DE EREGALERIJ

Door: Arjan Klaver

Zouden de krachtige linker of de zuivere rechter van Amersfoorter Henk Wery de vermaledijde WK finale in 1974 in München toch nog gekanteld kunnen hebben? We zullen het nooit weten. Een half jaar voor hét mondiale voetbalfeest vormde een ernstige blessure een kantelmoment in zijn rijke voetbalcarrière, met landskampioenschappen, Wereldbeker, Europa Cup en.... het oergezellige HVC in het inmiddels vergeelde maar niet vergeten Birkhovense voetbalwalhalla.

‘Onder bewaking van circa 200 gewapende juntamannetjes mochten we trainen’

Het is voor iedere voetballiefhebber een buitenkans om een WK’tje te kijken samen met een oud-voetbalinternational. Althans, op papier. Na binnenkomst in huize Wery in Leusden is de televisie niet afgestemd op het EK voetbal. Neen, hier schittert het tennistoernooi op Roland Garros op het scherm. “Het voetbal heeft in de afgelopen jaren een deel van haar attractiewaarde verloren”, stelt de Amersfoorts’ recordinternational met 12 caps zonder mededogen vast. Hij weet zeker dat hij met het niveau dat hij in zijn topjaren bij Feyenoord etaleerde, gewoon had kunnen meedraaien in het Nederlandse voetbalkeurkorps. “Goed, het tempo ligt misschien nu iets hoger, maar ik weet zeker dat ik met Feyenoord slimmer met het spelletje omsprong. Het spel was toen gedoseerd. Het was wachten op het juiste moment. Dat is helemaal weg. We zien nu veel blinde trappen en nodeloos gevlieg over het veld. Slaapverwekkend. Inspiratieloos. Geef mij maar Engels voetbal op de zaterdagavond of zondagochtend. Een verrukking.”

Voetbalgeschiedenis Henk Wery. Zijn talent werd ontdekt bij Amersfoortse Boys. Als jochie stapte hij over naar HVC op Birkhoven waar nu AMHC de sticks met de tegenstander kruist. “Voordat ik met pensioen ging, was ik sportbegeleider bij SRO. Zodoende kwam ik geregeld op dit sportcomplex waar de zogenoemde witte tribune die jaren geleden is omgebouwd om dienst te doen als clubhuis van de hockeyers, nog mooie herinneringen opriep”, aldus Wery. “Jammer dat de slopershamer inmiddels voorbij is gekomen. Maar als je daar zat, zag je het weer allemaal voor je hoe zo’n 7.000 toeschouwers - deels op klompen - uit voornamelijk het Soesterkwartier de thuiswedstrijden beleefden.” Het waren onvergetelijke tijden voordat hij getransfereerd werd naar DWS en via het Utrechtse DOS bij Feyenoord ging voetballen. Zoals bijna elke nieuwkomer had ook Wery in het eerste half jaar moeite om in de Kuip te acclimatiseren. Dankzij zijn onverzettelijkheid en scorend vermogen werd hij door de Rotterdamse supporters opgenomen. Met genoegen denkt Wery bijna elke dag terug aan 6 mei 1970. Een historische Europa Cupfinale die in de Nederlandse huiskamers was te volgen. De mistige en korrelige zwart-wit beelden deden eerder denken aan illegale opnamen uit een winters China dan aan een rechtstreeks voetbalverslag uit het San Siro in Milaan. Feyenoord, met coach Ernst Happel, schreef in Italië voetbalgeschiedenis. Celtic werd verslagen en Feyenoord legde als eerste Nederlandse club beslag op de cup met de grote oren.

Boeven van de Pampa Aan de boorden van de Maas zouden in dat gedenkwaardig jaar nog twee keer de mouwen worden opgestroopt. Na het winnen van de Europacup kwam Feyenoord na een vliegreis van 28 uur tegen de kampioen van Zuid-Amerika, het Argentijnse Estudiantes de la Plata, te staan. Het is 26 augustus. “Het is alsof het gisteren gebeurde”, vertelt Wery. “Onder bewaking van circa 200 gewapende juntamannetjes mochten we in een ommuurd kazerneterrein trainen. Vervolgens zijn we als echte vrienden en kwajongens aan de grote klus begonnen.“ De Argentijnen, ofwel de Boeven van de Pampa, hadden in die tijd een enorme slechte reputatie. Er gingen zelfs verhalen over verdedigers met scherpe voorwerpen in hun broekzak om tegenstanders te verwonden. Sterker, na de gewelddadige thuiswedstrijd tegen AC Milan (1969) om de Wereldbeker, liet de Argentijnse juntaleider en generaal Juan Carlos Onganía het hele team arresteren. Doelman Poletti werd veroordeeld tot levenslang maar later vrijgelaten. Feyenoord had echter met spelers als Laseroms, Israël, Boskamp en Van Hanegem genoeg ammunitie in huis om scheermessen als Juan Ramon Verón bot te maken. “In Buenos Aires werd het 2-2 nadat Estudiantes met 2-0 voor had gestaan”, weet Wery die met een goed schot in het linker- en rechterbeen uit de voeten kon op beide flanken van het veld. In Rotterdam viel op 9 september de beslissing. 65.000 kelen zongen eendrachtig ‘Hand in Hand Kameraden’ en Feyenoord won de Wereldbeker door een doelpunt van Joop van Daele.

Afgescheurde lies Een half jaar voor het wereldkampioenschap in München scheurde Wery tijdens een uitwedstrijd tegen Legia Warschau compleet zijn lies af. “Ik scheurde uit mijn kruis”, benadrukt de oud-international. “Ik heb een hele nacht op mijn hotelkamer liggen creperen van de pijn. De arts van Feyenoord wantrouwde het medisch niveau van de Poolse artsen. De volgende dag ben ik in Rotterdam geopereerd.” Driekwart jaar heeft Wery nodig gehad om te herstellen. Zijn laatste optreden voor Feyenoord duurde 20 minuten in de gewonnen UEFA-Cupfinale tegen Tottenham Hotspur in ‘74. Een prachtige overwinning met een asgrauwe primeur. Nederland maakte voor eerste kennis met het zogenoemde hooliganisme. “De WK die daags volgde, mocht ik thuis kijken. Ik vond het heel erg. Het seizoen daarop ben ik getransfereerd naar FC Utrecht waar ik twee van de drie contractjaren uitdiende. Ik had teveel last van de liesstreek. Vervolgens ben ik even horecaondernemer in Amersfoort geweest om daarna via een baantje bij de lompen en metaalgroothandel van mijn vader, bij SRO terecht te komen.” Natuurlijk kan hij het voetbal niet loslaten. Even kijkt hij naar de Nederlandse prestaties op het EK. Hij vindt het mager. „Ik heb nog niemand die boven een zesje zien uitstijgen. Misschien kunnen ze nog een krachtige linker en zuivere rechter gebruiken. Ik doe zo mee!”