Elio D'Anna - Tanrılar Okulu

tüm dünya tarihinde daha önce olmuş ve henüz olacak her karşılaşmayı eşsiz ve farklı kılan binlerce özellikleri harekete geçirebilir."

Bir ara verdikten soma tekrar başladığında, sesi daha otoriter ve kuvvetli yankılanıyordu.

"Rol yapmayı öğren,"dedi. “Yalnızca rol yapanlar, kendilerinin ve diğerlerinin yaşamlarını yönetebilir, başarılı ve özgür olurlar."

Bu kurallara karşı içimden içgüdüsel bir muhalefet yükseldi. Şu ana kadar bana öğretilmiş olan her şey, olaylara bambaşka bir açıdan bakmamı zorluyordu. Kişi, 'kendisi olabilirse', başkası gibi görünmek ve rol yapmak zorunda kalmazsa özgür olabilirdi ki, bunu O'na da söyledim. Bu düşüncelerimin sonunda içimde hala, rol yaparak ve maskelere bürünerek diğerleriyle görüşmenin, ilişkileri yürütmek için samimiyetsiz ve yanlış bir yöntem olduğu inancını barındırıyordum. Birçok insan itirazlarımı yerinde bulurdu. Sıradan insanlar bunları, hayatında çiğnenmez ahlaki ilkelere ve dürüstlük kurallarına sahip ve bunları daha üst seviyedeki bir kişinin önünde bile cesurca savunmasını bilen birinin tavrı olarak görüp uygun bulabilirdi. Ne var ki, sözlerim Dreameı'ın dünyasında sanki içeriye hırsız girmiş gibi tüm alarm sistemlerini harekete geçirdi.

Dreamer, sözlerimi tamamlamama fırsat vermeden, ani bir öfke patlamasıyla beni azarlayarak, "Sessiz ol!" diye bağırdı. Bilgiç tavrımı taklit ederek, "Kendisi olmak, kendisi olmak..." diye tekrarladı. "Senin gibi hayatı yalanla, rollerin tutsaklığında geçmiş biri, kendisi olmanın nerede başladığını bile bilemez." Sesindeki tiksintiyi ve belirgin bir küçümsemeyi algılamıştım. Dreamer sözlerimi yanıtlamıyordu, kibrimi, içimdeki bölünmeyi yansıtıyordu. Bu tartışmaların ardında ve görebileceğimden çok daha derinlerde direncim değişmeye başlamıştı.

Dreamer, hiçbir şey olmamış gibi normal ses tonunda konuşmasına devam etseydi, sanırım hemen ve tamamen pişman olurdum. O'nun bir ruh halinden diğerine çabucak girip çıkmasını, sesini, üslubunu, el kol hareketlerini, mimiklerini ve tepkilerini değiştirme becerisini bir kez daha fark ettim. Bu geçişleri, ardında bir kalıntı ya da iz bırakmadan yapabiliyordu. "Stratejik olarak yaşamak, fırsatçılık değildir ve yalan söylemek anlamına da gelmez. Bu bir savaşçının kendi görünüşünü, dünyanın almaya hazır olduğu ve koşulların gerektirdiği şekilde uyarlayarak davranışlarına aktarma becerisidir. Yalnızca stratejik olarak yaşayanlar ayakta kalabilirler. Rol yapmak özgürlüktür."

Bir rolü 'mükemmel' oynamak, yaşamda o rolün üstesinden gelmek, 'kavramak', sorumluluğun daha yüksek seviyelerine ulaşmak demektir. İlk zamanlardaki tiyatro, oyuncuların-öğrencilerin rol yapmayı ve rollerinin ötesine geçmeyi öğrendikleri, bu rollerin esiri olmadan bir karakterden diğerine geçme becerisini kazandıkları bir Oluş, bir özgürlük okuluydu. Bu sebeple rol yapmak, kişinin Var oluşunu kendi yıkıcı düşüncelerinden ve olumsuz duygularından kurtarmayı öğrenmesi demektir. Böylece tiyatronun esas olarak