Klamra 2016 - nr 4/9

NUMER 4/9

15 MARCA 2016

KLAMROWA GAZETA FESTIWALOWA

zupy, a ich wzajemną rozmowę o życiu czy

miłości

wypełnia

surrealistyczny

komizm. Ważne miejsce w spektaklu zajmuje także temat seksualności oraz miłości, która z wiekiem przemija, zostaje strywializowana

i

wciśnięta

w

ramy

codzienności. Aktorzy podchodzą jednak oczywiście i do tego tematu z humorem, co można odnaleźć w ich piosenkach, dialogach czy monologach.

Całość została przedstawiona w formie kameralnych skeczy, a świetna, pełna energii gra aktorska zapewniła widzom niezapomniane wrażenia. Sądzę, że warto pójść na ten spektakl po raz kolejny, nawet jeśli czasem nie wszystko

Absurdy życia

egipskich, co wywołuje efekt komiczny.

Kabaretowe ujęcie codzienności w wy­

dstawienia Teatr Cinema przenosi widzów

konaniu Teatru Cinema zapewnia widzom

do Egiptu, gdzie mają miejsce dwa dialogi:

dobrą rozrywkę, podczas której pro­

pomiędzy złym synem i złym ojcem oraz

blemy

dobrym synem i dobrym ojcem, którzy

zostają

obrócone

W

w

żart.

kolejnym

etapie

rozmawiają o rozsiewaniu dobra, zła lub … „Kabaret olbrzymów” to połączenie ruchu,

buraków.

muzyki i śpiewu z dużą dozą humoru.

z początku uchodzić za edukacyjną przy­

W spektaklu zostaje przedstawiona co­

powieść, staje się humorystyczną opo­

dzienna rzeczywistość sprowadzona do

wiastką, w której okazuje się, że nie ma tak

dowcipu. Kabaret rozpoczyna się włoską

naprawdę różnic pomiędzy tym „dobrym”

piosenką śpiewaną przez aktorkę, która

a „złym” synem oraz ich ojcami. Dodatkowy

tęskni

komizm wywołuje także naśladowanie przez

za

dawnymi

czasami.

Potem

Historia,

natomiast pojawiają się także inni aktorzy,

aktorów

którzy

z obrazków hieroglificznych.

śpiewają

o

problemach

co­

dziennych, wywołując je jako dziewięć

ruchów

która

postaci,

mogłaby

które

więc

znamy

Aktorzy grają nie tylko postacie

za­

ludzkie, ale też kaktusy, psy polarne czy

pewne nawiązanie do dziewięciu plag

prowadzą ze sobą dialog jako dwie zimne

nadchodzących

znaków.

Jest

to

wydaje

się

do

końca

zrozumiałe.

prze­ Joanna Kulczewska

Spotkania­ niespodzianki Leszek Mądzik − reżyser, scenograf, fotografik,

malarz.

Niezwykle

wsze­

chstronny artysta, profesor. A także – co stanowi dla nas prawdziwy powód do dumy – wieloletni przyjaciel festiwalu Klamra.

Twórczość założyciela Sceny Plastycznej KUL jest nie tylko bardzo różnorodna, ale również

nieporównywalna

z

żadnym

innym zjawiskiem w polskim świecie teatralnym. Mimo szerokiego pola działań artysty,

bogatych

i

dogłębnych

inte­

rpretacji, jego sztuka przede wszystkim kojarzy się z ascetycznym podejściemi

spektakl, który jednocześnie był istotną Leszka Mądzika. To właśnie w „Lustrze”,

skromnymi środkami wyrazu. Sam twórca

i na pewno niezapomnianą podróżą, nie po

przyznaje, że jest to rodzaj pokory,

tylko dla młodych ludzi biorących w nim Plastycznej

koniecznej do tego, by nie odwracać

udział, ale również dla samego artysty, który mówione. Nawet reżyser przyznał, że

uwagi widza od spraw najważniejszych.

z tego typu pracy warszatowej czerpie nigdy się tego nie spodziewał. Okazało

Leszek

Mądzik

na

Klamrze

energię

i

nowe

spojrzenie

na

raz

pierwszy KUL,

w

dorobku

pojawiło

się

Sceny słowo

własną się jednak, że teksty Brunona Schulza

pokazał cztery przedstawienia, pierwszy

twórczość. Kolejne wyjątkowe wydarzenie czytane przez Jerzego Radziwiłowicza

raz – „Bruzdę” w 2007 roku. Trzy lata

miało miejsce w 2012 roku, kiedy Leszek brzmią jak muzyka, o czym mogła się

później pojawił się w Toruniu z zupełnie

Mądzik nie tylko był gościem specjalnym przekonać

wyjątkowym przedsięwzięciem: otworzył

festiwalu, ale także zaprojektował plakat

festiwal

Klamry. Dodatkowo w Galerii 011 można nas tym razem? Na to pytanie możemy

spektaklem

„Biesiada”,

który

powstał w ciągu kilku dni, na warsztatach

było

ze studentami. Uczestnicy musieli stwo­

teatralnych,

rzyć wszystko od podstaw. Reżyser oparł całą pracę na atmosferze spotkania, rozmowach, wymianie myśli. Dzięki temu mogliśmy

obejrzeć

bardzo

intymny

oglądać

wystawę

publiczność.

Czym Leszek Mądzik zaskoczy

plakatów odpowiedzieć

sobie,

przychodząc

na

koncertowych. wystawę fotografii artysty, której otwarcie niespodzianek. w Galerii Dworzec Zachodni nastąpiło 14 Spektakl „Lustro”, pokazany na Klamrze marca. Avignon 2014 to seria do­ To

filmowych

jego

klamrowa

nie

i

koniec

w 2014 roku, był prawdziwym zaskoczeniem kumentująca miasto, w którym odbywa dla tych, którzy bacznie śledzili karierę się jeden z największych i najwa­ żniejszych festiwali teatralnych. Święto teatru i niepowtarzalna atmosfera po­ łudnia Francji przepuszczone przez wra­ żliwość tak specyficznego twórcy – to niezwykle intrygujące połączenie. Autor zdjęć mówi: „Moje spotkania z Avignonem były zawsze niespodzianką”. Dla nas taką niespodzianką

jest

kolejne

spotkanie

z twórczością Mądzika.

Paulina Tchurzewska

2

Oniryzm i pragmatyzm

z których – jak słusznie zauważono –

Zespół współtworzą energiczni

można by utworzyć i wydać osobny

ludzie o niepowtarzalnych życiorysach

album.

i niesamowitym poczuciu humoru. Widz, Siedziba

Teatr Cinema został założony w 1992

w

dawnym

teatru

mieści

pensjonacie

we

się

podziwiając

przygotowane

wsi

spektakle,

śmieje

roku przez Zbigniewa Szumskiego, a jego

Michałowice

nazwa wiąże się ze spektaklem „Cinema.

Poręby,

Ludzie pułapki­sytuacje pułapki”, który

Według niektórych to jedyne miejsce

stanawiać

się

w jeleniogórskim Teatrze im. Cypriana

spraw,

niedaleko

w

powiecie

Szklarskiej jeleniogórskim.

przez

nich

w

głos

się

z groteskowych scen, by chwilę później popaść

w

refleksyjny nad

nastrój

sensem

za­

pozornie

w Polsce, gdzie teatralność tak ściśle,

banalnych

Kamila Norwida współtworzyli późniejsi

a

jednak uśmiechać.

członkowie grupy.

z codziennym życiem. Scena przypomina

Jak zaznaczają sami twórcy, ich

zarazem

naturalnie

łączy

się

nie

i

przestając

się

rekwizytornię. Jak mówi sam reżyser, jest

celem jest działalność na rzecz rozwoju

Jak tłumaczy założyciel teatru, decyzja

po prostu magazynem, mającym spełniać

teatru współczesnego w Polsce, a w swo­

o

swoją praktyczną funkcję, a nie ode­

im

instytucji kulturalnych nie wynikała z bun­

rwanym

z wielu dziedzin sztuki. Współpracują

tu

mieszczeniem

uniezależnieniu wobec

się

formy

czy

od

oficjalnych

treści,

jakie

od

świata ze

magicznym snu.

po­

Oniryczność

z

stowarzyszeniu różnymi

skupiają

polskimi

i

artystów

zagranicznymi

dominowały wtedy na scenach teatrów

odgrywa, co prawda, niepośrednią rolę

instytucjami i organizacjami, prowadzą

repertuarowych,

w spektaklach Cinemy, jeśli jednak chodzi

warsztaty,

o czas, jaki twórcy chcieli poświęcać

o

Muzyki

pracy

ważniejszy

nad

ale

chodziło

bardziej

spektaklami.

Tworząc

niezależnie, mają go tyle, ile potrzeba.

Gest,

pantomima,

ruch

pracę

nad

przedstawieniami,

okazuje

się

naj­

organizują

Teatralnej

w

m.in.

Jeleniej

Festiwal Górze.

pragmatyzm.

Kamil Mikietyński

sce­

niczny są dla tego teatru podstawową formą

wyrazu.

twórczość

Trudno

jednak

jednoznacznie

jego

umieścić

w jakimś gatunku teatralnym. Ważne są tu gesty, mimika, dźwięk, światło czy sztuki plastyczne,

ale

nie

ma

mowy

o ograniczaniu się tylko do pantomimy, teatru muzycznego czy tańca. Cinema łączy w swojej artystycznej działalności różne gatunki, tworzy z nich własny, jedyny w swoim rodzaju i jest idealnym przykładem

teatru

„Kabaret

alternatywnego.

olbrzymów”

to

nie

pierwszy występ Cinemy na Klamrze.

W 2004 roku toruńska publiczność miała okazję zobaczyć przedstawienie „Albert Lux”.

W

odróżnieniu

przygotowanych

od

przez

większości michałowicki

zespół widowisk, w których nie pada często

ani

jedno

słowo,

„Kabaret

olbrzymów” niemal oparty jest wyłącznie na nim. To sekwencja scen, skeczy wywodząca się z knajpianych występów, przypominająca w swoim absurdalnym humorze choćby „Latający cyrk Monty Pythona”. w

swojej

Dużo

tutaj

nawiązujących

stylistyce

dziestowiecznych

kabaretów

do

dwu­

piosenek,

3

SZCZEGÓŁOWY PROGRAM: 12 marca: 19:00 neTTheatre ­ „Kogo szukacie ­ Znak Jonasza” 13 marca: 19:00 Teatr KANA ­ „Projekt: Matka” 21:00 TO­EN Butoh Company ­ „Melanż” 14 marca: 19:00 Teatr CINEMA ­ „Kabaret Olbrzymów” 15 marca: 19:00 RFM MAZUT ­ „Xhumacja” 21:00 KLUB KOMEDIOWY ­ musical improwizowany 16 marca: 19:00 LAURA LEISH ­ „Wera V” 21:00 Joanna Duda/Katarzyna Pastuszak – „Track(s)” – instalacja/performance 17 marca: 19:00 SOPOCKI TEATR TAŃCA ­ „Wszystko co widać. OHIO” 21:00 STUDIO FORM ŚWIATŁA ­ „Labirynty pustyni” 18 marca: 19:00 PORYWACZE CIAŁ ­ „Szyszynka” 19 marca: 19:00 KOMUNA//WARSZAWA ­„Diuna 1961” REDAKTOR NACZELNA: Magdalena Śrama

PARTNERZY:

ZASTĘPCA RED. NACZELNEGO: Paulina Tchurzewska

ZESPÓŁ REDAKCYJNY: Witold Filar, Agnieszka Górska, Magda Górska, Edyta Januszewska, Paweł Kostrzewa, Joanna Kulczewska, Kamil Mikietyński, Katarzyna Nastula, Agata Piedziewicz, Aleksandra Pladzyk, Daria Szczecińska, Magdalena Śrama, Bartłomiej Zaleśkiewicz, Hanna Zwara

KOREKTA: Agnieszka Górska, Kamil Mikietyński, Aleksandra Posadzy ZDJĘCIA I SKŁAD: Paula Gałązka WYDAWCA: ACKiS OD NOWA Wydarzenie jest współfinansowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko­Pomorskiego oraz budżetu Województwa Kujawsko­Pomorskiego.