Voetbal Friesland dec 2019 by info-vandekken-design

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Robert Mühren ‘Herwint spelvreugde bĳ SC Cambuur’ Loïs en Eric Wieringa ‘Gronings talent in Friese dienst’

Tjeerd Rĳpma ‘Een schier onverwoestbare liefhebber’

Paul Olĳve ‘De man achter De Haan Westerhoff en VV Buitenpost’

Martĳn Barto ‘Van goaltjesdief tot slot op de deur’

Clubreportage CSV Be Quick Dokkum ‘De wind in de zeilen op een schitterend complex’

Columns met: Arno Arts, Alex Pama, Adriaan Inia en Jaap Kingma

Hét magazine voor voetbalminnend Friesland!

Wij herstellen het!

Schade?

√ Wij werken met de √ Herstellen op √ Breng uw auto en beste voorwaarden. professionele wijze. wij regelen de rest.

Tel. 0512-363955 info@minnovanderwerff.nl De Zoom 15a, 9231 DX Surhuisterveen De Zoom 15a, 9231 DX Surhuisterveen.

Tel. 0512-363955 - info@minnovanderwerff.nl

www.minnovanderwerff.nl

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

VOORWOORD Voor u ligt de nieuwste editie van Voetbal Friesland Magazine. Leuke interviews met bekende en onbekende mensen die op de een of andere manier een lĳntje hebben met volkssport nummer 1. Voetballers, voetbalsters, scheidsrechters, sponsoren, vrĳwilligers, trainers en bestuurders. Professioneel of op amateurniveau. SC Heerenveen , SC Cambuur maar ook amateurclubs op elk niveau. Columns van kenners én echte liefhebbers van het spelletje. Achtergrondverhalen die je in één adem uit kunt lezen. Uitgebreide Clubreportages waarbĳ je een kĳkje in de keuken krĳgt bĳ clubs uit de hele regio. Maar ook Partnerbedrĳven die door het adverteren nog meer exposure krĳgen én ervoor zorgen dat u Voetbal Friesland Magazine kunt lezen.

Voor 2020 gaat er het nodige veranderen. We gaan naar 10 edities, 6 voor de zomerstop en 4 erna! Ook gaan we de verkooppunten uitbreiden en de onderwerpen meer uitrollen over heel Friesland. Mocht u suggesties hebben laat het ons weten! We zĳn altĳd op zoek naar achtergrondverhalen die blĳven hangen en van ons de ruimte krĳgen voor een goede presentatie in het magazine. Voor nu bovenal veel leesplezier met het laatste nummer van 2019 en voor 2020…wĳ gaan ervoor! Tot slot wil ik u namens het hele team van Voetbal Friesland Magazine, ﬁjne feestdagen toewensen en een sportief 2020! Jos Miedema Voetbal Friesland

er 2019

elpunten. Alles punten uit drie d goed. Er zit geniaal. Hoe ap. Daard oor n de eerst e qua stand at Camb uur enlĳk beter glazen bol bities. Die eleerd om afsluiten minimaal k record

Jaargang

De vorige uitgaven zĳn het afgelopen jaar erg positief door iedereen ontvangen. Het magazine krĳgt langzamerhand steeds meer bekendheid en wordt niet alleen in Friesland gelezen maar ook daarbuiten en ja, zelfs ver over de landsgrenzen. U kunt het magazine aanschaffen bĳ de 14 verkooppunten maar ook bestellen via onze website, de keuze is aan u! Onze online mediakanalen worden massaal gelezen en door deze combinatie van het on-en ofﬂine publiceren is het succes alleen nog maar groter geworden.

9 ber 2019 1, nrr 6 decem

hren e Robert Mü spelvreugd ‘Herwint buur’ bĳ SC Cam

Wieringa Loïs en Erict in Friese dienst’ ‘Gronings

talen

pma Tjeerd Rĳonverwoestbare ‘Een schier liefhebber’

Paul Olĳveer

‘De man acht terhoff De Haan Wes st’ enpo en VV Buit

to Martĳn Barief tot ‘Van goaltjesd ’ deur slot op de

tage Clubrepor ck Dokkum CSV Be Qui n op een in de zeile ‘De wind complex’ schitterend

Columns

CLUBRE

PORTAG

met:

a, , Alex Pam ma Arno Arts en Jaap King Adriaan Inia

zine voor

Hét maga

and! end Friesl

voetbalminn

COLOFON: Jaargang 1, nummer 6 december 2019 Los nummer

€ 2,95

verkooppunten

Los nummer per post

€ 3,95

Hoofd- en eindredactie:

Jos Miedema

Verslaggevers:

Jos Miedema, Jelle Teitsma

Fotograﬁe:

Burt Sytsma, Pieter van der Woude, Henk-Jan Dĳks, Bennie Annema, Hans Zwamborn

Marketing:

Jos Miedema

Graﬁsche vormgeving:

Haĳe van Dekken

Contact:

info@voetbalfriesland.nl 06-15262182

KvK-nummer:

73737356

Bankgegevens:

Voetbal Friesland NL33 KNAB 0258 3567 74

Alle rechten, waaronder de auteursrechten op al het materiaal op www.voetbalfriesland.nl en Voetbal Friesland Magazine berusten bĳ Voetbal Friesland. Het is niet toegestaan om zonder uitdrukkelĳke schriftelĳke toestemming van Voetbal Friesland informatie (teksten, beelden, geluid en html-codes daaronder begrepen) via elektronische en gedrukte media of op welke andere wĳze ook, op te slaan en / of te verspreiden. Linken en refereren naar www.voetbalfriesland.nl mag wel. Door materiaal in te sturen ter publicatie verleent u Voetbal Friesland een onbeperkt gebruiksrecht, zonder dat enige tegenprestatie verschuldigd is. Voetbal Friesland kan niet aansprakelĳk worden gehouden voor de inhoud van en publicatie van vrĳwillige bĳdragen.

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Frenkie Columnist Arno Arts Leeftĳd 50 jaar, 19 jaar betaald voetbal, 543 wedstrĳden, 106 keer gescoord Clubs als speler: NEC Nĳmegen, FC Luzern, FC Twente, SC Cambuur, VVV Venlo en Willem II Erelĳst: Zwitserse Voetbalbeker 1992 met FC Luzern, KNVB beker 2003 met FC Utrecht. Clubs als Trainer: NEC Nĳmegen 2005-2013 Landelĳke A Jeugd, 2013 tot 2017 assistent-trainer/techniektrainer Willem II, hoofdtrainer Achilles’29 2017-2019, Jong Willem II en DFS Opheusden 2019-heden

De diagnose is gesteld. De patiënt is ziek. Doodziek. Congressen worden belegd in hartje Zeist. Professoren en deskundigen worden ingevlogen. Rapporten worden geschreven opdat we morgen weer een winnaar zĳn. Wanhopig zĳn we op zoek naar een medicĳn in de hoop op genezing want zo kan het immers niet langer doorgaan. Moeten we doctoren uit het buitenland hiernaartoe halen ? Zal een duur medicĳn uit het buitenland helpen of vaart daar enkel de farmaceutische industrie wel bĳ ? Paniek viert hoogtĳ. Is er in ons kundige land een medicĳn voorradig om de patiënt te redden?

camera. Ik bekĳk ook nog even de bĳwerkingen : Dit medicĳn niet gebruiken i.c.m. de paal van Rensenbrink en de teen van Cassillas. Dit kan dan hevige gevolgen en emoties met zich meebrengen. Als ‘’ FRENKIE ‘’ echter in combinatie met ‘’DE LIGT ‘’VAN DĲK’’ en ‘’DEPAY’’ gebruikt wordt kan dit de komende zomer gevolgen hebben voor grachten en horeca.

Ik als ‘’arts’’ voel me aangesproken en geroepen om te proberen de patiënt te redden. Ik check mĳn medicĳnkastje. Mĳn oog valt op een medicĳn dat we zelf gefabriceerd hebben en waar we het patent op hebben. Ik haal ‘’FRENKIE’’ uit het medicĳnkastje en lees de bĳsluiter : Neem 3x daags 1 tablet of poeder en u voelt zich binnen een mum van tĳd een stuk beter.’’ FRENKIE’’ leert u passeren, stimuleert uw creativiteit, is doelgericht en geeft u een boost zelfvertrouwen. ’’FRENKIE’’ is het cement tussen de stenen, is goedlachs, positief en doet het enorm goed voor de

stevig op eigen poten staan. Hĳ behaald prima resultaten. En dat alles door ‘’FRENKIE’’. De nĳe dei zal mooi zĳn. De patiënt zal schitteren als nooit tevoren. De Nederlandse leeuw zal brullen. En er is geen VAR die hem tegenhoudt.

Met spoed haast ik me naar het ziekenhuis. Ik dien de patiënt ‘’FRENKIE’’ toe en hoop er het beste van. Zienderogen zie ik de patiënt opknappen. Hĳ kan van het infuus en beademing af. Langzaamaan kan hĳ weer

Pluk de dag, droom van morgen, leer van gisteren’ Bĳ deze iedereen prettige kerstdagen, een gelukkig en het belangrĳkste een gezond 2020 toegewenst !! Arno Arts

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Gronings talent in Friese dienst Voetbal Friesland zit aan tafel met Loïs Wieringa, 14 jaar, talentvol keepster en haar vader Eric, succesvol ondernemer en eigenaar van Sanidirect Groningen. Beiden zĳn woonachtig in Tolbert samen met moeder Sandra en broers Noah, Dion en Quinn.

Loïs, vertel eens wat over jezelf “Mĳn grootste en eigenlĳk enigste hobby is natuurlĳk het keepen. Ik wil zo hoog en ver mogelĳk komen en ik wil later dan ook heel graag bĳ een BVO spelen en prof worden. Maar daarnaast moet ik natuurlĳk wel mĳn diploma’s halen. Ik volg 3 VWO/ Atheneum op de Lindenborg in Leek en wil dierenarts worden met als specialisatie, het bedenken van betere mobilisatie voor gehandicapte dieren. Wat ik ook erg leuk vind is afspreken met mĳn vriendinnen ook al heb ik er weinig tĳd voor.”

Eric, jĳ bent ondernemer en ook bĳ diverse clubs sponsor? “Klopt, mĳn bedrĳf, Sanidirect Groningen, is een vakhandel op het gebied van sanitair verkoop en dit in de breedste zin van het woord. Wĳ bieden los sanitair,

bad meubels, douche oplossingen, kranen, tegels, complete badkamers en toiletruimtes aan tegen internetprĳzen. Met veel plezier en passie helpen wĳ de klant met het maken van hun droombadkamer! Ik sponsor Harkemase Bos MO17-1 en heb een reclamebord langs het hoofdveld van Harkemase Boys, KTP Nieuw Roden met de Zaalvoetbal Meiden Academie, VR4 en VR5 , GĲS Ĳshockey Groningen 1e team Heren, boarding ĳshockeybaan Kardinge Groningen, FC Groningen Off TV LED boarding tĳdens de wedstrĳden in het Hitachi Capital Mobility Stadion en bĳ Baguala Gym Kickboksen in Leek . Zo combineer ik het sociale met het zakelĳke en heeft iedereen er wat aan!”

Loïs, hoe is het keepen eigenlĳk begonnen? “Ik ben op mĳn 6de gaan keepen bĳ vv TLC en heb tot aan mĳn 11de in een jongensteam gekeept. Toen 5

VOETBAL FRIESLAND

moest ik in een meidenteam. Toen ik 11 jaar was, keepte ik naast mĳn eigen MO13 team bĳna elke week bĳ de MO17. Dan deed ik 2 wedstrĳden achterelkaar. Dat was best spannend, omdat ik daar in het grote doel stond, met meiden die veel ouder waren dan ik. Toen ik 12 was ben ik bĳ de MO17 vaste keepster geworden.”

Je speelt nu voor Harkemase Boys, hoe kom je daar eigenlĳk terecht? “Toen ik 13 jaar was ontdekte ik dat ik langzaamaan het plezier begon kwĳt te raken omdat er voor mĳ geen enkele uitdaging meer in zat. Ik ben getipt door een ouder die zĳn dochters ook bĳ Harkemase Boys heeft voetballen. Hĳ vertelde ons dat er in november 2018 een Regionale Meiden Voetbalschool werd georganiseerd. Ik wist voor mezelf al wel dat ik iets anders zocht betreft een voetbalclub, maar ik wist nog niet waarheen. Het leek mĳ daarom goed om naar deze voetbalschool te gaan. Ik ben met open armen ontvangen en heb het die avond erg naar mĳn zin gehad. Kort daarna hebben we besloten dat ik mĳ bĳ de Harkemase Boys zou aansluiten. Toen heb ik mĳ in de winterstop over laten schrĳven van vv TLC naar de Harkemase Boys.”

Eric, Loïs naar Harkemase Boys, moeilĳke keuze? “Nee hoor, ik ben er erg trots op. Dit heeft haar een goede boost gegeven. Waarom wĳ de keuze voor Harkemase Boys hebben gemaakt is dat trainer Jos Miedema in haar een jonge talentvolle keepster zag op de avond van de Voetbalschool en vroeg of Loïs ook ambitie had om aan haar talent te werken en hogerop wilde komen. Nog geen jaar later en ze is al opgenomen in het KNVB MO15 team Noord en Oost Nederland en zie je hoe snel zoiets kan gaan. Mede omdat bĳ Harkemase Boys ook doorgroei mogelĳkheden zĳn naar de MO17 was de keuze snel gemaakt. Loís traint om dit doel te kunnen bereiken 4x in de week en dit wordt aangevuld met wedstrĳden.

Passie voor het keepen maar wat zĳn je doelen? “Ik vind het keepen zo geweldig omdat de eindstand van de wedstrĳd vaak in de handen van de keeper 6

Jaargang 1, nr 6 december 2019

ligt. De bal tegenhouden of niet. Daarnaast vind ik het erg leuk om in de bal te sliden en dus net de bal voor de voeten van de tegenstander te pakken. Het boeit mĳ niet of ik me pĳn doe of als het wat ruiger aan toe gaat. Hoe meer ik te doen krĳg, hoe liever ik dat heb. Ik vecht ervoor. Ik keep op het veld, in het zand en in de zaal. Het is mooi om te ervaren dat het ene het andere aanvult. Veld is het mooiste om te doen, maar in de zaal moet je veel sneller reageren en in het zand is het zwaarder bewegen. Zo neem ik van alles wat mee, wat ik kan gebruiken om beter te worden. Mĳn doel is om in het komende jaar bĳ het Landelĳke team van de KNVB te komen. Het lĳkt mĳ supergaaf om interlands te gaan spelen. Ik was er dit jaar al heel dichtbĳ maar van de 6 beste, waaronder ik, zĳn er uiteindelĳk 3 verder geselecteerd en zat ik er dit keer net niet bĳ. Dat was wel even slikken voor me, maar des te groter is mĳn drive om er volgend seizoen wel bĳ te horen. In maart 2019 ben ik bĳ de KNVB Mo14 gekomen. Na de zomer ben ik na een aantal selecties van de KNVB, in het district Noord/Oost gekomen. Vanuit dat team zĳn er nieuwe selectietrainingen en wedstrĳden onder de 3 landelĳke districtsteams georganiseerd. Hieruit zĳn de 6 beste keepsters onder de 15 jaar van Nederland geselecteerd. Natuurlĳk ben ik er trots op dat ik bĳ die 6 zit, maar ik ga voor het uiteindelĳke doel natuurlĳk. Intussen werk ik aan mĳn verbeterpunten en ga ik lekker door met mĳn passie. Ik keep momenteel in de MO15. Met dit team wil ik goede resultaten boeken. We spelen nu hoofdklasse en daar ben ik heel trots op. Ik wil samen met hun laten zien dat we dat ook aankunnen. Maar ik wil en moet verder groeien en daarom hoop ik over een tĳdje in de MO17 te komen om uiteindelĳk Landelĳk te gaan spelen. Naast de MO15 word ik ook ingezet in de MO17-2 om het doel te verdedigen. Ook daar heb ik het prima naar mĳn zin en voel ik mĳ tussen de meiden erg prettig.”

Zĳn er ook dingen veranderd nu je bĳ Harkemase Boys speelt? “Ik ben blĳ dat ik de beslissing heb genomen om bĳ de Harkemase Boys te gaan voetballen. Het is veel prestatiegerichter en omdat er op hoog niveau wordt getraind en gevoetbald kan ik veel leren en het beste eruit halen voor mezelf. Harkemase boys heeft naamsbekendheid en een reputatie in de wĳde omgeving en ik ben er trots op dat ik bĳ deze club hoor. Sinds ik bĳ Harkemase Boys ben komen spelen ben ik zeker

VOETBAL FRIESLAND

gegroeid. Veel beter geworden op alle gebieden met keepen èn het meevoetballen. Er is mĳ veel geleerd waardoor ik sinds december 2018 grote stappen heb gemaakt. Ik ben gescout door de KNVB, ik ben aanvoerster van mĳn team geworden en ik ben veel zelfverzekerder sinds ik hier ben komen voetballen. Ik heb zeker verbeterpunten, moet bĳ alle wedstrĳden altĳd 100% gefocust zĳn zodat ik gewoon beter in staat ben om de nul te houden. Er zĳn soms factoren waar ik niet altĳd invloed op heb en dat maakt dat dan net even mĳn aandacht verslapt of iets te snel handel. Dat wil ik er helemaal uit hebben. Gewoon 100%.Verder zĳn er altĳd verbeterpunten. Als ik ergens tegen aanloop zeg ik dat en dit wordt gelĳk opgepakt door mĳn trainers. Zodat er tĳdens de trainingen aan gewerkt kan worden. Net zolang totdat het goed is. Van begin af aan heeft

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Jos Miedema mĳ geleerd om als ‘Stanley Menzo’ te gaan keepen, volgens hem kun je je hiermee onderscheiden ten opzichte van de rest. Daar zĳn we samen met keeperstrainer Klaas Kremer op gaan trainen en nu al is dit een automatisme geworden. Ik was voorheen helemaal niet gewend om bĳna op de middenstip te staan tĳdens een wedstrĳd. Nu vind ik het raar als een keep(st)er heel dicht bĳ het doel blĳft staan, ook als daar geen actie is. Ik vind dat mĳn trainers mĳ erg goed hebben begeleiden en ik ben echt met open armen ontvangen. Ze hebben mĳ veel beter gemaakt dan voorheen en daar ben ik ze erg dankbaar voor.” Loïs Wieringa, pas 14 jaar maar nu al haar toekomst aan het uitstippelen. Een jonge meid die weet wat ze wil. Vader Eric: “Zĳ vind dit fantastisch om te doen en wĳ steunen haar daar 100% in.” De reporter van Voetbal Friesland vind dit een mooie afsluiter, neemt afscheid van de sympathieke Groningers, stapt in de auto en ziet door de achteruitkĳkspiegel dat beiden instappen in de felblauwe Sanidirect-auto. De opvallende auto waar onderweg niet alleen reclame wordt gemaakt maar ook de vele ritjes tussen Friesland en Groningen aangenaam laat verlopen.

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Paul Olĳve, de man achter De Haan Westerhoff en v.v. Buitenpost ‘Van krantenwĳk en ĳscokar naar een succesvolle onderneming’ Voetbal Friesland is op het kantoor van De Haan Westerhoff in Drachten op bezoek geweest bĳ de man achter enerzĳds eerdergenoemd bedrĳf en anderzĳds voetbalvereniging Buitenpost. In gesprek met de bevlogen Paul Olĳve (60). Man, vader, ondernemer, supporter, voetballiefhebber en oud-voorzitter. In een openhartig interview duiken we de diepte in, waarbĳ een ﬂink aantal onderwerpen de revue passeren.

Opgroeien In havenstad Rotterdam komt Paul ter wereld. Hĳ groeit op in een arbeidersgezin. Zĳn vader werkt bĳ de spoorwegen. Zĳn moeder past op de kinderen. Zeven in totaal. Paul glimlacht als hĳ erover praat. “We hadden het niet breed, maar gezellig was het wel. De verdeling was klassiek. Mĳn vader verdiende het geld grotendeels. Mĳn moeder zorgde voor de kinderen. Maar ze werkte ernaast als schoonmaakster om extra inkomsten te vergaren. Mĳn vader had een eigen groentetuin.” Pa Olĳve kan promotie maken in Friesland. Ze vertrekken naar het noorden en strĳken neer in Buitenpost. Paul gaat er naar de mavo en wordt lid van voetbalvereniging Buitenpost. “De mavo. Ik deed er zes jaar over in plaats van vier. Ik was toen al druk met ondernemen. Ik had een ĳscokar en een krantenwĳk. Dat wisselde ik gedurende de dag af. Ik was altĳd bezig.” Een groot talent is hĳ wat voetbal betreft niet. “Ik heb alleen bĳ Buitenpost gevoetbald. En altĳd in het tweede team. D2. C2. Enzovoorts. De lichting voor mĳ was gewoonweg te goed. Daar had ik vrede mee. Ik was gek van het spelletje, dat wel. Meestal stond ik centraal achterin of was ik nummer tien.” Hĳ besluit bĳ de overgang naar de senioren leider te worden van het eerste elftal. Om het spelletje niet vaarwel te zeggen, wordt Zondag 3 zĳn nieuwe voetbalteam. “Een geweldige tĳd. We speelden om 10.00 uur ’s ochtends. Zaten om 12.00 uur in de kroeg. En kwamen tegen de avond thuis. Dan weet je het wel.”

Gezinsleven Enkele jaren geleden heeft Paul met zĳn vrouw Sita een huis laten bouwen. In Buitenpost, uiteraard. Samen hebben ze drie kinderen. Marĳe (28), Ilse (26) en Joran (24). Waar Pauls zus en broers naast de

voetballerĳ ook dol zĳn op de zwemsport, daar zĳn de eigen kinderen alleen actief in het voetbal. Het is met de paplepel ingegoten. Joran is in die zin de meest bekende, aangezien hĳ momenteel bezig is aan zĳn achtste seizoen in de hoofdmacht van Buitenpost. Als Paul gevraagd wordt bĳ welk damesteam zĳn dochters zĳn betrokken, verschĳnt er een geniepig lachje op zĳn gezicht. “Die zĳn lid van Harkemase Boys, haha! Marĳe trof op school aan het Lauwers College leuke meiden die zowel in Harkema woonden als voetbalden. Dat beviel uitstekend. Ilse volgde later haar voorbeeld. Marĳe woont er evenzo. En Ilse bĳna. Joran heeft net een huis gekocht in Buitenpost. Over enkele maanden zĳn ze allemaal het huis uit.” Pauls lach wordt nog groter op de vraag of Joran en hĳ op elkaar lĳken. “Enorm. Ik herken veel van mezelf in hem. En andersom. We hebben vaak gelĳk als we het niet eens zĳn met elkaar. Ofwel, we discussiëren geregeld. Maar dat mag. Stiekem ben ik natuurlĳk hartstikke trots op die jongen. Maar ook kritisch. Te kritisch, hoor ik wel eens.” Joran werkt net als Marĳe en Ilse bĳ De Haan Westerhoff, het bedrĳf van Paul. “Luiheid is mĳ vreemd. En mĳn vader ook. Dat wil ik mĳn kinderen meegeven. Thuis een beetje aanmodderen, dat gebeurt niet. Joran wilde graag aan het werk. Hĳ had zĳn diploma gehaald. Het was tĳd voor een nieuwe stap. De kroeg in, tot laat op stap in Groningen. Allemaal leuk en aardig, maar er moest wat gebeuren. Toen heb ik hem binnen De Haan Westerhoff op een bus laten rĳden. In de montage. De bus die als eerste de weg opging. Om 05.00 uur. Gesloopt was ie ’s avonds. En maar klagen dat hĳ altĳd zo vroeg moest. Maar hĳ hield het vol. En is nu eindverantwoordelĳk voor de vestigingen in Drachten en Groningen.”

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

familiegevoel als je iedereen erbĳ betrekt. En iedereen even belangrĳk maakt.” Het vlaggenschip op zaterdag heeft het moeilĳk in de hoofdklasse, maar Paul geeft duidelĳk aan dat het huidige doel een niveau lager ligt. “We zĳn jarenlang eersteklasser geweest. Voetballen in de hoofdklasse voelt stiekem als een schoolreisje. Als we ons net als vorig jaar handhaven is dat een prestatie van jewelste. En anders gaan we één niveau lager onze huid weer duur verkopen.”

Voorzitterschap

V.v. Buitenpost Een kind van de club, zo mag je Paul gerust omschrĳven. Hĳ is er al veertig jaar betrokken, in tal van functies. Hĳ ziet de hoofdmacht op zaterdag oprukken van de tweede klasse FVB naar de hoofdklasse. Wat sportpark De Swadde betreft zoomt hĳ graag in op de ontwikkelingen van de laatste vĳftien jaar. “Het is eigenlĳk ongelooﬂĳk wat we in die jaren met elkaar gerealiseerd hebben. Los van het sportieve aspect. Het hoofdveld en derde veld is vervangen. Het tweede veld is een schitterend kunstgrasveld geworden. De kleedkamers zĳn opgeknapt. De bestuurskamer net zo. We hebben een nieuwe kantine. Het parkeerterrein is aangepakt. Al met al heeft het hele sportpark een schitterende upgrade gekregen.” De club is tien jaar geleden beleidsmatig een andere koers gaan varen. Er komt een voetbalschool, er worden gecertiﬁceerde jeugdtrainers aangesteld en de begeleiding van de zogeheten onderbouw wordt beter. “De jeugd heeft de toekomst. Dat zie je nu terug, óók in de senioren. We hebben enkele spelers van buitenaf, maar de club drĳft op eigen jongens. Voor een dorp met zesduizend inwoners en een vereniging zonder hoofdklassebudget is het knap wat we presteren. En dan gaat het niet alleen om het eerste team dat nu zo hoog speelt. Het gaat om de club in zĳn geheel. Je creëert alleen een

Na acht jaar voorzitter te zĳn geweest en na in totaal veertig dienstjaren binnen de club, maakt Paul eind oktober 2019, tĳdens een algemene ledenvergadering, bekend dat hĳ stopt als voorzitter. Een conﬂict met de KNVB is daar debet aan. Hĳ wil eigenlĳk pas stoppen als zĳn opvolger er is. Dat komt onverwacht in een stroomversnelling. “Buitenpost speelde een thuiswedstrĳd dit seizoen. De leidsman van dienst strooide met kaarten. Drie gele en een rode binnen twintig minuten. En diverse dwalingen eromheen. We speelden een verloren wedstrĳd. Daar heb ik iets van gezegd. In de rust en ook na aﬂoop hebben we het scheidsrechterskorps niettemin naar hun kleedkamer geholpen. Na de wedstrĳd ging het trio meteen naar huis. Dat voelde al niet goed. De week erna kreeg ik een persoonlĳke aanklacht voor de kiezen. De inhoud ervan zal ik jullie besparen, maar de lol was er voor mĳ af. Naderhand ben ik gelukkig volledig vrĳgesproken.” En zo is er een eind aan een tĳdperk gekomen. Een eind aan vier decennia waarin Paul – vanaf zĳn zestiende (!) – afwisselend in het jeugdbestuur, de pr-commissie, de supportersvereniging en het bestuur zit. Waarin hĳ onder meer speler, leider, supporter, bestuurder, organisator, adviseur, en een klankbord is. De man achter toernooien, evenementen en wedstrĳden. Grote wedstrĳden, zal blĳken.

Ajax, SC Heerenveen & anderen Aansprekende namen naar sportpark De Swadde halen. Daar draait v.v. Buitenpost en in het bĳzonder Olĳve zĳn hand niet voor om. Het binnen hengelen van profclubs begint voor Olĳve en zĳn v.v. Buitenpost in 1984. Het gewilde Ajax komt op bezoek, met spelers als Frank Rĳkaard, Ronald Koeman en Marco van Basten. 9

VOETBAL FRIESLAND

Een volgepakt sportpark ziet de Amsterdammers zegevieren. Het wordt 1-11. “Als snotaap in het bestuur, stond Ajax bovenaan mĳn lĳstje. Het hele verhaal moest wel kostendekkend zĳn natuurlĳk. Ik moest een garantstelling afgeven richting de club en aanverwante partĳen. Die heb ik bĳ elkaar gebluft. Ik schreef vĳf bedrĳven op papier die zogenaamd vĳfentwintighonderd gulden zouden inleggen. Achteraf maakten we de balans op. Vĳfenveertighonderd toeschouwers. Vĳfentwintigduizend gulden winst. Euforie alom. Vanaf dat moment was er groen licht om jaarlĳks een aansprekende naam te halen.” Met de komst van Ajax is het voetbalvirus aangewakkerd in Buitenpost en omgeving. Ajax komt later nog tweemaal langs voor een oefenwedstrĳd. In 1988 wordt het 0-9. Onder meer Dennis Bergkamp, Hennie Meĳer en Bryan Roy weten te scoren. In 2011 komen de roodwitten nogmaals. Het is het debuut van Theo Janssen. Met Vermeer, Blind en Sneĳder in het team wordt het een voorzichtige 0-4. Na Ajax volgen meer clubs. En elke keer heeft Olĳve een behoorlĳke vinger in de pap. PSV, Feyenoord, AZ, Cambuur, Groningen, Roda JC en Valencia reizen allen af naar de hoofdplaats van de gemeente Achtkarspelen. De komst van één BVO springt er niettemin met kop en schouders bovenuit. SC Heerenveen. Buitenpost en Heerenveen hebben een contract getekend waarin staat dat ze tienmaal een oefenwedstrĳd tegen elkaar spelen. Als Buitenpost ervoor kiest om in de zomer tegen een andere profclub te spelen, schuift de wedstrĳd tegen Heerenveen een jaar op. De overeenkomst loopt nog enkele jaren door.

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Afgelopen zomer komt Heerenveen voor de dertiende keer naar Buitenpost, waar het onder tropische omstandigheden 1-14 wordt.

FC Barcelona De ondernemer in Olĳve wil vooruit. Leuk, dat Ajax. Maar wat als hĳ het roemruchte FC Barcelona van trainer Johan Cruĳff kan inlĳven? In 1989 is het zover. Olĳve is dat moment nog geen dertig. Hĳ heeft contact met Bob Maaskant, de vader van trainer Robert. Bob is zaakwaarnemer en spelersmakelaar, maar regelt daarnaast noemenswaardige oefenwedstrĳden. Paul daarover: “Barcelona was zo akkoord. Bob en Buitenpost idem. SC Heerenveen leek het struikelblok te vormen, aangezien zĳ tegen Barcelona oefenden en contractueel was vastgelegd dat ze in een straal van honderd kilometer vanaf Heerenveen niet nóg een oefenpot mochten spelen. Ik moest het maar zien tegen regelen met ene Riemer. Dat bleek natuurlĳk om Riemer van der Velde te gaan. Die was akkoord, op één voorwaarde na. Hĳ en zĳn vrouw Annie moesten een kaartje krĳgen en na aﬂoop moest er een goed glas whisky klaarstaan. En daarmee was zowel de wedstrĳd tegen Barcelona als de vriendschap met Riemer en Annie beklonken.” Eindstand? 1-15. Mede dankzĳ de aanwezigheid van sterren als Michael Laudrup, Romário en Christo Stoitsjkov.

In 1993 komt Barcelona voor een tweede maal langs. Cruĳff zit rustig in de dug-out en rookt zĳn sigaretje. Het wordt 0-13. In 1995 komt Barcelona voor de derde en laatste keer naar Buitenpost. De wedstrĳd wordt vanwege hevige regenbuien echter op het laatste moment afgelast. Meer dan duizend reeds aanwezige supporters keren zeiknat huiswaarts. Coach Johan Cruĳff heeft contact met kamp Buitenpost en stelt een ieder gerust: “Over twee dagen komen we gewoon terug. Dat is ook mooier voor jullie. Het moet geen strop worden natuurlĳk.” Twee dagen later wordt het maar liefst 1-16 voor de Catalanen,

VOETBAL FRIESLAND

met onder meer Luís Figo, Josep Guardiola en Jordi Cruĳff in de gelederen.

Loopbaan Paul kan straks terugkĳken op een geweldige loopbaan. Een carrière die klein begint en groot eindigt. De krantenwĳk. De ĳscokar. Als tiener patat bakken op Terschelling en aldaar in de plaatselĳke kroeg werken. Hĳ vertoeft er zes jaar, totdat zĳn vader belt. “Eind 1978. Het was een strenge winter. In school had ik sowieso geen zin. Mĳn vader maande mĳ om terug te komen aan vaste wal. Dat deed ik. Ik moest binnen een dag een baan hebben, anders moest ik terug de schoolbanken in. Binnen 24 uur zat ik via een uitzendbureau in een ploegendienst. Dat werd begin 1979 een dagbaan bĳ De Haan in Stroobos. Op kantoor, als administratief medewerker. Daarna heb ik nog enkele jaren in Maassluis en Den Haag gewerkt, onder meer als vertegenwoordiger. Ik kon terug naar het noorden om dat bedrĳf uit Den Haag, BOAL genoemd, hier te representeren. Dat besloten Sita en ik te doen. Al gauw werd ik teruggevraagd door De Haan. Binnen enkele jaren heb ik de boel overgenomen.”

De Haan Westerhoff De Haan wordt na een fusie, die niet ten koste gaat van personeel, uiteindelĳk De Haan Westerhoff. Specialist in het leveren van zonwering, rolluiken en kozĳnen. Het hoofdkantoor met showroom zit in Drachten, maar ook landelĳk zĳn er vestigingen in Veldhoven, Gorinchem, Elst en Groningen. Een storing? Geen probleem. De servicedienst staat 24 uur per dag klaar. “We groeien maar door, in alle lagen. De servicedienst opereert landelĳk. Toen ik begon hadden we vĳfendertig mensen in dienst. Nu 166. De omzet is van vier miljoen gulden naar 23 miljoen euro gegaan.” Je merkt aan alles dat

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Paul trots is. En dat hĳ zichzelf, ondanks zĳn succes, ongekende drive en ondernemerschap, kan wegcĳferen voor zĳn mensen. “Mĳn collega’s zĳn geweldig. Zĳ zorgen voor het succes. Natuurlĳk geef ik leiding en heeft een organisatie dat nodig. En natuurlĳk neem ik risico’s. Dat moet ook. De mooiste bloemen groeien aan de rand van het ravĳn. Die moet je durven plukken. Maar daaromheen is de saamhorigheid de weg naar het succes.” En dat merkt Voetbal Friesland meteen bĳ binnenkomst. Lachende gezichten. Een ongedwongen sfeer. Open werkcultuur. We worden meteen geholpen. En het stikt er van de (oud-)voetballers. Anne Jelle de

Boer, Berend Jan Schootstra, Dorian Berisha, Aafke de Hoek. “De collega’s zĳn evenzo een afspiegeling van de maatschappĳ. Maar we staan voor elkaar klaar, ook als er bĳvoorbeeld problemen zĳn in de privésfeer. We doen het samen. We werken hard, maar belonen en ontzorgen ook. Ik vind het werk leuk. Het houdt mĳ jong. En zolang ik dit gevoel heb, blĳf ik betrokken. De zaak verkopen? Wie weet. Ooit. Ik wil eerst wel richting tien vestigingen, haha.” Het is net zĳn geliefde voetbalspelletje. Waar hĳ tevens alles in kwĳt kan. En dat spel vindt Paul nog veel te mooi. Voor het eerst sinds veertig jaar heeft hĳ geen primaire rol binnen de club. “Ik ben nu alleen even supporter. Heerlĳk.”

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Topschutter Robert Mühren herwint spelvreugde bĳ SC Cambuur ‘Liever een intikkertje, dan een geniale assist.’ Dat het SC Cambuur voor de wind gaat moge duidelĳk zĳn. De ploeg van Henk de Jong is de ongenaakbare lĳstaanvoerder in de Keuken Kampioen Divisie en is op het moment van schrĳven maar liefst zestien ofﬁciële wedstrĳden op rĳ ongeslagen. Ongekende weelde in Leeuwarden. De ploeg heeft het nodige te danken aan de aanvalsdrift van Robert Mühren (30), die dagelĳks vanuit het eeuwenoude Volendam naar de hoofdstad van Friesland rĳdt.

Pleintjesvoetbal Robert ziet op 18 mei 1989 het levenslicht in het ziekenhuis in Purmerend, op zo’n kwartier rĳden van zĳn geliefde Volendam. In het oude vissersdorp aan het Markermeer groeit hĳ op in een naar eigen zeggen doodnormaal gezin. Het zĳn er in de jaren negentig echte voetbaltĳden. Waar veldjes en pleintjes nog bemand worden door dravende kinderen en een versleten bal. Diezelfde bal en Robert zĳn onafscheidelĳk vanaf het moment dat hĳ anderhalf jaar oud is

en kan lopen. “Volle pleintjes en spelende jeugd, dat zie je tegenwoordig amper nog. In mĳn tĳd was dat wel anders. Ik was altĳd met de bal bezig, samen met mĳn broer Kevin.” Zodra het mag en kan wordt Robert lid van de plaatselĳke voetbalvereniging. RKAV Volendam, in dit geval. Broer Kevin, die een jaar ouder is, speelt er evenzo. “Ik was zes jaar oud toen ik begon met voetballen. Mĳn positie was rechtsvoor.” Lachend praat hĳ over zĳn kwaliteiten: “Ik was razendsnel. En technisch.”

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Volendam

Van AZ naar Zulte Waregem

Hĳ heeft op jonge leeftĳd zelf maar al te goed door dat hĳ talentvol is. Dat hĳ beter is dan tegenstanders en medespelers. Vanuit de jeugd van RKAV Volendam vertrekt Robert op 13-jarige leeftĳd naar de jeugdafdeling van het grote Ajax, waar hĳ vier seizoenen zĳn kunsten mag vertonen. Hĳ besluit op eigen initiatief niettemin te vertrekken. “Om eerlĳk te zĳn had ik er geen zin meer in. Het plezier was voor een groot deel weg. Ik zag al mĳn vrienden bĳ Volendam spelen. Jongens die allemaal nog wél aardigheid in het spelletje hadden. In één team. Ik was de enige die elders speelde. Het had niets met Ajax of de cultuur daar te maken. Ik wilde simpelweg huiswaarts keren om met mĳn kameraden in het veld te staan.” Robert keert zodoende terug en speelt er nog vĳf seizoenen op amateurbasis, voordat hĳ in 2011 op 21-jarige leeftĳd de overstap naar de profs maakt. En zo staat er wederom een Mühren in de hoofdmacht van ‘Het andere Oranje’.

In het derde en laatste profseizoen bĳ FC Volendam weet Robert liefst vĳfentwintig keer te scoren op het op een na hoogste niveau in Nederland. Zĳn prestatie is notabel, zeker gezien de negende (middenmoot) plek op de ranglĳst. De Eredivisie lonkt als AZ naar zĳn diensten hengelt. Hĳ acteert er drie seizoenen, kent een moeilĳke start, maar speelt zich geregeld in de basis en pikt als altĳd zĳn goals mee. Noemenswaardig is het spelen van Europa League en een knappe derde plek in de Eredivisie. De concurrentie is echter hevig, met door de jaren heen spelers als Berghuis, Janssen, Jahanbakhsh en Weghorst in de selectie. Eind januari 2017, op de slotdag van de transferperiode, klopt Zulte Waregem op de deur. AZ werkt mee aan een transfer. “Mĳn eerste buitenlandse avontuur. Ik tekende in België een contract voor viereneenhalf jaar en kwam in de winter over. Die tweede seizoenshelft speelde ik dertien wedstrĳden, waarin ik twee keer een goal maakte. We wonnen de landelĳke beker, waarin ik vanaf de stip scoorde. Het ging prima, totdat ik vanuit het niets te horen kreeg dat ze het niet meer in mĳ zagen zitten. Ze zochten een ander type aanvaller. Toen zat er niets anders op dan te worden verhuurd.”

Mühren De naam Mühren is aan twee dingen onlosmakelĳk verbonden. Volendam én voetbal. Pé Mühren was ooit decennialang de markante stadionspeaker van FC Volendam. De stem en het geweten van de club. En dat 59 jaar lang. Ongelooﬂĳk eigenlĳk. Daarnaast heb je de gebroeders Mühren. Gerrie en Arnold. De ooms van Robert, al is Gerrie in 2013 op 67-jarige leeftĳd helaas veel te vroeg overleden aan een beenmergziekte. “In september 2013 verloren we met Volendam met 4-2 in de Arena van Ajax. Het was de herdenkingswedstrĳd van Gerrie. Ik maakte beide treffers aan onze zĳde. Een hoogtepunt.” Gerrie en Arnold maken furore bĳ onder andere Volendam, Ajax en in het buitenland. Veel invloed heeft het niet op de carrière van Robert gehad. “Daar waren ze eigenlĳk ook een beetje te oud voor. Ik had los van mĳn familie van jongs af aan maar één doel. Profvoetballer worden.” Dat lukt in 2011, waar hĳ in de equipe van trainer Gert Kruys het net negenmaal weet te vinden. Het seizoen erop idem, met als kanttekening dat FC Volendam als tweede eindigt in de Eerste Divisie. Een puntje achter – jawel – kampioen SC Cambuur. Broer Kevin schopt het niet als profvoetballer. Hĳ stopt in de A-junioren met veldvoetbal, maar speelt erna twaalf seizoenen op hoog niveau zaalvoetbal bĳ ZVV Volendam.

Driemaal recht… De in Nederland uiteraard nog altĳd populaire en gewilde Mühren wordt verhuurd aan Sparta. In Rotterdam kent hĳ persoonlĳk een redelĳk seizoen. Hĳ wordt met zeven goals clubtopscoorder, maar kan niet voorkomen dat de ploeg degradeert uit de Eredivisie. Het seizoen erop huurt NAC de aanvaller. Die club is op dat moment behoorlĳk in disbalans. Robert speelt weinig, scoort een seizoen lang niet en ziet de Bredanaren degraderen. Een verloren seizoen. “Ik heb thuis met mĳn vrouw de balans opgemaakt. Ik wilde sowieso een stap terugdoen. Ergens meedoen om de prĳzen in plaats van onderin strĳden tegen degradatie. Dat brengt tevens ander voetbal met zich mee. Cambuur kwam al vrĳ snel bovenaan het lĳstje te staan. Een mooie club en dichtbĳ. En ze spelen vrĳwel altĳd bovenin mee. Ik heb contact gehad met Foeke Booy en Henk de Jong. Het verhaal was duidelĳk en er sprak vertrouwen uit.” En zo is de Cambuur de derde club op rĳ die Robert huurt. Iets met scheepsrecht?

VOETBAL FRIESLAND

SC Cambuur Inmiddels is Robert een halfjaar actief in Leeuwarden en als aanvalsleider niet meer weg te denken uit het basiselftal. Hĳ heeft inmiddels al veertien goals gemaakt, blinkt wekelĳks uit en hoort zĳn naam al gescandeerd worden in het stadion. Het plezier is terug. “Cambuur is een club van het volk en dat ligt mĳ wel. Je ziet het hier in alles terug. De werknemers, vrĳwilligers, staf en spelers. De mensen op kantoor eten eerst, daarna stromen wĳ binnen. Van die kleine dingen. In die zin vergelĳkbaar met de sfeer bĳ Volendam en Sparta.” Eind september speelt Robert met Cambuur in en tegen zĳn oude liefde Volendam. Cambuur zegeviert met 0-4. Voor het oog van de nodige vrienden en familieleden wordt het een voor hem

Jaargang 1, nr 6 december 2019

legendarische avond. Hĳ maakt drie doelpunten. Alles valt op z’n plek. “We begonnen met drie punten uit drie duels, maar sindsdien gaat het ontzettend goed. Er zit veel kwaliteit in de ploeg en de staf is geniaal. Hoe simpel zĳ dingen kunnen uitleggen is knap. Daardoor pakken wĳ het als groep op.” Aangezien de eerste twee ploegen promoveren en Jong Ajax qua stand op de ranglĳst nu feitelĳk niet meetelt, staat Cambuur negen punten los op NEC. Inclusief aanzienlĳk beter doelsaldo. Afrondend wil ik nog even in de glazen bol kĳken. “Je vraagt naar mĳn doelen en ambities. Die liggen hier. Promoveren. Ik heb inmiddels geleerd om niet teveel vooruit te kĳken.” Of we kunnen afsluiten met de belofte van twintig goals? Laten we er minimaal vĳfentwintig van maken, zodat zĳn persoonlĳk record eraan gaat. “Ik teken voor dertig.”

CLUBREPORTAGE

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

CSV Be Quick Dokkum, de wind in de zeilen op een schitterend complex ‘Samen presteren met plezier als fundament richting toekomst’ Het is een gure decemberavond in 2011. Binnen Be Quick, op dat moment qua ledenaantal al een behoorlĳke speler in voetballend Friesland, wordt club-breed over de toekomst gesproken. Het moet anders binnen de vereniging. Daar zĳn vrĳwel alle aanwezige leden en betrokkenen het over eens. Meer beweging. Nieuwe impulsen. Nu, acht jaar later, is dat ruimschoots het geval. Al enkele jaren. De club is ﬁnancieel gezond. Het complex heeft een ongekende opknapbeurt gehad. De velden, inclusief twee hagelnieuwe kunstgrasvarianten, liggen er prachtig bĳ. En, meest belangrĳk, plezier en presteren gaan er hand in hand.

Historie Be Quick is opgericht op 22 augustus 1937 en speelt de eerste decennia aan de Bronlaan in Dokkum. De naam is stiekem afgekeken van grote broer Be Quick 1887 uit de stad Groningen. Dat Be Quick, ook wel de Good Old genoemd, rĳgt in de jaren twintig tot veertig van de vorige eeuw de nodige successen aaneen en is daarin een voorbeeld voor de Dokkumers. De Groningers worden in 1920 zelfs landskampioen. Be Quick Dokkum speelt van 1968 tot 1984 overigens op het Harddraverspark. Naast de andere voetbalvereniging uit de stad, de van oorsprong zondagsclub v.v. Dokkum. De jaren tachtig en negentig staan symbool voor de sportieve opmars van het vlaggenschip. De Friesche Voetbalbond (FVB) wordt in 1985 vaarwel gezegd. Zes jaar later promoveert het eerste elftal naar de tweede klasse. Op dat moment het op een na hoogste amateurniveau, met tegenstanders als HZVV en Blauw Wit ’34. Datzelfde niveau bereikt men als eersteklasser opnieuw in zowel 1996 als 2001. Grote namen, die nu op divisieniveau acteren, komen in de jaren erna als opponent naar Dokkum. Denk aan ONS Sneek, Harkemase Boys, Staphorst en HHC Hardenberg. In de jaren negentig ﬂoreert ook het damesvoetbal. Het damesteam wordt driemaal op rĳ kampioen en speelt uiteindelĳk in de landelĳke regionen. Be Quick krĳgt al gauw diverse dames- en meisjesteams en is in Friesland een gevreesde naam op het veld én in de zaal. De piek volgt tussen 2008 en 2011. De dames winnen tweemaal op rĳ de prestigieuze 16

Midsimmercup, worden zaalkampioen tĳdens de Open Friese Kampioenschappen - net als de meiden van O15 in 2017 - en promoveren op het veld in 2011 naar de hoofdklasse. Op dit moment heeft Be Quick maar liefst achthonderdvĳftig leden, waarvan ruim zevenhonderd spelend. Het 1ste, 2de en Vrouwen 1 zĳn de prestatieteams. Het streven is om successen te behalen met zoveel mogelĳk eigen spelers. Dat gaat naar behoren. Het 2de speelt in de gewenste eerste klasse. Zowel heren als vrouwen 1 (beide tweedeklasser) hebben als doelstelling om ook (weer) eersteklasser te worden. Alle standaardjeugdteams spelen op minimaal hoofdklasseniveau, met JO19-1 als knappe vierde divisionist.

Tolhuispark Zonder twĳfel is de accommodatie van Be Quick een van de mooiste in de provincie. Welgelegen in het bosrĳke zuiden van Elfstedenstad Dokkum is het Tolhuispark omgeven door bomen, bosjes, water en fraaie houten bruggetjes. Wat omvang en uitstraling betreft is Be Quick daarin het blakende middelpunt, al is er dichtbĳ van alles te beleven. Zo zĳn de plaatselĳke korfbalvereniging De Granaet en de – toevallig gelĳknamige – scouting er gevestigd, kan er in het pas gerenoveerde Tolhuisbad worden gezwommen en opent de nieuwe sporthal Tolhuispark begin 2018 de deuren. De hal biedt voor zowel het onderwĳs als het verenigingsleven een groot scala aan mogelĳkheden. Denk aan badminton, handbal, volleybal en zaalvoetbal. De lange oprĳlaan eindigt waar al die jonge kinderen voor het eerst kennismaken met Be Quick. Het clubhuis. Een onderkomen omringd door vier

VOETBAL FRIESLAND

velden. Waar koters groot worden. Vriendschappen beginnen. Volwassenen genieten. En veel kinderen dromen van een grote carrière. Net als Frenkie. Of Vivianne Miedema.

Oud-profs Profvoetballers. Ergens beginnen ze. In het geval van Be Quick zĳn er vier spelers die het tot de professionele tak weten te trappen. Letterlĳk dus. Fokke Zwart is de eerste die de stap maakt. Hĳ speelt zeven jaar in

de jeugd van Be Quick, voordat hĳ in 1979 als 15-jarige naar AZ’67 vertrekt. Drie jaar later, na tevens even jeugdinternational te zĳn geweest, volgt zĳn debuut in de hoofdmacht. In zĳn eerste jaar scoort hĳ driemaal in de Eredivisie. Later komt hĳ nog uit voor FC Den Haag, Haarlem en RBC. Piet Wiersma is in 1988 de volgende, als trainer Hans Westerhof hem naar FC Groningen haalt. In het vlaggenschip speelt Piet onder meer samen met John de Wolf, Harry Sinkgraven en Henny Meĳer. In beginsel verrassenderwĳs als spits, daarna als centrale verdediger. De meeste moeite heeft hĳ met de geniale stylist Dennis Bergkamp. SC Cambuur (drie maanden huur vanuit FC Groningen) en Veendam (zes jaar) lĳven hem erna nog in. Met zĳn hoogblonde manen en dito snorretje is hĳ een opvallende verschĳning. Jelmer Mullender speelt vanaf de F’jes bĳ Be Quick. Hĳ is pas 12 als hĳ in 1996 naar SC Cambuur verkast. In 2004 maakt hĳ voor het eerst minuten bĳ de grote

Jaargang 1, nr 6 december 2019

jongens. In en tegen Eindhoven valt hĳ in voor Ronnie Venema. Het blĳft 0-0. Het seizoen erop gaat hĳ naar Harkemase Boys, wat het begin is van een succesvolle amateurloopbaan. Jelmer speelt tegenwoordig in het 2de van Be Quick. De laatste en meest recente Be Quicker die het ver heeft weten te schoppen is zelfs international geweest. Janneke Vellema wordt eind 2008 door bondscoach Vic Hermans uitgenodigd om een zaalvoetbalinterland te spelen. In 2009 haalt ze een drietal zogeheten caps. In haar debuut is het gerenommeerde Spanje eind maart dat jaar met 9-2 te sterk.

Beide andere interlands zĳn toevalligerwĳs ook tegen Spanje. Die ploeg is veel te sterk. Waar Oranje elke maand drie dagen achtereen samen is, daar trainen de Spanjaarden vĳfmaal per week. Niet te doen dus. Janneke is recentelĳk teruggekeerd op het oude nest, waar ze op vrĳdagavond in het 30+ team speelt.

Voetballers aan het woord |

Rondetafelgesprek I Nadat Theo Boomsma, Jordi van der Weg, Marĳe Procee, Amarens Rottiné, Elin Nienhuis en Nick Bĳwaard als ware modellen geposeerd hebben voor de camera, is het tĳd om het over hun zo geliefde spelletje te hebben. Voetbal. In tenue nemen ze plaats aan een ronde tafel in het midden van de hagelnieuwe kantine. Theo speelt in het 7de. Intern ook wel bekend als het Zevende Wereldwonder. Een bonte verzameling 17

Trotse sponsor van

Be Quick Dokkum

Samen stappen ondernemen

Wij staan naast de ondernemer, waar dit ons ook brengt. Graag praten wij met onze klanten over hun ambities en ideĂŤen en geven we passend advies. Samen zetten we stappen vooruit. Maak ook een vrijblijvende afspraak voor een adviesgesprek. www.vanwieren-vellinga.nl

Zuiderschans 1 A 9101 PZ Dokkum 0519 - 76 72 72 info@intersportdokkum.nl

www.intersportdokkum.nl

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

met het 45+ team. Theo: “Deze club heeft alles. En is en blĳft voor mĳ speciaal. Mĳn vader was jarenlang betrokken, terwĳl mĳn moeder nog steeds supportster is. Mĳn kinderen voetballen hier. Een warm nest.” Als lid van de Technische Commissie (TC) heeft hĳ tevens een rol in het zoeken naar en aanstellen van trainers op seniorenniveau. De TC zorgt daarnaast voor een soepele overgang van jeugdspelers naar de senioren en heeft contact met spelers van buitenaf die een overgang naar het geelblauw wel zien zitten.

oud-vedetten. Hĳ is al 44 jaar lid. Doorloopt met succes alle jeugdteams en draagt jarenlang de aanvoerdersband in het 1ste. Hĳ is onderdeel van een succesvolle lichting die de opmars van de club gestalte geeft. In 2014 wordt hĳ in Zeist kampioen van Nederland

Jordi is een speler uit de A-selectie. Hĳ speelt enkele jaren in de jeugd van Cambuur en vertegenwoordigt in de periode daarna veelvuldig een KNVB-team. Als eerstejaars A-junior wordt hĳ in 2013 overgeheveld naar het eerste elftal. Ondanks zĳn 23 jaar is hĳ zodoende al bezig aan zĳn zevende seizoen in de senioren. “Mĳn eerste wedstrĳd was uit tegen rivaal v.v. Dokkum. We wonnen de wedstrĳd, maar ik viel uit met een knieblessure die mĳ lang achtervolgde. Be Quick is mĳn club. Ik vind het vooral mooi om te zien dat de jeugd zoveel kans krĳgt in de senioren. Daar ben ik natuurlĳk een voorbeeld van. In de tweede klasse gaan we voor een plek bĳ de eerste vier. Belangrĳk is echter dat we beter worden in voetballend opzicht. Onze nieuwe trainer Dick Sangers legt veel verantwoording bĳ ons neer. Laat het team meedenken. Dat gaat z’n vruchten wel afwerpen.” Jordi is als hoofd jeugdopleiding van de onderbouw verantwoordelĳk voor de jeugd tot twaalf jaar. Hĳ dient als vraagbaak voor spelers en trainers. “We werken met de VTON-methode en hebben daarin een partnership met SC Heerenveen. Het doel is dat spelers zich zo goed mogelĳk ontwikkelen. En op meerdere posities inzetbaar zĳn. Op welk niveau dan ook. Ik begeleid tevens trainers, bĳvoorbeeld qua oefenstof. Op zaterdag verzorg ik tevens de interne scouting.” Marĳe voetbalt in Vrouwen 1, in de tweede klasse. De start van het seizoen is redelĳk tot matig, waarbĳ het team met 13 uit 9 in de grauwe middenmoot vertoeft. Dat moet beter, vindt ook Marĳe. “We hebben een smalle selectie met momenteel de nodige blessures. Omdat alleen Vrouwen 1 een prestatieteam is, kunnen we niet zo makkelĳk uit lagere teams putten.” Ze ziet Be Quick als een sociale, open vereniging, waar aandacht is voor alle teams. “Die betrokkenheid is prettig. Voor de vrouwen en meisjes is het vooral belangrĳk dat de 19

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

goed.” Ze is al acht jaar lid. Ze begon als voetbalster tussen de jongens, maar trok enkele jaren geleden de handschoenen aan. “We hadden iemand op doel staan die het niet zo leuk vond. En eigenlĳk niet zo goed was. Toen heb ik het keepen opgepakt. Dat ging eigenlĳk prima. Inmiddels geef ik zelfs keeperstraining. Aan drie jongens. Ze luisteren goed, haha.” Haar keeperstalent valt overigens op. Ze traint met andere talenten al enige tĳd bĳ SC Heerenveen. Elin Nienhuis is samen met Nick Bĳwaard de jongste aan tafel. Ze speelt in MO13-1, actief in de eerste klasse. Opvallend is dat v.v. Urk één van de tegenstanders is. “Dat was een verre reis. Maar wel gezellig!” Als er naar

opleiding goed is. Zo ben ik zelf niet lang geleden ook doorgestroomd.” Marĳe speelt tot de C-junioren altĳd in selectieteams en heeft wat dat opleiden betreft nu ook zelf een vinger in de pap, aangezien ze trainster van MO17-1 is. Marĳe is trainster van Amarens, die in datzelfde MO17-1 zeer bevlogen de doelmond weet te verdedigen op zaterdag. In de hoofdklasse! Ze fronst een beetje op de vraag hoe het gaat in en met het team. “De verschillen binnen onze ploeg zĳn best groot. Er zĳn verschillende groepjes. Als we er nog beter in slagen om er een team van te maken, komt het wel

haar sterke punten wordt geïnformeerd is ze stellig. “Ik ben supersnel.” Aan tafel wordt geknikt. Zowel Marĳe als Amarens kunnen niet anders dan het volmondig met haar eens zĳn. “Ze loopt zelfs de jongens eruit.” Elin gooit er nog een bevestigend weetje tegenaan: “In groep 8 deed ik mee aan een estafettewedstrĳd. Tussen de jongens en meiden. Ik was de snelste.” Met haar team bezet ze de vierde plek. Een vertekend beeld, aangezien ze twee wedstrĳden minder gespeeld hebben dan de ploegen daarboven. De koppositie lonkt. Nick is de laatste van de zes Dokkumers die aan het woord is. Zĳn team, JO13-3, heeft het momenteel zwaar te verduren en is rode lantaarndrager met één puntje uit negen duels. Handhaven in de tweede klasse lĳkt een brug te ver. “We spelen veelal tegen JO13-1 ploegen. Die zĳn iets beter en sterker.” Maar ondanks de vele nederlagen blĳft hĳ positief. “We winnen vast wel een keer.” Hĳ staat meestal in de as van het veld. Centraal achterin óf op het middenveld. Hĳ ziet het 20

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Be Quick anno 2019

spelletje en is een echte balafpakker. Nick vindt Be Quick een gezellige club. Samen met zĳn vrienden en teamgenoten kĳkt hĳ vaak bĳ het 1ste.

Leden aan het woord |

Rondetafelgesprek II Op de eerste verdieping van het clubhuis is de bestuurskamer een mooi visitekaartje voor Be Quick. Het ontvangen van tegenstanders, vergaderen en ontmoetingen met sponsoren krĳgen een extra dimensie door zowel de hoogte als het fraaie uitzicht op het hoofdveld. Rond de grote tafel zitten Kees Theissen (voorzitter), Aardina Kingma (secretaris jeugdbestuur en lid activiteitencommissie), Sjoerd Radersma (bestuurslid, leider, techniektrainer en organisatie Bonifatiuscup), Marcel Dol (bestuurslid, voorzitter Club van 50, organisatie Bonifatiuscup en sponsor), Jacob Haakma (voorzitter sponsorcommissie) en Rudolf Banga (kantinebeheerder). Met open vraagstellingen duiken we in het hart van deze bĳzondere vereniging.

Zevenhonderdtwintig voetballers zĳn verdeeld over maar liefst 51 teams. Be Quick laat zich omschrĳven als een familieclub, waarin iedereen meetelt. Kees: “Ik denk dat de club op dit moment ontzettend dynamisch is. Het ledenaantal blĳft maar toenemen. Bĳ de mannen, vrouwen, jongens en meiden. We willen er graag voor iedereen zĳn. Voor de hele familie. En natuurlĳk kĳken we naar prestaties en resultaten, want dat moet ook. Maar ik vind het vooral belangrĳk dat iemand op zĳn of haar plek is hier.” Sjoerd beaamt dat en zegt dat er voor elk wat wils is. “Ik noem het een complete club. Meiden, jongens, vrouwen en heren, je vindt het hier allemaal terug. Op prima amateurniveau en recreatief. Het prestatieve en recreatieve is inmiddels op een mooie manier geïntegreerd. Dat is best uniek voor een club met deze omvang. Iedereen voelt zich hier thuis.” Vooral dat laatste is een veelgehoord streven binnen voetbalclubs. Eenieder erbĳ laten horen. Dat is gemakkelĳker gezegd dan gedaan. Marcel: “We bieden op alle niveaus zaken aan. Leggen niet alleen het accent op de prestatieteams. We organiseren diverse toernooien. Denk aan Girlsday, de Bonifatiuscup, onze Voetbaldagen.” Daarover later meer. Sjoerd vult hem aan: “We zeggen het niet alleen, maar doen het ook. Verkondig je dat het dames- en meidenvoetbal meer aandacht moet krĳgen? Geef die aandacht dan. In begeleiding, op de website, op social media, in nieuwsberichten.” Aardina: “Het damesvoetbal heeft door de prestaties van de Leeuwinnen een enorme impuls gekregen. Dat merken wĳ binnen Be Quick ook. Daar reageren we als club goed op.” Dat gezegd hebbende gaat het uitstekend met het vrouwenvoetbal in Dokkum. In 2017 was Be Quick de vereniging met de meeste vrouwelĳke leden in de senioren. Met een tweede plek voor de meisjesafdeling. Met name de dames en meiden zorgen al lange tĳd voor de ledengroei die de club doormaakt.

Besparen op uw energienota? Wilt u thuis ook verduurzamen en besparen op uw energienota? Neem dan contact op met ASN Installaties in Dokkum, wij brengen graag uw mogelijkheden in kaart.

VERNIEUWEN GEEFT ENERGIE BGDD.NL

Bezoekadres: Birdaarderstraatweg 127, Dokkum. www.asndokkum.nl

.NL ZEECONTAINERS OPSLAGCONTAINERS KANTOORUNITS POP-UP STORES

Voetbal Friesland Magazine is te verkrĳgen bĳ;

CONTAINERSPECIALS

Beldock heeft meegebouwd aan Bret Amsterdam. “Bret” is een modern theater/horeca paviljoen dat bestaat uit 7 custom made High cube containers van Beldock. Het gebouw is uitgevoerd in een fel rode kleur.

Deze zeecontainers worden gebruikt als stiltecabine, hele rustige werkplekken waar de bezoeker van het streekarchief in Gouda afgezonderd kunt leren, onderzoek kunt doen of archiefstukken kan raadplegen.

WWW.BELDOCK.NL

Holwerderweg 7 9101 PA Dokkum 0519 220606

Primera van der Weg Damwoude Primera Burgum Primera Leeuwarden Cambuurplein Primera Hurdegaryp Primera Jousma De Westereen Primera St Annaparochie Primera Stiens Primera Bolsward Primera Ureterp Bruna Surhuisterveen Bruna Kollum The Read Shop Buitenpost The Read Shop Dokkum Post&Kado Harkema

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Koerswĳziging

Sponsoring

Eind 2011 vindt een eerste clubavond plaats waarin nieuw beleid het uitgangspunt is. ‘Samen presteren met plezier’ komt daar als slogan uit naar voren. Het vormt de basis van een beleidsplan waar in 2017 (tot 2022) met succes een vervolg aan gegeven is. Sjoerd: “We waren het op die eerste bĳeenkomst in 2011 allemaal eens dat er potentie was, maar dat er te weinig mee werd gegaan. De boel moest in beweging.” Marcel: “Op diverse fronten. Bestuursmatig, prestatief, qua ambities, de kantine, et cetera.” Kees: “Als je vooruit wilt en resultaten wilt behalen, moet je de juiste mensen op de juiste plek hebben. Mensen die verantwoordelĳk krĳgen, nemen én dragen. Dat ga je op een gegeven moment terugzien. We hebben tweehonderd vrĳwilligers. Eigenlĳk zĳn we een mini-bedrĳfje.” In de loop der jaren groeit het aantal sponsoren, er is meer samenwerking, in de prestatieteams zit steeds meer jeugd en er wordt ingezet op hoogwaardige trainers, waar de vorige oefenmeester Henk Konings er één van is. Onder zĳn bewind promoveert Be Quick 1 – na een aantal zeer magere jaren – direct naar de gewilde tweede klasse. Drie jaar later volgt zelfs promotie naar de eerste klasse. Er is daarbĳ qua speelwĳze een duidelĳke rode draad. De ontwikkeling ervan begint al bĳ de jongste jeugd. De Hoofden Jeugdopleiding zorgen voor de bewaking.

Jacob Haakma is als oud-speler van Be Quick sinds dit jaar voorzitter van de sponsorcommissie, die nog drie andere leden met een commerciële instelling kent. Alhoewel het prima lukt om sponsoren te vinden, is het vooral van belang om iets voor elkaar te betekenen. Geven en nemen. De sponsor geeft iets, maar wat heb je te bieden? Jacob: “De basis is er. We hebben een mooi programma. Nu is het zaak om daar een passend vervolg aan te geven. In ons beleid staat dat we mensen en organisaties willen bundelen. In die fase zitten we nu. We denken hard na over wat we zoal kunnen doen en aanbieden.” Iets bieden kan Be Quick zeker. Alleen de bestuurskamer al. Een ideale plek waar sponsoren elkaar zouden kunnen ontmoeten rondom en tĳdens wedstrĳden. De sportbeleving is namelĳk voelbaar op het complex, zelfs op een dinsdagavond als deze. Kees: “Je moet sponsoren binden en betrekken. Er is momenteel wel behoefte aan een stukje beleid op dat gebied.” Een andere en meer lucratieve manier van sponsoring betreft de Club van 50, waar Marcel voorzitter van is. De club is twee jaar geleden nieuw leven ingeblazen. Het aantal leden is sindsdien van zestig naar honderddertig gegaan. Jaarlĳks goed voor €6.500,-. Marcel daarover: “De leden brengen zelf diverse doelen in, waarbĳ er democratisch wordt gekozen wat we er uiteindelĳk mee gaan doen. Zo is er een werkplaats gemaakt voor de klussers binnen 23

VOETBAL FRIESLAND

de club, hebben we meubilair aangeschaft en parasols voor het vernieuwde terras. In 2020 volgt een nieuw hek met poort voor het hoofdveld en er komen kleine goaltjes.”

Verbouwing “Heel vervelend. Een ellendig jaar”, zo omschrĳft Kees de periode na de keukenbrand in juni 2018 die ervoor zorgt dat het maandenlang improviseren is. Rudolf Banga ziet het tafereel als kantinebeheerder met lede ogen aan. “Een lekkende frituurpan was debet aan de brand. Een brand die, een dag voor het Weidenaar Toernooi, voor veel schade en kosten heeft gezorgd. De roetschade was enorm. Normaal heb je een draaiboek als je gaat verbouwen. Nu moet je improviseren én met een plan komen. Dat was tĳdrovend.” Rudolf kan op dat moment niet dromen dat de kantine tien maanden en een enorme verbouwing later is zoals hĳ nu is. Omvangrĳk, warm, praktisch, verbindend en gezellig. Kees: “Wat dat betreft zĳn we van ver gekomen. Een tĳdlang hebben we tegenstanders moeten ontvangen, terwĳl de verbouwing in volle gang was. Gemor hebben we gelukkig niet gehoord. Een compliment richting de leden.” De oude kantine is dertig jaar oud en logistiek niet logisch ingedeeld, waarbĳ met name de grote zaal weinig praktisch is. Vanuit het huidige onderkomen heb je zowel zicht op het hoofdveld als het tweede veld, wat voor een 24

Jaargang 1, nr 6 december 2019

dubbele sportbeleving zorgt. De bar is lang en van alle gemakken voorzien. Rudolf: “De wachttĳd is kort. Dit komt mede door de vele vrĳwilligers die hier dagelĳks werkzaam zĳn. De kantineploeg bestaat uit maar liefst vĳfendertig mensen. Het lukt nog steeds om aan vrĳwilligers te komen, al is het wel belangrĳk om buiten de inner circle te kĳken.” Daarmee doelt hĳ het inzetten van bĳvoorbeeld ouders van nieuwe jongelingen binnen Be Quick, zodat de vrĳwilligerstaken niet steevast bĳ dezelfde leden komen te liggen. Het complex is overigens nog niet af. Het Tolhuispark is met de nieuwe sporthal in sportconcentratie gegroeid, maar er zĳn plannen dat er meer sportclubs naar het zuiden van de stad komen.

Evenementen Be Quick en evenementen zĳn onlosmakelĳk aan elkaar verbonden. Denk aan toernooien, maar evenzo aan grote wedstrĳden. In 1993 komt het Feyenoord van Willem van Hanegem naar Dokkum. Mannen als Ed de Goey, Ulrich van Gobbel en Gaston Taument weten zich met moeite door de grote schare fans te worstelen. Op een stampvol Tolhuispark zegevieren de Rotterdammers met 1-7. Voor Be Quick scoort Richard Nienhuis de gedenkwaardige eretreffer. Ook Cambuur en Heerenveen komen meermaals op bezoek voor een oefenwedstrĳd. Heerenveen onder meer in 2012, vanwege het 75-jarig bestaan van Be

VOETBAL FRIESLAND

Quick. Met Van Basten aan het roer en een ontketende Hakim Ziyech in de basis winnen de profs met 0-9. Als beneﬁetwedstrĳd vanwege de brand strikken de Dokkumers in 2019 Cambuur. Jacob: “In zes weken tĳd hebben we het hele gebeuren op poten gezet. Een knappe prestatie. Op de dag zelf was er een grote sponsortent. Björn Kuipers was gastspreker.” Naast het organiseren van dergelĳke wedstrĳden, is er gedurende het seizoen van alles te beleven op het sportpark. Binnen de club zĳn de (Toerkoop) Voetbaldagen tĳdens de meivakantie al twintig jaar een ware trekpleister voor de jeugd. Op dag één een spellencircuit, op dag twee een 4-tegen-4-toernooi. Een gegarandeerd succes. De internationale Bonifatiuscup

Jaargang 1, nr 6 december 2019

wordt in samenwerking met v.v. Dokkum georganiseerd. Eind mei met Hemelvaart staat het Tolhuispark in het teken van O13- en O15-teams uit Duitsland, België en Nederland. Marcel: “Bonifatius is geboren in Crediton, in Engeland. En hĳ werd begraven in het Duitse Fulda. De buitenlandse team komen uit die plaatsen. Het toernooi vindt altĳd bĳ ons plaats. Bĳ de senioren kennen we echter een variant op het toernooi. Dan voetballen we elk jaar in een ander land.” Aardina: “Begin juni hebben we voor de derde keer de Girlsday georganiseerd, voor meidenteams van Be Quick en uit de regio.” En om in stĳl af te sluiten eindigt het voetbaljaar voor Be Quick met de Familiedag. Zoals dat hoort bĳ een échte familie.

TROTSE HOOFDSPSPONSOR VAN BE QUICK DOKKUM

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Martĳn Barto, van goaltjesdief tot slot op de deur Icoon, clubheld, cultheld. Het zĳn termen die zowel online als uit de monden van supporters opduiken als het om de 35-jarige Martĳn Barto gaat. Een speler die, zeker in Friesland, geen inleiding behoeft. Hĳ boekt succes op succes bĳ Harkemase Boys en speelt daarmee – net als Oebele Schokker – een transfer naar Cambuur Leeuwarden klaar. Hĳ scoort op belangrĳke momenten tegen Ajax en Feyenoord, wordt volledig geneutraliseerd door ‘oudje’ Joris Mathĳsen en deelt de groene weide met buitengewone medespelers als Wesley Sneĳder, Nigel de Jong en Maarten Martens. Tegenwoordig voetbalt hĳ samen met goede vriend Bob Schepers bĳ het Blauw Wit ’34 van Bert Hollander. Als, jawel, centrale verdediger.

Herwonnen plezier Martĳn is veertien jaar als hĳ zĳn ouderlĳk huis in Spĳkenisse verlaat en neerstrĳkt bĳ het verre SC Heerenveen. Hĳ doorloopt de jeugdelftallen, blĳft er tevens in de senioren twee seizoenen actief, maar heeft onoverbrugbare concurrentie van Klaas-Jan Huntelaar en Georgios Samaras. De doorbraak blĳft uit. RKC hengelt naar zĳn diensten en Martĳn gaat overstag. Een seizoen met weinig minuten en doelpunten volgt.

Een jaar later lĳft Helmond Sport, actief in de Jupiler League, hem in. “Het jaar in Helmond werd niet wat ik ervan had verwacht. We eindigden als achttiende van de twintig. In alle opzichten een troosteloos seizoen, ver weg van familie en vrienden. Ik had alleen mĳn propedeuse Sociaal Pedagogische Hulpverlening op zak en moest een keuze maken. Tot mĳn dertigste en met weinig plezier op dat niveau actief blĳven óf mĳn diploma halen en kiezen voor een mooie amateurclub.

Toen Harkemase Boys belde, was de keuze snel gemaakt.” In Harkema komt het voetbalplezier weer helemaal terug.

Koningskoppel In 2007 komen ze beide naar Harkemase Boys. Martĳn Barto vanaf Helmond Sport, Oebele Schokker vanaf SC Joure. De Boys hebben een seizoen eerder behoorlĳk gezichtsverlies geleden door vrĳ roemloos te degraderen naar de eerste klasse. De club heeft qua aantrekken van spelers goede zaken gedaan. Wat heet. De eerste klasse blĳkt een lachertje voor Harkemase Boys, waarbĳ het duo Schokker & Barto wekelĳks als een orkaan over de noordelĳke velden raast. Een onhoudbaar tweetal. Ze worden kampioen met negentien punten voorsprong. Martĳn prikt vierentwintig keer raak. Oebele zeventienmaal. “We waren veel te goed voor de eerste klasse. We waren ook echt een vriendenteam. Elke week was het feest in de kantine. Na een uitwedstrĳd werd er regelmatig gedanst in de bus. Onvergetelĳke tĳden. Ons team was erg sterk, maar Oepie sprong daar wel bovenuit. Niet qua verdedigen. Dat deed ie niet, haha. Er was chemie. We vonden elkaar blindelings. We wisten precies van elkaar wat we van plan waren. Het leverde plezier, spektakel en fraaie treffers op. Aan de bal was Oebele fenomenaal. Kappen, draaien, slepen. Bĳkans onnavolgbaar.”

VOETBAL FRIESLAND

Duobaan Martĳn woont momenteel samen met zĳn vrouw en beide kinderen. De balans tussen werk en privé is terug. Dat kan hem ﬂink bekoren. Zĳn duobaan doet hem pendelen tussen Cambuur en Blauw Wit, waar

hĳ sinds dit seizoen in beide gevallen een nieuwe rol aannam. “Na mĳn afscheid bĳ Cambuur heb ik voor ONS Sneek gekozen. We hadden een prima elftal, maar naar mĳn mening voetbalden we te behoudend. Verder was alles er top geregeld hoor. De club leeft van mensen die alles voor je doen. De feestjes waren geweldig. Niet onbelangrĳk op amateurniveau. De stad Sneek heeft echter veel te bieden op sportief gebied. Dit maakt dat toeschouwers zich nogal verspreiden. Al met al was ik toe aan een uitdaging dichterbĳ huis. Blauw Wit kende ik via Bert Hollander en Bob Schepers. Ik ﬁetste er geregeld langs. De kantine was altĳd bomvol, mede door het zaalvoetbal en volleybal.” Martĳn wordt ingelĳfd als speler én assistent-trainer. In de loop naar het huidige seizoen belt Henk de Jong hem op. “Henk ken ik bĳna twintig jaar, waarvan ik zo’n acht jaar onder hem heb gespeeld. Een fantastisch 28

Jaargang 1, nr 6 december 2019

mens en een geweldige trainer. Hĳ bood mĳ een rol binnen Cambuur aan. Zodoende assisteer ik nu bĳ het eerste team. Het is een voorrecht om weer dagelĳks op het veld te staan en om samen met heel veel liefhebbers, denk aan Sandor van der Heide en Pascal Bosschaart, het beste uit de spelers te halen. De balans

is terug. Elke dinsdag ben ik vrĳ en geniet ik thuis van de kinderen. Op dinsdag- en donderdagavond ben ik bĳ Blauw Wit te vinden als speler en assistent. Nu ik erover nadenk sta ik dus nog steeds elke dag op het veld. Het mooiste werk dat ik kan wensen.”

Zeven jaar Cambuur Op het moment dat Martĳn ervoor kiest om de stap te maken van Harkemase Boys naar Cambuur, zit die laatste club in ﬁnancieel zwaar weer. Een moeilĳke situatie, vooral omdat de achterban en supporters de lat altĳd hoog legt. Martĳn doet een beroep op zĳn eigen geloof en kunnen. Hĳ werkt elke dag keihard, wat uiteindelĳk resulteert in 238 duels en 66 doelpunten. De hoogtepunten rĳgen zich aaneen. Denk aan het kampioenschap in 2013, scoren in de Arena en maar

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

liefst drie goals in de Kuip. “In 2014 handhaafden we ons knap door thuis met 4-3 van Vitesse te winnen. Ik maakte twee doelpunten. Ook de halve ﬁnale in de beker tegen AZ was, ondanks de nederlaag, onvergetelĳk. Het zĳn momenten en wedstrĳden waar je het voor doet. Al was de wedstrĳd tegen AZ extra pĳnlĳk,

Cultheld

omdat ik een penalty miste.” In de winter van 2016 volgt een knappe bekerwinst tegen het grote Ajax. Matthĳs de Ligt achterin. Een middenveld met Nouri, Frenkie en Donny. Cambuur zegeviert. 2-1. Martĳn maakt beide goals. In 2018 neemt hĳ afscheid van Cambuur. Met een lach en een traan. Tĳdens de thuiswedstrĳd tegen RKC pakt de club ﬂink uit. Supporters nemen spandoeken mee en zingen hem massaal toe. Er is confetti, vuurwerk. Bloemen, een ingelĳst shirt. Een warme speech. Een ereronde met zoonlief. Beide tot tranen geroerd. “Het was fantastisch en onvergetelĳk. Voor de wedstrĳd was er een diner, waar de club allerlei familieleden en oud-teamgenoten voor had uitgenodigd. De hele avond klopte.”

over een langere periode niet per se de beste speler was, maar dat hĳ op belangrĳke momenten wel beslissend of bepalend was. Laat ik vooropstellen dat ik ontzettend blĳ ben met de waardering die ik binnen de club en van de supporters in het bĳzonder altĳd heb gekregen.” Martĳn ging van volksclub naar volksclub. Zowel in Harkema als Leeuwarden willen ze in beginsel maar één ding: keihard knokken. Dat doet Martĳn. Altĳd en overal. Het maakt hem uitermate geliefd bĳ de fans.

Wat is de deﬁnitie van een cultheld? Pantelic heeft die status bĳ Ajax. Guidetti bĳ Feyenoord. Barto bĳ Cambuur. “Tja, wat is de deﬁnitie inderdaad? Het grappige aan een cultheld is volgens mĳ dat iemand

Laatste man In de media wordt vorig jaar massaal aangekondigd dat Blauw Wit met Martĳn Barto de nieuwe spits binnen heeft. Niets is minder waar. Vanaf beginsel staat hĳ centraal achterin. “Haha, die uitspraak heb ik vaker 29

VOETBAL FRIESLAND

gehoord. Vanaf het eerste contact heb ik derhalve aangegeven dat ik graag achterin wilde spelen. Zo kan ik alles overzien. Aansturen waar nodig. En stiekem is het wel eens lekker om geen verdedigers in je nek te hebben hĳgen of om tikken te krĳgen.” Blauw Wit promoveert naar de eerste klasse en heeft een mooi podium te bieden. “De competitie is leuk. Het geeft een beetje een dorpsgevoel. We spelen veel Friese derby’s, iedereen kent elkaar en de afstanden zĳn klein.” Als assistent van Bert Hollander heeft hĳ een vinger in de pap in het coachen en begeleiden van medespelers.

Voetbalﬁlosoﬁe “We willen met Blauw Wit herkenbaar voetbal spelen. Een verzorgde opbouw verzorgen en een man meer creëren op het middenveld. Positiespel en loopacties

Jaargang 1, nr 6 december 2019

staan aan de basis hiervan. Wat moet leiden tot kansen en doelpunten. Bĳ balbezit tegenstander willen we hoog druk zetten. Waar dat ons brengt moeten we nog zien. Tot nu toe gaat het prima. We hopen in het linker rĳtje te eindigen.” Zĳn kĳk en filosofie op voetbal heeft hĳ door de jaren heen flink kunnen ontwikkelen, gedragen door de samenwerking met ontzettend veel goede spelers en trainers. “Als trainer sta ik voor attractief, verzorgd voetbal. Dat begint achterin. Een meevoetballende keeper. Centrale verdedigers die een spits durven te passeren en door de as dribbelen om een man meer te creëren op het middenveld. De backs en nummer zes hebben hier ook weer een belangrĳke rol in. Door te bewegen en ruimte te maken krĳgt de centrale verdediger de kans om in te dribbelen. Wat volgt zĳn loopacties op het middenveld, de diepte in. De spits die de juiste verdediger aan zich bindt. Dwight Lodeweges noemde de pass op de diepgaande middenvelder ‘Never a bad ball’. Uiteindelĳk is het een totaalplaatje, waarin veel zaken moeten kloppen. Het vrĳkomen van de buitenspeler. Loopactie van de spits. Ik heb er zo mĳn ideeën over en ben er veel mee bezig.”

Kleedkamerhumor Je moet erbĳ zĳn. Dat staat vast. “Het zĳn de simpele dingen die hilarisch kunnen zĳn. Iemand vast tapen op de massagetafel, handgrepen insmeren met warmtezalf, een bekertje water op de rand van een kledingkastje op iemands hoofd zien landen. Veters van alle schoenen aan elkaar vastknopen. Auto’s verplaatsen. Kleding verstoppen, waardoor iemand in z’n onderbroek door de kantine moet lopen. Het blĳft mooi.”

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Contributie Columnist Alex Pama Alex Pama, woonachtig in Atlanta in Amerika. Oud-directeur SC Cambuur, voormalig lid Bondsbestuur KNVB, voorvechter van het vrouwenvoetbal in Nederland. Voormalig Vice-President of Marketing Global Image Sports. Hoofdtrainer mannen Life University Technisch Directeur Impact Soccer. Bestuurlid van de Georgia Alliance. Lidmaatschap van de Adviescommissie National League

In Nederland wordt al gauw bĳ verenigingen geklaagd over een contributie verhoging van een tientje of twintig euro op jaarbasis. Zoals u weet woon ik inmiddels al weer heel wat jaren in de Verenigde Staten. Hier in de stad Atlanta spelen veel amateur clubs. Je kunt ze beter jeugdopleidingen noemen, want de meeste clubs hebben geen eerste elftal of u überhaupt senioren teams. Zo ook de club van mĳn kinderen, Impact Soccer. Er is wel senioren voetbal, maar die spelen een onderlinge competitie en dit gaat buiten het jeugdvoetbal om. Hier in de VS leiden de clubs op voor het college/university voetbal. Inmiddels ook voor de BVO’s want alle Major League Soccer clubs en ook de eerste divisie betaald voetbal clubs hebben hun eigen opleiding. Mĳn zoon is vorig jaar gescout door Atlanta United en speelt inmiddels voor die club in hun onder 16. Bĳ Atlanta United hoeft geen contributie te worden betaald en ook alle andere kosten (reis en verblĳfskosten) worden door die club voor hun rekening genomen. Echter voor mĳn dochter haar voetbal contributie zĳn mĳn vrouw en ik op jaar basis ruim $2.000 kwĳt... Daar komen nog eens bovenop de reiskosten die wĳ voor haar toernooien en uitduels moeten maken. Vaak ruim 5-8 uur rĳden van ons huis en dus naast de benzine, komen er dan kosten zoals hotel verblĳf,

maaltĳden en toernooi inschrĳf kosten nog boven op. Op jaarbasis zĳn we al gauw $3.500 per kind kwĳt. We waren dan ook blĳ dat AJ, onze zoon, in de BVO opleiding kwam van Atlanta United. Scheelt ons als familie dus een enorm bedrag. Schrik niet maar de $3.500 die wĳ kwĳt zĳn voor ons kind om prestatief te voetballen, is nog aan de lage kant hier in Atlanta. Er zĳn ouders die ruim $10.000 per kind kwĳt zĳn aan contributie, reiskosten en andere kosten. Het zĳn gigantische bedragen en dan hoop je natuurlĳk als ouder dat die investering in je kind weer terug komt in de vorm van een beurs op een van de vele (dure) universiteiten. De team kameraadschap is ook wat waard en het optrekken met je kind naar de vele plekken in Georgia of de VS in zĳn algemeenheid zĳn waardevol omdat de herinneringen vaak prachtig zĳn. Veel ouders hier klagen ook over een contributie verhoging of de hoogte van de kosten in het algemeen, maar gek genoeg als hun kind naar college of universiteit vertrekt, hoor je vaak dat ze de kameraadschap onder de spelers/ouders en het samenzĳn met hun kind missen en dat ze dit graag weer terug willen hebben, no matter what the cost!

" # $ % %&

! "

' # % % ( % ) ) ) *+ , -+,,- . ) / +0 1 # 2 & 3

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Patatgeneratie Columnist Adriaan Inia

Assistent-scheidsrechter betaald voetbal 1995 - 2013 Internationaal assistent-scheidsrechter 2000 - 2009 Instructeur UEFA-CORE programma Lid Technische Staf amateurvoetbal

Waar moet ik aan denken als ik deze kop lees? Ik heb mĳn vrouw gevraagd wat haar interpretatie is. Wĳ hebben twee kinderen die inmiddels zĳn uitgevlogen. In de periode dat onze kinderen opgroeiden ontstond deze term. Mĳn vrouw zei eigenlĳk precies datgene wat ik ook dacht; een bepaalde groep jongeren wil niets anders dan op een zo gemakkelĳk mogelĳke manier vooruitgang boeken. Bĳ iets te veel weerstand of op momenten dat het hen niet schikt, dan trekken ze zich terug of zoeken een andere manier om toch die weg van de minste weerstand te bewandelen. Natuurlĳk zĳn er ook genoeg die juist wel de uitdaging aangaan. Je zult denken wat heeft dat nou met voetbal of datgene waar ik mĳn hele leven eigenlĳk mee bezig houd, arbitrage, te maken? Welnu. We hebben een grote uitdaging. Een uitdaging in het vinden van vrĳwilligers die ervoor zorgen dat wĳ kunnen voetballen. Ja, precies. Scheidsrechters. Want zonder die scheidsrechter lukt het ons niet om een wedstrĳd zo sportief als mogelĳk te laten verlopen. Er moet kennelĳk iemand tussen beide partĳen lopen die ervoor zorgdraagt dat één en ander, zo goed als mogelĳk, volgens de regels verloopt. Persoonlĳk vind ik het woord scheidsrechter ietwat ‘hard’ klinken. De Duitse term ‘der unparteiische’, (de onpartĳdige) is een term die veel beter past bĳ datgene waar een scheidsrechter voor staat. Immers; de scheidsrechter heeft er geen belang wat de uitslag van de wedstrĳd wordt. Naar eer en geweten probeert hĳ of zĳ de wedstrĳd tot een goed einde te brengen. Dat is zĳn/haar uitdaging. De terugloop in het scheidsrechter bestand gaat gestaag door. Steeds minder voetballiefhebbers durven het aan om de ﬂuit ter hand te nemen. Toch zĳn er nog sommige jonge voetballiefhebbers die het aandurven. Jawel, aandurven! Het

is niet makkelĳk met twee partĳen die het moeilĳk kunnen verkroppen als er iets niet naar hun zin gaat. Als ik dan op maandag op mĳn werk kom, dan vrees ik alweer voor de reeks aan stakingen, excessen en bedreigingen aan het adres van de scheidsrechter. Een jonge scheidsrechter, met enorm veel energie en vol motivatie om iets van zĳn hobby te maken, in dienst van ‘het voetbal’, besloot aan het einde van de wedstrĳd een inworp te geven. Omdat hĳ het zo had gezien. In de daaropvolgende aanval werd de gelĳkmaker gescoord. Kennelĳk was de benadeelde partĳ van mening dat de inworp voor hen had moeten zĳn. Woest waren ze. Woest! De scheidsrechter ﬂoot voor het einde van de wedstrĳd en kreeg een hoos aan verwĳten, bedreigingen en scheldkanonnades over zich heen. De scheidsrechter gaf hierop een speler de rode kaart die vervolgens door iemand anders uit zĳn handen werd geslagen. Zie je het voor je? De woede-uitbarsting ging door tot in de kleedkamer. Ja, zelfs tot in de kantine waar de (jonge) scheidsrechter op de bus zat te wachten om weer naar huis te gaan. De ‘patat generatie’ vond het nodig om hem met, jawel, patat te bekogelen. Waar gaat het over! Kunnen we nou niet gewoon accepteren dat ‘der unparteiische’ de wedstrĳd naar eer en geweten tot een goed einde probeert te brengen? Moeten we op een dergelĳke extreme manier reageren op een beslissing die kennelĳk foutief is geweest. Het is toch te gek voor woorden?! Logisch dat bĳna niemand het meer aandurft om als scheidsrechter op te treden. Ik hoop toch echt dat we, om deze enthousiaste jongens de kans te bieden, inzien dat we op een andere manier met elkaar om moeten gaan. Maar ik vrees alweer voor maandag. De patat generatie leeft voort …

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Tjeerd Rĳpma, een schier onverwoestbare liefhebber Leeftĳd is maar een getal, hoor je wel eens. Een uitspraak die doorgaans gelinkt is aan een jaartal in combinatie met een situatie die niet alledaags is. Een dertiger in een discotheek. Iemand die de veertig aantikt en daar stiekem niets van wil weten. Of een bĳna-vĳftiger die nog doodleuk in een eerste team speelt. Op tweede klasse niveau. Het kan. Tjeerd Rĳpma is het levende voorbeeld ervan. In april wordt hĳ vĳftig. En hoewel logischerwĳs de slĳtage elk jaar een beetje toeneemt, denk de oud-speler van SC Cambuur nog niet aan stoppen. Zĳn functionele techniek. Het spel lezen. Jongens neerzetten. Een slimme pass of steekbal. De oude meester is nog niet uitgeleerd.

Oentsjerk & Gytsjerk Tjeerd is geboren op 10 april 1970 in Oentsjerk. Een boerenzoon. De jongste van het stel, met een broer en maar liefst drie zussen. Hĳ studeert Rechten in Groningen en Leeuwarden. Aan de Universiteit in Groningen beleeft hĳ mooie jaren, maar afstuderen doet hĳ niet. “De scriptie bleef liggen. Het zat er destĳds niet in. Zonde. Zodoende ben ik enkele jaren geleden de boeken weer ingedoken en heb ik

de master Bestuurskunde afgerond. Ik heb er wel een tĳdje langer over gedaan, haha.” Het zegt iets over Tjeerd als persoon. Een doorzetter. Iemand met een doel. Tegenwoordig woont hĳ in Gytsjerk, samen met zĳn vrouw en vier kinderen. Twee jongens en twee meiden. Zĳn zonen voetballen bĳ zĳn oude liefde, VC Trynwâlden. In het dagelĳks leven werkt hĳ als bestuurssecretaris en hoofd managementondersteuning in ziekenhuis Tjongerschans in Heerenveen. “Een bĳzondere omgeving, waar altĳd van alles

VOETBAL FRIESLAND

gebeurt. De belangen zĳn divers, waarbĳ het vooral de uitdaging is om het samen en met elkaar te doen. En te blĳven doen.”

Van Trynwâldster Boys naar Cambuur Toen Tjeerd 5 à 6 jaar oud was, kon hĳ nog niet op voetbal. F-pupillen waren er in die tĳd niet. Het begon bĳ de E’tjes. “Ik was een jaar of 7 toen ik begon met voetballen. Uiteraard bĳ het naastgelegen Trynwâldster Boys, in de E2. Ik doorliep er alle jeugdteams en speelde doorgaans in het standaardelftal. Centraal op het middenveld was mĳn favoriete positie. Onder Wichard de Haan debuteerde ik in het eerste elftal, op dat moment uitkomend in de vierde klasse. Op rechtsvoor, ik weet het nog goed.” Op 11 april 1992 speelt Trynwâldster Boys een uitwedstrĳd tegen het Boornbergum van de lepe spits Roelof Koop. Langs de lĳn staat Martin Koopman, op dat moment assistent-trainer bĳ SC Cambuur. Roelof Koop is in die tĳd een bekende, gewilde naam in voetballend Friesland.

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Diverse clubs hengelen naar zĳn kunsten. Het wordt echter de wedstrĳd van Tjeerd Rĳpma. Zĳn team zegeviert met 4-3. Tjeerd is in bloedvorm en prikt, spelend achter de spitsen, driemaal raak. Niet veel later ligt er een brief op de mat. Hĳ mag een testwedstrĳd spelen bĳ het grote Cambuur. “Ik was toen 22. Al 22. Een jongensdroom. Ik zat nooit op een voetbalschool. Speelde nimmer voor een KNVB-team. En dan ineens die uitnodiging. Geweldig.”

Eredivisie De zomer van 1992 is kort voor Tjeerd. Een prachtig avontuur staat voor de deur. Samen met zes andere talenten van onder andere Leeuwarden Zwaluwen, Friese Boys en Achilles 1894 stroomt hĳ in bĳ de beloften. Op amateurbasis speelt hĳ zĳn wedstrĳden op dinsdagavond. Af en toe traint hĳ mee met het vlaggenschip. Milko Djurovksi, Fred Grim, Jack de Gier, Michael Mols. En Tjeerd Rĳpma. Op dat moment nog student en op zoek naar een stageplaats. Burgemeester van Leeuwarden én Cambuur-fan luistert dan naar de naam Hayo Apotheker. Eén plus 35

VOETBAL FRIESLAND

één is twee, denkt Tjeerd. Niet veel later loopt ie stage op het gemeentehuis. Handig, zo’n connectie. Thuis tegen de latere kampioen Feyenoord (0-1) debuteert Tjeerd in de wedstrĳdselectie. “Je naam op het wedstrĳdformulier zien staan is heel bĳzonder. Enkele maanden erna maakte ik mĳn ofﬁciële basisdebuut voor Cambuur. Op Het Kasteel tegen Sparta. Ik was gescout als aanvallende middenvelder, maar blĳkbaar zag Martin Koopman in mĳ een centrale verdediger. Bĳ Cambuur werd dat mĳn positie. Na de wedstrĳd tegen Sparta bleef ik staan, waarna PSV op bezoek kwam. Het PSV van Kieft, Romario en Van Breukelen. Ik ben, ondanks het nipte verlies (0-1), het meest trots op die wedstrĳd. Ik speelde goed. Mĳn directe tegenstander, Kalusha Bwalya, werd gewisseld.” Na vier wedstrĳden in de basis kreeg Tjeerd, die op dinsdagavond óók zĳn wedstrĳden bĳ de beloften bleef spelen, een enkelblessure. De wetten van topsport zĳn hard, want het lukte hem – op invalbeurten na – niet meer om een basisplaats af te dwingen. Het seizoen erna pas na de winterstop weer, toen het Eredivisiedoek al bĳna was gevallen. Toch kan hĳ terugkĳken of 25 duels op het allerhoogste niveau. Het brengt stiekem elke keer als het ter sprake komt een kleine grimas op z’n gezicht. “Feyenoord uit was ook fantastisch. Het tunneltje.

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Dat biljartlaken wat tevoorschĳn komt. Duizenden supporters die voor een hels ﬂuitconcert zorgen. Het doet wat met je als speler.”

Van Trynwâldster Boys naar Hardegarĳp Na drie jaar Cambuur komt er een eind aan het profavontuur. Tjeerd keert terug naar zĳn oude liefde Trynwâldster Boys. Hĳ speelt er achttien seizoenen op rĳ. Veertien bĳ Trynwâldster Boys en vier bĳ VC Trynwâlden. Die laatste vereniging ontstaat per 1 juli 2009 als gevolg van een fusie tussen zaterdagclub c.v.v. Trynwâldster Boys en zondagclub v.v. Trynwâlden. “Het waren unieke jaren. We waren een stabiele tweedeklasser, met tweemaal een terugval naar de derde klasse. Uiteindelĳk promoveerden we in 2011 via de nacompetitie zelfs naar de eerste klasse.” Als VC Trynwâlden degradeert de club in 2013 naar de tweede klasse. Het is de start van een roerige periode. Er volgt een leegloop. Interim-voorzitter Roel Stielstra zegt dat ze voor eigen jeugd kiezen. Zo simpel is het niet. Tjeerd wil vooral terugkĳken op de mooie momenten bĳ zĳn club. Maar dat hĳ verkast staat vast. Net als bĳna tien teamgenoten, waaronder sterkhouders als Nias Buisman, Piet Wessel Dĳkstra en Oane Rĳpma, de neef van Tjeerd. Vorig jaar is besloten dat VC Trynwâlden alleen verdergaat op zondag. Tjeerd noemt het een dieptepunt in zĳn loopbaan. “In 2013 wilde ik de schoenen nog niet aan de wilgen hangen, maar ik wilde mezelf ook niet ergens aanmelden. Ik heb het op me af laten komen. De telefoontjes kwamen er gelukkig wel, haha. Waaronder v.v. Hardegarĳp. Daar had ik meteen een goed gevoel bĳ. Ik kende het team als opponent. Een mooie ploeg. Verzorgd voetbal, lastig te verslaan. En een club met uitstraling. Niet heel dorps, maar wel echt één vereniging. Dat voel je. Iedereen staat achter de club.” In Hardegarĳp is Tjeerd alweer doende aan zĳn zevende seizoen. Het eerste elftal promoveert in zĳn eerste jaar meteen na een kampioenschap in de derde klasse. Tjeerd speelt er meestal achterin, maar zet als veertiger evenzo op het middenveld nog met regelmaat de lĳnen uit. “Het doel dit seizoen is het linkerrĳtje. Vorig jaar werden we zesde. Zoiets zou mooi zĳn. Met één uit drie zĳn we echter matig begonnen.”

Teamgenoten & opponenten Tweeëndertig seizoenen in de senioren. Ongelooﬂĳk. Nog altĳd slaat Tjeerd amper een training over. “Ik probeer er inderdaad elke keer te zĳn. Dat moet 36

VOETBAL FRIESLAND

ook, wil ik ﬁt blĳven. Op maandag ben ik daarnaast in de sportschool bezig met een personal trainer. Op zondag sport ik thuis vaak even. Of ik wandel een kilometer of vĳf.” Tĳd voor andere hobby’s of bezigheden heeft ie amper. “Daar heb ik inderdaad geen tĳd voor. Werk, gezin, voetbal. Het is druk genoeg. De kinderen sporten allemaal, ik vind het leuk om daar het nodige van mee te krĳgen. Wel heb ik een seizoenkaart van Cambuur. En een boek lezen doe ik tevens graag.” Tjeerd heeft natuurlĳk met en tegen honderden mannen gespeeld. “De beste medespeler? Poe. Jongens als Michael Mols en Bert Konterman waren heel goed. En Jaap Stam natuurlĳk. Bĳ de amateurs moet ik aan teamgenoot Keimpe de Vries denken. En aan Klaas de Vries, die later nog bĳ ONS

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Sneek speelde. Eentje springt eruit. Berwout Beimers. Hĳ is van Hardegarĳp naar Harkemase Boys gegaan. Een speler van een bĳzonder kaliber. Hĳ heeft alles mee. Lengte, snelheid, techniek, een goede kopper. Ik hoop dat hĳ ooit een kans krĳgt op professioneel niveau.” En dan de tegenstanders. Wie waren moeilĳk te bespelen? “Ik had moeite met sterke, beweeglĳke spelers. Iemand als Jeen Wobbes bĳvoorbeeld. Oud Grĳpskerk, VEV en Drachtster Boys. Onvoorspelbaar in zĳn lopen en acties. Nias Buisman net zo. Verder denk ik aan Jelle Teitsma en Fokke Kempenaar. En vorige week verloren we van Zuidhorn. We hadden onze klauwen vol aan Jaap Jacobs. Snel, slim en een uitmuntende kopper.”

Vĳftig jaar “Op mĳn vĳftigste stoppen met voetbal is wel een mooi streven, denk ik. Toch bekĳk ik het van jaar tot jaar.” Op de vraag of er een carrière als trainer in het verschiet ligt, twĳfelt Tjeerd. “Misschien. Ik heb geen diploma’s en heb er op die manier ook nog niet heel concreet over nagedacht. Mensen noemen het wel eens. Die zien mĳ het wel doen. Het is tot nu toe derhalve altĳd over mĳn eigen voetbal gegaan. Met een trainer daarboven. Aan Gerrie de Boer koester ik overigens de beste herinneringen. Je hebt natuurlĳk veel facetten in het trainer-zĳn, maar Gerrie had altĳd een wapen paraat tegen betere tegenstanders. Er was een plan A én B. Zĳn oefenstof was goed en gevarieerd. Maar ikzelf? Wie weet.” Voorlopig kan het amateurvoetbal nog even van Tjeerd genieten. En in 2020? Vĳftig jaar Tjeerd Rĳpma. Ach, het is maar een getal hè?

VOETBAL FRIESLAND

Jaargang 1, nr 6 december 2019

Respect voor een scheidsrechter Columnist Jaap Kingma

Jaap Kingma Oud voetballer BCV en Rĳperkerk Scheidsrechter ameteurvoetbal Eigenaar Makelaardĳ Jaap Kingma Oprichter Stichting Geen Dak

Als scheidsrechter krĳg je soms van alles naar je hoofd geslingerd. Als amateur scheidsrechter van standaardteams in de 2e en 3e klasse ben ik wel wat gewend. Het geeft mĳ uitdaging om alles in goede banen te leiden. Krĳg je veel commentaar van de spelers? Dan moet je zelf ook in de spiegel kĳken. Commentaar komt vaak door inconsequent ﬂuiten. Het is maar net hoe je daar zelf mee omgaat. Ik word er niet anders van als ik kritiek krĳg op mĳn beslissingen. Kan daar goed mee omgaan. Iemand die dat niet kan, kan beter een andere hobby kiezen. Als je goed communiceert met de spelers dan blĳft het een prachtige hobby. Maak wel eens opmerkingen als “Je krĳgt de scheidsrechter die bĳ je voetbalniveau past. Jĳ speelt ook maar 3e klasse en geen eredivisie…”. Veel mensen weten het niet maar als scheidsrechter speel je ook een soort competitie. Je begint je scheidsrechterscarrière in de laagste klassen. Regelmatig wordt je beoordeeld door een rapporteur en één keer per jaar doe je een spelregeltoets. Aan het einde van het seizoen krĳg je een cĳfer die berekend wordt aan de hand van je gemiddelde cĳfer van je beoordelingen inclusief de spelregel toets. Zo kan je je dan handhaven in de klasse of promoveren/degraderen naar een hogere respectievelĳk lagere klasse. Commentaar leveren op een scheidsrechter in het voetbal vindt iedereen tegenwoordig heel normaal. Dit kan je managen als scheidsrechter met de spelers. Tegen kritiek van toeschouwers kan je weinig doen. Enkele jaren geleden gaf ik bĳ een wedstrĳd een rode kaart wegens gemeen spel. Een supporter was het hier duidelĳk niet mee eens en schreeuwde vanaf de kant dat ik zĳn huis wel van funda kan halen omdat hĳ naar een andere makelaar gaat. In het dagelĳks leven ben ik namelĳk makelaar van beroep. Op maandag 38

belde hĳ mĳn kantoor en trok de verkoopopdracht in. Zegt natuurlĳk wat van die supporter, maar ik vond dit niet leuk. Ik heb in overleg met de KNVB er voor gekozen om niet meer in het werkgebied van mĳn makelaardĳ wedstrĳden te fluiten. Zakelĳk gezien is het gewoon niet handig om dichtbĳ Burgum te fluiten. Als bĳvoorbeeld Kevin Blom of Sedar Gözübüyük (scheidsrechters in de eredivisie) een makelaarskantoor hadden, denk ik ook niet dat ze veel voetbalsupporters als klant zou krĳgen. Nu fluit ik veel in Groningen en Drenthe. Mooi in de anonimiteit. Ik heb wel wedstrĳden gefloten waar het er hard aan toe ging en waar ik meerdere kaarten heb moeten geven, ook voor commentaar op de leiding. Het mooie is dan, dat sommige spelers na afloop excuses aanbieden voor hun gedrag. Kĳk, daar geniet ik dan weer van..... Afgelopen week floot ik echter een jeugdwedstrĳd van dames van SC Heerenveen. Speelden tegen jongens van Velocitas JO15-1. Jongens werden bĳ vlagen van de mat getikt door die meiden. Echt leuk om te zien. Na een situatie waarin ik liet door spelen na een lichte duw, komt speler van Velocitas armgebarend naar me toe: “je ziet toch zelf ook wel dat dit een overtreding is scheids.....” kĳkt me daarbĳ een partĳ kwaad aan.... “Je moet gewoon voetballen en je niet met de leiding bemoeien”, antwoordde ik en liep weer verder. Blĳkbaar kopieert de jeugd het gedrag van het volwassen voetbal. Of zou dit komen doordat sommige ouders aan de kant van het veld ook dergelĳk gedrag vertonen bĳ het kĳken naar jeugdwedstrĳden? Misschien moeten we met z’n allen eens in de spiegel kĳken?

Uw financiële zaken worden altijd met de uiterste zorg behandeld. Uw wens staat voorop!

Wij zijn een klantgericht

reclamebureau dat graag met je meedenkt

Bel nu 06-51032374 GraǊsche vormgeving & DTP Binnen- en buitenreclame Advertentie opmaak

Elingsloane 17A • 9251 MN Burgum 06-51032374 www.overboschfinancieeladvies.nl info@overboschfinancieeladvies.nl

De Hageboek 4 9251 NN Burgum 06-15 35 85 85 info@vandekken-design.nl