ΕΥΡΙΠΙΔΗ ¨ΕΛΕΝΗ¨ ΘΕΜΑ: Ο ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΟΝΟΜΑ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ: ΓΚΑΓΚΛΙΔΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ ΑΛΕΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΑΠΗ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: ΚΑΡΑΜΠΑΪΡΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΑΞΗ: Γ’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ: 2019-2020
Η υπόθεση της ¨Ελένης¨ Ο Μενέλαος μετά την άλωση της Τροίας φτάνει
ναυαγός στην Αίγυπτο. Εκεί συναντά την αληθινή Ελένη και διαπιστώνει ότι ο πόλεμος έγινε εν τέλει για ένα είδωλο. Η πραγματική του σύζυγος βρισκόταν στην Αίγυπτο σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, προστατευόμενη από το βασιλιά Πρωτέα. Μετά το θάνατο του όμως ο γιος του Θεοκλύμενος θέλει να παντρευτεί την Ελένη, ενώ εκείνη μένει πιστή στον άντρα της. Όταν συναντά το Μενέλαο, μετά από χρόνια, καταστρώνει σχέδιο μαζί του για την απόδραση τους.
Τα δεινά του πολέμου. Η κατάσταση που επικρατεί στην Τροία κατά τη
διάρκεια του πολέμου είναι τραγική. Η Τροία τελικά καταστρέφεται. Πολλοί από τους Αχαιούς έχουν σκοτωθεί, άλλοι έχουν χαθεί κατά την επιστροφή τους, τα σπίτια έχουν μείνει έρημα, και οι γυναίκες μόνες να πενθούν τους άνδρες τους, κόβοντας τα μαλλιά τους. Η Ελένη κατηγορείται για όλα αυτά. Η μητέρα της, η Λύδα, αυτοκτόνησε και ο άντρας της, ο Μενέλαος, όπως και τα δίδυμα αδέλφια της, αγνοούνται.
Η Ελένη θρηνεί για τις συνέπειες του πολέμου και ο
Μενέλαος ταλαιπωρείται πολλά χρόνια να φτάσει στην πατρίδα του, όμως, κάθε φορά που πάει να φτάσει δεν τα καταφέρνει. Στο τέλος ναυάγησε και τον ξέβρασε το κύμα στην Αίγυπτο. Ο Τεύκρος εξορίζεται μετά τον πόλεμο, διότι κατηγορείται από τον πατέρα του για το θάνατο του αδελφού του.
Η καταδίκη του πολέμου. Ο Ευριπίδης επομένως καταδικάζει τον πόλεμο, μιλάει
για τη ματαιότητά του και η γνώμη του είναι ότι ο τρόπος που πρέπει να λύνονται τα προβλήματά των αντιπάλων τους είναι ο διάλογος. Μόνο με αυτόν θα μπορούσαν να λυθούν οι διαφορές έτσι ώστε να μην υπάρχουν τόσες καταστροφές.
Οι υπεύθυνοι του πολέμου κατά τη γνώμη του Ευριπίδη. Οι Αχαιοί, αλλά και οι Τρώες πίστευαν ότι
όλα τους τα προβλήματα θα λυθούν με τον πόλεμο, κάτι που ήταν μεγάλο σφάλμα. Οπότε όλα τα προβλήματα τα προκάλεσαν οι ίδιοι.
Αντιπολεμικός χαρακτήρας του έργου. Ο αντιπολεμικός χαρακτήρας του έργου έχει άμεση
σχέση με την εποχή του Ευριπίδη. Η εμπειρία του Πελοποννησιακού πολέμου και όλη αυτή η ατμόσφαιρα της απογοήτευσης σημάδεψαν τον ποιητή και ως αποτέλεσμα ήταν να προβάλλει το ειρηνιστικό πνεύμα στο έργο του . Ο ποιητής θρηνεί για τις συμφορές Ελλήνων και Τρώων και αναφέρει τις ανυπολόγιστες καταστροφές του πολέμου, καθώς και το πόσο ισοπεδώνει τον άνθρωπο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά.
Η γνώμη του Ευριπίδη για τη συμμετοχή των θεών και των μάντεων στους μεταξύ των ανθρώπων πολέμους Ο Ευριπίδης θεωρεί ότι οι χρησμολόγοι και οι μάντεις, οι
οποίοι εκμεταλλεύονται την αφέλεια και το φόβο των ανθρώπων, παρακινούν τους πολέμους για δικά τους συμφέροντα. Χρησιμοποιώντας ο άνθρωπος το μυαλό του σωστά, τότε μόνο θα μπορεί να απορεί, να αμφισβητεί, να ερευνά και να έχει κρίση . Η εύνοια των θεών είναι απαραίτητη κατά τον Ευριπίδη, αλλά η αφέλεια και η άγνοια είναι οι χειρότεροι σύμμαχοι . Τέλος, οι θεοί και οι προφήτες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αν ο άνθρωπος δεν συνδυάσει το μυαλό του μαζί με την υπομονή και την σύνεση.