Moppenvreter - juni 2018 by Buro89

Uitgave: St. Koudekerke Samen | nummer 02

Dorpskrant Koudekerke & Dishoek

Colofon De Moppenvreter Copyright © 2018 Stichting Koudekerke Samen Naar een idee van: Anne Kluijfhout Eindredactie: Ruud Jobse Redactie: Ruud Jobse, Anne Kluijfhout redactie@koudekerkesamen.nl Foto’s: Johan Katerberg Fotografie Omslag: Johan Katerberg Fotografie Verslaggeving: Angela Hoogesteger Druk: Drukkerij van Keulen Vormgeving: Anne Kluijfhout Coverfoto: Piet Wielemaker, © Johan Katerberg Fotografie De Moppenvreter is de dorpskrant van Koudekerke & Dishoek, verschijnt 2x per jaar en is een uitgave van Stichting Koudekerke Samen. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, door middel van druk, fotokopieën, geautomatiseerde gegevensbestanden of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Voorwoord Voor u ligt de tweede editie van de Moppenvreter. Onze redactie is hard aan het werk gegaan om u nog meer te laten zien van ons dorp, Koudekerke – Dishoek, en dat is gelukt! Stichting Koudekerke Samen heeft, zoals u weet, als doelstelling te verbinden. Daarmee zijn we al aardig op weg. We tellen inmiddels een samenwerking met 19 verenigingen en organisaties in Koudekerke. Al deze verenigingen en de stichting zelf natuurlijk, zijn nog steeds op zoek naar vrijwilligers; voor begeleiding, om mee te denken, achter de bar, in een bestuur, noem maar op. De organisaties steunen op u als inwoner van ons dorp. En vele handen maken ligt werk. Verderop leest u meer over de verenigingen. Wellicht wilt u eerst lid worden, of meer informatie krijgen. Neemt u gerust contact met ons op, of natuurlijk direct met de betreffende vereniging. We zijn richting een hopelijk prachtige zomer aan het gaan. En wat boffen we als dorp dat een deel ervan pal onderaan de duinen ligt. Samen één dorp; samen komen we verder. Voor alle Moppenvreters een prachtige zomer toegewenst! Met vriendelijke groet,

Foto: © Johan Katerberg Fotografie

Maurice Stougje Voorzitter Stichting Koudekerke Samen

Verknocht aan Walcheren Verslaggeving: Angela Hoogesteger

Ben je een Moppenvreter, dan ken je haar - in ieder geval van gezicht. Lian de Visser (55) is dé caissiëre van de Emté. Ze begon haar carriére 38 jaar geleden als kassamedewerker bij de VéGé - de landelijke organisatie van zelfstandige kruideniers - die later de MeerMarkt, de Golff en de Emté werd. En in 2019 misschien wel de Jumbo. Lian heeft het allemaal meegemaakt en is hierdoor een bekend en vertrouwd gezicht op Koudekerke. “Ik werk altijd met plezier.” Via een advertentie in de krant solliciteerde Lian destijds op de functie van kassamedewerker. Op haar zestiende kwam ze van de huishoudschool in Middelburg. Doorleren gebeurde nog niet zoveel in die tijd. “Ik vond de winkel altijd leuk, dat zat er altijd al een beetje in”. Ook hielp Lian wel eens bij haar oom die boer was, met de verkoop van uien langs de weg. Of het nu regent of niet, Lian komt altijd op de fiets naar haar werk. Ze is betrokken bij de klanten die in de winkel komen. “Soms maken mensen moeilijke dingen mee, zoals een ziekte of iets leuks: er worden kleine kindjes geboren. Dan kijk ik altijd even in de kinderwagen”. Naast het persoonlijke contact met de vaste klanten is er ook een leuk contact met het personeel onder elkaar. Het meest aparte wat ze ooit heeft meegemaakt is dat er tijdens koopavond een paard in de hal stond, terwijl de eigenaar boodschappen aan het doen was. “Dat vergeet ik nooit meer!” Lian hoopt dat iedereen boodschappen bij de dorpssupermarkt aan de Badhuisstraat blijft doen; ook de jongere generatie, om het bestaan te behouden.

Foto: © Johan Katerberg Fotografie

Lian woont al haar hele leven in Middelburg. Samen met haar nog thuiswonende zoon van 25. “Koudekerke is een leuk dorp, met leuke mensen” lacht Lian. Zelf heeft ze echter nooit overwogen om hier te komen wonen; Middelburg is fijn wonen. “Met mijn buren heb ik daar een leuk contact.” Lian is gehecht aan Walcheren, is graag buiten en de natuur maakt haar blij. Toen Lian als meisje met haar ouders en haar 10 jaar jongere broertje op vakantie ging en het was mooi weer, vroeg ze altijd of ze terug konden naar de kust. Wanneer de Lange Jan in zicht kwam, was ze altijd blij deze weer te zien. In haar vrije tijd gaat ze veel om met nichten van haar moeders kant. Soms plannen ze een uitstapje naar een andere stad, om te winkelen. Lian heeft een voorkeur voor klassieke muziek, ze houdt van handwerken, lezen, wandelen, fietsen en tuinieren en vindt het leuk om over het koninklijk huis te lezen. Ook al is ze minder fanatiek dan vroeger: “Maar, mocht Maxima langskomen en ik ben in de stad, ga ik zeker even kijken”. 

Foto: ÂŠ Johan Katerberg Fotografie

5 vragen aan...

Piet Wielemaker

Een podium voor de vrijwilligers van Koudekerke & Dishoek. Waarom is het zo leuk om vrijwilliger te zijn en wat is hun drijfveer? Wie ben je? Piet Wielemaker, ik ben 66 jaar oud, heb 3 kinderen en 5 kleinkinderen. Ik woon samen met Matty in De Walestraat (Voor de oude bewoners: Piet van Floor uit de Westhoek). Hoe ben je verbonden met Koudekerke? Ik ben aan de Zwaanweg geboren, opgegroeid en heb 40 jaar gewoond op een boerderij met mini-camping. De lagere school gevolgd in Koudekerke en samen met Koudekerkse vrienden leuke dingen beleefd! De ringrijdersvereniging was vele jaren mijn ontspanning. Wat voor vrijwilligerswerk doe je? Als lid van de diaconie zet ik mij samen met het bestuur in voor de kerk. Via de diaconie heb ik veel contact met burenhulp, Welzijn Koudekerke en nu KouS. Waarom doe je het? Ik zet me graag in voor inwoners van Koudekerke die het net wat minder of moelijker hebben of eenzamer zijn. Zodat ook zij wat aandacht krijgen. Het â&#x20AC;&#x2DC;omzien naar elkaarâ&#x20AC;&#x2122; bestaat nog in veel gevallen in Koudekerke. Waar word jij nou echt blij van in Koudekerke? Dat de acties door de diaconie georganiseerd zoals rond kerst en het sparen van bonnetjes voor de boodschappenpakketten door heel Koudekerke worden gesteund. Van heel Koudekerke voor Koudekerke! Ook KouS maakt me blij; dat wij als verenigingen en organisaties met de bestuurders daarin elkaar weer beter leren kennen en het samen-gevoel in Koudekerke mogen stimuleren.

De stichting geeft antwoord...

Wie is Koudekerke Samen? Wat drijft hen? En waarom doen ze wat ze doen? Elke editie stelt onze redactie een vraag. Deze keer:

Een nieuwe tent. Waarom? In maart 2018 kocht de stichting Koudekerke Samen met financiering uit het leefbaarheidsfonds van de gemeente Veere (70%) - in samenwerking met Gymnastiek Vereniging Koudekerke, Scouting de Valkeniers, VCK Koudekerke, Diaconie en PKN Koudekerke, Oranjeverenging Koudekerke en Dorpsvereniging Koudekerke (30%) - en met ondersteuning vanuit Stichting Welzijn Veere, een prachtige tent van 8 x 20 meter voor Koudekerke.

Het doel van de aanschaf

Gedurende het jaar hebben we in Koudekerke diverse evenementen waarbij een multifunctionele tent nodig is voor schaduw en verkoeling of om droog en warm te staan.

Foto: ÂŠMaurice Stougje

Alle lokale verenigingen kunnen de tent inzetten tijdens evenementen. De lage huur draagt er aan bij dat de verenigingen en organisaties meer geld overhouden voor bijvoorbeeld activiteiten en nieuwe evenementen. De stichting gebruikt het geld van de verhuur voor opslag, onderhoud en verzekering van de tent. En uiteraard om nieuwe activiteiten op ons dorp te ondersteunen.

Foto: © Johan Katerberg Fotografie

Onderweg naar succes Verslaggeving: Angela Hoogesteger

Stijn Buijs (18) en Wessel Boerma (18) zijn allebei opgegroeid in Koudekerke. Boezemvrienden sinds hun tijd op ‘T Klinket. Het liefst trekken ze dagelijks met hun gezamenlijke vriendengroep op omdat ze dezelfde interesses hebben, waarvan uitgaan toch wel de grootste gemenedeler is. De jongens zitten allebei in de Jeugdraad.

Kinderdiabetes. Ze komen met de club regelmatig samen om te vergaderen en bespreken dan allerlei zaken over wat er leuk en belangrijk is; ook verzinnen ze acties.

Stijn is in Vlissingen geboren en woont vanaf zijn eerste levensjaar in Februari 2017 waren Stijn en Wessel mee met een snowboard- Koudekerke, samen met zijn ouders en zus. Wessel uitje van de Jeugdraad. Stijn: “Ik dacht, ik ga nog één keer van is in Haarlem geboren; op de berg af maar dat ging mis en toen brak ik mijn pols. Toen raakten we met jongerenwerker Sandra in gesprek. Wij vinden jonge leeftijd verhuisde het fijn om andere mensen te helpen, zijn betrokken én vinden hij al naar Koudekerke het leuk om dingen te organiseren”. Met de Jeugdraad hielpen met zijn tweelingbroer Stijn en Wessel o.a. bij de verkoop van oliebollen voor Stichting en twee zussen. Na hun

basisschooltijd gaan ze allebei naar het Nehalennia. Stijn haalt hier zijn mavo-diploma en Wessel zijn vmbo-diploma. Momenteel volgt Stijn het Cios in Goes. “Het was een strenge selectie, de helft van de leerlingen wordt geweigerd; houding en motivatie zijn erg belangrijk”. Ook loopt hij een jaar lang één dag in de week stage op zijn oude middelbare school. Hier ondersteunt hij bij de gym. Stijn zou graag naar het korps mariniers willen of de politie. “In elk geval wil ik geen sportleraar worden. Ik zie deze opleiding als een opstapje”. Voor het mogen volgen van de mariniersopleiding moet je ook 18 jaar zijn en met deze opleiding werk ik ook aan een stukje respect. “Ik kan er niet tegen als mensen niks doen of negatief zijn”. Wessel heeft net de vooropleiding van Defensie afgerond, maar wil hier niet mee verder. Hij denkt erover om maatschappelijke zorg te gaan doen, een BOL-opleiding. Hij gaat sowieso verder studeren. Hij werkt momenteel in de keuken van de verzorgingstehuizen Ter Reede en Scheldehof in Vlissingen en heeft het naar zijn zin. “Ik weet nu nog niet wat ik anders moet gaan doen. Lastig om nu al te moeten kiezen”. Stijn en Wessel vertellen dat ze bijna elke dag met de vriedengroep samenkomen. Ze spreken dan thuis af of treffen elkaar op het veldje achter het Meulpad. Er is daar een container op een veld dat aan de volkstuinen grenst. Lekker chillen. Wessel en Stijn vertellen dat alle klasgenoten van hun basisschool nog steeds in Koudekerke wonen. “Daarom is het zo’n hechte groep, want anders groei je toch uit elkaar”.

Foto: © Johan Katerberg Fotografie

“We houden allemaal wel van uitgaan”, aldus Wessel. “Elke zaterdagavond. Eerst gingen we altijd naar Vlissingen, maar nu zijn we allemaal 18 en gaan we naar Middelburg en af en toe naar de Hooizolder”. Café ‘t Fust, de Rooie Oortjes en ‘t Schuttershof in Middelburg zijn favoriet. Ook vinden ze het

leuk om te ‘terrassen’ en in de zomer te zwemmen in de zee. De jongens hebben allebei een relatie. Samen met de meiden komen ze ook geregeld samen; dan zijn ze met een hele groep van rond de 20 mensen. Ook de vriendinnen van de jongens kunnen onderling goed met elkaar opschieten. “Dat is gelukkig goed uitgepakt”, lacht Stijn. Ze hebben al veel leuke dingen met elkaar beleefd, lachen de jongens. “Met name in het weekend”. Biede heren vinden Koudekerke saai voor de jeugd; er is weinig te doen, maar gelukkig hebben ze veel vrienden. “We hebben veel lol met elkaar maar het is niet echt spectaculair op het dorp”, aldus de jongens. “Het is altijd gezellig en we kennen iedereen van onze leeftijd. Onze groep bestaat uit 12 jongens, waarvan 8 jongens die in Koudekerke wonen” vertellen ze. “Ik word altijd gelukkig en blij als ik met mijn vrienden ben” zegt Stijn. “We luisteren allemaal graag dezelfde soort muziek, zoals nederpop en reggae. We hebben allemaal verschillende soorten mensen in onze groep”, zegt Wessel. “Iedereen is anders eigenlijk. Iedereen kan zichzelf zijn”. Volgend jaar gaan er wel leeftijdgenoten weg om elders te studeren. “Maar het maakt niet uit waar we wonen en studeren, het contact blijft en in het weekend zien we elkaar toch wel weer”, volgens de jongens. Stijn en Wessel denken niet dat ze altijd in Koudekerke zullen blijven wonen. “Misschien wel in Zeeland maar niet perse in Koudekerke”, zegt Wessel. “Ik denk eerder dat ik de stad op zoek dan dat ik in Zeeland blijf”. Steden die aanspreken zijn Utrecht en Breda, Rotterdam en Amsterdam. “Ik denk dat ik gewoon meer met steden heb en misschien is het omdat wij nog jong zijn dat wij hier weg willen”. Er is wel meer dan Koudekerke lachen de jongens. Maar, zegt Stijn: ik ben toch ook wel trots op Koudekerke want ik heb hier iedereen die ik nodig heb. Het voelt Écht als thuis voor de jongens. Volgens hen komt dit omdat iedereen elkaar kent en interesse heeft voor elkaar. Stijn geeft aan dat er respectvol met elkaar wordt gesproken door de jeugd en ouderen. “Ouderen vinden het soms wel rot als er harde muziek wordt gedraaid op onze hangplek”. Wessel vertelt dat er in Koudekerke niet echt een uitgaansplek is. Als er één ding veranderd zou kunnen worden in Koudekerke, zouden jongens graag een bar in Koudekerke

willen voor de jongere generatie. Een ideale plek zou bijvoorbeeld ook een huiskamer kunnen zijn met een lekkere hangbank. Wessel lacht. “Meestal lukt het niet om bij elkaar thuis af te spreken en dan zitten we buiten met elkaar in de kou”. In de wintermaanden een chille, warme hangplek zou fijn zijn. Wessel vertelt dat er afgelopen zomer op het Meulpad een ‘chillplek’ is gemaakt. Via de Jeugdraad hebben we een gebouwtje geregeld. Ze vinden dat het hok wel wat aankleding kan gebruiken, naast de graffiti die er al op zat. “We zijn al blij; we hebben in elk geval iets, maar ik hoop dat de mensen beseffen dat wij alleen dit hebben”, aldus Stijn. Zo staat er maar één bankje in waar je met drieën op kunt zitten.

Het duo heeft een doel en is onderweg naar succes. Stijn: “Als we ooit veel geld hebben, willen we samen een club openen.” Ze dromen over een grote dance club in Amsterdam. Social media vinden Stijn en Wessel ook belangrijk. Je whatsappt elkaar wat je aan het doen bent of gaat doen en hebt de hele dag contact. Maar de smartphone wordt vooral gebruikt om de afspreektijd en locatie aan elkaar door te geven zegt Wessel. “Ik ga geen heel verhaal tikken, we vinden het fijner om met elkaar in gesprek te gaan”. Liever in het echt dan over de telefoon. “We gamen ook veel met elkaar en gaan daarna altijd lekker naar buiten. We pushen elkaar niet, kennen elkaar en kunnen gewoon zijn wie we zijn” vat Stijn samen. Zowel Wessel als Stijn zijn al meerdere keren benaderd om modellenwerk te gaan doen. “We houden wel van een beetje aandacht, we zijn toch de twee leukste jongens van Koudekerke” grappen ze. 

Foto: © Johan Katerberg Fotografie

Ze hebben ideeën genoeg. Aangezien het veld door niemand gebruikt wordt, zou dat volgens hen prima heringericht kunnen worden. Dingen die worden genoemd zijn een picknicktafel om te kunnen kaarten, een pingpong- of een pooltafel en een prullenbak, zodat ze het netjes schoon kunnen houden. “Ze willen niet dat wij ‘s avonds rondzwerven op straat of op het schoolplein van ‘T Klinket zitten. Begrijpelijk en deze plek is goed”, zegt Stijn. “We hebben het gezellig met zijn allen en waarderen het plekje zeker, maar met zo’n grote groep mag er nog wel wat gebeuren”.

Drie generaties Dishoekers Ik ben Kim Kambier; als vierde generatie van de familie woon ik nu ook in Dishoek. Mâ&#x20AC;&#x2122;n overgrootvader is in 1956 Dishoek komen wonen, mijn oma in 1967. Mijn vader is er geboren en sinds een paar jaar woon ik er ook. Dishoek is een heerlijke plek: in de winter geniet je van de rust en in de zomer brengt het me terug naar mijn tijd in AustraliĂŤ. Lekker op je flip-flops naar het strand, een bommetje in de zee en wat relaxen in de zon, no worries mate! Scholen en sportclubs zijn er hier niet, maar op met de fiets ben je zo in Koudekerke, waar ik met de meiden van MO-13 bij VCK iedere week voetbal.

Wilt u ook met uw familie op de foto in de Moppenvreter? Mail redactie@koudekerkesamen.nl

Foto: ÂŠ Johan Katerberg Fotografie

5 vragen aan...

ViviĂŤn Melis

Een podium voor de vrijwilligers van Koudekerke & Dishoek. Waarom is het zo leuk om vrijwilliger te zijn en wat is hun drijfveer? Wie ben je? Ik ben ViviĂŤn Melis, 19 jaar en ik woon in Zoutelande. Ik zit nu al ruim 7 jaar op scouting in Koudekerke. Ik houd heel erg van kinderen en wil ook graag de opleiding Pabo gaan doen. Hoe ben je verbonden met Koudekerke? Ik ben verbonden met Koudekerke door Scouting De Valkeniers; 7 jaar als lid en ongeveer 4 jaar als vrijwilliger. Wat voor vrijwilligerswerk doe je? Ik ben leiding bij de Welpen-groep van de Valkeniers. Dat zijn kinderen van 7 tot 11 jaar. Als leiding doe je veel leuke activiteiten met de kinderen, zoals spelletjes, zwemmen, buitenspelen en nog veel meer leuke dingen. Waarom doe je het? Ik ben begonnen omdat ik het belangrijk vond om de scouting te helpen, door middel van leiding zijn, en ben het toen heel leuk gaan vinden. Nu doe ik het omdat ik het leuk vind om met de kinderen bezig te zijn; spelletjes spelen en ze nieuwe vaardigheden leren. Waar word jij nou echt blij van in Koudekerke? Het leukst aan Koudekerke vind ik natuurlijk de scouting. En ik hoop dat we er lang mogen blijven!

Foto: © Johan Katerberg Fotografie

Vive la Vie Leve het Leven Verslaggeving: Angela Hoogesteger

Jolanda van Hunnik (61) is een van de zeven kunstenaars die 17 t/m 21 juli 2018 exposeert tijdens de kunstexpositie in de toeristenkerk in Dishoek. Tijdens een schildersworkshop die ze van haar dochters cadeau kreeg, schilderde ze voor het eerst haar motto: Vive la Vie. “Ik ben een heel positief ingesteld mens”. Met een twinkeling in haar ogen vertelt Jolanda over haar veelzijdige leven. Ze werkt drie dagen per week voor de gemeente Borsele, op de afdeling Grond en Economie waar ze o.a. tekenwerk op de computer verricht en nieuwe straatnamen bedenkt. Jolanda is geboren en getogen in Vlissingen. Op haar twintigste verhuisde ze naar Souburg en in 2001 is ze in Dishoek komen te wonen, bij haar tweede man. Beide keren heeft Jolanda haar partner verloren aan kanker.

Naast haar veelzijdige baan maakt ze erg graag schilderkunst in haar atelier. “Ik heb van jongs af aan al getekend. Op de middelbare school zeiden ze al, daar moet je meer mee gaan doen, maar dat is er eigenlijk nooit van gekomen.” Daarom besloot Jolanda in 2009 alsnog de Academie van Schone kunsten in Eeklo (B) te volgen. “Er zat zoveel in mijn hoofd maar dat kwam er niet uit, dit heb ik echt geleerd op de academie”. Meestal werkt van Hunnik tegelijkertijd aan meerdere werken. Belangrijk hierbij is rust om in een soort flow te komen.

Ook haar drie dochters en twee kleinkinderen hebben iets met kunst. Belangrijke inspiratiebronnen zijn Karel Appel, Gerhard Richter en Wassily Kandinsky, een van de Duitse expressionisten. “Kandinsky werkte vaak op muziek en dat doe ik ook. Ik heb altijd muziek op mijn oren, zo kan ik me goed afzonderen en laat ik mij leiden door allerlei soorten muziek, van klassiek tot Slam FM. Als ik vastzit, zet ik wat heftigere muziek op en dan komt het wel los”. Jolanda is naast de kunst ook dol op haar twee katten, wandelen, tuinieren, lezen, rondtoeren met haar oldtimer, schildersworkshops geven en het zingen van Hollandse smartlappen in het Smartlappenkoor Scharretjoe Vlissingen. “Tijdens de kunstexpositie zijn jong en oud van harte welkom”, aldus Jolanda. Op woensdag kunnen kinderen en volwassen mee schilderen en aan diverse creatieve werkvormen meedoen. De entree is gratis. Jolanda hoopt dat er veel mensen komen om zich te laten verrassen. “Op het pleintje start een spoor van rode schoenen. Volg die en je bent er!” 

5 vragen aan...

Bernhard van Vliet

Een podium voor de vrijwilligers van Koudekerke & Dishoek. Waarom is het zo leuk om vrijwilliger te zijn en wat is hun drijfveer? Wie ben je? Bernhard van Vliet, voorzitter van de dorpsvereniging in Koudekerke De vereniging bestaat ruim 45 jaar en ik zit al een geruime tijd in het bestuur. Hoe ben je verbonden met Koudekerke? Ik ben in Koudekerke komen wonen in 1968; Door studie veel zeeland uit geweest, maar in 1994 ben ik weer terug gekomen en heb een huis gekocht op dit o zo mooie dorp. Wat voor vrijwilligerswerk doe je? De dorpsvereniging organiseert diverse activiteiten voor jong en oud; voor iedereen uit Koudekerke. Samen met het bestuur begeleid ik de diverse activiteiten. Waarom doe je het? Mijn vader zat vroeger ook in diverse besturen en ik denk dat ik dat virus heb overgenomen! Ik heb er nog steeds veel plezier in en vind het leuk om iets te organiseren. Waar word jij nou echt blij van in Koudekerke? We wonen gelukkig in een rustig dorp met veel gezellige mensen, waar we nog van alles kunnen en mogen doen.

Foto: ÂŠ Johan Katerberg Fotografie

‘Zusters van de Zorg’ genieten samen Verslaggeving: Angela Hoogesteger

Lein van Keulen (88) en Greet Ovaa (62) wonen beiden in Koudekerke en hebben jarenlang samengewerkt als zusters op Der Boede. Ze leerden elkaar daar in 1974 kennen. Hun samenwerking groeide uit tot een bijzondere vriendschap. Bij het weerzien begroeten ze elkaar dan ook met een dikke zoen. “Lein is mijn oudste vriendin én mijn voorbeeld”, lacht Greet. Ze doet ondertussen voor hoe Lein destijds de bewoners goedenavond wenste in de huiskamers. Zowel Greet als de huispapegaai van Der Boede namen die groet destijds over. Een verhaal over twee oudzusters van de zorg. Lein is geboren in Biggekerke. Ze heeft maar eventjes gewoond in het zusterhuis van Der Boede. “Ik trouwde na het overlijden van mijn zus met haar man. Er waren al 3 kinderen en samen hebben wij ook nog 3 kinderen gekregen waarvan de oudste is overleden”. In 1970 is ze met haar man en vier van haar kinderen in Koudekerke komen wonen. Haar man is overleden, maar ze geniet van haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen waar ze trots een foto van laat zien. Greet is geboren in WestSouburg. Van haar negende tot en met haar zeventiende jaar woonde ze in Terneuzen. Dit was het moment dat Greet startte met haar opleiding bij Der Boede. “Je moest de eerste 3 maanden intern wonen in het zusterhuis, ongeacht waar je woonde. Daarna mocht je het zelf weten. Ik bleef daar en heb er 7 jaar gewoond, want ik woonde in Terneuzen”. Toen leerde Greetje haar man Jan kennen. Ook Greet is een trotse moeder Én oma van twee kleinkinderen. Tijdens het opruimen vond Greet een mooi boek over Der Boede in een la. Ze heeft het meegenomen om het met Lein te bekijken. Bij het doorbladeren blijkt Lein er zelfs op

de foto in te staan. “Kijk hier sta ik op, in die kamer woonde wij met zijn vieren. Ik ben niet zo jong begonnen op Der Boede. Ik heb eerst verschillende baantjes gehad en toen dacht ik, ik moet toch wat anders gaan doen”. Lein moest voor het Rode Kruis stage gaan lopen bij Der Boede. En zo is het gekomen. Het was er heel mooi vertellen de zusters-in-ruste en geweldig om er te werken, met van die krakende vloeren en zoín ouderwets liftje voor de mensen. Ze vinden het allebei dan ook heel erg dat alles op het hoofdgebouw na is afgebroken. Wijzend op een van de foto’s: “Hier aan die grote tafel zaten we en soms zat zuster Kievit erbij. We wilden altijd graag apart eten. Zo was er een vroege tafel en een late tafel en je wilde veel liever aan die late tafel eten, omdat je dan vrijheid had, dan werd er niet zoveel op je gelet. Prachtig, ik kan er wel een boek over schrijven”, glundert Lein. Lein was heel zorgzaam en lief, vertelt Greet. “Ze nam wel eens wasjes mee voor mevrouw Klaassen. We deden altijd extra dingetjes voor de bewoners en hebben altijd heel fijn gewerkt”. Als ik thuis kwam dan ging ik dat vertellen aan mijn man en na elke dienst schreef ik altijd wat in mijn boekje, wat ik nog steeds heb”. Greet reageert lachend: “Dat erf ik toch! We hebben geen geheimen”, giebelen de zusters. Taken die gedaan werden waren het eten geven van de mensen, de afwas doen, medicijnen geven en het verbinden. “Toen had je hele grote wonden en daar had je heel veel werk aan”, vertellen de dames. In die tijd woonden er ongeveer 30 patiënten op een afdeling. Meestal hadden ze dienst met drie zusters. Greet:”ik zie het nog zo voor me, dat hoofdgebouw en dat trapje, daar zat directrice van Rooijen en daar moest je solliciteren. Ik hoorde gelijk dat ik aangenomen was en kon direct starten. Ik moest eerst in de huishouding en alle deuren soppen”, lacht ze. Met toestemming van ouders mochten op vaste tijdstippen de vriendjes op bezoek komen. Wanneer de mentrix haar rondje deed en aanklopte, was het tijd en moesten de jongens naar huis. “Ik kocht altijd

Foto’s: mevr. van Keulen

lekkere koek als mijn vriend kwam; wel had ik zijn naam in het begin verkeerd verstaan en Lein hoorde alle verhalen aan, die beleefde dat allemaal mee”, lacht Greet.

Foto: © Johan Katerberg Fotografie

De zusters herinneren zich meneer Lente, een bewoner van 44 met de ziekte van Bechterew, die 40 jaar op Der Boede heeft gewoond. Hij woonde in het hoofdgebouw op een kamertje en hij vond het verschrikkelijk als we vroeg kwamen om hem te wassen aldus Lein. “Ja, dan kwamen we met 2 waskommen, eentje voor de bovenkant en eentje voor de onderkant; er was geen uitslapen bij. Je kwam gewoon en de mensen moesten het maar goed vinden”. Daarna vertelt Greet over de kerst. Ze gingen dan zingen met de directrice en stonden allemaal op een trapje. In de zijvleugels waren er radioís op de zalen en dan moesten er kerstliedjes gezongen worden. Het was altijd heel vroeg en zo was er altijd wel iemand die niet gegeten had en dan flauw viel. Daarna werd er met de met directrice gezamenlijk gegeten. “Weet je nog, die vrouw die niet kon praten,” begint Lein.. “maar wel kon zingen als je erbij was. Wanneer je haar ging uitkleden en haar nachtjapon aandeed en ging zingen, dan zong ze mee, dat was zo prachtig. Zulke dingen vergeet je niet”, zegt Lein. “We hebben zoveel mooie dingen meegemaakt”, reageert Greet. Na verloop van jaren werd het hoofdgebouw ingericht voor kleinschalig wonen. Er woonden toen 10 à 12 bewoners. Vanuit de huiskamer keek je zo uit op de hertjes. Greet: “We kregen heel veel van de cliënten terug. Ze waren ook betrokken bij ons leven. Zo kwamen er bijvoorbeeld bewoners op mijn bruiloft en in moeilijke tijden ging ik daar ook wel eens troost zoeken. Ik heb zelf nooit oma’s gekend maar die vond ik daar. Ik haalde ook weleens mensen op en die nam ik mee naar huis met de rolstoel. Dan maakten we soepballetjes en gingen we soep koken en aardappels schillen, bleven ze eten en bracht ik ze weer terug naar huis. Er was warmte en vriendschap!” Beide dames hebben lang gewerkt op Der Boede. Er waren kleine onderbrekingen toen de kinderen kwamen. Greet heeft in totaal 43 jaar in de zorg gewerkt, waarvan 31 jaar bij Der Boede. Lein is op haar 60e met een speciale

regeling gestopt met werken. Buitenom het werk is het contact altijd gebleven. Ze komen op elkaars verjaardagen of spreken tussendoor wel eens een avondje af om even bij te praten. “We lijken net zussen”, grappen ze. Wonen in Koudekerke vinden ze ook erg fijn. “Ik blijf mijn hele leven hier wonen, ik ga nooit weg”, zegt Greet. Lein vult aan: “Het ligt ook aan je eigen, of je jezelf een beetje wil geven. Zo zit ik op volksdansen - momenteel gaat dit even niet vanwege heupproblemen - maar ik hoop gauw weer te gaan”. Ze wandelt graag achter haar rollator en rust ondertussen even uit, genietend van het uitzicht over het land. ook leest Lein graag en kan ze erg genieten van podium Witteman op de zondagavond. Greet: ik heb zoveel hobby’s, wandelen in de duinen en op het stand, daar geniet ik heel veel van. Ik vind het ook wel fijn om naar de hervormde kerk te gaan. Ik ben wel katholiek, maar je wordt wel gewoon opgenomen. Het maakt niet uit wie je bent of waar je vandaan komt in Koudekerke, je hoort er bij”. Ze dragen het dorp allebei een warm hart toe. Beide dames staan blij, betrokken, actief en sportief in het leven. Greet: “We maken er wat van”. Mevrouw van Keulen reageert opgewekt: “Als je niet doorzet, kom je nergens. Natuurlijk heb ik wel eens een mindere dag, wie niet? Maar ik zeg altijd: oppakken en weer verder gaan. Genieten van de kleine dingen zolang je gezond bent”! Een geheim hiervoor is er niet, zegt Lein maar voegt er snel aan toe: “Ik was me wel altijd koud”. “Dan moet ik dat ook maar eens gaan doen”, lacht Greet. 

Zusters op de trap voor Huis der Boede. Foto: ÂŠmevrouw van Keulen De nieuwe bewoners van Der Boede. Foto: ÂŠAngela Hoogesteger

In de volgende editie: De nieuwe bewoners van Der Boede aan het woord!

5 vragen aan...

Ronald de Looff

Een podium voor de vrijwilligers van Koudekerke & Dishoek. Waarom is het zo leuk om vrijwilliger te zijn en wat is hun drijfveer? Wie ben je? Ik ben Ronald de Looff, 34 jaar, vader van 2 jongens Finn en Dilan (3,5 en 1 jaar). Ik ben ondernemend en hou van pionieren. Hoe ben je verbonden met Koudekerke? Ik woon mijn hele leven al op Koudekerke, na de basisschool â&#x20AC;&#x2DC;T Klinket naar de middelbare school in Middelburg, daarna in Rotterdam gaan studeren. Na de studie nog 2 jaar gewerkt in Rotterdam maar toch weer terug gekomen naar Koudekerke. Koudekerke kon het toch winnen van de grote stad! De ruimte en rust hier zorgen ervoor dat je de extra reistijden i.v.m. werk accepteert. Wat voor vrijwilligerswerk doe je? Ik zit in het bestuur van Stichting Koudekerke Samen en houd mij bezig met facilitaire zaken bij evenementen, zoals de tent die is aangeschaft. Tevens bestuurslid bij de KRV - Koudekerkse Ringrijdersvereniging, waarmee wij diverse wedstrijden organiseren voor de leden op Koudekerke en Dishoek. Waarom doe je het? Om te zorgen dat tradities op het dorp blijven bestaan en ook de saamhorigheid vind ik erg belangrijk. Tijdens dit soort activiteiten kom je met mensen van je dorp in contact waar je doorgaans niet veel mee spreekt. Dat maakt het leuk. En als de activiteit of het feestje dan een succes is, kan je daar weer mooi op terug kijken! Als we allemaal een handje helpen, hebben we het prima voor elkaar op Koudekerke. Waar word jij nou echt blij van in Koudekerke? De ligging, na een dag in de auto gezeten te hebben is het fijn dat je even naar het strand kan hardlopen; als je naar de stad wilt, zijn Middelburg en Vlissingen dichtbij. Verder heb je op het dorp alles wat je nodig hebt. Kortom: een functioneel dorp met prima ligging en alles binnen handbereik.

Foto: ÂŠ Johan Katerberg Fotografie

Dorpsagenda

Wat is er te doen in ‘t dorp? Bekijk hier de komende activiteiten. Let op: aanvullende informatie en de meest actuele agenda vind je op koudekerkesamen.nl. Juni Bijzondere kerkdienst: Overstapdienst 17 juni, vanaf 9:30 Michaëlskerk, Dorpsplein

Inloopochtend Klimop 20 juni, 10:00 - 11:30 Klimop: Kerkstraat 2

Fietstocht Dorpsvereniging

21 juni, 13:00 - 17:00 Vertrek vanaf ‘t dorpsplein (aanmelden niet nodig)

70 jaar VCK, dat gaan we vieren! 23 juni, welkom v.a. 11:00 uur V.C.K: Biggekerksestraat 10

Juli Open Tafel Koudekerke 5 juli, 11:30 - 13:30 Klimop: Kerkstraat 2

Kunstexpositie Toeristenkerk

17 t/m 21 juli, elke dag open van 11:00 - 17:00 Westerscheldelaan (Dishoek)

Ringrijden

19 juli, 13:00 - 20:00 Camping Duinzicht: Strandweg 7 (Dishoek)

Het Archduke Ensemble 19 juli, 15:30 - 18:00 MichaĂŤlskerk, Dorpsplein

Augustus Kofferbakverkoop, vrijmarkt & ringrijden 4 augustus, 9:00 - 16.00 (ringrijden: 8:00 - 18:00) Dorpsplein (Kofferbakverkoop aanmelden via Wilma Mode)

Open Tafel Koudekerke 9 augustus, 11:30 - 13:30 Klimop: Kerkstraat 2

Ringrijden

25 augustus, 9:00 - 17.00 Kaapduinseweg (Dishoek)

Vergadering KOUS

28 augustus, 20:00 - 22.00 Locatie nader te bepalen

Kunstroute: Koudekerke uit de Kunst

30 augustus - 1 september, dagelijk geopend v.a. 10:00

September Open Tafel Koudekerke 6 september, 11:30 - 13:30 Klimop: Kerkstraat 2

Stichting Koudekerke Samen

Gegevens

De Moppenvreter is onderdeel van st. Koudekerke Samen (KouS). KouS staat én gaat voor verbinding. Het bestuur van de stichting Maurice Stougje Voorzitter

Joop Aarnoutse Marketing & donaties

Ronald Wielemaker Algemeen lid

Robert Boot Penningmeester & secretaris

Ronald de Looff Facilitaire zaken & evenementen

Tom Aarnoutse Algemeen lid

Aangesloten verenigingen & initiatieven 4-5 Mei Comité

Dorpsraad Koudekerke

Oranjevereniging Koudekerke

0118-551943

dorpsraadkoudekerke.nl

oranjevereniging@hotmail.com

Basisschool ’T Klinket

Dorpsvereniging Koudekerke

Scouting de Valkeniers

cbsklinket.nl

dorpsverenigingkoudekerke.nl

devalkeniers.nl

Basisschool de Sprong

Gymnastiekvereniging Koudekerke

Stichting Welzijn Veere

archipelschooldesprong.nl

gvkoudekerke.nl

welzijnveere.nl

Burgeradviseur

Harmonie Voorwaarts

SVRZ Ter Poorteweg

welzijnveere.nl

harmonievoorwaarts.nl

svrz.nl

Burenhulp

Koudekerke Uit De Kunst

VCK

burenhulp.welzijnveere.nl

0118-551943

vck-koudekerke.nl

De Moppenvreter

LTC De Stoof

Volkstuinvereniging Veere

redactie@koudekerkesamen.nl

ltcdestoof.nl

veere.nl

Diaconie (PKN) Koudekerke

Ondernemersvereniging Koudekerke

pknkoudekerke.nl

koudekerke-dishoek.nl

Ben je benieuwd wat wij voor jouw vereniging of initiatief kunnen betekenen? Neem gerust contact op via: info@koudekerkesamen.nl, of via: koudekerkesamen.nl

Uit de oude doos

Jeugd van Koudekerke in de sneeuw bij de muziektent.

“ Zomaar drie beelden

uit Koudekerke. Vervlogen tijden.

De foto’s komen uit de privé-collectie van mijn wijlen oma De Potter. Ik kan er uren naar kijken. ”

Ruud Jobse

Heeft u foto's die heel Koudekerke écht moet zien? Een verhaal dat écht gedeeld moet worden?

Mail redactie@koudekerkesamen.nl en we nemen zsm contact met u op! Samen komen we verder.

Foto: ÂŠ Johan Katerberg Fotografie

Altijd op de hoogte van de laatste nieuwtjes uit het dorp? Schrijf je in en ontvang 4 x per jaar alle nieuwtjes uit Koudekerke / Dishoek. Aanmelden kan via www.koudekerkesamen.nl of gebruik de QR-code.