2
Vormende jaren
2.1 Inleiding Dit hoofdstuk heeft als primair doel om de persoon van Jagernath Lachmon te introduceren. Twee zaken krijgen daarbij bijzondere aandacht. Ten eerste zijn houding en verhouding binnen de Hindostaanse gemeenschap. Die verhouding zal later zijn draagvlak mede bepalen, wat een belangrijke reden is om zijn handel en wandel te schetsen. Lachmon kwam uit een Hindostaans plattelandsmilieu. Zijn moeder behoorde tot de Sanatan Dharm, de orthodoxe stroming waartoe het grootste deel van de hindoes behoorde. Zijn oudste broer was in Nickerie een van de steunpilaren van de Arya Samaj en wellicht is dit van invloed geweest op zijn sympathiseren met deze modernistische stroming binnen het hindoeïsme. Lachmon profileerde zich echter niet nadrukkelijk als aanhanger van de Arya Samaj. Juist die diffuusheid maakte dat hij voor de heterogene Hindostaanse groepen een aanvaardbaar compromis zou worden. Een tweede punt van aandacht omvat Lachmons contacten met de nietHindostanen. Tijdens zijn studiejaren in Paramaribo werd Lachmon tot praktizijn opgeleid door de vooraanstaande Creoolse jurist mr. dr. Julius Caesar De Miranda. Op diens kantoor kwam hij door zijn werk in contact met verschillende groepen en sociale lagen van de bevolking in Paramaribo. Ook bezocht hij Creoolse sociëteiten als Het Park waar hij de stedelijke levensstijl imiteerde. Lachmon ging zodoende frequent om met Creolen, in eerste instantie vooral lichtgekleurde Creolen uit de Surinaamse bovenlaag. Door in kringen van de gegoede Creoolse burgerij te vertoeven, kwam hij niet alleen maatschappelijk maar ook mentaal steeds verder af te staan van de Hindostanen op het platteland. Uiteindelijk was het Johannes Mungra, die hem vertrouwd zou maken met het denkpatroon en de problemen van zowel de Afro-Creolen als Hindostanen uit de volksklasse, terwijl Clemens Ramkisoen Biswamitre hem in het maatschappelijke en politiek-staatsrechtelijke gebeuren in de kolonie zou inwijden.
2.2 Een nieuw vaderland Door een bewuste kolonisatiepolitiek van het Gouvernement had een groot deel van de Hindostanen zich na de vijfjarige contractperiode als vrije landbouwer in Suriname gevestigd. De regelmatige aankomst van nieuwe Brits-Indische plantagearbeiders had bij degenen die voor vestiging in Suriname hadden geopteerd het gevoel van verbondenheid met het stamland Brits-Indië levendig gehouden. 24
JAGERNATH L ACHMON
Lachmon_p001_208.indd 24
18-09-15 10:34