2018 Διοργάνωση: Κα.Δρώ Φωτογραφική Ομάδα Φιλιππιάδας Επιμελήτρια & Εισηγήτρια φωτογραφικών εκπαιδευτικών συναντήσεων Φωτεινή Παπαχατζή
Land/e/scapes* Η απόδραση έγινε. Έκλεισε τα μάτια και είδε όλες τις σκηνές σαν καρέ σε παιδικό viewmaster. La route le temps et la douleur. Ένιωσε μια διάχυτη μελαγχολία στο τοπίο, σαν να τελείωσε το παραμύθι, σα να χάθηκε στο δρόμο πηγαίνοντας προς τα Δυτικά. - Μην είσαι τόσο αρνητικός, του είπε. To ταξίδι αυτό μοιάζει να μην έχει όνομα, σαν άτιτλο μυθιστόρημα μου φαίνεται, που αναζητά vice versa τις υφές του, σε μια συλλογή ξερών φυτών (herbarium). Τη νύχτα ξεδιπλώνει ένα οπτικό ημερολόγιο, χωρίς σύγχυση, με σύμμαχο τις ξάγρυπνες λιβελούλες. Πώς να χωρέσεις 7 μέρες απόδρασης σε 80 σελίδες; Ακολούθησε μια φόρμα, ένα μοτίβο. Ακροβατώντας άλλωστε διασχίζεις τα καθημερινά. Αντί κείμενου για την έκθεση Land/e/scapes Φωτεινή Παπαχατζή
* Τοπία διαφυγής, λογοπαίγνιο με τις λέξεις landscape =τοπίο, escape= διαφυγή
Απόδραση - Στεργιανή Βερνιώτου Lost on the way - Γιώργος Γκαβάγιας Viewmaster - Κωνσταντίνος Ευαγγέλου Melancholia - Παναγιώτης Ζιώβας Παραμύθι - Ιωάννα Θεοχαροπούλου Δυτικά - Ευάγγελος Καλύβας Negative - Γιώργος Καραγιάννης Το ταξίδι- Δημήτρης Κατσαντούλας Άτιτλο - Νάντια Λιανού Seeking...(αναζητώντας) - Αθανάσιος Λυμπερόπουλος Vice versa - Μαίρη Μητρογιάννη La route le temps et la douleur - Στέλλα Μπασιά Οπτικό ημερολόγιο - Πηνελόπη Παντιώρα ...at night - Χρήστος Ροντογιάννης No confusion - Βασίλης Σιαπέρας Libelloula - Ανδριανή Σκουλίδα 7 ημέρες, 80 σελίδες- Γιώργος Σταύρος Escape - Όλγα Τσιάφη Herbarium - Κωνσταντίνος Χατζής Ακροβατώντας - Μπάμπης Χριστιάς Τα καθημερινά - Άγγελος Χριστοδουλάκης
Στεργιανή Βερνιώτου Απόδραση, 2018 | Video
Όταν η καθημερινότητα μοιάζει φυλακή, τότε το ταξίδι γίνεται η απόδραση.
Γιώργος Γκαβάγιας Lost on the way, 2018 | Φωτογραφία
Κωνσταντίνος Ευαγγέλου Viewmaster, 2018 | Installation
Το “Diary”είναι το αποτέλεσμα ενός προσωπικού φωτογραφικού ημερολογίου διάρκειας έξι μηνών με σκοπό την αποτύπωση της καθημερινότητας.
Παναγιώτης Ζιώβας Melancholia, 2017 | Φωτογραφία
Ιωάννα Θεοχαροπούλου
Παραμύθι, 2017 | Φωτογραφία Στα παραμύθια ενώνονται ο χώρος, ο χρόνος και τα σύμβολα. Αυτός είναι ο λόγος που είναι δημοφιλή και κεντρίζουν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων. Ένα παραμύθι δεν έχει μόνο μία διάσταση. Αυτή την πολλαπλότητα των διαστάσεων επιχειρώ να ανιχνεύσω με μέσο τη φωτογραφία
Ευάγγελος Καλύβας Δυτικά, 2018 | Φωτογραφία
Γιώργος Καραγιάννης Negative, 2018 | Φωτογραφία
Δημήτρης Κατσαντούλας Το ταξίδι, 2018 | Φωτογραφία
Φεύγω. Τ’ αφήνω όλα πίσω! Σκέψεις, προβλήματα, θα περιμένουν να γυρίσω.
Nάντια Λιανού Άτιτλο, 2018 | Φωτογραφία
Αθανάσιος Λυμπερόπουλος
Αναζητώντας…, 2017 | Φωτογραφία Η αμήχανη στιγμή που αναγκαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας.
Στέλλα Μπασιά La route le temps et la douleur, 2016-2018 | Ιnstallation Το La route, le temps et la douleur αποτελει μια σειρά φωτογραφιών ντοκουμέντουπου δεν είναι τραβηγμένες σε ένα συγκεκριμένο τόπο. Η ιστορία έχει ως αφετηρίατην περίοδο που οι παππούδες μου έφυγαν ως οικονομικοί μετανάστες στη Γερμανία. Ζώντας μακρυά απο την οικογένεια μου αναζητώ τον τόπο μου και την ιστορία που μου κληροδοτήθηκε σε κάθε τι με το οποίο έρχομαι σε επαφή.
Μαίρη Μητρογιάννη Vice versa, 2018 | Φωτογραφία
Κάθε εικόνα αφηγείται τη δική της ιστορία και σχετίζεται άμεσα με τις δικές μου αναμνήσεις ή τα βιώματα των προγόνων μου. Προσεγγίζω κατα μέτωπο τοπία με υφές κάνοντας παραλληλισμούς με τις περιόδους που διένυσε η οικογένεια μου και συνδέοντας τες με αρχειακό υλικό υφαίνω την ιστορία τους, την ιστορία τη δική μου και εξυμνώ τη διαδρομή τους. Τα κάδρα μου δεν τοποθετούνται μέσα στο χρόνο ούτε περιορίζονται σε γεωγραφικά πλαίσια. Απαλλάσω το θεατή απο τις έννοιες του χωροχρόνου μιας και κάθε ένα απο αυτά θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε και οποτεδήποτε.
Πηνελόπη Παντιώρα
Χρήστος Ροντογιάννης
Οπτικό Ημερολόγιο, 2018 | Φωτογραφία
...at night, 2018 | Φωτογραφία
Φυσικά αντικείμενα, καταστάσεις, μορφές και εικόνες που αποτελούν μέρος της καθημερινότητας ξεπερνούν πια την έννοια του οικείου και αποκτούν διαφορετικό νόημα και περιεχόμενο. Με τις φωτογραφίες μου επιχειρώ να ανατρέξω στις αναμνήσεις του παρελθόντος και με την επαναφορά τους να διαμορφώσω ένα νέο παρόν.
Με αυτή τη σειρά εικόνων επιχειρώ να εξερευνήσω το τοπίο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Στην προσπάθειά μου αυτή διαπιστώνω ότι το φυσικό τοπίο μεταβάλλεται σταδιακά σε αστικό με την παρέμβαση του ανθρώπου διατηρώντας ελάχιστα μόνο στοιχεία της αρχικής του μορφής .
Βασίλης Σιαπέρας
Ανδριανή Σκουλίδα
No confusion , 2018 | Φωτογραφία
Libelloula, 2018 | Φωτογραφία
Γιώργος Σταύρος
Όλγα Τσιάφη
7 ημέρες, 80 σελίδες | Φωτογραφία
Escape, 2018 | Φωτογραφία Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι, κ’ έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό.
Κωνσταντίνος Χατζής
Herbarium, 2018 | Φωτογραφία Το τοπίο είναι ένας χώρος εξιδανικευμένος και ταυτόχρονα ανώνυμος. Μέσα σε αυτόν τα φυτά αποτελούν περιουσία του και ορίζουν τη μορφή του. Με το herbarium συγκεντρώνω δείγμα φυτών του περιβάλλοντός μου, τα οποία οριοθετούν έμμεσα το χώρο μέσα στον οποίο κινούμαι. Ο τρόπος με τον οποίο αυτά παρουσιάζονται, αποδομεί κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά τους. Δε μυρίζουν, δεν έχουν χρώμα, δε δίνουν καμία ένδειξη της απτής τους ποιότητας. Περιορίζονται σε γεωμετρικές φόρμες, δομές και γκρι τόνους, δηλαδή σε τυποποιημένους τύπους.
Μπάμπης Χριστιάς Ακροβατώντας, 2018 | Φωτογραφία
Άγγελος Χριστοδουλάκης Τα καθημερινά, 2017-18 | Φωτογραφία