1223
Komórka tuczna
nie wyższe wartości liczby trafień w 121-punktowej siatce Hauge’a (odpowiednio: 63,8±6,8; 62,0±9,7; 58,3±8,9) przypadające na komórki tuczne w porównaniu z grupą kontrolną (46,8±2,4; p<0,01). W grupie, w której stosowano mepiraminę wartości liczby trafień będące odzwierciedleniem powierzchni zajmowanej przez komórki tuczne były również wyższe niż w grupie kontrolnej (53,3±27,0). Jednak ze względu na bardzo duże zróżnicowanie wyników różnice nie były istotne statystycznie. Formy degranulujące komórek tucznych Wszystkie użyte do badania mediatory powodowały znaczny wzrost liczby degranulujących form komórek tucznych w porównaniu z grupą kontrolną (dimaprit ~4-krotny, p<0,01; mepiramina 3-krotny, p<0,05; cymetydyna i 2pirydyletylamina ~2-krotny, p<0,05). Postaci degranulujące stanowiły 19,2% komórek tucznych ogółem w grupie kontrolnej; 56,8% w grupie dimapritu; 30,9% w grupie 2-pirydyletylaminy; 31,3% w grupie cymetydyny i 51,2% w grupie mepiraminy. Komórki tuczne bardzo ciemne Największą liczbę komórek tucznych bardzo ciemnych obserwowano w preparatach grupy kontrolnej. Wartości średnie liczby trafień dla komórek tucznych bardzo ciemnych były niższe w grupach otrzymujących 2-pirydyletylaminę (~2-krotnie, ns), dimaprit (15-krotnie, p<0,01), mepiraminę (18-krotnie, p<0,01) i cymetydynę (~90-krotnie, p<0,01). Komórki tuczne bardzo ciemne stanowiły 32% ogółu komórek tucznych w grupie kontrolnej; 14,2% w grupie otrzymującej 2-pirydyletylaminę; 1,6% dimaprit i mepiraminę i 0,2% cymetydynę. Komórki tuczne ciemne We wszystkich grupach, w których stosowano mediatory, stwierdzono wzrost liczby komórek tucznych ciemnych. Jednak różnice istotnie statystycznie dotyczyły jedynie grup otrzymujących cymetydynę (p<0,01) i 2-pirydyletylaminę (p<0,05). Komórki tuczne ciemne stanowiły w grupach otrzymujących cymetydynę, 2-pirydyletylaminę, dimaprit, mepiraminę i w grupie kontrolnej odpowiednio 82,6%; 69,8%; 57,6%, 60,4% i 58,8% ogółu komórek tucznych. Komórki tuczne jasne Najmniejszą liczbę komórek tucznych jasnych stwierdzono w grupie kontrolnej. W gru-
forms, in comparison to the control group (dimaprit – 4 times, p<0.01; mepiramine – 3 times, p<0.05; cimetidine and 2-pyridylethylamine – 2 times, p<0.05). Degranulated forms comprised 19.2% of overall mast cells in the control group; 56.8% in the dimaprit group; 30.9% in the 2-pyridylethylamine group; 31.3% in the cimetidine group and 51.2% in the mepiramine group. Very dark mast cells The greatest number of dark mast cells was observed in the control group. The mean value of accuracy for very dark mast cells was lower than in groups treated with 2-pyridylethylamine – twice, ns; dimaprit – 15 times, p<0.01; mepiramine – 18 times, p<0.01; cimetidine – 90 times, p<0.01. Very dark mast cells comprised 32% of overall mast cells in the control group; 14.2% in 2-pyridylethylamine, 1,6 dimaprit and mepiramine groups; and 0.2% in the cimetidine group. Dark mast cells The increased number of dark mast cells was noted in all groups, in which mediators were used. However, significant difference regarded only groups treated with cimetidine (p<0.01) and 2-pyridylethylamine (p<0.05). Dark mast cells comprised overall mast cell groups treated with cimetidine, 2-pyridylethylamine, dimaprit, mepiramine and the control group: 82.6%, 69.8%, 57.6%, 60.4%, and 58.8%, respectively. Bright mast cells The smallest number of mast cells was noted in the control group. In animals treated with dimaprit, the area with mast cells was 6 times greater, mepiramine – 5 times, cimetidine – 3 times and 2-pyridylethylamine – 2 times, in comparison to control group mean values (p<0.01). Bright mast cells constituted 9.2% of overall control mast cells, 16% treated with 2-pyridylethylamine, 17.2% – cimetidine, 38% – mepiramine and 40.8% – dimaprit. DISCUSSION Granulation tissue may develop not only in wounds, but also during experimentally created cavities or exposition towards chemical, mechanical and biological factors (17-20). Such tissue is linked to continuous connective tissue formation with many similar features of the