Εισαγωγή
υποκριτική είναι μια σύνθετη τέχνη που δύσκολα ορίζεται. Ωστόσο, όλοι σχεδόν μπορούν να διακρίνουν την καλή υποκριτική από την κακή υποκριτική – ή την καλή υποκριτική από την εξαιρετική υποκριτική. Πώς είναι δυνατόν ένας ηθοποιός να καθηλώνει το κοινό σε ένα θεατρικό έργο, ενώ ένας άλλος να είναι βαρετός και θαμπός στο ίδιο ακριβώς έργο, παίζοντας τον ίδιο ρόλο, λέγοντας τις ίδιες ατάκες; Αν εξαρτιόταν μόνο από το σενάριο, την ομορφιά της γλώσσας, τον επιδέξιο χειρισμό μιας φράσης, τότε η ανάγνωση και μόνο θα ήταν αρκετή. Δεν πρόκειται όμως απλώς για στεγνή απαγγελία κειμένου. Οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν και δίνουν ζωή στο έργο. Όλοι οι ηθοποιοί γνωρίζουν ότι αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς τους είναι να ανακαλύψουν και να κατανοήσουν τον προσωπικό τους πόνο. Αυτό είναι γνωστό από την εποχή του Στανισλάφσκι. Αυτό που ξεχωρίζει την Τεχνική Τσάμπακ από εκείνες που έχουν έως τώρα διδαχθεί, είναι ότι εγώ μαθαίνω στους ηθοποιούς πώς να αξιοποιούν τα συναισθήματά τους ως μέσο ενδυνάμωσης του στόχου τους και όχι σαν αυτοσκοπό. Η τεχνική μου διδάσκει στους ηθοποιούς πώς να «κερδίζουν». Αν εξετάσουμε προσεκτικά το δράμα και την κωμωδία – στην πραγματικότητα οποιοδήποτε λογοτεχνικό έργο – θα διαπιστώσουμε ότι όλοι οι χαρακτήρες έχουν ένα κοινό στοιχείο. Όλοι θέλουν να «κερδίσουν». Σε όλες τις ιστορίες, ο ήρωας θέλει ή χρειάζεται κάτι (ο
Η