Voetbal Friesland dec 2019

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Robert Mühren ‘Herwint spelvreugde bij SC Cambuur’ Loïs en Eric Wieringa ‘Gronings talent in Friese dienst’

Tjeerd Rijpma ‘Een schier onverwoestbare liefhebber’

Paul Olijve ‘De man achter De Haan Westerhoff en VV Buitenpost’

Martijn Barto ‘Van goaltjesdief tot slot op de deur’

Clubreportage CSV Be Quick Dokkum ‘De wind in de zeilen op een schitterend complex’

Columns met: Arno Arts, Alex Pama, Adriaan Inia en Jaap Kingma

Hét magazine voor voetbalminnend Friesland!

Wij herstellen het!

Schade?

√ Wij werken met de √ Herstellen op √ Breng uw auto en beste voorwaarden. professionele wijze. wij regelen de rest.

Tel. 0512-363955 info@minnovanderwerff.nl De Zoom 15a, 9231 DX Surhuisterveen De Zoom 15a, 9231 DX Surhuisterveen.

Tel. 0512-363955 - info@minnovanderwerff.nl

www.minnovanderwerff.nl

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

VOORWOORD Voor u ligt de nieuwste editie van Voetbal Friesland Magazine.

Leuke interviews met bekende en onbekende mensen die op de een of andere manier een lijntje hebben met volkssport nummer 1.

Voetballers, voetbalsters, scheidsrechters, sponsoren, vrijwilligers, trainers en bestuurders. Professioneel of op amateurniveau. SC Heerenveen , SC Cambuur maar ook amateurclubs op elk niveau. Columns van kenners én echte liefhebbers van het spelletje.

Achtergrondverhalen die je in één adem uit kunt lezen.

Uitgebreide Clubreportages waarbij je een kijkje in de keuken krijgt bij clubs uit de hele regio. Maar ook Partnerbedrijven die door het adverteren nog meer exposure krijgen én ervoor zorgen dat u Voetbal Friesland Magazine kunt lezen.

Voor 2020 gaat er het nodige veranderen. We gaan naar 10 edities, 6 voor de zomerstop en 4 erna! Ook gaan we de verkooppunten uitbreiden en de onderwerpen meer uitrollen over heel Friesland. Mocht u suggesties hebben laat het ons weten! We zijn altijd op zoek naar achtergrondverhalen die blijven hangen en van ons de ruimte krijgen voor een goede presentatie in het magazine. Voor nu bovenal veel leesplezier met het laatste nummer van 2019 en voor 2020…wij gaan ervoor!

Tot slot wil ik u namens het hele team van Voetbal Friesland Magazine, fijne feestdagen toewensen en een sportief 2020!

Jos Miedema Voetbal Friesland

er 2019

elpunten.

Alles punten uit drie d goed.

Er zit geniaal.

Hoe ap. Daard oor n de eerst e qua stand at Camb uur enlijk beter glazen bol bities. Die eleerd om afsluiten minimaal k record

Jaargang

De vorige uitgaven zijn het afgelopen jaar erg positief door iedereen ontvangen. Het magazine krijgt langzamerhand steeds meer bekendheid en wordt niet alleen in Friesland gelezen maar ook daarbuiten en ja, zelfs ver over de landsgrenzen. U kunt het magazine aanschaffen bij de 14 verkooppunten maar ook bestellen via onze website, de keuze is aan u! Onze online mediakanalen worden massaal gelezen en door deze combinatie van het on-en offline publiceren is het succes alleen nog maar groter geworden.

9 ber 2019 1, nrr 6 decem

hren e Robert Mü spelvreugd ‘Herwint buur’ bij SC Cam

Wieringa Loïs en Erict in Friese dienst’ ‘Gronings

talen

pma Tjeerd Rijonverwoestbare ‘Een schier liefhebber’

Paul Olijveer

‘De man acht terhoff De Haan Wes st’ enpo en VV Buit

to Martijn Barief tot ‘Van goaltjesd ’ deur slot op de

tage Clubrepor ck Dokkum CSV Be Qui n op een in de zeile ‘De wind complex’ schitterend

Columns

CLUBRE

PORTAG

met:

a, , Alex Pam ma Arno Arts en Jaap King Adriaan Inia

zine voor

Hét maga

E

and! end Friesl

voetbalminn

COLOFON: Jaargang 1, nummer 6 december 2019 Los nummer

€ 2,95

verkooppunten

14

Los nummer per post

€ 3,95

Hoofd- en eindredactie:

Jos Miedema

Verslaggevers:

Jos Miedema, Jelle Teitsma

Fotografie:

Burt Sytsma, Pieter van der Woude, Henk-Jan Dijks, Bennie Annema, Hans Zwamborn

Marketing:

Jos Miedema

Grafische vormgeving:

Haije van Dekken

Contact:

info@voetbalfriesland.nl 06-15262182

KvK-nummer:

73737356

Bankgegevens:

Voetbal Friesland NL33 KNAB 0258 3567 74

Alle rechten, waaronder de auteursrechten op al het materiaal op www.voetbalfriesland.nl en Voetbal Friesland Magazine berusten bij Voetbal Friesland. Het is niet toegestaan om zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van Voetbal Friesland informatie (teksten, beelden, geluid en html-codes daaronder begrepen) via elektronische en gedrukte media of op welke andere wijze ook, op te slaan en / of te verspreiden. Linken en refereren naar www.voetbalfriesland.nl mag wel. Door materiaal in te sturen ter publicatie verleent u Voetbal Friesland een onbeperkt gebruiksrecht, zonder dat enige tegenprestatie verschuldigd is. Voetbal Friesland kan niet aansprakelijk worden gehouden voor de inhoud van en publicatie van vrijwillige bijdragen.

3

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Frenkie Columnist Arno Arts Leeftijd 50 jaar, 19 jaar betaald voetbal, 543 wedstrijden, 106 keer gescoord Clubs als speler: NEC Nijmegen, FC Luzern, FC Twente, SC Cambuur, VVV Venlo en Willem II Erelijst: Zwitserse Voetbalbeker 1992 met FC Luzern, KNVB beker 2003 met FC Utrecht.

Clubs als Trainer: NEC Nijmegen 2005-2013 Landelijke A Jeugd, 2013 tot 2017 assistent-trainer/techniektrainer Willem II, hoofdtrainer Achilles’29 2017-2019, Jong Willem II en DFS Opheusden 2019-heden

De diagnose is gesteld. De patiënt is ziek. Doodziek.

Congressen worden belegd in hartje Zeist. Professoren en deskundigen worden ingevlogen. Rapporten worden geschreven opdat we morgen weer een winnaar zijn.

Wanhopig zijn we op zoek naar een medicijn in de hoop op genezing want zo kan het immers niet langer doorgaan. Moeten we doctoren uit het buitenland hiernaartoe halen ? Zal een duur medicijn uit het buitenland helpen of vaart daar enkel de farmaceutische industrie wel bij ? Paniek viert hoogtij. Is er in ons kundige land een medicijn voorradig om de patiënt te redden?

camera. Ik bekijk ook nog even de bijwerkingen : Dit medicijn niet gebruiken i.c.m. de paal van Rensenbrink en de teen van Cassillas. Dit kan dan hevige gevolgen en emoties met zich meebrengen. Als ‘’ FRENKIE ‘’ echter in combinatie met ‘’DE LIGT ‘’VAN DIJK’’ en ‘’DEPAY’’ gebruikt wordt kan dit de komende zomer gevolgen hebben voor grachten en horeca.

Ik als ‘’arts’’ voel me aangesproken en geroepen om te proberen de patiënt te redden. Ik check mijn medicijnkastje. Mijn oog valt op een medicijn dat we zelf gefabriceerd hebben en waar we het patent op hebben. Ik haal ‘’FRENKIE’’ uit het medicijnkastje en lees de bijsluiter : Neem 3x daags 1 tablet of poeder en u voelt zich binnen een mum van tijd een stuk beter.’’ FRENKIE’’ leert u passeren, stimuleert uw creativiteit, is doelgericht en geeft u een boost zelfvertrouwen. ’’FRENKIE’’ is het cement tussen de stenen, is goedlachs, positief en doet het enorm goed voor de

stevig op eigen poten staan. Hij behaald prima resultaten. En dat alles door ‘’FRENKIE’’. De nije dei zal mooi zijn. De patiënt zal schitteren als nooit tevoren.

De Nederlandse leeuw zal brullen. En er is geen VAR die hem tegenhoudt.

4

Met spoed haast ik me naar het ziekenhuis. Ik dien de patiënt ‘’FRENKIE’’ toe en hoop er het beste van.

Zienderogen zie ik de patiënt opknappen. Hij kan van het infuus en beademing af. Langzaamaan kan hij weer

Pluk de dag, droom van morgen, leer van gisteren’ Bij deze iedereen prettige kerstdagen, een gelukkig en het belangrijkste een gezond 2020 toegewenst !!

Arno Arts

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Gronings talent in Friese dienst Voetbal Friesland zit aan tafel met Loïs Wieringa, 14 jaar, talentvol keepster en haar vader Eric, succesvol ondernemer en eigenaar van Sanidirect Groningen. Beiden zijn woonachtig in Tolbert samen met moeder Sandra en broers Noah, Dion en Quinn.

Loïs, vertel eens wat over jezelf “Mijn grootste en eigenlijk enigste hobby is natuurlijk het keepen. Ik wil zo hoog en ver mogelijk komen en ik wil later dan ook heel graag bij een BVO spelen en prof worden. Maar daarnaast moet ik natuurlijk wel mijn diploma’s halen. Ik volg 3 VWO/ Atheneum op de Lindenborg in Leek en wil dierenarts worden met als specialisatie, het bedenken van betere mobilisatie voor gehandicapte dieren. Wat ik ook erg leuk vind is afspreken met mijn vriendinnen ook al heb ik er weinig tijd voor.”

Eric, jij bent ondernemer en ook bij diverse clubs sponsor?

“Klopt, mijn bedrijf, Sanidirect Groningen, is een vakhandel op het gebied van sanitair verkoop en dit in de breedste zin van het woord. Wij bieden los sanitair,

bad meubels, douche oplossingen, kranen, tegels, complete badkamers en toiletruimtes aan tegen internetprijzen. Met veel plezier en passie helpen wij de klant met het maken van hun droombadkamer! Ik sponsor Harkemase Bos MO17-1 en heb een reclamebord langs het hoofdveld van Harkemase Boys, KTP Nieuw Roden met de Zaalvoetbal Meiden Academie, VR4 en VR5 , GIJS IJshockey Groningen 1e team Heren, boarding ijshockeybaan Kardinge Groningen, FC Groningen Off TV LED boarding tijdens de wedstrijden in het Hitachi Capital Mobility Stadion en bij Baguala Gym Kickboksen in Leek . Zo combineer ik het sociale met het zakelijke en heeft iedereen er wat aan!”

Loïs, hoe is het keepen eigenlijk begonnen?

“Ik ben op mijn 6de gaan keepen bij vv TLC en heb tot aan mijn 11de in een jongensteam gekeept. Toen 5

VOETBAL FRIESLAND

moest ik in een meidenteam. Toen ik 11 jaar was, keepte ik naast mijn eigen MO13 team bijna elke week bij de MO17. Dan deed ik 2 wedstrijden achterelkaar.

Dat was best spannend, omdat ik daar in het grote doel stond, met meiden die veel ouder waren dan ik.

Toen ik 12 was ben ik bij de MO17 vaste keepster geworden.”

Je speelt nu voor Harkemase Boys, hoe kom je daar eigenlijk terecht?

“Toen ik 13 jaar was ontdekte ik dat ik langzaamaan het plezier begon kwijt te raken omdat er voor mij geen enkele uitdaging meer in zat. Ik ben getipt door een ouder die zijn dochters ook bij Harkemase Boys heeft voetballen. Hij vertelde ons dat er in november 2018 een Regionale Meiden Voetbalschool werd georganiseerd. Ik wist voor mezelf al wel dat ik iets anders zocht betreft een voetbalclub, maar ik wist nog niet waarheen. Het leek mij daarom goed om naar deze voetbalschool te gaan. Ik ben met open armen ontvangen en heb het die avond erg naar mijn zin gehad. Kort daarna hebben we besloten dat ik mij bij de Harkemase Boys zou aansluiten. Toen heb ik mij in de winterstop over laten schrijven van vv TLC naar de Harkemase Boys.”

Eric, Loïs naar Harkemase Boys, moeilijke keuze?

“Nee hoor, ik ben er erg trots op. Dit heeft haar een goede boost gegeven. Waarom wij de keuze voor Harkemase Boys hebben gemaakt is dat trainer Jos Miedema in haar een jonge talentvolle keepster zag op de avond van de Voetbalschool en vroeg of Loïs ook ambitie had om aan haar talent te werken en hogerop wilde komen. Nog geen jaar later en ze is al opgenomen in het KNVB MO15 team Noord en Oost Nederland en zie je hoe snel zoiets kan gaan. Mede omdat bij Harkemase Boys ook doorgroei mogelijkheden zijn naar de MO17 was de keuze snel gemaakt.

Loís traint om dit doel te kunnen bereiken 4x in de week en dit wordt aangevuld met wedstrijden.

Passie voor het keepen maar wat zijn je doelen?

“Ik vind het keepen zo geweldig omdat de eindstand van de wedstrijd vaak in de handen van de keeper 6

Jaargang 1, nr 6 december 2019

ligt. De bal tegenhouden of niet. Daarnaast vind ik het erg leuk om in de bal te sliden en dus net de bal voor de voeten van de tegenstander te pakken. Het boeit mij niet of ik me pijn doe of als het wat ruiger aan toe gaat. Hoe meer ik te doen krijg, hoe liever ik dat heb. Ik vecht ervoor. Ik keep op het veld, in het zand en in de zaal. Het is mooi om te ervaren dat het ene het andere aanvult. Veld is het mooiste om te doen, maar in de zaal moet je veel sneller reageren en in het zand is het zwaarder bewegen. Zo neem ik van alles wat mee, wat ik kan gebruiken om beter te worden.

Mijn doel is om in het komende jaar bij het Landelijke team van de KNVB te komen. Het lijkt mij supergaaf om interlands te gaan spelen. Ik was er dit jaar al heel dichtbij maar van de 6 beste, waaronder ik, zijn er uiteindelijk 3 verder geselecteerd en zat ik er dit keer net niet bij. Dat was wel even slikken voor me, maar des te groter is mijn drive om er volgend seizoen wel bij te horen. In maart 2019 ben ik bij de KNVB Mo14 gekomen. Na de zomer ben ik na een aantal selecties van de KNVB, in het district Noord/Oost gekomen.

Vanuit dat team zijn er nieuwe selectietrainingen en wedstrijden onder de 3 landelijke districtsteams georganiseerd. Hieruit zijn de 6 beste keepsters onder de 15 jaar van Nederland geselecteerd. Natuurlijk ben ik er trots op dat ik bij die 6 zit, maar ik ga voor het uiteindelijke doel natuurlijk. Intussen werk ik aan mijn verbeterpunten en ga ik lekker door met mijn passie.

Ik keep momenteel in de MO15. Met dit team wil ik goede resultaten boeken. We spelen nu hoofdklasse en daar ben ik heel trots op. Ik wil samen met hun laten zien dat we dat ook aankunnen. Maar ik wil en moet verder groeien en daarom hoop ik over een tijdje in de MO17 te komen om uiteindelijk Landelijk te gaan spelen. Naast de MO15 word ik ook ingezet in de MO17-2 om het doel te verdedigen. Ook daar heb ik het prima naar mijn zin en voel ik mij tussen de meiden erg prettig.”

Zijn er ook dingen veranderd nu je bij Harkemase Boys speelt?

“Ik ben blij dat ik de beslissing heb genomen om bij de Harkemase Boys te gaan voetballen. Het is veel prestatiegerichter en omdat er op hoog niveau wordt getraind en gevoetbald kan ik veel leren en het beste eruit halen voor mezelf. Harkemase boys heeft naamsbekendheid en een reputatie in de wijde omgeving en ik ben er trots op dat ik bij deze club hoor. Sinds ik bij Harkemase Boys ben komen spelen ben ik zeker

VOETBAL FRIESLAND

gegroeid. Veel beter geworden op alle gebieden met keepen èn het meevoetballen. Er is mij veel geleerd waardoor ik sinds december 2018 grote stappen heb gemaakt. Ik ben gescout door de KNVB, ik ben aanvoerster van mijn team geworden en ik ben veel zelfverzekerder sinds ik hier ben komen voetballen. Ik heb zeker verbeterpunten, moet bij alle wedstrijden altijd 100% gefocust zijn zodat ik gewoon beter in staat ben om de nul te houden. Er zijn soms factoren waar ik niet altijd invloed op heb en dat maakt dat dan net even mijn aandacht verslapt of iets te snel handel. Dat wil ik er helemaal uit hebben. Gewoon 100%.Verder zijn er altijd verbeterpunten. Als ik ergens tegen aanloop zeg ik dat en dit wordt gelijk opgepakt door mijn trainers.

Zodat er tijdens de trainingen aan gewerkt kan worden.

Net zolang totdat het goed is. Van begin af aan heeft

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Jos Miedema mij geleerd om als ‘Stanley Menzo’ te gaan keepen, volgens hem kun je je hiermee onderscheiden ten opzichte van de rest. Daar zijn we samen met keeperstrainer Klaas Kremer op gaan trainen en nu al is dit een automatisme geworden.

Ik was voorheen helemaal niet gewend om bijna op de middenstip te staan tijdens een wedstrijd. Nu vind ik het raar als een keep(st)er heel dicht bij het doel blijft staan, ook als daar geen actie is. Ik vind dat mijn trainers mij erg goed hebben begeleiden en ik ben echt met open armen ontvangen. Ze hebben mij veel beter gemaakt dan voorheen en daar ben ik ze erg dankbaar voor.”

Loïs Wieringa, pas 14 jaar maar nu al haar toekomst aan het uitstippelen. Een jonge meid die weet wat ze wil. Vader Eric: “Zij vind dit fantastisch om te doen en wij steunen haar daar 100% in.” De reporter van Voetbal Friesland vind dit een mooie afsluiter, neemt afscheid van de sympathieke Groningers, stapt in de auto en ziet door de achteruitkijkspiegel dat beiden instappen in de felblauwe Sanidirect-auto. De opvallende auto waar onderweg niet alleen reclame wordt gemaakt maar ook de vele ritjes tussen Friesland en Groningen aangenaam laat verlopen.

7

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Paul Olijve, de man achter De Haan Westerhoff en v.v. Buitenpost ‘Van krantenwijk en ijscokar naar een succesvolle onderneming’ Voetbal Friesland is op het kantoor van De Haan Westerhoff in Drachten op bezoek geweest bij de man achter enerzijds eerdergenoemd bedrijf en anderzijds voetbalvereniging Buitenpost. In gesprek met de bevlogen Paul Olijve (60). Man, vader, ondernemer, supporter, voetballiefhebber en oud-voorzitter. In een openhartig interview duiken we de diepte in, waarbij een flink aantal onderwerpen de revue passeren.

Opgroeien In havenstad Rotterdam komt Paul ter wereld. Hij groeit op in een arbeidersgezin. Zijn vader werkt bij de spoorwegen. Zijn moeder past op de kinderen.

Zeven in totaal. Paul glimlacht als hij erover praat.

“We hadden het niet breed, maar gezellig was het wel. De verdeling was klassiek. Mijn vader verdiende het geld grotendeels. Mijn moeder zorgde voor de kinderen. Maar ze werkte ernaast als schoonmaakster om extra inkomsten te vergaren. Mijn vader had een eigen groentetuin.” Pa Olijve kan promotie maken in Friesland. Ze vertrekken naar het noorden en strijken neer in Buitenpost. Paul gaat er naar de mavo en wordt lid van voetbalvereniging Buitenpost. “De mavo.

Ik deed er zes jaar over in plaats van vier. Ik was toen al druk met ondernemen. Ik had een ijscokar en een krantenwijk. Dat wisselde ik gedurende de dag af. Ik was altijd bezig.” Een groot talent is hij wat voetbal betreft niet. “Ik heb alleen bij Buitenpost gevoetbald.

En altijd in het tweede team. D2. C2. Enzovoorts. De lichting voor mij was gewoonweg te goed. Daar had ik vrede mee. Ik was gek van het spelletje, dat wel.

Meestal stond ik centraal achterin of was ik nummer tien.” Hij besluit bij de overgang naar de senioren leider te worden van het eerste elftal. Om het spelletje niet vaarwel te zeggen, wordt Zondag 3 zijn nieuwe voetbalteam. “Een geweldige tijd. We speelden om 10.00 uur ’s ochtends. Zaten om 12.00 uur in de kroeg.

En kwamen tegen de avond thuis. Dan weet je het wel.”

Gezinsleven Enkele jaren geleden heeft Paul met zijn vrouw Sita een huis laten bouwen. In Buitenpost, uiteraard.

Samen hebben ze drie kinderen. Marije (28), Ilse (26) en Joran (24). Waar Pauls zus en broers naast de

8

voetballerij ook dol zijn op de zwemsport, daar zijn de eigen kinderen alleen actief in het voetbal. Het is met de paplepel ingegoten. Joran is in die zin de meest bekende, aangezien hij momenteel bezig is aan zijn achtste seizoen in de hoofdmacht van Buitenpost. Als Paul gevraagd wordt bij welk damesteam zijn dochters zijn betrokken, verschijnt er een geniepig lachje op zijn gezicht. “Die zijn lid van Harkemase Boys, haha! Marije trof op school aan het Lauwers College leuke meiden die zowel in Harkema woonden als voetbalden. Dat beviel uitstekend. Ilse volgde later haar voorbeeld.

Marije woont er evenzo. En Ilse bijna. Joran heeft net een huis gekocht in Buitenpost. Over enkele maanden zijn ze allemaal het huis uit.” Pauls lach wordt nog groter op de vraag of Joran en hij op elkaar lijken. “Enorm. Ik herken veel van mezelf in hem. En andersom. We hebben vaak gelijk als we het niet eens zijn met elkaar. Ofwel, we discussiëren geregeld. Maar dat mag. Stiekem ben ik natuurlijk hartstikke trots op die jongen. Maar ook kritisch. Te kritisch, hoor ik wel eens.” Joran werkt net als Marije en Ilse bij De Haan Westerhoff, het bedrijf van Paul. “Luiheid is mij vreemd.

En mijn vader ook. Dat wil ik mijn kinderen meegeven.

Thuis een beetje aanmodderen, dat gebeurt niet.

Joran wilde graag aan het werk. Hij had zijn diploma gehaald. Het was tijd voor een nieuwe stap. De kroeg in, tot laat op stap in Groningen. Allemaal leuk en aardig, maar er moest wat gebeuren. Toen heb ik hem binnen De Haan Westerhoff op een bus laten rijden.

In de montage. De bus die als eerste de weg opging.

Om 05.00 uur. Gesloopt was ie ’s avonds. En maar klagen dat hij altijd zo vroeg moest. Maar hij hield het vol. En is nu eindverantwoordelijk voor de vestigingen in Drachten en Groningen.”

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

familiegevoel als je iedereen erbij betrekt.

En iedereen even belangrijk maakt.”

Het vlaggenschip op zaterdag heeft het moeilijk in de hoofdklasse, maar Paul geeft duidelijk aan dat het huidige doel een niveau lager ligt. “We zijn jarenlang eersteklasser geweest. Voetballen in de hoofdklasse voelt stiekem als een schoolreisje.

Als we ons net als vorig jaar handhaven is dat een prestatie van jewelste. En anders gaan we één niveau lager onze huid weer duur verkopen.”

Voorzitterschap

V.v. Buitenpost Een kind van de club, zo mag je Paul gerust omschrijven. Hij is er al veertig jaar betrokken, in tal van functies. Hij ziet de hoofdmacht op zaterdag oprukken van de tweede klasse FVB naar de hoofdklasse. Wat sportpark De Swadde betreft zoomt hij graag in op de ontwikkelingen van de laatste vijftien jaar. “Het is eigenlijk ongelooflijk wat we in die jaren met elkaar gerealiseerd hebben. Los van het sportieve aspect.

Het hoofdveld en derde veld is vervangen. Het tweede veld is een schitterend kunstgrasveld geworden. De kleedkamers zijn opgeknapt. De bestuurskamer net zo. We hebben een nieuwe kantine. Het parkeerterrein is aangepakt. Al met al heeft het hele sportpark een schitterende upgrade gekregen.” De club is tien jaar geleden beleidsmatig een andere koers gaan varen.

Er komt een voetbalschool, er worden gecertificeerde jeugdtrainers aangesteld en de begeleiding van de zogeheten onderbouw wordt beter. “De jeugd heeft de toekomst. Dat zie je nu terug, óók in de senioren.

We hebben enkele spelers van buitenaf, maar de club drijft op eigen jongens. Voor een dorp met zesduizend inwoners en een vereniging zonder hoofdklassebudget is het knap wat we presteren. En dan gaat het niet alleen om het eerste team dat nu zo hoog speelt. Het gaat om de club in zijn geheel. Je creëert alleen een

Na acht jaar voorzitter te zijn geweest en na in totaal veertig dienstjaren binnen de club, maakt Paul eind oktober 2019, tijdens een algemene ledenvergadering, bekend dat hij stopt als voorzitter. Een conflict met de KNVB is daar debet aan. Hij wil eigenlijk pas stoppen als zijn opvolger er is. Dat komt onverwacht in een stroomversnelling.

“Buitenpost speelde een thuiswedstrijd dit seizoen. De leidsman van dienst strooide met kaarten. Drie gele en een rode binnen twintig minuten. En diverse dwalingen eromheen. We speelden een verloren wedstrijd. Daar heb ik iets van gezegd. In de rust en ook na afloop hebben we het scheidsrechterskorps niettemin naar hun kleedkamer geholpen. Na de wedstrijd ging het trio meteen naar huis. Dat voelde al niet goed. De week erna kreeg ik een persoonlijke aanklacht voor de kiezen. De inhoud ervan zal ik jullie besparen, maar de lol was er voor mij af. Naderhand ben ik gelukkig volledig vrijgesproken.”

En zo is er een eind aan een tijdperk gekomen. Een eind aan vier decennia waarin Paul – vanaf zijn zestiende (!)

– afwisselend in het jeugdbestuur, de pr-commissie, de supportersvereniging en het bestuur zit. Waarin hij onder meer speler, leider, supporter, bestuurder, organisator, adviseur, en een klankbord is. De man achter toernooien, evenementen en wedstrijden. Grote wedstrijden, zal blijken.

Ajax, SC Heerenveen & anderen Aansprekende namen naar sportpark De Swadde halen. Daar draait v.v. Buitenpost en in het bijzonder Olijve zijn hand niet voor om. Het binnen hengelen van profclubs begint voor Olijve en zijn v.v. Buitenpost in 1984. Het gewilde Ajax komt op bezoek, met spelers als Frank Rijkaard, Ronald Koeman en Marco van Basten.

9

VOETBAL FRIESLAND

Een volgepakt sportpark ziet de Amsterdammers zegevieren. Het wordt 1-11. “Als snotaap in het bestuur, stond Ajax bovenaan mijn lijstje. Het hele verhaal moest wel kostendekkend zijn natuurlijk. Ik moest een garantstelling afgeven richting de club en aanverwante partijen. Die heb ik bij elkaar gebluft. Ik schreef vijf bedrijven op papier die zogenaamd vijfentwintighonderd gulden zouden inleggen. Achteraf maakten we de balans op. Vijfenveertighonderd toeschouwers.

Vijfentwintigduizend gulden winst. Euforie alom.

Vanaf dat moment was er groen licht om jaarlijks een aansprekende naam te halen.” Met de komst van Ajax is het voetbalvirus aangewakkerd in Buitenpost en omgeving. Ajax komt later nog tweemaal langs voor een oefenwedstrijd. In 1988 wordt het 0-9. Onder meer Dennis Bergkamp, Hennie Meijer en Bryan Roy weten te scoren. In 2011 komen de roodwitten nogmaals. Het is het debuut van Theo Janssen. Met Vermeer, Blind en Sneijder in het team wordt het een voorzichtige 0-4.

Na Ajax volgen meer clubs. En elke keer heeft Olijve een behoorlijke vinger in de pap. PSV, Feyenoord, AZ, Cambuur, Groningen, Roda JC en Valencia reizen allen af naar de hoofdplaats van de gemeente Achtkarspelen. De komst van één BVO springt er niettemin met kop en schouders bovenuit. SC Heerenveen. Buitenpost en Heerenveen hebben een contract getekend waarin staat dat ze tienmaal een oefenwedstrijd tegen elkaar spelen. Als Buitenpost ervoor kiest om in de zomer tegen een andere profclub te spelen, schuift de wedstrijd tegen Heerenveen een jaar op. De overeenkomst loopt nog enkele jaren door.

10

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Afgelopen zomer komt Heerenveen voor de dertiende keer naar Buitenpost, waar het onder tropische omstandigheden 1-14 wordt.

FC Barcelona De ondernemer in Olijve wil vooruit. Leuk, dat Ajax.

Maar wat als hij het roemruchte FC Barcelona van trainer Johan Cruijff kan inlijven? In 1989 is het zover.

Olijve is dat moment nog geen dertig. Hij heeft contact met Bob Maaskant, de vader van trainer Robert. Bob is zaakwaarnemer en spelersmakelaar, maar regelt daarnaast noemenswaardige oefenwedstrijden.

Paul daarover: “Barcelona was zo akkoord. Bob en Buitenpost idem. SC Heerenveen leek het struikelblok te vormen, aangezien zij tegen Barcelona oefenden en contractueel was vastgelegd dat ze in een straal van honderd kilometer vanaf Heerenveen niet nóg een oefenpot mochten spelen. Ik moest het maar zien tegen regelen met ene Riemer. Dat bleek natuurlijk om Riemer van der Velde te gaan. Die was akkoord, op één voorwaarde na. Hij en zijn vrouw Annie moesten een kaartje krijgen en na afloop moest er een goed glas whisky klaarstaan. En daarmee was zowel de wedstrijd tegen Barcelona als de vriendschap met Riemer en Annie beklonken.” Eindstand? 1-15. Mede dankzij de aanwezigheid van sterren als Michael Laudrup, Romário en Christo Stoitsjkov.

In 1993 komt Barcelona voor een tweede maal langs.

Cruijff zit rustig in de dug-out en rookt zijn sigaretje. Het wordt 0-13. In 1995 komt Barcelona voor de derde en laatste keer naar Buitenpost.

De wedstrijd wordt vanwege hevige regenbuien echter op het laatste moment afgelast.

Meer dan duizend reeds aanwezige supporters keren zeiknat huiswaarts. Coach Johan Cruijff heeft contact met kamp Buitenpost en stelt een ieder gerust: “Over twee dagen komen we gewoon terug. Dat is ook mooier voor jullie. Het moet geen strop worden natuurlijk.” Twee dagen later wordt het maar liefst 1-16 voor de Catalanen,

VOETBAL FRIESLAND

met onder meer Luís Figo, Josep Guardiola en Jordi Cruijff in de gelederen.

Loopbaan Paul kan straks terugkijken op een geweldige loopbaan. Een carrière die klein begint en groot eindigt.

De krantenwijk. De ijscokar. Als tiener patat bakken op Terschelling en aldaar in de plaatselijke kroeg werken.

Hij vertoeft er zes jaar, totdat zijn vader belt. “Eind 1978. Het was een strenge winter. In school had ik sowieso geen zin. Mijn vader maande mij om terug te komen aan vaste wal. Dat deed ik. Ik moest binnen een dag een baan hebben, anders moest ik terug de schoolbanken in.

Binnen 24 uur zat ik via een uitzendbureau in een ploegendienst.

Dat werd begin 1979 een dagbaan bij De Haan in Stroobos. Op kantoor, als administratief medewerker.

Daarna heb ik nog enkele jaren in Maassluis en Den Haag gewerkt, onder meer als vertegenwoordiger.

Ik kon terug naar het noorden om dat bedrijf uit Den Haag, BOAL genoemd, hier te representeren. Dat besloten Sita en ik te doen. Al gauw werd ik teruggevraagd door De Haan.

Binnen enkele jaren heb ik de boel overgenomen.”

De Haan Westerhoff De Haan wordt na een fusie, die niet ten koste gaat van personeel, uiteindelijk De Haan Westerhoff. Specialist in het leveren van zonwering, rolluiken en kozijnen. Het hoofdkantoor met showroom zit in Drachten, maar ook landelijk zijn er vestigingen in Veldhoven, Gorinchem, Elst en Groningen. Een storing? Geen probleem. De servicedienst staat 24 uur per dag klaar. “We groeien maar door, in alle lagen. De servicedienst opereert landelijk. Toen ik begon hadden we vijfendertig mensen in dienst. Nu 166. De omzet is van vier miljoen gulden naar 23 miljoen euro gegaan.” Je merkt aan alles dat

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Paul trots is. En dat hij zichzelf, ondanks zijn succes, ongekende drive en ondernemerschap, kan wegcijferen voor zijn mensen. “Mijn collega’s zijn geweldig.

Zij zorgen voor het succes. Natuurlijk geef ik leiding en heeft een organisatie dat nodig. En natuurlijk neem ik risico’s. Dat moet ook. De mooiste bloemen groeien aan de rand van het ravijn. Die moet je durven plukken.

Maar daaromheen is de saamhorigheid de weg naar het succes.” En dat merkt Voetbal Friesland meteen bij binnenkomst. Lachende gezichten. Een ongedwongen sfeer. Open werkcultuur. We worden meteen geholpen.

En het stikt er van de (oud-)voetballers. Anne Jelle de

Boer, Berend Jan Schootstra, Dorian Berisha, Aafke de Hoek. “De collega’s zijn evenzo een afspiegeling van de maatschappij. Maar we staan voor elkaar klaar, ook als er bijvoorbeeld problemen zijn in de privésfeer.

We doen het samen. We werken hard, maar belonen en ontzorgen ook. Ik vind het werk leuk. Het houdt mij jong. En zolang ik dit gevoel heb, blijf ik betrokken.

De zaak verkopen? Wie weet. Ooit. Ik wil eerst wel richting tien vestigingen, haha.” Het is net zijn geliefde voetbalspelletje. Waar hij tevens alles in kwijt kan. En dat spel vindt Paul nog veel te mooi. Voor het eerst sinds veertig jaar heeft hij geen primaire rol binnen de club. “Ik ben nu alleen even supporter. Heerlijk.”

11

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Topschutter Robert Mühren herwint spelvreugde bij SC Cambuur ‘Liever een intikkertje, dan een geniale assist.’

Dat het SC Cambuur voor de wind gaat moge duidelijk zijn. De ploeg van Henk de Jong is de ongenaakbare lijstaanvoerder in de Keuken Kampioen Divisie en is op het moment van schrijven maar liefst zestien officiële wedstrijden op rij ongeslagen. Ongekende weelde in Leeuwarden. De ploeg heeft het nodige te danken aan de aanvalsdrift van Robert Mühren (30), die dagelijks vanuit het eeuwenoude Volendam naar de hoofdstad van Friesland rijdt.

Pleintjesvoetbal Robert ziet op 18 mei 1989 het levenslicht in het ziekenhuis in Purmerend, op zo’n kwartier rijden van zijn geliefde Volendam. In het oude vissersdorp aan het Markermeer groeit hij op in een naar eigen zeggen doodnormaal gezin. Het zijn er in de jaren negentig echte voetbaltijden. Waar veldjes en pleintjes nog bemand worden door dravende kinderen en een versleten bal. Diezelfde bal en Robert zijn onafscheidelijk vanaf het moment dat hij anderhalf jaar oud is

12

en kan lopen. “Volle pleintjes en spelende jeugd, dat zie je tegenwoordig amper nog. In mijn tijd was dat wel anders. Ik was altijd met de bal bezig, samen met mijn broer Kevin.” Zodra het mag en kan wordt Robert lid van de plaatselijke voetbalvereniging. RKAV Volendam, in dit geval. Broer Kevin, die een jaar ouder is, speelt er evenzo. “Ik was zes jaar oud toen ik begon met voetballen. Mijn positie was rechtsvoor.” Lachend praat hij over zijn kwaliteiten: “Ik was razendsnel. En technisch.”

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Volendam

Van AZ naar Zulte Waregem

Hij heeft op jonge leeftijd zelf maar al te goed door dat hij talentvol is. Dat hij beter is dan tegenstanders en medespelers. Vanuit de jeugd van RKAV Volendam vertrekt Robert op 13-jarige leeftijd naar de jeugdafdeling van het grote Ajax, waar hij vier seizoenen zijn kunsten mag vertonen. Hij besluit op eigen initiatief niettemin te vertrekken. “Om eerlijk te zijn had ik er geen zin meer in. Het plezier was voor een groot deel weg. Ik zag al mijn vrienden bij Volendam spelen. Jongens die allemaal nog wél aardigheid in het spelletje hadden. In één team. Ik was de enige die elders speelde. Het had niets met Ajax of de cultuur daar te maken. Ik wilde simpelweg huiswaarts keren om met mijn kameraden in het veld te staan.” Robert keert zodoende terug en speelt er nog vijf seizoenen op amateurbasis, voordat hij in 2011 op 21-jarige leeftijd de overstap naar de profs maakt. En zo staat er wederom een Mühren in de hoofdmacht van ‘Het andere Oranje’.

In het derde en laatste profseizoen bij FC Volendam weet Robert liefst vijfentwintig keer te scoren op het op een na hoogste niveau in Nederland. Zijn prestatie is notabel, zeker gezien de negende (middenmoot) plek op de ranglijst. De Eredivisie lonkt als AZ naar zijn diensten hengelt. Hij acteert er drie seizoenen, kent een moeilijke start, maar speelt zich geregeld in de basis en pikt als altijd zijn goals mee. Noemenswaardig is het spelen van Europa League en een knappe derde plek in de Eredivisie. De concurrentie is echter hevig, met door de jaren heen spelers als Berghuis, Janssen, Jahanbakhsh en Weghorst in de selectie.

Eind januari 2017, op de slotdag van de transferperiode, klopt Zulte Waregem op de deur. AZ werkt mee aan een transfer. “Mijn eerste buitenlandse avontuur.

Ik tekende in België een contract voor viereneenhalf jaar en kwam in de winter over. Die tweede seizoenshelft speelde ik dertien wedstrijden, waarin ik twee keer een goal maakte. We wonnen de landelijke beker, waarin ik vanaf de stip scoorde. Het ging prima, totdat ik vanuit het niets te horen kreeg dat ze het niet meer in mij zagen zitten. Ze zochten een ander type aanvaller.

Toen zat er niets anders op dan te worden verhuurd.”

Mühren De naam Mühren is aan twee dingen onlosmakelijk verbonden. Volendam én voetbal. Pé Mühren was ooit decennialang de markante stadionspeaker van FC Volendam. De stem en het geweten van de club. En dat 59 jaar lang. Ongelooflijk eigenlijk. Daarnaast heb je de gebroeders Mühren. Gerrie en Arnold. De ooms van Robert, al is Gerrie in 2013 op 67-jarige leeftijd helaas veel te vroeg overleden aan een beenmergziekte. “In september 2013 verloren we met Volendam met 4-2 in de Arena van Ajax. Het was de herdenkingswedstrijd van Gerrie. Ik maakte beide treffers aan onze zijde. Een hoogtepunt.” Gerrie en Arnold maken furore bij onder andere Volendam, Ajax en in het buitenland. Veel invloed heeft het niet op de carrière van Robert gehad. “Daar waren ze eigenlijk ook een beetje te oud voor. Ik had los van mijn familie van jongs af aan maar één doel. Profvoetballer worden.”

Dat lukt in 2011, waar hij in de equipe van trainer Gert Kruys het net negenmaal weet te vinden. Het seizoen erop idem, met als kanttekening dat FC Volendam als tweede eindigt in de Eerste Divisie. Een puntje achter – jawel – kampioen SC Cambuur. Broer Kevin schopt het niet als profvoetballer. Hij stopt in de A-junioren met veldvoetbal, maar speelt erna twaalf seizoenen op hoog niveau zaalvoetbal bij ZVV Volendam.

Driemaal recht…

De in Nederland uiteraard nog altijd populaire en gewilde Mühren wordt verhuurd aan Sparta. In Rotterdam kent hij persoonlijk een redelijk seizoen.

Hij wordt met zeven goals clubtopscoorder, maar kan niet voorkomen dat de ploeg degradeert uit de Eredivisie. Het seizoen erop huurt NAC de aanvaller.

Die club is op dat moment behoorlijk in disbalans.

Robert speelt weinig, scoort een seizoen lang niet en ziet de Bredanaren degraderen. Een verloren seizoen.

“Ik heb thuis met mijn vrouw de balans opgemaakt. Ik wilde sowieso een stap terugdoen. Ergens meedoen om de prijzen in plaats van onderin strijden tegen degradatie. Dat brengt tevens ander voetbal met zich mee. Cambuur kwam al vrij snel bovenaan het lijstje te staan. Een mooie club en dichtbij. En ze spelen vrijwel altijd bovenin mee. Ik heb contact gehad met Foeke Booy en Henk de Jong. Het verhaal was duidelijk en er sprak vertrouwen uit.” En zo is de Cambuur de derde club op rij die Robert huurt. Iets met scheepsrecht?

13

VOETBAL FRIESLAND

SC Cambuur Inmiddels is Robert een halfjaar actief in Leeuwarden en als aanvalsleider niet meer weg te denken uit het basiselftal. Hij heeft inmiddels al veertien goals gemaakt, blinkt wekelijks uit en hoort zijn naam al gescandeerd worden in het stadion. Het plezier is terug. “Cambuur is een club van het volk en dat ligt mij wel. Je ziet het hier in alles terug. De werknemers, vrijwilligers, staf en spelers. De mensen op kantoor eten eerst, daarna stromen wij binnen. Van die kleine dingen. In die zin vergelijkbaar met de sfeer bij Volendam en Sparta.” Eind september speelt Robert met Cambuur in en tegen zijn oude liefde Volendam.

Cambuur zegeviert met 0-4. Voor het oog van de nodige vrienden en familieleden wordt het een voor hem

14

Jaargang 1, nr 6 december 2019

legendarische avond. Hij maakt drie doelpunten. Alles valt op z’n plek. “We begonnen met drie punten uit drie duels, maar sindsdien gaat het ontzettend goed. Er zit veel kwaliteit in de ploeg en de staf is geniaal. Hoe simpel zij dingen kunnen uitleggen is knap. Daardoor pakken wij het als groep op.” Aangezien de eerste twee ploegen promoveren en Jong Ajax qua stand op de ranglijst nu feitelijk niet meetelt, staat Cambuur negen punten los op NEC. Inclusief aanzienlijk beter doelsaldo. Afrondend wil ik nog even in de glazen bol kijken. “Je vraagt naar mijn doelen en ambities. Die liggen hier. Promoveren. Ik heb inmiddels geleerd om niet teveel vooruit te kijken.” Of we kunnen afsluiten met de belofte van twintig goals? Laten we er minimaal vijfentwintig van maken, zodat zijn persoonlijk record eraan gaat. “Ik teken voor dertig.”

CLUBREPORTAGE

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

CSV Be Quick Dokkum, de wind in de zeilen op een schitterend complex ‘Samen presteren met plezier als fundament richting toekomst’ Het is een gure decemberavond in 2011. Binnen Be Quick, op dat moment qua ledenaantal al een behoorlijke speler in voetballend Friesland, wordt club-breed over de toekomst gesproken. Het moet anders binnen de vereniging. Daar zijn vrijwel alle aanwezige leden en betrokkenen het over eens. Meer beweging. Nieuwe impulsen. Nu, acht jaar later, is dat ruimschoots het geval. Al enkele jaren. De club is financieel gezond. Het complex heeft een ongekende opknapbeurt gehad. De velden, inclusief twee hagelnieuwe kunstgrasvarianten, liggen er prachtig bij. En, meest belangrijk, plezier en presteren gaan er hand in hand.

Historie Be Quick is opgericht op 22 augustus 1937 en speelt de eerste decennia aan de Bronlaan in Dokkum. De naam is stiekem afgekeken van grote broer Be Quick 1887 uit de stad Groningen. Dat Be Quick, ook wel de Good Old genoemd, rijgt in de jaren twintig tot veertig van de vorige eeuw de nodige successen aaneen en is daarin een voorbeeld voor de Dokkumers. De Groningers worden in 1920 zelfs landskampioen. Be Quick Dokkum speelt van 1968 tot 1984 overigens op het Harddraverspark. Naast de andere voetbalvereniging uit de stad, de van oorsprong zondagsclub v.v.

Dokkum.

De jaren tachtig en negentig staan symbool voor de sportieve opmars van het vlaggenschip. De Friesche Voetbalbond (FVB) wordt in 1985 vaarwel gezegd.

Zes jaar later promoveert het eerste elftal naar de tweede klasse. Op dat moment het op een na hoogste amateurniveau, met tegenstanders als HZVV en Blauw Wit ’34. Datzelfde niveau bereikt men als eersteklasser opnieuw in zowel 1996 als 2001. Grote namen, die nu op divisieniveau acteren, komen in de jaren erna als opponent naar Dokkum. Denk aan ONS Sneek, Harkemase Boys, Staphorst en HHC Hardenberg.

In de jaren negentig floreert ook het damesvoetbal.

Het damesteam wordt driemaal op rij kampioen en speelt uiteindelijk in de landelijke regionen. Be Quick krijgt al gauw diverse dames- en meisjesteams en is in Friesland een gevreesde naam op het veld én in de zaal. De piek volgt tussen 2008 en 2011.

De dames winnen tweemaal op rij de prestigieuze 16

Midsimmercup, worden zaalkampioen tijdens de Open Friese Kampioenschappen - net als de meiden van O15 in 2017 - en promoveren op het veld in 2011 naar de hoofdklasse. Op dit moment heeft Be Quick maar liefst achthonderdvijftig leden, waarvan ruim zevenhonderd spelend. Het 1ste, 2de en Vrouwen 1 zijn de prestatieteams. Het streven is om successen te behalen met zoveel mogelijk eigen spelers. Dat gaat naar behoren. Het 2de speelt in de gewenste eerste klasse. Zowel heren als vrouwen 1 (beide tweedeklasser) hebben als doelstelling om ook (weer) eersteklasser te worden. Alle standaardjeugdteams spelen op minimaal hoofdklasseniveau, met JO19-1 als knappe vierde divisionist.

Tolhuispark Zonder twijfel is de accommodatie van Be Quick een van de mooiste in de provincie. Welgelegen in het bosrijke zuiden van Elfstedenstad Dokkum is het Tolhuispark omgeven door bomen, bosjes, water en fraaie houten bruggetjes. Wat omvang en uitstraling betreft is Be Quick daarin het blakende middelpunt, al is er dichtbij van alles te beleven. Zo zijn de plaatselijke korfbalvereniging De Granaet en de – toevallig gelijknamige – scouting er gevestigd, kan er in het pas gerenoveerde Tolhuisbad worden gezwommen en opent de nieuwe sporthal Tolhuispark begin 2018 de deuren. De hal biedt voor zowel het onderwijs als het verenigingsleven een groot scala aan mogelijkheden. Denk aan badminton, handbal, volleybal en zaalvoetbal. De lange oprijlaan eindigt waar al die jonge kinderen voor het eerst kennismaken met Be Quick.

Het clubhuis. Een onderkomen omringd door vier

VOETBAL FRIESLAND

velden. Waar koters groot worden. Vriendschappen beginnen. Volwassenen genieten. En veel kinderen dromen van een grote carrière. Net als Frenkie. Of Vivianne Miedema.

Oud-profs Profvoetballers. Ergens beginnen ze. In het geval van Be Quick zijn er vier spelers die het tot de professionele tak weten te trappen. Letterlijk dus. Fokke Zwart is de eerste die de stap maakt. Hij speelt zeven jaar in

de jeugd van Be Quick, voordat hij in 1979 als 15-jarige naar AZ’67 vertrekt. Drie jaar later, na tevens even jeugdinternational te zijn geweest, volgt zijn debuut in de hoofdmacht. In zijn eerste jaar scoort hij driemaal in de Eredivisie. Later komt hij nog uit voor FC Den Haag, Haarlem en RBC. Piet Wiersma is in 1988 de volgende, als trainer Hans Westerhof hem naar FC Groningen haalt. In het vlaggenschip speelt Piet onder meer samen met John de Wolf, Harry Sinkgraven en Henny Meijer. In beginsel verrassenderwijs als spits, daarna als centrale verdediger. De meeste moeite heeft hij met de geniale stylist Dennis Bergkamp. SC Cambuur (drie maanden huur vanuit FC Groningen) en Veendam (zes jaar) lijven hem erna nog in. Met zijn hoogblonde manen en dito snorretje is hij een opvallende verschijning.

Jelmer Mullender speelt vanaf de F’jes bij Be Quick.

Hij is pas 12 als hij in 1996 naar SC Cambuur verkast.

In 2004 maakt hij voor het eerst minuten bij de grote

Jaargang 1, nr 6 december 2019

jongens. In en tegen Eindhoven valt hij in voor Ronnie Venema. Het blijft 0-0. Het seizoen erop gaat hij naar Harkemase Boys, wat het begin is van een succesvolle amateurloopbaan. Jelmer speelt tegenwoordig in het 2de van Be Quick. De laatste en meest recente Be Quicker die het ver heeft weten te schoppen is zelfs international geweest. Janneke Vellema wordt eind 2008 door bondscoach Vic Hermans uitgenodigd om een zaalvoetbalinterland te spelen. In 2009 haalt ze een drietal zogeheten caps. In haar debuut is het gerenommeerde Spanje eind maart dat jaar met 9-2 te sterk.

Beide andere interlands zijn toevalligerwijs ook tegen Spanje. Die ploeg is veel te sterk. Waar Oranje elke maand drie dagen achtereen samen is, daar trainen de Spanjaarden vijfmaal per week. Niet te doen dus.

Janneke is recentelijk teruggekeerd op het oude nest, waar ze op vrijdagavond in het 30+ team speelt.

Voetballers aan het woord |

Rondetafelgesprek I Nadat Theo Boomsma, Jordi van der Weg, Marije Procee, Amarens Rottiné, Elin Nienhuis en Nick Bijwaard als ware modellen geposeerd hebben voor de camera, is het tijd om het over hun zo geliefde spelletje te hebben. Voetbal. In tenue nemen ze plaats aan een ronde tafel in het midden van de hagelnieuwe kantine.

Theo speelt in het 7de. Intern ook wel bekend als het Zevende Wereldwonder. Een bonte verzameling 17

Trotse sponsor van

Be Quick Dokkum

Samen stappen ondernemen

Wij staan naast de ondernemer, waar dit ons ook brengt.

Graag praten wij met onze klanten over hun ambities en ideĂŤen en geven we passend advies.

Samen zetten we stappen vooruit. Maak ook een vrijblijvende afspraak voor een adviesgesprek. www.vanwieren-vellinga.nl

Zuiderschans 1 A 9101 PZ Dokkum 0519 - 76 72 72 info@intersportdokkum.nl

www.intersportdokkum.nl

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

met het 45+ team. Theo: “Deze club heeft alles. En is en blijft voor mij speciaal. Mijn vader was jarenlang betrokken, terwijl mijn moeder nog steeds supportster is. Mijn kinderen voetballen hier. Een warm nest.”

Als lid van de Technische Commissie (TC) heeft hij tevens een rol in het zoeken naar en aanstellen van trainers op seniorenniveau. De TC zorgt daarnaast voor een soepele overgang van jeugdspelers naar de senioren en heeft contact met spelers van buitenaf die een overgang naar het geelblauw wel zien zitten.

oud-vedetten. Hij is al 44 jaar lid. Doorloopt met succes alle jeugdteams en draagt jarenlang de aanvoerdersband in het 1ste. Hij is onderdeel van een succesvolle lichting die de opmars van de club gestalte geeft.

In 2014 wordt hij in Zeist kampioen van Nederland

Jordi is een speler uit de A-selectie. Hij speelt enkele jaren in de jeugd van Cambuur en vertegenwoordigt in de periode daarna veelvuldig een KNVB-team. Als eerstejaars A-junior wordt hij in 2013 overgeheveld naar het eerste elftal. Ondanks zijn 23 jaar is hij zodoende al bezig aan zijn zevende seizoen in de senioren. “Mijn eerste wedstrijd was uit tegen rivaal v.v.

Dokkum. We wonnen de wedstrijd, maar ik viel uit met een knieblessure die mij lang achtervolgde. Be Quick is mijn club. Ik vind het vooral mooi om te zien dat de jeugd zoveel kans krijgt in de senioren. Daar ben ik natuurlijk een voorbeeld van. In de tweede klasse gaan we voor een plek bij de eerste vier. Belangrijk is echter dat we beter worden in voetballend opzicht. Onze nieuwe trainer Dick Sangers legt veel verantwoording bij ons neer. Laat het team meedenken. Dat gaat z’n vruchten wel afwerpen.” Jordi is als hoofd jeugdopleiding van de onderbouw verantwoordelijk voor de jeugd tot twaalf jaar. Hij dient als vraagbaak voor spelers en trainers. “We werken met de VTON-methode en hebben daarin een partnership met SC Heerenveen.

Het doel is dat spelers zich zo goed mogelijk ontwikkelen. En op meerdere posities inzetbaar zijn. Op welk niveau dan ook. Ik begeleid tevens trainers, bijvoorbeeld qua oefenstof. Op zaterdag verzorg ik tevens de interne scouting.”

Marije voetbalt in Vrouwen 1, in de tweede klasse. De start van het seizoen is redelijk tot matig, waarbij het team met 13 uit 9 in de grauwe middenmoot vertoeft.

Dat moet beter, vindt ook Marije. “We hebben een smalle selectie met momenteel de nodige blessures.

Omdat alleen Vrouwen 1 een prestatieteam is, kunnen we niet zo makkelijk uit lagere teams putten.” Ze ziet Be Quick als een sociale, open vereniging, waar aandacht is voor alle teams. “Die betrokkenheid is prettig. Voor de vrouwen en meisjes is het vooral belangrijk dat de 19

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

goed.” Ze is al acht jaar lid. Ze begon als voetbalster tussen de jongens, maar trok enkele jaren geleden de handschoenen aan. “We hadden iemand op doel staan die het niet zo leuk vond. En eigenlijk niet zo goed was.

Toen heb ik het keepen opgepakt. Dat ging eigenlijk prima. Inmiddels geef ik zelfs keeperstraining. Aan drie jongens. Ze luisteren goed, haha.” Haar keeperstalent valt overigens op. Ze traint met andere talenten al enige tijd bij SC Heerenveen.

Elin Nienhuis is samen met Nick Bijwaard de jongste aan tafel. Ze speelt in MO13-1, actief in de eerste klasse.

Opvallend is dat v.v. Urk één van de tegenstanders is.

“Dat was een verre reis. Maar wel gezellig!” Als er naar

opleiding goed is. Zo ben ik zelf niet lang geleden ook doorgestroomd.” Marije speelt tot de C-junioren altijd in selectieteams en heeft wat dat opleiden betreft nu ook zelf een vinger in de pap, aangezien ze trainster van MO17-1 is.

Marije is trainster van Amarens, die in datzelfde MO17-1 zeer bevlogen de doelmond weet te verdedigen op zaterdag. In de hoofdklasse! Ze fronst een beetje op de vraag hoe het gaat in en met het team.

“De verschillen binnen onze ploeg zijn best groot. Er zijn verschillende groepjes. Als we er nog beter in slagen om er een team van te maken, komt het wel

haar sterke punten wordt geïnformeerd is ze stellig. “Ik ben supersnel.” Aan tafel wordt geknikt. Zowel Marije als Amarens kunnen niet anders dan het volmondig met haar eens zijn. “Ze loopt zelfs de jongens eruit.”

Elin gooit er nog een bevestigend weetje tegenaan: “In groep 8 deed ik mee aan een estafettewedstrijd.

Tussen de jongens en meiden. Ik was de snelste.”

Met haar team bezet ze de vierde plek. Een vertekend beeld, aangezien ze twee wedstrijden minder gespeeld hebben dan de ploegen daarboven. De koppositie lonkt.

Nick is de laatste van de zes Dokkumers die aan het woord is. Zijn team, JO13-3, heeft het momenteel zwaar te verduren en is rode lantaarndrager met één puntje uit negen duels. Handhaven in de tweede klasse lijkt een brug te ver. “We spelen veelal tegen JO13-1 ploegen. Die zijn iets beter en sterker.” Maar ondanks de vele nederlagen blijft hij positief. “We winnen vast wel een keer.” Hij staat meestal in de as van het veld.

Centraal achterin óf op het middenveld. Hij ziet het 20

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Be Quick anno 2019

spelletje en is een echte balafpakker. Nick vindt Be Quick een gezellige club. Samen met zijn vrienden en teamgenoten kijkt hij vaak bij het 1ste.

Leden aan het woord |

Rondetafelgesprek II Op de eerste verdieping van het clubhuis is de bestuurskamer een mooi visitekaartje voor Be Quick. Het ontvangen van tegenstanders, vergaderen en ontmoetingen met sponsoren krijgen een extra dimensie door zowel de hoogte als het fraaie uitzicht op het hoofdveld. Rond de grote tafel zitten Kees Theissen (voorzitter), Aardina Kingma (secretaris jeugdbestuur en lid activiteitencommissie), Sjoerd Radersma (bestuurslid, leider, techniektrainer en organisatie Bonifatiuscup), Marcel Dol (bestuurslid, voorzitter Club van 50, organisatie Bonifatiuscup en sponsor), Jacob Haakma (voorzitter sponsorcommissie) en Rudolf Banga (kantinebeheerder). Met open vraagstellingen duiken we in het hart van deze bijzondere vereniging.

Zevenhonderdtwintig voetballers zijn verdeeld over maar liefst 51 teams.

Be Quick laat zich omschrijven als een familieclub, waarin iedereen meetelt. Kees: “Ik denk dat de club op dit moment ontzettend dynamisch is. Het ledenaantal blijft maar toenemen. Bij de mannen, vrouwen, jongens en meiden. We willen er graag voor iedereen zijn. Voor de hele familie. En natuurlijk kijken we naar prestaties en resultaten, want dat moet ook. Maar ik vind het vooral belangrijk dat iemand op zijn of haar plek is hier.” Sjoerd beaamt dat en zegt dat er voor elk wat wils is. “Ik noem het een complete club.

Meiden, jongens, vrouwen en heren, je vindt het hier allemaal terug. Op prima amateurniveau en recreatief.

Het prestatieve en recreatieve is inmiddels op een mooie manier geïntegreerd. Dat is best uniek voor een club met deze omvang. Iedereen voelt zich hier thuis.” Vooral dat laatste is een veelgehoord streven binnen voetbalclubs. Eenieder erbij laten horen. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Marcel: “We bieden op alle niveaus zaken aan. Leggen niet alleen het accent op de prestatieteams. We organiseren diverse toernooien. Denk aan Girlsday, de Bonifatiuscup, onze Voetbaldagen.” Daarover later meer. Sjoerd vult hem aan: “We zeggen het niet alleen, maar doen het ook. Verkondig je dat het dames- en meidenvoetbal meer aandacht moet krijgen? Geef die aandacht dan.

In begeleiding, op de website, op social media, in nieuwsberichten.” Aardina: “Het damesvoetbal heeft door de prestaties van de Leeuwinnen een enorme impuls gekregen. Dat merken wij binnen Be Quick ook. Daar reageren we als club goed op.” Dat gezegd hebbende gaat het uitstekend met het vrouwenvoetbal in Dokkum. In 2017 was Be Quick de vereniging met de meeste vrouwelijke leden in de senioren. Met een tweede plek voor de meisjesafdeling. Met name de dames en meiden zorgen al lange tijd voor de ledengroei die de club doormaakt.

21

Besparen op uw energienota?

Wilt u thuis ook verduurzamen en besparen op uw energienota? Neem dan contact op met ASN Installaties in Dokkum, wij brengen graag uw mogelijkheden in kaart.

VERNIEUWEN GEEFT ENERGIE BGDD.NL

Bezoekadres: Birdaarderstraatweg 127, Dokkum. www.asndokkum.nl

.NL ZEECONTAINERS OPSLAGCONTAINERS KANTOORUNITS POP-UP STORES

Voetbal Friesland Magazine is te verkrijgen bij;

CONTAINERSPECIALS

Beldock heeft meegebouwd aan Bret Amsterdam. “Bret” is een modern theater/horeca paviljoen dat bestaat uit 7 custom made High cube containers van Beldock.

Het gebouw is uitgevoerd in een fel rode kleur.

Deze zeecontainers worden gebruikt als stiltecabine, hele rustige werkplekken waar de bezoeker van het streekarchief in Gouda afgezonderd kunt leren, onderzoek kunt doen of archiefstukken kan raadplegen.

WWW.BELDOCK.NL

Holwerderweg 7 9101 PA Dokkum 0519 220606

Primera van der Weg Damwoude Primera Burgum Primera Leeuwarden Cambuurplein Primera Hurdegaryp Primera Jousma De Westereen Primera St Annaparochie Primera Stiens Primera Bolsward Primera Ureterp Bruna Surhuisterveen Bruna Kollum The Read Shop Buitenpost The Read Shop Dokkum Post&Kado Harkema

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Koerswijziging

Sponsoring

Eind 2011 vindt een eerste clubavond plaats waarin nieuw beleid het uitgangspunt is. ‘Samen presteren met plezier’ komt daar als slogan uit naar voren. Het vormt de basis van een beleidsplan waar in 2017 (tot 2022) met succes een vervolg aan gegeven is.

Sjoerd: “We waren het op die eerste bijeenkomst in 2011 allemaal eens dat er potentie was, maar dat er te weinig mee werd gegaan. De boel moest in beweging.”

Marcel: “Op diverse fronten. Bestuursmatig, prestatief, qua ambities, de kantine, et cetera.” Kees: “Als je vooruit wilt en resultaten wilt behalen, moet je de juiste mensen op de juiste plek hebben. Mensen die verantwoordelijk krijgen, nemen én dragen. Dat ga je op een gegeven moment terugzien. We hebben tweehonderd vrijwilligers. Eigenlijk zijn we een mini-bedrijfje.” In de loop der jaren groeit het aantal sponsoren, er is meer samenwerking, in de prestatieteams zit steeds meer jeugd en er wordt ingezet op hoogwaardige trainers, waar de vorige oefenmeester Henk Konings er één van is. Onder zijn bewind promoveert Be Quick 1 – na een aantal zeer magere jaren – direct naar de gewilde tweede klasse. Drie jaar later volgt zelfs promotie naar de eerste klasse. Er is daarbij qua speelwijze een duidelijke rode draad. De ontwikkeling ervan begint al bij de jongste jeugd. De Hoofden Jeugdopleiding zorgen voor de bewaking.

Jacob Haakma is als oud-speler van Be Quick sinds dit jaar voorzitter van de sponsorcommissie, die nog drie andere leden met een commerciële instelling kent.

Alhoewel het prima lukt om sponsoren te vinden, is het vooral van belang om iets voor elkaar te betekenen.

Geven en nemen. De sponsor geeft iets, maar wat heb je te bieden? Jacob: “De basis is er. We hebben een mooi programma. Nu is het zaak om daar een passend vervolg aan te geven. In ons beleid staat dat we mensen en organisaties willen bundelen. In die fase zitten we nu. We denken hard na over wat we zoal kunnen doen en aanbieden.” Iets bieden kan Be Quick zeker. Alleen de bestuurskamer al. Een ideale plek waar sponsoren elkaar zouden kunnen ontmoeten rondom en tijdens wedstrijden. De sportbeleving is namelijk voelbaar op het complex, zelfs op een dinsdagavond als deze.

Kees: “Je moet sponsoren binden en betrekken. Er is momenteel wel behoefte aan een stukje beleid op dat gebied.” Een andere en meer lucratieve manier van sponsoring betreft de Club van 50, waar Marcel voorzitter van is. De club is twee jaar geleden nieuw leven ingeblazen. Het aantal leden is sindsdien van zestig naar honderddertig gegaan. Jaarlijks goed voor €6.500,-. Marcel daarover: “De leden brengen zelf diverse doelen in, waarbij er democratisch wordt gekozen wat we er uiteindelijk mee gaan doen. Zo is er een werkplaats gemaakt voor de klussers binnen 23

VOETBAL FRIESLAND

de club, hebben we meubilair aangeschaft en parasols voor het vernieuwde terras. In 2020 volgt een nieuw hek met poort voor het hoofdveld en er komen kleine goaltjes.”

Verbouwing “Heel vervelend. Een ellendig jaar”, zo omschrijft Kees de periode na de keukenbrand in juni 2018 die ervoor zorgt dat het maandenlang improviseren is. Rudolf Banga ziet het tafereel als kantinebeheerder met lede ogen aan. “Een lekkende frituurpan was debet aan de brand. Een brand die, een dag voor het Weidenaar Toernooi, voor veel schade en kosten heeft gezorgd.

De roetschade was enorm. Normaal heb je een draaiboek als je gaat verbouwen. Nu moet je improviseren én met een plan komen. Dat was tijdrovend.”

Rudolf kan op dat moment niet dromen dat de kantine tien maanden en een enorme verbouwing later is zoals hij nu is. Omvangrijk, warm, praktisch, verbindend en gezellig. Kees: “Wat dat betreft zijn we van ver gekomen. Een tijdlang hebben we tegenstanders moeten ontvangen, terwijl de verbouwing in volle gang was. Gemor hebben we gelukkig niet gehoord.

Een compliment richting de leden.” De oude kantine is dertig jaar oud en logistiek niet logisch ingedeeld, waarbij met name de grote zaal weinig praktisch is.

Vanuit het huidige onderkomen heb je zowel zicht op het hoofdveld als het tweede veld, wat voor een 24

Jaargang 1, nr 6 december 2019

dubbele sportbeleving zorgt. De bar is lang en van alle gemakken voorzien. Rudolf: “De wachttijd is kort. Dit komt mede door de vele vrijwilligers die hier dagelijks werkzaam zijn. De kantineploeg bestaat uit maar liefst vijfendertig mensen. Het lukt nog steeds om aan vrijwilligers te komen, al is het wel belangrijk om buiten de inner circle te kijken.” Daarmee doelt hij het inzetten van bijvoorbeeld ouders van nieuwe jongelingen binnen Be Quick, zodat de vrijwilligerstaken niet steevast bij dezelfde leden komen te liggen. Het complex is overigens nog niet af. Het Tolhuispark is met de nieuwe sporthal in sportconcentratie gegroeid, maar er zijn plannen dat er meer sportclubs naar het zuiden van de stad komen.

Evenementen Be Quick en evenementen zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Denk aan toernooien, maar evenzo aan grote wedstrijden. In 1993 komt het Feyenoord van Willem van Hanegem naar Dokkum. Mannen als Ed de Goey, Ulrich van Gobbel en Gaston Taument weten zich met moeite door de grote schare fans te worstelen. Op een stampvol Tolhuispark zegevieren de Rotterdammers met 1-7. Voor Be Quick scoort Richard Nienhuis de gedenkwaardige eretreffer.

Ook Cambuur en Heerenveen komen meermaals op bezoek voor een oefenwedstrijd. Heerenveen onder meer in 2012, vanwege het 75-jarig bestaan van Be

VOETBAL FRIESLAND

Quick. Met Van Basten aan het roer en een ontketende Hakim Ziyech in de basis winnen de profs met 0-9.

Als benefietwedstrijd vanwege de brand strikken de Dokkumers in 2019 Cambuur. Jacob: “In zes weken tijd hebben we het hele gebeuren op poten gezet. Een knappe prestatie. Op de dag zelf was er een grote sponsortent. Björn Kuipers was gastspreker.”

Naast het organiseren van dergelijke wedstrijden, is er gedurende het seizoen van alles te beleven op het sportpark. Binnen de club zijn de (Toerkoop) Voetbaldagen tijdens de meivakantie al twintig jaar een ware trekpleister voor de jeugd. Op dag één een spellencircuit, op dag twee een 4-tegen-4-toernooi. Een gegarandeerd succes. De internationale Bonifatiuscup

Jaargang 1, nr 6 december 2019

wordt in samenwerking met v.v. Dokkum georganiseerd. Eind mei met Hemelvaart staat het Tolhuispark in het teken van O13- en O15-teams uit Duitsland, België en Nederland. Marcel: “Bonifatius is geboren in Crediton, in Engeland. En hij werd begraven in het Duitse Fulda. De buitenlandse team komen uit die plaatsen. Het toernooi vindt altijd bij ons plaats. Bij de senioren kennen we echter een variant op het toernooi.

Dan voetballen we elk jaar in een ander land.” Aardina: “Begin juni hebben we voor de derde keer de Girlsday georganiseerd, voor meidenteams van Be Quick en uit de regio.” En om in stijl af te sluiten eindigt het voetbaljaar voor Be Quick met de Familiedag. Zoals dat hoort bij een échte familie.

25

TROTSE HOOFDSPSPONSOR VAN BE QUICK DOKKUM

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Martijn Barto, van goaltjesdief tot slot op de deur Icoon, clubheld, cultheld. Het zijn termen die zowel online als uit de monden van supporters opduiken als het om de 35-jarige Martijn Barto gaat. Een speler die, zeker in Friesland, geen inleiding behoeft. Hij boekt succes op succes bij Harkemase Boys en speelt daarmee – net als Oebele Schokker – een transfer naar Cambuur Leeuwarden klaar. Hij scoort op belangrijke momenten tegen Ajax en Feyenoord, wordt volledig geneutraliseerd door ‘oudje’ Joris Mathijsen en deelt de groene weide met buitengewone medespelers als Wesley Sneijder, Nigel de Jong en Maarten Martens. Tegenwoordig voetbalt hij samen met goede vriend Bob Schepers bij het Blauw Wit ’34 van Bert Hollander. Als, jawel, centrale verdediger.

Herwonnen plezier Martijn is veertien jaar als hij zijn ouderlijk huis in Spijkenisse verlaat en neerstrijkt bij het verre SC Heerenveen. Hij doorloopt de jeugdelftallen, blijft er tevens in de senioren twee seizoenen actief, maar heeft onoverbrugbare concurrentie van Klaas-Jan Huntelaar en Georgios Samaras. De doorbraak blijft uit. RKC hengelt naar zijn diensten en Martijn gaat overstag.

Een seizoen met weinig minuten en doelpunten volgt.

Een jaar later lijft Helmond Sport, actief in de Jupiler League, hem in. “Het jaar in Helmond werd niet wat ik ervan had verwacht. We eindigden als achttiende van de twintig. In alle opzichten een troosteloos seizoen, ver weg van familie en vrienden. Ik had alleen mijn propedeuse Sociaal Pedagogische Hulpverlening op zak en moest een keuze maken. Tot mijn dertigste en met weinig plezier op dat niveau actief blijven óf mijn diploma halen en kiezen voor een mooie amateurclub.

Toen Harkemase Boys belde, was de keuze snel gemaakt.” In Harkema komt het voetbalplezier weer helemaal terug.

Koningskoppel In 2007 komen ze beide naar Harkemase Boys.

Martijn Barto vanaf Helmond Sport, Oebele Schokker vanaf SC Joure. De Boys hebben een seizoen eerder behoorlijk gezichtsverlies geleden door vrij roemloos te degraderen naar de eerste klasse. De club heeft qua aantrekken van spelers goede zaken gedaan. Wat heet. De eerste klasse blijkt een lachertje voor Harkemase Boys, waarbij het duo Schokker & Barto wekelijks als een orkaan over de noordelijke velden raast. Een onhoudbaar tweetal. Ze worden kampioen met negentien punten voorsprong. Martijn prikt vierentwintig keer raak. Oebele zeventienmaal. “We waren veel te goed voor de eerste klasse.

We waren ook echt een vriendenteam.

Elke week was het feest in de kantine.

Na een uitwedstrijd werd er regelmatig gedanst in de bus. Onvergetelijke tijden.

Ons team was erg sterk, maar Oepie sprong daar wel bovenuit. Niet qua verdedigen. Dat deed ie niet, haha.

Er was chemie. We vonden elkaar blindelings. We wisten precies van elkaar wat we van plan waren. Het leverde plezier, spektakel en fraaie treffers op. Aan de bal was Oebele fenomenaal. Kappen, draaien, slepen.

Bijkans onnavolgbaar.”

27

VOETBAL FRIESLAND

Duobaan Martijn woont momenteel samen met zijn vrouw en beide kinderen. De balans tussen werk en privé is terug. Dat kan hem flink bekoren. Zijn duobaan doet hem pendelen tussen Cambuur en Blauw Wit, waar

hij sinds dit seizoen in beide gevallen een nieuwe rol aannam. “Na mijn afscheid bij Cambuur heb ik voor ONS Sneek gekozen. We hadden een prima elftal, maar naar mijn mening voetbalden we te behoudend.

Verder was alles er top geregeld hoor. De club leeft van mensen die alles voor je doen. De feestjes waren geweldig. Niet onbelangrijk op amateurniveau. De stad Sneek heeft echter veel te bieden op sportief gebied.

Dit maakt dat toeschouwers zich nogal verspreiden.

Al met al was ik toe aan een uitdaging dichterbij huis. Blauw Wit kende ik via Bert Hollander en Bob Schepers. Ik fietste er geregeld langs. De kantine was altijd bomvol, mede door het zaalvoetbal en volleybal.”

Martijn wordt ingelijfd als speler én assistent-trainer.

In de loop naar het huidige seizoen belt Henk de Jong hem op. “Henk ken ik bijna twintig jaar, waarvan ik zo’n acht jaar onder hem heb gespeeld. Een fantastisch 28

Jaargang 1, nr 6 december 2019

mens en een geweldige trainer. Hij bood mij een rol binnen Cambuur aan. Zodoende assisteer ik nu bij het eerste team. Het is een voorrecht om weer dagelijks op het veld te staan en om samen met heel veel liefhebbers, denk aan Sandor van der Heide en Pascal Bosschaart, het beste uit de spelers te halen. De balans

is terug. Elke dinsdag ben ik vrij en geniet ik thuis van de kinderen. Op dinsdag- en donderdagavond ben ik bij Blauw Wit te vinden als speler en assistent. Nu ik erover nadenk sta ik dus nog steeds elke dag op het veld. Het mooiste werk dat ik kan wensen.”

Zeven jaar Cambuur Op het moment dat Martijn ervoor kiest om de stap te maken van Harkemase Boys naar Cambuur, zit die laatste club in financieel zwaar weer. Een moeilijke situatie, vooral omdat de achterban en supporters de lat altijd hoog legt. Martijn doet een beroep op zijn eigen geloof en kunnen. Hij werkt elke dag keihard, wat uiteindelijk resulteert in 238 duels en 66 doelpunten.

De hoogtepunten rijgen zich aaneen. Denk aan het kampioenschap in 2013, scoren in de Arena en maar

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

liefst drie goals in de Kuip. “In 2014 handhaafden we ons knap door thuis met 4-3 van Vitesse te winnen.

Ik maakte twee doelpunten. Ook de halve finale in de beker tegen AZ was, ondanks de nederlaag, onvergetelijk. Het zijn momenten en wedstrijden waar je het voor doet. Al was de wedstrijd tegen AZ extra pijnlijk,

Cultheld

omdat ik een penalty miste.” In de winter van 2016 volgt een knappe bekerwinst tegen het grote Ajax.

Matthijs de Ligt achterin. Een middenveld met Nouri, Frenkie en Donny. Cambuur zegeviert. 2-1. Martijn maakt beide goals. In 2018 neemt hij afscheid van Cambuur. Met een lach en een traan. Tijdens de thuiswedstrijd tegen RKC pakt de club flink uit. Supporters nemen spandoeken mee en zingen hem massaal toe.

Er is confetti, vuurwerk. Bloemen, een ingelijst shirt.

Een warme speech. Een ereronde met zoonlief. Beide tot tranen geroerd. “Het was fantastisch en onvergetelijk. Voor de wedstrijd was er een diner, waar de club allerlei familieleden en oud-teamgenoten voor had uitgenodigd. De hele avond klopte.”

over een langere periode niet per se de beste speler was, maar dat hij op belangrijke momenten wel beslissend of bepalend was. Laat ik vooropstellen dat ik ontzettend blij ben met de waardering die ik binnen de club en van de supporters in het bijzonder altijd heb gekregen.” Martijn ging van volksclub naar volksclub. Zowel in Harkema als Leeuwarden willen ze in beginsel maar één ding: keihard knokken. Dat doet Martijn. Altijd en overal. Het maakt hem uitermate geliefd bij de fans.

Wat is de definitie van een cultheld? Pantelic heeft die status bij Ajax. Guidetti bij Feyenoord. Barto bij Cambuur. “Tja, wat is de definitie inderdaad? Het grappige aan een cultheld is volgens mij dat iemand

Laatste man In de media wordt vorig jaar massaal aangekondigd dat Blauw Wit met Martijn Barto de nieuwe spits binnen heeft. Niets is minder waar. Vanaf beginsel staat hij centraal achterin. “Haha, die uitspraak heb ik vaker 29

VOETBAL FRIESLAND

gehoord. Vanaf het eerste contact heb ik derhalve aangegeven dat ik graag achterin wilde spelen. Zo kan ik alles overzien. Aansturen waar nodig. En stiekem is het wel eens lekker om geen verdedigers in je nek te hebben hijgen of om tikken te krijgen.” Blauw Wit promoveert naar de eerste klasse en heeft een mooi podium te bieden. “De competitie is leuk. Het geeft een beetje een dorpsgevoel. We spelen veel Friese derby’s, iedereen kent elkaar en de afstanden zijn klein.” Als assistent van Bert Hollander heeft hij een vinger in de pap in het coachen en begeleiden van medespelers.

Voetbalfilosofie “We willen met Blauw Wit herkenbaar voetbal spelen.

Een verzorgde opbouw verzorgen en een man meer creëren op het middenveld. Positiespel en loopacties

30

Jaargang 1, nr 6 december 2019

staan aan de basis hiervan. Wat moet leiden tot kansen en doelpunten. Bij balbezit tegenstander willen we hoog druk zetten. Waar dat ons brengt moeten we nog zien. Tot nu toe gaat het prima. We hopen in het linker rijtje te eindigen.” Zijn kijk en filosofie op voetbal heeft hij door de jaren heen flink kunnen ontwikkelen, gedragen door de samenwerking met ontzettend veel goede spelers en trainers. “Als trainer sta ik voor attractief, verzorgd voetbal.

Dat begint achterin. Een meevoetballende keeper. Centrale verdedigers die een spits durven te passeren en door de as dribbelen om een man meer te creëren op het middenveld.

De backs en nummer zes hebben hier ook weer een belangrijke rol in. Door te bewegen en ruimte te maken krijgt de centrale verdediger de kans om in te dribbelen. Wat volgt zijn loopacties op het middenveld, de diepte in. De spits die de juiste verdediger aan zich bindt. Dwight Lodeweges noemde de pass op de diepgaande middenvelder ‘Never a bad ball’. Uiteindelijk is het een totaalplaatje, waarin veel zaken moeten kloppen. Het vrijkomen van de buitenspeler. Loopactie van de spits. Ik heb er zo mijn ideeën over en ben er veel mee bezig.”

Kleedkamerhumor Je moet erbij zijn. Dat staat vast. “Het zijn de simpele dingen die hilarisch kunnen zijn. Iemand vast tapen op de massagetafel, handgrepen insmeren met warmtezalf, een bekertje water op de rand van een kledingkastje op iemands hoofd zien landen. Veters van alle schoenen aan elkaar vastknopen. Auto’s verplaatsen. Kleding verstoppen, waardoor iemand in z’n onderbroek door de kantine moet lopen. Het blijft mooi.”

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Contributie Columnist Alex Pama Alex Pama, woonachtig in Atlanta in Amerika.

Oud-directeur SC Cambuur, voormalig lid Bondsbestuur KNVB, voorvechter van het vrouwenvoetbal in Nederland.

Voormalig Vice-President of Marketing Global Image Sports.

Hoofdtrainer mannen Life University Technisch Directeur Impact Soccer.

Bestuurlid van de Georgia Alliance.

Lidmaatschap van de Adviescommissie National League

In Nederland wordt al gauw bij verenigingen geklaagd over een contributie verhoging van een tientje of twintig euro op jaarbasis.

Zoals u weet woon ik inmiddels al weer heel wat jaren in de Verenigde Staten. Hier in de stad Atlanta spelen veel amateur clubs. Je kunt ze beter jeugdopleidingen noemen, want de meeste clubs hebben geen eerste elftal of u überhaupt senioren teams.

Zo ook de club van mijn kinderen, Impact Soccer. Er is wel senioren voetbal, maar die spelen een onderlinge competitie en dit gaat buiten het jeugdvoetbal om. Hier in de VS leiden de clubs op voor het college/university voetbal. Inmiddels ook voor de BVO’s want alle Major League Soccer clubs en ook de eerste divisie betaald voetbal clubs hebben hun eigen opleiding. Mijn zoon is vorig jaar gescout door Atlanta United en speelt inmiddels voor die club in hun onder 16. Bij Atlanta United hoeft geen contributie te worden betaald en ook alle andere kosten (reis en verblijfskosten) worden door die club voor hun rekening genomen.

Echter voor mijn dochter haar voetbal contributie zijn mijn vrouw en ik op jaar basis ruim $2.000 kwijt...

Daar komen nog eens bovenop de reiskosten die wij voor haar toernooien en uitduels moeten maken.

Vaak ruim 5-8 uur rijden van ons huis en dus naast de benzine, komen er dan kosten zoals hotel verblijf,

maaltijden en toernooi inschrijf kosten nog boven op.

Op jaarbasis zijn we al gauw $3.500 per kind kwijt.

We waren dan ook blij dat AJ, onze zoon, in de BVO opleiding kwam van Atlanta United. Scheelt ons als familie dus een enorm bedrag.

Schrik niet maar de $3.500 die wij kwijt zijn voor ons kind om prestatief te voetballen, is nog aan de lage kant hier in Atlanta. Er zijn ouders die ruim $10.000 per kind kwijt zijn aan contributie, reiskosten en andere kosten.

Het zijn gigantische bedragen en dan hoop je natuurlijk als ouder dat die investering in je kind weer terug komt in de vorm van een beurs op een van de vele (dure) universiteiten. De team kameraadschap is ook wat waard en het optrekken met je kind naar de vele plekken in Georgia of de VS in zijn algemeenheid zijn waardevol omdat de herinneringen vaak prachtig zijn.

Veel ouders hier klagen ook over een contributie verhoging of de hoogte van de kosten in het algemeen, maar gek genoeg als hun kind naar college of universiteit vertrekt, hoor je vaak dat ze de kameraadschap onder de spelers/ouders en het samenzijn met hun kind missen en dat ze dit graag weer terug willen hebben, no matter what the cost!

31

" # $ %

%&

! "

' # % %

(

% ) )

) *+ , -+,,- .

)

/ +0 1 # 2 & 3

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Patatgeneratie Columnist Adriaan Inia

Assistent-scheidsrechter betaald voetbal 1995 - 2013 Internationaal assistent-scheidsrechter 2000 - 2009 Instructeur UEFA-CORE programma Lid Technische Staf amateurvoetbal

Waar moet ik aan denken als ik deze kop lees? Ik heb mijn vrouw gevraagd wat haar interpretatie is. Wij hebben twee kinderen die inmiddels zijn uitgevlogen.

In de periode dat onze kinderen opgroeiden ontstond deze term. Mijn vrouw zei eigenlijk precies datgene wat ik ook dacht; een bepaalde groep jongeren wil niets anders dan op een zo gemakkelijk mogelijke manier vooruitgang boeken. Bij iets te veel weerstand of op momenten dat het hen niet schikt, dan trekken ze zich terug of zoeken een andere manier om toch die weg van de minste weerstand te bewandelen.

Natuurlijk zijn er ook genoeg die juist wel de uitdaging aangaan. Je zult denken wat heeft dat nou met voetbal of datgene waar ik mijn hele leven eigenlijk mee bezig houd, arbitrage, te maken? Welnu. We hebben een grote uitdaging. Een uitdaging in het vinden van vrijwilligers die ervoor zorgen dat wij kunnen voetballen. Ja, precies. Scheidsrechters. Want zonder die scheidsrechter lukt het ons niet om een wedstrijd zo sportief als mogelijk te laten verlopen. Er moet kennelijk iemand tussen beide partijen lopen die ervoor zorgdraagt dat één en ander, zo goed als mogelijk, volgens de regels verloopt.

Persoonlijk vind ik het woord scheidsrechter ietwat ‘hard’ klinken. De Duitse term ‘der unparteiische’, (de onpartijdige) is een term die veel beter past bij datgene waar een scheidsrechter voor staat. Immers; de scheidsrechter heeft er geen belang wat de uitslag van de wedstrijd wordt. Naar eer en geweten probeert hij of zij de wedstrijd tot een goed einde te brengen.

Dat is zijn/haar uitdaging. De terugloop in het scheidsrechter bestand gaat gestaag door. Steeds minder voetballiefhebbers durven het aan om de fluit ter hand te nemen. Toch zijn er nog sommige jonge voetballiefhebbers die het aandurven. Jawel, aandurven! Het

is niet makkelijk met twee partijen die het moeilijk kunnen verkroppen als er iets niet naar hun zin gaat.

Als ik dan op maandag op mijn werk kom, dan vrees ik alweer voor de reeks aan stakingen, excessen en bedreigingen aan het adres van de scheidsrechter.

Een jonge scheidsrechter, met enorm veel energie en vol motivatie om iets van zijn hobby te maken, in dienst van ‘het voetbal’, besloot aan het einde van de wedstrijd een inworp te geven. Omdat hij het zo had gezien. In de daaropvolgende aanval werd de gelijkmaker gescoord. Kennelijk was de benadeelde partij van mening dat de inworp voor hen had moeten zijn.

Woest waren ze. Woest! De scheidsrechter floot voor het einde van de wedstrijd en kreeg een hoos aan verwijten, bedreigingen en scheldkanonnades over zich heen. De scheidsrechter gaf hierop een speler de rode kaart die vervolgens door iemand anders uit zijn handen werd geslagen. Zie je het voor je? De woede-uitbarsting ging door tot in de kleedkamer. Ja, zelfs tot in de kantine waar de (jonge) scheidsrechter op de bus zat te wachten om weer naar huis te gaan.

De ‘patat generatie’ vond het nodig om hem met, jawel, patat te bekogelen. Waar gaat het over! Kunnen we nou niet gewoon accepteren dat ‘der unparteiische’ de wedstrijd naar eer en geweten tot een goed einde probeert te brengen? Moeten we op een dergelijke extreme manier reageren op een beslissing die kennelijk foutief is geweest. Het is toch te gek voor woorden?! Logisch dat bijna niemand het meer aandurft om als scheidsrechter op te treden. Ik hoop toch echt dat we, om deze enthousiaste jongens de kans te bieden, inzien dat we op een andere manier met elkaar om moeten gaan. Maar ik vrees alweer voor maandag. De patat generatie leeft voort …

33

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Tjeerd Rijpma, een schier onverwoestbare liefhebber Leeftijd is maar een getal, hoor je wel eens. Een uitspraak die doorgaans gelinkt is aan een jaartal in combinatie met een situatie die niet alledaags is. Een dertiger in een discotheek.

Iemand die de veertig aantikt en daar stiekem niets van wil weten. Of een bijna-vijftiger die nog doodleuk in een eerste team speelt. Op tweede klasse niveau. Het kan. Tjeerd Rijpma is het levende voorbeeld ervan. In april wordt hij vijftig. En hoewel logischerwijs de slijtage elk jaar een beetje toeneemt, denk de oud-speler van SC Cambuur nog niet aan stoppen. Zijn functionele techniek. Het spel lezen. Jongens neerzetten. Een slimme pass of steekbal. De oude meester is nog niet uitgeleerd.

Oentsjerk & Gytsjerk Tjeerd is geboren op 10 april 1970 in Oentsjerk. Een boerenzoon. De jongste van het stel, met een broer en maar liefst drie zussen. Hij studeert Rechten in Groningen en Leeuwarden. Aan de Universiteit in Groningen beleeft hij mooie jaren, maar afstuderen doet hij niet. “De scriptie bleef liggen. Het zat er destijds niet in. Zonde. Zodoende ben ik enkele jaren geleden de boeken weer ingedoken en heb ik

34

de master Bestuurskunde afgerond. Ik heb er wel een tijdje langer over gedaan, haha.” Het zegt iets over Tjeerd als persoon. Een doorzetter. Iemand met een doel. Tegenwoordig woont hij in Gytsjerk, samen met zijn vrouw en vier kinderen. Twee jongens en twee meiden. Zijn zonen voetballen bij zijn oude liefde, VC Trynwâlden. In het dagelijks leven werkt hij als bestuurssecretaris en hoofd managementondersteuning in ziekenhuis Tjongerschans in Heerenveen.

“Een bijzondere omgeving, waar altijd van alles

VOETBAL FRIESLAND

gebeurt. De belangen zijn divers, waarbij het vooral de uitdaging is om het samen en met elkaar te doen. En te blijven doen.”

Van Trynwâldster Boys naar Cambuur Toen Tjeerd 5 à 6 jaar oud was, kon hij nog niet op voetbal. F-pupillen waren er in die tijd niet. Het begon bij de E’tjes. “Ik was een jaar of 7 toen ik begon met voetballen. Uiteraard bij het naastgelegen Trynwâldster Boys, in de E2. Ik doorliep er alle jeugdteams en speelde doorgaans in het standaardelftal. Centraal op het middenveld was mijn favoriete positie. Onder Wichard de Haan debuteerde ik in het eerste elftal, op dat moment uitkomend in de vierde klasse. Op rechtsvoor, ik weet het nog goed.” Op 11 april 1992 speelt Trynwâldster Boys een uitwedstrijd tegen het Boornbergum van de lepe spits Roelof Koop. Langs de lijn staat Martin Koopman, op dat moment assistent-trainer bij SC Cambuur. Roelof Koop is in die tijd een bekende, gewilde naam in voetballend Friesland.

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Diverse clubs hengelen naar zijn kunsten. Het wordt echter de wedstrijd van Tjeerd Rijpma. Zijn team zegeviert met 4-3. Tjeerd is in bloedvorm en prikt, spelend achter de spitsen, driemaal raak. Niet veel later ligt er een brief op de mat. Hij mag een testwedstrijd spelen bij het grote Cambuur. “Ik was toen 22.

Al 22. Een jongensdroom. Ik zat nooit op een voetbalschool. Speelde nimmer voor een KNVB-team. En dan ineens die uitnodiging. Geweldig.”

Eredivisie De zomer van 1992 is kort voor Tjeerd. Een prachtig avontuur staat voor de deur. Samen met zes andere talenten van onder andere Leeuwarden Zwaluwen, Friese Boys en Achilles 1894 stroomt hij in bij de beloften. Op amateurbasis speelt hij zijn wedstrijden op dinsdagavond. Af en toe traint hij mee met het vlaggenschip. Milko Djurovksi, Fred Grim, Jack de Gier, Michael Mols. En Tjeerd Rijpma. Op dat moment nog student en op zoek naar een stageplaats.

Burgemeester van Leeuwarden én Cambuur-fan luistert dan naar de naam Hayo Apotheker. Eén plus 35

VOETBAL FRIESLAND

één is twee, denkt Tjeerd. Niet veel later loopt ie stage op het gemeentehuis. Handig, zo’n connectie. Thuis tegen de latere kampioen Feyenoord (0-1) debuteert Tjeerd in de wedstrijdselectie. “Je naam op het wedstrijdformulier zien staan is heel bijzonder. Enkele maanden erna maakte ik mijn officiële basisdebuut voor Cambuur. Op Het Kasteel tegen Sparta. Ik was gescout als aanvallende middenvelder, maar blijkbaar zag Martin Koopman in mij een centrale verdediger. Bij Cambuur werd dat mijn positie. Na de wedstrijd tegen Sparta bleef ik staan, waarna PSV op bezoek kwam.

Het PSV van Kieft, Romario en Van Breukelen. Ik ben, ondanks het nipte verlies (0-1), het meest trots op die wedstrijd. Ik speelde goed. Mijn directe tegenstander, Kalusha Bwalya, werd gewisseld.” Na vier wedstrijden in de basis kreeg Tjeerd, die op dinsdagavond óók zijn wedstrijden bij de beloften bleef spelen, een enkelblessure. De wetten van topsport zijn hard, want het lukte hem – op invalbeurten na – niet meer om een basisplaats af te dwingen. Het seizoen erna pas na de winterstop weer, toen het Eredivisiedoek al bijna was gevallen. Toch kan hij terugkijken of 25 duels op het allerhoogste niveau. Het brengt stiekem elke keer als het ter sprake komt een kleine grimas op z’n gezicht.

“Feyenoord uit was ook fantastisch. Het tunneltje.

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Dat biljartlaken wat tevoorschijn komt. Duizenden supporters die voor een hels fluitconcert zorgen. Het doet wat met je als speler.”

Van Trynwâldster Boys naar Hardegarijp Na drie jaar Cambuur komt er een eind aan het profavontuur. Tjeerd keert terug naar zijn oude liefde Trynwâldster Boys. Hij speelt er achttien seizoenen op rij. Veertien bij Trynwâldster Boys en vier bij VC Trynwâlden. Die laatste vereniging ontstaat per 1 juli 2009 als gevolg van een fusie tussen zaterdagclub c.v.v. Trynwâldster Boys en zondagclub v.v.

Trynwâlden. “Het waren unieke jaren. We waren een stabiele tweedeklasser, met tweemaal een terugval naar de derde klasse. Uiteindelijk promoveerden we in 2011 via de nacompetitie zelfs naar de eerste klasse.”

Als VC Trynwâlden degradeert de club in 2013 naar de tweede klasse. Het is de start van een roerige periode.

Er volgt een leegloop. Interim-voorzitter Roel Stielstra zegt dat ze voor eigen jeugd kiezen. Zo simpel is het niet. Tjeerd wil vooral terugkijken op de mooie momenten bij zijn club. Maar dat hij verkast staat vast. Net als bijna tien teamgenoten, waaronder sterkhouders als Nias Buisman, Piet Wessel Dijkstra en Oane Rijpma, de neef van Tjeerd. Vorig jaar is besloten dat VC Trynwâlden alleen verdergaat op zondag. Tjeerd noemt het een dieptepunt in zijn loopbaan. “In 2013 wilde ik de schoenen nog niet aan de wilgen hangen, maar ik wilde mezelf ook niet ergens aanmelden. Ik heb het op me af laten komen. De telefoontjes kwamen er gelukkig wel, haha. Waaronder v.v. Hardegarijp. Daar had ik meteen een goed gevoel bij. Ik kende het team als opponent. Een mooie ploeg. Verzorgd voetbal, lastig te verslaan. En een club met uitstraling. Niet heel dorps, maar wel echt één vereniging. Dat voel je. Iedereen staat achter de club.” In Hardegarijp is Tjeerd alweer doende aan zijn zevende seizoen. Het eerste elftal promoveert in zijn eerste jaar meteen na een kampioenschap in de derde klasse. Tjeerd speelt er meestal achterin, maar zet als veertiger evenzo op het middenveld nog met regelmaat de lijnen uit. “Het doel dit seizoen is het linkerrijtje. Vorig jaar werden we zesde. Zoiets zou mooi zijn. Met één uit drie zijn we echter matig begonnen.”

Teamgenoten & opponenten Tweeëndertig seizoenen in de senioren. Ongelooflijk.

Nog altijd slaat Tjeerd amper een training over. “Ik probeer er inderdaad elke keer te zijn. Dat moet 36

VOETBAL FRIESLAND

ook, wil ik fit blijven. Op maandag ben ik daarnaast in de sportschool bezig met een personal trainer. Op zondag sport ik thuis vaak even. Of ik wandel een kilometer of vijf.” Tijd voor andere hobby’s of bezigheden heeft ie amper. “Daar heb ik inderdaad geen tijd voor. Werk, gezin, voetbal. Het is druk genoeg.

De kinderen sporten allemaal, ik vind het leuk om daar het nodige van mee te krijgen. Wel heb ik een seizoenkaart van Cambuur. En een boek lezen doe ik tevens graag.” Tjeerd heeft natuurlijk met en tegen honderden mannen gespeeld. “De beste medespeler?

Poe. Jongens als Michael Mols en Bert Konterman waren heel goed. En Jaap Stam natuurlijk. Bij de amateurs moet ik aan teamgenoot Keimpe de Vries denken. En aan Klaas de Vries, die later nog bij ONS

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Sneek speelde. Eentje springt eruit. Berwout Beimers.

Hij is van Hardegarijp naar Harkemase Boys gegaan.

Een speler van een bijzonder kaliber. Hij heeft alles mee. Lengte, snelheid, techniek, een goede kopper.

Ik hoop dat hij ooit een kans krijgt op professioneel niveau.” En dan de tegenstanders. Wie waren moeilijk te bespelen? “Ik had moeite met sterke, beweeglijke spelers. Iemand als Jeen Wobbes bijvoorbeeld. Oud Grijpskerk, VEV en Drachtster Boys. Onvoorspelbaar in zijn lopen en acties. Nias Buisman net zo. Verder denk ik aan Jelle Teitsma en Fokke Kempenaar. En vorige week verloren we van Zuidhorn. We hadden onze klauwen vol aan Jaap Jacobs. Snel, slim en een uitmuntende kopper.”

Vijftig jaar “Op mijn vijftigste stoppen met voetbal is wel een mooi streven, denk ik. Toch bekijk ik het van jaar tot jaar.” Op de vraag of er een carrière als trainer in het verschiet ligt, twijfelt Tjeerd. “Misschien.

Ik heb geen diploma’s en heb er op die manier ook nog niet heel concreet over nagedacht. Mensen noemen het wel eens. Die zien mij het wel doen.

Het is tot nu toe derhalve altijd over mijn eigen voetbal gegaan. Met een trainer daarboven. Aan Gerrie de Boer koester ik overigens de beste herinneringen. Je hebt natuurlijk veel facetten in het trainer-zijn, maar Gerrie had altijd een wapen paraat tegen betere tegenstanders. Er was een plan A én B. Zijn oefenstof was goed en gevarieerd. Maar ikzelf? Wie weet.” Voorlopig kan het amateurvoetbal nog even van Tjeerd genieten. En in 2020? Vijftig jaar Tjeerd Rijpma. Ach, het is maar een getal hè?

37

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Respect voor een scheidsrechter Columnist Jaap Kingma

Jaap Kingma Oud voetballer BCV en Rijperkerk Scheidsrechter ameteurvoetbal Eigenaar Makelaardij Jaap Kingma Oprichter Stichting Geen Dak

Als scheidsrechter krijg je soms van alles naar je hoofd geslingerd. Als amateur scheidsrechter van standaardteams in de 2e en 3e klasse ben ik wel wat gewend.

Het geeft mij uitdaging om alles in goede banen te leiden. Krijg je veel commentaar van de spelers?

Dan moet je zelf ook in de spiegel kijken. Commentaar komt vaak door inconsequent fluiten.

Het is maar net hoe je daar zelf mee omgaat. Ik word er niet anders van als ik kritiek krijg op mijn beslissingen. Kan daar goed mee omgaan. Iemand die dat niet kan, kan beter een andere hobby kiezen. Als je goed communiceert met de spelers dan blijft het een prachtige hobby. Maak wel eens opmerkingen als “Je krijgt de scheidsrechter die bij je voetbalniveau past.

Jij speelt ook maar 3e klasse en geen eredivisie…”.

Veel mensen weten het niet maar als scheidsrechter speel je ook een soort competitie. Je begint je scheidsrechterscarrière in de laagste klassen. Regelmatig wordt je beoordeeld door een rapporteur en één keer per jaar doe je een spelregeltoets. Aan het einde van het seizoen krijg je een cijfer die berekend wordt aan de hand van je gemiddelde cijfer van je beoordelingen inclusief de spelregel toets. Zo kan je je dan handhaven in de klasse of promoveren/degraderen naar een hogere respectievelijk lagere klasse.

Commentaar leveren op een scheidsrechter in het voetbal vindt iedereen tegenwoordig heel normaal.

Dit kan je managen als scheidsrechter met de spelers.

Tegen kritiek van toeschouwers kan je weinig doen.

Enkele jaren geleden gaf ik bij een wedstrijd een rode kaart wegens gemeen spel. Een supporter was het hier duidelijk niet mee eens en schreeuwde vanaf de kant dat ik zijn huis wel van funda kan halen omdat hij naar een andere makelaar gaat. In het dagelijks leven ben ik namelijk makelaar van beroep. Op maandag 38

belde hij mijn kantoor en trok de verkoopopdracht in.

Zegt natuurlijk wat van die supporter, maar ik vond dit niet leuk.

Ik heb in overleg met de KNVB er voor gekozen om niet meer in het werkgebied van mijn makelaardij wedstrijden te fluiten. Zakelijk gezien is het gewoon niet handig om dichtbij Burgum te fluiten. Als bijvoorbeeld Kevin Blom of Sedar Gözübüyük (scheidsrechters in de eredivisie) een makelaarskantoor hadden, denk ik ook niet dat ze veel voetbalsupporters als klant zou krijgen.

Nu fluit ik veel in Groningen en Drenthe. Mooi in de anonimiteit. Ik heb wel wedstrijden gefloten waar het er hard aan toe ging en waar ik meerdere kaarten heb moeten geven, ook voor commentaar op de leiding.

Het mooie is dan, dat sommige spelers na afloop excuses aanbieden voor hun gedrag. Kijk, daar geniet ik dan weer van.....

Afgelopen week floot ik echter een jeugdwedstrijd van dames van SC Heerenveen. Speelden tegen jongens van Velocitas JO15-1. Jongens werden bij vlagen van de mat getikt door die meiden. Echt leuk om te zien.

Na een situatie waarin ik liet door spelen na een lichte duw, komt speler van Velocitas armgebarend naar me toe: “je ziet toch zelf ook wel dat dit een overtreding is scheids.....” kijkt me daarbij een partij kwaad aan....

“Je moet gewoon voetballen en je niet met de leiding bemoeien”, antwoordde ik en liep weer verder.

Blijkbaar kopieert de jeugd het gedrag van het volwassen voetbal. Of zou dit komen doordat sommige ouders aan de kant van het veld ook dergelijk gedrag vertonen bij het kijken naar jeugdwedstrijden?

Misschien moeten we met z’n allen eens in de spiegel kijken?

Uw financiële zaken worden altijd met de uiterste zorg behandeld.

Uw wens staat voorop!

Wij zijn een klantgericht

reclamebureau dat graag met je meedenkt

Bel nu 06-51032374 GraNJsche vormgeving & DTP Binnen- en buitenreclame Advertentie opmaak

Elingsloane 17A • 9251 MN Burgum 06-51032374 www.overboschfinancieeladvies.nl info@overboschfinancieeladvies.nl

De Hageboek 4 9251 NN Burgum 06-15 35 85 85 info@vandekken-design.nl

www.vandekken-design.nl

www.freed.nl