Kişilik Tek kişilik yataklarda, Çift kişilik rüyalar görüyorduk. Saftık bir zamanlar… Gel gör ki, büyüdük! Çift kişilik yataklarda, Kişiliksiz kaldık.
Sus pus Ansızın, ılık bir cümle aktı sırtımdan. Kahpece ve ardın sıra sapladığın harflerinin ertesinde. Hani en umulmadık andır ya o... Aslında göğüslesen mısralara direnirsin, Ama hazırlıksız yakalanmışsındır bir kere. İnce bir iç çekiş ve akabinde, Belki de bir hecelik zaman dilimine sığan, Fakat bir kaç paragraf niteliğindeki suskunluk… Acımı hafifletmek için mi? Sanmam! Belki de daha fazla acımak için. Belki de acıyla inatlaşmak... Belki de inadına acımak! Aslında keskinliğinden ziyade, Ziyadesiyle gafil avlanmaktı canımı yakan. Hainliğin beni, Suskunluğumsa seni yanılttı biliyorum. Üstelik her seferinde tepkisiz kaldığımı sandın, Defalarca indirdiğin küfür darbelerine. Sen bir tek göz yaşı damlasının, Yüzlerce şiiri barındırabileceğinden bihaberken. Ben destanlar yazıyordum; Okumasını bilmesen de Damarlarımdan akan o kızılca kelimelerle.
TOLGA ARSLAN
tolga.arslan@kalemsizdergi.com