Het geschenk van Ovre Dividal

Het geschenk van de / wildernis in Ovre Dividal

Na lang dromen is plots de woensdagochtend daar, waar we maanden naar uitgekeken hebben. Het kompas wordt ingesteld op nationaal park 0vre Dividal in Noorwegen; ruim binnen de poolcirkel, pal onder de Aurora Belt en thuis van de bruine beer, wolf, veelvraat en Euraziatische lynx.

Onderweg naar Kilpisjärvi ontmoeten we onze gids (Into The Arctic) en tochtgenoten waarmee we 8 dagen lang als een pulka-trein van hut naar hut zullen reizen. Bart, pappie, vader van Rik. Rik, junior, Amsterdams trekpaard. Thomas, gids, West-Vlaamse oerkracht met een vleugje mediterraans. Jan, Himalaya-man. Tom, astronaut-uilplaneet tattoo. Evelyn, rekenwonder. Evy, Noorwegen-fan. Mezelf, totem Sifaka.

Kilpisjärvi - Gappohytta

Na een uitgebreid Noors ontbijtbuffet met Köttbollar halen twee sneeuwscooters ons op, om ons een half uurtje later af te zetten aan iets wat op een pudding lijkt; Treriksröset of steenmannetje in drie landen; Zweden, Noorwegen, Finland. De ski's en pulka's zijn vanaf nu onze reisgezellen. De eerste rendieren, sneeuw en wind verwelkomen ons bij de klim naar de Gappohytta. Culinair slaan topchefs uit België en Nederland de handen in elkaar en serveren exquise rijst met broccoli en zalm. Een beroepen debat later is de avond compleet en zal niemand de warm wals ooit nog vergeten. Gappohytta - Rostahytta

De ochtend vraagt routine die elke dag beter wordt; wakker worden, vuur opnieuw stoken, water koken, thermosflessen vullen, ontbijten, afwassen, opruimen, materiaal schikken en pulka's laden. We trekken nu écht de bergen in en worden na de eerste lange klim beloond met een prachtig vergezicht, een fijne afdaling tot aan de gezellig kleine hut volgt. De chef serveert chicken nuggets, klassieker van pekes & ertjes en köttbullar met een plamuur-sausje.

Rostahytta - Deartahytta

Vandaag maken we veel hoogtemeters; de eerste 5 uur gaat het omhoog tot boven de 1000 m. De beklimming is magnifiek. De vallei is enorm, de bergen imposant en zon & wolken tonen duidelijk het kaliber van dit nationaal park: parelwit en prachtig. De pauzes die we onderweg nemen, volgen steeds hetzelfde stramien: pulka parkeren, verzamelen rond de dagpulka, thee slurpen en suikerpeil aanvullen. Hoewel de temperaturen van min 5 tot min 10, best aangenaam zijn voor deze tijd, verander je spontaan in een sneeuwman bij stilstaan, dus snel weer inpakken en wegwezen. Mist en sneeuw steken de kop op, maar na een vlotte en leuke afdaling betreden we de balzaal van de hut met salon en mooie grote ramen. Na het driegangenmenu met uitstekende panna cotta schittert het Noorderlicht de eerste keer voluit. Het licht golft en kleurt alsof het de sterren wil doen dansen. Deartahytta - Dividalenhytta

De wekker gaat om 8u30 voor de langste tocht van deze trekking. We trekken door het hart van 0vre Dividal naar hét Dividal. 0vre staat voor het hogere gedeelte, Divi volgt uit de riviernaam Divielva en betekent in Sami ronde en droge heuvel. We passeren een verlaten Sami dorp dat pas in de lente terug springlevend zal worden, als de rendieren terugreizen naar deze plaats. Vervolgens gaat het in één lange rechte lijn richting een replica van de tafelberg met slagroomtaarten en de zon aan onze zijde, wat later links een zee van sneeuw zo ver het oog kan zien. De eindeloosheid van deze parelwitte vlaktes en plateaus zijn adembenemend. Aan de horizon lijkt de berg op een tekening, een meesterwerk. Tijdens de pauze groet de kudde rendieren ons, net als wij onderweg. Na een kleine detour met overwinning van de steilste klim, gaat het door het bos bij schemering tot aan de hut. Jagers en studenten verblijven hier al, dus we verdelen de groep over twee hutten.

Twee emmertjes water halen uit de waterput mét ski's is eens wat anders dan gewoon de kraan open draaien. De cuisson van de fish sticks is uitmuntend, de mousseline en spinazie de perfecte mix. Bij 30° in de hut moet het raam open voor wat frisse lucht. Een tweede keer rustig Noorderlicht wenst ons een goede nacht.

Tijd om uit te slapen en uitgebreid te brunchen met wentelteefjes. 's Middags halen Evy, Jan en ik nog een frisse neus op een heerlijk rustig tempo vlakbij de hut, de sneeuw kraakt, een sneeuwhoender of een broertje van speelt verstoppertje. Het pashokje in de hut leent zich nadien uitstekend voor een goed wasje. Aperitieven en een spaghettiavond later, ging de kaars uit.

Dividalenhytta - Vuomahytta

Vol nieuwe energie dalen we prettig af, zig zag, op en neer door het bos. Vandaag volgen we de Geadggeseatnu (gaat ge zitten nu?) rivier stroomopwaarts. Eerst nog even steil klimmen en een weg zoeken door het bos, om vervolgens helemaal in zen modus de riviervallei te volgen. Vers schepijs en roomtaarten tarten de verbeelding. Een piramide berg staat vol glorie te pronken in een circus van steen. De laatste kilometers tot aan de hut zijn steil, maar boven wappert la Flamme Rouge.

Hoewel ook hier de horizon zijn geheim blijft verbergen tot we vrijwel vlak aan de hut zijn. Het Vuomajávri meer ernaast is een immens vlak sneeuw bewoond door een tentje met vissers. Studenten, vissers en jagers vergezellen ons. Het Noorderlicht is vanavond écht fenomenaal, alsof de schoorsteen van de hut garant staat voor een spektakelshow. Vuomahytta - Gaskahytta

Voor de sport even vaart omhoog, om de trein nadien weer op cruisesnelheid te brengen. Een berg stracciatellaijs wijst ons de weg naar een top die schittert als een schatkist omgeven door eindeloze witte zeeën. Een mooie afdaling langs een onzichtbaar ravijn brengt ons in de wolken. Vroeg en vlot aan de hut, serveren we kokoscake zonder kokos, chicken nuggets, jalapeno sticks, worst, soep en camembert, het Breugelfestijn is niet ver weg. Thomas zet de kers op de taart met zijn eigen signatuur gerecht bij kaarslicht.

What a life, what a trip, what a beautifull, beautifull ride...' (scarlet pleasure)

Gaskahytta - lnnset husky farm

Zowel het ontbijt als de rode draad van humor bereiken deze ochtend een hoogtepunt. Ei van poeder, de laatste croques, verse chocolademelk, havermout à la carte, alles passeert de revue.

De Amsterdamse humor was nooit veraf, werkte aanstekelijk en toverde steeds een lach. Wat verderop, omgeven door zonnestralen tussen het wolkendek, groette een machtige berg ons vaarwel uit Dividalen. Nog een laatste 10km skarten, West-Vlaams voor harken, over het Veslvatnet meer en rest ons enkel sauna, douchen en genieten van het laatste avondmaal op de huskyfarm. Nota: Treecological.be berekent dat onze vluchten heen en terug zo'n 1.5T C02 p.p. uitstoten; compensatietermijn 20 jaar, bijdrage 25 euro. Het blijft een druppel op een hete plaat, maar bewustwording is goud waard en ons paradijs is onbetaalbaar! Klimzaal Wallstreet steunt overigens ook actief Treegenerations.com.