Arbiter Alex Bos wil naar de eredivisie

ARBITER ALEX BOS WIL NAAR DE EREDIVISIE Natuurlijke leider tussen de lijnen

In het voorjaar van 2018 promoveert Alex Bos van het talententraject naar de groep scheidsrechters masterclass. Een paar maanden later fluit de Leusdenaar zijn eerste officiële wedstrijd in het betaalde voetbal. Hij is dan 24 jaar. Inmiddels heeft Bos 53 wedstrijden in de Keuken Kampioen Divisie achter zijn naam staan. De eredivisie lonkt.

Door: Marcel Koch

Ter voorbereiding op het nieuwe voetbalseizoen begeeft Alex Bos zich frequent naar de sportschool, maakt hij zijn loopkilometers in de bossen van landgoed Den Treek of fluit hij in zijn vrije tijd op de kunstgrasvelden van Roda’46 een niemanddalletje. Zo floot Bos recentelijk nog een oefenpotje van de Leusdense jeugd onder 19. ,,Als we Alex bellen, geeft hij bijna altijd thuis’’, zegt jeugdtrainer Sander Zaal van Roda’46. Voor Bos, in het dagelijks leven hoofdagent bij de Amsterdamse politie, is zo’n onverwacht tussendoortje no big deal. ,,Ik vind zo’n jeugdwedstrijd gewoon leuk om te doen.’’

Milde spot Bij Veronica Inside is de 27-jarige Bos ondanks zijn nog prille carrière als arbiter in het betaalde voetbal al eens vluchtig het mikpunt van milde spot geweest. Nee, hij is zeker geen vaste kijker van het voetbalpraatprogramma, laat hij weten, maar die maandag-

avond kreeg hij opeens tientallen appjes van vrienden met de mededeling dat zijn naam bij de heren analytici over de tong ging. ,,Toen wist ik: dit is vast foute boel.’’ Bos zegt het, thuis aan de eettafel in Leusden, met een grote glimlach op zijn gezicht.

Wat was het geval: volgens de tafelheren van Veronica Inside had Bos in de hoedanigheid als VAR (Video Assistent Referee) een situatie niet op waarde geschat. En dus kon die Bos zich maar beter ‘nooit meer in het VAR-hok vertonen.’ Het fragment – ijlings toegestuurd door vrienden – deed hem spontaan in de lach schieten. ,,Je moet jezelf ook weer niet al te serieus nemen hè. Kritiek krijgen hoort bij het vak van scheidsrechter. Voetbal is bij uitstek een discussiesport.’’ Ter illustratie geeft hij aan: ,,Maandelijks hebben we met alle arbiters een onlinebijeenkomst waarin we bepaalde situaties bespreken en interpreteren. Dat levert zelden eenduidigheid op binnen het team. 50 procent vindt het hands, 50 procent vindt het geen hands.’’

En nog even terugkomend op Veronica Inside: ,,In het veld mag ik ook graag een dolletje met spelers maken. Ik houd daar wel van. Tussen de lijnen ben ik one-of-the-guys. Als spelers in hun emotie mij voor klootzak uitmaken, laat ik dat lopen, maar ik heb wel mijn grenzen. Ik probeer zo veel mogelijk in de geest van de wedstrijd te fluiten. Aan maniertjes of gebaren doe ik niet, ik geef op een natuurlijke manier leiding.’’

Zelfkritisch: ,,Volgens mijn coach en oud-scheidsrechter Kristian Bakkeloo gebruik ik te veel woorden in één zin. Daar heeft hij zeker een punt. Mijn communicatie naar spelers toe moet korter. Niet dertig woorden in een zin, maar slechts vijf. Ik werk daaraan.’’

Verrassing Nog geen tien jaar geleden stapt Bos elk weekend monter op z’n scooter naar een van de sportparken rondom zijn geboorteplaats Elburg om een wedstrijd te leiden. Zijn optredens vallen bij de beoordelaars van de KNVB in de smaak. De jonge en ambitieuze arbiter, tot zijn 17de voetbalt hij bij SCE in Elburg, kan goede rapportcijfers overleggen.

Voormalig scheidsrechter Eric Braamhaar ziet zijn potentie. Daarna gaat het snel met Bos die aan de hand van talentcoaches even gemotiveerd als gedreven aan zijn verdere ontwikkeling werkt. Via de zaterdag hoofdklasse gaat het naar de derde- en vervolgens tweede divisie.

Als Bos zich aan het eind van het seizoen 2017-2018 in Zeist meldt voor het jaarlijkse evaluatiegesprek wacht hem een geweldige verrassing. Men is zo tevreden met zijn progressie dat hij promoveert naar de masterclass scheidsrechters van het betaalde voetbal. ,,Een ongelofelijk vet moment’’, herinnert Bos zich. ,,Ik dacht: wow, ik ga betaald voetbal fluiten. Onderweg naar huis in de auto heb ik gelijk mijn coach en ouders gebeld. Ik ben destijds gaan fluiten omdat ik er lol in had, niet met het idee dat ik later in het betaalde voetbal terecht zou komen. Natuurlijk zag ik mezelf weleens in gedachten als scheids in een volgepakt stadion, maar om nou te zeggen dat het een grote droom was, nee. Feitelijk is het een uit de hand gelopen hobby. Fluiten voelt voor mij niet als werk, maar dat is het natuurlijk inmiddels wel.’’

Nerveus De bekerwedstrijd tussen de amateurs van Noordwijk tegen Sparta Rotterdam, van 25 september 2018, beschouwt Bos als een belangrijke stap in zijn carrière. Hij reconstrueert: ,,Ik was nerveus voor die wedstrijd, want ik had zo’n voorgevoel dat scheidsrechtersbaas Dick van Egmond weleens op de tribune zou kunnen zitten, omdat hij in de nabije omgeving van Noordwijk woont.’’ Bos krijgt gelijk. Van Egmond zit inderdaad op de tribune. Net als voormalig scheidsrechter Ruud Bossen. Bos slaagt cum laude. ,,Na afloop complimenteerde Bossen mij in de kleedkamer.’’ De avond kan niet meer stuk.

Twee weken later debuteert Bos als 24-jarige scheidsrechter in de Keuken Kampioen Divisie met het affiche FC Volendam-RKC Waaltijd. Het gaat hem goed af. Veertien dagen later krijgt hij de leiding over MVV tegen Jong PSV.

Inmiddels is de Leusdenaar in de Keuken Kampioen Divisie een vertrouwd gezicht. De eredivisie lonkt. ,,Ik voel dat ik er dicht tegenaan zit, maar ik reken mezelf niet rijk.’’ Met bewondering kijkt hij naar topreferee Björn Kuipers. Tijdens de play-off wedstrijd NAC-NEC van mei jongstleden maakte Bos als vierde official deel uit van team Kuipers. ,,Björn is op en top professional. Hij is inmiddels 48, maar fluit alsof hij 24 is. Hoe hij situaties oplost, daar kan ik veel van leren. Hij is een grote inspiratiebron voor mij.’’

Liever politie dan bestuurskunde

In de nacht voor het interview appt hij met het verzoek of de afspraak een uurtje later kan. Van 10 uur naar 11 uur. Letterlijk apptekst: ‘had een behoorlijke uitlopende zaak op het werk (politie) wat overwerk opleverde.’ Acht uur na het verzonden bericht zwaait Bos uitgerust en met douchenatte haren de deur open van zijn Leusdense benedenwoning. Amsterdam als werkstad bevalt hem goed. De drukte, de chaos, de reuring, het onverwachte. Bos kan, zo stelt hij, met de veelzijdigheid van de hoofdstad goed overweg. ,,Nog geen dag spijt gehad.’’ Aanvankelijk studeert hij bestuurskunde, maar na het halen van zijn propedeuse haakt hij af. Toch niet zijn kopje thee. Het avontuur bij de politie past hem beter. Daarbij geeft Bos aan dat de politie als werkgever hem alle ruimte geeft om aan zijn carrière als semiprofessionele arbiter een goede invulling te geven. ,,Beter kan ik mij niet