tekst jobien groen beeld fred van diem
STICKERTJESFESTIVAL workshops en lezingen op spark Een week lang hebben studenten economie en HRM tijdens het SPARK-festival workshops en lezingen kunnen volgen. Het doel: creatief en innovatief leren denken. Als het om het verzamelen van stickers voor studiepunten gaat, blijken ze al heel creatief te zijn. “Het gaat niet goed met de wereld”, zegt vierdejaars UvA-student Economie en Bedrijfskunde en spreker Aart van Veller terwijl hij vanaf het podium zelfverzekerd het publiek in kijkt. “Creativiteit is harder nodig dan ooit.” Op de achtergrond wisselen foto’s van smeltende ijskappen en overstromingen elkaar af. “Maar we gaan het niet hebben over hoe de wereld naar de klote gaat. We gaan in oplossingen en passies denken.” Zijn boodschap: Groen ondernemen is ook een optie.
innoveren Van Veller is een van de sprekers op het SPARK-festival, de themaweek Creativiteit en Innovatie voor eerste- en tweedejaars Economie en eerstejaars HRM-studenten. Vorige week konden 1600 studenten op het Westergasfabriekterrein hun hart ophalen aan talloze workshops, debatten en lezingen. Het festival is opgezet naar aanleiding van de toenemende vraag uit het bedrijfsleven naar meer creatieve en innovatieve medewerkers. De hele week volgen de studenten bijeenkomsten die hen zouden moeten inspireren bij hun centrale opdracht: bedenk een concept voor een nieuw product. “Krijgen we nu een stickertje?” roept een grapjas vanuit de zaal naar de spreker. Iedereen die een workshop of
lezing heeft bijgewoond, krijgt een sticker. Alleen als je aan het einde van de week genoeg stickers hebt, mét de juiste kleuren, krijg je je studiepunten. Dat de week voor veel studenten voornamelijk om de stickertjes draait, zal niemand verbazen. Nori Koersvoet (tweedejaars Commerciële Economie) moet eigenlijk aan de weekopdracht werken, maar ze kan haar vriendin niet vinden. Die blijkt naar een van de workshops te zijn omdat ze vanochtend de workshop en dus ook haar stickertje gemist heeft. De werkgroepbegeleiders hebben de run op de stickers ook opgemerkt. “Het is leuk om met studenten te werken. Maar het is wel duidelijk dat veel van hen hier alleen voor een stickertje zitten.” Al een paar keer heeft ze studenten er op betrapt na het halen van een sticker, weer achteraan in de rij aan te sluiten in de hoop dat ze er nog een krijgen.
mindset Terwijl het promotieteam van Albert Heijn de cola en de koekjes bijvult, doet de security zijn best om de nieuwe groep studenten buiten te houden. Iedereen moet tegelijkertijd worden binnengelaten, zodat ieder-
‘Pino is nu ook miljonair’ een evenveel kans heeft om de workshop naar keuze te kunnen volgen. Boven twee tafels hangen papiertjes met illustere workshopnamen als ‘Doen, durven en de waarheid’, ‘Palace of seduction’ en ‘De mindset voor succes’. Eronder staan bakken met maximaal dertig bordjes per workshop. Als de bak leeg is, is de workshop vol. Als iedereen eindelijk naar binnen mag, wordt er wild in de bakken gegraaid. Een meisje staat met een handvol
nummers naar haar vriendinnen te wapperen. Samira el Jacoebi (MER) vond niet alle workshops even duidelijk. Ze is naar een workshop gegaan waarbij je elkaar moest neerschieten. Volgens haar ging het erom dat je snel moest zijn, maar erg duidelijk was het niet. “Er werd vaak niet, of pas achteraf, gezegd waar een workshop goed voor was. Dat vond ik erg onhandig”, vertelt ze. Medestudent Reggie Heikens vond de sprekers het leukst. De speech van Leo Dijkgraaf, de voormalige vertolker van Pino van Sesamstraat, was zijn favoriet. “De hele zaal ging uit zijn dak toen ze hoorden dat de man op het podium Pino was geweest. En hij is ook nog miljonair. Iedereen keek tegen hem op.” De overige onderdelen vond hij wat minder. “De weekopdracht hadden ze net zo goed ‘zitten in de kantine’ kunnen noemen, volgens hem. “Het is heel vaag. Ze zeggen dat je met een idee moet komen, maar als ik echt iets goeds bedenk, dan houd ik het natuurlijk voor mezelf.”
liefdesbrief Even verderop laat workshopleider Janna van Duijkeren zien wat het betekent echt creatief en innovatief te zijn. Haar opdracht aan een paar jongens; schrijf een liefdesbrief aan een van je mannelijke vrienden. De groep stuift uiteen. “Ik ben geen homo!” roept een van de jongens verontwaardigd. “Moet je dan homo zijn om je in te leven in die doelgroep?” vraagt Van Duijkeren uitdagend. “Je moet grenzen stellen. En hier stel ik mijn grens”, antwoordt de student. “Maar de opdracht was je in te leven in een andere doelgroep. Zien jullie dat je door taboes blokkades hebt. Door je niet in te kunnen leven in een bepaalde groep, sluit je een hele doelgroep uit”, legt ze uit. Stilte. “Krijgen we dan nu een stickertje?” roept een van de studenten. De docent zucht. “Eerst je stoel terugzetten, dan krijg je je sticker.” ■ havana
9