is, het is in veilige handen. Want evenals instructeur Aernout heeft ook instructeur Wim feilloos in de gaten waar de grenzen gelegd kunnen worden waardoor het aantal mannen met schaafwonden, kneuzingen en blauwe plekken gereduceerd blijft tot een acceptabele waarde. Zelf ben ik ook niet van het smokkelen, het eerste vlaggetje bleek voorlopig hoog genoeg. Want ja hoor, daar kwamen ze weer: ‘gróóóte passen, óóóntspannen, vóóór je blijven kijken (zie pion), het was alsof ik niet weg was geweest. En dat zou dus moeten leiden tot het loskomen van de grond. Maar dat zat er bij mij de eerste dagen niet in. Ik deed mijn uiterste best, maar denken en doen bleven twee verschillende dingen, waardoor ik elke keer weer getrakteerd werd op een buikschuiver. De één nog mooier dan de ander, waarbij die van ’s ochtends vroeg waarbij het water zo langs je heen spat wel de mooiste zijn. Voor anderen dan wel te verstaan… Marja speelt hierin een onmisbare rol. Zij filmt namelijk alle starts zodat je deze later terug kunt zien. Leerzaam voor jezelf en voor anderen! Zo zie je terug: buikschuivers, buikschuivers, buikschuivers, veel punten in de grond, onbedoelde bochten naar links (tot uit het zicht) of juist in het zicht bijna de schuur in, onbedoelde bochten naar rechts (waarbij ‘bukken’ niet teveel gevraagd was), mooie voorbeelden van ‘doelfixatie’ (niet zijnde de pion) maar vooral díe dingen waarvan je zelf
dácht dat je ze deed maar toch eigenlijk niet deed. Na een paar uur worstelen op de heuvel, geloof me, na een paar keer omhoog gelopen te hebben met die vleugel wordt die heuvel nóg groter (om er vervolgens de volgende dag achter te komen dat er ook zoiets bestaat als een quad), is het dan tijd voor een pauze en de lunch in Haus Löwenburg. Niet al te lang, want om een uur of drie worden we weer terug verwacht op de vliegstek. Bij ‘geen vliegweer’ zijn er gelukkig andere dingen om te leren. Zo vertelt Wim over wind (‘Wát is wind’…mmmm…‘wat is Wínd?’), fronten, thermiek, toestandskromme, corioluskrachten en adiabatische processen. Als je hoofd duizelt van alle nieuwe termen mag je daarna je hersencellen gelukkig weer uitschakelen door in een tuigje onder een toestel te gaan hangen om het sturen ‘droog’ te leren. Voor Willem, Rutger en Jan betekende dat weer zo snel mogelijk terug naar de lessen voordat hun stem in de hogere octaaf bleef hangen.
nodig om bij het opbouwen niet aan de kiel en crossbars vastgeplakt te raken. ‘Doorzetten’ is het motto! Want al na enige tijd wordt het warmer, het zonnetje laat zich zien, de handschoenen en buitenste laagjes kunnen uit, de heuvel wordt steeds kleiner, je mag steeds meer smokkelen van Wim, je krijgt steeds meer door wat je doet, je passen worden groooter, je bent steeds meer ooontspannen en dan, uiteindelijk, is daar de beloning voor de echte doorzetter, je start vanaf het hoogste vlaggetje…vliegt… en landt naast de pion met een mooie...DUW! Wat is het toch een mooie sport…
Meer, meer, meer...
De volgende ochtend is het weer vroeg op. Het lijkt elke ochtend wel vroeger en donkerder te worden. Je ogen worden dikker, het brood wordt zwaarder, de spierpijn wordt erger en als het helemaal tegen zit, ligt de rijp nog op het gras en heb je handschoenen
Manon Molenaar
Foto: Lo Tänzer-Rosendaal Tekst: Araldo van de Kraats Tijdens de Daidalos sleepweek, juli 2010 in Bösingen, wil Erik Severiens wat duo starts maken als onderhoudsvluchten voor zijn aantekening. Na wat starts met Cornelia Spijkstra is hij op zoek naar een aantal andere slachtoffers en na enige aarzeling wil ik, Araldo van de Kraats, wel mee. Behalve een hele leuke ervaring, compleet met HD filmpje als aandenken, ook nog nuttig om te zien hoe een meer ervaren piloot het deltavliegen aanpakt. In dit geval vielen de korte, directe stuur-inputs tijdens het slepen mij op. De partner van Willem van Dalsen wilde het deltavliegen ook wel eens beleven. Ze had meer geluk, na een dik half uur thermieken was ze helemaal enthousiast, ze vond het geweldig. Iedereen vond dat Annet Vieregge tussen het drukke geregel op de startbaan ook maar eens de lucht in moest. En zoals op de foto van de landing te zien is, hadden ook Erik en Annet het prima na hun zin.
Delta
DM124_totaal_versie woensdagmorgen.indd 13
Magazine 124 • 13
9/12/2010 3:14:29 PM