ப�ொருள் இத�ோ இருக்–கின்–றது, பெற்–றுக் க�ொள், கண்–ட–ப�ோதே இது ஒரு அற்–புத – ப்–ப�ொ–ருள் என்று நீ கூறி இப்–ப�ொ– அண்–ணல – ார் நேரே நின்–றார் அம–ர–ரும் ழுதே வந்து அருள்–பு–ரி–வா–யா–க–’’ என்ற ப�ொருள் விசும்–பில் ஆர்த்–தார்–’’ வரு–கிற – து. ‘இந்தா!’ என்–பது ஒரு மிக அரு–மையா – ன க�ோயி–லில் குங்–கிலி – ய – க்–கல – ய – ன – ா–ரின் உரு–வச்– பிர–ய�ோ–கம். ‘இத�ோ உளது, பெற்–றுக் க�ொள்’ சிலை அமைக்–கப்–பட்–டி–ருக்–கி–றது. என்று நேரே கூறு–வ–தாக அமைந்–துள்–ளது. க�ோயி–லின் மேற்–கில் ஏழு நிலை–கள் க�ொண்ட ‘‘இந்தா! மயில்–வா–கன – ர் சீட்–டிது, வந்–தா–ளுவ – ம் ஒரு க�ோபு– ர – மு ம், கிழக்– கி ல் ஜந்து நிலை– க ள் நாம் என வீக்–கிய சிவ–நீ–றும்...’’ என்று சிராப்–பள்– க�ொண்ட மற்–ற�ொரு க�ோபு–ரமு – ம் உள்–ளன. மேற்கு ளித் திருப்–பு–க–ழில் வரும் வரி–களை இப்–பா–டல் க�ோபு–ரம் அரு–கில் பதி–னாறு கால் மண்–ட–ப–மும், நினை–வு–றுத்–து–கி–றது. நாக கன்–னிகை தீர்த்–த–மும் உள்–ளன. கல்–வெட்– கந்–த–பு–ரா–ணத்–தில் ‘‘இந்தா இஃத�ோர் இளங்– டில் இத்–த–லம் ‘திருத்–தா–டகை ஈச்–ச–ரம்’ என்–றும், கு–ழவி என்–றெ–டுத்து...தேவி கையில் ஈந்–த–ன–னே–’’ இறை–வன் ‘தாட–கேச்–ச–ரத்து மகா–தே–வர்’ என்–றும் என வரு–வ–தை–யும் பார்க்–க–லாம். குறிப்–பி–டப்–பட்–டுள்–ளது. இன்று தருமை ஆதீன மங்கா நற்–ப�ொ–ருளை அரு–ண–கி–ரி–யா–ருக்கு அரு– ளா ட்– சி – யி ல் உள்ள தேவஸ்– த ா– ன ங்– க – ளி ல் முரு–கன் உப–தேசி – த்–தான் என்–பத – ற்–குக் சான்–றாக, ஒன்று இத்–தல – ம். க�ொடி மரம், பலி பீடம், நந்தி, விநா–ய–க–ரைத் ‘‘தேனென்று பாகென்று உவ–மிக்–க�ொணா தரி–சித்து மூல–வ–ரைத் தரி–சிக்–கச் செல்–கி–ற�ோம். ம�ொழித் தெய்வ வள்ளி மிக விசா–ல–மான முன் மண்–ட–பத்–தின் நுழை–வா– க�ோன் அன்று எனக்கு உப–தே–சித்–தது ஒன்று யி–லில் மேலே ஏரா–ள–மான சுதைச் சிற்–பங்–கள் உண்டு கூற–வற்றோ தென்–ப–டு–கி ன்–றன. மூல–வர் அரு– ண–ஜ– டே ஸ்–வ– வானன்று, காலன்று, தீயன்று, நீரன்று, ரர், செஞ்–ச–டை–யப்–பர், தால–வ–னேஸ்–வ–ரர் ஆகிய மண்–ணு–மன்று – ல் அறி–யப்–ப–டு–கி–றார். மேற்–குத் திசை பெயர்–களா தானன்று, நானன்று, அச–ரீரி – ய – ன்று, சரீ–ரிய – ன்–றே’– ’ ந�ோக்–கிய திரு–மேனி, உட் பிரா–கா–ரத்–தைச் சுற்றி - என்று கந்–தர் அலங்–கா–ரத்–தில் வரு–கி–றது. வரும்–ப�ோது ஒரு முக–மும் நான்கு திருக்–கர– ங்–க– க்ஷேத்–தி–ரக் க�ோவை பிள்–ளைத் தமி–ழில் இது ளும் க�ொண்டு மயி–லின் அரு–கில் நின்ற க�ோலத்–தி– சுப்–ர–மண்–யத் தலங்–க–ளுள் ஒன்–றா–கக் கூறப்–பட்–டி– லுள்ள சுப்–பிர– ம – ணி – ய – ர – ைத் தரி–சிக்–கிற – �ோம். அரு–ண– ருக்–கி–றது. கி–ரி–யா–ரின் திருப்–ப–னந்–தாள் திருப்–பு–கழை இங்கு ெதாடர்ந்து துர்க்கை, பைர–வர், சந்–திரன் – , பஞ்ச – �ோம்: சமர்ப்–பிக்–கிற லிங்–கங்–கள், சண்–டிக – ே–சுவ – ர– ர், அறு–பத்து மூவ–ருக்– குக் காட்சி தந்த காட்சி நாதர், தக்ஷி–ணா–மூர்த்தி ‘‘இந்–த�ோ–டக் கதிர் கண்–ட�ோ–டக் கட ஆகி–ய�ோர – ைத் தரி–சிக்–கிற – �ோம். முரு–கனு – க்கு இரு மண்டா நற்–ற–வர் குடி ஓட உற்–சவ மூர்த்–தி–கள் உள்–ளன. ஒன்று க�ோயி–லி– எங்கே அக்–கிரி எங்கே இக்–கிரி லுள்ள முரு–கப்–பெரு – ம – ான் ப�ோல–வும், மற்–ற�ொன்று என்றே திக்–கென வரு–சூ–ரைப் முத்–துக்–கும – ர– ன – ாக, மயில் இல்–லாம – லு – ம் உள்–ளன. பந்–தா–டித் தலை விண்–ட�ோ–டக் களம் கிழக்கு ந�ோக்– கி ய அம்– பி கை சந்– ந – தி யை வந்–த�ோ–ரைச் சில ரண–கா–ளிப் ந�ோக்கி நடக்–கி–ற�ோம். பிர–ஹன் நாயகி என்–றும் பங்–கா–கத் தரு கந்தா மிக்க பனந்–தா–ளுற்–ற–ருள் பெரிய நாயகி என்–றும் அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றாள். பெரு–மா–ளே–’’ (இந்த கட்–டத்–தில், க�ோயில் திருப்–பணி செய்–ப– ‘சந்–தி–ரன் ஓடு–வது கண்டு சூரி–ய–னும் பயந்– வர்–க–ளுக்கு மிகத் தாழ்–மை–யான வேண்–டு–க�ோள் த�ோ– டி – ன ான், காட்– டி – லு ள்ள தவ– சி – க ள் குடும்– - எண்–ணற்ற பக்–தர்–கள் நடக்–கு–மி–டத்–தில் மிக பத்–து–டன் ஓடி–னர், இவ்–வாறு இவர்–களை ஓடச் வழு– வ – ழு ப்– ப ான கிரா– னை ட் கற்– க – ளைத் தரை– செய்த சூரன், ‘எங்கே அந்த மலை, எங்கே இந்த யில் தயவு செய்து பதிக்க வேண்–டாம். வயது மலை’ என அல–றி–னான். மலை–க–ளில் ஒளிந்து முதிர்ந்–த–வர்–கள், கர்ப்–பி–ணிப் பெண்–கள் மற்–றும் க�ொண்–டி–ருந்–த–வர்–கள் பயந்து நடுங்–கும்–ப–டியா – க மாற்–றுத்–திற – ன – ா–ளிக – ள் ஆகி–ய�ோரு – க்கு இத்–தகைய – வந்த அவ–னைப் பந்து பிடிப்–பது ப�ோல் அடித்து தரை–கள் பதற்–றத்தை அளிக்–கின்–றன.) வெருட்–டி–ய–வ–னும், ப�ோர்க்–க–ளத்–தி–லி–ருந்த பல – ம் அம்–பிகை – க்கு இறை–வனி – ட – ம் மந்–திர உப–தேச அசு–ரர்–களை ரண–காளி முத–லான ரண–தேவ – தை – க – – பெற ஆசை ஏற்–பட்–டது. இறை–வன் ளுக்–குப் பங்–கிட்–டுக் க�ொடுத்–த–வ–னு– கூறி– ய – ப டி திருப்– ப – ன ந்– த ாள் வந்து மான கந்–தனே! திருப்–ப–னந்–தா–ளில் இடை–வி–டாது சிவ–பூஜை செய்–தார். வீற்– றி – ரு க்– கு ம் பெரு– ம ாளே!’ என மகிழ்ச்–சி–யுற்ற இறை–வன் அவ–ருக்கு முரு– க னை விளிக்– கு ம் அரு– ண – கி – ரி – சைவ சித்–தாந்த நுட்–பங்–கள் அனைத்– யார் ஒரு அற்–பு–த–மான கருத்–தை–யும் தை–யும் எடுத்–து–ரைத்து இறு–தி–யில் முன் வைக்–கிறா – ர். ‘மலர் மாலை–க–ள– பஞ்–சாட்–ச–ரத்–தை–யும் உப–தே–சித்–த–ரு– ணிந்த உன் அழ–கில் மனத்–தைப் பறி ளி–னார். ‘‘ஈஸ்–வ–ரன் சந்–நதி மேற்கு க�ொடுக்–கா–மல் விலை–மா–தர்–க–ளின் ந�ோக்– கி – யு ம், அம்– பி கை சந்– ந தி அழ–கில் என் மனம் மயங்–கு–கி–றதே, கிழக்கு ந�ோக்– கி – யு ம் அமைந்த ‘‘என் அற்ப மனந்–தான் இப்–படி உழ– இது ப�ோன்ற தலங்–களை உப–தேச லா–மல், ‘மங்கா நற்–ப�ொ–ருள் இந்தா அற்– பு – த ம்’ என்றே இப்– ப டி அருள் த–லம் என்–பர்–’’ என்–கி–றார் உ.வே.சா. வா–யே’ என்று இறைஞ்–சு–கி–றார். அவர்–கள். அம்–பிகை – யி – ன் பூஜைக்–காக முரு– (மங்கா நற்–ப�ொ–ருள் = அழி–தலற்ற – கப்–பெரு – ம – ா–னால் உண்–டாக்–கப்–பட்ட சிறந்த உப–தே–சப் ப�ொருள்) இவ்–வ– சுப்–பி–ர–ம–ணிய நதியே பிற்–கா–லத்–தில் ரி–க–ளில் ‘‘அழி–யாத சிறந்த உப–தே–சப் அருணஜடேஸ்வரர்
48
ðô¡
16-28 பிப்ரவரி 2017