Guilty of

‫»دوزﺧﻴﺎن از اﻳﻦ رو ﺟﺎوداﻧﻪ در دوزخ ﻣﻰﻣﺎﻧﻨﺪ آﻪ ﻧﻴﺖ داﺷﺘﻨﺪ اﮔﺮ هﻤﻴﺸﻪ در دﻧﻴﺎ ﻣﻰﻣﺎﻧﺪﻧﺪ هﻤﻮارﻩ‬ ‫ﺧﺪا را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ آﻨﻨﺪ‪ .‬و ﺑﻬﺸﺘﻴﺎن از اﻳﻦ رو ﺟﺎوداﻧﻪ در ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻰﻣﺎﻧﻨﺪ آﻪ ﻧﻴﺖ داﺷﺘﻨﺪ اﮔﺮ هﻤﻴﺸﻪ‬ ‫در دﻧﻴﺎ ﻣﻰﻣﺎﻧﺪﻧﺪ هﻤﻮارﻩ از ﺧﺪا اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ هﺮ دو دﺳﺘﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﻴﺘﺸﺎن ﺟﺎوداﻧﻰ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ‪«.‬‬ ‫ﺳﭙﺲ اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم اﻳﻦ ﺁﻳﻪ را ﺗﻼوت ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬ ‫»ﻗُﻞ آﻞّ ﻳَﻌﻤَﻞ ﻋﻠﻰ ﺷﺎآِﻠَﺘﻪ«) ) اﺳﺮاء‪ ) .٥٩ ،‬ﺑﺴﻢ اﷲ اﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﺮﺣﻴﻢﺑﺴﻢ اﷲ اﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﺮﺣﻴﻢ‬ ‫»ﺑﮕﻮ هﺮ آﺲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﺎﺧﺘﺎر و ﺷﻴﻮﻩى ﺧﻮد ﻋﻤﻞ ﻣﻰآﻨﺪ‪ «.‬ﻳﻌﻨﻰ ﻃﺒﻖ ﻧﻴﺖ ﺧﻮد‪ ) ).‬آﺎﻓﻰ‪ ،‬ج‪٢‬‬ ‫ص‪(٨٥‬‬ ‫ﺑﻌﺪاً ﺧﻮاهﻴﻢ ﮔﻔﺖ آﻪ ﻋﻮاﻣﻠﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﺬا‪ ،‬رﻓﻴﻖ‪ ،‬ﻣﺤﻴﻂ و‪ ...‬در ﺷﻜﻞﮔﻴﺮى ﻧﻴﺖ ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﻰ دارد‪،‬‬ ‫اﮔﺮ ﻏﺬا‪ ،‬ﺣﻼل و رﻓﻴﻖ و ﻣﺤﻴﻂ ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮى ﻧﻴﺖ ﻧﻴﻚ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪ ،‬و اﮔﺮ ﻏﺬا‪ ،‬ﺣﺮام‬ ‫و رﻓﻴﻖ و ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻴﺖِ ﻧﺎﭘﺎك ﺷﻜﻞ ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫اﺻﻮﻻً در اﺳﻼم ﻋﻤﻠﻰ ارزش دارد آﻪ از روى ﻧﻴﺖ ﭘﺎك و ﺧﺎﻟﺺ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﻰﺷﻮد‪.‬‬ ‫رﺳﻮل اآﺮم ﺻﻠﻰ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ وﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬ ‫»اِنّ اﻟﻠّﻪَ ﻻﻳﻘﺒﻞ ﻋَﻤﻼً ﻓﻴﻪ ﻣِﺜﻘﺎل ذرّة ﻣﻦ رِﻳﺎ«) ) ﺑﺤﺎر‪ ،‬ج‪ ٧٢‬ص‪(٣٠٤‬‬ ‫»ﺧﺪا ﻋﻤﻠﻰ را آﻪ در ﺁن ﺑﻪ ﻣﻘﺪار ذرﻩاى رﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﻰﭘﺬﻳﺮد‪«.‬‬ ‫اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬ ‫»اﮔﺮ ﻣﺆﻣﻦ ﻗﺼﺪ آﺎر ﻧﻴﻚ آﻨﺪ و اﻧﺠﺎم ﻧﺪهﺪ ﺑﺮاى او ﭘﺎداﺷﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮد و اﮔﺮ اﻧﺠﺎم دهﺪ دﻩ ﭘﺎداش‬ ‫ﺑﺮاى او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮد وﻟﻰ اﮔﺮ ﻣﺆﻣﻦ ﻗﺼﺪ آﺎر ﺑﺪ آﻨﺪ و اﻧﺠﺎم ﻧﺪهﺪ‪ ،‬آﻴﻔﺮى ﺑﺮ او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﻮد‪) )«.‬‬ ‫آﺎﻓﻰ‪ ،‬ج‪ ٢‬ص‪(١٢٥‬‬ ‫ﺣﺐّ و ﺑﻐﺾ‬ ‫ﻗﻠﺐ آﺎﻧﻮن ﺣﺐ و ﺑﻐﺾ در وﺟﻮد اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺁن را ﺑﺮ اﺳﺎس اﺳﻼم ﺗﻨﻈﻴﻢ آﺮد‪ ،‬زﻳﺮا ﺣﺐ و‬ ‫ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰى ﻣﻮﺟﺐ اﻧﺠﺎم ﺁن ﻣﻰﺷﻮد‪ ،‬و ﺑﻐﺾ و ﻧﻔﺮت از ﭼﻴﺰى ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺮك ﺁن ﻣﻰﮔﺮدد‪.‬‬ ‫و اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﻘﺪرى ﻣﻬﻢ اﺳﺖ آﻪ اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﻴﻪ اﻟﺴﻼم در ﺳﺨﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬ ‫»هﻞ اﻻﻳﻤﺎن اﻻ اﻟﺤﺐ و اﻟﺒﻐﺾ«‬ ‫»ﻣﮕﺮ اﻳﻤﺎن ﺟﺰ ﺣﺐ و ﺑﻐﺾ اﺳﺖ‪«.‬‬ ‫ﻳﻚ ﻣﺜﺎل‪ :‬ﺷﺨﺼﻰ در ﺧﺎﻧﻪاش ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻰﻓﻬﻤﺪ آﻪ ﮔﺮﺑﻪاى ﺁﻣﺪ و ﻧﻴﻢ آﻴﻠﻮ ﮔﻮﺷﺘﻰ آﻪ‬ ‫ﺧﺮﻳﺪﻩ و در ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ ،‬رﺑﻮد و رﻓﺖ‪ .‬او ﺑﺮ ﻣﻰﺧﻴﺰد و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﮔﺮﺑﻪ ﻣﻰرود ﺗﺎ ﮔﻮﺷﺖ را از او ﺑﮕﻴﺮد‬ ‫وﻟﻰ وﻗﺘﻰ آﻪ ﮔﺮﺑﻪ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﭘﺮﻳﺪ و در آﻮﭼﻪ ﻓﺮار آﺮد دﻳﮕﺮ او را دﻧﺒﺎل ﻧﻤﻰآﻨﺪ زﻳﺮا ﺣﺐ او ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻮﺷﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازﻩ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫وﻟﻰ اﮔﺮ روﺑﺎهﻰ ﺁﻣﺪ و ﻣﺮغ ﺧﺎﻧﻪ را رﺑﻮد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮد ﺁن ﺷﺨﺺ روﺑﺎﻩ را در ﺧﺎﻧﻪ و آﻮﭼﻪ دﻧﺒﺎل‬ ‫ﻣﻰآﻨﺪ وﻟﻰ وﻗﺘﻰ آﻪ روﺑﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻓﺮار ﻣﻰآﻨﺪ او از دﻧﺒﺎل آﺮدن روﺑﺎﻩ ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﻣﻰﻧﻤﺎﻳﺪ؛ زﻳﺮا ﺣﺐ‬ ‫او ﺑﻪ ﻣﺮغ و ﺑﻐﺾ او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ روﺑﺎﻩ ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫اﻣﺎ اﮔﺮ ﮔﺮﮔﻰ ﺁﻣﺪ و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ او را رﺑﻮد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮد ﺁن ﺷﺨﺺ ﮔﺮگ را در ﺧﺎﻧﻪ و آﻮﭼﻪ و ﺑﻴﺎﺑﺎن دﻧﺒﺎل‬ ‫ﻣﻰآﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪش را از او ﺑﮕﻴﺮد وﻗﺘﻰ آﻪ ﮔﺮگ از ﺑﻴﺎﺑﺎن دور ﺷﺪ و از آﻮﻩ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ﺁن ﺷﺨﺺ از‬ ‫ﮔﺮگ ﺻﺮف ﻧﻈﺮ آﺮدﻩ و ﺑﺎز ﻣﻰﮔﺮدد ﭼﺮا آﻪ ﺣﺐ و ﺑﻐﻀﺶ او را ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ اﻧﺪازﻩ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮآﺖ‬ ‫دهﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎل اﮔﺮ درﻧﺪﻩى دﻳﮕﺮى ﺁﻣﺪ و آﻮدك ﺧﺮدﺳﺎل او را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮد ﺁن ﺷﺨﺺ ﺁن درﻧﺪﻩ را در‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺎن و آﻮﻩ دﻧﺒﺎل ﻣﻰآﻨﺪ‪ ،‬و هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او ﺷﺐ و روز ﻣﻰرود ﺗﺎ ﺁن را ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ‬ ‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺮاى ﺑﺪﺳﺖ ﺁوردن ﺟﻨﺎزﻩى آﻮدآﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺁن درﻧﺪﻩ ﺑﺮوم‪.‬‬