρίζει ζωή. Αν σε λέω χαρά είναι που δεν υπήρξε ούτε ένα λεπτό γέλιου και ξεγνοιασιά. Έλα κοντά μου λοιπόν και ορκίσου μη φύγεις όπως φύγαν οι μέρες δίχως Ανατολή. Έλα κοντά μου λοιπόν να ξεχάσω τη θλίψη και στα χείλη τα δυο να χαρίσεις στοργή. Αν σε λέω φωτιά χρόνια είχα ένα ψύχος και γυρνούσα συχνά παγωμένη στο πλήθος. Αν σε λέω γιορτή φώτα είχα σβησμένα ώσπου ήρθες εσύ κι όλα έχουν φωνή. 11
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ Έψαξα γωνιά να θάψω δάκρυα αλλά παντού σκουπίδια και πατημασιές. Έψαξα ουρανό να απλώσω όνειρα αλλά παντού μαυρίλα και τοπίο θολό. Έψαξα θάλασσα να ταξιδέψουν λόγια στα πέρατα μα δεν γίνονται πλέον ταξίδια. Κι αναρωτιέμαι... Χωρίς δάκρυα. Χωρίς όνειρα. Χωρίς ταξίδια. Πώς θα βαδίσει διάολε ο κόσμος? Πώς από το τώρα θα πάμε στο μετά χωρίς να έρπουμε? Δίχως να αφήνουμε το αίμα μας κατάχαμα να το πατάνε να το φτύνουν και να χαίρονται ?
12
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΑΝΟΙΞΗ Είπα ‘’Σ αγαπώ ‘’κι άνθισαν λουλούδια. Είπα ‘’Σε θέλω ‘’ και η γης χορτάριασε. Είπα ‘’Σε χρειάζομαι ‘’και φάνηκε η Άνοιξη. Ανθοστόλιστη. Με χείλη δροσερά. Με χέρια ορθάνοιχτα. Να σου στρώσε τα ρόδα της να βαδίσεις. Μέχρι και κείνη κατάλαβε πως έφτασε η ώρα ... ΑΠ΄ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΟΥ Καθρεφτίστηκα στο δάκρυ σου και έπεσα Γδύθηκα την αγάπη σου και πάγωσα Απομακρύνθηκα από τους χτύπους σου και δεν αναπνέω Άφησα το χέρι σου κι ούτε φτερό δε νιώθω να κρατήσω Δεν σου είπα ‘’σ αγαπώ’’και ξέχασα να μιλάω Σταμάτησα να ονειρεύομαι και πια δεν κοιμάμαι Τρώω αλλά δεν τρέφομαι Πίνω αλλά δεν ξεδιψάω Κι ότι τραγούδι κι αν πω πάλι σε θρήνο καταλήγει απ την ανάγκη σου....
13
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
ΑΠ’ ΤΟ ΣΕΝΤΟΥΚΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ Έχω τόσο πείσμα που μπορώ να σκοτώνω την αγάπη σου κάθε λεπτό Έχω τέτοιο θυμό που μπορώ να μαυρίζω το ουρανό σου συνέχεια Έχω τέτοια οργή που αν την αφήσω ανταριάζω τη μέρα σου Έχω τέτοια πίκρα που αν το θελήσω στα βουνά εξορίζω τα λόγια σου Μα δε χρησιμοποιώ τίποτα από όλα αυτά κι απ το σεντούκι της καρδιάς μου, βγάζω αγάπη μόνο για σένα. Έχω κέρματα πόνου στα χέρια μου που αν το ζητήσω αγοράζω χαμόγελο Έχω πέτρες αισθήματα κι αν μου αρέσει χτίζω τοίχο μπροστά μου απόρθητο Έχω γύμνια τέτοια που αν δεν ντραπώ μπορώ να την κάνω ρούχο για να κρύψω το φόβο μου κι έχω τόσο κενό που έστω κι αν λίγο σκεφτώ μπορώ να το κάνω γκρεμό για να πέσω. Μα δε χρησιμοποιώ τίποτα από όλα αυτά κι απ το σεντούκι της καρδιάς μου, ένα ουράνιο τόξο και ένα πίνακα πάθους βγάζω μόνο για σένα.. 14
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΑΥΡΙΟ Αύριο να φέρεις έναν καινούριο ήλιο. Καινούργιο φεγγάρι. Καινούργιο όνειρο. Ένα καινούριο σ αγαπώ. Καινούργιο φιλί. Και κάθε αύριο να κουβαλάς τα δώρα της ζωής στην έρημο της ψυχής μου γιατί καλύτερη όαση από τα χείλη σου δεν βρήκα... ΑΧ ΣΤΕΡΝΕ ΜΟΥ ΚΑΗΜΕ Κάθε μία στιγμή κάθε ένα φεγγάρι συγχωρώ τη ζωή που μακριά σε έχει πάρει. Ποιος να μπει και γιατί στην πικρή μου την σκέψη για να κόψει με μια την κλωστή που μας δένει. Κάθε ένα λεπτό ζωή έχω που χάνω. Τρέχω για να κρυφτώ μα και πάλι με χάνω. Κάθε βράδυ μιλώ με σκιές που σου μοιάζουν κι αν μ αγάπη μιλώ
15
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
συνεχώς με δικάζουν. Αχ στερνέ μου καημέ. Αχ φτωχό μου μαράζι. Που γυρνώ. Πως περνώ. τώρα πια δε σε νοιάζει. Αχ στερνέ μου καημέ. Αχ φτωχό μου μαράζι. Ένα δείλι θα βρω που ποτέ δε χαράζει. ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ Φύλλα. Φύλλα μοναξιάς. Δέντρα. Κάηκαν για μας. Ξέρα. Μα ποτέ στεριά. Ουρανός γαλάζιος. Χρώματα μουντά. Κι η συγνώμη. Λέξη ακριβή. Σε ποιανού το στόμα να χει γεννηθεί, Χέρια. Χέρια νεκρικά.
16
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Όνειρα. Τίποτα μετά. Έπεσε η ασχήμια. Να φανεί η ψευτιά. Πουθενά δεν έχει τώρα ζεστασιά. Κι η συγνώμη λέξη ακριβή. Ποιος να ξέρει πότε θα ειπωθεί. Έφυγε μ’ αγέρι. Σήκωσε πανιά. Άγνωστο θα μείνει που πηγαίνει πια... ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ Φύσα να διαλυθεί το νέφος που κάλυψε τον έρωτα. Χτύπα με γροθιές τον Άνεμο που απήγαγε την ανάσα μου και απείλησέ τον να τη φέρει πίσω. Όχι για μένα . Για σένα. Για να μπορείς να αναπνέεις το Είναι μου. ΓΙΑ ΣΕΝΑ Θα σβήσω για σένα του πόνου τα λόγια. Εικόνες του χτες που με θλίβαν για χρόνια. Κι όπου πατάς θα πατώ να σε βρίσκω. 17
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Πλανεύτρα καρδιά που στα μάγια σου σκύβω. Ποιά μοίρα στη μοίρα μου, είπε για σένα και δίνω εκείνα που είχα κρυμένα. Ποιά τύχη στη τύχη μου πάνω σ’ αφήνει κι η αγάπη σαν οίνος τα χείλη δροσίζει. Ποιές νύχτες μηνύσαν και ήρθες τη μέρα σαν ήλιος που δίνει το φως στον αιθέρα!
ΔΕ ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΛΆ Δε ζητάω πολλά. Μία δόση αλήθειας. Μιά σταλιά αγκαλιά δίχως ίχνος συνήθειας. Το φιλί στοργικό και με πάθος μεγάλο. Έναν έρωτα μόνο με αγάπη γεμάτο. Δε ζητάω πολλά κι είναι κρίμα στ΄αλήθεια τα δυό χέρια αδειανά να απλώνω στη μοίρα. Μα αυτή με γελά.Συνεχώς με εμπαίζει. Δίνει λίγη χαρά και μετά μου την κλέβει. Δε ζητάω πολλά κι απορώ τι θα γίνει. Ποιά απ’ τις δυό μας μπορεί ... Σταθερή πιά να μείνει.
18
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΔΕ ΘΑ ΜΕ ΒΡΕΙΣ Δε θα με βρείς μέσα σε δρόμους η στενά.. Ούτε στα μέρη που συχνάζαμε μονάχοι.. Δε θα με βρείς μες στου μυαλού σου την οδό.. Ούτε στη φλέβα της καρδιάς σου που χτυπάει.. Μέσα σε δάση θα με βρείς και σε κορφές... Σε εκείνο το απέραντο γαλάζιο... Στοιχειό μες στα στοιχειά θα αναζητώ της λύπης μου κρυσφήγετο μεγάλο.. Μέσα στις στάλες της βροχής.. Στα τσακισμένα φύλλα.. Σ΄όλες τις τούφες του χιονιού.. Στα έρημα λουλούδια.. Εκεί θα ζω αγάπη μου.. Εκεί και θα υπάρχω.. Της λησμονιάς το φάρμακο.. Πόσο διψώ να πάρω! ΔΕ ΣΕ ΧΟΡΤΑΙΝΩ Δε σε χορταίνω...Σα το νερό πάντα κυλάς... Δε προλαβαίνω... Ανατολή και Δύση μου... Νότε μου και Βορρά μου... Με σκόρπισες ....Με ένωσες... Στο κάθε άγγιγμά μου... 19
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Έξαψη,ρίγος,πάθος μου... Τέλος και κάθε αρχή μου... Εσύ αλλάζεις την ψυχή ... Που κρύβω στο κορμί μου... ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕΣ Δεν άντεξες αγάπη στο ξεροβόρι , στη βροχή. Κανείς δε σου δωσε το χέρι ούτε σε κράτησε ζεστή. Ποιά λόγια τώρα να πω για σένα. Ποιός θρήνος τάχα να σου αρκεί. Ποιό δάκρυ μέσα από το χώμα άνθος να βγάλει απ’ την αρχή. Δεν άντεξες αγάπη. Νύχτες κοιμόσουν μοναχή κ εγω που τόσο σε λαχταρούσα μ’ άφηνες άδεια και μισή. Ποιά λόγια τώρα να σου χαρίσω και ποιό τραγούδι να σου πω αφού δεν άντεξες αγάπη, μέχρι να έρθω να σε βρω.
20
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Δεν είμαι Δεν είμαι Δεν είμαι Δεν είμαι μου...
όμορφη...Εσύ με ομορφαίνεις. ήρεμη... Εσύ με γαληνεύεις. ονειρογέννητη... Εσύ μου πλέκεις όνειρα. ελπιδοφέρουσα...Εσύ τις ακουμπάς στα πόδια
Δεν είμαι Δεν είμαι φύσηξα. Δεν είμαι Δεν είμαι
βότσαλο ...Αλλά τη θάλασσά σου ταράζω. άνεμος... Αλλά στην έρημο της καρδιάς σου βροχή... Αλλά στο χώμα σου έπεσα κι άνθισες. λιοπύρι... Αλλά το σώμα σου καίω για ώρες.
Και γω...Υπάρχω...Μέσα από σένα ...Για σένα...
ΔΕΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ Δεν με ρώτησε κανείς πως τις νύχτες μου περνάω κι αν σε όνειρα μισά πίκρες, δάκρυα κεντάω. Δεν με ρώτησε κανείς αν μου λείπεις κι υποφέρω. Να του πω πως σ αγαπώ κι ότι άλλο δεν αντέχω. 21
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Δεν με ρώτησε κανείς πως το αίμα μου κυλάει να του ότι κ αυτό αντιδρά και σταματάει. Δεν με ρώτησε κανείς ούτε ένας που σε ξέρει να του πω αν με πονά πίσω πάλι να σε φέρει.
ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ Χτύπησα σε πέτρες βαδίζοντας. Πνίγηκα σε θάλασσες κολυμπώντας. Χάθηκα σε ανέμους πετώντας . Κι είπα ...Δεν πειράζει και ξεψύχησα . Και έμεινε το ‘’Δεν πειράζει ‘’να χτυπά την πόρτα σου. Να χαζεύει στο παράθυρό σου.Να ζητιανεύει το βλέμμα σου. Γυμνό.Χτυπημένο.Αλλά ελεύθερο. Σε ένα κόσμο πικρό ,ανελέητο ,πρόστυχο. Όταν σπάσεις με τη σειρά σου τα δεσμά και το θέλεις στο πλάι σου εκεί θα είναι ...κουλουριασμένο στην πόρτα σου... ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΩ Δεν προσκυνώ να ξέρετε. Τα χέρια σας δε γλύφω. Τη ξύλινη τη γλώσσα σας εγώ δεν την εγκρίνω. Μαζέψτε και τα κόκκαλα. 22
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Σκύλος σας δε βαστιέμαι. Και άντε μου να χάνεστε γιατί άλλο δεν κρατιέμαι. Δεν προσκυνώ σας φώναξα και πάρτε τα κουλά σας. Μολύνετε το Είναι μου με κάθε άγγιγμά σας. Κρατήστε και τα ψίχουλα που φέρατε να φάω. Εσείς θα τα χρειάζεστε καθώς παρατηράω. Δεν προσκυνώ. Δε γίνομαι. Και γνώμη δεν αλλάζω. Εγώ για αυτά που σκέφτομαι ζωή μου δε θα αλλάξω. Και επειδή ίσως σας τσάτισα... Πάρτε τη κεφαλή μου . Τους δίσκους να στολίσετε κι αφήστε τη ψυχή μου. ΔΕΝ ΦΩΤΙΣΑΝ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ Δεν φώτισαν τα αστέρια. Το ποτάμι δεν κύλησε και η μέρα δεν χόρτασε απ τον ήλιο αγάπη μου. Δεν άνοιξαν τα άνθη . Δεν τραγούδησαν τα πουλιά και τα στόματα σφράγισαν χίλιους όρκους αγάπη μου. 23
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Δεν διορθώθηκαν τα λάθη. Δεν ηρέμησαν τα πάθη κ η συγγνώμη κατέρρευσε στον κόσμο αγάπη μου. Δεν κοσκίνισαν τη σιωπή. Δεν υφάνθηκε η σκέψη κι οι πόνοι στα μαύρα ντυθήκαν αγάπη μου... ΕΓΙΝΑ Έγινα άνεμος. Ήλιος, βροχή. Βουνό, θάλασσα, κάμπος. Φωτιά, λάβα, λιοπύρι. Τα πάντα για ένα τίποτα και ένα τίποτα για τα πάντα. Έγινα ο εαυτός τους. Η αγάπη τους,η προδοσία τους. Το ρούχο που βάζουν. Που βγάζουν. Που το πετάνε. Η μάσκα που εκθέτει μόνο τα μάτια. Το χέρι που δίνουν. Η καρδιά που κρύβεται. Το άι σιχτίρ μέσα απ’ τα δόντια . Η ευχή που παραδίνεται στην αγκαλιά των αστεριών. Έγινα φύλλο,πέτρα,στάχυ. Ψίθυρος, δυνατή φωνή,εφιάλτης. Το πείραμα,το αποτέλεσμα η αιτία. Έγινα κι άλλο δε γίνομαι. Δε βαστά η ψυχή το βάρος της θλίψης. Δεν αντέχει την πίκρα του αύριο... 24
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΕΛΑ - Έλα κι η γη μου σείετε / Ο ουρανός μαυρίζει / Σύννεφο μαύρο άγριο ολημερίς γυρίζει / - Έρχομαι μάτια μου γλυκά κ ονείρου μου εικόνα / Τον φόβο πίσω μου πατώ γκρεμίζω τη διχόνοια / - Αντάριασε η θάλασσα μαζί με την καρδιά μου /Τις ώρες που σαι μακριά χάνεται η μιλιά μου / - Λίγο καρδιά μου κι έρχομαι /Προσέχω στο κατόπι /Μη με τρομάξουν άγριοι και στείροι μαύροι χρόνοι / - Έλα και σου υπόσχομαι ...όλα τα στερημένα στα δυο σου πόδια καταγής να τα ‘χεις σκορπισμένα... ΕΝΑ ΦΙΛΑΚΙ Δώσε μου ένα φιλάκι σε παρακαλώ. Φιλησέ με λίγο κάτω απ το λαιμό. Μην σκεφτείς τι ώρα είναι σε παρακαλώ. Άφησε με να σ αγγίξω έστω ένα λεπτό. Πέρασα χιλιάδες βράδια μες στη μοναξιά. Ήρθες κ άλλαξαν τα πάντα έτσι ξαφνικά. Δώσε μου ένα φιλάκι κάτω απ το λαιμό.
25
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Κι ας τον κόσμο να υπάρχει μες στον στεναγμό. Έλα μες στην αγκαλιά μου Σου ‘χω φυλαχτό. Την καρδιά μου που χτυπάει όταν θα σε δω. ΕΡΗΜΙΑ Έρημα μάτια προσπαθούν να εντοπίσουν τοπία χαράς. Χείλη μαραζωμένα ζητούν να ψελλίσουν λόγια αγάπης. Χέρια σκληρά ποθούν να αγγίξουν άνθη ελπίδας. Κανείς δεν τους είπε πως τα αστέρια έσβησαν. Ο ήλιος κρεμάστηκε κ η θάλασσα πνίγηκε. Κανείς δεν τους είπε πως πάψαν οι ανάσες οι χτύποι λιγόστεψαν και οι αγάπες ... οι λίγες αγάπες πληγωμένες γυρνάνε και άπορες... ΕΡΩΤΑΣ ΓΥΜΝΟΣ Ένας έρωτας γυμνός παραδώθηκε στα χέρια σου. Έκλεισε τα χείλη του και περίμενε το φιλί σου. Το χάδι στο σώμα του. Τον οργασμό στο κορμί του. Ένας έρωτας γυμνός παραδώθηκε 26
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
για να τον ντύσεις με τα χρώματα της κόλασης, με τις κλωστές των ηδονών σου. Ένας έρωτας γυμνός παραδώθηκε εκεί στην άκρη του κρεβατιού σου, μετράει τις ώρες που θα ξαπλώσεις δίπλα του, τις ώρες που τα λόγια σου θα γεννάνε κι άλλους έρωτες... Πρόστυχους και σπουδαίους Αλήτες και λόρδους... ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ Τρελάθηκε ο Έρωτας και της ψυχής μιλάει. ‘’Αν τύχει και με αρνηθείς. Αν τύχει και μ’ αφήσεις. Αν τύχει την καρδούλα μου από γκρεμό γκρεμίσεις. Να ξέρεις πως η μοίρα σου θα ‘ ναι η μοναξιά σου κι όλου του κόσμου τα καλά θα στέκουν μακριά σου’’. Τότε η ψυχή σοβάρεψε. Άφησε τα καπρίτσια κι αφού κεφάλι έσκυψε απάντησε στα ίσα. ‘’Εγώ για σένα Έρωτα θα σκάψω το Εγώ μου. Μερόνυχτα θα προσκυνώ να σ’ έχω στο πλευρό μου. Σαν τη βροχή που ενώνεται
27
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
για πάντα με το χώμα. Σαν το δαδί που καίγεται στου σκοταδιού το χρώμα’’ Τότε πιαστήκαν δυνατά στα χέρια με κουράγιο κι ορκίστηκαν στο πάντοτε να μείνουν δίχως άλλο. ΖΩ Ζήσε !!! μου είπαν Και φτιάξανε κρεμάλες. Βγάλαν μαχαίρια , πιστόλια και με οδήγησαν σε γκρεμούς. Ζήσε !!! Ξαναφώναξαν και βάλανε παγίδες Αλυσίδες στα πόδια. Λουκέτο στην καρδιά. Ζήσε !!! Είπαν με πείσμα. Ζω !!! Τους απάντησα Με ένα πιστόλι στον κρόταφο. Με ένα σχοινί στο λαιμό. Με την μέρα να μικραίνει και τον ήλιο εξόριστο. Ζω!!! Με μια ψυχή που χορταίνει με ψίχουλα. Με βήματα αργά ...ματωμένα. 28
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Με τα όνειρα να κοιμούνται στις λάσπες και δυο μάτια κενά , σκοτεινά , αδιάφορα. Πάψανε τότε Και γω συνεχίζω. Συνεχίζω ακόμα να ζω... Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ Η αγάπη μου για σένα δεν έχει χρώμα. Δεν έχει Πατρίδα. Δεν έχει λέξη. Είναι όλα τα χρώματα. Όλες οι Πατρίδες . κ όλες οι λέξεις πλεγμένες με χάρη. Η αγάπη μου για σένα δεν έχει όνομα. Δεν έχει ανάσα. Δεν έχει χτύπο. Είναι όλα τα ονόματα. Όλες οι ανάσες κ όλοι οι χτύποι σε έναν. Η αγάπη μου για σένα δεν έχει άρωμα. Δεν έχει γεύση δεν έχει αίσθηση. Είναι όλες οι γεύσεις όλα τα αρώματα κ όλες ο αισθήσεις του κόσμου σε μία. Η αγάπη μου για σένα δεν έχει ταυτότητα. Σαν έναν άγνωστο κυκλοφορεί στη γειτονιά σου. 29
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Σαν κλέφτης μπαίνει στο σπίτι σου κ ότι πολύτιμο δικό της θέλει να το κάνει. Η αγάπη μου για σένα περήφανη βαδίζει το δρόμο της καρδιάς σου. Την ανηφόρα του πόνου σου. Τα στενά της μοναξιάς σου. Η αγάπη μου για σένα για έναν και μόνο λόγο γεννήθηκε. Να πετάξει από πάνω σου τα πέταλα της θλίψης και να φυτέψει στο χώμα των καημών σου τ’ ακριβό λουλούδι του πόθου...
Η ΣΕΛΙΔΑ Θέλω να γράψω . Είπε το μολύβι. Θέλω να σβήσω ...Είπε η γόμα. Θέλω να μ αφήσετε ήσυχη είπε η σελίδα. Και αφέθηκε στο τσαλάκωμα του χεριού αγνή. Καθαρή. Κατάλευκη. Τώρα όλα τα μολύβια κ όλες οι γόμες είναι φαντάσματα με χείλη θλιμμένα. Μόνο εκείνη η σελίδα χαμογελάει. Ξέρει πως θα μείνει στην ιστορία σαν την σελίδα που δεν της επιβλήθηκε κανείς... 30
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΗΡΘΑ Ήρθα στον κήπο σου λουλούδια να μαζέψω. Μα ήτανε νύχτα και λιγάκι σκοτεινά. Αγάπη μου συχωράμε απόψε , νομίζω ότι έκοψα πολλά. Ήρθα μεσάνυχτα βαθιά στην ησυχία έτσι ελπίζοντας πως θα μαι μοναχή μα κάπου έστεκε στη μαύρη δυστυχία ένα φεγγάρι που κοιτούσε με στοργή. Έκανα τάχα πως δεν το ‘βλεπα καθόλου, άρχισα κόβοντας τα άνθη σου σκυφτά μα όπως έσκυψα μου έπεσε ένα δάκρυ που άμα το βρεις να του μιλήσεις τρυφερά. Ήρθα στον κήπο σου λουλούδια να μαζέψω. Μα ήτανε νύχτα και δεν έβλεπα καλά. Ένα φεγγάρι με κοιτούσε μ’ απορία να ξεμακραίνω και να φεύγω μακριά. Αγάπη μου συχώρα με απόψε ίσως σου στέρησα τα άνθη π’ αγαπάς όμως σου άφησα τις ρίζες να τις έχεις ώστε να ανθίσουν στην καρδιά που λαχταράς. ΘΕΛΩ Θέλω να φύγω , ψιθύρισα κ άνοιξαν πόρτες γίνανε δρόμοι φτιάχτηκαν πλοία. Θέλω να τα χω όλα κι ήρθαν στα πόδια μου φλουριά , μετάξια , όλου του κόσμου τα ασήμια. Θέλω ελεύθερα να αγαπώ κ άφησαν οι καρδιές να περάσω , οι ψυχές να βαδίσω ακούραστα. 31
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Θέλω να φτάσω στο Θεό, ρίξανε σκάλες , στρώσανε σύννεφα , μέριασαν άστρα. Θέλω να κρύψω των πόνων μου δάκρυα κ άρχισαν βροχές , καταιγίδες , αστραπόβροντα. Θέλω να ξεχάσω και η μνήμη έσβησε , γράφει απ την αρχή τα γεγονότα. Θέλω να φύγω , ξαναψιθύρισα κι άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες... Τώρα περιμένω να με εξετάσουν. Ίσως αυτή τη φορά , δεν θα με λένε πια τρελό... ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΠΟΨΕ Μιλάς για έναν θεό που δεν τον ξέρω. Μιλάς για θάλασσες που δεν έχω γνωρίσει. Μιλάς για βουνά για δρόμους για έρωτες. Πάψε αγάπη μου. Μη μιλάς άλλο και φίλα με. Για μένα είσαι πίστη αστείρευτη. 32
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Όλες οι θάλασσες. Όλοι οι δρόμοι. Όλοι οι έρωτες. Μη μιλάς και φίλα με. Θέλω κι απόψε να πεθάνω στην φωτιά σου.
ΙΔΙΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ Τόσες θάλασσες κατάπια. Τόσα πέλαγα. Τόσα βουνά . Κάμπους . Στεριές ατελείωτες . Κ ο κόσμος ίδιος κ απαράλλαχτος. Τόσα αστέρια καταβρόχθισα. Τόσους ουρανούς. Τόσες νύχτες . Τόσα φεγγάρια . Κομήτες ολόκληρους. Κι ο κόσμος ίδιος κ απαράλλαχτος. Τόσα λόγια κατασπάραξα. Τόσες πράξεις μισές. Κι ο κόσμος ίδιος κ απαράλλαχτος. Μόνο εγώ άλλαξα...
33
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ Κάθε φορά που δύει ο ήλιος χαμένη πάει η ευχή, λησμονημένο γυρνάει το δάκρυ και στα χείλη άξαφνα πεθαίνει το σ’ αγαπώ. Κάθε φορά που δύει ο ήλιος νιώθω μισή, του ζητώ να μην πάρει το φως που λάτρεψα , τις αχτίνες που ζήλεψα και τη θέρμη π’ ανάστησα τις ελπίδες μου. Κάθε φορά που δύει ο ήλιος δύει κι ο κόσμος μου. Με τα νυχτοπούλια να κοιτάνε περίεργα και τα δέντρα να λυγίζουν από τη θλίψη τους. Κάθε φορά που δύει ο ήλιος ένας θρήνος , ένας κλαυθμός και ένα ατέλειωτο ‘’γιατί ‘’ να με στοιχειώνει.
34
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
ΚΕΙΝΗ ΤΗ ΒΡΑΔΙΑ Έκλεισα τα μάτια Σφράγισα το στόμα Έθαψα τις σκέψεις Φόρεσα το άγνωστο Πήρα τα απαραίτητα Άρχισα να φεύγω Ψηλάφισα τους τοίχους Άνοιξα την πόρτα Βγήκα στο στρατί Ένιωσα τον ήλιο Άκουσα τους ήχους Γέμισα χαρά Στάθηκα στην πόρτα σου Έλυσα τα μάτια μου Κοίταξα αργά Είδα την ερήμωση Πρόσεξα μια λύπη σου Έφυγα ξανά
35
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Φαίνεται πως έλειπες Ίσως δεν κατάλαβες Γύρισα μισή Τώρα πια ανώφελο Ίσως και μοιραίο Πάντα να ρωτάω Λίγο αν μ΄ αγάπησες κείνη τη βραδιά... ΚΛΕΦΤΗΣ ΛΥΓΜΟΣ Ένας κλέφτης λυγμός στα ματάκια σου μπήκε. Αχ πλημμύρισαν πάλι τι σε πιάνει και κλαις... Μην πιστεύεις τι λέει ψεύτης είναι μεγάλος, να μας δει μαλωμένους πάλι επιθυμεί. Τα χειλάκια σου τρέμουν, ρίγος νιώθεις βαθιά. Μην το σκέφτεσαι κ έλα
36
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
να σε πάρω αγκαλιά. Ένας κλέφτης λυγμός μπήκε στην καμαρά σου να ξεχάσεις ζητάει τα δικά μου φιλιά. Μην πιστεύεις τι λέει ψεύτης είναι μεγάλος, να μας κάνει δυο ξένους πάλι επιθυμεί... ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΟΤΈ Άκαρπος ο κάμπος των ματιών σου. Άγονη η κοιλάδα των ονείρων σου. Στείρα τα βράδια σου. Και εγώ που δεν ξέρω τι να πω άλαλη μένω στο σύμπαν. Σήκωσες τείχη να μη μπει η ευτυχία. Μην περάσει ο έρωτας. Μη διαβεί η αγάπη. Έκανες τη ψυχή σου χαρταετό να φύγει να πετάξει, μα άλλος κρατάει μωρό μου το σχοινί. Όχι εσύ. Εσύ κρατάς μια θλίψη και ένα πέλαγος πίκρα. Έπεισες τα χέρια σου να μην αγκαλιάσουν. Αγκάθια παντού τους είπες. 37
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Ορμήνεψες τα μάτια σου να μην βλέπουν. Ασχήμια παντού τους ψιθύρισες. Και ποτέ δεν με είδες στο πλάι σου. Κάρφωσες τα φτερά σου . Φίμωσες τις ελπίδες σου. Και χάθηκες. Έτσι ξαφνικά... Χωρίς να αφήσεις σημάδια. Λες και ποτέ δεν έζησες. Λες και ποτέ η καρδιά σου δε χτύπησε... ΜΕ ΚΡΑΤΑΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΩ Με κρατάς και πηγαίνω φως μου ήλιε κ αυγή. Μέρα νύχτα βαδίζω όπου πας μόνο εσύ. Είναι άραγε ευχή μου η κατάρα βαριά του κορμιού σου το χάδι στη ψυχή μου βαθιά. Είναι άραγε αλήθεια της αγάπης σταθμός των χειλιών η αφή σου η πληγή, σπαραγμός. Είναι άραγε μοίρας σ’ ουρανό και στεριά
38
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
να αναπνέω μαζί σου δίχως φόβου σκιά. Με κρατάς και πηγαίνω σε ένα κόσμο τυφλό θέλω εσένα να έχω στη ζωή οδηγό... ΜΕ ΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ ΦΙΛΙ Έλα κ πάρε απ’ το κορμί μου την αλμύρα. Έλα στα χείλη να ακουμπήσεις την πνοή και κάθε λόγος που θα λες ζωή να έχει, αφροντυμένος με του κύματος φιλί. Έλα στα φύλλα της δροσιάς να περπατήσεις. Μες στου ονείρου τ’ ακρογιάλι να κρυφτείς κ όλους τους πόνους που φυλάς να τους κεντήσω με το βελόνι που στα στήθη σου κρατείς. ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Στις σταγόνες αίματος. Στην ανάσα αγάπης . Στα λεπτά της στιγμής του ‘’ Τετέλεσται ‘’και η ανθρωπότητα ξεγυμνώνεται. Θλίβεται. Καρδιοχτυπά. Για ποιόν στο σταυρό? Για μένα? 39
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Για σένα ? Για κείνους? Ο ουρανός ετοιμάζεται να σε καλωσορίσει και η γη ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά της για τον σπόρο αγάπης που ‘’έπεσε’’... ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ Μέσα στην θλίψη μου την τόση θα ρθω για λίγο να σε δω. Να σε φιλήσω στα δυο μάτια λίγο κουράγιο για να βρω. Μές στην ζεστή την αγκαλιά σου να κλάψω θέλω γοερά. Για όλες τις μπόρες τις φουρτούνες που μου ασπρίσαν τα μαλλιά. Μέσα στην θλίψη μου την τόση πόσες κουβέντες να ειπωθούν κι όταν τα χείλη μας σωπαίνουν πόσες αγάπες να σωθούν... ΜΗ ΛΥΠΗΘΕΊΣ Όταν θα ρθεί η βροχή μου. Σαν υψωθεί η προσευχή μου στα ουράνια. Τη στιγμή που θα ανοίγω τα βήματα στο χορό. Εσυ να μην κλάψεις. Καμία συγκίνηση μη νιώσεις. 40
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Κι αν στα χέρια σου ακούμπησα τα περιστέρια μου, μη λυπηθείς για τα ψίχουλα που δεν έριξες. Όταν φλόγες τυλίξουν το κορμί μου. Την ώρα που το πνεύμα μου δέσμιο θα κυκλοφορεί. Τη στιγμή που θα γκρεμίζομαι απ’ την κορυφή της αγάπης. Εσυ μην τρομάξεις. Καμιά λαχτάρα μη νιώσεις. Κι αν στα πόδια σου έφερα τον Παράδεισο μη λυπηθείς που προτίμησες τον Άδη. ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙΣ Μη με ρωτήσεις ποια είμαι. Είμαι η καμία. Ένα πρόσωπο χωρίς προσωπίδα. Μία λέξη χωρίς γράμματα. Μία νότα χωρίς μελωδία. Μη με ρωτήσεις πως είμαι. Κάποτε ήξερα. Τώρα δε γνωρίζω τα μάτια μου. Δε μιλάνε τα χείλη μου κι αυτή η καρδιά δε χτυπάει με γνώριμο χτύπο μου. Μη με ρωτήσεις τι είμαι. Είμαι το δέντρο που δεν ξεκουράστηκες. Το νερό που δεν ήπιες και ο ήλιος που δε ζέστανες το δέρμα σου. 41
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Είμαι σκιά στο μπαλκόνι της τύψης σου. Αερικό στο πεζούλι του πόνου σου και στα σκαλιά του ολέθρου σου ένα στοιχειό που ποτέ σου δεν πρόσεξες... ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ Βρήκα πεταμένη την λέξη’’ Αγαπώ’’ και την μάζεψα. Ήταν βρώμικη , τσαλακωμένη , σχεδόν αγνώριστη. Με ευλάβεια άρχισα να τη καθαρίζω. Κι αφού την γυάλισα την τρόχισα και την ομόρφυνα , στην χαρίζω. Να την βάλεις στο πέτο σου ,να βαδίζεις περήφανα. Γιατί εγώ τώρα ο πατέρας , η μάνα , ο αδελφός. Η νύχτα η μέρα και τ’ αγιόκλημα. Εγώ θα γεννάω τα όνειρα να τα ανασταίνεις και θα διώχνω τους εφιάλτες να κλείνεις τα βλέφαρα ήρεμα. Φίλε , συνάνθρωπε , συνοδοιπόρε της ζωής , εσύ το θαύμα. Για αυτό προχώρα... Κι αν ποτέ σου δειλιάσεις, το πέτο σου κοίτα και με μια αγάπη προχώρα αγέρωχα... ΜΙΣΩ Μισώ τις στιγμές που δεν λένε τίποτα. Τα φτερά που αρνιούνται να τα φορέσεις. Τους δρόμους που δεν επιτρέπουν να τους βαδίσουμε. Μισώ τις ανάσες που δεν χαρίζουν ζωή. 42
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Τα ξημερώματα που κρύβουν τον ήλιο. Τα δειλινά που διώχνουνε τα άστρα. Μισώ τα γιγάντια ‘’πρέπει ‘’. Τα χαζά χαμόγελα και τις δήθεν συμπάθειες. Μισώ που μισώ. Μισώ που λέω ότι μισώ. Μισώ που δεν μπορώ να κάνω αλλιώτικα... ΜΝΗΜΗ Είπα στη μνήμη μου να πάψει , να κολυμπάει στα βαθιά. Καράβια άδικα να κλαίει που δεν αράξαν σε στεριά. Είπα στη μνήμη μου πως φτάνει, μαχαίρια δίκοπα σκληρά, να μου καρφώνει κάθε μέρα στην πλάτη πίσω μου βαθιά. Της είπα τόσα κι άλλα τόσα. Πικρές κουβέντες και ψυχρές . Να πάψει πια να με δικάζει για όσα γίνανε στο χτες. Τότε με κοίταξε θλιμμένη. Ίσως με δάκρυ στη ματιά. ΄’’Θα φύγω ‘’ γύρισε και μου πε... μα θα ρθω σίγουρα ξανά... 43
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Μνήμη μου μη με λογαριάζεις, Κάνει ότι θέλει το μυαλό. Θύμα του είμαι κάθε μέρα δίχως ελπίδας πια σκοπό. Μνήμη μου πάλι σου ζητάω. Για αγάπες άλλο μη πονάς. Κοίτα ο ήλιος π ανατέλλει ίσως γεννήθηκε για μας.... ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Aυτά τα χείλη σου, πυρακτωμένα σίδερα που σημάδι αφήνουν στην καρδιά μου, με το φιλί να βγάζει ηδονές ατελείωτες κ αφού καώ και γίνω στάχτη θα παρακαλάω να ξαναγεννηθώ μόνο και μόνο για να μαι μια απ τις φωτιές σου... ΝΑ ΤΑΝΕ ΛΕΕΙ Να τανε λέει και να ερχόσουν με πυρωμένη την καρδιά στα δυο σου χείλη όλη η λάβα που θα μου κάψει την βραδιά. Να τανε λέει μυρωμένο και αγιασμένο το φιλί να άνθιζαν πάνω στο κορμί μου κλώνοι αγάπης μυστικοί. 44
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Να τανε λέει στ’ ακουσμά σου πόρτες να ανοίγουν στη ζωή, δρόμους να έφτιαχνε η αγάπη να τους βαδίζουμε μαζί. Να τανε λέει Χίλια χαμένα σ’ αγαπώ κι αφού τα μάζευες για μένα να ερχόμουν όλα να τα δω...
ΝΥΧΤΑΣ ΚΑΜΠΑΝΑ Σήμανε η καμπάνα της νύχτας . Μας καλεί να γονατίσουμε. Να έρπουμε για τα αθώρητα. Να παρακαλέσουμε για τα άστρα της. Να ικετεύσουμε για λίγη συμπόνια. Και κείνη, γυναίκα αμαρτωλή, κυλιέται στα σεντόνια της θλίψης μας, κυκλοφορεί γυμνή στο μελαγχολικό δέντρο που ξαποσταίνουμε και ζητάει την ευχαρίστηση αδιαφορώντας... Την ακούω την καμπάνα της. Χτυπάει πεισματικά εδώ και ώρα Πάλι διψασμένη για πρόστυχο έρωτα είναι. Για ξέσκισμα της σάρκας από ηδονή. Αλλά δεν πάω. 45
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Οργασμό από μένα δε θα γευτεί. Θα κρύψω τα δάκρυά μου στο χαλί του φεγγαριού και θα χαθώ. Δε θα μπω στο κορμί της απόψε. ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ Έναν άνεμο κλέφτη ερωτεύτηκα. Ήρθε ξαφνικά και τα πήρε όλα. Σκέψεις , λόγια , πόνους... Μπήκε αθόρυβα απ’ το φεγγίτη του νου και φύσηξε λήθη. Μ’ όλη του τη δύναμη πέταξε τα φύλλα των δακρύων μου κι όλα τα σκουπίδια των χρόνων μου πολύ μακριά. Ένας άνεμος αλήτης με ξελόγιασε. Σκέπασε το κορμί μου με την ανάσα του κι ανατρίχιασα. Γέμισε τη ψυχή μου δροσιά κι άρχισαν ρίζες αγάπης να φυτρώνουν. Τώρα κάθε μέρα περιμένω τα άνθη τους. Να στολίσω τα μαλλιά μου. Να γεμίσω τα χέρια μου. Γιατί άνεμος κλέφτης με πλάνεψε και σε άνεμο κλέφτη ανήκω... Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ Σιωπηλά ανοίγουν την πόρτα. Σιωπηλά θα τρέξουν. Σιωπηλά θα χαθούν. Για το ύστατο χαίρε .
46
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Για Για Για Για Για
το επανιδείν. ένα γαμώτο που δαγκώνει το είναι μας. σένα. μένα. όλους μας.
Ο ΠΑΛΙΑΤΣΟΣ ΕΓΩ Ο παλιάτσος εγώ στης ζωής σου το έργο φτάνει μόνο να βλέπω δυνατά να γελάς . Θα σου λέω αστεία και θα κάνω πολλά αρκεί να ‘χεις στα χείλη μοναχά τη χαρά. Κρατησέ μου το χέρι μη ρωτάς τι και πως στα σκοτάδια που ζούμε πάντα υπάρχει ένα φως. Ο παλιάτσος εγώ και εσύ μια αγάπη στης πληγής την αιτία αφησέ με να ζω. Ίσως να ναι γραμμένο στα αστέρια που πέφτουν να υπάρχω μονάχα γεννημένη για αυτό. Ο παλιάτσος εγώ στης ζωής σου το έργο φτάνει μόνο να δίνω μες στη φλέβα ζωή. Κι όταν πέφτεις για ύπνο στα κρυφά να ζητάω, αχ θεέ μου να έχω κι άλλη υπομονή.
47
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΟΙ ΕΝΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ Εμείς οι ένοικοι της γης. Οι ψεύτικοι αρτίστες των ενχώρδων. Οι οδοιπόροι λάθων δρόμων και στενών στα κύμβαλα χορεύουμε ερώτων. Εμείς των ζωντανών νεκρών οι κυνηγοί. Οι πεθαμένοι από χρόνια των ονείρων τι άλλο θέλουμε ακόμα πιο πολύ και οι ανάσες μας κινούνται εκτός ορίων. Εμείς οι απόγονοι του χτες και του προχτές. Οι ακροβάτες τεντωμένων παραδείσων. Πως κατορθώσαμε μια μέρα ξαφνικά να κατακάψουμε τα δάση όλων των νήσων. Εμείς τα άρρωστα μυαλά σ’ οστά κρανίου, τις κουρασμένες μας ζωές πως κουβαλάμε, δίχως να ξέρουμε που πάμε τι θα βγεί μ΄άγνωστες λέξεις στην καρδιά να περπατάμε. Εμείς οι ένοικοι της γης στου ποταμιού τη λήθη ξεδιψάμε κι ύστερα άπλυτοι μονάχοι και γυμνοί κάτω απ’ τον ήλιο μία μοίρα βλαστημάμε...
48
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΟΚΤΗΣΑ Κέρνα με θάνατο μ’ ένα φιλί σου. Χάρισε μου την αιωνιότητα με την αγάπη σου. Τίποτα. Τίποτα δεν είχα κι όλα τα απόκτησα και τα πάντα τώρα κρατώ στα ακροδάχτυλά μου ... ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΝ Δεν σκαρφάλωσα για να δω τη θέα. Δεν βούτηξα για να δω το βυθό. Δεν έτρεξα για να μετρήσω την απόσταση. Έκλεισα τον κόσμο στη χούφτα και τον σύντριψα. Την άνοιξα και τον φύσηξα να σκορπίσει. Να γίνει απ την αρχή. Γιατί δε γεννήθηκα για το τίποτα. Δεν βαφτίστηκα και δεν κοινώνησα για τα ύστερα. Έπιασα το άγγελο απ το φτερό και τον τράνταξα. Να πεις του θεού πως μια φορά εκείνος σταυρώθηκε αλλά εγώ δέκα , εκατό , χίλιες και πως αν εκείνος ψέλλισε ‘’ Γεννηθήτο το θέλημά σου’’ εγώ φωνάζω το δικό μου θέλημα να γίνει. Γιατί Θεός είμαι και γω. Θεός απ το θεό μου. Δάκρυ απ το δάκρυ του και λόγος απ το λόγο του. Έξω από ένα Παράδεισο βρίσκομαι. Τους κοιτώ και δε με βλέπουν τους ακούω και δεν με ακούνε. Ψάχνω κλειδιά μα δεν υπάρχουν κι όλα τα Δεν στην καρδιά μου ανασταίνονται. 49
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Αλλά δεν θα τα πω. Δεν θα τα ακούσω. Δεν θα τα ασπαστώ. Σκαρφάλωσα να γεμίσω τα πνευμόνια μου. Βούτηξα να δροσίσω τη σάρκα μου. Έτρεξα να προλάβω μα έφτασα στα σκαλοπάτια του χάους. Άγγιξα τον βωμό των ανέλπιδων στιγμών μου. Γονάτισα στην αιτία των πάντων μου. Ικέτευσα για τα κέρματα του πόνου να μην μου τα πάρει κανείς. Να μην αγοραστεί ποτέ η ευτυχία για τα χείλη μου και καμιά καρδιά μην πουληθεί να μ’ αγαπήσει. ΟΤΙ Ότι έδιωξες το γύρισα. Ότι πέταξες το μάζεψα. Ότι χάλασες το έφτιαξα. Ότι ξέχασες θυμήθηκα. ‘Ότι έβρισες τ’ αγκάλιασα. Ότι πάτησες το φίλησα. Ότι μάτωσες το γιάτρεψα. Ότι σκότωσες τ’ ανάστησα κι ότι έθαψες το άγιασα.
50
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
ΟΤΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ Ότι για σένα είχα γω στάχτη σκουπίδι ρημαδιό , φύλλο στον άνεμο στη μπόρα κερί που σβήνει πριν την ώρα. Όσα κρατούσα να σου πω τα πήρε ο χρόνος ο σκληρός , γέρικα τώρα και βουβά αργοπεθαίνουν στη γωνιά. Ότι για σένα είχα ‘γω γίνανε θρύψαλα σωρό , σπάσαν στα πόδια σου μπροστά σ’ ενός ονείρου τη βραδιά. ΠΕΣ ΜΟΥ Πες μου πως άκουσες τις πένθιμες καμπάνες. Τους θρήνους που αντήχησαν φρικτά. Πως ένιωσες να κόβεται η ανάσα και λόγια πως ψιθύρισες πικρά. Πες μου πως ράγισαν ακόμα και οι πέτρες. Πως σείστηκε συθέμελα η γη. Εκείνη την κατάμαυρη την ώρα Που έχασα ακόμη μια ζωή. Πως έκλαψες χωρίς ντροπή μαζί μου. 51
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Που θάφτηκα ξανά μες στη σιωπή και φίλα με να νιώσω λίγο ακόμα την γεύση σου στο ύστατο φιλί. ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΑΓΆΠΕΣ Πληγωμένες αγάπες μες στους δρόμους γυρνούν / Τους μιλάς δε μιλάνε τις κοιτάς δεν κοιτούν. Θε μου πόσο φοβάμαι / Ματωμένες γυρνούν. Στα σοκάκια των πόνων γιατρειά που θα βρούν . Θε μου άραγε ξέρουν πως δακρύζω για αυτές ή στο άδικο τρέχει της καρδιάς ο δρομεύς. Με ένα πρέπει στα χέρια να πεθαίνει αργά απ την πόρτα μου πάλι θα περάσουν ξυστά. Σα σκιά θα διαβούνε με το στόμα πικρό με τα μάτια γεμάτα μοναξιάς δειλινό. 52
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Θε μου πόσο φοβάμαι / Ματωμένες γυρνούν. Στα σοκάκια των πόνων γιατρειά που θα βρούν . Θε μου άραγε ξέρουν πως δακρύζω για αυτές ή στο άδικο πάλι θα πονάω σαν χτες. ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ Πόσο κοστίζει λίγο φως ? Έχω κάτι χαρτονομίσματα. Βρήκα και κάτι ψιλά. Πόσο να κάνει μία φλόγα ? Ένα άναμα στο σκοτάδι ? Πόσο κοστίζει ? Έχω ένα σπίτι κι ένα μικρό μποστάνι. Πόσο πες μου ! Έχω μια καρδιά . Να πάρ’την... και μια ψυχή έχω κι αυτήν μπορώ να σου δώσω. Για λίγο φως. Λίγο να δουν τα μάτια μου το πρόσωπό σου την ώρα που κλαίει. 53
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Γιατί ούτε αυτό δεν μπορώ να δω... Ούτε αυτό στο σκοτάδι των δυο χειλιών σου... ΡΑΝΤΕΒΟΥ Στο χωμάτινο δρόμο που θα βαδίσουμε ξυπόλυτοι. Κάτω από τον ήλιο με τα μαντήλια νοτισμένα απ’ τον ιδρώτα της αγωνίας. Κάτω από τα αστέρια να ξεστομίζουμε ευχές με ένα κομμάτι αγάπης στην καρδιά μας και ένα ποτήρι συγχώρεσης στη ψυχή μας. Ραντεβού στην πραγματικότητα και όχι στο όνειρο.Στη θλίψη και όχι στο χαμόγελο. Στις φωτιές που θα κάψουν τα πάντα. Κι αν κιοτέψεις ...Το χέρι μου κράτα. Πολλές φορές τη βάδισα την κόλαση...
ΡΩΤΗΣΑ Ρώτησα τ άστρα τ ουρανού σαν πέφτεις και κοιμάσαι με σκέφτεσαι μ αισθάνεσαι η μήπως δεν θυμάσαι. Ρώτησα μα δεν μίλησαν κ άρχισα να φοβάμαι πως απ’ το νου σου έφυγα τώρα που δεν μιλάμε. 54
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Κυρά μου εσύ πλανεύτρα μου ζωής μου ηλιαχτίδα έλα και γίνε γρήγορα του κόσμου μου πυξίδα. Ρώτησα τ άγρια βουνά αν μ αγαπάς Κυρά μου μα μόνο ο αντίλαλος απάντησε γλυκιά μου. Τώρα θα ζω μες στη σιωπή γέλιο σου που δεν έχω κι όλοι θα λένε , θα απορούν χώρια σου πως αντέχω. Κυρά μου εσύ σαν το κερί με άφησες να λιώνω δώσε μου μόνο ένα λεπτό και σώσε με απ το πόνο. Μη με ξεχνάς μη με θωρείς μονάχα για εχθρό σου εγώ θεό παρακαλώ να είμαι το πλευρό σου. Κυρά τα λόγια μου αυτά είναι τα τελευταία και κράτησε τα φυλαχτό σαν χρειαστείς παρέα. 55
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Σ΄ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΎ Σ αγαπάω πολύ με βροχή κ με ήλιο κι όσα έζησα χτες τώρα στήνω στον τοίχο. Ήρθε πια ο καιρός με μια αγάπη ν αρχίσω τις πληγές που κρατώ μία μία να κλείσω. Σ αγαπάω πολύ με χαρά και με λύπη. Φτάνει που σαι εδώ στης ψυχής μου τη δίνη. Μ ένα άγγιγμα μόνο με μια λέξη γλυκιά η καρδιά μου ανάβει κι όλα παίρνουν φωτιά. Σ αγαπάω πολύ με βροχή και με ήλιο κι όσα έζησα χτες τα μισώ και τα κρίνω.
56
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Σ’ ΑΓΑΠΩ Σ αγαπώ σε ουρανό κ γη Σε στεριά και θάλασσα Σε παράδεισο και κόλαση κ σ αυτή τη ζωή δίνομαι όπως δίνονται οι παραδομένοι. Άνευ όρων Για τις άλλες ζωές δεν ξέρω Δεν ορκίζομαι Ίσως να διαπραγματευτώ μαζί σου πιο σκληρά και να μην εγγυηθώ για τίποτα. Για αυτήν μόνο μιλώ που με ένα σου βλέμμα καίγομαι και σ’ ένα φιλί σου δροσίζομαι.
ΣΑΝ ΦΥΓΕΙΣ ΕΣΥ Ποιος θεός να σε σβήσει εσένα. Ποιανής μοίρας τ’ αδράχτι μπορεί... Ποια καρδιά την καρδιά μου να κλέψει και ποιο φως να φωτίσει πτυχή. Ποια σκιά στη σκιά μου να δέσει. Ποια ψυχή στη ψυχή μου να μπεί. Ποιες κουβέντες να στάξουν στον πόνο όταν λείπει δική σου φωνή. Ποια ιδέα ζωή μου να γίνει. Ποιος σκοπός να ορίζει χαρά. Ποια ανάσα να καίει τα βράδια. 57
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Όταν στέκεις εσύ μακριά. Ποιο αγέρι δροσιά να φυσήξει. Ποια βροχή να μου βρέξει τη γη. Ποιος χειμώνας και ποιο καλοκαίρι θα με νοιάξει σαν φύγεις εσύ. ΣΑΡΚΑ Σάρκα της σάρκας σου να γίνω. Δέρμα ανάγλυφο λεπτό. Τις αντοχές μου να τεντώνεις. Σ’ άχραντο πόθο μυστικό. Μέσ’ απ’ τους πόρους σου. Κι εγώ να ανασαίνω. Ζωή να κλέβω απ’ την ίδια τη ζωή. Και πάντα να υπάρχω στο κορμί σου. Κερδίζοντας παράδεισο στη γη.
ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΗΜΟ ΣΤEΚΙ Σε ένα έρημο στέκι που ζήσαμε κρύα βράδια και νύχτες ζεστές, καθισμένοι σε κάποιο παγκάκι πόσες πίκρες κεντήσαμε ωχρές... Μα το βλέμμα σου πάντα το έριχνες, σαϊτιά που τρυπά την καρδιά, στα δυο χείλη μου που ταν θλιμμένα απ του κόσμου την άδεια αγκαλιά... 58
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Ποια κρυφή μου ελπίδα να δώσω. Να μιλήσω σε ποιόν και γιατί. Της πικρίας μαντήλι δεν έχω και μονάχη θα κλείσει η πληγή... Σε ένα έρημο στέκι που ζήσαμε να μετράμε χιλιάδες φιλιά να πηγαίνουν στ’ αλήθεια χαμένα δίχως να βρουν ανθρώπου γωνιά...
ΣΕΛΗΝΗΣ ΧΑΔΙ Του φεγγαριού ανασεμιά χάθηκε ένα βράδυ κ έμεινε η νύχτα άψυχη χωρίς ζωής σημάδι / Πού να γυρνάει άραγε ποιος να την έχει τώρα και που να ψάξω να τη βρω στου σκοταδιού την ώρα / Του φεγγαριού περπατησιά δε βρίσκεται στ’ αστέρια Πήρε τη στράτα μοναχό κι αλλού διαβαίνει τώρα / Άν τύχει και στην πόρτα σου έρθει και κάνει στάση πες του πως τίποτα στη Γη δεν γίνεται με τάξη /
59
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Πες του πως άνθρωποι δειλοί κλέβουν αυτό που θέλουν αφού δεν το κατάφεραν άξια να το έχουν / Πες του πως έπλασε ο θεός με χώμα τις καρδιές μας κι ότι στο χώμα θάβονται όλες μας οι στιγμές μας / Πες του και άλλο δεν μιλώ, πίσω να ρθεί, να τρέξει, των στεναγμών μου πρόσωπα ζητάω να μου φέξει / Του φεγγαριού ανασεμιά χάθηκε ένα βράδυ και έμεινα μόνη κ ορφανή χωρίς σελήνης χάδι. ΣΚΕΦΤΗΚΑ Σκέφτηκα να φύγω αλλά έρχομαι. Να κρυφτώ για λίγο όμως φαίνομαι. Να πετάξω είπα σε μέρη πιο ζεστά. Ξέχασα και πάλι ζω χωρίς φτερά. 60
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Σκέφτηκα να έρθω σ’ αγαπώ να πω μα δεν έχω λόγια κι έτσι δεν μιλώ. Να σου δείξω είπα πόνους και καρφιά αλλά είναι μέσα στη ψυχή βαθιά. Σκέφτηκα πως τίποτα τίποτα δε ζω. Τίποτα δεν γίνεται άμα δε σε δω. Γέμισαν τα μάτια μου αλμυρό νερό πνίγηκε η καρδιά μου, τώρα την πενθώ. ΣΚΙΑ Τη σκιά σου ζωγράφισα. Μη ρωτάς το γιατί. Αν παντού την πηγαίνεις θέλω να ‘ ναι λαμπρή. Σκοτεινή την θυμάμαι μα και λίγο ωχρή, έτσι πήρα το θάρρος να μην στέκει μουντή. Στα δυο χείλη χρωμάτισα ένα γέλιο καρδιάς και για ρούχο της μόνο πορφυρό της χαράς. Έναν ήλιο της φόρεσα στο κεφάλι ψηλά και στα πόδια σου 61
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
κάτω τις ευχές που ζητάς. Τη σκιά σου ζωγράφισα, μη ρωτάς το γιατί. Ίσως το ‘χω ανάγκη τελικά πιο πολύ. Στα δυο χέρια σου έπλεξα τον ιστό της ζωής . Να πιαστούνε τα θέλω κι όχι λόγοι φυγής. Γύρω έβαλα τοίχο μη σ ‘αγγίξει κανείς. Και έναν δρόμο μονάχα για να ‘ρθείς να με βρείς. Τη σκιά σου ζωγράφισα. Μη θυμώσεις για αυτό. Άλλον τρόπο δεν είχα να σου πω ‘’Σ’ αγαπώ’’. ΣΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΣΟΥ Στα σκαλοπάτια σου αφήνω την καρδιά μου κι όλα τα χρόνια που ‘χω ζήσει μοναξιά. Στο παραθύρι σου κρεμώ τα δάκρυά μου κι όλους τους πόνους που ‘χω πάρει αγκαλιά. Να μην τρομάξεις σαν τα δεις αυτό το βράδυ. Ούτε από λύπηση κοντά μου να βρεθείς. Εγώ συνήθισα στο κρύο στο αγιάζι εσύ να ντύνεσαι καλά μην μαραθείς. Στα σκαλοπάτια σου απλώνω τη ζωή μου. Να την στεγνώσω από θάλασσες πικρές. Στο παραθύρι σου κρεμώ χίλιες ανάσες. Χίλιες να γίνουνε για σένα προσευχές. Να μην τρομάξεις σαν τις δεις αυτό το βράδυ. Ούτε από οίκτο ‘’σ’ αγαπάω ‘’ να μου πείς. 62
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Εγώ γνωρίζω από χρόνια το σκοτάδι για σένα νοιάζομαι αν κάποτε δεν δεις. ΤΑ ΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΟΥ Τα μάγια της αγάπης σου ετούτα φταιν για όλα. Που με κρατούν μερόνυχτα στου στήθους σου τ αλώνια. Στα δυο σου χείλη κρέμομαι. Γκρεμίζομαι και πέφτω. Κι από τη μέθη του κορμιού παραπατώ και τρέμω. Στο ορκίζομαι στον θάνατο όπου κορμιά νεκρώνει πως μόνο η αγάπη σου απ όλα με λυτρώνει. Στο ορκίζονται τα μάτια μου στο φως που ξημερώνει άλλη καρδιά από σένανε καρδιά μου δε ζυγώνει. Τα μάγια της αγάπης σου Τα ξόρκια των χεριών σου με πλάνεψαν με έδεσαν και τώρα λιώνω εμπρός σου. 63
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΑ ΟΡΙΑ Η ζωή μου να κρέμεται σε μία κλωστή και συ να πετάς τα νήματα του κόσμου αδιάφορα. Η ψυχή μου να τεντώνεται να φτάσει λίγο πιο ψηλά και συ με τα λόγια να φτιάχνεις τοίχους θεόρατους. Το δάκρυ μου να ξεπλένει το μακιγιάζ μιας ημέρας και συ να στολίζεις τις νύχτες με ψεύτικα αρώματα. Η ζωή μου. Η ψυχή μου . Το δάκρυ μου. Μια φωτιά και τα έκαψα.... Μια βουτιά και τα έπνιξα... ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ Του ουρανού μου προσκύνημα και της γης μου μετάνοια. Των βουνών μου παράκληση και της θάλασσας τάμα. Των χεριών μου το άνοιγμα. Της καρδιάς μου την άπλα. Των ματιών μου το κοίταγμα και της σκέψης μου αύρα. Της αγάπης το άναμα. Του κορμιού μου τη λάβα. Ενός πόθου το άγγιγμα. Ηδονής μου ανάσα. 64
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Πάρτα όλα χαλάλι σου. Κάντα όλα δικά σου, πριν ο χρόνος ο άσπλαχνος τα σκορπίσει μπροστά σου.
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΤΑ ΦΥΛΛΑ Κοινώνησα Θλίψη. Μετάλαβα δάκρυ. Αλλά χάθηκα στην ένωση. Λάτρεψα τη ζωή. Πόθησα την αγάπη. Μα σε στείρα γη περπάτησα. Κατάλαβα τον κεραυνό. Μετέφρασα τη βροχή. Στη σιωπή με κοίταξα κατάματα. Τώρα όμως που πέφτουν τα φύλλα, αν γίνεις άνεμος ... Πρόσεξε !!! Δεν έχουν ακόμα πεθάνει -
ΥΠΝΟ ΓΛΥΚΟ ΕΠΙΘΥΜΩ Μη με σκουντάς. Άσε στη νύχτα να ακουμπήσω καταχνιά μου... Και υγρασία που γεννήσανε τα μάτια... 65
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Μη μου μιλάς... Μες στη σιωπή μου κούφια λόγια να υπολθάψω... Κι όπως κοιμάμαι να ονειρευτώ... Πως τίποτα δεν είναι όπως φοβάμαι... Ύπνο γλυκό επιθυμώ... Εκείνον που τα βρέφη κυριεύει... Κι όταν ξυπνήσω και πλυθώ... Ζωή κανείς να μην μου κλέψει... ΦΑΝΤΑΣΜΑ Όχι! Δεν είμαι! Μη με κοιτάς! Ακόμα κι αν μοιάζω εσύ να γελάς! Δεν είναι δουλειά σου να ψάξεις να βρεις. Πνεύμα αν είμαι η ύλη ψυχής. Έτσι θα υπάρχω. Παντού θα γυρνώ. Σε κόσμο ανθρώπων , σκιά των σκιών. Μ΄αυτούς θα γελάω, μ΄αυτούς θα πονώ. Νεκρή ζωντανή στο μυαλό τους θα μπω. Μη με φοβάσαι! Υπήρξα καιρό. Άνθρωπος μέγας με μπόι μικρό. Κουράστηκα όμως. Παντού μοναξιά. Κι αν φάντασμα μοιάζω ... Καρδιά μου χτυπά !
66
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ Φοβάμαι να αγαπήσω. Τρέμω στα χείλη να πάρω φιλί. Αλίμονο. Ποιας μοίρας τη μοίρα σέρνω. Ποιας νύχτας το όνειρο κλέψαν. Πόσα αστέρια γκρεμίσαν ξανά? Θανατηφόρο ριζικό κυλά στις φλέβες. Ποια καρδιά να πλανέψω. Από ποια καρδιά να κλεφτώ. Έξω από την πόρτα κυκλοφορεί ο θάνατος. Μέσα στα σπλάχνα μου κουρνιάζει η ζωή... ΦΟΡΕΣΑ Φόρεσα πέτρινη καρδιά. Είπα κουράγιο στα όνειρά μου. Βγήκα στη νύχτα μοναχή για να σκεφτώ τα βήματά μου. Τι να τα κάνω τα φιλιά κι όλα τα χάδια στο κορμί μου πούλησες έτσι ξαφνικά ότι σου έδωσε η ψυχή μου. Φόρεσα κόκκινο κραγιόν. Μην το ματιάσω Παναγιά μου. Κρύβει στα χείλια τον καημό του έρωτα θλίψη, στεναγμό. 67
ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ
Λόγια, κουβέντες ,μαχαιριές. Πένθιμα ρούχα στην ψυχή μου. Κανένα χρώμα δεν μπορεί να δώσει φως μες στη ζωή μου.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΠΡΌΛΑΒΑ Γεννάω... Κάθε ώρα , κάθε στιγμή , γεννάω.. Σκέψεις ιδέες συναισθήματα. Πότε με πόνο πότε με ευκολία. Έχω βέβαια και τις απώλειες. Η θνησιμότητα βλέπεις είναι σε μεγάλο βαθμό. Εγώ τα φέρνω στον κόσμο κι ο κόσμος τα σκοτώνει. Ψυχρά , σκληρά , ανελέητα.. Αλλά δεν το βάζω κάτω. Κι ότι μου μένει τ’ αναθρέφω μ’ αγάπη. Έτσι , για κόντρα στο θάνατο... Που με την πνοή του προσπαθεί να με φοβίσει. Λες και δεν γνωρίζω πως κάποτε θα με καλύψει με τα μαύρα φτερά του... Αλλά μέχρι τότε ... Μέχρι την άγνωστη στιγμή επίσκεψής του... Εγώ θα συνεχίσω να γεννάω. Κι όταν έρθει , θα τον κοιτάξω μέσα στα μάτια και θα του πω... ‘’Δεν με πειράζει ! Φτάνει που πρόλαβα ζωής φωτιά να ανάψω...’’ 68
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΧΑΙΡΟΜΑΙ Που προλαβαίνω τον ήλιο πριν παίξει στο ουράνιο πάρκο. Που βλέπω το σκοτάδι πριν απλώσει πυκνό. Που δρομέας της σκέψης είμαι και τρέχω. Που χάνω αντί να χάνομαι και βρίσκομαι χωρίς να χαθώ. ΧΑΡΥΒΔΕΣ ΣΚΥΛΕΣ ΠΑΝΤΟΥ Σε σώμα ανθρώπου με σώμα φιδιού. Καλά σου μιλάνε μα πίσω γελούν. Στους κάκους ανθρώπους. Σε κάκους καιρούς. Τρίζει η καρέκλα και που θα βρεθούν ? Μ’ οργή και μανία κοιτάν να σωθούν. Χάρυβδες.Σκύλες. Σας ξέρω καλά. Διαίσθηση τέτοια που δε με γελά. Είναι η οσμή σας πολύ δυνατή. Βρωμά η ανάσα κι η σάρκα μαζί. Προσέξτε με τώρα. Ευθύς σας κοιτώ. Η φύση γεννάει καλό και κακό. 69
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Κι αφού σας σιχτίρω γνωρίζεται ποιά... Πλευρά θα στηρίξω μ’ ανθρώπου καρδιά. ΧΑΜΗΛΩΝΩ Χαμηλώνω τον τόνο της φωνής μου γιατί ο λόγος μου κόβει στα δύο. Χαμηλώνω το βλέμμα γιατί στα μάτια μου σπίθες φουντώνουν. Χαμηλώνω το μπόι μου γιατί αν το αφήσω σκιά σου θα γίνει φριχτή. Χαμηλώνω. Κι έτσι κρύβω το θηρίο που βρυχάται μέσα μου. Που ζητά να τραφεί με τον τρόμο σου. Να χορτάσει με την αγωνία σου. Χαμηλώνω... Κι ενώ ξέρω πως μπορώ... Προς το παρών... Χαμηλώνω... ΧΡΟΝΕ ΑΤΙΘΑΣΕ Σαν αγέρας χτυπάς το παράθυρο της καρδιάς μου. Τις χαρές σαν φύλλα στους δρόμους τις σκορπάς κι όλα τα δάκρυα στον κήπο της μοναξιάς μου τα κρατάς για να ποτίζεις τα άνθη τις λύπης μου. 70
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
Χρόνε ατίθασε. Χρόνε αδίστακτε. Φονιά των ωρών μου. Γεννάς τα λεπτά και τα θανατώνεις κι ας έχουν ακόμα τον ομφάλιο λώρο κληρονομιά τους. Περνάς από μπροστά μου με το χαμόγελο της ειρωνείας. Με το βλέμμα του νικητή ενός αγώνα άνισου. Χρόνε Άχρονε. Χρόνε αδιάκοπε. Δούλος σου είμαι μικρός. Το γνωρίζω. Το βλέπω. Το νιώθω. Μα ελέησε με. Κάνε τις αλυσίδες μου ελαφρύτερες. Δώσε στα χέρια μου περισσότερη κίνηση και επέτρεψε στην πέτρα της καρδιάς σου να χαράξω το όνομά μου.
ΧΡΩΜΑΤΑ Και εμφανίζονται χρώματα... Σαν εκείνα που βγαίνουν μετά τη βροχή. Να θυμίσουν πως καμιά σκιά δεν μένει για πάντα. Πως η ματιά μας απ’ τη μιά στιγμή στην άλλη 71
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
γεμίζει Ουράνια τόξα. Το μόνο που μένει είναι να διαλέξουμε. Εκείνο που ταιριάζει στην πνοή μας. ΧΤΥΠΟΣ ΑΤΙΘΑΣΟΣ Παρατηρώ έναν χτύπο καθώς ακροβατεί στα βλέφαρά σου. Είναι τόσο χαρούμενος που δεν άντεχε στη φυλακή ενός στήθους. Δραπέτευσε κρυφά για να φυλακιστεί στο όνειρο. Στο δάκρυ. Στη ρυτίδα. Τίποτα δεν μπορεί να πείσει τον χτύπο αυτόν πως μπορεί να ζήσει σε ένα ανοιγόκλειμα της καρδιάς. Σε ένα απλό δρομολόγιο ζωής. Είναι ατίθασος μα όχι άγριος. Ανυπάκουος μα όχι ασεβής. Είναι ο χτύπος μου. Εκείνος που γεννήθηκε από τα σπλάχνα της αγάπης σου ένα απόγευμα. Μια νύχτα. Μια ημέρα. Που τον βάφτισα έρωτα. Τον μετάλαβα αιωνιότητα. Τον έντυσα πίστη. Κι ορκίστηκα να τον κοιτάω ώρες , καθώς στα βλέφαρα τον θάνατο νικάει...
72
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΒΛΕΜΑ ΣΟΥ Έξω απ’ τον κόσμο των ματιών σου, άνεμος , θύελλα, βοριάς. Ένας αέρας παγωμένος σκορπάει φύλλα μοναξιάς. Έξω απ΄τον κόσμο των ματιών σου, καράβια άδεια και βουβά, κι ας είναι η θάλασσα μεγάλη να ταξιδέψουν μακριά. Έξω αγάπη μου από σένα και μακριά σου στο κενό κάθε ανάσα μου χαμένη στου χρόνου τ’ άγριο καιρό. Θολό το δάκρυ κατεβαίνει πλαγιάζει άφοβα τη γη, ελπίζει άνθος να φυτρώσει μην πάει χαμένο στη ζωή. Έξω απ’ τον κόσμο των ματιών σου τίποτα ,τίποτα αγνό, όλα μειδίαμα και πόνος μα δεν τολμάω να στο πω...
73
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΨΑΧΝΩ Ψάχνω να βρω τόσο καιρό ένα σημάδι. Ένα πετράδι σε μια λίμνη θολερή. Να ρθω σε σένα να το δώσω για να ξέρεις. Πως θα είμαστε μαζί για μια ζωή. Ψάχνω μια λέξη πικραμένη να στη χαρίσω μια στιγμή. Να μην κοιμάται μαραμένη αλλά στης σκέψης σου την πέτρινη σχισμή. Ψάχνω κι όλο αναρωτιέμαι τι να αξίζει πιο πολύ όμως στο ίδιο καταλήγω... Ένα δικό σου ολόγλυκο φιλί.
74
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ
ΩΚΕΑΝΟΣ ΗΔΟΝΗΣ Καίει το σώμα μου στην καυτή σου ανάσα. Ενώ τα υγρά φιλιά σου... Κύματα που απλώνονται στην ακτή του πόθου μου. Κλείνοντάς με σε έναν Ωκεανό Ηδονής να χάνομαι...
75
Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ & ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΉΘΗΚΕ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 2018