Το βότσαλο ταξιδεύει

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 5

ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

ΤΟ ΒΟΤΣΑΛΟ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ Q

Ένα θεραπευτικό αφήγημα

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 6

©

Copyright Μαρία Ιωαννίδου – Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2020

1η έκδοση: Σεπτέμβριος 2020 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν.

100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε.

ΓΡΑΦΕΙΑ : Θεμιστοκλέους 104, 106 81 Αθήνα ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ : Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα

% 210-330.12.08 – 210-381.63.10 FAX: 210-382.25.30

e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com

ISBN 978-960-03-6747-8

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 7

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

h

Ο κόσμος είναι επικίνδυνος! } 11 Κάτι δεν πάει καλά! } 14 Υπάρχει και άλλος; } 18 Φοβάμαι τη μαμά... άραγε λέει αλήθεια; } 25 Ονειρεύομαι; } 29 Φοβάμαι, όμως θα πάω! } 31 Ας χορέψουμε! } 34 Θέλω! } 37 Σε εμπιστεύομαι! } 41 Τι ψάχνω; } 44 Τώρα έχω αποστολή! } 47 Είναι μία η ομορφιά; } 52 Μην της κάνω κακό! } 59 7

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 8

ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

Πονάω! } 62 Όλες οι μαμάδες μπερδεύονται καμιά φορά... } 65 Τι σημαίνει τελικά να είσαι όμορφος; } 71 Έχω τον δικό μου σκοπό! } 75 Τελικά αυτός είμαι εγώ!... } 85 Ναι, η ζωή είναι επικίνδυνα όμορφη! } 90 Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ι Ε Σ } 92

8

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 9

Στον δικό μου «καταρράκτη», τη Μαρία Μόσχου

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 10

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 11

} Ο κόσμος είναι επικίνδυνος!

Ο κόσμος είναι ένα μέρος πολύ επικίνδυνο για εμάς τις πέτρες και τα μικρά βότσαλα.

Έχει ποτάμια που σε παρασύρουν με ορμή χωρίς να έχεις ιδέα πού σε πάνε. Έχει και δέντρα ψηλά, που σου πετάνε δίχως προειδοποίηση τους καρπούς τους και μπορεί να σε κάνουν χίλια κομμάτια. Έχει πουλιά αναιδέστατα, που πριν καλά καλά τα δεις σε κουτσουλάνε και άλλοτε, στα καλά καθούμενα, σε πληγώνουν με το σουβλερό τους ράμφος. Έχει και θάλασσες βαθιές, που σε ρουφάνε με τη δύναμή τους για να γεμίσουν μ’ εσένα τις κοιλιές πεινασμένων ψαριών. Έχει γάτες που ψάχνουν να ακονίσουν πάνω σε αθώα βό11

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 12

ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

τσαλα τα κοφτερά τους νύχια και σκύλους λυσσασμένους που με τα μεγάλα δόντια τους μπορούν να σε συντρίψουν· και το χειρότερο από όλα, έχει ανθρώπους βαριεστημένους, αδιάφορους, που περπατούν επάνω σου χωρίς καν να προσέχουν την ύπαρξή σου, χωρίς να συλλογίζονται ότι κι εμείς οι πέτρες καμιά φορά πονάμε. Οι άνθρωποι, όταν θυμώνουν ή απογοητεύονται, κλοτσούν τα βότσαλα με δύναμη, λες κι έτσι θα ξορκίσουν ό,τι νιώθουν· κι όταν, πάλι, ερωτεύονται ή κάνουν όνειρα, έχουν τα βότσαλα για παιχνίδι και τα πετούν με δύναμη στο κύμα, χωρίς να τα ρωτούν αν θέλουν να ταξιδέψουν. Δεν ξέρουν πως για εμάς τις πέτρες τα ταξίδια είναι επικίνδυνα. Πως η ακινησία είναι στη φύση μας και γεννιόμαστε για να περάσουμε τους αιώνες της ζωής μας σε ένα και μόνο μέρος. Φτάνει να είναι καλό. Εσύ, καμάρι της καρδιάς μου, γεννήθηκες στο κα12

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 13

ΤΟ ΒΟΤΣΑΛΟ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

λύτερο. Εδώ, στην ασφαλή αγκαλιά μου. Ορκίζομαι να σε προστατεύω για πάντα από όλα του κόσμου τα τέρατα· απ’ τα ψηλά τα δέντρα, από αγενέστατα πουλιά, από ποτάμια απρόβλεπτα κι από πεινασμένα ψάρια. Μα πιο πολύ από τους αμαθείς ανθρώπους – αυτούς εδώ ψηλά δε θα τους συναντήσεις. Κανένας δε θα σε πληγώσει, μικρό μου βότσαλο, εγώ η μαμά σου σε αγαπώ σαν τη ζωή μου και δε θα αφήσω κανέναν να σου κάνει κακό. Θα είμαι πάντα κοντά σου, για να είσαι ασφαλές, ζεστό κι ευτυχισμένο. Εγώ θα σου πω όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις για τον κάμπο. Είσαι ό,τι πιο πολύτιμο έχω. Ποτέ δε θα σε αφήσω να φύγεις. Τι κι αν είμαι ένα τεράστιο βουνό; Αν εσύ πάθεις κάτι κακό, ακόμα κι εγώ θα πεθάνω.

13

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 14

} Κάτι δεν πάει καλά!

Για πρώτη φορά στους αιώνες της ζωής

του, εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό το μαύρο βότσαλο ξύπνησε πριν ανατείλει ο ήλιος. «Ωχ, μα ποιος αγενέστατος κράζει πάνω απ’ το κεφάλι μου την ώρα που κοιμάμαι; Μπλιαχ! Τι είναι αυτό το αηδιαστικό ζουμί; Από πού μου ήρθε; Πουφ! Αυτό βρομάει απαίσια!» μουρμούριζε έξαλλο, πριν καλά καλά ανοίξει τα μάτια του. «Μην ανησυχείς, παιδί μου, θα σε καθαρίσω αμέσως και θα συνεχίσεις τον ύπνο σου όσο θέλεις!» το καθησύχασε αμέσως η μαμά βουνό.

14

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 15

ΤΟ ΒΟΤΣΑΛΟ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

«Τι είναι αυτό το σίχαμα, ρε μάνα; Πώς έπεσε πάνω μου;» «Κάποιο απαράδεκτο πουλί σε κουτσούλισε, καρδιά μου!» «Πουλί; Τι είπαμε ότι είναι “πουλί”;» «Πουλιά...» «Πουλιά; Πόσα από δαύτα υπάρχουνε;» «Δυστυχώς αμέτρητα! Και είναι όλα τους το ίδιο απαίσια πλάσματα, με φτερά, που τριγυρνάνε όλη μέρα από εδώ κι από κει, κάθονται πάνω σου χωρίς να σου ζητήσουν την άδεια, σε χτυπάνε με το ράμφος τους χωρίς να τα νοιάζει τι νιώθεις και πολλές φορές λερώνουν ό,τι βρίσκεται από κάτω τους χωρίς καν να ζητήσουν συγγνώμη!» Το βότσαλο γούρλωσε τα μάτια, η αναπνοή του έγινε γρήγορη, όπως κάθε φορά που η μαμά του μιλούσε για τα τέρατα του κόσμου. «Ωχ, και πώς φτάσανε εδώ; Τι θα κάνουμε τώρα;» 15

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 16

ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

«Παλικάρι μου, μην ανησυχείς! Ένα ήταν και πέρασε. Τα πουλιά προτιμούν να ζουν στα δέντρα. Η επιφάνειά μου είναι τόσο σκληρή, που κανένα δέντρο δεν μπορεί να ριζώσει εδώ πάνω». «Τι είπαμε ότι είναι “δέντρα”;» «Δέντρα, παλικάρι μου, είναι κάτι πανύψηλα θεριά. Κάτω από τη γη κρύβουν τις ρίζες τους, κάτι μεγάλα κέρατα με τα οποία μπορούν ακόμα και πέτρες να σπάσουν. Τα κορμιά τους σηκώνονται ψηλά ως τον ουρανό. Την άνοιξη πολλά από αυτά κρεμάνε πάνω τους καρπούς –κάτι μεγάλες μπάλες που αν πέσουν πάνω σου μπορεί να σε πληγώσουν πολύ άσχημα– και τον χειμώνα ρίχνουν τα φύλλα τους, που γαργαλάνε συνέχεια τα βότσαλα αν τύχει να βρεθούν κοντά τους». «Ποπό! Ευτυχώς που δεν αφήνεις κανένα δέντρο να φυτρώσει εδώ πάνω!» «Ναι, αγόρι μου, μην ανησυχείς! Δεν α16

IOANNIDOU_BOTSALO DDDD.qxp_Layout 1 9/9/20 3:29 PM Page 17

ΤΟ ΒΟΤΣΑΛΟ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

φήνω κανέναν να σε πειράξει! Έλα τώρα, χώσου στον κόρφο μου να σε τρίψω καλά και να σε καθαρίσω τελείως για να συνεχίσεις τον ύπνο σου», είπε το μεγάλο βουνό και φίλησε τρυφερά το βότσαλο ενώ προσπαθούσε να το καθαρίσει. «Ευχαριστώ, μαμά!» ψιθύρισε το βότσαλο. Έπειτα χασμουρήθηκε, χώθηκε λίγο πιο βαθιά στον κόρφο του βουνού, γύρισε πλευρό και αποκοιμήθηκε πάλι.

17 2o