Grać Bacha, zawsze grać Bacha! Fryderyk Chopin
Organizator
Fundacja Wspierania Kultury „Magna Res” we współpracy z
Para ą pw. św. Floriana i Wniebowzięcia NMP w Wąchocku oraz
Wojewodą Świętokrzyskim
Dyrektor Generalny
William de Mousson-Romanski Dyrektor Artystyczny
dr Hanna Romanska-Knight Dyrektor ds. Mediów i PR
Sławomir Biel Rzecznik Prasowy
Filip Piestrzeniewicz Tekst
dr Hanna Romanska-Knight Sebastian Staniszewski Projekt okładki i plakatu festiwalowego
Sebastian Kubica Projekt publikacji
Tomasz Kipka Skład i druk
Tecken.pl
Spis koncertów sobota, 2 września 2017, godz. 20.00
Recital fortepianowy
5
Michał Michalski Bach — Inwencje dwu- i trzygłosowe
sobota, 9 września 2017, godz. 20.00
Recital fortepianowy
9
Georgijs Osokins Scarlatti — Rameau — Bach
sobota, 16 września 2017, godz. 20.00
Recital klawesynowy
13
Marek Toporowski Bach — Suity francuskie
sobota, 23 września 2017, godz. 20.00
Recital wiolonczelowy
17
Mischa Maisky Bach — Suity na wiolonczelę solo
sobota, 30 września 2017, godz. 20.00
Recital skrzypcowy
23
Bomsori Kim Seiji Okamoto Ysaye — Milstein — Locatelli — Bach
5
Recital fortepianowy
Michał Michalski sobota, 2 września 2017, godz. 20.00 Johann Sebastian Bach — Inwencje dwugłosowe (BWV 772 – 786) — Inwencje dwugłosowe (BWV 787 – 801)
6 Michał Michalski prowadzi ożywioną działalność koncertową w Polsce i zagranicą. Swoje umiejętności artystyczne prezentował m.in. na 71. Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju, Festiwalu „Wieczory Chopinowskie na Okólniku” organizowanym przez Uniwersytet Muzyczny im. Fryderyka Chopina
Michał Michalski urodził się w 1994 roku we Wrocławiu. Obecnie jest studentem Akademii Muzycznej im.
w Warszawie, VIII Międzynarodowym Festiwalu Mozart nacht und tag w Turynie, VII Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym Sacrum non profanum w Trzęsaczu oraz Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie w ramach cyklu
Karola Lipińskiego we Wrocławiu
koncertów „Młode Talenty” organizo-
w klasie fortepianu profesora Pawła
wanego przez Narodowy Instytut
Zawadzkiego. Jest laureatem wielu
Fryderyka Chopina w Bibliotece Pol-
nagród, m.in.: I nagroda na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Livorno (2017), I nagroda na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym o Stypendium Fundacji Yamaha (2014), II nagroda w kategorii Grand Prix
skiej w Paryżu. W listopadzie 2015 roku nakładem wydawnictwa JB Records ukazał się debiutancki album fonograficzny pianisty „Michał Michalski – Piano Recital”. Artysta został uhonorowany wielo-
na Międzynarodowym Konkursie
krotnie Stypendium Ministra Kultury
Pianistycznym Ville de Gagny w Paryżu
i Dziedzictwa Narodowego, Prezyden-
(2013), I nagroda na Międzynarodo-
ta Miasta Wrocławia oraz Krajowego
wym Konkursie Pianistycznym Simone Delbert-Fevrier w Nicei (2010), I nagroda na VI Ogólnopolskim Forum Młodych Instrumentalistów „Z muzyką Fryderyka Chopina” w Rybniku (2010), I nagroda na XV Ogólnopolskim Tur-
Funduszu na Rzecz Dzieci. W 2016 roku został objęty programem Promocji Młodych Talentów Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.
nieju Pianistycznym im. Haliny Czerny-Stefańskiej w Żaganiu (2010) oraz I nagroda oraz Nagroda Główna na VII Międzynarodowym Polsko-Niemieckim Konkursie Pianistycznym w Görlitz/Zgorzelcu (2008).
7
Inwencje i sinfonie Inwencje i sinfonie (BWV 772–801),
w wykonawstwie. Zamysłem zbioru
znane także jako Inwencje dwu- i trzy-
było wprowadzenie ucznia w arkana
głosowe to zbiór trzydziestu krótkich utworów na instrument klawiszowy, zawierający 15 inwencji (dwugłosowych kompozycji kontrapunktycznych) oraz 15 sinfonii (trzygłosowych kompozycji kontrapunktycznych).
instrumentu poprzez ukazanie sposobu, w jaki prowadzone są dwa/trzy niezależne głosy. Inwencje i sinfonie to również osobliwe studium kompozycji ukazujące wielorakość możliwości rozbudowania
Zbiór napisany został przez Bacha
pojedynczej myśli muzycznej (inwen-
w 1722 roku dla 12-letniego syna
cji–pomysłu) do złożonej konstrukcji
Wilhelma Friedmanna. Zatytułowany
polifonicznej. Obie części zbioru obej-
pierwotnie Preambula i fantazje, został on poszerzony i poprawiony rok później. Nową wersję przemianowaną na Inwencje dla utworów dwugłosowych oraz Sinfonie dla trzygłosowych uznaje się dziś za obowiązującą
mują po osiem tonacji durowych i siedem molowych, uszeregowanych w rosnącym porządku gam.
9
Recital fortepianowy
Georgijs Osokins sobota, 9 września 2017, godz. 20.00 Domenico Scarlatti — Sonata d-moll K. 1
Jean Philippe Rameau — Suita G-dur „Nouvelles Suites de Pièces de Clavecin”
Johann Sebastian Bach — Ferruccio Busoni Preludium Chorałowe „Nun komm den Heiden Heiland” Adagio BWV 564 — Chromatyczna Fantazja i Fuga d-moll BWV 903 — Ferruccio Busoni — „Chaconne” z II Partity d-moll na skrzypce solo, BWV 1004
10 w Monzy (Włochy). Koncertował m.in. z Lwowską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Amber z Lipawy, Narodową Orkiestrą Armenii, Orkiestrą Kameralną „Wratislavia”. Pianista doceniany jest nagrodami i występami na międzynarodowych festiwalach, wyróżniony został też nagrodą Ministra Kultury Łotwy.
Georgijs Osokins jest finalistą XVII Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie
Uczestniczył w kursach mistrzowskich Dmitrija Bashkirova, Siergieja Babayana, Bernda Goetzke, Georga Friedricha Schencka i Einara Steena-Nokleberga. Po Konkursie Chopinowskim w Warszawie wystąpił już w Polsce wielo-
w 2015 roku oraz ulubieńcem pu-
krotnie, m.in. w nowej Sali NOSPR
bliczności konkursowej. Urodził się
w Katowicach, w Filharmonii Szczeciń-
25 kwietnia 1995 roku w Rydze. Naukę
skiej, z Orkiestrą Kameralna Polskiego
gry na fortepianie rozpoczął w wieku pięciu lat, a na estradzie zadebiutował jako dziesięciolatek wykonaniem Koncertu d-moll KV 466 Mozarta z towarzyszeniem Narodowej Orkiestry Łotewskiej. Studiuje pod kierunkiem
Radia „Amadeus” w Poznaniu pd. Agnieszki Duczmal oraz z recitalem dla Radia Gdańsk.
Sergejsa Osokinsa, od 2009 roku pobiera też prywatne lekcje u Mikhaila Voskresenskiego. Od września 2015 roku kontynuuje naukę w Juilliard School of Music. Jest zwycięzcą IX Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego dla Młodych Pianistów w Moskwie (2014), Konkursu Skriabinowskiego w Paryżu (2009) oraz Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Jurmale (Łotwa 2010). Zdobył też specjalną nagrodę za wykonanie utworu Fryderyka Chopina w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Rina Sala Gallo
11
Scarlatti i Rameau Giuseppe Domenico Scarlatti
Jean-Philippe Rameau (1683 – 1764),
(1685 – 1757), kompozytor włoski, syn
mistrz francuskiej szkoły klawesynu
sławnego Alessandro, przez większość swojego związany był ze służbą na portugalskim i hiszpańskim dworach królewskich. Jego twórczość, tradycyjnie zaliczana do baroku, wywarła duży wpływ na rozwój następującej
XVIII wieku, zaliczany jest do grona najwybitniejszych kompozytorów francuskich. Dzieło powstałe w 1741 roku, Pièces de clavecin en concert, uważane jest przez wielu muzykologów za szczytowe osiągnięcie
po nim epoki — Klasycyzmu —
francuskiej barokowej muzyki
i nowego stylu w muzyce. Dorobek
kameralnej.
kompozytora obejmuje różnorodność form muzycznych, ale dziś znany jest głównie z 555 sonat na instrument klawiszowy (klawesyn lub pianoforte). Wiele z nich opublikowane zostało wiele lat (w ciągu 2,5 wieku) po śmierci kompozytora. Do najwybitniejszych wykonawców i wielbicieli twórczości Domenico Scarlattiego należą takie sławy światowej pianistyki jak Arturo Benedetti Michelangeli, Emil Gilels, czy Władimir Horowitz.
13
Recital klawesynowy
Marek Toporowski Sobota, 16 września 2017, godz. 20.00 Johann Sebastian Bach — Suity francuskie BWV (812 – 817)
14 nowego im. Wandy Landowskiej w Krakowie (1985). W roku 1991 utworzył specjalizujący się w historycznym wykonawstwie zespół Concerto Polacco. Zainicjował w Warszawie regularny cykl koncertów muzyki oratoryjnej wykonywanej zgodnie z historyczną praktyką wykonawczą. Wiele utworów muzyki
Marek Toporowski wirtuoz-klawesynista, harmonijnie łączy w swojej działalności różne, często pozornie odległe
staropolskiej zostało po raz pierwszy wykonanych bądź nagranych pod jego batutą (opera „Agatka” J. D. Hollanda, oratorium „Christiani poenitentes ad sepulchrum Domini” J. T. Żebrowskiego, utwory Wronowicza, Cichoszewskiego
obszary muzyki. Jest cenionym solistą
i in.). Czterokrotnie otrzymywał Nagro-
– klawesynistą i organistą, kameralistą
dę Fryderyka, a wiele innych płyt otrzy-
i dyrygentem. Jego zainteresowania
mywało nominacje do tej nagrody.
klawiszowe wciąż poszerzają się o nowe obszary; koncertuje również na klawikordzie, historycznych fortepianach oraz organach Hammonda. Studia ukończył w Akademii Muzycznej w Warszawie (organy — Józef
Od 20 lat współorganizuje letni Kurs Interpretacji Muzyki Organowej w Koszalinie. Jest twórcą „Śląskiego Centrum Ochrony Instrumentów Klawiszowych — Fortepianarium”. Koncertuje w Polsce i za granicą, doko-
Serafin, klawesyn — Leszek Kędracki).
nał kilkudziesięciu nagrań płytowych
Następnie doskonalił swe umiejętno-
w Polsce, Niemczech i we Francji.
ści we Francji (Strasbourg), Niemczech
Jako profesor prowadzi klasę klawesy-
(Saarbrücken) i Holandii (Amsterdam), pracując pod kierunkiem Aline Zylberajch i Boba van Asperena (klawesyn) oraz Daniela Rotha (organy). Otrzymał Pierwsze Nagrody Konserwatorium w Strasbourgu w dziedzinie organów
nu w Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie pełni również funkcję kierownika Katedry Klawesynu i Historycznych Praktyk Wykonawczych.
i klawesynu oraz Dyplom Koncertowy Musikhochschule des Saarlandes (organy). Wiele zawdzięcza również kontaktowi ze znakomitym pianistą — Kajetanem Mochtakiem. Jest laureatem I nagrody I Ogólnopolskiego Konkursu Klawesy-
15
Suity francuskie Suita [fr. następstwo, kolejność], to for-
Suity francuskie Johanna Sebastia-
ma muzyczna będąca sekwencją miniatur tanecznych (allemande, courante, sarabanda, gigue, passepied, menuet, gawot) i nietanecznych (np. burleska, scherzo, aria, sinfonia)
na Bacha to zbiór sześciu suit, napi-
Po raz pierwszy pojawiła się w muzyce
sanych na clavier (klawesyn lub klawikord) między 1722 a 1725 rokiem, umieszczonych w katalogu dzieł kompozytora jako BWV 812 – 817. Suitom nadano przydomek francuskie, aby odróżnić je od wcześniejszych suit an-
renesansu, rozwinęła w baroku i osta-
gielskich, ale nazwa ta nie pochodzi
tecznie ukształtowana została przez
od samego kompozytora. Po raz pierw-
klawesynistów francuskich. W różnych postaciach przetrwała do XX wieku.
szy występują jako Suity francuskie
połączonych wspólną tonacją.
u Friedricha Wilhelma Marpurga w 1762 roku, a więc 12 lat po śmierci Bacha. Nazwa ta została spopularyzowana przez Johanna Nikolausa Forkela, który w pierwszej biografii kompozytora napisał, że „nazywane są suitami francuskimi, ponieważ napisane zostały w stylu francuskim”. Nie zachował się manuskrypt, który przedstawiałby ostateczną wersję utworów. Ornamentacja w poszczególnych rękopisach różni się zarówno w rodzaju, jak i w obfitości zastosowania.
Historic interiors revival & restoration
17
Recital wiolonczelowy
Mischa Maisky Sobota, 23 września 2017, godz. 20.00 Johann Sebastian Bach Suity na wiolonczelę solo: — Suita No. 1 G-dur, BWV 1007 — Suita No. 4 Es-dur BWV 1010 — Suita No. 5 c-moll BWV 1011
18 anonimowość podarował Maiskiemu wiolonczelę Montagnana z XVIII w., na której artysta gra do dzisiaj. W roku 1979 Mischa Maisky przez wiele miesięcy studiował u Gregora Piatigorsky'ego, stając się w ten sposób ostatnim studentem wielkiego mistrza i jedynym wiolonczelistą, który uczył się zarówno u Piatigorsky'ego
Mischa Maisky urodził się w 1948 roku w Rydze. Początkowo uczył się w tamtejszym konserwatorium,
i Rostropowicza. Od 1975 roku Maisky koncertuje na wszystkich kontynentach. Wyjątkowe umiłowanie muzyki kameralnej zawiodło go na Festiwal Gidona Kremera do Lockenhaus, gdzie bywa
a następnie w Leningradzie, gdzie
stałym gościem, często występując
w wieku 17 lat wygrał krajowy konkurs
także z Marthą Argerich.
młodych wiolonczelistów. Rok później,
W 1995 roku, po 23 latach nieobecno-
w 1966 roku, został zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie i podjął studia pod kierunkiem Mścisława Rostropowicza. W tym samym czasie Mischa Maisky rozpoczął aktywne życie kon-
ści, powrócił do Moskwy, aby wystąpić (i dokonać nagrania dla Deutsche Grammophon) na koncercie poświęconym muzyce Prokofiewa i Miaskowskiego (Rosyjską Orkiestrą Narodową dyrygował Michaił Pletniow). W Polsce
certowe na terenie byłego Związku
wystąpił po raz pierwszy w 1993 roku
Radzieckiego. Po represjach i spędze-
biorąc udział w koncercie z okazji 25-
niu w radzieckim więzieniu półtora
-lecia Orkiestry Kameralnej Amadeus.
roku, w 1972 roku artysta wyemigrował do Izraela, gdzie jego siostra osiedliła się już wiele lat wcześniej. W następnym — 1973 roku zwyciężył w Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Gaspara Cassado
Mischa Maisky od wielu lat jest wyłącznym artystą Deutsche Grammophon, dla której nagrał już kilkanaście płyt.
we Florencji, a później, w tym samym roku zadebiutował w Carnegie Hall z Orkiestrą Symfoniczną z Pittsburga pod dyrekcją Williama Steiberga. Po tym nowojorskim koncercie jego wielbiciel pragnący zachować
19
Suity wiolonczelowe Choć przed J. S. Bachem utwory na
W takiej rzeczywistości Johann Seba-
wiolonczelę solo pisali i inni kompozytorzy, to właśnie 6 Suit (BWV 1007 – 1012) lipskiego kapelmistrza stanowi perfekcyjną realizację i kanon gatunku. Komponowane w latach 1717 – 1723,
stian Bach komponował swoje Suity
znane aż do początku XX wieku, kiedy
wiolonczelowe. Nie tylko więc stosował skordaturę, czyli praktykę przestrajania strun (V Suita), ale też zmieniał ich liczbę. VI Suita przeznaczona była na wiolonczelę pięciostrunową — z jedną struną dodatkową w wysokim
to odkrył je przypadkiem w Barcelonie
rejestrze. W praktyce barokowej grano
13-letni Pablo Casals. On też był ich
na violoncello da spalla, tzn. instrument
pierwszym współczesnym wykonawcą. Bogate możliwości techniczne i wyrazowe, niska skala nadająca brzmieniu ciepłą, szlachetną barwę sprawiają, że wiolonczela uważana jest dziś
nie był trzymany między nogami,
Suity na wiolonczelę solo nie były
Ale w czasach Bacha była przede
lecz zawieszony na ramieniu jak gitara (wł. da spalla — barkowa). Przypuszczalnie tak właśnie Suity wiolonczelowe Bacha mogły być grane w baroku. Dziś suity wykonywane są przeważnie na czterech strunach, co podnosi
wszystkim „narzędziem” do wydoby-
trudność wykonawczą.
za „arystokratkę instrumentów”.
wania dźwięków, do tworzenia muzyki. Podlegała rozmaitym modyfikacjom, ulepszeniom technicznym, zmienny był też sposób gry. Różne odmiany i wielkości XVIII-wiecznych instrumentów smyczkowych świadczą o tym, że nie istniało wyraźne rozgraniczenie między skrzypcami, altówką i wiolonczelą.
20
Między historią, humorem a muzyką W Polsce są tylko trzy miasta na
Kolejna edycja Międzynarodowego
literę „W”, których nazwy są zna-
Festiwalu „Muzyka w Opactwie” będzie
ne wszystkim Polakom — Warszawa, Wrocław oraz Wąchock. Oprócz powyższego podobieństwa łączy je jeszcze jedna istotna idea — w każdym z nich rokrocznie odbywają się wspaniałe spo-
wspaniałą okazją do spotkania w murach Opactwa Cystersów założonego przez biskupa krakowskiego Gedeona w 1179 roku. Tak jak w latach poprzednich, Szanownych Gości czeka muzyczna uczta przygotowana przez przed-
tkania muzyczne, podczas których
stawicieli Fundacji Wspierania
uczestnicy mają okazję podziwiać
Kultury „Magna Res” — Panią Hannę
światowej sławy artystów.
Romańską-Knight oraz Pana Williama de Mousson-Romańskiego. Oprócz zaproszenia do udziału w kulturalnym wydarzeniu zachęcamy serdecznie do odwiedzenia Wąchocka
21
i dłuższego pozostania w tym — nie-
Niewątpliwe perłą wąchockich oraz
wątpliwie interesującym — miastecz-
europejskich zabytków jest XII-wiecz-
ku. Położone na obrzeżach Puszczy
ne opactwo, które w swej znaczącej
Świętokrzyskiej w dolinie rzeki
części prezentuje nie zmienione
Kamiennej miasto jest w 100% zgazyfikowane, zwodociągowane oraz skanalizowane. Każdemu przyjezdnemu oferuje stale rozwijającą się infrastrukturę sportową, rekreacyjną i turystyczną, a tym, którzy szukają
od XIII wieku wnętrza: kapitularz, fraternię, karcer i refektarz. Wspaniale prezentuje się kościół z bogatą polichromią z połowy XVIII wieku. W klasztornych krużgankach spoczywa krypta z prochami Jana Piwnika
miejsca, gdzie chcieliby osiąść
„Ponurego" — legendarnego dowódcy
na dłużej, możliwość zanurzenia się
partyzanckiego Armii Krajowej.
w idei „slow city”.
Oprócz monumentalnego opactwa
Dzięki założonemu w 1179 roku opactwu cysterskiemu wokół klasztoru wyrosła osada, której w roku 1454 król Kazimierz Jagiellończyk nadał prawa miejskie. Splądrowane przez Tatarów w XIII wieku i przez Węgrów księcia
turyści mogą zwiedzić miasteczko i okolice. Zainteresowani aktywnym wypoczynkiem skorzystają z licznych szlaków rowerowych i pieszych, których gęsta sieć pokrywa obszar całej gminy.
Rakoczego w czasie potopu szwedzkiego miasto stało się podczas powstania styczniowego „Rzeczpospolitą Wąchocką”, a podczas II wojny światowej ostoją dla partyzantów Armii Krajowej.
22 Niewątpliwą atrakcją jest zlokalizowany obok wąchockiego zalewu nowy park rekreacyjno-sportowy, który ofe-
Warto również skorzystać z atrakcji oferowanych podczas cyklicznych imprez — Turnieju Sołtysów, Poland-
ruje boiska sportowe, plażowe i kort
Bike Maratonu, Marszobiegu Wykus
tenisowy, siłownię zewnętrzną, plac
'43, pikniku archeologicznego Rydno
zabaw dla maluchów, skatepark
czy koncertów muzyki klasycznej pod-
z najgłębszym bowlem w Polsce oraz
czas Festiwalu „Muzyka w Opactwie”.
imponujący pumptruck. Całość oferty uzupełniają wypożyczalnie sprzętu wodnego, rowerów, gastronomia oraz oczywiście jedyny w Polsce pomnik słynnego sołtysa.
Międzynarodowy Festiwal Muzyka w Opactwie odbywa się w Wąchocku corocznie we wrześniu. Do Wąchocka zapraszamy codziennie. Do zobaczenia!
23
Recital skrzypcowy
Bomsori Kim Seiji Okamoto Sobota, 23 września 2017, godz. 20.00 Bomsori Kim Johann Sebastian Bach — Sonata No. 1 g-moll na skrzypce solo, BWV 1001
Eugène Ysaye — Sonata nr 3 „Ballada”
Nathan Milstein — Paganiniana
Seiji Okamoto Pietro Locatelli — „L'arte del Violino” – Kaprysy
Johann Sebastian Bach — Partita No. 2, d-moll na skrzypce solo, BWV 1004
24 Bomsori Kim (ur. 1989 r.), skrzypaczka południowo-koreańska, ukończyła Seoul National University, gdzie studiowała pod kierunkiem Y. U. Kim. Obecnie studiuje w nowojorskiej Juilliard School w klasie S. Rosenberg i R. Copesa. Odnosiła sukcesy w znaczących konkursach międzynarodowych, m.in. w 15. Międzynarodowym Konkursie im. P. Czajkowskiego (V nagroda), w Konkursie im. Królowej Elżbiety (laureatka). W 2013 roku wygrała 62. Międzynarodowy Konkurs Muzyczny ARD w Monachium, a w 2012 roku została laureatką hanowerskiego Konkursu Skrzypcowego im. J. Joachima. Występowała w prestiżowych salach koncertowych u boku wybitnych artystów takich jak: Andrey Boreyko, Marin Alsop, Hannu Lintu, Christopher Lee, i inni. Artystka jest laureatką drugiej nagrody ex aequo (z Sejii Okamoto) 15. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego (2016) w Poznaniu. Gra na skrzypcach Joannesa Baptisty Guadagniniego, Turyn 1774, wypożyczonych przez azjatycki Bank Instrumentów Kumho.
25 Sejii Okamaoto, urodzony w Japonii w 1994 roku, rozpoczął naukę gry na skrzypcach już w 3. roku życia. W 2014 roku, jako pierwszy spośród skrzypków pochodzenia azjatyckiego, zdobył I nagrodę w 19. Międzynarodowym Konkursie im. J. S. Bacha w Lipsku. Jest też laureatem I nagrody 60. Konkursu Muzycznego Studentów Japońskich (Tokio), II nagrody i nagrody specjalnej Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Canettiego (Włochy 2009) i innych. Studiował pod kierunkiem: K. Nakazawy, K. Sawy, G. Pouleta, P. Amoyala oraz H. Zacka. Uczestniczył w kursach prowadzonych przez uznanych pedagogów, m.in.: P. Vernikova, O. Krysę, R. Pasquiera, R. Daugareila i innych. Obecnie studiuje w tokijskim Uniwersytecie Sztuki. Koncertował oraz grał recitale nie tylko w Japonii, ale również w: Niemczech, Austrii, we Włoszech, Chorwacji, USA oraz w Korei Południowej. Artysta jest laureatem drugiej nagrody ex aequo (z Bomsori Kim) 15. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego (2016) w Poznaniu. Gra na instrumencie Januariusa Gagliano, Włochy 1754 (użyczony przez Nippon Violin Co.).
26
Sonaty i partity Sonaty i partity na skrzypce solo
Nathan Mironovich Milstein
(BWV 1001 – 1006) to zbiór sześciu utworów Johanna Sebastiana Bacha, ukończony w 1720 roku. Po wielu latach zapomnienia, opublikowany został po raz pierwszy w 1802 roku
(1903 – 1992), amerykański skrzypek,
wszechniony przez wybitnego skrzyp-
uczeń Ysaÿe'a, jeden z najwybitniejszych skrzypków XX wieku, znany był ze swoich interpretacji utworów skrzypcowych Bacha i utworów okresu romantyzmu. Był również kompozytorem. Jednym z jego najbardziej
ka węgierskiego Josepha Joachima
znanych dzieł jest Paganiniana, zbiór
(1831 – 1907). Uważane przez kolejne
utworów na różne tematy z twórczości
pokolenia kompozytorów, m.in. Eugène Ysaÿe'a i Béla Bartóka za archetypy utworów skrzypcowych, Sonaty i Partity stanowią dziś istotną część repertuaru skrzypcowego.
Niccolò Paganiniego.
przez Nikolausa Simrocka i rozpo-
Eugène Ysaÿe (1858 – 1931), kompo-
Pietro Locatelli (1695 – 1764), włoski kompozytor barokowy, wirtuoz skrzypiec, jako dziecko studiował grę na skrzypcach w Rzymie pod kierunkiem Corellego. W 1729 roku przeniósł się
zytor i skrzypek belgijski, w latach
do Amsterdamu, gdzie pozostał
1886 – 1897 był profesorem konserwa-
do końca życia. Był wirtuozem gry
torium w Brukseli. Był uczniem m.in. Henryka Wieniawskiego. Z jego licznych kompozycji skrzypcowych dziś najbardziej znane jest Sześć sonat na skrzypce solo. Każda z nich zadedy-
na skrzypcach — niektóre napisane
skrzypków. Sonata nr 3 zwana także
przez niego utwory miały tak wielki stopień trudności, że w jego czasach praktycznie tylko on sam był je w stanie wykonać. L'arte del violino to dwanaście utworów napisanych na solo skrzypce, struny i basso continuo,
Balladą poświęcona została Gerorge
wydanych w 1733 roku, jako trzeci opus
Enescu (1881 – 1955) — rumuńskiemu
kompozytora. Wirtuozowski styl
kompozytorowi, skrzypkowi, pianiście, dyrygentowi i pedagogowi, jednemu z najważniejszych postaci świata muzycznego I-szej połowy XX wieku.
i artyzm utworów wywarły duży wpływ
kowana została jednemu z wielkich
na grę skrzypcową w XVIII wieku i utwierdzając reputację Locatelliego jako pioniera nowoczesnej techniki skrzypcowej.
Fundacja Wspierania Kultury „Magna Res” pragnie podziękować:
Sponsorom i Darczyńcom za do nansowanie
Panu
Wiktorowi Zajkiewiczowi za udział i pomoc w organizacji festiwalu
Pani
Marii Leźnickiej-Książkiewicz za nieustające wsparcie i pomoc w oprawie
Dziękujemy szczególnie ciepło
Ojcu Eugeniuszowi Opatowi Wąchockiemu i całej
Społeczności Zakonnej za otwarcie murów Opactwa dla festiwalu, życzliwość i pomoc w jego realizacji
Partnerzy medialni: