σταγμοὺς κι ἀμφιβολίες, ἐνῶ ἡ Ρέα ἀκόμη καὶ τώρα ποὺ μεγάλωσε δὲν μποροῦσε ν’ ἀποφασίσει τί παπούτσια ν’ ἀγοράσει, τί γλυκὸ νὰ διαλέξει, τί ὕφασμα νὰ ράψει. Ἡ Κορίνα μόλις τελείωσε τὸ Ἰωακείμειο ἔπιασε δουλειὰ στὴ Singer καὶ τ’ ἀπογέματα συμμετεῖχε στοὺς ἐρασιτεχνικοὺς θιάσους τῆς ὁμογένειας. Εἶχε μιὰ ἀνεξαρτησία πρωτόγνωρη γιὰ τὴν ἐποχή της. Κορμὶ λυγερὸ καὶ καλοκαμωμένο. Γλυκιὰ σὰ ζάχαρη, τσαχπίνα, καμωματού, πολὺ σβέλτα, μὲ τὸ μοῦτρο της γιομάτο πιτσυλάδες1. Τὰ μαλλιά της μαῦρα, πηκτά, κυματιστά, χύνουνταν στὶς πλάτες της ἢ πλεγμένα σὲ πλεξούδα, δετὰ μὲ μεταξωτὴ φαρδιὰ κορδέλα. Τὰ φρύδια της σμικτά, ἑνωμένα ἐλαφρὰ στὴ βάση τῆς κοντυλένιας μυτούλας της. Ἡ Κορίνα εἶχε λογισμὸ καὶ καρδιὰ μακριὰ πηγαιμένα, ἀλλοῦ βυθισμένα... μὲ λίγα λόγια ἦταν ἀπ’ ἐκεῖνες ποὺ ξετρελαίνουν τοὺς γνωστικοὺς καὶ γνωστικεύουν τοὺς παλαβούς. – Αὐτὴ θὰ σὲ τὸν ξελαγιάσει τὸν γιό, μιὰ καὶ δυὸ πού ’ρχεται ἀπάνω. Γι’ αὐτήνε πολλὰ μεθύσια κι ἀγρύπνιες θὲ νὰ κάμει ὁ γιός σου, ἔλεγε ἡ κυρία Ριζᾶ στὴ φιληνάδα της τὴν κυρία Μαφάλντα, ἐννοώντας τὸν μικρότερο γιό της τὸν Στέφανο. – Ἄ, ποῦ νὰ ὄψεται ἡ νύφη μας. Ὅλη μέρα μὲ τὶς φιληνάδες της, φωτιὰ θὰ μᾶς ἀνάψει! Ἡ Ρέα κι ἡ Κορίνα ἦταν οἱ πιὸ καλὲς φιληνάδες τῆς Σμαρῶς. Ἂν ἔβλεπε κανεὶς τὴ χαρά τους ὅταν τὴν ντύσανε νύφη, θὰ καταλάβαινε. Κι ἐκείνη ὅμως τὶς ἀγαποῦσε καὶ τὶς δύο καὶ δὲν ξεχνοῦσε ἐκεῖνο τὸν πρῶτο καιρὸ τὸ πόσο πολὺ τὴν σταθήκανε στὴν «ἀπομόνωσή» της. Γιατὶ τωόντι ἔτσι ἔνιωθε μέχρι νὰ κάμει τὸ μωρό της καὶ ν’ ἀρχίσει νὰ νταλέβεται2 μ’ αὐτό. 1. φακίδες.
2. ἀσχολεῖται.