Titus BAB 1 1 Paulus, abdiné Gusti Allah lan rasulé Gusti Yésus Kristus, miturut precayané para pepilihané Gusti Allah lan ngakoni marang kayektèn sing mèlu ibadah. 2 Ing pangarep-arep marang urip langgeng, sing dijanjèkaké déning Gusti Allah, kang ora bisa goroh, sadurungé donya digawé; 3 Nanging ing wektu kang wus katemtokake, Panjenengane wus nedahake pangandikane lumantar piwulang kang kaparingake marang aku, miturut dhawuhe Gusti Allah, Juru Slamet kita; 4 Marang Titus, anakku dhéwé miturut iman sing padha: Sihrahmat, sih-rahmat lan tentrem-rahayu saka Allah Sang Rama lan saka Gusti Yésus Kristus, Juru Slamet kita. 5 Mulané kowé daktinggal ana ing Kréta, supaya kowé ndadèkaké prekara-prekara sing kurang, lan netepaké para pinituwa ing saben kutha, kaya sing wis Dakdhawuhaké marang kowé. 6 Nèk ènèng wong sing tanpa cacad, bojoné siji, nduwé anak sing setya lan ora didakwa dadi rerusuh utawa nakal. 7 Awit kang dadi pandhita kudu tanpa cacad, minangka abdining Allah; ora karep dhewe, ora enggal nesu, ora ngombe anggur, ora nggegirisi, ora seneng golek bathi; 8 Nanging wong sing seneng nampa tamu, wong sing apikan, sing sregep, sing adil, sing suci, sing ora sopan; 9 Padha netepi pangandika kang setya kaya kang wus diwulangake marang Panjenengane, supaya marga saka piwulang kang bener iku bisa mituturi lan ngyakinake wong kang padha mbantah. 10 Merga akèh wong sing ora bisa ngatur lan ngomong tanpa guna lan ngapusi, luwih-luwih wong tetak. 11 Kang cangkemé kudu dicemplungaké, kang ngrusak omahomahé kabèh, mulangi bab-bab kang ora patut, marga saka bandha kang nistha. 12 Salah sijiné, malah nabiné dhéwé, kandha, ”Wong Kréta iku tansah goroh, kéwan galak, wetengé kenthel. 13 Seksi iki bener. Mulané wong-wong mau diwènèhna sing nggegirisi, supaya padha waras ing iman; 14 Ora nggatekake dongeng-dongeng Yahudi lan pepakoning manungsa, kang nyimpang saka kayekten. 15 Tumrape wong kang resik samubarang kabeh iku resik, nanging tumrape wong kang najis lan kang ora pracaya, ora ana kang resik; nanging malah pikiran lan ati nurani padha najis. 16 Wong-wong kuwi ngakoni nèk wanuh karo Gusti Allah; nanging padha nyelaki Panjenengane ing sajroning panggawene, padha nistha lan ora manut, sarta ora nindakake samubarang kang becik. BAB 2 1 Nanging kowé kudu ngomong apa sing dadi piwulang sing bener. 2 Para wong kang wis tuwa padha waspada, kubur, waspada, waras ing iman, katresnan, lan sabar. 3 Mangkono uga para wong wadon kang wis tuwa, supaya padha tumindak kang suci, aja padha nyenyamah, ora kakehan anggur, sarta dadi guru bab-bab kang becik; 4 Supaya bisa mulang wong wadon enom supaya padha waspada, tresna marang bojone, tresna marang anak-anake, 5 Dadi wicaksana, resik, njaga omah, becik, manut marang bojone dhewe, supaya pangandikane Gusti Allah ora disalahake. 6 Mangkono uga para nom-noman padha diwulangake supaya padha waspada. 7 Ing samubarang kabeh, tuduhna tetela tumindak becik, yaiku ing piwulang sing ora rusak, gravitasi, jujur,
8 Omongan sing apik, sing ora bisa disalahké; supaya wong kang nentang kawirangan, supaya ora olèh pangandika kang ala bab kowé. 9 Para peladèn kudu manut marang bendarané lan nyenengké bendarané ing samubarang kabèh. ora mangsuli maneh; 10 Aja ngoyak-oyak, nanging mbuktèkaké kabèh kasetyan; supaya wong-wong mau padha ngrenggani piwulang bab Gusti Allah, Juru Slamet kita ing samubarang kabeh. 11 Awit sih-rahmaté Gusti Allah sing ndadèkaké kawilujengan wis ngatingal marang kabèh wong. 12 Mulané awaké déwé iki mulangké nèk awaké déwé ninggal piala lan pepénginan kadonyan, awaké déwé kudu urip sregep, bener lan mursid ing donya iki. 13 Padha ngarep-arep pangarep-arep kang rahayu, lan ngatingal mulya saka Gusti Allah kang Mahaluhur lan Juru Slamet kita Yesus Kristus; 14 Ingkang masrahaken sariranipun piyambak kangge kita, supados saged ngluwari kita saking sakèhing piala, sarta nyucekaken dados umat kagunganipun piyambak, ingkang sregep nindakaken panggawé becik. 15 Prakara-prakara iku kandhanana lan diwènèhaké lan diwènèhana kanthi sakèhing pangwasa. Aja nganti ana wong sing ngrèmèhaké kowé. BAB 3 1 Padha elinga supaya padha manut marang para pamrentah lan panguwasa, manut marang para panggedhe, supaya padha siyaga nindakake samubarang kang becik. 2 Aja mitenah sapa-sapa, aja padha padudon, nanging padha alusing ati, lan nduduhna sakehing andhap-asor marang wong kabèh. 3 Awit kita uga kadang-kadang bodho, ora manut, diapusi, ngladeni hawa-nepsu lan kasenengan maneka warna, urip ing piala lan drengki, sengit lan sengit-sinengitan. 4 Nanging sakwisé kuwi kabecikan lan katresnané Gusti Allah, Juru Slamet kita marang manungsa, 5 Ora marga saka panggawé kang bener, nanging marga saka sihkadarmané Panjenengané wis nylametaké kita, srana panyucianing regenerasi lan kaanyaraké déning Roh Suci; 6 Kang diwutahake marang kita kanthi lubèr marga saka Yésus Kristus, Juru Slamet kita; 7 Dadiné awaké déwé wis dibenerké srana sih-rahmaté, awaké déwé bisa dadi ahliwaris miturut pangarep-arep bab urip langgeng. 8 Iki pitutur sing setya, lan prekara-prekara iki sing dakkarepake, supaya wong-wong sing pretyaya marang Gusti Allah padha ngati-ati nglakoni panggawé becik. Bab-bab iki apik lan migunani kanggo manungsa. 9 Nanging nyingkiri pitakonan-pitakonan kang bodho, sarasilah, padudon lan padudon bab angger-anggering Toret; amarga padha ora ana gunane lan tanpa guna. 10 Wong kang sesat sawise pepeling kang kapisan lan kaloro, nolak; 11 Merga kowé ngerti nèk wong sing kaya ngono kuwi klèru lan nglakoni dosa, lan disalahké saka awaké déwé. 12 Yèn Artemas utawa Tikhikus tak kongkon nemoni kowé, sregep marani aku ing Nikopolis, awit aku wis mutusaké kanggo nginep ing kono ing mangsa adhem. 13 Padha sregep ngeterake Zenas, ahli Toret lan Apolos, supaya ora ana sing kekurangan. 14 Lan supaya wong-wong kita uga sinau kanggo nindakake panggawé becik kanggo kabutuhan sing dibutuhake, supaya wong-wong mau aja nganti ora ngasilake. 15 Sakehing wong kang padha melu aku padha salam marang kowe. Salam marang wong kang padha tresna marang kita ing sajroning pracaya. Sih-rahmat nunggil karo kowé kabèh. Amin. (Iki ditulis kanggo Titus, diangkat dadi uskup pisanan ing pasamuwan Kreta, saka Nikopolis ing Makedonia.)