ŞEB-İ ARUS ÖZEL 2011

Ve yine O Âşık mimar der ki bizlere: -Sevenin dilinde sevdiği vardır, konuştu mu O’ndan konuşur; gözünde sevdiği vardır, baktığı yerde O’nu görür; kulağında sevdiği vardır, duydu mu O’ndan nağmeler duyar. Âlemler yüzü suyu hürmetine yaratılan Rasulümüzde: -Bir şeyi çok seven O’nu çok anar buyurmuştur.

Allah’ın sevgisi de zikir ile belli olur. En Sevgili de derki: -Kulum beni sevdi mi ben onun tutan eli, yürüyen ayağı, gören gözü, duyan kulağı, konuşan dili olurum. Ve bir kutsi hadis-i şerifte: -Kul Allah’ı sevdi mi, Allah’ın kulunu sevmesi vacip olur der.

Kâinattaki her şey zikir halindedir ve her şeyin sevgilisini zikrediş lisanı farklıdır. Göz zikreder mi? Kulak zikreder mi? Evet, zikreder. Göz geceye bakar, O’nun Settar isminin tecellisini görür.

Kulak, annenin çocuğunu olan merhametinden doğan sözleri dinler, O’nun Rahman ve Rahim oluşunu duyar. Her şeyde O’ndan bir şeyler bulursun. Efendimizde: -Seven sevdiğiyle beraberdir. buyurmuştur. Zikir halinde olduğumuz her an O’nunla beraberiz.

Nitekim bunun delili Bakara Suresi’nin: -Siz beni zikrediniz ki, bende sizi anayım. 152. ayetidir. Yine başka bir delil şu kutsi hadistir; -Kulum beni zikrettiği müddetçe ben onunla beraberim.

Kâinat keşfedilmeyi bekleyen bir hazinedir, açılır kapılar ve sen söylersin: -İstemem Sevgili, Sana açılmayacak kapının tokmağına dokunmak istemem. Çalmam arkasında Sen olmayan zilleri. Sana Rabbinden bahseden her şey sevgilidir artık ve yine dersin; -Bana O’ndan bahsedin, O’ndan konuşmayanlar sussun. Ya O’nu söylesin ya da sussun.

Sevgilimi anlatın bana. Anlar kâinat Sevgiliye olan açlığını, susuzluğunu ve O’nu anlatmaya başlar sana. Konuşmaya başlarsın; denizle, bulutla, kuşla, rüzgârla…

Dedim ya her şey Sevgilidir sana, sıkıntını bile seversin O’nunla çünkü oda sevgiliden bir şeyler barındır. Kahhar oluşudur belki o an tecelli eden. Sen O’nu zikredersin. Senin Sevgiliden gördüğün her şeyde seni sevgili görür. Güller senin koklamanı bekler çünkü sensindir gülü koklarken O’nu zikreden.

Yollar senin yürümeni ister üzerinde, adımlarındaki zikre hasret, yollarda yolunu gözler.

Peygamber Efendimiz vaaz verdiği kütüğü bırakıp minberde vaaz vermeye başladığında kütüğün ağlaması gibi… Sevgiliyi ananlar sevgilisine sevgili olanlarla buluşmak ister.

Kütük ağlar sevgilimin sevgilisi bırakma beni, yine O’nu an üzerimde diye. İşte böyle sarar orkestranın cümbüşü seni, sende sımsıkı sarıl ki ona, sevilmeye en layık olanın sevgisiyle dolup taşabilesin…

Dolup taşanlardan olmak ümidi ile… Huu