ABACUS - Ναταλία Δαδίδου

σίας. ∆εν ήξερε τι από αυτά της έφταιγε περισσότερο κι ένιωθε εκτός κλίµατος. Το καθένα ξεχωριστά κι όλα µαζί ήταν αρκετά για να την κάνουν να αισθάνεται άβολα ανάµεσά τους. Φέτος θα ήταν η δεύτερη φορά που θα µοιραζόταν τη συγκεκριµένη βραδιά µαζί τους. Η σχέση της µε τον Ηλία µετρούσε σχεδόν δύο χρόνια. Εκείνος, γόνος εφοπλιστικής οικογένειας δεύτερης γενιάς, έµοιαζε να κινείται άνετα σε αυτό το σκληρό περιβάλλον. Η Μαρκέλλα όµως πίστευε ότι δεν ήταν φτιαγµένος από αυτή τη στόφα ανθρώπου. Ο Ηλίας είχε γεννηθεί µαθηµένος στην καλή ζωή. Ψηλός, ανοιχτόχρωµος, µε λεπτά χαρακτηριστικά, έµοιαζε νεότερος απ’ ό,τι ήταν. Κι ας είχε ήδη αφήσει πίσω του τα σαράντα. Το σώµα του πρόδιδε εγκράτεια και ξόδεµα χρόνου σε φυσική δραστηριότητα, ενώ ήταν απόλυτα συµφιλιωµένος µε την εικόνα των λιγοστών µαλλιών που του είχαν αποµείνει. Κάπου στα τριάντα του βρέθηκε να έχει µερίδιο σε µια µικρή τράπεζα. Λίγο αργότερα, αποδεχόµενος πρόταση φίλων, κατέληξε επικεφαλής διοικητικού συµβουλίου σε χρηµατιστηριακή. Ήταν η χρηµατιστηριακή στην οποία εργάστηκε η Μαρκέλλα για πρώτη φορά όταν επέστρεψε από το Λονδίνο. Αργότερα, όταν πια ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή, βρέθηκε στο τιµόνι της οικογενειακής περιουσίας, το µέγεθος της οποίας ήταν ικανό να προκαλέσει πονοκέφαλο ακόµη και σε έµπειρους διαχειριστές. Αυτό που της έκανε εντύπωση ήταν η αποστασιοποιηµένη στάση του Ηλία απέναντι στο χρήµα, γεγονός που σπάνιζε στον χρηµατιστηριακό χώρο. Ήταν σαφές για εκείνη ότι τον Ηλία δεν τον είχε γεννήσει η χρηµατιστηριακή αγορά. ∆εν είχε ανδρωθεί στα γρανάζια της. Μόνο βρέθηκε εκεί για να οδηγήσει ένα καράβι, µε µια απουσία επίγνωσης που έµοιαζε χαριτωµένη στα µάτια της. Το µειδίαµα που είχαν προκαλέσει οι σκέψεις 11