Christopoulou kalliope transport policy

για τις μεταφορές, αφενός, και διαφορετικές για τη διαχείριση των υποδομών από την άλλη. Βασικές λειτουργίες, όπως η κατανομή της χωρητικότητας των σιδηροδρομικών μεταφορών (δηλαδή οι «σιδηροδρομικές διαδρομές» που οι εταιρείες πρέπει να είναι σε θέση να λειτουργούν τα τρένα στο δίκτυο), η τιμολόγηση των υποδομών και η αδειοδότηση πρέπει να διαχωρίζονται από τη λειτουργία των υπηρεσιών μεταφορών και να εκτελούνται με ένα ουδέτερο τρόπο που θα επιτρέπει στις νέες σιδηροδρομικές επιχειρήσεις δίκαιη πρόσβαση στην αγορά. Επιπλέον, πρέπει να διασφαλίζεται ότι τα δημόσια κονδύλια για τις υποδομές και για την καταβολή αποζημιώσεων για τις υπηρεσίες μεταφορών στο πλαίσιο των υποχρεώσεων δημόσιας υπηρεσίας δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση των οδικών μεταφορών, προκειμένου να αποφευχθεί στρέβλωση του ανταγωνισμού και αθέμιτη χρήση του δημόσιου χρήματος. Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει, επίσης, να έχουν ρυθμιστικούς φορείς για την παρακολούθηση των αγορών των σιδηροδρόμων και να ενεργούν ως δευτεροβάθμιο όργανο προσφυγής για τις σιδηροδρομικές εταιρείες, εάν θεωρούν ότι έχουν άδικη μεταχείριση. Εκτός από την ενθάρρυνση του ανταγωνισμού στις εθνικές αγορές, η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίνει στις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις τη δυνατότητα να παρέχουν υπηρεσίες εντός και μεταξύ άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανοίγοντας τα σύνορα του ανταγωνισμού. Οι σιδηροδρομικές εμπορευματικές μεταφορές για τις εθνικές και διεθνείς υπηρεσίες έχουν απελευθερωθεί πλήρως στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τις αρχές του 2007. Αυτό σημαίνει ότι κάθε αδειοδοτημένη εταιρεία σιδηροδρόμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απαραίτητη πιστοποίηση ασφάλειας μπορεί να υποβάλει αίτηση χωρητικότητας και να προσφέρει εθνικές και διεθνείς υπηρεσίες εμπορευματικών μεταφορών σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.