Bóg

przyswojone pojęcie. Jeśli poznajemy Boga w ten sposób, padamy na kolana i adorujemy. Nasze kolana są naszymi „najgłębiej patrzącymi oczami”.

7. Natura Boga Bóg jest nieskończony i z tego powodu nie może być zdefiniowany. Nie znaczy to jednak, że nie ma natury. Bóg nie jest „czymkolwiek”, „wszystkim w ogólności i niczym w konkrecie”. Bóg ma charakter. Jest taki, a nie inny: jest sprawiedliwy, nie zaś nikczemny czy obojętny; mądry a nie głupi; miłosierny, nie zaś okrutny. Każdy jednak z Bożych przymiotów jest nieskończony (nieograniczony). Bóg jest nieskończenie sprawiedliwy, nieskończenie mądry, nieskończenie miłosierny itd. Jest zatem nieskończony, co nie oznacza, że nieokreślony. Bóg jest nieskończenie samym sobą.

My zaś możemy poznać Jego charakter: a) lepiej przez wiarę, niż poprzez rozum; raczej ufając Jego własnemu Objawieniu, w którym objawia samego siebie, niż ufając naszej własnej przemyślności; b) jeszcze lepiej poprzez modlitwę, poprzez realny i osobisty kontakt z Bogiem – zarówno prywatny, jak i wspólnotowy, spontaniczny równie dobrze jak liturgiczny; c) najlepiej jednak poznajemy Boga kochając Go, czyniąc Jego wolę i będąc posłusznymi Jego przykazaniom, zwłaszcza zaś przykazaniu miłości wzajemnej: „(…) albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi” (1 J 4, 20).

Możemy poznać coś z natury czy też charakteru Boga wnioskując z nas samych, z naszych najgłębszych pragnień.

-13-