Cees Nijpels, een echte watersporter

Cees Nijpels: met zijn vrouw… een echte watersporter

Cees Nijpels (1946) woont met zijn vrouw Maria – waarmee hij dit jaar in april 52 jaar getrouwd was – al zo’n 40 jaar in België. Cees komt uit Den Helder, waar hij geboren en getogen is. Hij verhuisde destijds met zijn ouders naar Bergen op Zoom. Op zijn 22ste startte hij een meubelfabriek, maar verkocht deze, toen hij op 40-jarige leeftijd gezondheidsproblemen kreeg. Met de opbrengst investeerde hij in ‘venture capital’ en nam participaties in andere bedrijven. In 2008 kocht hij de meubelfabriek weer terug. Cees stopte met zijn werkzaamheden in de meubelfabriek in 2018.

Het viel niet mee om met Cees een gesprek te regelen. De grens met België is dicht, dus zo spraken we af, doen we dat met Skype. Alles voorbereid, maar dat viel toch niet mee. Je leert elkaar dan wel kennen en gezamenlijk konden we toch regelen dat we elkaar konden zien en spreken. Wel op onze manier en het kostte wat tijd, maar het werkte. En, als je met Cees aan de praat bent, voel je je snel op je gemak: ongedwongen, gezellig en we hadden meer dan voldoende gespreksstof! Jammer dat het met de video moest! In dit exemplaar van het clubblad is een verslag opgenomen over een bezoek

in maart van Ledenservice aan de werf de Volharding in Stavoren. Daar worden mooie motorjachten van het merk Sturiër gebouwd. Zo ook een prachtig nieuw jacht dat gebouwd wordt in opdracht van Cees en Maria en dat in juni volgens plan wordt opgeleverd.

Cees was altijd al op het water te vinden. Als jonge jongen kanode hij al in Den Helder en ‘leenden’ ze een bootje van de marine. Ook na de verhuizing naar Bergen op Zoom bleef het water trekken en kocht hij zijn eerste (speed) boot. Daarna een oude werkboot die omgebouwd werd tot plezierjacht. Maar zeilen trok hem meer en ze lieten in 1978 een Contest 31HT in Medemblik bouwen. Daarna een Standfast 40P,

gebouwd door de bekende zeiler Frans Maas uit Breskens. Daar hebben ze mee gevaren langs de Belgische kust en naar de Kanaaleilanden en zo meer.

Na gezondheidsvraagstukken verwaterde het zeilen en werd de zeilboot van de hand gedaan. Het serieuze zeilwerk kwam later, een Swan 70, zo’n 21,5 meter lang nu niet meer alleen, maar met vrienden. Daar zijn ze de oceaan mee over gezeild en werd 2x de ARC gevaren van Gran Canaria naar St. Lucia. Aldaar veel gezeild in de Cariben en rond de Nederlandse eilanden, British Virgin Islands en Grenadines. Maar ook heeft hij op een andere zeilboot gezeild, van Auckland naar de Tonga Islands. Even nagezocht waar die liggen: dan ben je wel een heel eind ten noord-noord oosten van Nieuw Zeeland.

Maar hoe kom je als je zoveel hebt gezeild op een motorjacht terecht? Wel, een vriend van Cees had een Super Van Craft van 17,5 meter en dat leek hem wel wat. Achter verre zeiltochten en het intensieve varen werd een punt gezet. Laat nou net Kees Hoogduin zijn Super van Craft van een kleine 15 meter in de ver

koop hebben! Bovendien had Kees een handboek voor zijn schip gemaakt waar werkelijk alles in stond. Als er ergens een probleem op het schip was, stond dat in het handboek beschreven. Het was een bijzonder plezierige ervaring met Kees Hoogduin – hoe kan het ook anders! - dus kocht Cees het schip – de Zeehond - van Kees. En Kees Hoogduin was natuurlijk onmiddellijk een nieuw lid aan het werven, dat werd Cees Nijpels in 2011. Maar wel nadat hij een goede ervaring had opgedaan bij de Mosseltocht. Nog steeds is Cees dankbaar dat hij door Kees Hoogduin op het lidmaatschap van de KNMC werd gewezen!

Het was wel even wennen de eerste keer op een motorjacht, als je een zeezeiler bent! Op de maiden trip van Warmond over de Kaag kom je allemaal bruggen tegen, met sluiswachters en brugwachters. Wel wat anders dan met je zeilboot op de zee. Na 5 jaar in Warmond te hebben gelegen, hebben zij gekozen voor Tholen want het open water bleef trekken. Kan je daarvandaan toch het grote water op. Cees vond echter de Zeehond te veel een - wat hij noemt - ‘zoetwaterschip’. Best te begrijpen als je over verre wateren gezeild hebt. Groot water trekt hem, de Westerschelde en naar buiten!

En zo kwamen ze na 10 jaar tot de conclusie dat ze nog eens een echt mooi nieuw schip zouden moeten kopen. Een jong gebruikte, die voldeed aan de eisen, was niet zomaar te vinden. Daarom op zoek naar een werf, die een nieuw schip kon bouwen. Ze hebben een negental schepen de revue laten passeren. Het werd uiteindelijk een Sturiër. Ze kwamen tot die keuze vanwege de kwaliteiten van het schip, maar zeker zo belangrijk: met Auke van der Werff – ‘een praktische kerel’. Het klikte meteen en het schip werd bij de werf in eigen beheer ontworpen. Bovendien waren ze erg flexibel met het ontwerp. Het opbouwen van een relatie met de werf was heel belangrijk. Nu het schip bijna opgeleverd wordt en Cees terugkijkt wordt hij helemaal bevestigd in zijn keuze. Daar komt nog bij dat het hele interieur in parallel met de bouw van het schip plaatsvond. Er was dus weinig tijdverlies.

Wat voor schip is het? Belangrijk voor Cees en Maria was dat alles zoveel mogelijk gelijkvloers moet zijn. Dus de salon, keuken, stuurhut, etc. De slaapvertrekken zijn beneden. Het is een schip van 16,85 meter lang en 4,95 m breed met twee John Deere motoren van elk 230 pk. Je kan er 4.000 liter diesel in kwijt en zoals op bijgaande foto’s te zien is, heeft het schip twee hutten met tweepersoons bedden.

Cees is onder de indruk van het meubelwerk. Als je zelf een meubelfabriek hebt gehad, kijk je er extra goed naar en het is inderdaad allemaal goed in orde. Voor de navigatie koos Cees voor een Simrad systeem met een tweetal 16 inch schermen, waar alles op geïntegreerd is, inclusief de motorbediening. Natuurlijk ook met AIS/GPS en een volwaardige (staaf) radar. Stabilisatoren erop en een grijs/zwarte kleur. Dat is kennelijk nu gangbaar. Het zal wel komen door zijn wekenlange verblijf op zee, maar ook een waterontharder is aan boord.

De naam van een schip wordt eigenlijk pas bekend bij de doop. Maar Cees heeft geen moeite met het al bekend maken van de naam van het schip: ‘Courage’. We wilden ons schip aanvankelijk ‘The days of Grace’ noemen, de naam van ons zeilschip Standfast 40P, maar als je deze naam telkens moet melden bij sluizen en bruggen en je moet deze ‘spellen’ dan moet je in Haarlem al beginnen om de sluizen bij IJmuiden open te krijgen. Overigens een nautische naam met een interessante betekenis. Zoek deze maar eens op in een nautisch woordenboek via google.

Na dit lange videogesprek konden we nog wat praten over de beurs. Cees heeft ambitie om daar veel meer op te gaan doen. Dus we komen ‘zeker en vast’ nog wel weer aan de praat!

Verslag Peter Bezemer